| |
|
|
maandag 13 april 2009
We staan om 7:00 op en na het ontbijt checken we om 9:30 uit. We rijden eerst neen stukje naar het noorden op weg naar Phimai. Hier zou de grootste Banyan boom, de boom waaronder Boeddha verlichting vond, staan. Helaas is de boom onvindbaar voor ons. Vervolgens wilden we naar de Khmer tempels, het “Angkor Wat” van Thailand. Vanwege Songran, het Thais nieuw jaar, is het druk in de stad.. Heel erg druk. Wel gezellig, maar toch: heel erg druk. Overal rijden auto's met een hoop (soms letterlijk) mensen in de laadklep. Langs de kant van de weg staan mensen met regentonnen vol water, waterpistolen en emmertjes. De bedoeling is om elkaar zo nat mogelijk te maken. Hierdoor zijn ook wat wegen afgesloten en is het praktisch onmogelijk om bij de tempels te komen. Jammer, maar het is ook erg leuk om met deze stoet van plezier mee te rijden. We houden de raampjes van de auto wel dicht, zo laf zijn we dan weer wel.
Overal langs de weg staan mensen met water te gooien en talkpoeder op elkaar te smeren. Iedereen is vrolijk en er hangt een gezellige sfeer. Dat er in Bangkok heftige politieke rellen zijn, en dat ze daar de noodtoestand hebben afgekondigd, daar merken wij helemaal niets van. We lunchen langs de weg, in de schaduw van een bushalte. Halverwege de lunch worden we verrast door een stoet mensen die dansend achter de muziek van een auto aan lopen. We mogen niet achterblijven, en moeten meedansen van ze. Wat een feest ! De stoet gaat verder en wij vervolgen onze weg . Langs de weg staan overal mensen met waterkanonnen en talkpoeder. In de dorpen en steden is het heel druk.
Op een gegeven moment komen we in een dorp/stad waar een optocht klaar staat: een aantal auto's met geldbomen en een stoet mensen met vrolijke muziek. Er zijn geen watergooiers of talksmeerders in de buurt, dus we wagen het erop om met de camera uit te stappen en wat te filmen en fotograferen. Het is fantastisch om al die feestende mensen te zien. Als de stoet in beweging komt, komen ze naar ons toe. We worden allebei door zo'n beetje iedereen gezegend met talkpoeder die ze over onze wangen en schouders wrijven. Niels krijgt zelfs een bloemenkrans van gele Afrikaantjes omgehangen. Het is een heel aparte belevenis.
Als de stoet verder trekt, gaan wij ook weer verder. Door richting Surin. De navigatie software leidt ons bijna feilloos achterom, zo veel mogelijk over kleine weggetjes, door de kleine dorpjes. Onderweg drinken we nog een colaatje. Als we door gaan, begint het te bliksemen, onweren en te stortregenen. Even zakt de temperatuur buiten de auto van 37 garden naar 26 graden, maar als het weer droog wordt, klimt de thermometer bijna net zo snel weer omhoog.
Tegen 17:30 bereiken we het hotel. Dat ligt midden in de stad en om er te komen moeten we door de drukke feest straat. Als we zijn ingechekt, laten we camera's, telefoons en zelfs de paspoorten achter, in het hotel en gaan naar buiten. De kans dat we nat worden is redelijk aanwezig. En dat klopt: al wandelend door de straat worden we beschoten met waterpistolen, spuiten ze met tuinslangen water op ons en krijgen we talkpoeder op onze wangen. De talkpoeder word er dan weer afgespoeld met een fijne emmer water. We hebben de grootste lol. Overal is muziek en iedereen is vrolijk. Er zijn er ook die een truukje hebben verzonnen om het extra leuk te maken: sommige waterbakken zijn gevuld met ijsblokjes. En dus is het gooi en smijt water, steenkoud ! Maar gelukkig heeft de volgende weer water zonder ijsblokjes en kun je je weer opwarmen aan een lading warm water. Nat tot op onze onderbroeken ploffen we op een terrasje. We drinken wat en eten een behoorlijk portie sushi. Het smaakt prima en ondertussen word het donker en loopt de straat langzaam leeg. Zowel me nsen als het water drogen langzaam op.
We gaan terug naar het hotel om te douchen en droge kleren aan te trekken. Want we zijn en blijven door nat. Daarna gaan we weer naar buiten om te eten. Inge besteld een “lemon chicken” (citroen kip). Niels besteld een gerecht met een heel lange naam waarvan we geen idee hebben wat het is. Inge krijgt garnalen (geen kip) met zoetzure saus (geen citroen saus). De vertaling van de menukaart blijkt “niet helemaal” te kloppen. En dan de verrassing: Niels krijgt 2 gefrituurde vissen. De hele vis: kop, lijf en staart: gefrituurd. En er word een schaal groenten op tafel gezet met een zeer hete maar, volgens Niels, lekker frisse dipsaus. We ruilen van bord, Inge neemt de vis over en Niels eet de garnalen en de groenten. Zo heeft het eten ons toch nog alle twee goed gesmaakt. Voor de sushi met drinken waren we 285 Baht kwijt, het avondeten kostte 225 Baht.
