Woensdag 12 maart 2008
Vandaag naar Portugal gevlogen. Met ruim een uur vertraging na een saaie vlucht in Lissabon geland.
Om 16:45 de auto opgehaald en in een upgrade getrapt. Diesel of benzine. Diesel kost €25 voor de gehele periode extra, maar met tanken word dat weer terug verdiend. Er zou 20 cent prijsverschil zijn. Achteraf blijkt het verschil 3 cent te zijn...
Nadat TomTom eindelijk de satellieten heeft ontdekt, rijden we uiterst rap naar de Pousada waar we de komende 2 nachten verblijven. Het blijkt een bijgebouw van een paleizen annex militair complex en doet communistisch of oostblokkerig aan. Binnen zij de vloeren en de trappen van marmer. De kamer is redelijk groot met een mooie badkamer. Er liggen zelfs badjassen met logo.
We bekijken alles en zetten een kopje thee op de kamer. Hierna gaan we wat kleinen boodschapjes doen in een supergrote supermarkt. We halen water, drinken en kaarten van Portugal ter ondersteuning van de TomTom. Het ruikt zo lekker in de winkel, dat we besluiten lekkere broodjes, beleg en yoghurt mee te nemen. Dit peuzelen we op de kamer op, kijken nog wat TV, en gaan bijtijds naar bed.
Pousada Dona Maria I
Quelez #204
Donderdag 13 maart 2008
Om 8:00 ging de wekker, maar ik was al ruim een uur op en had al uitgebreid gedoucht. Daarna naar beneden voor het ontbijt buffet. Lekkere broodjes en veel fruit.
Na het ontbijt op zoek naar de eerste cache in Portugal. Hij moet vlak om de hoek van de Pousada liggen, in een park, maar de grote vraag is, hoe komen we het park in. Er zit een groot hek omheen, want het grenst aan militair gebied. Aan een jogger die in het park was, gevraagd hoe we er in komen. Hij wijst dat we moeten omlopen. Nou... dat doen we. Een vreselijk eind, zonder ook maar een ingang te vinden. Uiteindelijk vlak voordat we de moed opgeven, toch een soort van illegale ingang gevonden. Een stuk muur was weg, en het hek was kapot. Er liepen meerdere mensen in en uit, dus wij ook maar. Via de GPS naar de cache gelopen. Eerst nog even aan de verkeerde kant gezocht, maar vrij snel had Niels 'm te pakken. We hebben er een geplastificeerde postzegel van Portugal en een koelkast magneet uitgehaald en hebben bob, de alien travel-bug erin gedaan. Hierna zijn we verder gelopen in de hoop een uitgang aan de goede kant te vinden. Gelukkig blijk je het park wel uit te kunnen vlak bij de Pousada.
We halen nog wat spulletjes van de kamer, en rijden richtig Lissabon. Eerst gaan we naar een kasteeltoren aan de Taag. Dit is een behoorlijke toeristen attractie en op het plein ervoor zitten schilders, muzikanten en opdringerige zonnebril verkopers. Zakkenrollers walhalla...
We kijken even rond, en pakken dan de auto naar het aquaduct. We hebben geluk, en kunnen naast de ingang (gratis !) parkeren. Hier gaan we naar binnen, en we lopen over het aquaduct naar het einde. Het is een grappig iets, met een verbluffend uitzicht. Hiernaar gaan we weer terug, nemen een yoghurt, en lopen via de restanten van het aquaduct door de stad naar een waterreservoir. Dit is in een mooi oud gebouw. Vanaf het dak hebben we een mooi uitzicht over de stad.
 Kasteel aan de Taag. Kasteel aan de Taag |
 In het aquaduct. In het aquaduct. |
 Kunst op het dak Kunst op het dak |
 Zonsondergang. Zonsondergang. |
We wandelen via een andere route weer terug naar de auto. Na deze wandeling en de wandeling door het park van vanmorgen, voelen we onze voeten behoorlijk. Het word tijd voor meer auto en iets minder benenwagen. We gaan weer geocachen.
