We pakken de koffers in de taxi en gaan naar Schiphol. De vlucht vertrekt door mist met een beetje vertraging, maar we zijn ruim op tijd op Heathrow. Daar door de douane en alweer een veiligheidscheck (zucht) naar de gate. We worden uit de rij gepikt. Er is een probleem maar het is eigenlijk geen probleem. Wat er is wil niemand zeggen, maar we moeten wachten en waarschijnlijk van stoel wisselen. Uiteindelijk blijkt dat de computer niet wist dat we in Groot Brittannië zijn aangekomen. Dat geeft niet, we mogen toch gewoon mee. Zucht. communiceren is best moeilijk.
Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat we nog niet weg kunnen; we lopen een half uur vertraging op. Tijdens de 9 uur van de vlucht hobbelt het af en toe, maar we doen toch wat hazenslaapjes en met dank aan het persoonlijke entertainment systeem gaat de tijd best snel. Als we om 14:15 dan in Miamia staan gaat alles snel. Ondanks weer een extra controle van de bagage (zucht), zitten we binnen een uur in het busje van Alamo. Dan begint het echte wachten. Alamo doet er ruim een uur over om ons te voorzien van een auto. Zonder centrale portier vergrendeling, zonder cruise control en met handbediende raampjes. Kia rijdt een klasse rijker? Nou... hier in elk geval niet. Gelukkig rijden we dit barrelbak ding naar anderhalve dag. Overmorgen gaan we de camper ophalen.
Het hotel voor de komende 2 nachten ligt dichtbij; we zijn er met een kwartiertje. Even de spullen op de kamer leggen en dan gelijk weer op pad, anders vallen we meteen in slaap. We kopen wat te drinken en eten bij Sergio's, een fastfood restaurant die in de walmart zit. Het smaakte goed. Daarna nog uitgebreid onder de douche, maar later dan 20:30 houden we niet vol Niels stort eerst in diepe slaap, Inge volgt.
Daarna gaan we op pad. Al geocachend zakken we naar het zuiden. Vandaag houden we het makkelijk. De meeste caches zijn dan ook snel gevonden. Tegen het middaguur komen we aan bij de eerste key. De omgeving is mooi, de spinnen zijn gigantisch. Tijdens onze wandleingetjes komen we een hoop spinnen, vlinders, krabbetjes, kreeften en muggen tegen. We zijn weer op een paar mooie strandjes geweest. Als we een multi gaan doen nemen we lunch mee, en eten die op an de waterkant genietend van het uitzicht.
Na de 7-mile-bridge bezoeken we nog 1 strand-cache en keren we om. Het is te laat om door te gaan. Op Key Lsrgo zoeken we onze “vaste japanner” op, maar kunenn 'm dit keer niet vinden. Dus we rijden door naar een “Miami sub''s fast food restaurant en om 22:00 zijn we terug in het hotel. Nog even achter de computer en het dagboek bijwerken en dan snel naar bed.
Om 12:30 staan we voor de deur. na een praatje, inspectie en een videofilmpje kunnen we op pad. De camper is behoorlijk misbruikt, heeft 67000 mijl op de teller en een heleboel schades aan alle kanten. We vertrekken in colonne: Niels rijdt voorop in de camper, Inge erachteraan in de huurauto. Alamo zou bijna een half uur rijden moeten zijn, maar het word een ruim uur door files en ongelukken langs de snelweg. Het afleveren van de auto gaat razend snel. Iets te snel naar later vanavond zal blijken. Om 15:15 zijn we er klaar voor. De camper reis kan beginnen. Wat is het heet in dat ding zeg! Alleen in de bestuurders cabine is airco, achter kan alleen airco aan als je stroom hebt; via de ingebouwde generator of via het stopcontact van de camping.
Eerst Miami uit zien te komen en dan op zoek naar een camping. We nemen I95 naar het noorden. We stoppen tussendoor voor wat boodschappen en een subway broodje. Om 19:45 komen we in het donker aan bij een KOA camping bij west Palm Beach. We pakken de koffers uit, geven alles een plekje en maken een boodschappenlijst van spullen die we missen en die dus gekocht moeten worden. Het voordeel van een KOA camping is dat er internet is, dus nadat alles opgeruimd is kunnen we even rustgi zitten en internetten. Totdat Inge er achter komt dat ze haar telefoon heeft achtergelaten in de huurauto die we vanmiddag hebben ingeleverd. Grote paniek. T-mobile blijkt vanuit het buitenland een onbereikbare grootheid, die werken alleen op kantoortijden. Het blokeer nummer is een 0800 nummer en kan niet vanuit het buitenland gebeld worden. Email duurt te lang, live help via internet kennen ze niet daar. Zucht. Dus, hulptroepen in Nederland wakker gebeld. Sorry! Alamo is natuurlijk helemaal onbereikbaar dus daar dan maar een mail naar toe gestuurd. morgenochtend rijden we terug en kijken of de telefoon misschien eerlijk gevonden en ingeleverd is. Gelukkig zijn we nog niet echt heel ver weg. Uiteindelijk gaan we om 23:30 naar bed.
45.3 mijl gereden met de auto
111.4 mijl gereden met de camper
KOA camping West Palm Beach
$44.15 incl.
Om 9:30 gaan we van de camping af. Eerst even ontbijten bij de dunkin donuts en wat snelle spulletje kopen bij de Dollar tree.
We rijden via de tolweg terug en staan rond 12:30 bij Alamo. Het is niet te geloven, maar de telefoon is gevonden! Inge heeft 'm weer. Ongelofelijk. De hulptroepen thuis hebben zelfs geregeld dat de SIMkaart weer gedeblokkeerd werd. Er kan weer ge-sms't worden en dat doen we dan ook. Nadat we een ronde-dansje hebben gedaan rijden we weer richting het noorden. Onderweg doen we een paar geocaches en halen we de rest van de sullen die nodig zijn om te overleven in een camper bij de Walmart .
Rond 16:30 gaan we de I95 weer op. Leuk, zo tijdens de spits. Het is niet alleen druk, er is ook v eel politie te zien en elke 5 kilometer lijkt het, is er wel een aanrijding gebeurd. Kop-staart botsingen met 4 of zelfs 5 auto's lijken hier aan de orde van de dag. Wat een ellende. Als in Nederland de helft van dit aantal ongelukken op een weg zouden gebeuren, zou de weg gesloten worden, of de maximum snelheid omlaag gebracht worden naar 10kilomer per uur ofzo.
Onderweg denkt Inge slim te zijn door de tafel van de eethoek neer te klappen om languit, maar toch in de gordel een dutje te kunnen doen. Dat gaat niet helemaal goed en het gevlg is dat de metalen paal en Inge's kin uitgebreid kennis met elkaar maken. Een flinke bult en een snee in haar kin zin het gevolg. Niet echt fijn. Gelukkig zijn we bijna bij een camping en kan het schoongemaakt worden. Om 19:30 zetten we de camper op een plekje. Inge ruimt de spulletjes op en Niels maakt macaroni. Na het eten afwassen, dagboek bijwerken en de route voor morgen maken. Zo word het toch weer later dan gepland. Rond 22:30 gaan we naar bed.
