De vlucht is rustige en omdat we zover voorin het toestel zitten is ook het lawaai van het vliegen weinig. Na 7 en een half uur, en een uur tijdsverschil, komen we aan op het vliegveld, en begint het lange wachten op de bagage. Het visum gaat razendsnel, alleen de rugzakken laten op zich wachten. Als de 1 na laatste kar met bagage op de band is uitgepakt, zitten onze rugzakken ertussen en kunnen we doorlopen naar de persoon met onze naam op een bordje. Die brengt ons weer naar iemand buiten. Die staat druk te bellen. We wachten nog op een ander groepje. Als die er zijn, komt er eerst een busje voor hen, en daarna een taxi voor ons. Deze brengt ons naar het hotel. Inmiddels is het tegen 2100 uur en zijn we behoorlijk moe. We halen een hamburger voor ons alletwee en drinken nog wat in het hotel. Het is vrijdagavond en een groot feest is aan de gang. Overal is er luide muziek, maar wij zijn moe en willen slapen.
Het wordt een onrustige nacht in het Kenya Comfort Inn hotel.
Kenia Comfort Inn hotel
Nairobi
#505
$50 p. Nacht ex. Ontbijt.
6 oktober 2007
Aangezien we 500 shillingen hadden en de rest dollars en omdat we gisteren die hamburgers hebben gegeten moeten we zuinig zijn voor het ontbijt of anderhalf uur wachten tot de banken open gaan. Het blijkt dat we genoeg hebben voor brood, melk en zelfs boter. De vlokken hebben we van thuis, dus we kunnen lekker ontbijten.
Daarna gaan we geld wisselen en op zoek naar een kaart van Kenia. Net als in Nederland ook hier alleen kaarten met een slechte schaal. We wandelen door de stad en snuffelen in wat winkels en eten een belegd broodje en een muffin voor de lunch.
We lopen door en komen uiteindelijk bij de Kariokor market. Deze blijkt te bestaan uit heel veel hutjes van golfplaat, hout en schroot. Aan de kant van de weg ligt een soort open riool. We lopen er een stuk aan de buitenkant langs maar gaan niet naar binnen. Bang om te verdwalen en waarschijnlijk zijn we er niet helemaal veilig. De verkeerschaos is compleet als er twee auto's tegen elkaar botsen en en vuilniswagen met 3 man erbovenop via een stoeprand en kuil er langs willen en bijna kantelen...
We lopen weer terug naar het centrum en gaan naar het railway museum. Inmiddels is het behoorlijk warm geworden en zijn we eigenlijk te loom om in en op de treinen te klimmen. We kijken wat rond in het museum gebouw en gaan daarna toch naar buiten waar de loks staan. Lopen wat rond en gaan daarna heerlijk in de schaduw zitten.
We kletsen wat met de opzichter en vragen om een cola die hij wel op de verkooplijst heeft staan, maar hij heeft niks in huis op het moment. Hij gaat voor ons wel even kijken verderop aan de weg. Helaas komt hij met lege handen terug. Dan zegt iemand anders (een taxichauffeur die kijkt of er nog klandizie is) ik ga wel even met de auto en inderdaad, na 10 minuten komt hij terug met 2 colaatjes. Deze drinken we rustig op, we relaxen nog wat en komen weer helemaal bij.
We twijfelen om een taxi terug te nemen naar het hotel, maar het is pas 3 uur dus besluiten we om toch lopend terug te gaan.
Onderweg komen we langs een Masaai toeristen markt waar we kijken voor een omslag voor het dagboek. Ze beginnen met 3500 shilling, ik geef ze een tegenbod van 200 omdat ik er eigenlijk niet meer dan 800 voor wil geven. We komen er natuurlijk niet uit, en lopen weg.
Ze komen achter ons aan, en dit herhaalt zich zo'n 5 keer. Uiteindelijk heb ik de omslag voor 500 (!) Ksh en 2 pennen.
Hierna gaan we naar het hotel waar we een heerlijke verfrissende douche nemen, wat kleding wassen en nog even relaxen en in het dagboek schrijven. Om 1900 gaan we pizza en subs eten bij Debonairs. Daarna nog heel even wat boodschapjes doen en een kopje thee drinken. Om 2200 zijn we gesloopt en liggen we al te slapen. Hopelijk wordt het nu wel een rustige nacht.
Kenia Comfort Inn hotel
Nairobi
#505
$50 p. Nacht ex. Ontbijt.
7 oktober 2007
Om 9:00 vertrekken we. De auto is groot, robuust en oud. Het heeft een tractor motor die gebouwd is in een rangerover waar een stuk tussen gezet is. John rijt ons naar een grote supermarkt waar Niels en ik anderhalf uur bezig zijn om boodschappen te halen. In een lunchroom eten we samen met John een broodje en om 11:30 rijden we naar Hell's Gate.
We komen om 14:00 aan. De entree voor ons is $20,- p.p. Voor John is het Ksh 400 en voor de auto Ksh 300. We rijden een uur door het park over de hoofdweg. Dit is tevens de hele lengte van het park en er zijn maar een paar zijweggetjes. Om ongeveer 15:00 zijn we op de camping. Niels en John zetten de tent op terwijl ik van het uitzicht geniet en wat film.
Om 16:30 gaan Niels en ik met zijn tweeën het park in terwijl John op de spullen past. Het mooie van dit park is dat je gewoon de auto uit kan en kan wandelen. We zien elanden, giraffen, zebra's, Thompson en Grant's gazellen, struisvogels, everzwijnen, parelhoenders en ontzettend veel kleine vogels. We filmen, fotograferen en genieten van al het moois.
Om 18:00 zijn we weer op de camping waar we helemaal alleen zijn. Niels gaat koken; we eten varkensfilet, aardappelpuree en tomaat/courgette/paprika. Na het eten praten we nog wat bij het kampvuur en om 21:30 gaan we slapen.
Hell's gate national park
$5,- p.p + Ksh 150
8 oktober 2007
Om 7:30 gaan we weer met z'n tweeën op pad terwijl John het kamp bewaakt. we rijden eerst door het park, via de zijwegen en gaan dan naar de picknickplaats waar een wandeling door de gorge begint. Achter de picknickplaats aan het eind van het park zijn heet-water bronnen met deze bronnen word elektriciteit opgewekt. Het ziet eruit als een groot industriegebied met heel veel pijpen en witte rook: de hel ! Maar wel deel van het park. De gorge loopt ernaast en is een door water uitgeslepen diepe kloof met schitterende rotsmuren. Het is een fantastisch mooie wandeling met veel klauter partijen en kleine watertjes. We wandelen anderhalf uur heen en terug. Het is groen en er zijn ontzettend veel vogels. Daarna rijden we terug naar de camping waar we lunchen met een view. Vanmorgen liepen er buffels over het veld beneden ons. Die hebben plaats gemaakt voor zebra's en gazelle's.
 De auto. |
 De 1e camping met uitrusing. |
 Wandeling. |
In Naivasha halen we nog even suikeren tomaten bij de supermarkt en rijden door naar Kembu camping. Hier hebben we 2 jaar geleden ook gestaan. John woont in een dorp hier en we besluiten dat hij naar huis kan. We spreken af om elkaar morgen om 9:00 weer te zien. Niels en ik zetten de tent op en koken nasi.
Na het eten gaan we naar de bar waar ik in het dagboek schrijf. Niels gaat nog even douchen, want die verveelt zich. Om 22:00 zijn we naar bed gegaan.
Kembu camp, Njoro
Ksh 272 p.p
9 oktober 2007
Om 9:00 John. Hij regelt koekenpannen en een maatbeker. We pakken de auto in en gaan naar Roving Rovers, wat op hetzelfde terrein ligt. Terwijl wij de auto betalen en de hagelslag afgeven, kijken de monteurs de auto na. De toeter doet het niet, deze word gemaakt. De bestuurdersdeur gaat bijna niet van binnen open, ook die word gemaakt. Vanmorgen had de auto startproblemen, ook hier word naar gekeken. Dit blijkt wat ingewikkelder te zijn. De auto word eerst aangeduwd en daarna door een andere auto aangesleept. Er word flink gesleuteld
en wij hangen wat rond. Er is niets te doen dus het puzzelboekje wordt er bij gepakt. Niels voert de mieren cola.