We rijden naar Palacio Fronteira. De omgeving waar de cache verstopt is, is erg rommelig en er liggen veel stenen. Bij de 2e poging vind Niels de cache. We ruilen wat, en schrijven in het logboek. Terug in de auto hebben we problemen met het opladen van de telefoon / GPS / dagboek / cache programma. We rijden terug naar de Pousada en komen er achter dat het gelukkig niet aan de telefoon, maar aan het oplaad snoer ligt. Dus gaan we naar de laatste cache voor vandaag. Deze ligt op ongeveer 10min rijden. We parkeren de auto, en gaan een veld in. Volgens de beschrijving moeten we links van het hek blijven. Hierdoor lopen we dwars door een veld vol met bloemen, struiken en bosjes. Als we kijken in de richting waar we moeten zijn, zien we een ruïne boven op de heuvel staan. Het word een flinke klim, maar als we boven staan is het wel de moeite waard. Het uitzicht is schitterend, en we vinden de cache. De derde voor vandaag.
Inmiddels hebben we een mooie zonsondergang, en lopen we via een makkelijke weg terug naar de auto. Het is ongeveer 19:00 en we gaan op zoek naar een restaurantje. Restaurants zoals wij die kennen zijn schaars en we belanden in een soort barretje / snackbar. Ik kies iets met gamba's en noodles van de kaart en Niels neemt filet mignon. We zitten achter in de winkel, en hebben prima uitzicht op de open keuken waar de bazin voor ons aan het koken is. Ze is er erg druk mee. Als het op tafel komt, overtreft het al onze verwachtingen. De steak van Niels is perfect, lekker met friet, ananas en een spiegelei erboven op. Ik krijg een aardewerken pan naast me met daarin macaroni, garnalen, witte vis-stukjes en 3 gamba's. Dit alles in een sausje. Als ik de eerste hap neem, sta ik versteld van de smaak explosie. Niet vaak heb ik zoiets lekkers gegeten. Volgens Niels heb ik het dan oo niet opgegeten, maar opgevreten ! Heerlijk, de hele pan is leeg gegaan.
Daarna zijn we terug naar de Pousada gegaan, waar we nog even op de kamer hebben gezeten. Tegen half 12 zijn we gaan slapen. De eerste dag van deze relax vakantie was eigenlijk behoorlijk vol en druk. We hebben erg veel gewandeld en gedaan, maar het was een heerlijke dag.
Pousada Dona Maria I
Quelez #204
vrijdag 14 maart 2008
Tegen 8:00 opgestaan en weer uitgebreid ontbeten. Rond 9:30 uitgecheckt, en richting Lissabon gereden voor de eerste cache. Deze lag net als de laatste van gisteren op een heuvel in het veld. Na ongeveer 15 minuten wandelen waren we op de juiste locatie en vonden 'm snel.
Voor de volgende cache moesten we we even zoeken waar we konden parkeren, want deze lag op een heuvel. Tomtom leidde ons naar een straat onder aan de heuvel, maar daar konden we niet echt een pad omhoog vinden. Op de kaart zagen we een doodlopende weg die kant op, en onze gok om daar heen te gaan werd beloond. We ontdekten een oud en volledig vervallen vestingwerk / fort. Hier zijn we, bij gebrek aan hekken, maar dwars doorheen gelopen. Daarna kwamen we bij 3 oude kanonnen (!), wat klopte met de cache beschrijving. Nog een klein stukje verder vonden we de cache, onderaan een boom. We halen er niets uit, maar stoppen er wel een anker in. Daarna lopen we via het fort weer terug richting auto. Overal liggen paintball balletjes. Het fort word hier schijnbaar nog voor gebruikt.
 Kanonnen !. Kanonnen |
Inmiddels is het 14:30 en we moeten nog een stuk rijden naar de volgende Pousada dus we gaan verder. Het duurt even voor we op de juiste route zitten, en we rijden dan nog een stuk verkeerd. Uiteindelijk de hoofd, niet tol-, weg gevonden en op naar Santa Clara.
