Aan de linkerkant een kopie van de blog die ik onderweg heb bijgehouden. Aan de rechterkant het dagboek van Inge dat ik heb overgetypt
9 februari 2007
De wekker gaat om half acht; we ontbijten en rijden naar Wellington. Eerst naar het Te Papa museum (nationaal museum van NZ). Net naast het museum kost een dagkaart parkeren 10 dollar, vlak ervoor 12.
De entree voor het museum is gratis, en helaas niet geheel zonder reden. De toonstellingen zijn mooi, de informatie is goed, de collectie erg uitgebreid, maar het is een onvoorstelbaar doolhof. Er is wel logica, maar steeds als wij probeerden van het ene deel naar het andere te komen bleken we weer een rondje gelopen te hebben, en de ene doorgang naar de volgende ruimte gemist te hebben. Een erg leuk, maar chaotisch museum.
Om half 1 staan we weer naast de camper. We pakken de rugzak met meuk, en wandelen de stad in. Lunchen doen we in een bakkerij ding met "pie with steak and cheese" en een broodje kip/avacado.
We dwalen door Wellington tot vlak na vijfen, en duiken dan een chinees restaurantje in voor de avondhap.
Om 1800 rijden we noordwaarts. We stoppen in een dorpje waar volgens onze kaart, en de stadplattegrond een camping zit. Helaas blijkt de eigenaar de camping al 3 jaar geleden verkocht te hebben, en heeft de nieuwe eigenaar nog steeds niets met het veld gedaan. Kortom: geen camping. En dat om half 8 's avonds. Enfin, we rijden verder naar het volgende dorp op 12km afstand en daar doet de camping het nog wel. Het beheer ligt al in bed, maar we kunnen gewoon een plekje uitzoeken.
We eten de meegebrachte sushi op, ik ga om half elf slapen, en merk niet eens als Inge om halfr twaalf het licht uit doet.
Het is zonnig als we om 8:00 opstaan. We gaan ontbijten en om 10:!5 vertrekken we van de camping Wellington in. De camper parkeren we voor NZ$10 vlakbij het Te Papa museum, het nationale museum van Nieuw Zeeland. De toegang van dit museum is gratis. We verblijven er zo'n 2.5 uur en zien het één en ander over de geschiedenis en de dieren van Niew Zeelan. Het museum steekt wat chaotisch in mekaarvanwege de verschillende exposities. Er is van alles te doen, en het is een groot gebouw. De eertse egate gaat voornamelijk over de dieren en de natuur. De tweede etage is gewijd aan het klimaat en de aardbevingen. Zo is er elke week een kleine aardbeving onder Wellington. In een huisje kan je voelen hoe het is om een aardbeving mee te maken. Op de derde etage staan orginele Maori huizen te bezichtigen en is er het één en ander van de Maori voorwerpen te zien. Op de vierde etage leer je over de imigranten die de afgelopen 150 jaar naar Nieuw Zeeland zijn vertrokken. De vijfde en zesde zijn gewijd aan moderne kunst en schilderijen.
Na het museum gaan we de stad in. We lopen Door het winkelcentrum en lunchen met een goed gevuld broodje met kip, avacado en cranberry sauas (Niels) en een hotpie steak/chees voor mij. Erg machtig maar best lekker. Daarna klopen we via de winkels naar de cable car. Deze nemen we naar boven en kijken in het cable car museum. en lopen door naar de botanische tuin. We nemen de cable car weer terug naar beneden en lopen nog wat door het centrum.
Om 16:45 hebben we het eigelijk wel gehad en gaan we bij een aziatisch restaurantje wat eten. Bij het eten neem ik een energieke yoghurt drank wat eigenlik meer een hele frisse limonade is, geen yoghurt te bekennen, maar smaakt prima. Niels heeft een druiventhee met melk, maar ook hier is de tnee en de melk ver te zoeken. Wel lekker. Om 18:00 zijn we terug bij de camper en verlaten we Wellington. We halen in Lower Hutt nog even een doosje Sushi voor zometeen op de camping en rijden door tot 19:30.
Op de kaart zien we een camping, maar in het dorp kunnen we hem niet vinden. Dan maar even de stadsplattegrond erbij. Ja, hij is er wel. We rijden er naar toe en als we er aankomen blijkt de camping al 3 jaar gesloten te zijn. De volgende camping is over 12 km. Dat is gelukkig goed te doen.
Het is een basis camping maar heeft stroom en dat is het belangrijkste. Vanwege de hitte van vandaag is de temperatuur in de koelkast opgelopen tot 20 graden, dus die heeft snel stroom nodig. De kampeerplek is verrassend goedkoop: NZ$16. Nadat we de camper hebben neergezet en aangesloten gaan we eerst genieten van de sushi.
We lezen nog wat en Niels gaat om 21:15 al naar bed. Ik blijf nog wat lezen en ga om 23:30 slapen.
Greytown Campground
NZ$16
103 km gereden
10 februari 2007
Het heeft vannacht gegoten van de regen. Als de wekker gaat spettert het nog een beetje en alles is grijs. We doen het uiterst rustig aan, en verlaten rond half elf de greytown camping. Deze nacht heeft ons 16 dollar gekost.
We gaan noordwaarts en belanden rond één uur in het "Mount Bruce national wildlife center". Na betaling van 8 dollar per persoon blijkt dit een soort dierentuin te zijn waar ze met vogels bezig zijn. Goedwillende amateurs ongetwijfeld, maar de voilierres zijn gigantisch groot, staan volgepropt met bomen en struiken en bevatten ten hoogste 2 vogels tegelijk. Je zoekt je een ongeluk. En dan zijn van de 8 kooien er ook nog eens 3 leeg. We kijken naar het voeren van de alen en de kaka's (soort papagaaien) en dwalen in totaal 2 uur door het parkje. Aan het eind zit een gebouw waar de kiwi vogels (allebei) denken dat het nacht ks. Eén is er inderdaad aan het scharrelen. Tot onze verbazing zijn die dingen maatje Barnevelder kip. Ofterwijl behoorlijk fors.
Half 4 gaan we verder. Inge rijdt, en ik type dit verslagje.