Na het eten zijn we terug naar het hotel gegaan en gaan slapen. Inmiddels is het 23:00 geworden.
|
| top index |
dinsdag 14 april 2009
vanmorgen weer om 7:00 opgestaan. We blijven vandaag in hetzelfde hotel als afgelopen nacht en hebben niet echt een programma. Aangezien het waterfeest / nieuwjaar vandaag nog steeds gaande is lijkt het ons niet zo verstandig om over straat te gaan wandelen. We doen het eerst maar rustig aan. Lekker ontbijten, wat tassen ompakken, dagboek schrijven en wasgoed afgeven. Nu maar hopen dat ze het schoon krijgen. Om 11:!5 gingen we pas het hotel uit. Er waren nog niet veel mensen aan het feesten met water, dus we hebben het er maar op gewaagd en zijn naar de lokale markt gegaan.
Op en in de markt is het warm. Bij het zien van alle verschillende soorten vlees en vis in deze hitte, die gewoon op schalen of in emmertjes liggen, draait de maag toch wel wat. Tot onze verbazing staan er zelfs emmers met levende kikkers erin. Inge zou het echt niet willen eten maar het heeft wel iets om het zo te zien. We komen droog de markt weer af en rijden richting Sawai National Forest. Wat het precies is, weten we niet, want het is gewoon een naam op de kaart.. Het ligt redelijk dichtbij en wat ons betreft: een bos is altijd goed. Zeker met deze hitte. Dan kun je lekker in de schaduw van de natuur genieten..
Als we aankomen rijden we eerst door een poort, langs een toren met een heleboel klokken ervoor, een replica van Boeddha's voetafdruk en een tempel complex. De weg loopt door als zandweg, dus we stoppen, parkeren en stappen uit. Het is 37 graden. We staan bij het tempelcomplex, dus lopen daar eerst een rondje. Er staan verschillende gebouwen; elk met één of meerdere offerplaatsen. We worden door ene monnik gezegend en lopen daarna een berg op waar diverse beelden naar all waarschijnlijkheid het leven van Boeddha uitbeelden. “Het sprookjesbos” volgens Niels. Het verhaal van de rijke prins die het rijke leven zat was, ging mediteren, ruzie kreeg met een cobra, maar aanbeden werd door olifant en aap. Die trouwde en nog lang en gelukkig leefde. Dat werk dus.
Eén aangekleed beeld. Zelfs haar nagels zijn gelakt.
|
Jong geleerd is oud gedaan
|
Na een stukje gewandeld te hebben, rijden we terug naar de toren met de klokken. Deze hangen rondom de toren in rijen van 2 boven elkaar. Iedereen die naar de toren loopt, belt met elke klok met een stok of een muntje. In de toren staat weer een beeld van Boeddha (vermoeden wij). Er is een grote groep jonge monniken (kinderen nog) die, gekleed in oranje monniksgewaden, klaarblijkelijk een dagje uit zijn. Als Inge de toren met de klokken aan het filmen is, roept de hele groep “hello” naar haar, wat zij als uitnodiging ziet om de kinderen rechtstreeks te filmen.
Met de auto naar eenn heel erg oude steengroeve ("one million year old stone quary")
|
En nog maar eens een libel
|
Het heeft een beetje geregend, maar echt afkoelen doet het niet. We rijden nog even naar het begin van het park waar we naar de miljoen jaar oude rotsen en een voetafdruk gaan kijken. Een klein stukje verder genieten we van het uitzicht over twee grote vijvers en daarna gaan we verder. De replica van de voetafdruk van Boeddha slaan we over; deze is boven aan een hoge trap en daar is het nu echt te warm voor..
In de auto gaat de airco aan en we rijden nog een uurtje over onverharde wegen, door een steenafgraving en langs rijstvelden. De navigatie software weet de weg. Maar gelukkig blijven we zelf ook opletten; regelmatig worden we wegen ingestuurd die er niet zijn, of die alleen voor wandelaars geschikt blijken te zijn. Het begint te bliksemen en te donderen dus we besluiten richting hotel te gaan. De navigator stuurt ons het bos in. Letterlijk. We eindigen op een pad van een meter breed dat bijna loodrecht omhoog gaat. We besluiten met grote spoed de onverharde wegen achter ons te laten. Als het zometeen gaat regenen willen we asfalt onder de banden. Geen modder. 5 Minuten nadat we op de asfalt weg terug zijn, gaat de ritssluiting open: het giet alsof er geen einde meer aan komt. En het koelt als een razende af: van 35 binnen 2 minuten naar 27 graden. Heerlijk: koelte... Gelukkig werkt de airco in de auto wel.