Om ongeveer 12:00 smeer ik wat boterhammen met jam en we hangen daarna weer wat. Het blijkt nu niet de accu maar de startmotor te zijn en deze word vervangen vanuit een andere auto. We vragen maar om wat stoeltjes, want op het beton zitten zonder rugleuning begint op te breken. Er schijnt nu ook iets met de koppeling te zijn... Robert's camp word gebeld om door te geven dat we lat kunnen zijn. Rond 14:00 komt Emma, een nicht van Lisa, even langs. Lisa en Toon zijn de eigenaren van Roving Rovers, maar die zijn er nu niet en zij houd een oogje in het zeil. Als ze hoort dat we al vanaf 9:30 zitten te wachten, verontschuldigd ze zich 10x en nodigt ons uit om mee te gaan naar het huis.
Bij het huis word de veranda voor ons geveegd, er worden kussens in de stoelen gedaan en mogen we ons helpen met thee. Emma moet nog een paar dingen doen, maar na een klein uurtje komt ze met ons theedrinken. Ze staat op het punt om Lisa te bellen om te vragen of we vannacht in haar huis mogen blijven als de auto vandaag niet meer gemaakt kan worden, als de auto net aan komt rijden. Hij doet het weer !
Om 15:15 rijden we naar Lake Baringo.
Marigat is de laatste "grote" stad die we tegenkomen en John wil daar tanken. Er zijn 2 benzinepompen in deze stad. Beiden leeg. Vanavond hebben ze weer. Denken ze. Daar hebben we nu niets aan. Morgen willen we nog verder noordelijk en dans avonds terug naar Robert's Camp. We kopen water, frisdrank en wasknijpers. John zet ons af bij de banda. We laden de spullen uit en spreken af voor morgenochtend 9:30. John gaat in het dorp overnachten en gaat morgenochtend eerst tanken.
Wij gaan eerst even naar de waterkant nu het nog licht is. Twee jaar geleden klaagde men dat het waterpeil heel laag stond, nu is het meer overstroomd en staat de halve camping onder water. Op de plek waar wij toen met de tent stonden zwemmen nu krokodillen. Een klein stukje verder, ook voormalig kampeer veld, ligt een groep nijlpaarden in het water en ligt een gigantische krokodil van 2.5 á 3 meter rustig te liggen, met de toeristen redelijk dichtbij. Wij blijven op iets grotere afstand filmen en foto's maken. Daarna de hut betalen, eten koken (het stikt van de piepkleine vliegjes in de keuken en de kamer) en daarna wil ik douchen. Koud water ! Er zit een groep Nederlanders in de buurt en die hebben we uit onze douche zien komen. Ik vraag bij de receptie of er een technisch probleem is of dat er teveel mensen hebben gebruik gemaakt van de douche. Ze gaan voor me kijken en als ik na een half uur ga navragen zeggen ze dat het vuur uit was en dat ze het hebben opgestookt. Ben benieuwd, ga het nu proberen. Het vuurtje ziet er niet veelbelovend uit. Niels probeert de smeulende stukken wat aan te wapperen. Ik doe de kraan aan en wacht. Het blijft koud maar heel langzaam word het lauw terwijl ik me inzeep word het warmer en warmer. Tot heet zelfs. Heerlijk. Als ik uitgedouchet ben is Niels water voor een kopje thee aan het zetten. Helaas blijft het water geel en aangezien er heel veel beestjes rondkruipen willen we niet ons flessenwater eraan besteden. Het is hier loeiheet, en vanwege de muggen zitten we in de banda bij de ventilator.
We gaan om 23:00 slapen.
Robert's camp, Kampi ya samaki
Ksh 3000 2 pers.
Banda "stork"
10 oktober 2007
Om 8:30 lopen we naar de waterkant om naar de nijlpaarden en krokodillen te kijken. Als ik om 8:50 terug ga om de spullen uit te zoeken die vandaag meemoeten. Komt John al aanrijden. Ik begin te twijfelen aan zijn Afrikaanse aard. Hij is 40 minuten te vroeg...
De diesel is nog steeds niet in Marigat gearriveerd, maar hij had wel ergens vanuit een ton getankt. Dit was wel wat duurder uitgevallen... Zou hij dan toch een echte afrikaan zijn ? We pakken de spullen in voor vandaag, ik vergeet de zwemkleding, poetsen onze tanden en even voor 9:30 vertrekken we. We gaan naar Kapedo. Ik had op TV gezien dat daar heet waterbronnen zijn die in een waterval naar beneden storten. Het zag er in ieder geval mooi uit en ligt op ongeveer 40 tot 60 kilometer van Robert's camp. Moet te doen zijn voor een rustig dagje heen en weer.
John kent het gebied niet, dus we zijn op de kaart en de mensen onderweg aangewezen. Na 1.5 uur onderweg de eerste persoon aangesproken. Dat viel tegen, want wij dachten dat we er al bijna waren, maar we zaten nog voor Ngingyang en wij dachten dat we dat dorpje allang gepasseerd waren. In het dorp hebben we wat mango's en brood gehaald, en daarna zijn we weer verder gegaan.
De weg, als je dat een weg kan noemen, is vreselijk. Stoffig, vol hobbels, kuilen en stenen. We rijden niet harder dan 20 en John is erg voorzichtig. Onderweg spreken we nog wat mensen aan en geven we water weg. Uiteindelijk komen we om 12:30 in Kapedo aan. Daar moeten we ook nog een paar keer vragen. Als we de plek gevonden hebben, staan er gelijk 10-15 jongens om ons heen te ringen om ons de weg, lopend, naar beneden te wijzen. John wijst 2 jongens aan die ons mogen helpen en zegt dat de rest ons met rust moet laten. Eén van de jongens neemt zijn taak serieus en jaagt de rest met zijn stok (riet) weg. We pakken nog even een boterham en drinken en volgen daarna de "gids" naar beneden.
Als we bij de rivier komen die we moeten oversteken is hij erg behulpzaam. Hij pakt de schoenen aan. Ondertussen zorgt hij ervoor dat de andere jongens op afstand blijven. Wij gaan verder op slippers. De omgeving is schitterend. Op minstens 2 plaatsen zijn watervallen. Eén is de douceplek voor de mannen/jongens en de ander is voor de meisjes. Hier worden wij naar toe geleid. In de rivier zijn mensen de was aan het doen. De oversteek gaat prima. Het water komt tot de kuit. Het is erg warm, tegen het heet aan. We kunnen trouwens goed merken dat we wat noordelijker zitten. Het is gemiddeld zo'n 35 graden in de schaduw. Inmiddels worden we naast de waterval achter gelaten en geven we de jongens 50 Ksh en een mango.
We kijken even rond, en als ik de voorkant van de waterval wil filmen staat er een klein groepje meisjes met me mee op het scherm te kijken. Ze giechelen enorm, maar als ik zeg dat ik niet hun, maar de waterval film, is het goed. Na even gefilmd te hebben draai ik de camera rond en komt 1 van de kinderen in beeld als e wil zien wat ik doe. Hilariteit alom. Het was een fantastische ervaring. Zo ontzettend puur.
Daarna loop ik weer terug naar de waterval en de meisjes volgen me. Ze draaien een beetje rond en ik krijg het idee dat ze willen douchen onder de gloeiend hete waterval, maar dat Niels een beetje in de weg staat. Dus die stuur ik weg. Als hij weg is beginnen we met een klein simpel praatje. Wat is je naam? En die van jou enzo. Er is één meisje die Engels spreekt en durft te praten. Het hartverwarmende gesprekje dat we hadden, deed de lange stofhappende weg vergeten en maakt de reis echt de moeite waard.