We hebben de hele nacht regen gehad en het is goed afgekoeld. De stoelen hadden we buiten laten staan, dus deze zijn nu drijfnat. Gelukkig zijn het stoffen opklapstoeltjes. Om 7.45 uur begin ik aan het ontbijt. Omdat het buiten somber weer is hebben we geen zin om op te staan en ga ik nog even verder in mijn leesboek. Niels gaat weer slapen. Om 10.15 uur kwamen we weer een beetje in aktie, aankleden, afwassen, bed inklappen en camper opruimen. Na een uurtje reden we van de camping. De eerste stop was bij een groot Warehouse om even te snuffelen. Daarna zijn we naar Mount Bruce Wildlife Refuge gegaan. Een kleinschalig wildpark met verschillenden “zeldzame” vogels in hun natuurlijke omgeving. We gaan eerst naar het voeden van de alen in de rivier / beek die door het park heen stroomt. De vissen zijn overigens wel vrij om naar de zee terug te gaan, wat ze 1x doen om ergens 6000km verderop te gaan paren en dan gaan ze dood. Daarna lopen we door het perk en kijken naar de verschillende vogels in de kooien. Af en toe komt er een soort papagaai over. Ook kijken we in het kiwi-house en zien we onze eerste real-life kiwi. Wat zijn die groot. Verder gaan we om 15.00 uur nog even kijken bij het voeden van de Kaka´s (papagaaien) die geheel vrij in de natuur leven, maar elke dag een snack kunnen halen. Er leven er 80 in het gebied en gemiddeld komer er 20 per dag bij het snacken. Daarna vertrekken we weer en rijden door vrij saai landschap. De dorpen hier zijn wel groter dan op het Zuid - eiland en de bergweggetjes zijn vervangen door bredere heuvelwegen. We doen nog even boodschappen en ik neem weer eens het stuur over van de camper. Om 18.30 uur zijn we op de camping. We doen een was en eten peppersteak met gebakken champignons, witte bonen in tomaten- chilisaus en aardappelpuree. Om 22.00 uur gaan we naar bed.
Clive Motercamp
NZ$ 18,-
238km gereden
11 februari 2007
Half elf zijn we van de camping af. In het volgende dorp (Napier) is het zondag. Er is een micro 2e hands markt, en verder zijn er een paar cafés open. Voor de rest: het is zondag in Nieuw Zeeland. Het Art Deco gedoe lijkt mij niet echt Art Deco maar dat zal mijn interpretatie wel zijn.
We tanken de diesel vol, en gaan weer op pad. De rit begint vlak en breed. Daarna een pas waar de auto maar net an tegen op komt, en dan vlakt de weg weer af.
Onderweg stoppen we bij de beroemdste waterval van Nieuw Zeeland: de huka falls. Het is technisch gesproken geen waterval, maar een smalle kloof van een dikke 100 meter lang waar het water doorheen spuit. Aan de overkant van de weg ligt "craters of the moon", wat bij nader onderzoek een geothermisch veld blijkt te zijn. Kort gezegd: onder de grond is het heet, en daar stroomt toevallig water langs, dus het stoomt als een gek hier. Gewoon uit de grond. 5 Dollar per persoon later struinen we een dik uur over het aangelegde wandelpad rondom de verschillende gaten. Heel opvallend: tot 1958 was hier amper activiteit te zien. Toen werd een paar kilometer verder een elektriciteit centrale gebouwd die gebruik maakt van de temperatuur verschillen en het hete water omhoog pompt. Sindsdien nevelt het gebied aan alle kanten. De temperatuur van de grond is gelijk, er is alleen (veel) minder water om te verwarmen, dus het water is heter, en stoomt harder.
Om half 6 gaan we naar ons einddoel: Waikite valley, waar een camping is met een eigen thermaal zwembad. Voor 16 dollar de man mogen we slapen en onbeperkt in de 3 baden.
Bad 1 is 32 graden, bad 2 komt tot 36, en het laatste bad staat op 40 graden Celsius. En dat allemaal met dank aan Nieuw Zeelands grootste warmwater bron die naast het terrein ligt en per seconde 40 tot 50 liter water van 98 graden uitbraakt. We badderen een uurtje, en eten dan in het bijbehorende café / restaurant: lamsvlees hamburger met van alles en nog wat voor Inge en een lamsvlees met cous-cous voor Niels.
2100 maken we nog een kleine wandeling. Dan naar bed.
We slapen uit, om 9.00 uur begin ik aan het ontbijt en om 11.00 uur verlaten we de camping. We rijden een kwartiertje naar Napier en stoppen bij een marktje in het centrum. Napier is in 1931 verwoest door een aardbeving en gedeeltes van het centrum zijn herbouwd in Art Deco stijl. Het is een grappig centrum om even door te lopen en ondanks dat het zondag is zijn er een aantal winkels open. We lunchen ook in Napier en gaan om ongeveer 13.00 uur weer verder. Het valt op dat er meer bebouwing is en dat ook hier de dorpen een stuk groter zijn dan op het Zuid - eiland. We stoppen onderweg nog even bij een look-out waar een waterval te zien is. De route is mooi. We gaan door heuvelachtige bergen die helemaal groen van het gras zijn. Het is hier Hobbitland…..
Rond 15.00 uur zijn we bij de Huka Falls. De beroemste watervallen van NZ. Niet omdat ze zo groot (hoog) zijn, maar waarom dan wel weten we niet. Na alles te hebben bewondert zijn we doorgereden naar Craters of the moon. Een terrein waar ontzettend veel heetwaterbronnen en modderpoelen zijn.
Inmiddels is het weer erg warm geworden. Hier maken we een wandeling van een uurtje. Daarna gaan we op zoek naar een camping. Ik had gelezen dat er in Waikite Valley een camping met heetwaterbronnen was en daar willen we wel overnachten. Om 18.30 uur komen we daar aan. We kleden ons om en gaan heerlijk in de warmwaterbaden liggen. Het ruikt hier tenminste niet echt naar chloor. Er zijn 3 baden: een familiebad (34 graden), een gardenpool (36 graden) en de sit en soak (40 graden). Heerlijk. Om 19.30 uur gaan we wat eten in het restaurantje. Ik heb een lamsburger met friet en Niels heeft lamsvlees met stroganoffsaus . Het smaakt prima. Daarna maken we nog een wandelingetje over het terrein. Er is een pad aangelegd langs de rivier met bronwater. De rivier is heet. Er zitten diverse plekken in waar het water omhoog komt met 98 graden en 30 – 60 liter per seconde. Via een pijpensysteem wordt er water voor de zwembaden afgetapt en door het omhoog te spuiten wordt het gekoeld. Na de wandeling lezen we nog heel even en om 22.00 uur gaan we slapen.