183,6 mijl gereden
West Jupiter camping resort, Jupiter
$32 incl.
Na de 6e cache rusten we even uit. We zijn dan al zon 1.5 uur bezig. De meeste caches liggen tussen de 200 en de 500 meter uit elkaar. Na de rust doen we nog 6 caches. Eentje daarvan vinden we niet. Rond 14:15 leveren we de fietsen weer in. Uitgeput en bezweet van het harde werken in deze hitte. Het was wel ontzettend leuk om te doen.
We rijden een klein stukje naar de Dairy Queen voor een welverdiend ijsje. Daarna gaan we verder naar het noorden via de US1. Het rijdt niet echt snel op de 1, maar overal om ons heen zijn winkels en we maken toch nog de nodige stops.
Om 18:30 zijn we bij een camping in Fort Pierce. We zijn allebei erg moe, zetten de camper neer en nemen een duik in het zwembad. Wat een verademing. Terug in de camper zit Niels de route voor morgen te bekijken, en Inge schrijft in het dagboek. We eten de kliekjes van gisteren en Inge ligt om 21:20 in bed. Niels niet veel later.
Dachten we. Na een half uur klapt de airco eruit. We hebben nog gewoon stroom, alles doet het, behalve de airco. En het is 's nachts nog steeds 25 tot 30 graden celcius. Na van alles zelf geprobeerd te hebben werkte de airco nog steeds niet. Dus om 11 uur 's avonds met de servicelijn van Cruise America gebeld. De eerste telefooncel op de camping werkte niets, dus op zoek naar een andere. Nadat die gevonden was kreeg Inge eindelijk iemand aan de lijn die ons verder kon helpen. Onder de bank blijkt een soort stoppenkast te zitten. Met een speciale groep voor de airco. Die moet even uit en weer aangezet worden. Wat blijkt? Die zekering was half losgekomen. Simpelweg knopje weer opzij en oi: we hebben airco. Dan nu eindelijk naar bed.
60.8 mijl gereden met de auto, 6 mijl gereden met de fiets
Road runner travel resort, Fort Pierc
$32 incl.
We halen nog wat te eten bij de Aldi (!) en als we terug lopen naar de camper zien we dat ons noodlot weer heeft toegeslagen: de camper staat met een platte band. Gelukkig hebben we “dubbel licht”, ofterwijl 4 achterbanden, dus we kunnen voorzichtig doorrijden naar een benzine pomp. Het oppompen van de band lukt niet. Dan maar bellen met cruise america. Inmiddels is het 16:15. we krijgen een adres vlakbij waar we naartoe kunnen rijden. Eenmaal aangekomen bij firestone begint het wachten. Er was al gebeld door de verhuurder, dus we werden verwacht. Het is er behoorlijk druk. Eerst controleren ze of de band gewoon opgepompt kan worden. Dat lukt hun ook niet, ondanks dat zij wel het goede ventiel gebruiken, en Niels eerder dus niet.
De band moet vervangen. Omdat dat wel even gaat duren zijn we maar naar de naast liggende mall lekker gewinkeld en kleding gekocht. Om 17:00 waren we terug bij de garage. Die gaan om die tijd dicht en zullen dus wel klaar zijn. Ze waren nog steeds bezig, dus dat word nog even wachten. Tot 19:45. 2 Man aan de overwerk, voor onze lekke band. En dat voor $10.09...
Toen we eindelijk weer weg konden bij de bandenwinkel, zijn we meteen op zoek gegaan naar eeen camping. De eerste in Tomtom was geen camping. Bij de tweede hadden we meer geluk. Snel maar wat gegeten. Gelukkig hebben we een diepvries nood kant-en-klaar maaltijd gekocht. In koken hadden we echt geen zin meer. Na het eten het dagboek bijgewerkt en nieuwe TB's gemaakt met onze nieuwe spulletjes. Rond 22:30 gaan we slapen.
Jetty park, Cape Canaveral
$32 incl.
Bij de tweede geocache van vandaag stuitten we op 4 manatees, zeekoeien. Ze liggen in het water aan de oeverkant en zijn erg goed te zien. Van zo dichtbij hebben we nog nooit manatees gezien. Even later zien we verder op in het water ook nog minstens 2 manatees. Wat een mooie plek is dit. We lunchen een stukje verder langs het water. Daar waar wel schaduw is. Na de lunch vervolgen we onze weg naar het noorden en doen nog een aantal geocaches. Bij eentje, in een buitenwijk, spotten we een schildpad op de weg. Tegen de avond zien we een groepje hertjes langs de 95 staan. Ze blijven redelijk rustig staan totdat er een vrachtauto voorbij rijdt. Daar schrikken ze even van, maar gaan dan weer door met grazen. Daarnaast hebben de nodige roofvogels vandaag gezien. Tot nu toe een goede score wat betreft wildlife voor vandaag. We missen alleen nog de alligators. Ze zitten er wel maar het is te warm. Ze blijven onder water zitten.
Even na 19.00 uur arriveren we op de camping, registreren ons en rijden dan weg om ergens te gaan eten. We vinden een All you can eat Chinees buffet voor $3,99. Klinkt goed en smaakt ook goed. Om 21.00 uur gaan ze dicht, maar we hebben voldoende gegeten en zitten vol.
Terug op de camping werkt Inge het dagboek bij en gaat Niels op internet de geocaches bijwerken. Een hoop werk, want gisteren hadden we geen internet. Inge is wat eerder klaar met het dagboek en gaat om 22.30 uur nog even wat lezen op bed, maar valt snel in slaap. Voor Niels wordt het wat later, die gaat om 0.30 uur naar bed.
Jax north kingsland KOA
$34.20 incl.
Om 10:30 gaan we van de camping af. We gaan nog steeds naar het noorden via de oostkust. Vandaag nemen we de US17 en 95 naar Savannah. Het is weer een dag met wilde dieren, maar de meesten zijn niet zo lief als gisteren. Langs de weg zien we zwarte gieren, en bij één van de caches van vandaag ligt het kadaver van een hert te rotten. 's Middags doen we 2 caches in het J.F. Gregory park in Richmond hill. Eerst is het al een heel gedoe om de ingang van het park te v inden. En dwalen we met 10 meter door allerlei woonwijken. Als we dan eindelijk de parkeerplaats gevonden hebben en op de eerste cache lokatie in het park aankomen stapt Inge bijna op een zwarte slang die haar aan blijft staren. Daar gaat zij dus echt niet meer zoeken. Niels kijkt nog wel uit naar de cacvhe maar is een stuk voorzichtiger. Als we even aan de overkant van het pad hebben gezocht en terug komen is de slang verdwenen. We zoeken de cache, maar moeten 'm dan als niet gevonden in de boeken zetten. Verderop in het park ligt nog een tweede cache, dus gaan we die maar zoeken. Als we op de plek aankomen worden we begroet door een kleine alligator die op een boomstam in het water zit te zonnen. Ook hier dus maar voorzichtig zoeken.