Rond 14:15 zijn we weer naar boven gelopen en aan de terugreis begonnen. Dat ging sneller en rond 16:30 waren we weer terug op de camping. We hebben eerst rustig gezeten, daarna het stof van ons afgespoeld.
Rond 19:30 een noedelsoep in elkaar geflanst en daarna rustig het dagboek bijgewerkt en de route voor morgen wat gewijzigd. We zitten heerlijk in de banda met de ventilator aan. Het is nog steeds erg wam. Om 22:30 gaan we slapen.
Robert's camp, Kampi ya samaki
Ksh 3000 2 pers.
Banda "stork"
11 oktober 2007
Slecht geslapen vannacht. Om middernacht werd aan de deur en aan het raam gerommeld. Toen Niels schreeuwend vroeg wie daar was, werd er geen antwoord gegeven en om nou de deur open te doen vonden we niet echt slim. Daarna zagen we steeds lichtbundels van lampen seinen. Aangezien we niet wisten wat er aan de hand was en wie er aan de deur stond ( bewaker of dief of nijlpaard) sliepen we niet echt lekker.
Niels begint met rijden en heeft de eer om door de rivier te rijden. Er is een stuk weg weggeslagen en daar hebben ze nu een omweg door een snelstromende maar lage rivier gemaakt. Natuurlijk gaat alles goed en komen we er zonder kleerscheuren door. In Maragat stoppen we bij een markt en kopen voor Ksh 50 8 tomaten bij een vrouwtje dat wat groente op een kleedje heeft liggen. Daarna gaan we door naar Kabernat. Dit is een wat grotere stad en hier kunnen we pinnen. Meteen maar doen, want ondanks dat alles spotgoedkoop is, vliegt het geld er doorheen. Daarna doen we nog wat boodschapjes bij een "supermarkt" haken we 5 flessen met elk 5 liter drinkwater, margarine en een 2e krat frisdrank.
Als Niels John gaat halen blijkt dat een reserve tank diesel heeft gelekt in de achterbak van de auto. Deze stinkt nu vreselijk en we zijn nu 20 liter diesel kwijt. John ruimt het met een deken zo goed als kan op, en om 11:00 gaan we verder. Wij zijn best wat chagrijnig, omdat we niet goed weten wat we hier mee aan moeten. We hebben niet eerder diesel in de auto geroken en waren er niet bij toen het lek werd ontdekt en ook al niet toen het werd opgeruimd. Zou hij de diesel op de zwarte markt hebben verkocht, was er eigenlijk wel diesel, of spreekt hij gewoon de waarheid...
Om 11:00 rijden we verder. Een uurtje daarna stoppen we op een uitkijkpunt over de Keno Valley. Ons oorspronkelijke plan was om vandaag ook het Kerio Valley nationaal park te bezoeken, maar dat blijkt een gigantische omweg. Je moet dan via allerlei bergweggetjes waar je niet harder dan 20 kan rijden en we weten niet waar we dan kunnen overnachten. Na een kwartiertje uitkijkpunt rijden we verder tot Eldoret. Alweer een grote drukke stad. Hier tanken we. Rond 16:00 arriveren we op een camping dichtbij Saiwa Swamp waar we morgen naar toe willen. John begint meteen met het schoonmaken van de auto, terwijl wij de tent opzetten. John werkt zo grondig en hard dat we maar tot één conclusie kunnen komen: hij sprak gewon de waarheid.
Om 18:00 gaan we koken. We eten Chinese omelet met groente. Na het eten doen we afwas en kletsen nog wat. Ook kijken we naar de black en white colobus apen die in de bomen van de camping zitten en gaan vroeg naar bed.
Sitatunga camping, Kitale (?)
Ksh 450 pp plus Ksh 225 voor john
12 oktober 2007
Drie kwartier later zijn we in Saiwa Swamp. Volgens onze gegevens zou hier geen camping zijn, maar er is een mooie hagelnieuwe camping aanwezig. Als we dat hadden geweten hadden we hier gisteravond overnacht, maar je kunt niet alles van te voren weten...
Niels en ik gaan wandelen en John blijft bij de auto. We wandelen vier en half uur. We lopen naar de 3 uitkijktorens en blijven bij elk even kijken. Als we bij de eerste toren komen vliegen er een stuk of 6/7 colobus apen de bomen in. Ze zijn razendsnel en daarna niet meer te zien. Hierna gaan we naar de andere kant van het moeras. Bij de 2e toren zien we vermoedelijk 2 Sitatunga antilopen. Deze zijn zeer zeldzaam. Er zijn er maar 20 in dit park. Verder zien we nog kraanvogels, een soort ooievaars, een waterbok o.i.d. En weer een heleboel vlinders. Eén vlinder land op mijn arm en blijft daar ruim 20 minuten zitten terwijl wij wandelen.
Na de wandeling lunchen we in het park en om 13:30 vertrekken we. In Kitale gaan we naar een markt waar we brood, bananen en frisdrank halen. Daarna rijden we door naar Mount Elgon. Hier zoeken we een kampeerplek en zetten de tent op. De colobus aapjes en de blue monkeys zitten in de bomen rond het kampeer terrein. We blijven er van genieten tot het tijd is voor het avond eten. We eten macaroni met saus, groente en kaas. Aangezien we in de bergen zitten wordt het wat frisser en gaan we gezellig bij het kampvuur zitten. Om 2200 gaan we slapen.
Entree Saiwa Swamp
Us$ 20 x 2
Ksh 100 John
Ksh 300 auto
Entree Mount Elgon
Us$ 20 x 2
Ksh 100 John
Ksh 300 auto
Rongai camp, Mount Elgon
Us$ 5 p.p. En Ksh 150 John
 Vanuit de 1e grot naar buiten. |
 2e Grot. |
 Veel vlinders ! |
13 oktober 2007
We gaan het park in, Niels rijdt. Eerst gaan we naar de Kitum Cave. De grotten hier zijn ontstaan doordat de olifanten ze uit de bergen hebben geslepen bij het zout eten. De Kitum Cave is een groot gat met een watervak voor de ingang. In de grot zitten een heleboel vleermuizen, en voor de grot vliegen veel zwaluwen. We lopen de route van 1.5 kilometer naar de 2e grot, de Makingeny Cave. Deze is wat kleiner en hier is niemand dus blijven we in het licht. Hierna lopen we terug naar de auto en rijden via kleipaden verder. De paden worden slechter en slechter en soms zitten er echt enorme gaten in de weg.
Om 11:30 komen we aan bij elephant lookout, een picknick plaats waarbij je uitkijkt over een stuk park en de omgeving. Heel mooi om te zien. Hier gaan we lunchen. Er komen andere toeristen en die vragen of wij giraffen hebben gezien. Nee dus. Het lijkt er ook niet echt de omgeving voor. Volgens hun gids zouden er wel giraffen zijn, maar ze kunnen ze niet vinden.
Om 13:00 gaan we verder naar de laatste grot. Chepnyali Cave. De weg word dusdanig slecht dat Niels en John van plaats ruilen. John heeft toch meer ervaring met dit soort wegen.
Als laatste gaan we naar een kleine dam. Als we hier aankomen zien we een kleine giraffe nieuwsgierig naar ons kijken. Het is een prachtig beeld. Hij komt zelf wat dichterbij, totdat hij in de bossen verdwijnt. We lopen hier nog wat rond, en daarna gaan we terug naar de camping, waar we om 16:30 zijn, en waar we geen bewaker aantreffen. Na eenklein uur komt die er aan lopen. De uitleg bleek dat hij van zijn baas opdracht had gekregen om bij de banda's te gaan helpen met koffers sjouwen van een groep. Hij vraag van ons maar 200 shilling in plaats van de gebruikelijke 500. We vinden zijn excuus aanvaardbaar en betalen hem.