Waikite Valley
NZ$ 32,-
220km gereden
12 februari 2007
Vanmorgen na het ontbijt meteen door naar de zwembaden. De 1e is koud. De 2e is lauw en de laatste is heet. Ze beginnen pas vanaf 900 de temperatuur aan te passen, vandaar. Inge blijft nog wat drijven, ik ga foto's maken.
Vlak voor elf uur zijn we op pad. Eerst naar Rotorua. Hier stinkt het als de zenuwen. Dat klopt ook, de hele plaats is gebouwd op een thermisch gebied. Overal stinkt het naar rotte eieren.
We rijden naar een Maori dorpje aan de rand van Rotorua luisterend naar de wonderlijke naam Whakarewarewa. Voor 23 dollar krijgen we een rondleiding, mogen we door het dorpje en de omgeving dwalen en krijgen we nog een culturele show ook. De rondleiding is boeiend. Weer blijkt dat de Maori vreselijk in de maling werden genomen door de regering van dit land. Tot op de dag van vandaag worden ze volgens mij serieus in ze zeik genomen. Voorbeeld: op het land van deze stam ligt een beroemde geiser: (Pohutu). Sinds 200 jaar doet deze stam aan toerisme. Toen dat in de jaren zestig van de vorige eeuw lekker begon te lopen, werd het land waar deze geiser ligt gewoon afgepakt. Hun werd beloofd dat ze een kwartje per bezoeker zouden krijgen. Pas 4 jaar geleden vond de eerste betaling plaats... Op dit moment ontvangt de stam 425000 dollar per jaar compensatie van de staat. Ik zou het niet accepteren zo'n schijntje, deze mensen zijn er blij mee.
Enfin, na de rondleiding worden we in een theater-achtige constructie uitgenodigd, waar 8 "echte" Maori ons een half uur vermaken met zang en dans. De Haka (dreigdans waarbij veelvuldig de tong word uitgestoken) is eng. Deze mannen kunnen erg enge gezichten trekken...
Inge eet een halve maïskolf die is klaargemaakt zoals al het eten hier: in een warmwater bron. Het schijnt te smaken. De musjes bedelen vergeefs om een stukje.
We wandelen nog een uur over het warme bronnen gebied. Kijken naar een groen meer (echt!) en een stel kokende modderpoelen, en vertrekken om half 5 dit park.
We hebben een flyer van een internet cafe in Rotorua waar we 15 minuten gratis mogen internetten. We haasten ons door de post, en vervolgen onze weg noordwaarts.
Na een dik uur rijden zijn we 60 km verderop. We zoeken (en vinden!) de camping die op de kaart staat, en melden ons aan. 24 Dollartjes, maar wel 50 cent voor de douche betalen.
Ik warm een blik soep op, bak daar wat groenten bij, en we liggen om 2200 te slapen.
Om 8.00 uur staan we op, gaan ontbijten en 3 kwartier daarna liggen we in de hotpools. Wat een heerlijke camping is dit. We gooien een balletje over in het familiebad en liggen rustig in het sit en soak bad. Het gardenbad is nog aan de koele kant, maar wordt met heet water aangevuld. Om 10.15 uur gaan we ons aankleden en een uurtje daarna vertrekken we naar Rotorua. In tegenstelling tot in Waikite Valley stinkt het hier in de hele stad naar zwavel. In Waikite Valley had je daar alleen maar last van als je de stoom over je heen kreeg. In Rotorua gaan we eerst naar het visitors-center. We komen erachter dat het treintje dat langs de bronnen reed er niet meer is. Op een dag is er een modderpoel uitgebarsten en tot 3 blokken voorbij het park had het modder gespoten. Het park is er nog wel en daar eten we onze broodjes voor de lunch op.
Daarna gaan we naar Whakarewarewa, the thermal Maori Village. Hier hebben we voor NZ$ 33,- p.p. een rondleiding van 3 kwartier gedaan, waarin heel leuk het een en ander wordt verteld over deze Maori-stam die al van oudsher op het thermale gebied woont en hier heel handig gebruik van maakt. Het dorp geeft tevens al meer dan 100 jaar rondleidingen voor toeristen. Na de rondleiding wonen we een culturele dansvoorstelling bij, welke erg leuk was om te zien. Daarna lopen we nog zo´n 2 uur vrij door het dorp en langs de bronnen en modderpoelen. Om 16.30 uur gaan we weer terug naar Rotorua om daar een half uurtje te internetten op een zeer trage computer. Daarna vervolgen we onze reis en gaan weer naar de kust waar we om 18.30 uur een camping hebben. We lopen wat rond en werken onze dagboeken bij. Niels maakt een soepje en om 20.00 uur gaan we eten. Daarna relaxen we wat en om 22.00 uur gaan we slapen.
Bay Views Holiday Park
NZ$ 24,-
97km gereden
13 februari 2007
Om half elf zijn we op pad. We rijden naar Tauranga en doen de boodschappen.
We lunchen als een stel echte bejaarden achter de camper in het zonnetje uit de wind naast de weg.
Een stukje later rijden we het Coromandel Peninsula op. De weg (25) slingert als een dronkeman. Van links naar omhoog en van rechts naar beneden. Daar word je dus echt doodmoe van.
We komen in het plaatsje Hot Water Beach. Als je hier met eb een gat in het zand graaft verbrand je je billen. Er komt hier heet water omhoog zetten. Helaas voor ons is de camping die er zou moeten zijn verdwenen. En de volgende eb is vanavond om half elf.
We rijden naar het volgende dorp: Hahei waar wel een camping is. Een onvoorstelbare chaos. Ze hebben 500 plaatsen waarvan een deel is afgesloten, een deel geen stroom heeft en een deel bezet is door kampeerders. Niemand heeft enig idee waar stroom is, en waar de plaatsen bezet zijn of niet. We mogen (moeten) zelf een plekje zoeken. Na een keer of wat het terrein rondgereden te zijn ontdekken we een stroompaal die nog niet in gebruik is. Één stroompaal met 2 stekkers, voor gebruik bij 4 kampeer plaatsen... Ik heb het vaker gezegd, en ik zeg het nog maar een keer: Nieuw Zeelanders zijn of vreselijk dom, of gewoon chronisch te lui om zich ook maar ergens druk om te maken.
Vanavond bak ik een kipfilet met citroensaus en één of ander soort kant en klare noodles.
Tien uur licht uit.