Als we na 3 en een half uur bij het dorp zijn, maken we er eerst 3 rondjes omheen, maar geen Pousada te vinden. We hebben geen adres en zijn ten einde raad. Uiteindelijk een bordje gevonden, en 10km buiten het dorp de Pousada gevonden. We willen inchecken, maar dan blijkt dat we hier niet voor vanavond en morgen gereserveerd hebben, maar voor overmorgen en de dag daarna. We horen vanavond in Evora te zijn, ongeveer 3 uur rijden noord-oost van hier ! Er word geregeld dat we hier kunnen blijven, en dat we overmorgen naar Evora gaan. We moeten wel 24 euro per nacht bij betalen voor de kamer, want er is geen standaard kamer meer beschikbaar. In Evora hoeven we niets bij te betalen. We gaan naar de kamer en kleden ons om voor het avondeten. Bij het verlaten van de kamer doe ik de deur op slot met de rode knop aan de binnenkant van de deur. We bestellen allebei entrecote voor €14.50. Er worden olijven, boter en olie met zout op de tafel gezet. Een tijdje later komt de ober met Lever. Het voorgerecht. Dit lusten we niet, en hij zegt dat ie wel wat anders laat maken. Maar we hebben helemaal geen voorgerecht besteld ! Dat blijkt dat ze dat gewoon aan je geven, en dat er dan word afgerekend voor het menu van 30 euro. De olijven kosten dan ook nog eens 4.50 per persoon ! We hebben er de balen van, en zeggen dat we geen voorgerecht willen. De entrecote word gebracht en smaakt lekker. Gelukkig. Als we de rekening krijgen blijkt die behoorlijk hoog. 53 Euro waarvan 8 voor 2 cola. Ik rekenen, en er klopt niets van. De ober legt uit dat we een hoofdgerecht van 22.50 hebben gehad. De Engelse vertaling van entrecote op de kaart is sparerib, en sparerib kosten 14,50. En wij hebben geen sparerib gehad. Maar de olijven had ie niet op de rekening gezet... We pikken het niet, en na veel ja en nee word er een nieuwe bon gemaakt met sparerib erop. Anders werd ons verblijf hier wel heel erg veel duurder.
We gaan naar de kamer terug, maar de sleutel weigert dienst. Dan blijkt dat de rode knop als extra slot dient als je op de kamer bent. Als je deze indrukt kan de deur nooit meer van buiten af geopend worden. De receptionist haalt iemand met een ladder, en via het balkon word er ingebroken in de kamer. We hebben ons portie wel gehad, en gaan TV kijken.
Pousada Santa Clara,
Santa Clara - a – Velha #210
Zaterdag 15 maart 2008
We staan om 8:00 op, maar doen het allemaal erg rustig aan. Om 10:45 gaan we op pad. Het is ongeveer 3 kwartier rijden naar de locatie van onze eerste cache. We gaan vandaag de kust langs, als eerste gaan we naar “the lost eagle”. We parkeren bij de vuurtoren, en lopen richting de zee. Ergens bij een open plek moeten we van het pad af, en komen op een plek waar veel afval en troep ligt. Hier zou ergens de cache moeten liggen. We gaan druk op zoek, maar kunnen niets vinden. We zoeken zo'n half uur, door de struiken, bosjes en puin, maar hij ligt er niet. We geven op en gaan nog een stukje langs de kustlijn lopen. De rotsen zijn hoog en gaan stijl naar beneden. Overal bloeien kleine bloemetjes,en op de rotsen kin het water zitten ooievaars. Het is hier werkelijk heel mooi. En toen kwam Niels tot de ontdekking dat hij geen autosleutels meer in zijn zak had zitten. Ik als een gek naar de auto, in de hoop dat ie de auto gewoon niet had afgesloten, maar dat was helaas niet waar. Toen naar Niels terug gegaan, naar de plek waar de cache zou liggen. Hij was daar al aan het zoeken, maar had nog niets gevonden. Dus ik mee zoeken en gelukkig had ik de sleutels snel gevonden. Wat een opluchting. Daarna naar de auto gegaan en op weg naar de volgende lokatie.
TomTom leidt ons eerst naar de verkeerde kant van de rivier. We kunnen niet lopend oversteken, dus terug in de auto, helemaal omrijden en een volgende poging gewaagd. We parkeren de auto, en gaan het “strand” op. Het is een mooi strand met steile rotswanden aan de zijkant. Als we bijna bij het nul-punt zijn geeft de GPS aan dat we naar boven moeten. Recht. Naar boven. We wandelen dus maar verder naar de punt van het strand en genieten van het uitzicht. Een visser heeft net een inktvis gevangen, en die is hij nu aan het schoonmaken.