Na dit park rijden we door naar onze overnachtingsplaats voor vanavond, een camping op Tybee Island. De weg er naar toe is erg mooi; veel watertjes, moerassen en rivieren. Als we een brug overrijden zien we opeens 2 dolfijnen uit het water springen. Wow! Helaas is het onmogelijk om te keren. Morgen rijden we er weer langs, we kijken dan wel verder.
Om 18:00 komen we aan on de camping. We zoeken een leuk plekje met internet en Inge begint met koken. Vandaag wordt het nasi met kip en groente. De rijst is allang klaar voor de rest van de spullen gekookt is, maar dat geeft niet. Alles moet toch nog opgebakken worden. Om 19:30 kunnen we eten. Het smaakt goed, ondanks dat het wat langer duurde. Na het eten doet Niels aan internet en Inge aan dagboek. Om 22:30 gaan we slapen.
Rivers end , Tybee island
$39.00
Na het ontbijt wat opgeruimd en om 10:45 de camping verlaten. We gaan eerst wat geocachen op Tybee island. We komen bij een historische site, met en fort en een vuurtoren aan het strand waar we een half uurtje rondwandelen. Daarna nog naar een park en rond lunchtijd rijden we over de brug waar we gisteren dolfijnen hebben gezien. We parkeren de camper en lopen naar het haventje. Hiervandaan vertrekken ook boten voor dolfijn spotting. De boot nemen we niet. We lopen door naar de achterste steiger, wachten een halve minuut en zien dan de eerste dolfijn voorbij zwemmen. Niet veel later zien we er nog één en nog één en nog een heleboel meer. Ook de toerboot komt voorbij en houdt stil bij ons. Het is een erg leuk gezicht, zo al die dolfijnen die langs zwemmen en zich soms een stukje uit het water laten zien. Het zijn er minstens 15. waarschijnlijk nog wel meer. Op het gemak eten we onze lunch op en bekijken we het schouwspel. Het is echt super. Ze zwemmen af en toe heel dicht bij. Ook dit hadden we nog nooit zo gezien. We hebben een uur staan/zitten kijken voor we weer verder gingen.
Nadat we van het eiland af zijn hebben we nog geprobeerd een geocache te doen, maar we konden geen ingang vinden van het park waar deze geocache zou moeten liggen. We waren op zo'n 80 meter van de cache, maar konden die alleen via privé terrein bereiken. Aan de ene kant bordjes “no trespassing” en aan de andere kant kwam een hele grote boze blaffende zwarte hond op ons afrennen. Dus wij rennend terug naar de camper. Dan maar niet dus.
We vervolgen onze route naar het noorden via de 17 en de 95 en vinden om 17:15 een camping in Walterboro, SC. Omdat het zo vroeg is gaan we in de stad nog even geocachen en daarna een hapje eten bij blue lagoon restaurant. Het smaakte erg goed. Na het eten zijn we terug naar de camping gereden. Inge werkt zoals gewoonlijk het dagboek bij en leest wat, Niels zit achter de computer zich te ergeren. Het lukt niet helemaal met internet. Op een gegeven moment is Niels zelfs naar het kantoor gelopen om daar in de buitenlucht zijn ding te kunnen doen. Hij komt pas weer terug als Inge al lang slaapt.
new green acres, walterboro
$24,00 incl.
Na de wandeling vervolgen we onze reis. Onderweg stoppen we paar keer voor een geocache en doen we wat boodschappen. Om 17:30 zijn we op de 3e camping. De eerste met WIFI. We bekijken even de plek, testen het internet, die doet het, en gaan dan de stad in. Daar doen we nog twee geocaches en we winkelen wat. Tegen 20:30 zijn we weer terug op de camping. We eten pizza en een stuk sandwich die van de lunch over was. Daarna volgt het avondritueel: Inge schrijft dagboek, Niels geocacht op het internet. Rond 22:30 gaat het licht uit.
KOA camp, Mt. Pleasant
$40,00 incl.
We staan om 8.00 uur op. Vannacht hebben we voor het eerst de airco niet nodig gehad. We zijn eindelijk uit het hele hete weer. Om 10.00 uur rijden we van de camping af en een half uurtje later zijn we bij onze eerste stop. Een heel mooi natuur en familiepark met trails en speeltuinen. We gaan hier op zoek naar 2 terracaches en 1 geocache. Een terracache is ongeveer hetzelfde als een geocache, alleen van een andere site, met minder regels, maar toch vaker van een “betere” kwaliteit.
De eerste, terracache, ligt op of bij of in een uitkijktoren. We zoeken ons suf, maar kunnen niets vinden. We hebben ook geen idee waarnaar we zoeken; een nano (schroef) of een regular tuperware doos. Na een half uur geven we op. Op zoek naar de geocache, ongeveer 1 km hemelsbreed verder op. Deze ligt aan een boardwalk, en is afgelopen 7 september neergelegd, toen 1 keer gevonden en daarna niet meer. We zoeken ook hier een half uur, maar kunnen deze ook niet vinden. Nou moe? Zijn we het verleerd, of zijn ze weg? We geven weer op en lopen door naar de laatste. We moeten van het pad af en door moerasgebied. Hier is het echt mooi. We komen bij een groepje bomen op een eilandje en zowaar, we vinden de cache! Gelukkig, we kunnen het nog. Na het loggen gaan we terug, door het park, naar de camper.
Het is 13.00 uur als we het park verlaten en onze route vervolgen naar het noorden. De volgende geocache is weer een snelle. Die daarna ligt ook in een natuurgebied. De wandeling is 1,2km hemelsbreed. Dit is een terracache, dus minder bekend, dus ook nog niet zo vaak gevonden. De laatste keer was in 2008. We gaan het toch proberen. Het is hier muggendomein, dus we sprayen ons onder de DEET. Na ongeveer 10 minuten lopen ligt er anderhalve meter slang op het pad. Hadden we al de kriebels van al die muggen, nu nog een tikkie erger door die slang... Maar we lopen door, want het is een erg mooi natuurgebied. Als we bij een vijver aankomen horen we “plons”. Inge ziet wat donkers en groots het water ingaan (alligator?), maar Niels heeft beter zicht. Het is een otter! We blijven nog even hoopvol kijken, maar zien hem niet meer. Wel ligt een klein stukje een kleine gestreepte alligator in het water. Inmiddels worden we helemaal opgevreten door de muggen. We lopen door. Er hangen gigantische zwermen muggen om ons heen de rest van de wandeling. Als we op de plek van de cache aankomen, is het lastig zoeken, zoveel muggen zitten er. Ook is het van het pad af, zodat er een heleboel takken op de grond liggen, waar slangen zich tussen zouden kunnen verstoppen. Je gaat niet even lekker tussen de takjes graaien naar een cache. We zoeken dan ook niet al te lang en vinden de cache niet. We zijn blij als we uiteindelijk weer bij de auto zijn en kunnen instappen, waarbij we de muggen zoveel mogelijk achter ons proberen te laten.