Om 8.00 uur opgestaan en om 10.45 uur van de camping vertrokken. Na een uurtje rijden doen we wat boodschappen in Tauranga. Daarna nemen we de kustweg naar Coromandel schiereiland. De kustweg blijkt een weg door de bergen te zijn en van de kust is weinig te zien. Vandaag zitten we voornamelijk in de auto. Af en toe stappen we uit voor een look-out of om even de benen te strekken. In Tairua willen we een wandelingetje maken in een gebied waar Kiwi´s voorkomen, maar helaas is het pad gesloten. We rijden door naar Hot Water Beach en willen daar op de camping gaan staan, zodat we morgenochtend bij eb een kuil kunnen graven in het strand om zo een heet waterbad te nemen. Helaas bestaat de camping niet meer en moeten we 5km verder rijden naar Hahei waar wel een camping is. We lezen een boekje, eten lemonkip met noodles en gaan om 22.00 uur naar bed.
Hahei Holiday Camp
NZ$ 30,-
223km gereden
14 februari 2007
We zijn lekker rap vanmorgen. Om kwart voor tien zijn we de camping af. We gaan terug naar Hot Water Beach.
Op dit strand is een strook kokend zand. Het grondwater is gloeiend heet. Als je een kuil graaft zit je dus met enig geluk (of pech, afhankelijk van je verwachtingen) in werkelijk kokend heet water. De truuk is dus om een gat te graven dat warm water bevat, maar ook een toestroom van koel (zee)water heeft. Er ontstaan complete waterbouwkundige bouwwerken. Willem Alexander zou hier de tijd van zijn water management leven hebben... Inge zit ook in een kuil, en ik vermaak me met mensen kijken. Als de vloed opkomt en alle bouwwerken vernield doen we nog een dappere poging tot zwemmen, maar de zee is waanzinnig woest voor ons doen, dus het blijft bij pootjebaden. De van te voren klaar gemaakte boterhammen eten we een klein stukje verderop aan het strand op.
Daarna maken we grof gebruik van het feit dat we een douche aan boord hebben: alle zand dat zich aan ons heeft gehecht wordt door onze eigen douche schoongespoeld. Geen zand tussen de tenen, geen zand tussen de benen, alleen maar zand in de douche cabine. En al die andere mensen moeten met alle zand hun auto in. Hahahahaha !
We rijden terug naar de camping maar slaan vlak voor de deur af. We willen naar Cathedral Cove. De parkeerplaats staat overbomvol. De halve weg op weg staan autos geparkeerd. Errug krap met zo'n camper ! We bereiken zonder schade de parkeerplaats, en vinden zowaar een plekje. Schoenen uit, schoenen aan (gympen -> wandel), en 3 kwartier later kijken we uit op een tunnel van 10 meter hoog en 6 meter breed met aan allebei de kanten oceaan, maar droog van binnen. Voor Nieuw Zeelanders schijnt dit net zoiets als Zandvoort te zijn; er zitten mensen met koelboxen, stoeltjes, parasols en weet ik wat niet meer. En dat hebben ze dus allemaal over een vrij smal en steil pad hierheen gesleept...
We puffen een half uurtje in de schaduw uit en wandelen 50 minuten terug. De camper is een oven. We hadden afbak broodjes op tafel moeten zetten !
Een uurtje later zijn we in Whitianga, waar we de diesel bijvullen. Dan over state road 309. Een meanderend stuk grint dat omhoog, en uiterst stijl omlaag gaat. 22 Km duren drie kwartier. Ernstig mooie route !
Om half 6 komen we aan in Coromandel Township. We regelen dat we morgen met een treintje mee kunnen, en pakken de eerste de beste camping die we tegenkomen. 32 Dollar is niet goedkoop, maar we hebben geen zin meer om te zoeken.
De macaroni met wijnsaus, courgette en paprika smaakt bovenbest. We draaien een was en doen om half elf de gordijntjes dicht.
Als we om 7.45 uur opstaan schijnt de zon al. Gelukkig want zometeen staan we op het strand een kuil te graven. We ontbijten met pannenkoekjes en om 9.45 uur verlaten we de camping. Bij Hot Water Beach huren we een schep en lopen de mensenmassa tegemoet. Wat zijn er veel mensen die een heet bad op het strand willen nemen zeg. Bij eb, vandaag tusen 10.00 en 12.00 uur, komen er een aantal hete bronnen in het zand vrij. Als je daar een kuil graaft krijg je dus grondwater van ongeveer 100 graden vrij. Het is dus wel belangrijk dat je niet in de bron zelf ga zitten, want dan verbrand je. We staan even naar de menigte te kijken en proberen ook een plekje te vinden om te graven. Achter een grote kuil waar al een aantal mensen in zitten gaan we aan de slag. De grote kuil stoomt en je ziet water borrelen, maar onze kuil heeft alleen maar koud water. Iemand uit de grote kuil geeft het advies om een verbinding tussen de 2 kuilen te maken en toen voelde ik het water een heel klein beetje opwarmen. Nadat er mensen uit de grote kuil weggingen ben ik er gaan zitten. Het was erg apart en ontzettend leuk. Niels is er later ook bij komen zitten. Toen het water weer hoger werd kwam de eerst golf zeewater de kuil binnen en het water koelde af. Daarna weer wat bij de bron gegraven, want de dijk die voor de kuil stond was nog niet verwoest. Na 4 of 5 flinke golven was er nog maar weinig van over en zijn we naar het gewone strand gegaan. Daar hebben we even in de zee gestaan en de golven tegen ons laten botsen. De zee is behoorlijk woest.
Daarna hebben we geluncht op het strand en ons afgespoeld in de douche van de camper. Toch makkelijk zo´n camper. Iedereen staat te knoeien onder een koude stranddouche, wij hadden een lekkere warme douche. We rijden weer terug naar Hadei voor een wandeling naar Cathedral Cove. Het is ongeveer 40 minuten lopen naar een schitterend strand. Morgen en overmorgen is het strand gesloten ivm opnames voor de film Nardia, dus we hebben geluk. Het was een behoorlijke klim om er te komen, maar de wandeling en het strand was schitterend. We blijven er even hangen, zittend op een grote steen in de schaduw, voordat we weer teruglopen. Hierna vervolgen we onze reis en eidigen in Coromandel Town om 18.00 uur. Ik werk het dagboek bij en Niels maakt pasta met courgette, tomaat, ham, gehakt en paprika. We doen de was en om 22.15 uur gaan we naar bed.