Onderweg stuiten we op een kudde koeien die de weg over steken. We blijven wat kijken en zien dan ook een kudde waterbuffel onze kant opkomen. Ook zij gaan naar huis, maar niet over de weg; ze gaan door het water. Zwemmend. Als ze het water uit klimmen, steken ze ook de weg over en gaan wij weer verder. De regen word zo mogelijk nog wat heftiger. Het blijft regenen tot we bij het hotel zijn. We zijn aan de vroege kant, ongeveer 18:15, maar besluiten toch eerst te gaan eten. Inge neemt een gevulde omelet “op zijn thais” en Niels waagt zich aan een groene curry. Beiden gerechten zouden niet echt heet zijn. Dat viel voor de curry tegen, het was behoorlijk pittig, maar na de helft op te hebben proefde Niels er toch niets meer van. Zijn smaakpapillen waren overleden...
we gaan na het eten naar de hotelkamer, schrijven in het dagboek, werken de foto's in de computer bij en drinken nog een kopje thee. We gaan rond 22:30 naar bed.
|
| top index |
woensdag 15 april 2009
Vanmorgen om 730 opgestaan en na het ontbijtbuffet uitgecheckt. Het ontbijt is in alle hotels tot nu toe redelijk hetzelfde: ruime keus uit warme Chinese (!) gerechten waar we ons eigenlijk niet aan wagen, toastbrood, lichtbruin toastbrood, wat zoete broodjes / cakejes, worstjes, warme ham (gekookt) eieren als omelet en soms bacon. Inge mist de kaas en de vlokken...
Om 9:45 rijden we weg uit Surin met bestemming Ratchathani, zo'n 175 km verderop. Volgens de routebeschrijving komen we vandaag '”Stupas” tegen. Geen idee wat het zijn, geen route hoe we daar komen en al helemaal geen idee hoe je dat in het Thais schrijft zodat we het op de verkeersborden terug kunnen proberen te vinden. Dus we weten nu niet eens zeker of die dingen die we wel ontdekt hebben “Stupas” waren of misschien iets heel anders. We hebben vandaag maar gewoon ouderwets op de verkeersborden gelet: Soms staan er Engelse teksten op en plaatjes waar de borden heen wijzen. Zo belandden we bij een stel heel oude torens. Eerder ruïnes met een tempelcomplex erachter. Nadat we rondgelopen hebben en wat foto's hebben gemaakt rijden we verder.
Volgende stop is een stadje waar rond een tempelcomplex een markt is. Zowel kraampjes als winkeltjes. We lopen over de markt, en kopen een soort poffertjes. Deze zijn gemaakt van kokosmelk en er zitten stukjes mais in. Het klinkt niet lekker, maar dat was het wel. Niels koopt een zak druiven die tot zijn verbazing van de stokjes zijn ontdaan. Onderweg twijfelen we nog even over de lokale delicatesse, maar we besluiten toch dat het risico net even te groot is. We komen een 7/11 tegen (AH togo) en halen drinkyoghurt. Dat maakt de lunch compleet. Als het te warm wordt, gaan we retour naar de auto. De airco gaat vol open, en we rijden een stukje verder.
Wij hebben het vermoeden dat dit Stupa's zijn. Anders is het toch leuk.
|
De plaatstelijke delicatesse. Wij durfen het toch niet aan.
Je weet maar nooit wat zo'n beestje gegeten heeft...
|
Het was toch wel enigzins warm te noemen.
|
We belanden in een national park. Mooi aangelegd en het is er vrij druk. Vandaag is het trouwens nog steeds Thais Nieuwjaar (waterfeest), alleen komt men vandaag wat traag op gang. Bij de parkeerplaats staat een groep feestgangers, maar ons laten ze voorbij lopen. We blijven droog. In het park zoeken we een rustig bankje uit in de schaduw en puffen wat uit. Daarna gaan we nog even naar de steurren (?) en karpers (?) in de vijver kijken. Als we terug lopen naar de auto is de buitentemperatuur opgelopen tot 40 graden.
Op weg terug naar de hoofdweg zien we een bordje. Hierop staat de tweede atractie suggestie uit onze routebeschrijving. We volgen en rijden terug waar we net vandaan komen. Op het volgende bord staat dat we 25km terug moeten. Handig zo'n routebeschrijving... We gaan niet terug, maar verder richting het hotel. Hoe dichter we bij de stad komen hoe drukker het word. In de stad is weer een groot feest aan de gang. We sluiten achteraan in de stoet aan. Met dichte raampjes natuurlijk. Het is nog vroeg: 17:15 als we in het hotel aankomen. Het hotel ligt midden in de stad. Aangezien het nog steeds warm is, en we toch vroeg in het hotel waren, wilden we wel het zwembad in. Helaas; een zwembad is hier niet. Het eerste hotel van de vakantie zonder zwembad.