Ik schrijf nog wat in het dagboek en geniet nog even na van de dag. We hebben vandaag herten, bavianen, rendieren, black & white colobussen, vogels en een giraffe gezien.
's Avonds eten we noedelsoep en zitten bij het kampvuur. Rond 22:00 gaan we naar bed.
Rongai Camping, Mount Elgon
$5,- p.p John Ksh 150
14 oktober 2007
In Kitale gaan we boodschappen doen bij een redelijk grote supermark die helaas geen vlees en eieren heeft. Het blijft dus nog een paar dagen vegetarisch eten. Na de boodschappen gaan we tanken en om 13:00 rijden we de stad uit.
We rijden door tot Webuye. Hier zijn watervallen volgens de kaart, en daar hebben we een late lunch met schitterend uitzicht.
Om 15:15 rijden we door en na een uur zijn we bij Kakamega Forest. Vlak voor het park ligt een privé camping, waar we even gaan kijken. De koeien lopen los op het veld, en het hek staat open zodat binnen 5 minuten na onze aankomst de kinderen over het veld krioelen. We besluiten dus maar in het park te gaan kamperen. Nadat we de tent hebben opgezet, koken we water dat we meenemen naar de steenkoude douches. Hier mengen we het water zodat we toch nog warm kunnen douchen. Even later begint het te regenen en gaan we eten koken. We maken nasi met paprika en courgette. Smaakt erg goed. Na de afwas kletsen we nog een klein beetje, maar om 21:25 gaan we naar bed.
Udo Banda's and campsite, Kakamega Forest
$5,- p.p en Ksh 150 voor John
Entree Kakamega forest en overnachtingen:
2x auto á Ksh 300,-
2x citizen á Ksh 100
4x non resident á $20,-
2x camp á Ksh 150
---
Total: Ksh 7900
15 oktober 2007
Om 9:00 komt de gids die we gisteren hebben besproken voor een wandeling. De betaling van de ochtend wandeling moet van te voren. Gisteren zei hij nog dat de gids Ksh 200 per uur kost. Wij willen 2 uur wandelen. Dat word dan Ksh 800 volgens hem. Wij kijken 'm aan alsof ie gek geworden is. Hij wil Ksh 200 per persoon per uur. En het is niet zo dat we allebei een eigen gids krijgen… We vinden ze een stel oplichters, laten dat ook duidelijk blijken, en gaan zelf op pad. Zonder gids.
Langs de hoofdweg staan bordjes van diverse wandelingen, dus het moet lukken. We nemen een pad dwars door het bos naar een uitkijktoren. Het is 0.5km stijl omhoog. Bij de uitkijktoren blijven we een half uur zitten en relaxen. We lopen dan de berg over naar de hoofdweg terug. Deze volgen we richting hoofdingang. Na een kilometer komen we een zijpad tegen richting watervallen. Het is ook nog eens de goede kant op voor de camping en het duurt 2.5 kilometer, dus nemen we dit pad. Het blijkt een heerlijke wandeling door het bos en langs open velden. Ook hier zijn weer ontzettend veel vlinders. Om ons heen horen we de geluiden van de bavianen, vogels en heel veel insecten. Bij de waterval rusten we even uit, eten een banaan en een koude pannenkoek en lopen weer terug. We moeten 1.5 kilometer terug lopen en dan is het nog 1 kilometer via een ander pad naar de camping. De wandeling word door de warmte wat zwaarder. Zodra je stilstaat smelt je, terwijl als je loopt je er minder last van hebt omdat je tijdens het lopen je eigen windje creëert. Aan het einde van het pad splits de weg zich en wij gaan natuurlijk de verkeerde kant uit. We maken een omweg van 20 minuten. Om 14:15 zijn we terug op de camping. We drinken thee en melk, puffen even uit en besluiten verder op de camping te blijven en de was te doen. Met zijn 2-en gaan we kleding uitspoelen en daarna lezen we nog wat.
Tegen 17:30 gaan we naar Kakamega Town, waar we uit eten gaan bij het Alliance Hotel. In Kenia is het woord hotel een restaurant. Vandaar. We hebben gehoord van een stel Duitsers dat ook op de camping staat, dat ze daar goed eten hebben en we bestellen allebei een colaatje. Niels besteld Pepersteak met friet en ik gebakken rundvlees met friet. Als Niels zijn handen wil wassen blijkt dat de kraan geen water geeft. Hij vraagt aan de serveerster waar hij zijn handen kan wassen, en ze loopt mee naar een teil en sapkan met water, en neemt het mee. Ze controleert het water en neemt het mee. Even later komt ze met de kan terug en zet deze neer. Ze loopt even weg, en Niels gaat zijn handen wassen. Er ligt zelfs een stukje zeep bij in de teil. Als hij klaar is met handen wassen komt ze aansnellen om de sapkan voor mij te bedienen. Ik denk dat het er best raar uitgezien moet hebben, het voelde in elk geval wel vreemd. Voor haar is het waarschijnlijk service geven, voor mij een vorm van onderdanigheid harerzijds die ik niet gewend ben.
Het eten was goed, maar we moesten wel erg kauwen. Het vlees was wat aan de taaie kant. Na het eten hebben we nog even aan de bar kant gezeten, wat gekletst en tv gekeken. We moesten nog wat tijd volmaken want rond 20:00 hadden we met John bij de auto afgesproken. Om 19:45 gingen we naar buiten en hij zat al in de auto. We rijden terug naar de camping en kletsen nog wat tot 22:00 uur, bedtijd.
Udo banda's en campsite, Kakamega Forest
$5,- p.p. en Ksh voor John
 Kakamega forest. |
 Stevig bruggetje... |
 Prachtige vlinder. |
16 oktober 2007
Een half uur later gaan we op zoek naar een garage. Dit is een te groot woord voor het krot waar we uiteindelijk eindigen. United General Garage zit aan een weg waar een heleboel kleine krotten, met auto's en autowrakken ervoor zitten. Als we de auto neerzetten komen er gelijk een heel stel knapen in actie. 2 Gaan onder de auto liggen om alles vast te zetten wat losgetrild ws, 4 man gaan de schokbreker rubbers vervangen en 4 proberen de bestuurders deur te repareren.
Na een half uur is alles onder de auto weer vastgezet. Kost Ksh 500 (5 euri). Even later is ook de schokbreker weer in staat schokken te breken. Dat kost Ksh 1000 (10 euri). De deur blijkt een probleem. Het hele binnenwerk en het raam worden eruit gehaald.
Naast het krot hebben ze een bankje tussen de bomen gemaakt, zodat de klanten rustig in de schaduw kunnen zitten. Gelukkig maar, want het is loeiheet. We kijken naar de verschillende mensen die langskomen. We zien veel fietstaxi's. Mensen met een fiets die op de bagagedrager een kussen hebben gemonteerd en zo klanten vervoeren. Ook lopen er veel verkopers voorbij met etenswaar. Bananen, snoepjes, worstjes, zelfs ijs. We kopen bananen bij een oude dame die voor 3 bananen Ksh5 vraagt. Een uur later willen we nog wat bananen kopen, maar bij een ander. Deze vrouw vraagt voor 3 bananen Ksh 30. Ze mag met bananen doorlopen. Niels gebruikt een ander woord...
We hangen wat rond tot 15:45 tot alles uiteindelijk gemaakt is. De kosten voor de deur, ruim 3 uur knutselen !, bedragen Ksh 500 (5 euri). Aangezien het al laat is, gaan we op zoek naar een camping in Kisumu. In de rough guide staat dat er bij de YWCA een camping is, dus daar gaan we naar toe. Ze zijn eerst wat verbaasd, maar we mogen de tenten neerzetten achter het gebouw en hun faciliteiten gebruiken voor Ksh 500 totaal. We kunnen ook voo rKsh 400 per persoon een kamer huren. Het word dus de tent. De YWCA staat midden in de stad. Het is rumoerig, maar ziet er niet gevaarlijk uit.