Coromandel Holiday Park
NZ$ 32,-
94km gereden
15 februari 2007
We zijn alweer de laatsten van de camping af. Eerst naar Coromandel Township. Bij de oliecontrole van vanmorgen viel mij op dat we "iets" te weinig olie in de motor hadden zitten. 4 Liter motorolie later is ook de gasfles gevuld, en zijn we 50 dollar armer, waarvan we er 40 terug hopen te krijgen van de verhuurder.
We blijven in Coromandel, want we gaan naar de Driving Creek railway and pottery.
Eén of andere maf heeft in 1973 een gigantisch stuk land gekocht hier om een kunstenaars kolonie op op te richten. Hijzelf ging pottenbakken, en had dus klei nodig. Om de klei van de berg af te halen (en omdat ie best een beetje gek was...) legde hij een miniatuur spoorlijntje aan van een paar honderd meter. 27 jaar later (2006) is dat spoorlijntje 3 kilometer lang, en word eigenlijk alleen maar voor passagiers ritten gebruikt. Een ontzettend mooi traject brengt je via de meest ingenieuze constructies naar de top, de Eyefulltower. Alles is zelfgemaakt: van de viaducten en tunnels tot de treintjes zelf. Ongelofelijk knap en werkelijk mooi wat die man hier gebouwd heeft. En voor 22 dollar de man niet eens belachelijk duur.
We verlaten Coromandel Township rond half twee. Volgens de borden nog 150 km naar Auckland.
Rond vier uur staan we in de file, dit moet Auckland zijn, en om half vijf rijden we weer. Dat was Auckland dus.
Langs de snelweg zit eindelijk een rustplaats, en per ongeluk ontdek ik dat ze hier draadloos internet hebben. Ik moet even zoeken, want niemand weet ergens van, maar weet dan voor 8 dollar een kaart te scoren waar ik 2 uur mee kan internetten. Post verzorgd, blog bijgewerkt en weer helemaal op de hoogte (hmm), vertrekken we anderhalf uur later. Het eerste dorp met camping is meteen het laatste voor vandaag. Waiwera Holiday Camp vergheugd zich over onze aanweizigheid vannacht.
Om elf uur gaat ons licht uit nadat we een macaroni verorberd hebben.
Vanmorgen om 8.00 uur opgestaan en ontbeten met een gebakken eitje. Gisteren hebben we een reservering gemaakt om vandaag om 11.30 uur met een treintje mee te gaan. Het is vlakbij de camping en om 10.45 uur vertrekken we. Eerst moeten we nog even naar een benzinepomp, want het lampje van de olie knippert en moet bijgevuld worden. Daarna gaan we door naar Driving Creek Railway. Het is een uit de hand gelopen hobby, een smalspoor van een pottenbakker. De man, Barry, had in 1973 voor NZ$ 8000,- een flink stuk land op een berg gekocht. Hij heeft daar een soort kunstenaarscommune gevormd en ergens in die berg haalde ze de klei vandaan. Om het makkelijker te vervoeren heeft hij een spoorweggetje aangelegd, die hij steeds verder uitbreidde totdat hij in 2000 bovenaan zijn berg was. Pas vanaf dat moment is het ook een toeristische attractie geworden. Noodgeboren uit geldnood. De rit heen en terug duurt in totaal 1 uur. De trein is helemaal zelf ontworpen en gebouwd. De route gaat dus omhoog een berg op. Op sommige punten ga je eerst vooruit en dan vlak boven dat zelfde stuk achteruit, zodat je een zigzag maakt. Ook zit er een viaduct in en een aantal bruggen en tunnels. Er zijn 2 look-outs gemaakt waarbij je, zij het wel op de rails, boven de afgrond hangt met de trein. Toen hij de berg kocht was het grasland. Hij heeft er tevens zijn levenswerk van gemaakt om het originele bos terug te planten. Bovenop, bij het eindstation heeft hij een uitkijktoren geplaatst, de Eyefulltower, met een knikoog naar de Eiffeltower. Het uitzicht is schitterend en de treinrit ontzettend leuk om te doen. Na het ritje lopen we nog even rond en om 13.30 uur vertrekken we.
We rijden langs een schitterende kust het schiereiland af en na 2 uur bereiken we de snelweg van Auckland. Het kost ons ruim een uur om door Auckland te rijden. Aan het einde van de snelweg was een servicecenter waar we even de benen wilde strekken voordat we weer verder zouden gaan. Dat werd 2 uur, want Niels kon er draadloos internetten. Ik heb ondertussen lekker een boekje gelezen. Daarna nog een kwartiertje doorgereden en een camping gevonden met zeezicht. Even een klein wandelingetje gemaakt en pasta gegeten.
´s Avonds het dagboek bijgewerkt, wat gelezen en naar de sterren gekeken terwijl de zee kabbelde. Om 22.15 uur zijn we gaan slapen.
Waiwera Holiday Camp
NZ$ 30.-
215km gereden
16 februari 2007
Weer een ouderwetse trage start. We hebben tenslotte vakantie !
Kwart over elf rijden we weg nummer 1 op richtig het noorden. Ergens onderweg zien we een Dutch Deli, en tot onze grote schande kunnen we ons niet bedwingen. We stoppen, en vergapen ons aan oerhollandse zaken als speculaas, bami-mix (echt waar !) en nog meer van die dingen waarvan je niet weet dat je ze mist tot je ze in een winkel aan de andere kant van de wereld ziet staan. We kopen chocolade hagel van de euroshopper en gaan verder. Naast het infogebouwtje van Whangarei lunchen we.
Hierna doen we boodschappen, en wandelen over de "Treetop boardwalk". Een half uurs wandeling waarvan 1 minuut over een brug die tussen een stel heeeeeel oude bomen gebouwd is. Aan de andere kant van het park ligt nog een waterval volgens de kaart. We besluiten er heen te rijden. Ik ben gewoon te moe om te lopen.
Ook bij de waterval (toch nog zo'n 20 meter hoog!) persen we d'r een wandeling van 30 minuten uit.
De eerste camping in Kerikeri is van een keten, giga groot en 32 dollar. De tweede is 20 plekken klein, en 25 dollar.
Ik barbecue 2 stukken steak, en bak wat champignons mee, terwijl Inge de mais en de aardappelpuree kookt.
Om 2215 type ik dit met halfgesloten oogjes terwijl Inge net aan een nieuw boek begint.
Om 8.30 uur opgestaan en weer een eitje voor het ontbijt gebakken. Het is bewolkt en regent af en toe. Goed excuus om te luieren en ons niet te haasten. Om 10.15 uur beginnen we pas met opruimen en genieten we nog even van het uitzicht. Buiten is het lekker, niet zo heet, erg aangenaam.