En een gelukkig nieuwjaar !
|
Plons !
|
Een verfrissende douce.
|
Jammer, maar Niels heeft een beter idee: we gaan gewoon de straat op. Genoeg afkoeling tijdens het waterfeest ! We hebben alle spullen op de kamer gelaten en zijn naar buiten gegaan. Je word meteen vrolijk van de mensen en de muziek. We lopen de straat helemaal uit en zijn al snel drijfnat.
Er zijn twee varianten watergooiers: de ene heeft door de zon verwarmd water, de ander heeft zijn water met ijsblokken gekoeld. Het is dus lekker warm water of je helemaal kapot schrikken van een plens ijskoud water. Maar hoe dan ook, het blijft gezellig, vrolijk en vriendelijk.
We krijgen op verschillende plaatsen drank aangeboden. Er zijn zelfs mensen die met Niels op de foto willen ! Niet de eerste keer trouwens, deze vakantie; wildvreemden komen op hem af om zijn hand te schudden en om met hem op de foto te gaan. Het zal zijn lengte wel zijn ?
Als we op de terugweg vlakbij het hotel een eettentje tegenkomen (zonder Engelse menukaart) besluiten we daar te eten. Fried Rice is altijd goed, dus doe maar twee keer. Met een colaatje. Natuurlijk wel een paar keer verteld dat alle pepers in hun potje mogen blijven. Het is allemaal mogelijk en we zitten perfect op de hoek van een kruising zodat we het feestgedruis goed in de gaten kunne houden. Het beten smaakte voortreffelijk. We kregen er nog een kom Lemongrass (citroen/gember) soep bij en we smikkelen terwijl we genieten van wat er om ons heen gebeurd. Na ruim een uur stil gezeten te hebben met drijfnatte kleding, vinden we het goed. De rekening voor 2 nasi, een soep en 2 cola komt op het bedrag van 74 Baht uit. Dat is toch afgerond best wel EUR 1.50. Voor 2 personen eten... We gaan terug naar het hotel. Op de laatste meters worden we nog wat extra natgemaakt, dus we roepen wijselijk vanuit de deuropening naar de receptioniste dat ze ons de sleutel moet brengen. Dat doet ze en we duiken op de kamer rechtstreeks de douche in.
|
| top index |
donderdag 16 april 2009
We staan weer om 7:00 op, maar we zijn vlot vandaag, voor ons doen dan. Want om 9:00 rijden we al weg. Volgens de “routebeschrijving” hebben we een rustige dag van 180km. Eén probleem: de route is 280km... Het maakt op zich niet zo uit, want ook 280km gaat wel lukken.
Een jade boeddha in de grotten tempel van Khong Chiam
|
Graf van een ongetwijfeld zeer belangrijk persoon in de grotten tempel van Khong Chiam
|
prachtige jade bal, in alweer dezelfde tempel.
|
7 gouden boeddhas. Waarom 7 ? Waarschijnlijk: omdat het kan.
|
Rond half elf zijn we bij de eerste stop van vandaag. Een virtuele cache in Khong Chiam. Bij een tempelcomplex moeten we het aantal grote boeddha's in een grot tellen. Het blijkt een groot en drukbezocht complex. We lopen een uur rond om alles te bekijken. Het is een mooi complex met boeddha beelden, olifanten beelden, zelfs apen beelden en er staat ook nog een plastic adelaar. In een hoekje is een (echte) grot met een beeld van een oude man. Deze man (waarschijnlijk een supermonnik ?) zien we vaker. Helaas weten we niet wie het is en staat alles hier in het Thai, niet te ontcijferen dus. Voor we weggaan eten we nog een ijsje. Het is vandaag erg heet en klam. We zijn doorweekt zonder dat het waterfeest is.
We rijden door naar een nationaal park, Pa Thaem. De routebeschrijving geeft aan dat hier muurschilderingen zijn, maar het park is een stuk groter dan alleen die schilderingen. Het is een mooi park met veel watervallen en rotspartijen. We rijden eerst naar de parkeerplaats voor de muurschilderingen.
Voor we aan de wandeling naar beneden beginnen gaan we eerst nog een geocache zoeken . Die is er in 2007 door een Australiër neergelegd maar nog nooit gevonden. We gaan een poging wagen, maar gaan er eigenlijk wel van uit dat we hem niet zullen kunnen vinden. Meerdere mensen voor ons hebben het reeds geprobeerd, niemand is het gelukt. Na een uurtje zoeken, onder, tussen en op rotsen geven we drijfnat van het zweten op en gaan wandelen.