We gaan nog even naar de Nakumat supermarkt voor de laatste boodschappen. Hier blijkt een foodcourt boven te zitten, dus we weten waar we vanavond gaan eten. We gaan eerst terug om de tent op te zetten. Men zit zonder water, en wij kamperen op het pad naar de waterton, en er word vandaag nog water gebracht, dus vandaar.
Later gaan we met een tuktuk (!) naar de Nakumat terug. We spreken met de bestuurder af dat we hem bellen als we weer opgehaald willen worden. Ik neem een pizza, en Niels bestelt iets bij een Indiër. Na het bestellen word hij langzaamaan misselijk, en als de bestelling er is, krijgt hij geen hap naar binnen. We weten niet eens of het wel of niet aan het eten ligt, hij krijgt gewoon geen hap door zijn keel. Hij voelt zich er knap lullig onder. Rijke westerling die eten besteld, en dat dan niet op eet…
Na het eten bellen we de tuktuk. We laten de telefoon een paar keer overgaan, en verdomd: 5 minuten later staat ie voor onze neus. We worden in het stikdonker al hobbelend en stuiterend naar de YWCA gebracht. Heen en terug kost ons Ksh 100 (1 euro) !
Niels slaapt ondanks de herrie goed, ik niet.
YWCA, Kisumu
Ksh 500, voor allemaal
17 oktober 2007
Om 8:10 rijden we van het terrein af. We gaan eerst naar Kendu Bay, een dorpje aan Lake Victoria. De weg er naar toe lijkt gisteren aangelegd. Ultra glad asfalt en een extra brede weg. In Kendu Bay zelf stopt de weg, en gaat verder als hobbel zand pad.
Aan een oude kade struinen we wat rond en kijken uit over het meer. Een vriendelijke man geeft ons wat informatie over de omgeving en babbelt wat met ons. Hij wil hier eigenlijk wel wat voor hebben… We geven hem een aantal pennen voor zijn kinderen en een sigaret. Hij ook weer blij.
Rond 10:15 vervolgen we onze reis naar de Masaai Mara. Tegen 15:00 hebben we een late lunch in Masaai gebied. Hiervoor was het gebied te gevaarlijk in verband met stropers en bandieten… Als we de boterhammen hebben gesmeerd krijgen we bezoek van een zwijgzame oude Masaai, die alleen met John praat en rustig bij ons blijft totdat we weggaan. We rijden na de lunch weer verder. Het gebied is belachelijk groen en ziet er uit als een groot stadspark met hier en daar hutjes. Wilde dieren zien we niet, die worden door de Masaai verjaagd want die laten hier hun vee grazen.
Om 16:30 zetten we de tenten op bij een camping naast de ingang van het nationaal park op een open vlakte. Het waait gigantisch, dus we hopen maar dat alles overeind blijft staan. We eten omelet met brood. Rondom de camping lopen giraffen, zebra's, hartebeest en impala's. Ook krijgen we van een konijntje bezoek. Bij de gate worden 2 jongens geregeld om brandhout voor de hele nacht te zoeken. We geven ze Ksh 200 ervoor, maar twijfelen of het voldoende is voor de hele nacht. 's Morgens blijkt inderdaad dat het vuur uit is.
Om 22:00 gaan we naar bed. Niels voelt zich niet helemaal lekker.
Masaai Mara, Oloololo gate
Us$10,- p.p en Jonh Ksh 150,-
18 oktober 2007
Als we terugkomen van de gamedrive breken we de tent af en gaan om 12:45 weer het park in. Dit keer rijdt Niels en gaan we dwars door het park naar de Talek gate. Het word een wat saaie rit, omdat we op de hoofdweg blijven en het is niet echt het tijdstip waarop de dieren het meest actief zijn. De Mara rivier steken we over bij de enige brug. Hier is ook een checkpoint. De Mara heeft namelijk 2 eigenaren. Eén gedeelte is van een Engelsman; hier moet je op de paden en tracks blijven. Het andere gedeelte is van de Masaai; hier mag je overal rijden en is er dus ook meer beschadigd. Bij de brug hangt een lijkenlucht en als we verder gaan zien we waarom. Er liggen honderden, misschien wel duizenden, dode gnoes in het water. Deze hebben de oversteek niet gered, en zijn met de stroom meegesleurd. Het is een indrukwekkend gezicht, maar een vreselijke stank, dus we gaan snel verder.
 Zonsopgang. |
 Giraffe |
 Leeuw. |
 Drinkende olifantenr. |
Even buiten het park zetten we onze tent op, op een camping die beschut is met kleine boompjes. Hier blijven we 4 nachten staan. 's Avonds eten we rijst met tomaat, paprika en courgette.
We nemen een warme douche en gaan vroeg naar bed. Voor 21:00 slapen we allebei.
Aruba camp west, Talek
Ksh 500 p.p, John Ksh 200
Entrée Masaai Mara:
-auto Ksh 300
-citizen Ksh 200
-non resident US$40,- p.p.
19 oktober 2007
Om 11:00 zijn we bij een oversteekplaats aan de Mara rivier. Hier staat een grote groep zebra's en gnoes. Ze lopen wat heen en weer tussen twee plaatsen waar ze kunnen oversteken, maar blijven op land. Af en toe gaan ze naar beneden aan de waterkant wat drinken. Er gebeurd verder weinig. Ondanks de lucht van rottende gnoes waarvan de gieren aan het eten zijn, zitten we heerlijk boven op het dak te kijken en af te wachten. Ze staan voornamelijk bij de rechteroversteek waar we met ons gezicht naar toe staan. Bij de linkeroversteek staat alleen maar een klein groepje zebra's waar niemand echt op let. Behalve Niels en John. Ineens scheurt John naar achteren en als ik me omdraai zie ik dat de oversteek is begonnen. Eerst gaan de zebra's die er al stonden, dan nog meer zebra;s en nog later volgen de gnoes. Tussendoor gaan er ook nog Thompson gazellen over. Het is een overweldigend gezicht om de dieren het water te zien oversteken. Springend en zwemmend halen ze de overkant. Gelukkig word er niet één meegesleurd door de stroming en ook de krokodillen hebben geen honger. Om 13:00 zijn bijna alle dieren over en staat er nog een klein groepje gnoes en 2 zebra's aan onze kant die weg lopen. Deze willen niet oversteken. Aan de overkant horen we een zebra balken. De 2 zebra's aan onze kant antwoorden. Dit gaat zo heen en weer. De zebra aan de overkant blijft aanhouden en probeert zelfs terug te gaan. Toch doet ie het niet. Uiteindelijk geven ze op en lopen ze ieder aan hun eigen kant van de rivier weg, de verte in.
Na dit emotionele tafereel gaan we lunchen onder een boom, midden in de uitgestrekte leegte. Na de lunch hervatten we de gamedrive. Ditmaal zien we nog struisvogels, krokodil, hyena's, leeuwen en drinkende zebra's. We gaan tegen 18:00 terug naar de camping. Hier eten we peultjes met aardappelpuree en bacon. Ook vandaag gaan we bijtijds naar bed.
Aruba camp west, Talek
Ksh 500 p.p, John Ksh 200
Entrée Masaai Mara:
-auto Ksh 300
-citizen Ksh 200
-non resident US$40,- p.p.
 Ruzieënde nijlpaarden. |
 Overstekende zebra's |
 Overstekende gazelles (!). |
 Overstekende gnoes. |
 Paniek |
 Hyena. |
20 oktober 2007
Vandaag gaan Niels en ik met zijn tweeën de Mara in, zonder John. Het is heerlijk om te kunnen stoppen wanneer je wil, zonder te vragen en ergens zo lang te blijven zonder dat de motor word gestart of er gevraagd word of je al verder wil. Gewoon even lekker met zijn tweetjes. We rijden langs de Talek rivier, zodat we een oriëntatiepunt hebben. We zien zebra's, gnoes, buffels, 2 hyena's waarvan er één een halsband om heeft zodat ie traceerbaar is, overstekende bavianen, impala's, olifanten en giraffen. We stoppen een aantal keren om te genieten vanaf het dak van de auto van de mooie omgeving, de rivier en de dieren die we zien. Een groepje olifanten is aan de wandel, en wij volgen vanaf een afstand. Ze lopen naar beneden de rivier in en gaan daar drinken en wassen. Na een tijdje gekeken en genoten te hebben, rijden we verder. Niels spot onder een eenzame boom in het veld een leeuw. We rijden er naar toe, en er blijken 3 jongen mannetjes leeuwen heerlijk relaxed in de schaduw van de boom te liggen. Helemaal zelf gevonden op eigen kracht. Onze gamedrive is nu al een groot succes.