Om 11.15 uur verlaten we de camping en nemen de 1 richting het noorden. Onderweg stoppen we bij Dutch Deli waar we euroshopper hagelslag kopen voor ongeveer 3 euro. Het smaakt lekker.
In Whangarei lunchen we en lopen de treetop boardwalk. Dat is een wandeling van ongeveer 30 minuten door een bos met oude Kauri bomen waarin een stukje boardwalk zit op 14 meter hoogte. Leuk om te doen. Daarna pakken we de camper en rijden naar de watervallen. Er zit ook een wandelverbinding tussen, maar we zijn erg lui. Daar wandelen we ook een half uur, om de waterval heen. Na ons wandelavontuur gaan we weer verder.
We rijden nog even langs de ”hundertwasser toiletten”, de beroemdste wc´s van NZ, die door een kunstenaar zijn aangekleed en eindigen vervolgens op een leuke kleine camping in Kerikeri.
Niels bakt 2 stukjes steak op de BBQ en ik verwarm de maïs en maak aardappelpuree. We lezen nog wat in onze boeken en gaan om 22.30 uur slapen.
Gibby´s Place
NZ$ 25,-
220km gereden
17 februari 2007
We hebben een drukke dag voor de boeg, dus we zijn voor tienen van de camping af. Net aan...maar dat maakt niet uit.
We rijden eerst bijna 100 km naar het noorden tot we in Awanui (heus, kk verzin de namen niet !) onze eerste pauze pakken. Er is een bedrijf gevestigd die heel oude en dode Kauri bomen opgraaft uit een moeras, en daar dan van alles van maakt. Ze moeten die bomen wel opgraven, want ten eerste zijn ze uiterst beschermd, en ten tweede kunnen ze anders niet zeggen dat ze een wenteltrap van 45000 jaar oud hebben. Ze hebben dus zo'n ouwe boom met een doorsnee van een meter of 5 uitgehold, en IN dat ding een wenteltrap gebouwd. Waanzinnig ! Er is natuurlijk van alles aan klein prullaria te koop, maar de grote items maken toch de meeste indruk. Onvoorstelbaar dat bomen zo gigantisch groot konden worden.
Langs de kant van de weg staat een bord richting het "gumdiggers burried forest". Hier ontdekte men voor het eerst de oude ondergrondse bomen en oogste men de hars van 45000 jaar oude basten. Helaas is de entree 10 dollar, en voor dat geld mag je een wandelingetje van 30 minuten doen. Wij slaan dit over.
We rijden weg 1 verder noordwaarts op. Onderweg in Houwari besluiten we vast de camping voor vannacht te regelen. Voor 26 dollar mogen we vanavond terugkomen en de camper parkeren. Nu hebben we dus totaal de tijd aan onszelf.
Aan de overkant van de camping is een grint weg naar 90 mile beach. Voor ons verboden toegang omdat we een huurauto hebben, maar door lokalen gebruikt als vervanging van de snelweg. 90 km strand is hier auto toegankelijk. En omdat je ook nog eens zelf je eigen zee eten mag vanegn en kan opconsumeren, staan er tientallen nw zeelanders te vissen vanuit hun 4 wiel drive. Wij bekijken het geheel vanaf de rand van het strand terwijl we de lunch eten.
Een uurtje later staan we in Te Kao local store en bestellen een ijsje. 2 bolletjes. Bijna een pond ijs op een hoorntje dus...
Een stuk verder liggen de Giant Sanddunes langs de weg. Alle stuifzand van deze buurt verzameld zich hier voor overleg ofzo, want er ligt hier een berg zand waar je de flevopolder mee op zeenivo zou kunnen brengen. We klauteren en klimmen zo goed als we op blote voeten kunnen wat naar boven, maar verder dan de eerste top komen we niet. Na een uur zitten we helemaal onder het zand, en gaan we naar Cape Reinga. Dit is het meest noordelijke puntje van NZ dat je met een auto kan bereiken. Er staat een vuurtoren, en verder is er leege. De Barendszee en de stille oceaan klotsen hier haaks op elkaar wat grappig genoeg vierkantjes in het water oplevert. We maken een niet al te lange wandeling naar de top van de heuvel, en om 1900 vertrekken we weer. Pakweg 1 km verderop willen we avondeten koken, maar zodra we de deur van de camper opendoen, wordt de lucht zwart van de muggen. Snel deuren dicht, en weg hier.
Een uur later zijn we terug bij de ijswinkel in Te Kao. We parkeren op de parkeerplaats en koken spagethi uit blik met verse groentjes. Ondanks dat de winkel gesloten is staat de eigenaresse binnen 10 minuten nieuwsgierig naast de camper.
We rijden in het stikke donker terug naar de vanmiddag gereserveerde camping. Om kwart voor tien staan we aan de stroompaal. Boekje lezen, dagboek schrijven en we gaan om elf uur slapen.
We staan om 7.45 uur op en rijden om 10.00 uur van de camping. We hebben een drukke dag vandaag. We rijden verder naar het noorden, stoppen bij Cable Bay om te zien of er dolfijnen te ontdekken zijn in de Doubtless Bay, maar helaas. Rond 12.00 uur draaien we de 1F op die naar Cape Reinga gaat. We boeken alvast een camping voor vanavond, zodat we rustig aan kunnen doen en niet als het donker is naar een slaapplaats te hoeven zoeken.
We rijden daarna de onverharde weg op naar 90 mile Beach, waar we genieten van het uitzicht over zee, de lunch en een heleboel zand. De 90 mile Beach is een immens lang strand waar je met de auto overheen kan rijden, huurauto´s verboden. Het ligt langs de gehele noordelijke punt. Als we weer terug naar de hoofdweg rijden ontdekken we wilde paarden in het bos. Een prachtig gezicht waar we dan ook even naar blijven kijken. In Te Kao genieten we van een zeer groot ijsje en daarna rijden we door naar de zandduinen. Gigantische grote duinen die we natuurlijk “even” moeten beklimmen. Het is zwaar, maar ontzettend leuk. Via een beekje lopen we terug naar de camper en rijden we door naar het uiterste noorden, Cape Reinga. Hier komen de Pacific Ocean en de Tasman zee bij elkaar waardoor de golven tegen elkaar aanbotsen in de zee. We wandelen naar de vuurtoren en genieten een tijd van het schitterende uitzicht.