Er zijn 4 groepen muurschilderingen. Als je die alle 4 wilt zien, zul je ruim 4 km moeten lopen. Eerst een stuk naar beneden, maar aan het eind dus hoe dan ook weer een stuk omhoog. Aangezien het ontzettend warm en klam is besluiten we het rustig aan te kijken. We dalen de eerste trap af naar de eerste tekening. Dit lijkt wel een fossiel is klein, en stelt eigenlijk een beetje teleur. De tweede serie ligt 600m verderop, maar wel redelijk op dezelfde hoogte. Geen trappen op of af dus, en da's wel zo prettig. We lopen door, want uit de plaatjes leidden we af dat het best wel mooi zou moeten zijn. Het is inderdaad een heel stuk beter dan de eerste. Het blijken een heleboel schilderingen bij elkaar, samen zo'n 180m lang. Ze zijn heel duidelijk en nog goed van kleur. We vinden dat we ons doel hebben bereikt. Het is te heet om verder te gaan dus we gaan terug naar de auto.
Zomaar, langs de kant van de weg: een grote hagedis.
|
Het uitzicht vanaf de bovenkant van de Soei Sawan waterval(len)
|
Hierna rijden we naar een waterval. Ook hier moeten we een stukje lopen om er te komen. Na ongeveer 500 meter komen we bij een rots-trap naar beneden. We lopen een klein stukje, schatten in hoe diep we omlaag gaan en besluiten dan terug te gaan. Het is nog steeds erg heet, we lopen op slippers en we zijn eigenlijk best moe van de vorige hitte wandeling. We gaan nog wel even naar een uitkijkpunt boven aan de rots. Helaas is maar één waterval vanaf hier te zien. Die staat droog. De tweede waterval horen we alleen maar.
Inmiddels is het 15:00 en volgens de navigatie software moeten we nog 3 uur rijden dus we gaan op weg richting Mukdahan. We rijden tussen de rijstvelden en dorpjes door. Ongeveer een half uur voor de eindbestemming maken we een stop bij een marktje om even de benen te strekken. Het is nog niets afgekoeld, dus we duiken snel de auto weer in. Inge rijdt het laatste stukje. Het is even wennen: de richtingaanwijzer zit aan de verkeerde kant van het stuur en dat levert, naast het links rijden, nogal wat problemen op. In Mukdahan blijkt de straat waar de navigator ons doorheen wil sturen een markt te zijn, we moeten een stuk omrijden om bij het hotel te komen. Zonder brokken bereiken we het hotel en checken in. Wat zijn we blij metg de MIO !
We gaan de stad in en belanden op de markt die ons het doorrijden belette. Het is erg gezellig; overal zijn kraampjes met eten, drinken, fruit groente en gewoon kraampjes met “spullen”. Ze hebben zelfs gebakken kevers, sprinkhanen en maden. Spannend om een keer te proberen maar toch iets te spannend voor ons. We doen het toch maar niet. Wel eten wen een Vietnamese loempia en drinken we vers geperst bamboe(!) sap. Dat lijkt op een soort rietsuiker en ligt als een klomp in je maag. Nadat we de hele markt zijn overgelopen gaan we eten bij een restaurantje met een westerse kaart, schuin tegenover het hotel. Het eten smaakt goed, maar is niet bijzonder. Ook de prijzen zijn aan toeristen aangepast: we betalen voor 2 man eten en drinken 200 Baht. Vergelijk dat eens met gisteren: 74 baht voor nasi en cola... Helaas is ook hier de ongedierte bestrijding niet op pijl: we worden aangevallen door kleine beestjes. We zitten niet echt rustig dus.
Terug in het hotelkamer werken we het dagboek bij, verwerken de foto's en kijken wat TV. Geen internet vandaag. We zitten weer in zo'n groot hotel dat aan de buitenkant luxe uitstraalt, maar toen we de kamer inkwamen, bleken we niet de enigen: we hadden bezoek van een hagedis of wat. Gelukkig doen die niets slechts. Maar opruimen van klein insectenspul is ze te min: er loopt en vliegt een leuke maaltijd door de kamer. Ik hoop dat we vannacht in bed wel alleen blijven...
om 22:30 gaan we slapen.
|
| top index |
vrijdag 17 april 2009
hoe warm het was...
|
het is vandaag onze 9e trouwdag, maar we hebben een lange dag voor de boeg, dus we staan gewoon om 7:00 op. Om 9:15 verlaten we het hotel. Eerst komen we langs een grote markt die aan een kade boven de Mekong rivier ligt. Hier staan handelaren uit Thailand en uit Laos gebroederlijk naast elkaar hun spulletjes te verkopen. We lopen de hele markt af en inmiddels is het kwik opgelopen tot 44 graden ! Snel de auto in en de airco aan !