Rond 12:15 vinden we een lege boom in de grote open vlakte die ons schaduw geeft voor de lunch. In de verte staan topis, gazellen, zebra's en gnoes te grazen. We genieten van onze lunch en de schoonheid van de omgeving. Na ruim een half uur verschijnen er in de verte 2 hyena's. Ze hebben ons in de gaten want ze blijven elke keer stilstaan en naar ons kijken. Ze lopen niet op ons af, maar we nemen het risico niet en stappen in om verder te gaan naar de Mara rivier.
We rijden een stuk door de open vlakte op tracks, en hebben het gevoel dat er iets niet goed gaat met de route. We komen weer uit bij de lunchplek en dat was niet de bedoeling. We wilden naar de Mara rivier. De volgende track word geprobeerd, maar ook deze gaat niet goed. We zijn verdwaald. We zien de zendmast van het Serena hotel aan de horizon en proberen ons hierop te oriënteren. Even later zien we iets anders aan de horizon, dit blijkt de airstrip aan de Talek rivier te zijn. Als we daar eenmaal zijn, kunnen we weer verder. We zijn dan niet meer in de grote open vlakte waar geen herkenningspunten zijn; We rijden een vaste richting op en al turend door de verrekijker word de omgeving bekender. Het is 15:00 als we bij de uitgang zijn.
 Gazelle springt naar de andere kant. |
 "Vogel" |
 Drinkende olifanten. |
 lunch ! |
 Kleintje leeuw. |
Om 18:00 zijn we terug op de camping en eten we pasta met courgette en tomaat. Om 21:15 gaan we slapen.
Aruba camp west, Talek
Ksh 500 p.p, John Ksh 200
Entrée Masaai Mara:
-auto Ksh 300
-citizen Ksh 200
-non resident US$40,- p.p.
21 oktober 2007
We zakken af naar het zuiden. Onderweg komen we een heleboel auto's rondom 3 leeuwen tegen. We nemen onze afstand en kijken wat er allemaal gebeurd. Het lijkt wel alsof de auto's in de leeuwen willen rijden. Gaat een leeuw links, gaan alle auto's meteen mee die kant op. Hier doen we niet aan mee, en rijden verder. Het landschap veranderd plotseling van een grote open vloakte in een wat heuvelachtig gebied met rotsen. We zien een groep van 5 volwassen olifanten met wel 10 jonkies lopen. Het is een tweelingen familie zo te zien. Ze lopen op hun gemak van het veld links van ons naar het veld rechts van ons. We wachten totdat iedereen is overgestoken en gaan dan verder. Via een soort oase (met palmbomen !) vervolgen we onze route naar de kopjes. Deze blijken wat tegen te vallen, en we besluiten terug te gaan naar de oase om daar te lunchen. Daar blijkt al het brood beschimmeld te zijn. We hebben nog 1 appel, 1 banaan, koekjes en een blikje kiphotdogs en dat word dan ook onze lunch.
Terwijl we eten komt er een eenzame olifant te voorschijn tussen de palmbomen. Het eten stelt dan wel niets voor, het uitzicht is super.
Na de lunch keren we weer terug. We staan op een lege vlakte midden in de gnoes. Deze gnoes zijn van verschillende groepen aan het samenvoegen. Van links, rechts, van boven aan de berg en vanaf de achterkanten van de velden. Overal komen gnoes vandaan die één grote groep vormen, en wij staan er zo goed als midden in.
Aan het eind van de middag bekijken we de Mara vanaf het hoogste punt. Het laatste stukje omhoog via kuilen en rotsblokken ging zo ontzetten steil dat ik dat stukje terug ben gaan lopen naar beneden. Daarna zijn we terug naar de camping gereden. Het brandstoflampje gaat knipperen en we moeten nog een flink eind terug rijden. Niels rijdt zo snel mogelijk en remt amper meer. Het word een stuiterig ritje, maar we halen de camping. John gaat op zoek naar diesel, maar de fig tree, de enige aan deze kant met betrouwbare diesel, heeft niets meer. Het voorstel van John is in eerste instantie dat we morgen met zijn drieën het park ingaan, doorrijden naar de lodge aan de andere kant van het park en daar diesel tanken. We zien dat niet zitten. Het is minstens een uur rijden en dat risico willen we niet nemen. Bovendien houdt dat in dat we us$80 extra kwijt zijn voor entreegelden. John houd vol dat het geen risico is, en dat de auto op zijn reserve nog makkelijk naar de lodge kan rijden. Ons voorstel: ga dan lekker zelf, dan blijven wij op de camping wachten. Dat scheelt ons tijd en een boel geld. Daar ging hij uiteindelijk mee akkoord, maar hij ging toch eerst wel even in het dorp kijken of er ergens "zwarte" diesel te krijgen was. Binnen een half uur was ie terug met 20 liter diesel in de auto, en een bonnetje. Nouja. Hier halen we morgen tenminste Narok.
Niels gaat nasi koken en om 22:00 gaan we naar bed.
 Gnoes aan de wandel. |
 Mini uitvoering van de topi. |
|
 Eén of andere hagedis. |
 Olifant op vakantie... |
 Vogel (volgens Marit: bateleur (therathopius ecaudatus)). |
Aruba camp west, Talek
Ksh 500 p.p, John Ksh 200
Entrée Masaai Mara:
-auto Ksh 300
-citizen Ksh 200
-non resident US$40,- p.p.
22 oktober 2007
Inmiddels is het 12:45 en hebben we ongeveer de helft van de rit erop zitten. Het is nu nog 70km over een slechte weg volgens John. Nou, slechte weg is zacht uitgedrukt. Het is één en al kuil. De gaten zijn echt gigantisch. De weg word gebruikt door tractors, en die rossen altijd en overal door. Hierdoor zijn gaten van tientallen centmeters diep, en geulen van een meter of wat breed ontstaan. Dit is echt onbeschrijfelijk slecht rijden. Over de 70km doen we drie en half uur, maar dan zijn we terug op het Kembu camp in Njore.
John sturen we naar huis. Die komt morgenochtend nog even langs voor de auto. De band van de auto lijkt zacht en John neemt de auto mee naar de garage van Roving Rovers voor een check-up. We zetten de tent op en luieren wat bij de tent tot het donker is. Dan gaan we naar de bar en zitten heerlijk bij het open haardvuur. We maken noedelsoep en doen een potje scrabble. Niels had de hoogste score met het twijfelachtige woord: trimboxers. 3x woordwaarde en 63 punten. Na het spelletje lees ik nog wat bij de open haard, terwijl Niels al om 22:00 op bed ligt. Ik volg als mijn boekje uit is om 23:45.
Kembu camp, Njoro
Ksh 272 p.p.
23 oktober 2007
Om 10:30 vertrekken we, zonder John, naar Lake Nakuru national park. Het is een klein half uurtje rijden. Nadat we de entree betaald hebben en een kaart gekocht hebben, kunnen we naar binnen. Het park is groter dan ik had gedacht. 2 Jaar geleden zijn we hier ook geweest, maar tien zijn we maar 3 uurtjes binnen geweest.