Al geocachend gaan we verder. Tot 19.00 uur. Dan gaan we eten bij CiCi's pizza. Een pizza buffet, all you can eat, voor $5,49. “Vroeger” (de vorige keer dat we bij deze keten aten) was dit $3,99. We smikkelen en smullen tot we na anderhalf uur propvol zitten. We rijden naar een Walmart in de buurt en parkeren daar de camper. Niels gaat nog even de winkel in, Inge schrijft in het dagboek. Daarna maakt Niels nog de route voor morgen. Om 22.00 uur gaan we slapen.
96,9 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Myrtle Beach
's Middags lunchen we bij Friendly's, een familierestaurant. Ze hebben Wifi, dus Niels kan de logjes van het geocachen bijwerken. We lunchen erg uitgebreid met warme sandwiches met kip en beef en met friet. Als toetje krijgen we een beker ijs. Na de lunch, voorlopig hoeven we echt niets meer, rijden we door en gaan we de state-grens van Zuid – en Noord Carolina over. Ondertussen gaan we verder met geocachen. Vandaag gelukkig geen slangen, alligators of hordes muggen. Wel raken we aan de praat met een stel mensen die aan het tennissen zijn. Naast hun tennisbaan ligt een geocache verstopt. De man wist van het bestaan af, maar ook pas nadat hij op een gegeven moment de politie had gebeld, omdat hij vermoedde dat er of een bom verstopt was (de cache is een buisje) of dat er drugdealers bezig waren. Nadat de politie de cache had gevonden en gelezen, begrepen ze dat het om een internetspel gaat. Nu vindt hij het leuk als mensen komen zoeken. Al met al een grappige ontmoeting. We gaan weer verder en vinden vandaag in totaal 21 caches.
's Avonds, als het al donker is, gaan we naar de Walmart. Hier koken we een noodle soepje, want we zitten nog vol van de lunch. Inge werkt het dagboek bij, samen typen we het dagboek over in de compter en om 22.45 uur gaan we naar bed.
99,6 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Oak Island
Als we aan de andere kant op het schiereiland aankomen begint het vreselijk te regenen. En wij wilden net uitstappen voor een geocache. Gelukkig is het binnen 5 minuten weer droog en kunnen we alsnog droog naar buiten. We vinden de cache snel en gaan door naar de volgende lokatie iets verderop. Hier ligt een berg fossielen en haaientanden en visbotten en andere zooi. Je mag er in zoeken en alles wat je vind mag je houden. We hadden op de boot geleerd dat haaientanden zwart zijn, maar of de zw2arte stukjes die we vinden haaientanden zijn blijft onduidelijk.
Rond 18:00 zijn we op een KOA camping. We checken in en rijden terug naar de kust. Hier zoeken we naar speciale visrestaurants: van die amerikaanse, opgedofte aangejaste dingen, waar het eten eigenlijk er bij komt, maar de ambiance de hoofdmoot is. We zien er eigenliik geen, en de restaurants die we wel zien, hebben een te kleine parkeerplaats voor de camper. We rijden weer naar het vaste land. We hadden eerder op de dag een cache gedaan bij een barbecue restaurant, dus daar dan naar terug. Helaas: dicht. We stapppen weer in de auto, en eindigen bij een moderne Aziatische toko. Het eten is er heerlijk. Na het eten lopen we nog even door het winkelcentrum en Inge eet een ijsje.
Rond 21:30 zijn we terug op de camping. Samen werken we de logs van geocaching, terracaching en de verschillende trackables bij. Inge schrijft in het dagboek, en Niels duikt op internet. Het is 1:00 voor we naar bed gaan.
61.6 mijl gereden
KOA-Wilmongton, $37.80 incl.
Na het ontbijt gaat Inge doen alsof ze zwemt. Dat wil zeggen, zij gaat aan het zwembad liggen met een boek en af en toe gaat ze tot haar middel afkoelen in het ijskoude zwembad. Niels gaat internetten en neemt dan een forse duik. Omdat we nog een nacht op dezelfde camping blijven doen we ook meteen alle was.
Rond 13.00 uur is Inge uitgetut, pakken we de camper en gaan wafels eten bij het Wafflehouse. Daarna gaan we winkelen. Inge krijgt het voor elkaar om ruim $50,00 korting te krijgen als ze 1 shirt en 1 spijkerbroek koopt. Originele prijs $62,90; betaald $12.47. Leuk Uitverkoop! We shoppen nog tot ongeveer 19.30 uur en gaan dan eten bij een BBQ en Seafood Sportsrestaurant. Een aparte combinatie, maar wel leuk en lekker.
Rond 22.00 uur zijn we weer terug op de camping. Nog even poetsen, schrijven en internetten en om 23.30 uur gaan we slapen.
31,1 mijl gereden
KOA- Wilmington, $37,80
We stoppen onder andere bij een gigantische van-alles-en-nog-wat-winkel, die langs de US 40 met een 40-tal reclameborden de aandacht al 50 mijl van te voren probeerde te trekken. Gelukt. Wij gaan langs. Ze hebben leuke hebbedingetjes voor in huis, maar ook kleding. Einde van het verhaal: Inge heeft een paar zwarte cowboylaarzen en Niels heeft een nieuwe spijkerbroek, een echte stetson cowboyhoed en ook een paar stoere zwarte cowboylaarzen. Hierna rijden we weer verder en komen uit bij een Walmart in Wilkesboro. Vlakbij de Blue Ridge Parkway, een ruim 400 mijl lange weg die zijn eigen natuurgebied is. Dwars door nationale parken, bergen en andere natuurgebieden. Deze weg is het volgende wat we willen doen.
's Avonds gaan we, gestoken in onze nieuwe cowboyoutfit, eten bij de buurt Japanner. Ze verblikken of verblozen niet bij onze Texasverschijning. Ze hebben geen sushi, maar het eten smaakt erg goed.
Als toetje halen we een milkshake bij Hardee's en dan gaan we terug naar de camper. We bekijken even de kaart voor morgen en om 22.30 uur gaan we slapen.
299,9 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Wilkesboro
We maken een wandeling van een uur in een bosachtig park voor een terracache en halverwege de middag belanden we bij de Blue Ridge Parkway. Het is mooi, groen en ontzettend mistig. Toch zien we een paar keer hertjes onderweg en Inge denkt een bever te zien oversteken. In de mist rijden we door naar een camping aan de parkway. Daar zijn we rond 19.15 uur. We zoeken een mooi plekje uit en Niels gaat macaroni maken, terwijl Inge het dagboek bijwerkt. Aangezien dit een camping in een natuurgebied is hebben we geen water of elektra op onze plek. Maakt niet uit: het gas is bijna op, de drinkwatertank bijna leeg.
Na het eten maakt Niels de route voor morgen en Inge leest een boek. Rond 23.00 uur gaan we slapen.
142,3 mijl gereden
Julian Price campground, Blue Ridge Parkway, Milemarker 297, $16,00
Tegen 11.00 uur rijden we van de camping af. De watertank staat op leeg, maar het vullen geeft problemen. Het lukt niet om de watertank op onze camping te vullen. We rijden naar de volgende camping aan de parkway en ondernemen een nieuwe poging. Nadat we bijna een aanrijding hebben met de camper voor ons, staan we een half uur te knoeien met het water. Dan sproeit er een straal water uit het ontluchtingsgaasje en kunnen we eindelijk de watertank vullen. (en droge kleren aantrekken).