We wandelen terug naar de auto en gaan lunchen. Inmiddels is het kwart over drie. Een half uurtje daarna gaan we opnieuw op pad, en vinden een route die ons bovenop de rotsen lijkt te brengen. We wandelen ruim een half uur langs de bovenrand van de klif, en vinden de cache verstopt onder een eenzame dennenboom. We lopen verder naar het einde van de klif, en gaan dan terug.
Tegen 17:00 zijn we bij de auto en gaan naar de volgende cache. Deze ligt in de buurt, aan de andere kant van de rivier. Ook hier moeten we een stukje wandelen langs de boven randen van de kliffen. Na een kwartiertje bereiken we het juiste punt. Een mooie plek met mooi uitzicht. De cache vinden we ook weer snel.
We rijden richting de Pousada. We hangen nog wat rond op de kamer en het balkon voordat we om 23:30 het licht uitdoen.
Pousada Santa Clara,
Santa Clara - a – Velha #210
Zondag 16 maart 2008
We doen het rustig vandaag. Rond 8:00 opgestaan en ontbeten. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer en genieten van het uitzicht over het mee vanaf het balkon. Ik schrijf in het dagboek, en Niels bereid de dag voor in de telefoon. Na nog een rondje om de pousada gelopen te hebben, checken we om 11:30 uit.
We gaan (nu wel...) richting Évora. Onderweg gaan we op zoek naar caches. Vlakbij een oud kapelletje vinden we de eerste onder een hoop stenen. We eten een broodje en vervolgen onze weg.
Een uurtje daarna doen we de volgende cache. Ook deze is snel gevonden. We zijn goed op dreef. We halen een geocoin eruit, en stoppen er een Lemax poppetje in.Met een briefje met het verzoek om ons te mailen als iemand deze meeneemt. We zijn benieuwd of we ooit nog iets horen van de alternatieve “trackable”.
Ruim een uur hierna zijn we bij de volgende cache. Het word wat saai, maar ook deze is rap gevonden. Deze ligt vlak aan de weg. We stoppen er een mini cd van Milli Vanilli is...
De laatste cache van de planning vandaag vinden we rond 18:00. Het is een vrij bijzondere cache. Het is namelijk geen drive-in, maar een drive-over... Er ligt een oude romeinse brug. Ontzettend mooi en nog steeds in gebruik. In één van de bogen onder de brug ligt de cache verstopt. We stoppen er een TB in die we uit Nederland mee hebben genomen.
Hierna rijden we naar de Pousada in Évora. Deze is wat moeilijker te vinden dan de geocaches vandaag. We hebben ook hier weer niet een compleet adres van en TomTom leidt ons dan ook verkeerd. Uiteindelijk toch gevonden. Wat een gebouw. Het is een historische Pousada en zit in een oud klooster. De entree straalt luxe uit. We worden verwacht, want we zijn de éénnalaatste om in te checken. Er komt iemand die de auto voor ons wil parkeren. We willen liefst zelf de auto wegzetten, maar de parkeerplaats is nogal moeilijk te vinden. Dus gaan we maar met 'm mee. Hij rijdt als een gek. Niels grijpt in, en maant hem tot kalmte. Met moeite gaat het wat langzamer. Als de auto geparkeerd staat, willen ze de sleutel hebben. De auto logt helemaal vol met losse meuk, dus dat doen we liever niet. We beloven de auto binnen 15 minuten te verplaatsen zodat ie niet meer in de weg staat, en gaan de kamer inruimen.
Na de auto verplaatst te hebben gaan we op zoek naar een restaurantje in de buurt. Op een plein, 5 minuten lopen van de Poudsada, vinden we een restaurantje. Het is niet duur en de twee obers hebben de grootste lol met elkaar en met ons. Nies eet weer een steak met spiegelei, en ik eet iets typisch Portugees. Het werd in een dakpan geserveerd, en bestond uit gehaktbrood met stukjes vlees. Na het eten gaan we terug naar de Pousada. De GPS geeft aan dat op het plein voor de Pousada een cache ligt. Nieuwsgierig als we zijn gaan we toch even kijken. Het is nu wel donker, maar we kunnen toch niet tot morgen wachten. Tot onze grote verbazing vinden we 'm. Het is een kleintje en we stoppen er de vlaggetjes van het restaurant waar we net gegeten hebben in. Tot zover onze eerste “nacht-” cache. Terug naar de kamer en om 22:30 gaan we slapen.