We gaan eerst naar het Babboon view Point. Hierboven heb je een schitterend uitzicht over het meer met zijn flamingo's en zie je de vele dieren die er lopen. In het veld onder het uitkijkpunt liggen 2 leeuwen onder een boom. Ik wist niet dat ze die hier ook hadden. Na het uitkijkpunt rijden we naar beneden en gaan we naar het zuiden van het park. Dit is een bebost gebied. Hier zien we buffelks, (giraffen (Rotschild) en neushoorns. Natuurlijk komen we ook hier weer de gebruikelijke zebra's, waterbuffel, impala en gazelle tegen.
Om 14:30 begint het te regenen, maar dat is snel over. We lunchen op een rutig plekje op het dak van de auto tussen de vele vogeltjes. Na de lunch rijden we door naar de waterval. Deze blijkt op 5 minuten afstand te liggen. Hierna gaan we nog rustig naar het noorden. Voorat we het park uitgaangaan we eerst naar het meer, en genieten we van flamingo's pelikanen en maraboes.
Vandaag is het ons gelukt om in ons eentje het natinale park te vinden, daar rond te touren en ook nogh eens heelhuids op de camping terug te komen. We hebben John hier niet nodig en besluiten dat hij moregn ook niet mee hoef naat Lake Bogoria. We eten in het resaturant van de camping en lezen nog wat. Niels gaat om 22:00 naar bed en ik volg een uurtje daarna.
 Pelikanen. |
 Flamingo's |
 Neushoorn met kleintje. |
 Vogeltje (volgens Marit: Whitefronted Bee-eater (Merops bullockoides)). |
Kembu camp, Njoro
Ksh 272 p.p.
24 oktober 2007
Om 11:15 gaan we weg. In Njoro gaan we eerst tanken. Benzinepomp 1, 2 en 3 hebben geen diesel meer, maar bij de 4de pomp hebben we geluk. Na het tanken pakken we de weg naar het noorden. Eerst nog via asfalt, maar als we de afslag naar de zuidingang van Lake Bogoria nemen, wordt het een modderpad met diepe tractor sporen. Dankzij de sterke motor en Niels zijn stuurmanskunsten ploegen we gestaag verder. (Niels: Náást het pad gaat het vaak beter…). Het gaat niet snel, maar we komen vooruit. We rijden langs de sisal plantages en als we deze achter ons laten word de weg harder en iets beter. Nu stuiteren we op rotsklompen en niet in de modder. Het ziet er uit als een maanlandschap van rode klei met kraters en kloven.
We gokken erop dat we met rust gelaten zullen worden en zetten de auto langs de weg voor lunch. Als ik het brood aan het smeren ben horen we een keihard gesis. Als Niels gaat kijken blijkt dat het ventiel van de voorband opengebarsten is. De band loopt heel snel leeg. Met tape probeer ik het te plakken, maar dat lukt niet. Er zit niets anders op dan de band te verwisselen. Inmiddels staat een lokaal jongetje ons in verbijstering aan te gapen. Gelukkig heeft John aan Niels uitgelegd hoe de krik wertk, want aangezien de auto een paar duizend kilo weegt, is dat geen gewoon driehoek-krikje. De auto komt los van de grond. Nu moet "alleen" het wiel nog los. Maar waar is het ding waar dat mee kan ? We proberen het kijkende jongetje zo ver te krijgen dat hij hulp gaat halen, maar hij blijft ons, samen met een ondertussen aangekomen vrouw, stompzinnig aan staan kijken.
We bellen Patrick van Roving Rovers en krijgen een SMS van hem dat de wielsleutel onder de passagiersstoel ligt. En ja hoor; gevonden. Niels draait de moeren los, maar de band komt niet los. Hij zit stevig vast en wijkt niet bij het trekken. De reserveband word onder da auto gelegd en we proberen vanaf de achterkant tegen de vastzittende band te trappen. Na wat vergeefse pogingen waarbij de lokalen zich bescheuren van het lachen, lukt het dan toch. Dan het reservewiel erop. Deze is zo krom als een hoepel, een slagkleiner dan de originele, maar heeft wel profiel. Niels zet alles vast, en we kunnen weer verder.
Om 14:30 begint het te gieten. We zijn net op tijd klaar. We rijden door naar Lake Bogoria. De eerste beproeving hebben we gehad. Om 16:00 zijn we in Lake Bogoria. Er zijn hier 3 campings. De eerste is het mooist, maar omdat het net geregend heeft stikt het daar waarschijnlijk van de steekvliegen. Geen goed idee dus. We rijden door naar Acacia camp. De derde camping kunnen we niet eens vinden. Acacia camp ligt valk bij het meer. Het is er leeg op wat bavianen en velvet aapjes na. De bavianen trekken zich gelukkig terug als we aankomen. We lopen wat rond en vinden een mooi plekje om de tent op te zetten. Ver genoeg van het water om geen last te hebben van de dieren die er eventueel wonen en drinken. We willen niet in de loop van een nijlpaard zitten… Ik zet de tent op, en Niels gaat het kampvuur regelen. Gelukkig ligt er genoeg hout op de camping om het vuur de hele avond en (waarschijnlijk) nacht brandend te houden. Het is hier echt alleen maar natuur.
 Kameleon. |
 De ingang van het park. |
Om 18:00 zijn we helemaal klaar en kunen we gaan genieten, met alle dieren die hier in het wild leven in ons achterhoofd. We eten pasta en zitten lekker bij de warmte van het veilige vuur, terwijl de velvet aapjes ons vanuit de bomen in de gaten houden. We gaan vroeg naar bed.
Acacia Camp, Lake Bogoria
(alles betaald voor 2 nachten)
Auto Ksh 200
2x non-resident: Ksh 2000
Camping Ksh 4x Ksh 500
25 oktober 2007
Om 11:15 zijn we al bij de noord (en hoofd-) ingang van het park. We hebben het hele park al gezien. Hier zou het mogelijk moeten zijn om de band te laten repareren, maar dat lukt (natuurlijk) niet. We moeten naar Martigat, ongeveer een half uur rijden, maar wel over asfalt. In Marigat worden we van de ene naar de andere "garage" gestuurd. Bij de 3e is het raak. Zij kunnen het ventiel vervangen. Voor Ksh 400 (4euro) doen ze het werk, en zetten de band ook nog eens terug onder de auto. Met een half uur is de hele zaak gepiept. Ze helpen ons ook om het dopje van het stuurbekrachtiging vloeistof vaatje los te draaien. Deze zat zo vast dat ze een waterpomptang van een andere garage moeten gaan lenen, maar los zal ie !
We besluiten om niet terug te gaan maar Lake Bogoria, maar om terug te rijden naar Lake Nakuru en daar te overnachten. Via de asfaltweg is het ongeveer 2.5 uur rijden en dat park is groter, zodat we morgen de hele dag wat te doen hebben.
Om 14:00 hebben we lunch op de evenaar. Aan de andere kant van de weg zijn de obligate toeristen kraampjes, maar die mijden we bewust. Wij willen rust. Een half uur daarna hebben we weer 2 keer 5 minuten hard regen. Wel makkelijk zo op vaste tijdstippen wat regen… Voor we naar Lake Nakuru gaan, gaan we eerst een lege krat frisdrank inleveren in de stad. Voor de krat hebben we Ksh 400statiegeld betaald maar we krijgen er maar 100 voor terug. Weer worden we genaaid. Nu door de supermarkt. NA een discussie krijgen we Ksh200 retour. Het moet maar.
Om 16:00 zijn we bij Lake Nakuru en gaan we op zoek naar een banda. We hebben geen zin om de tent op te zetten. De banda's in het park bestaan niet. Er is wel een guesthouse, maar die is bezet. Verder zijn er nog 2 luxe lodges, ruim boven ons budget. We worden doorverwezen naar Flamingo, voor de poort naar links, maar nog wel in het park gelegen. Dus we gaan die kant op. Een bewaker opent het hek, en we zien een tented camp. Op de aankomst veranda staat iemand klaar met warme handdoekjes. Dit is veel te luxe voor ons. Toch maar naar de prijs gevraagd; die is Ksh 11000. Dat is 2 keer meer dan we willen betalen. We kunnen wel over de prijs praten, maar dan moeten we eerst de tent bekijken. Het ziet er schitterend uit, met een 2 persoonsbed een hete douche en een eigen toilet. De manager biedt ons een prijs van Ksh8000 inclusief ontbijt en diner. We zwichten ervoor. Het is erg aantrekkelijk, zo aan het einde van de vakantie een beetje luxe. En we hoeven niet zelf te koken. We sjouwen onze rugzakken naar de mega-tent, gaan op de veranda relaxen en nemen een hete douche.