de 1500 jaar oude toren van wat wat phra that phanon
|
Niet vechten maar bidden !
|
typetje boeddha, maar nu met snor ?
|
Onze volgende stop is na ongeveer een uur noordwaarts rijden. Een pagode van 1500 jaar oud. De Wat Phra That Phanon. Deze ligt op een zeer druk bezocht tempelcomplex . Er worden allerlei activiteiten georganiseerd. Zo kan men een flesje water kopen, met deze bidden en het dan in een houten bak leeg gooien. Dat water wordt dan overgeheveld in een bak met bloemen aan een touw. Dan gaan de bidders naar een ander touw en trekken ze met zijn allen zodat de bak met hun heilig water bij de top van de pagode komt. Het water wordt dan over de pagode heen gegoten. Net als alle anderen doen wij onze schoenen uit om over het heilige gedeelte te lopen. Zelfs de Thai lopen op hun hakken hun voeten te verbranden, dus je kan wel nagaan hoe onze voetzolen eruit zien... We lopen een uur rond over het complex en vervolgen dan onze weg.
Vinder. Maatje XL.
|
Toch zijn die vlinders nog best snel...
|
Het is nog zo'n drie en half uur rijden naar het hotel. We rijden door bergachtig gebied met enorme kronkelwegen. De rijstvelden maken plaats voor bomen en we komen langs een natuurgebied. Op een gegeven moment zien we een bord naar een paleis aan de kant van de weg: Phu Phen Ratchaniwet. We besluiten te gaan kijken wat het is. Het staat op de borden als toeristische attractie, dus we zullen het wel kunnen bezoeken. We parkeren de auto en moeten te voet verder. Door mooie tuinen, langs huisjes en bergje op, bergje af. Een paleis zien we niet, wel heel veel bloemen en vlinders. Na een uurtje gewandeld te hebben, rijden we weer verder.
Het is drukker op de weg dan gisteren, maar wel te doen, geen files. Om 18.30 uur komen we aan in het hotel. Het ligt weer midden in de stad en oogt erg luxe. Vooral beneden, de kamer is vrij klein. Het zwembad is nog open, dus nemen we eerst een duik. Heerlijk verkoelend na zo'n warme dag. Het is trouwens nog steeds ruim 30 graden. Na het zwemmen gaan we informatie halen over een thaise massage. Ze hebben hier een aparte salon, dus niet op de kamer zoals in Bangkok. Dat vonden we maar niks, net alsof je een hoer besteld. We kunnen om 21.30 uur terecht. Eerst maar even wat eten, het wordt noodlesoep bij het foodcourt tegenover het hotel. Daarna nog even naar de kamer en dan op naar de massage. We gaan naar een kamer waar 3 matrassen op de grond liggen en 2 stoelen staan. We krijgen een wijde katoenen broek en shirt, dat mogen we aandoen en op een van de matrassen gaan liggen. Daarna beginnen ze te kneden. Het gaat er niet geheel zachtzinnig aan toe, maar alle spieren worden grondig losgemaakt. De massage duurt 2 uur en na afloop kan Niels alleen nog maar au, au zeggen. Zijn massage was erg hardhandig en ze zat bij hem continue over de pijngrens heen. Bij Inge gaat het wat beter, de spieren zijn lekker los en de masseuse had heel af en toe een te harde, pijnlijke greep. Terug op de hotelkamer neemt Niels dan ook eerst een paracetamol. Hij is een flink stuk hardhandiger en onprettiger aangepakt dan Inge. Voor hem hoeft het niet meer. We praten nog wat na, schrijven in het dagboek en gaan pas rond 0.30 uur slapen.
|
| top index |
zaterdag 18 april 2009
Om 7:00 gaat weer de wekker. We hebben vandaag aardig wat kilometers af te leggen. Als het lukt, nemen we 2 keer een omweg voor geocaches. Na het ontbijt, dit keer inclusief zelf meegebrachte plakjes kaas van de 7/11, gaan we spullen pakken en naar het winkelcentrum tegenover het hotel. Daar kunnen we voor de deur gratis internetten en dus het verslag weer online zetten. Het uploaden kost erg veel moeite en het is dus ook pas 10:15 als we aan de rit beginnen.
We gaan eerst 25km naar het zuidoosten voor een geocache die in de tuin ligt van een homestay hostel dat gerund word door een Hollander. Als we aankomen met de GPS in de hand, wijst schoonmoeder meteen naar een Heineken blikje dat aan de overkapping van de veranda hangt. Zoon roept meteen zijn Nederlandse vader erbij. Hij was aan het verbouwen in de badkamer, maar vond het klaarblijkelijk zo gezellig om met ons te kletsen, dat hij meteen wat te drinken ging halen aan de overkant. We blijven een half uurtje praten over Thailand, de mensen en koetjes en kalfjes. Daarna loggen we de cache en laten een TB achter. We vervolgen onze weg via kleine binnen door weggetjes en daarna verder op de hoofdweg.