Pousada Dos Loios
Évora #103
 Bloemetjes en bijtjes van de |
 denk ik... Atlantische oceaan |
 Slaapkamer Slaapkamer |
Maandag 17 maart 2008
We staan weer om 8:00 op en gaan ontbijten. Het ontbijt is in de hal van de Pousada. Het is erg rumoerig door de hoge en kale muren. We zitten rondom een binnentuin.
Na het ontbijt gaan we een stadswandeling maken. Évora staat op de lijst van werelderfgoederen van Unesco. Het hele dorp is één en al monument. Het is te veel om op te noemen. Overal liggen oude keien (kinderkopjes) en de straten zijn erg smal. Er zijn erg veel, rijkelijk versierde, kerken. Na de wandeling gaan we terug naar de kamer waar we een broodje eten.
Na de lunch pakken we de auto om te gaan geocachen in de omgeving. Op 10 minuten rijden de eerste. Deze ligt op een heuvel en je hebt een prachtig uitzicht over de stad. De cache ligt tussen 2 grote rotsen, onder allemaal kleine keitjes, en is snel gevonden. Op naar de volgende. Het is een klein half uurtje rijden, en ik zie de cache vanuit de auto al liggen... Erg makkelijk dus.
TomTom kan de volgende cache niet bereiken, dus die slaan we maar over. We rijden door naar “Jewels of Saphire”. De cache ligt in een verlaten dorp. Alles is vervallen. In Nederland zou zoiets gesloopt worden. Achterin een vervallen huis, in een ouwe stookhaard vind ik de cache. We halen er een geocoin uit. Deze willen we weer mee nemen naar Nederland. Als we 's avonds in het hotel de coin opzoeken, blijkt dat deze in Nederland begonnen is, en dat dit zijn eerste buitenlandse cache was. Die nemen we dus niet mee terug, morgen of overmorgen droppen we die weer in Portugal.
We rijden ondertussen door naar een kasteel cache. De hint is “in a hole in the wall”, dus dat moet niet echt moeilijk worden. We staan op de opgegeven positie naast het kasteel, naast de kasteel muur. We hebben 3 kwartier ons helemaal de blubber gezocht in alle gaten, en gaatjes, die we tegen kwamen. Aangezien het regende waren we door en door nat, maar geen cache gevonden. Totdat we op het punt stonden om op te geven, en Niels nog één laatste poging ondernam in het grootste gat dat er was. Deze keer stak hij zijn arm er helemaal in, en om de hoek van het gat lag iets dat er niet thuis hoorde. Jawel: een cache. Toch nog. Als we het logboek lezen, zien we dat er vandaag om 16:55 en om 17:05 2 medecachers geweest zijn. Inmiddels is het 18:00, maar we zijn al even bezig, dus we hebben op 5 minuten na een mede-cacher misgelopen..
Als we terug naar de auto lopen zien we een heel mooie brede regenboog over het dorp waar we uitzicht over hebben. De zon is aan het ondergaan en geeft het dorp een prachtige gloed.
We eten 's avonds in Évora in een klein restaurantje. Het is spotgoedkoop. Niels heeft vooraf een flinke schaal tomatensoep en daarna een tournedos met bacon. Ik heb stukjes schnitzelvlees met champignons en friet. Allebei wat te drinken, en de totale rekening bedraagt 17 euro. Dat lukt echt niet meer in Nederland. Na het eten gaan we internetten, lezen en schrijven en slapen.
 Evora Evora |
 Uitzicht Castello |
 Evora Evora |
Pousada Dos Loios
Évora #103
Dinsdag 18 maart 2008
Weer rond 8:00 opgestaan en ontbeten. Daarna ben ik de koffers gaan inpakken en Niels heeft nog even zitten internetten. Om 10:45 checken we uit.