We gaan verder richting het zuiden over de parkway. Het is minder mistig dan gisteren en we hebben een aantal mooie uitzichten. In deze bergen is de herfst volop uitgebarsten. De bomen zijn heel mooi groen, geel, rood en oranje gekleurd. Een heuse Indian Summer.
We lunchen met een boterham in het park en gaan even van de weg af om in een dorp een paar boodschappen te doen. We laten ook meteen de gastank vullen. Na een kleine zoekpartij vinden we het juiste adres hiervoor. We betalen $19,00 voor bijna 5 gallon LPG, maar kunnen nu tenminste weer koken. We gaan weer terug naar de parkway, via little Switserland, waar we vastlopen voor een viaduct. Hier passen we niet onderdoor. Na de 375ste U-bocht deze vakantie, belanden we uiteindelijk toch weer op de Blue Ridge Parkway.
's Middags wordt het toch weer wat mistiger, maar tegen de avond komen we toch veilig aan in Ashville. We gaan hier nog wat geocachen. Van het plan om zelf te koken stappen we af als we langs een Cici's rijden. Dat kunnen we niet laten liggen, we gaan lekker pizza eten. Hierna zitten we propvol en rijden naar de walmart. Op de parkeerplaats staan nog 8 andere campers/trailers en zeker een tiental busjes/auto's waar mensen in overnachten. Populaire plaats dus. We gaan de Walmart nog even binnen om het eten te laten zakken. Als we weer terug in de camper zijn begint het hard te regenen. Inge schrijft het verslag van vandaag en Niels verwerkt de foto's. Vandaag weer geen internet, net als gisteren. Dus dat wordt een hele klus als we weer internet hebben. Het verslag typen we samen over. Niels dicteert en Inge tikt. Om 23.30 gaan we slapen.
113.5 mijl gereden
parkeerplaats Walmart, Asheville
Even na 14:00 zijn we klaar aan de zuidkant van de stad en gaan we de Blue Ridge Parkway wseer op. Het is helder weer, en we kunnen eindelijk ver zien op de uitzichtspunten. Het uitzicht is heel mooi. We rijden verder over de schitterende weg, maar verlaten deze eind van de middag om via een andere bergweg naar Brevard te rijden. Hier willen we overnachten. Langs de bergweg op weg naar Brevard liggen nog 2 caches, die we gaan doen. Voor de eerste moeten we een riviertje oversteken. Dat kan beneden langs door het water met natte voeten, of bovenlangs over een grote boomstam die over het water is gevallen. Lopend over de boomstam is geen goed plan. Er is geen railing en de schors is nat. Grote kans dat we alsnog beneden in het water belanden. Dus: zitten op de boomstam, één been aan elke kant en dan naar voren hupsen. En hopen dat we er niet alsnog vanaf glijden. We redden het droog naar de overkant, vinden de cache en blijven ook droog op de terug weg. Leuk om te doen! We rijden een stukje verder, bekijken een waterval, loggen een terracache en vinden een geocache, en gaan weer verder.
In Pisgah Forest, vlak voor Brevard, vinden we een Wal-mart voor de overnachting. Bij een koffietent aan de overkant van de weg is WIFI. Bij aankoop van een kop koffie krijg je het wachtwoord. We zijn er net 5 voor 6, en de winkel sluit om 6 uur, dus we hebben geluk. We nemen een kop koffie en een kop thee en gaan voor de winkel op het terrasje zitten. Laptop erbij en internetten. Alles word bijgewerkt en na anderhalf uur zijn we klaar. We kleden ons om in onze nieuwe “cowboy-kleren” en gaan bij het lokale barbecue restaurant eten. Niels heeft eastern en western barbecue pork die iets minder smaakt, en Inge heeft St. Louis ribs, die heerlijk waren. Daarna delen we het toetje, blueberry cobler. Een soort warme cake met warme rode vruchten en vanille ijs er op. Smaakte prima. Daarna terug naar de walmart gereden. Inge gaat meteen met een boek naar bed, Niels volgt een uurtje later.
63.4 mijl gereden
parkeerplaats Walmart, Pisgah Forest
Daarna rijden we door naar de Blue Ridge Parkway. We stoppen bij de watervallen en maken een afdaling van 0,3 mile naar de onderkant van de watervallen. Daar klauteren we over de rotsen naar een mooie platte rots aan het meertje en gaan pootje baden. Het water is ijskoud, maar het zonnetje is warm. Als de voetjes opgedroogd zijn beginnen we aan de klim terug. Na 4 rotsen glibbert er een slang naast ons rustig de struiken in. Inge vindt het maar niets die slangen, Niels gaat er achteraan. Kijken of hij ook deze slang op de foto kan krijgen. Dat lukt deze keer niet. We gaan voorzichtig terug naar boven en komen gelukkig geen slangen meer tegen. We rijden de Parkway verder af en stoppen nog voor een laatste wandeling. Bij deze wandeling vinden we een geocache met een schitterend uitzicht. Daar genieten we nog even van voordat we het laatste stuk van de Blue Ridge Parkway rijden.
We rijden door naar Sylva, een plaats met een historic downtown. Walmart zit er ook, dus we hebben een slaapplaats voor vanavond. Even wat verse groenten kopen bij de supermarkt en dan op zoek naar een rustig plekje om te gaan koken. We komen uit op het terrein van de Universiteit, aan een parkje waar een geocache ligt. Het is er ontzettend rustig. Je hoort amper auto's voorbij komen en mensen zie je niet. We eten macaroni met 2 biefstukjes p.p. (macaroni deluxe à la Niels). Daarna blijven we nog even staan. Inge schrijft in het dagboek en Niels maakt de route voor morgen. We rijden terug naar de Walmart waar aan de overkant een “ouderwets” drive-in restaurant, Sonic, zit. Bij de Sonic gebruiken we ijs, milkshake en internet. Uiteindelijk zijn we om 23.45 uur weer terug op de parkeerplaats en gaan we meteen naar bed.
111.1 mijl gereden
parkeerplaats Walmart, Sylva
Aan het begin van de middag steken we de smokey mountains over. We gaan dwars door en over de bergen. Het is een schitterend gebied. Met steile wegen, tunnels, schitterende uitzichten, helaas erg druk.
Om 16.30 uur komen we aan in Townsend waar een KOA-camping zit. Daar wilden we overnachten, maar de $50,- per nacht die zij vragen vinden wij teveel. Dus gaan we naar de camping ernaast. Die heeft plaats, Wifi en kost maar $30,- per nacht. $20,- bespaart in 25 meter. We zetten de camper neer. Niels gaat internetten, Inge bakt muffins en moeder natuur laat het regen. We eten pizza, hangen wat rond en hebben een rustige avond.