Op de terugweg naar de camping stoppen we halverwege om wat te eten klaar te maken. We eten spaghetti (uit blik) met paprika en tomaat. Om 22.00 uur zijn we op de camping en een half uurtje daarna gaan we slapen.
Houhora Heads Motor camp
NZ$ 26,-
311km gereden
18 februari 2007
We vertrekken terug richting Auckland. We volgen de toeristische route die ons dwingt om een pontje te nemen. Alle info halen we in een dorpje 100 km voor de overtocht, waar een stel grmbl- Spanjaarden vreselijk moeilijk staat te doen omdat er natuurlijk niemand Engels spreekt. Dus we missen op 2 minuten de boot van 1 uur. Dan maar lunch langs het water. De volgende boot gaat om 2 uur.
De overtocht zelf is weinig spectaculair. We kunnen wel duidelijk zien dat het hier vorige week erg hard geregend heeft. De rivier is bruin van het weggespoelde zand, en we zien tientallen bomen half onder water staan. 15 Minuten later staan we aan de andere kant.
We rijden door naar het Waipoua forest. Dit is het eerste natuurpark waar rekening gehouden is met toeristen. Er is een bezoekers centrum, er zijn meerdere parkeerplaatsen en er zijn wandelingen aangelegd. In dit bos staan de grootste Kaori bomen van de wereld. We wandelen eerst naar Tane Mahuta , ook wel god van het bols genoemd. Het pad is zodanig aangelegd dat je 'm pas op het aller-aller laatste moment ziet staan. Stel je een boom voor ter hoogte van een flat van 7 verdiepingen, en je bent een heel end. Het ding heeft er waarschijnlijk 2000 jaar over gedaan om de grootste van dit merk en type te worden. Getallen: 17.68 meter hoog en 13.77 meter doorsnee. Indrukwekkend is het in elk geval wel.
Daarna lopen we via een speciaal aangelegd pad dwars tussen de Kaori bomen door naar de op 6 na grootste, de yakas. Een ukkie vergeleken met zijn grote broer, maar toch verduiveld knap om zo groot te groeien (12.04 meter hoog en 12.29 doorsnee). En wat zijn mensen weer lekker bezig door 90% van die dingen om te kappen...
Om 5 uur rijden we weer verder.
We vinden midden in Dargaville een camping voor 20 dollar totaal. Ik brouw pasta met meuk, en we liggen om 2200 in ronkenland.
Om 8.00 uur opgestaan, ontbeten en om 10.15 uur verlaten we de camping. We rijden richting het zuiden.
Als we van het noordelijke schiereiland af komen, rijden we langs the Ancient Kauri Kingdom. Hier zijn we gisteren geweest, maar dat ben ik vergeten te schrijven. Het is een souvenir annex werkplaats, waar ze van alles maken van oud Kauri-bomen hout. Deze bomen zijn tussen de 15.000 en 50.000 jaar oud en lagen begraven in de moerasgebieden in de buurt. Daarom is het hout goed geconserveerd gebleven. In de winkel is een wenteltrap naar de eerste etage gemaakt van zo´n uitgeholde boomstam. De omvang is enorm.
Bij Rangiora nemen we de ferry naar Rawene. We komen 5 minuten te laat voor de boot van 13.00 uur en moeten dus een uur wachten op de volgende. We maken gebruik van de tijd om te gaan lunchen. Het boottochtje duurt een klein kwartier.
Een klein stukje verderop stoppen we in Omapere naast het strand om even van het uitzicht te genieten. Op het strand ligt een verdwaalde zeehond die zich helemaal niets van de mensen aantrekt. Aan de overkant zijn weer immense zandduinen te zien.
Ik neem het stuur weer over en we rijden door naar Waipoua forest. In dit natuurgebied zijn nog “vele” oude Kauri-bomen te bewonderen. We maken er 2 wandelingen. De eerste is een korte wandeling van ongeveer 20 minuten, Tane Mahuta, oftewel god van het bos genaamd. De wandeling lijdt ons naar een enorme Kauri-boom van 17.68m hoog en 13.77m doorsnee. De boom is door het dichte bos nauwelijks te zien en de verbazing is dan ook erg groot als we er ineens voor staan. Hij is gigantisch…. De tweede wandeling is Yakastree en daar doen we anderhalf uur over. Je loopt langs verschillende grote Kauri-bomen en is een hele mooie wandeling.
Om 17.30 uur rijden we weer verder en een uurtje later vinden we een camping in Dargaville. Midden in het stadje, maar het is een mooie camping. Ze hebben er voornamelijk cabins van oude treinstellen, maar ook een aantal camperplekken op gravel. We halen kip en melk en Niels maakt een pasta. Daarna doen we nog een laatste was en om 22.30 uur gaan we slapen.
Dargaville Campervan Park
NZ$ 20,-
227km gereden
19 februari 2007
We verkassen richting Auckland. Ergens onderweg lunchen we met uitzicht op de heuvels. We nemen natuurlijk de toeristische route, en Inge koopt voor een prikkie een nieuwe bikini.
We rijden rond half 5 de stadsgrens over en staan om 3 minuten voor 5 aan een parkeerautomaat. Voor 1 uur parkeren betalen we 2 dollar. Betaald parkeren duurt tot 6 uur, dus dat worden een spannende laatste 3 minuten...
We besluiten eerst naar de toerist info onder de skytower te gaan, in de hoop dat zij een camping voor ons kunnen reserveren. De toerist info is van de grote stad. Kortaf, onaardig en ronduit grof. Zij kunnen ons niet helpen. We pakken zelf de telefoon en bellen. De reservering is in 1 minuut geregeld. Zucht. In elk geval kijken we nog even naar de toeristen viering van het Chinese nieuwjaar dat gisteren begonnen is. Een drakendans met een heleboel herrie eromheen. Na een minuut of 10 zijn we het zat, en gaan op zoek naar avondeten. In eerste instantie gaan we af op een bordje sushi, maar bij nader onderzoek blijkt dat dit een Thais barbecue restaurant is, waar ze geen sushi hebben. Een paar straten verderop vinden we wel hele bergen sushi winkels, maar we vinden er geen die ons aanstaat. In de beroemde zijstraat van de zijstraat ontdekken we een chinees fastfood restaurant, waar ze geen hoofdgerecht boven de 10 dollar hebben, en de thee gratis is. Inge neemt één of andere soep, en ik waag me aan terriyakki chicken op rijst. Het smaakt best.