Gisteravnd hebben we op internet de route van vandaag voorbereid. We hebben nog één geocache in Évora gevonden, en nog 8 op weg naar Tavira. We beginnen met de dichtstbijzijnde in Évora. Te voet, want het ding ligt op 1 km van de Pousada. We lopen en zoeken bijna een uur, maar vinden 'm niet. De locatie is moeilijk te bepalen. Bovenaan een muur (van 30m) geeft de GPS aan dat we naar beneden moeten, en als we eenmaal beneden zijn, moeten we weer naar boven volgens de pijl. We lopen terug en gaan verder op pad.We rijden via de N 258 en N122 naar het zuiden. Onderweg gaan we geocachen. De eerste cache ligt bij een verlaten en half ingestort kapelletje, bij een boom, we ruilen niets, maar schrijven wel in het logboek. Daarna vervolgen we de weg en na een half uur zijn we bij de volgende cache. Als we aankomen zien we dat ze met tuinonderhoud bezig zijn, of kabels in de grond aan het stoppen zijn, dat is niet helemaal duidelijk. Er word in elk geval druk gegraven dus we hopen dat de cache er nog ligt. We hebben geluk. Deze ligt verstopt in een muur achter het kerkje en we vinden 'm snel.
We rijden weer een half uurtje en komen bij alweer een andere cache. Ook deze ligt weer bij een verlaten kapelletje boven op een heuvel. We hebben bekijks van een vader met zoon die aan het picknicken zijn, maar we doen net of we gek zijn. De cache ligt onder een grote steen verstopt. Al genietend van het uitzicht, eten we ter plekke onze lunch. Na de lunch gaat de jacht verder. Op alweer een half uur zijn we bij de vierde voor vandaag. Voor de verandering bij een kapelletje. Rap gevonden, wat items gewisseld, en 30 minuten later staan we midden op een rotonde in een woonwijk van Beja. Hier ligt onder de olijfboom de volgende cache. Onder toeziend oog van en oud mannetje die op de stoep staat ontfermen we ons over de cache. We proberen de verpakking een beetje te laten drogen, en als we wegrijden staat het mannetje nog steeds in verbazing naar ons te kijken, Ik ben benieuwd of we een nieuwe geocacher gekweekt hebben...
Voor de volgende cache gaan we de N22 op. We rijden voorbij een kerk, en jawel, de GPS stuurt ons naar boven. Na een, in onze ogen, gevaarlijk steile afdaling over rotsen en tussen de struiken door, vinden we de cache. Deze en de volgende twee caches zijn nog maar kort geleden geplaatst. We lopen terug naar de auto en gaan verder.
Tomtom kan ons alweer niet helpen, dus we rijden de laatste 8 km op de kompas. Op een gegeven mom ent denken we dat we van het asfalt af moeten. We rijden een onverharde weg in. Dit gaat vrij goed tot we op één km afstand vastlopen. De weg is weg. Het pad ook. Dan maar terug, en de asfalt weg verder rijden ondanks dat die de verkeerde kant op draait. Na een paar kilometer draait de weg weer de goede kant op, en komen we bij de rivier. We parkeren bovenaan de klif, en lopen naar beneden. De GPS stuurt ons weer omhoog. We moeten diep de bosjes in, en dan is de grond ineens weg. De berg gaat stijl omlaag precies op het moment dat je de bosjes uitkomt. Ik ga niet verder, Niels wel. Hij vind de cache en logt deze ook, maar erg comfortabel zo op de rand van een afgrond is het niet. We zijn de 3e die deze cache vinden. De coin nemen we mee.
Inmiddels is het 18:15 en we hebben nog één cache op het lijstje voor vandaag. Bij en riviertje stoppen we, en na een stevige klauterpartij over de rotsen vinden we deze ook. Het begint al te schemeren, dus we kunnen niet echt lang genieten van de rust en het uitzicht.
We rijden de snelweg op, want het os toch donker en dan heb je weinig aan mooie uitzichten. Rond 19:30 zijn we bij de Pousada en checken in. We halen de koffers uit de auto en lopen de stad in voor wat te eten. Na een paar pogingen vinden we een leuk en goedkoop tentje. De gerechten zijn allemaal onder de 10 euro. Na het eten komt Niels tot de ontdekking dat er in de buurt van de Pousada een micro cache ligt. We gaan kijken, maar vinden niets. Morgen bij daglicht doen we een tweede poging. Nu naar de Pousada; deze ligt binnen in de kasteel muren in een oud klooster. Van binnen is ie wel hypermodern ingericht.