100.8 mijl gereden
Mountaineer Campground, Townsend, $30,85
Het is droog, maar niet echt warm. We doen een aantal geocaches in Townsend. Eentje ligt bij een railway-museum(pje). Het is er leuk rondwandelen en we raken in gesprek met een van de vrijwilligers die het museum runt. Hij is erg enthousiast en het is een leuk gesprek. De geocache die we vlak daarna op het terrein vinden is zeiknat, maar dat mag de pret niet drukken.
We lunchen op een mooie plek aan de "Little River". Stroomopwaarts ligt een geocache, stroomafwaarts ook. 's Middags zakken we al geocachend verder naar het zuiden naar Knoxville. Als er 2 geocaches op de parkeerplaats van een mall liggen, gaan we ook nog even winkelen. We komen terug met een nieuwe broek, trui en jas voor Inge. Dat was weer een geslaagde missie dus.
Eenmaal in Knoxville aangekomen gaan we eten bij een all-you-can-eat Japans restaurant. Sushi is op bestelling en wordt vers bereid, er is een warm buffet, een plaat waar vlees en vis vers wordt gebakken en een koud buffet. Voldoende keus en alles is erg lekker. We blijven tot ze dichtgaan om 22.30 uur. Dan gaan we met de camper naar de Walmart waar al voldoende andere campers staan. We gaan gelijk naar bed. Het dagboek en de route volgt morgen.
55,5 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Knokville Tennessee
Wij gaan al geocachend verder. In een park langs de weg liggen 2 geocaches en een bonuscache. We parkeren de camper naast de bibliotheek, waar Niels internet heeft. Dus hij gaat internetten en Inge gaat alleen het park in. Via de portofoontjes houden we elkaar op de hoogte. Alle drie de geocaches zijn even zoeken, maar worden toch gevonden. In het park stikt het van de eekhoorns en de vogels. We zijn ongeveer een uur bezig. Dan gaan we nog even lunchen met radio Veronica op de achtergrond. Na de lunch gaan we verder naar de volgende geocache. In totaal doen we vandaag 20 geocaches.
's Avonds gaan we nog even naar de Dollar Tree. Die hebben 10% korting. In plaats van 1 dollar kosten alle artikelen $0,90. En toch winst maken... Onvoorstelbaar ! We kopen gekleurde ijslolliestokjes en glitterlijm. Daar gaan we proberen leuke dingen mee te fröbelen om in caches te doen. We rijden naar de Huddle House en gaan daar eten. Dit blijkt een soort namaak Waffle house te zijn die 24 uur per dag ontbijt, lunch en diner serveren. Daarna rijden we naar de Walmart en gaan nog een uurtje fröbelen voor we naar bed gaan.
119,1 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Soddy-Daisy, Tennessee
We stoppen op de parkeerplaats van het visitorscentrum van Georgia, waar 2 makkelijke geocaches liggen, die we dan ook doen. Doordat de bomen nat zijn van de regen lopen we wel met het water in ons nek, maar goed: geocachen is leuk. We rijden daarna nog even door en gaan naar een Dollar Tree voor meer ijsstokjes en we gaan naar Popcorn Haven. Een winkel met meer dan 100 verschillende smaken popcorn. Dat moet Inge uitproberen. Er is Wifi voor Niels, dus blijven we er koffie drinken. Na een M&M en banaan popcorn te hebben geproefd, kiest Inge voor de banaan, lekker zoet. Niels drinkt zijn koffie, werkt geocaching bij en Inge eet de halve zak popcorn leeg. Maar al die smaken zijn wel erg verleidelijk. Er staan nog een stuk of 20 verschillende smaken met kaas. Dat wil Inge ook wel proberen. Eerst Loaded Potato, zit ook peper in en is wat scherp. Dan cheese en garlic, die smaakt wel goed, heel hartig. Toch nog nieuwsgierig naar cheese loaded caramel. De perfecte combinatie van zoet en hartig. Daar wordt ook een zakje van gekocht.
Het is eind van de middag als we wegrijden en naar Atlanta gaan. In Atlanta gaan we even van de snelweg af, rijden een stukje door downtown naar een geocache. We hebben een trackable die naar alle steden van de Olympische spelen wil. Atlanta is er eentje, dus wij kunnen hem helpen zijn doel te volbrengen. We komen uit bij een soort winkelcentrum; Amsterdam Walk. Met op de achtergrond de skyline van Atlanta. Mooi! De trackable doet meteen twee steden aan: Atlanta (1996) en Amsterdam (1928)... We zetten onze naam in het logboek, en gaan daarna op zoek naar een Walmart waar je mag overnachten.
We vinden er eentje rond 19.30 uur. Inge gaat koken en na het eten nog wat lezen. Niels bereid de route voor. Rond 23.30 uur gaan we slapen.
175,5 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Mcdonough, Georgia
In een park wat nog niet af is liggen 2 geocaches bij elkaar. Via bushwacken gaan we er doorheen, want een trail kunnen we niet vinden. Dus slootje springen en zoveel mogelijk doorns proberen te vermijden. Het lukt ons aardig goed, je raakt erin getraind. De geocache gaat iets minder: die kunnen we niet vinden. De lol is er niet minder om; hoeveel buitenlanders zullen in deze Amerikaanse bosjes over het slootje gesprongen zijn ?!
De volgende 3 caches liggen in een natuurgebied. Hier maken we een mooie wandeling en lunchen we onderweg. Bij een meer zien we schildpadden en horen we een alligator het water ingaan. Dus niet te dicht bij de waterkant komen... De caches worden goed gevonden en we wandelen weer rustig terug. We zijn anderhalf uur bezig met deze "serie". Het is heerlijk wandelweer, maar 's middags wordt het al weer echt warm.
Om nog wat kilometers te maken pakken we het laatste uur de I75. Inge rijdt dat stuk. Het is het eerste stuk wat Inge rijdt, want ze kan niet goed bij de pedalen en dat is erg lastig als je niet op de cruise control kan rijden. Snelweg rijden gaat verder wel goed, maar dat hadden we eigenlijk nog niet echt gedaan dus tot nu toe heeft Niels dan ook alles gereden.
We komen uit in Cordele, rijden naar de niet-Koa camping en regelen een overnachtingsplaats. Normale prijs $30,00, maar ze hebben een hele rits aan kortingen. We kunnen overnachten voor $15,00 ommdat we een paspoort hebben. Waarschijnlijk bedoelt ze een ander "passport" dan wij bedoelen, maar wat maakt dat uit. Ze wil het paspoort niet zien, de korting krijgen we gewoon. We zetten de camper neer. Niels gaat internetten, Inge neemt een duik in het zwembad en daarna gaan we uit eten. Dus camper weer afkoppelen van de stroom en water, naar twee afritten verderop rijden en een restaurantje uitzoeken. Het wordt een Mexicaans restaurant. De chipjes zijn lekker, de saus is bloedheet. en het eten ietwat saai.
Rond 22.00 uur zijn we weer terug op de camping. Camper weer neergezet , nu op een plek iets dichter bij de office i.v.m de internetverbinding en weer aangesloten op elektra, water en riool. Niels doet de laatste dingen op internet, Inge leest haar boek. Om 0.30 uur gaan we slapen.