Na het eten besluiten we om de hoek een portie sushi mee te nemen voor als we op de camping zijn, en omdat om de volgende hoek de sushi in de aanbieding ligt (8 stuks voor 5 dollar !) nemen we nog maar een doosje mee.
Om 2000 stappen we weer in de auto, en zoeken ons tot 2130 een versuffing naar de camping. In tegenstelling tot alle andere campings in Nw Zeeland is er geen enkel bordje dat ons de weg naar deze wijst. Maar we vinden 'm! Op de deur van de receptie hangt een briefje met onze naam, en de toegewezen plaats en de code voor de slagboom.
We eten in het donker naast de camper onze sushi, lezen nog een boek, en ik ga om 2230 slapen. Inge komt om 2300 achter me aan.
Om 8.30 uur staan we op en om 10.45 uur rijden we van de camping af naar Auckland. Onderweg lunchen we bij een look-out. Vlak voor Auckland winkelen we wat en koop ik een nieuwe bikini. Bij de Burgerking nemen we een menu en dan gaan we Auckland in. Eerst een camping zoeken. De camping op onze kaart kunnen we niet vinden, dus gaan we in het centrum bij de toeristinformatie kijken of ze iets voor ons kunnen regelen. De toeristinfo is niet echt behulpzaam. Ze geven dan nog wel een brochure mee waar de campings in staan, maar willen of kunnen niet voor ons reserveren. De telefoon gaat niet over is het excuus. Dus wij naar een telefooncel, bellen de camping op en maken een reservering… Dat is geregeld, we hoeven er niet meteen naar toe en kunnen de rest van de middag / avond in Auckland doorbrengen.
We nemen eerst een kijkje in de Sky tower. Hier blijkt een casino te zitten en bij wijze van voorproefje op Las Vegas nemen we een gokje op een paar slotmachines. Helaas geen jackpot. Alles is in het teken van het Chinese Nieuwjaar wat nu aan de gang is en er is een optreden van een drakendans waar we even bij blijven kijken. Daarna lopen we door de hoofdstraten en eten een hapje bij een Japans eethuisje. Op de terugweg halen we nog wat sushi voor op de camping. 2 straten verder hebben ze de sushi in de uitverkoop, 8 stuks voor NZ$ 5,-, dus nog maar een tweede doosje erbij.
Eenmaal op de camping aangekomen, wat een zoektocht was, want het staat nergens met bordjes aangegeven, hangt er een briefje bij de receptie met onze naam, de toegangscode voor het hek en het nummer van de camperplek voor ons. We zetten de camper neer, genieten van de sushi terwijl we nog even wat lezen. Om 22.30 uur gaat Niels naar bed en ik volg een klein uurtje later.
Manukau Top 10 Holiday Park
NZ$ 35,-
245km gereden
20 februari 2007
We hebben gisteren besloten om het inpakken vandaag te doen, dus Inge begint na het ontbijt met inpakken. Binnen anderhalf uur zit alles in de koffers, tassen en zakken.
Het plan is om naar een park in Auckland te rijden voor de lunch. De keus valt op het Cornwall Reserve, onderdeel (?) van het One Tree Hill parc. Midden in het park is een berg van 100 voet (33 meter) hoog met een monument bovenop voor de Maori bevolking. De preciese bedoeling ontgaat ons, want de uitleg is niet in het Engels beschikbaar. Bovenop de berg smeert Inge een stel boterhammen, die we ons goed laten smaken.
We rijden naar een winkelcentrum dat we gisteren vanaf de snelweg gezien hebben. Het blijkt veeel kleiner te zijn dan we gedacht hadden, dus na een klein uurtje rijden we weer verder. Ik bedenk dat het misschien mogelijk is om alvast in te checken, en dat blijkt te kloppen. We zetten de camper op de parkeerplaats van het vliegveld, dumpen de koffer en de rugzak, en vertrekken met alleen maar handbagage om nog "even" een broodje te halen. We hebben nu immers tijd zat... Prompt verdwalen we op een gigantische manier in de buitenwijken van Auckland. De planning was om om 1600 de camper in te leveren; we moeten ons nu een versuffing rijden om om 1630 bij het opgegeven adres te zijn. Het pand staat leeg. De deuren zijn gesloten. Verd... ! Op een ander papiertje dat we ook bij ons hebben staat een ander adres dat ook in de buurt blijkt te zijn. We racen erheen, en inderdaad. 9 Maanden geleden is de boel verhuisd. Foutje van Christchurch.
Enfin, de 40 dollar voor de olie word terug gestort op de visa, en we krijgen een lift naar het vliegveld waar we om half 6 aankomen.
We vervelen ons een ons, smokkelen per ongeluk een flesje water door de controle en vertrekken even na half acht met vertraging.
Vandaag vertrekken we vanuit Nieuw Zeeland naar Amerika. ´s Morgens eerst ontbijten en dan meteen de camper uitmesten en de koffers inpakken. Het gaat redelijk snel, om 11.00 uur zijn we klaar. We drinken nog wat en gaan dan van de camping af. Aangezien we vlakbij het vliegveld zitten en het minstens een half uur naar het centrum rijden is, besluiten we om niet te ver te gaan.
We rijden naar Cornwall Park / One tree hill. Hier kijken we wat rond en lunchen we boven op de berg met uitzicht over Auckland en omgeving. Na de lunch nemen we nog even een kijkje bij het Maori monument wat op de berg staat. Daarna verlaten we het park en gaan nog even naar een mall. Inmiddels is het 14.30 uur en te laat om echt iets te gaan doen, maar te vroeg om de camper in te leveren. We rijden naar het vliegveld en checken alvast in om van de koffers af te zijn.
Dan gaan we naar het verhuurbedrijf. Op het adres wat we hebben opgekregen in Christchurch blijkt een leeg pand te staan. Shit, paniek, wat nu? We bekijken de papieren en er blijkt nog een 2de adres in Auckland op te staan, gelukkig maar 1 straat verder. Daar is het kantoor van Otoga en kunnen we de camper inleveren. In de haast vergeten we de koelkast leeg te maken en laten we onze hagelslag achter in Nieuw Zeeland. We rijden met 2 Duitsers en iemand van het verhuurbedrijf naar het vliegveld en zijn daar om ongeveer 17.30 uur.
We hebben nog tijd, want om 18.50 uur beging het boarden pas. Om de tijd te doden winkelen we wat, maken gebruik van een gratis internetcomputer en eten we wat bij de Burgerking. Om 19.30 uur vliegen we.