Olifanten oversteek. Jaja... wij geloven tenslotte ook in Sinterklaas.
|
Na ongeveer 2 uur komen we in een natuurgebied. Hier is weinig bebouwing, veel bergen en een echte jungle. Het is dicht bebost en er is veel bamboe. We stoppen bij een uitzichtpunt en genieten van de omgeving. Het is moeilijk voor te stellen, maar er schijnen hier wilde olifanten te leven. Helaas zien we ze niet, we komen alleen mieren en andere insekten tegen. Niels probeert nog om olifanten te zien vanuit de uitkijktoren die kraakt van de roest, maar toch zeker zo'n 20 meter hoog is. Hij ziet van alles, maar geen olifanten.
Tegen de tijd dat we bij de volgende geocache aankomen is het 16:00, en zijn de poorten van dit natuurpark gesloten, we kunnen er niet in. Balen dus. De twee geocaches die verder noordwaarts liggen slaan we over. De omweg is voor n u te lang, dus die gaan we morgen doen. De volgende geocache ligt een half uur verderop, bij een waterval. Het is er erg druk, er staat markt en er zijn een hoop mensen aan het zwemmen in het bruine water van de rivier. We lopen eerst een rondje over de hangbrug van houten planken en langs het marktje. Daarna gaan we zoeken. De cache is al ruim een jaar niet meer gevonden en we twijfelen of ie er nog wel ligt. Wij vinden in ieder geval niets en gaan door met de rit naar het hotel.
Het is al donker als we daar aankomen. Hier blijven we twee nachten. Op weg naar het hotel hebben we een pizza restaurant gezien: de pizza express, en daar hebben we wel trek in. We pakken de auto er naar toe, ondanks het tijdstip is het nog steeds te warm om te lopen. Het blijkt er 4 keer zo duur te zijn als een Thais restaurant, maar de pizza smaakt er niet minder om. Inge krijgt eerst haar pizza, Niels moet nog even wachten. Dan blijkt dat ze voor Niels de verkeerde 0izza hebben gemaakt. Deze wordt wel gebracht, maar de goede word ook gemaakt. Als we het niet erg vinden komt die wat later. De verkeerde mogen we gratis erbij hebben. Geen probleem, Niels is een grote jongen met een goede eetlust, dus die denkt beide pizza's wel op te kunnen. Niet dus. Ze zijn erg machtig maar we mogen het restant meenemen. En zo hebben we voor ontbijt en lunch van moren nog anderhalve pizza. En dat voor 800 Baht (EUR16).
Op de terugweg naar het hotel komen we langs een avond-bazaar. Gezellig wandelen we nog een half uurtje over deze markt voor we naar het hotel terugkeren. Even uitbuiken op de kamer en om 23:30 gaan we slapen.
361km gereden
|
| top index |
zondag 19 april 2009
Zoals gewoonlijk staan we om 7:00 op. Om 8.30 uur verlaten we het hotel om in de buurt naar wat toeristische attracties te gaan. We willen eerst geen lopen, doen 2 stappen, en besluiten de auto te nemen. Het is 35 graden, nu al...
Phra Buddha Jinaraj. Heel erg heilige boeddha.
|
We rijden naar de Wat Phra Sriratanamahat voor het heiligste en beroemdste Boeddha beeld van Thailand; de Phra Buddha Jinaraj. Bij het klooster is het erg druk. Overal staan marktkraampjes en lopen mensen. Plots klinkt er muziek en een optocht met dansende mensen, met giften in een handen, lopen rondjes om een gebouw. Wij blijven even kijken voor we de rest van het terrein gaan verkennen. Er staan een hoop verschillende gebouwen, met een hele hoop Boeddha beelden van diverse materialen, in diverse kleuren en in diverse maten. Er is ook een gedeelte met hele oude beelden en meuk. We lopen er een klein uurtje rond en bezoeken als laatste het gebouw waar de muzikale optocht eerder rondjes omheen aan het lopen was. Alle deelnemers blijken nu binnen te zitten. Op de grond bij het Boeddha beeld zit een aantal monniken. Zij voeren een of andere ceremonie uit. Wij blijven aan het begin van het gebouw, zitten op de grond, even kijken.