143,5 mijl gereden
Cordele RV Camping & Service, Cordele, Georgia, $15,00
Dan is het ontbijt klaar. Inge heeft muffins gemaakt (en eerst het brandalarm verwijderd). Het dagboek wordt bijgewerkt en nieuwe queries voor geocachen in Florida worden aangemaakt. De regen houdt ons binnen en redelijk relaxed. We doen rustig ons ding en voor we het weten is het 12.00 uur geweest.. Pas om 12.30 uur rijden we van de camping af. Naar het zuiden, naar de zon.
We stoppen een keer om boodschappen te doen en doen 3 geocaches onderweg. Bij een park liggen ook nog eens 3 geocaches bij elkaar die goed op de route ligt. Als we daar aankomen blijkt het een gigantische camping en evenemententerrein te zijn. Aanstaande zaterdag treedt Willie Nelson er bijvoorbeeld op. De 3 geocaches vinden we. Het is nog te vroeg om te camper neer te zetten, dus rijden we nog zo'n 1 ½ uur door.
We gaan eten bij Red Lobster. Het smaakt goed. We hebben geen lobster genomen. Dat is zo duur dat je beter goud kan eten. Niels heeft kip met pasta en Inge eet zalm en garnalen met wilde rijst en een gebakken (is: gepofte) aardappel. Na het eten zijn we nog fit en rijden we een half uur door naar Gainesville. We parkeren bij de Walmart, gaan er nog even winkelen. Inge koopt het nieuwe WII-fit spel: Fit plus. En nu maar hopen dat onze WII dat spel gaat slikken... Terug in de camper werkt Inge nog het dagboek bij en gaat Niels de route maken.
Oef, het is toch wel warm in de camper in Florida. Even een wandelingetje maken over de parkeerplaats, de airco aanzetten, nog even lezen en de foto's op de computer zetten. Dan gaan we eindelijk slapen.
208,8 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Gainesville, Florida
Hierna gaan we door naar "Paynes Prairie Preserve". We maken een mooie wandeling door een schitterend natuurgebied, vinden een geocache en komen erachter dat we geen autosleutels meer bij ons hebben. Onderweg verloren, of in de auto laten zitten? Inge gaat terug naar de camper, Niels zoekt op de plekken waar we zijn geweest. De sleutels worden gevonden, in de deur van de camper aan de buitenkant. Gelukkig heeft niemand ze meegenomen en staat de camper er ook nog gewoon. Dat is na Portugal de tweede keer dat tijdens het geocachen de autosleutels kwijt raken. Leuke hobby: geocachen.
We gaan weer verder het natuurgebied in, spotten een hele mooie roofvogel en bij de volgende cache gaat Niels zoeken, terwijl Inge de lunch gaat klaarmaken. Omdat het een klein beetje regent, neemt Niels wel een paraplu mee. Maar goed ook, want de regen breekt opeens heftig los. Het stort naar beneden en ondanks de paraplu komt Niels behoorlijk nat terug de camper in. Niels heeft wel de cache gevonden en nog een hele mooie salamander gezien en gefotografeerd. Het wordt een rustige lunch in de camper, kijkend naar buiten naar alle regen en onweer. Hebben wij weer, hoor. Binnen een kwartier is de hele parkeerplaats ondergelopen, staan er diepe plassen, maar is het wel opgehouden met regenen. Afgekoeld is het niet echt, maar we gaan weer verder. We rijden het natuurgebied verder in en doen 3 redelijk makkelijke geocaches met de camper. Daarna stoppen we bij het visitorscentrum, kijken daar rond en maken een wandeling van ruim 1 ½ uur. Tijdens de wandeling vinden we nog 3 geocaches. Het is hier ontzettend mooi. We zien veel eekhoorns, een stel herten en een heleboel vogels. Aan het eind van de middag verlaten we het natuurgebied. De volgende cache licht bij een museumpje in het op 2 na oudste dorp van de US (Zeggen ze zelf), volgens de cachelegger. Het was ook al een Indianendorp ver voordat Amerika werd ontdekt. De cache vinden we, als 2de vinder, want hij ligt er nog niet zo heel lang. Het museum is al dicht, maar de bibliotheek is nog open. En die heeft Wifi. Dus even een uurtje in de bibliotheek de administratie van het geocachen bijwerken en dan rijden we door naar Ocala. We eten ons buikje vol bij een Chinees/Japans/Amerikaans buffet, rijden een rondje, doen 2 parkeerplaatscaches in het donker en gaan dan terug naar de Walmart waar we eerder op de avond hadden nagevraagd of we er konden overnachten. Inge schrijft in het dagboek, Niels gaat de laatste geocache van vandaag zoeken en vindt deze natuurlijk op de parkeerplaats van de Walmart. Hierna gaan we naar bed.
65,7 mijl gereden
Parkeerplaats Walmart, Ocala, Florida
We komen rond 16.30 uur aan. We zoeken een motel, want dat is gewoon goedkoper dan een camping in deze omgeving. We vinden een leuke aanbieding bij het Howard Johnson. Vlakbij Disney. De kamer is groot, mooi, lekker ruim, heeft een koelkast, magnetron, tv, draadloos internet en een aparte badkamer. Het motel heeft een zwembad, een jacuzzi en een hele grote parkeerplaats waar we de camper kwijt kunnen.
We kijken wat tv, proberen het internet op de kamer uit en gaan daarna eten bij een BBQ-restaurant. We nemen spare-ribs voor 2, met gepofte aardappel, coleslaw en een halve maiskolf. Als we na het eten terug zijn in het motel, gaan we lekker zwemmen. We trekken een paar baantjes en gaan even in de hete jacuzzi zitten. Het is lekker warm nog buiten, maar niet te heet. Zalig. Terug op de kamer kijken we nog wat tv, waarna we gaan slapen.
….mijl gereden
Howard Johnson, Kissimee, $27,99 ex, +/- $32,00 incl.
we gaan even terug naar de kamer om ons klaar te maken voor het avond eten. Hiervoor rijden we naar Orlando. We gaan de International Drive op. Nadat we daar vreselijk in de file terecht komen, besluiten we de auto maar gewoon neer te zetten en bij een Indiaas restaurant te gaan eten. Het smaakt erg lekker, ook al blijkt Inge's “mild butter chicken”, minder mild dan gehoopt.
Na het eten rijden we nog een klein stukje over de International Drive. We rijden daarna richting Disney om nog wat gartis vuurwerk op te vangen. Ja hoor: om 21:00 start het vuurwerk; we konden nog niet echt stoppen en we waren nog net even te ver maar we hebben toch iets gezien. We proberen onze 1000e cache “in de achtertuin van Disney” te vinden, maar blijken geen zaklamp mee te hebben en geven na 15 minuten door het donker rammelen op. Morgen doen we een nieuwe poging.
Terug op de kamer kijken we wat TV en gaan slapen.
71.9 mijl gereden in de auto
Howard Johnson, Kissimee, $27,99 ex, +/- $32,00 incl.