Pousada do Convento da gracia
Tavira #20
Woensdag 19 maart
Voor de verandering om 8:00 opgestaan en ontbeten. Daarna gaan we eerst de stad in, voor de cache van gisteravind. Ook bij daglicht blijkt deze onvindbaar. De GPS geeft aan dat we een hoge muur over moeten. Van geen enkele kant kun je het terrein op. We lopen verder nog wat door de stad, maar vinden er weinig aan. Dus naar de auto.
We gaan eerst naar de kust van Tavira, hier ligt in een stuk braak liggend land de GC17C39. Deze is snel gevonden. Voor ons hebben nog twee andere Nederlandse teams deze cache gevonden. Het ligt aan een baai, maar echt mooi vinden we het niet. We doen er een Nederlandse coin in, en nemen een houten roer mee. Dan rijden we door. De volgende cache is alleen bij eb te bereiken. We hebben geluk: het is inderdaad eb. Via de kustlijn lopen we een stukje. Daarna moeten we van de zee af een veld met wilde margrieten door. De bloemen komen tot aan mijn schouders maar het is wel mooi. Hierna komen we bij een beekje. Hier ergens moet de cache liggen. Als we 'm vinden blijkt dat deze toch regelmatig nat word. Alles wat er in zit is verweekt. We halen er een verrot poezen notitie boekje uit en doen er, heel toepasselijk, een bootje in. Dan gaan we dezelfde weg terug naar de auto. We verplaatsen een halve kilometer naar zee, en lunchen.
Na de lunch verlaten we de kust en gaan landinwaarts. Om 15:15 zijn we bij de volgende cache. Op een berg vol zendmasten, met uitzicht over de Algarve. Het uitzicht is mooi, de cache is echter geplunderd. We vinden een lege vuilniszak en een lege sealbag (hier zit normaliter het logboekje in). We gaan via het pad weer naar boven, en genieten nog van het uitzicht.
Op hemelsbreed 6km afstand ligt de volgende cache. Om hier te komen moeten we bijna een uur rijden, want er is geen enkele rechtstreekse weg. De cache ligt vlak naast de weg, onder een hoopje stenen. We vinden 'm gelijk. Het volgende half uur rijden we over een schitterende bergweg dwars door een mooi natuurgebied. Bij een klein parkje, weer onder een hoop stenen, ligt de volgende cache. We halen er een trackable uit die naar st. Petersburg wil.Hij komt uit Engeland en is in Portugal gestrand. We nemen 'm in elk geval mee naar het noorden.
Hierna vervolgen we de weg naar GC183HX. Onderweg begint het te regenen. Als we aankomen stort het van de regen, dus we pakken de paraplus er maar bij. Gelukkig vinden we 'm snel, mar we zijn wel nat geworden. Vanwege de regen doen we een douchekapje in de cache. De laatste cache van vandaag bereiken we als het weer droog is. Alleen onze broekspijpen zijn nog nat. De cache ligt aan een riviertje. We lopen langs een modderig kleipad. De omgeving is schitterend. Jammer dat het al 18:45 is als we de cache vinden. Het is al bijna donker, anders hadden we rustig een stukje verder gelopen.
We rijden naar Tavira. Onderweg eten we in een restaurantje in Louté, vlakbij Faro. Voor EUR 16 hebben we allebei een hoofdgerecht en wat te drinken. Om 21:00 zijn we in de Pousada terug. Ik ga dagboek schrijven, Niels gaat internetten.
Om 23:30 is hij terug op de kamer, waar om 0:00 precies een luid "lang zal ze leven" klinkt. Ik ben jarig.
Pousada do Convento da gracia
Tavira #20
donderdag 20 maart 2008
Vandaag vliegen we naar huis. Eerst de koffers inpakken en ontbijten, en dan op pad naar Lissabon.
 Leven Lang zal ze |
 Waterval Waterval |
Onderweg doen we nog 3 geocaches, waar we er één niet van kunenn vinden. Dan is het via de snelweg naar Lissabon, en precies 2 uur van te voren staan we de auto in te leveren.
De vlucht is (weer) saai, maar de aankomst heeft een verrassing in petto. We landen om even over half twaalf 's avonds op Schiphol. Dan moeten we nog op de koffers wachten. En dat duurt en dat duurt en dat duurt. Terwijl de laatste trein naar Almere om half één blijkt te gaan.
We halem 'm. Dat dan nog wel.