We gaan terug naar de auto en op zoek naar de houseboats in de rivier de Nan. Deze schijnen vrij bijzonder te zijn. Het bijbehorende museum is gesloten, maar een stukje verderop zien we woonboten liggen in de rivier. Het ziet eruit als een sloppenwijk. We kunnen er niet bijkomen, dus kijken we vanaf de kade aan de overkant. Daarna weer even terug naar het hotel voor een relax-uurtje. Niels blijkt gratis te kunnen internetten. Bij de receptie zeiden ze dat het 200 baht per uur kostte, niet dus, als je maar het juiste netwerk vindt.
Om 12.00 uur gaan we weer verder, geocachen. Er staan er 3 op het programma voor vandaag. Nummer 1 is degene waar we gisteren voor een gesloten hek stonden, in het Thung Luang Nationaal Park, bij een waterval. Vandaag zijn we op tijd, het park is open. Bij de waterval waar de cache zou moeten liggen zijn een hoop mensen aanwezig. Ze zijn aan het zwemmen of picknicken. Het bemoeilijkt ons zoeken, 2 van die rare blanken vallen nogal op. We proberen het toch, maar het wordt niets. We kijken nog wat rond, maar gaan al snel door naar de volgende cache, ongeveer 30 kilometer verderop. Het is een hele mooie route, dwars door de bergen. We klimmen naar ongeveer 1300 meter hoogte, gelukkig nog wel met de auto. Buiten daalt de temperatuur spectaculair: van 39 graden naar 28 graden.
We komen uit in het Phu Hin Rong Kla Natural Park. Hier hebben eind jaren 70 de communisten zich schuil gehouden. Het is een schitterend natuurgebied. Omdat het zo hoog ligt is het hier ook minder heet en valt er redelijk te wandelen. De bergschoenen gaan aan, water gaat mee en we gaan naar de eerste cache op ongeveer 500 meter. Op de plek die de GPS aanwijst ligt een kloof en zijn diverse rotspartijen. We lopen er omheen en klimmen erboven op. We zoeken ons rot, maar vinden niets. Zo is het niet meer leuk; de laatste paar caches blijken allemaal verdwenen te zijn. Maar als Inge nog één keer beneden gaat kijken, ziet zij een touwtje om een rots gebonden. Dat zou zomaar een hint kunnen zijn. En ja hoor, in een gleuf in de rots liggen een aantal losse stenen. Hier ligt het doosje achter. Gelukkig, met 18 meter afwijking toch weer eentje gevonden. We loggen en lopen een stukje verder naar oude huisjes uit de communistentijd. Daarna gaan we naar de volgende cache. Deze ligt in hetzelfde gebied, ongeveer 500 meter verderop.
Kdootje van de vredelievende communisten aan de regering van Thailand.
|
Hier ligt ie dus. Die ene geocache.
|
Bananenboombloem. Ik heb echt nooit geweten dat bananenbomen bloeiden !
|
Onderweg naar de volgende cache wordt de natuur alleen maar nog mooier. Wat is dit genieten, wat is het hier mooi. Overal groen om je heen, mooie rotspartijen, geen mens, auto of vliegtuig te horen; we zijn alleen met de vogels en de krekels. De cache ligt onder een rots bij het punt waar de communisten hun vlag uithingen als ze een overwinning hadden behaald. We vinden de cache heel snel en klimmen de rots op. Bij de vlaggenmast, waar nu de vlag van Thailand wappert, lijkt het wel of we “On top of the World” staan. Het uitzicht is gigantisch mooi, we staan boven het bosgebied. Het is tijd om even uit te rusten. We besluiten om niet rechtstreeks terug naar de auto te gaan (800 meter verderop), maar de rest van de wandelroute (ongeveer 2 kilometer) af te maken. We komen in een bultenrotsgebied. 's Winters en tijdens het regenseizoen schijnt het hier één bloemenzee te zijn. Nu is het mooi groen met bloeiende witte rododendrons. Het is ook weer een prachtig gebied. Als we terug naar de auto lopen, komen we tot de conclusie dat dit het mooiste stukje Thailand is dat we tot nu toe gezien hebben. Dank je wel, cachelegger. Zonder de geocaches zouden we hier nooit geweest zijn.
Om ongeveer 18.00 uur verlaten we het park. Het is nog zo'n 2 uur terugrijden naar het hotel. Onderweg stoppen we bij een restaurantje. Zonder hun menukaart, maar met onze briefjes met de vertaling voor “geen pepers alstublieft” komen we een heel eind. We bestellen een cola en gebakken rijst met kip. We krijgen een 2liter fles cola en gebakken rijst met ei, ui, tomaat en wortel, maar zonder pepers. Het smaakt voortreffelijk. Kosten: 110 baht (euro 2,20)...
Even na 21.00 uur zijn we weer terug in het hotel. Niels heeft nog even internet en Inge werkt het dagboek bij. Rond 23.00 uur gaan we slapen.
262 kilometer gereden.
|
| top index |
|