Eerst naar “Mickeys backyard” de cache va gisteravond. We vinden de 1000e cache eigenlijk meteen. Tijd voor een klein feestje.
We tutten ons op voor de dinnershow van vanavond. We gaan naar de Pirates adventure show. Omdat we vroeger klaar zijn dan gedacht gaan we eerst nog even langs de outlet mall die om de hoek van de show zit. Inge koopt een nieuw horloge van Fossil, Niels kan niets vinden.
We gaan door naar de show. Die is best leuk om te zien, de piraten slingeren wat heen en weer en het decor is fantastisch. Maar het verhaal is compleet wazig. De gevangen zigeuner mevrouw hangt in de touwen en geeft een mooie show weg. De piraten schreeuwen wat en vechten met elkeer terwijl wij ons eten krijgen. Om 21:00 is het afgelopen en staan we een beetje verdwaasd buiten.
Omdat het zondag is , zijn alle winkels om deze tijd echt dicht, dus gaan we op ons gemak naar het hotel, waar we nog wat TV kijken, het dagboek bijwerken en de route voor morgen maken voordat we gaan slapen.
113 mijl gereden in de auto
Howard Johnson, Kissimee, $27,99 ex, +/- $32,00 incl.
We lunchen met hamburgers bij de Steak and Shake. Het smaakt goed. Inmiddels is het wat warmer geworden, dus de jas kan uit. Ook in de auto met de kap er nog steeds af. 's Middags gaan we door meer cachen. We komen onder andere bij een kerk, waar we een praatje maken met de pastoor die op kalkoenen jaagt. Op het terrein loopt een grote groep wilde kalkoenen die hij wil schieten zodra het seizoen begint. In en rondom “Lake Mills park” vinden we een aantal geocaches en maken we een leuke wandeling over een boardwalk. We eten bij een foodcourt in een mal en gaan dan door naar de grote outlet mall in Orlando aan het eind van de International Drive. We gaan de rest van de avond shoppen. Of eigenlijk gan we de rest van de avond op zoek naar spijkerbroeken voor Inge. Als om 23:00 de winkels eindelijk dicht gaan hebben we 3 spijkerbroeken voor Inge en een riem met losse bukkel voor Niels gekocht.
We gaan terug naar het hotel. Inge schrijft het dagboek en Niels logt de 25 gevonden geocaches van vandaag.
117,7 mijl gereden in de auto
Howard Johnson, Kissimee, $27,99 ex, +/- $32,00 incl.
Om 17:45 zijn we bij Alamo Miami om onze zuto voor morgen alvast op te halen. Het is rustig binnen en na een half uurtje is alles geregeld. Morgen voor 19:15 weer inleveren op het vliegveld. Achter elkaar, Niels voorop in de camper en Inge er achteraan met de auto, rijden we zo'n 30 mijl naar een camping vlak bij de camper verhuurder. Morgen moet de camper om 11:00 ingeleverd zijn dus het is wel makkelijk om dan tenminste in de buurt te zitten. Het is natuurlijk midden in de spits en de tocht duurt 2 keer zo lang als zou moeten. Na een uur zijn we op de camping. De camper word neergezet en aangesloten en we pakken de auto om wat te gaan eten. Het word IHOP even zitten, maar toch snel eten, want er moet nog een hoop ingepakt worden. Daar zijn we nog tot 23:15 mee bezig. Daarna nog even rustig zitten en dan snel naar bed. Morgen maken we wel schoon.
261,8 mijl gereden in de camper
41 mijl gereden met de auto
Miami Everglades Kampground, Miami, $41.00 incl
We rijden richting Miami en brengen de rest van de dag al geocachend door. Het gaat slecht. We zoeken er 12 en vinden er 7. Dus 5 niet gevonden. auw. Da's een slechte score. Of het aan de stress ligt of aan de verstop wijze ? Geen idee. Het wil in elk geval niet lukken.
Om 18:00 leveren we de auto in bij Alamo, en stappen in de bus naar het vliegveld. Binnen 5 minuten zijn we ingechecked en lopen door de douane. Dan begint de ellende. Niels treft een "uiterst vriendlijke" veiligheids mevrouw, die duidelijk niet haar dag heeft. Ook als Niels braaf aan alle vragen voldoet is het nog steeds niet goed. Als de vrouw dan in het zicht van het hoofd beveiliging een behoorlijk obsceen gebaar maakt is het klaar. Niels mag doorlopen, mevrouw gaat met pauze. Verder gebeurd er weinig op het vliegveld.
We vertrekken 45 minuten te laat, en blijken na een uur of wat geen persoonlijke videorecorder te hebben. Die heeft het even gedaan, maar stopt er dan mee. Geen films dus. Da's de tweede keer dat Britisch Airways ons in de steek laat.
Netjes op tijd landen we op Heathrow. Worstelen ons nog een keer door de veiligheids controle (dat is echt heus waar serieus nodig. We hebben namenlijk onderweg een tussenstop gemaakt bij de grote boze Al-Quaida Bommenfabriek. zucht), en komen precies op tijd bij de aansluitende vlucht. Nou ja... vlucht... meer een huppeltje. 40 minuten vliegen. De stewards en stewardessen hebben geen eens tijd om iedereen van wat te drinken te voorzien. Gelukkig zitten wij vooraan, en krijgen als eerste een bekertje koffie.
Op tijd op schiphol, waar de douane met vakantie is. De hal beneden staat echjt prop en prop vol. Maar de roltrap wordt niet stilgezet. Natuurlijk niet ! Proppen zult gij. En van de roltrap aflazeren. Want de douane ? daar gaat Schiphol B.V. niet over. Zucht. Als we eindelijk door de poortjes "all passports" zijn (natuurlijk geen poortjes met "EU passports". Eigen volk eerst? Nee hoor. Daar doen we (als enige land ter wereld) natuurlijk niet aan), is de bagage al een kwartiertje aan het ronddraaien op de band. Gelukkig staat schoonmoeders op ons te wachten en zijn we rond 14:00 thuis.
9 mijl in de camper gereden 113 mijl in de auto gereden
* - De verenigde staten lijken misschien wel groot, maar zijn totaal niet ingesteld op campers. Parkeerplaatsen lijken wel groot, maar je merkt pas hoe groot als je 10 meter camper probeerd in te parkeren. Dat gaat namenlijk zelfs op de P van de walmart lastig.
* - Kamperen in de VS is VERSCHRIKKELIJK duur. Als voorbeeld Orlando. Wij betaalden in het Howard Johnson hotel 32.50 incl. voor een 4 persoonskamer met aparte badkamer en toilet. En TV en roomservice en opgemaakte bedden bij terugkomst. 4 Campings die wij in de Orlando omgeving probeerden kostten vanaf $50,- excl. per nacht...
* - Als je overweegt een camper te huren, geef liever 10 euro per dag MEER uit, dan dat je huurt bij de antiquiteits fabriek van Cruise america. Wij vermoeden dat Cruise America de oude campers van de andere bedrijven opkoopt en dan nog rustig een jaartje of wat laat rondrijden. Ouwe zooi in slechte staat.