 Verliefde kraanvogels. |
 Heet water bron. |
 "Onze" hut. |
Om half acht melden we ons voor het diner. Het is een 3 gangen keuze menu. Ik heb pompoensoep, pork loin met rijst en een chocoladetaartje toe. Alles was heerlijk. Niels heeft gefrituurde Talapia vis (een hele en geen filet tot zijn spijt), peppersteak met friet en warme vruchtentaart toe. Daarna gaan we nog wat zitten in de lounge bij de open haard.
Om 22:30 gaan we naar bed. Een echt bed.
Flamingo hill tented camp, Lake Nakuru n.p.
Ksh 8000 half pension
26 oktober 2007
Om 6:00 staan we bij de gate van Lake Nakuru national park.. Volgens de papieren gaat het park om 6:00 open, maar er staat al een rij en ze doen de slagboom niet open. 6:30 Is het, en niet eerder. Dus hadden we wel kunnen ontbijten bij de lodge. We wachten ongeduldig en om 6:30 mogen we eindelijk verder rijden. We komen neushoorns, buffels, pelikanen, flamingo's, zebra's, gazellen, hyena en giraffen tegen.
Om 8:45 gaan we terug naar het kamp om te ontbijten. Er staat een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar. De kok bakt pannenkoekjes en omelet met groenten. Een verademing. Terwijl we heerlijk aan het smullen zijn bedenken we dat we vanavond weer de tent moeten opzetten en zelf moeten koken. Aangezien we het eigenlijk zat zijn allemaal, besluiten we hier nog een nacht te blijven. De vakantie is heerlijk, maar alles kost zoveel moeite, dat we eigenlijk wel wat rust willen. Het word snel en makkelijk geregeld. Wij blijven een tweede nacht in de luxe van het Flamingo tented camp.
Na het ontbijt gaan we nog even terug naar onze tent, kuieren en lezen nog wat en om 12:30 gaan we terug naar het nationaal park.
We rijden naar het zuidelijk gedeelte om daar wat te toeren. Naast de dieren van vanmorgen zien we ook diverse aapjes, waterbokken, impala, bavianen en struisvogels. De vegetatie is ook erg mooi. We zien zelfs een schitterende, bloeiende cactus !
Op weg het park weer uit, komen we een neushoorn familie tegen. Een peuter en een kleuter zijn met elkaar aan het stoeien. Prachtig gezicht, maar helaas kunnen we niet lang blijven, want het park sluit om 18:30.
Precies op tijd rijden we het park uit. Een uurtje daarna gaan we eten. We zitten niet in de grote eetzaal, want er zijn maar 3 tenten bezet. Een slechte bezetting dus… We krijgen geen keuze, maar de chef serveert ons tomatensoep, kipfilet met rijst en chocolade ijs toe.
Om 22:00 gaan we slapen. We gaan bijna weer naar huis. Voor de eerste keer vinden we dat niet erg.
Flamingo hill tented camp, Lake Nakuru n.p. Ksh 8000 half pension
Entree Lake Nakuru: 2x $40,00
Auto Ksh 800
27 oktober 2007
De weg is afgrijselijk. Men is al twee jaar bezig een nieuwe asfaltweg aan te leggen maar zoals te verwachten, schiet het niet op. Ondertussen rijden we op een noodweg van grind en stenen. Uiteindelijk zijn we om 15:30 in Nairobi op de plaats van bestemming.
We hadden thuis al gereserveerd voor deze avond in een soort hostel. Jungle Junction is een relaxte plek. De Duitse eigenaar is al lang in Afrika, en heeft een huis met kamers en een grote tuin voor tenten. Er is een gezamenlijke huiskamer en ook de keuken is gedeeld.
's Avonds eten we noedelsoep en lezen we wat in de huiskamer. Om 22:00 gaan we naar bed.
Jungle Junction, #1
Nairobi
28 oktober 2007
We staan om 8:30 op, gaan ontbijten en willen eigenlijk lopend naar Jaajaa place. Hier is een toeristen markt en een winkelcentrum. Na een stuk gelopen te hebben, pakken we toch maar een matatu. Gelukkig, want het blijkt een stuk verder te zijn dan we dachten.
Op de markt lopen we wat rond, maar kopen niets. We lunchen in het winkelcentrum met een hamburger en noedels en weten dan eigenlijk niets meer te doen.
Na een blik op de kaart van Nairobi geworpen te hebben, gaan we dan maar proberen per openbaar vervoer de Nairobi Safari Walk te bereiken. Dit ligt naast het national parc, maar daar hebben we dan weer een auto voor nodig en die is gisteren met John terug gegaan. We nemen een matatu één straat achter het winkelcentrum en gokken dat die de juiste richting opgaat. Mocht het niet lukken, dan hebben we in ieder geval gezellig wat rond gereden. Ergens halverwege stappen we uit om over te stappen op een ander busje die ons het laatste stuk moet brengen.
En ja hoor, het is nog gelukt ook. Na drie kwartier toeren door de buitenwijken zijn we bij de Safari Walk aangekomen. Wat het precies gaat worden weten we niet, maar we betalen de US$10 entree p.p. en zien wel. Het blijkt een dierentuin met "lokale dieren" te zijn. Echt groot is het niet, maar voldoende om een middagje door te brengen. We beginnen de wandeling langs een zeer vette krokodil. Daarna lopen we langs de bongo (groot hert) habitat met aan de andere kant het cheeta (jachtluipaard) verblijf. Beide dieren zijn niet te zien. We lopen verder en worden dan aangesproken door drie jongens die vragen of we de cheeta willen zien. Wij willen wel natuurlijk. We lopen met ze mee door een deur waar we achter de schermen verdwijnen. Een klein stukje verder zien we 4 hokken en in één zo'n hok zit een cheeta. Ook hier gaat de deur open en kunnen we doorlopen.
Daar staan we dan, samen met drie jongens en een cheeta in één hok. Volgens de jongens kunnen we de cheeta gewoon aaien. Dat laat Niels zich geen twee keer zeggen en loopt op het beest af. Het dier is heel mak en begint meteen te spinnen en kopjes te geven. Niels word helemaal onder gekwijld en was helemaal: Wauw ! Ik aai een cheeta en word niet eens opgegeten ! Omdat Niels nog leefde durfde ik ook te gaan aaien. Het was echt te gek ! Na 10 minuten zijn we weer verder gegaan, maar onze dag kan niet meer stuk. Wie kan er nou zeggen dat ie een jachtluipaard geaaid heeft ?!
We hebben het park rustig verder door gelopen. Er zitten verder nog leeuwen, een luipaard, zebra, neushoorn, koedoe en hertachtigen. De safariwalk is niet groot, maar wel leuk. Aan het eind van de middag zijn we weer met 3 verschillende matatus naar het hostel terug gegaan.
 Wij met jachtluipaard. |
 De safari walk. |
 Luipaard |
 Graag gedaan.... |
Tegen 18:00 waren we terug, hebben de tassen ingepakt en om 19:00 stond de vooraf bestelde taxi voor onze neus om ons naar het vliegveld te brengen. Om de hoek was een botsing gebeurd, en dus werd de taxi aangereden door een matatu die tegen de richting in, aan de verkeerde kant van de weg, doordrukte en doorreed. De weg naar het vliegveld gaat verder goed, en de vlucht ook.
29 oktober 2007
