TEXAS

Maandag 11 oktober 2010

We staan om 7.30 uur op, ontbijten in de kamer en bekijken de route voor vandaag. We verlaten het mooie Canyon en gaan richting het zuiden. We maken er weer een geocache autodag van. Eerst nog even naar western-winkel om de hoek. De prijzen zijn zo hoog dat het niet mer leuk is. Rond 10.00 uur vertrekken we.

We doen vandaag 20 geocaches. In alle caches zouden minimaal 1 tb moeten zitten. Alleen in 2 caches hebben we tb's aangetroffen. Zo erg hebben we het nog niet megenaakt. In eentje zaten 4 tb's, compleet verdronken en in de derrie. Deze zaten er al 5 maanden in. We hebben ze maar gered en in de achterbak gelegd. Het stonk te erg om ze in de auto zelf te leggen. We hebben ze afgespoeld en gaan ze een tweede leven geven.

We rijden de highway 87 af. We lunchen in het gehucht Hale Center in een heel klein parkje met een geocache. Op bijna alle gebouwen, dat waren er niet veel, staan mooie muurschilderingen. Zelfs de bloembakken onder de ramen zijn niet echt, maar geschildert. Na de lunch vervolgen we onze weg over highway 87. We doen een cache bij een tornado-shelter. Leuk, hebben we die ook eens gezien. De hele weg is de omgeving redelijk het zelfde. Overal zijn katoenplantages. De planten zijn in vole bloei en hoe zuidelijker we komen, hoe meer plantages geplukt worden. Dit wordt niet meer door de mensen gedaan, maar door grote rooi machines. Hele planten worden ontdaan van het katoen, de blaadjes en de takjes. Er blijft niet veel van het plantje over.

Rond 17.00 uur komen we aan in Big Spring. Hier willen we overnachten. We krijgen een leuke prijs bij motel 6 en gaan naar de kamer. Binnen twee tellen weer terug bij de receptie. Het stikt van de beestjes voor en in de kamer. De meeste zijn dood, maar toch.lWe krijgen een andere kamer er vlak naast. Dan blijkt dat het bij alle kamers aan de voorkant is. Wij weer naar de receptie en krijgen dan een kamer aan de zijkant. Deze is gelukkig helemaal schoon en vrij van beestjes. We gaan nog even in het stadje geocachen en daarna eten we bij een Chinees buffet. Na het eten gaan we naar de kamer om nog even de foto's te doen, het dagboek schrijven en loggen. Rond 23.30 uur gaan we slapen.

233 Mile gereden
Motel 6, Big Spring
37,99 ex

dinsdag 12 oktober 2010

We staan weer rond half acht op en ontbijten op ons gemakje in de kamer. We vertrekken om 10.15 richting het zuiden. Vandaag is het weer een autorijdag, dus hebben we regelmatige geocache stops ingelast. We rijden een eerst stukje en doen dan de eerste 4 geocaches voor we een boterhammetje eten. De omgeving bestaat voornamelijk weer uit katoenplantages. Ditmaal staan er vaak ja-knikkers in. Het blijkt een olierijke grond te zijn. Hoe verder we komen, hoe meer de olie de omgeving gaat beheersen.

's Middags doen we nog eens 5 geocaches ondreweg. Bij eentje blijkt de moeder van de cachelegger in de buurt. Ze maakt een praatje en is dolenthousiast als ze hoort dat we helemaal uit Nederland komen. Ze roept gelijk de buurvrouw erbij en belt har dochter. Ze waarschuwt ons nog even voor de ratelslangen voordat we wer verder gaan. Hoe verder we komen hoe kaler en ruwer de omgeving wordt. We komen aan het begin van de woestijn.

Nog voor 17.00 uur rijden we Fort Stockton binnen. We zijn het zat en vragen bij het eerste motel of ze een kamer vrij hebben. Houdt wel in dat we morgen verder moeten rijden, maar dan hebben we tenminste een kamer. Ze hebben een kamer vrij en zijn niet te duur. Dus we blijven. Na wat opfrissen maken we een par foto's van dit leuke motel. Het wordt door een gezin gerund. Ze hebben het pas een paar maanden en zijn er flink aan het klussen. Het is helemaal wit geschildert en heeft een Indianen thema.

We gaan hierna nog even het stadje in voor een zestal geocaches. We vinden er 4. De andere 2 liggen in parkjes war het erg druk is. Bij de eerste rijden we tot 3x toe langs, maar op de plek waar we moeten zoeken zijn kinderen aan het spelen. Bij de andere probeert Niels het wel. Hij kan niets vinden en wordt erg in de gaten gehouden. We geven op en gaan eten bij een Mexicaans restaurant. We zijn bijtijds weer terug op de kamer, kijken nog wat tv en zien hoe de eerste Chileense mijnwerker na 69 dagen onder de grond naar boven wordt gehaald. Nog 32 mijnwerkers te gaan en wij gaan slapen.

197 mile gereden
Comanche motel, Fort Stockton
35,- dollar incl.

lang, leeg	motel	ja	fort

Woensdag 13 oktober 2010

We rijden om 9.00 uur van het motel weg, want we hebben een lange rit voor de boeg. We gaan naar het Big Bend National Park. Dit ligt op 2 uur rijden van het motel, maar echt veel dichterbij hadden we waarschijnlijk niet kunnen overnachten. Via het gehucht Marathon, waar we nog 2 geocaches vinden op een kerkhof, gaan we naar het park. Nadat we in totaal 8 geocaches vinden zijn we om 12.00 uur in het park. We zijn echt in de woestijn beland. Het is droog, dor en er groeien ontzettend veel cactussen. We beginnen met wat informatie bij het visitorscenter. De grote ronde door het park gaat niet lukken, want daar heb je echt een 4x4 voor nodig en dat is onze auto niet. We nemen wel een stuk weg dat onverhard is. De gemiddelde snelheid wordt meteen verlaagd naar 15 mijl per uur. We hobbelen en klotsen door de auto. Het is een mooie weg. We staan op scherp om wildlife te zien. Het enige leven wat we zien is in de vorm muggen, vliegen, krekels, torren en vlinders. Verder zien we nog vogels, maar groter dan dat komen we niet tegen. Toch schijnt het te stikken van de herten, maar wij komen ze niet tegen. Zelfs geen konijn te zien. Zou het dan toch te warm zijn. We hebben vandaag voor het eerst een aantal wolken in de lucht. De temperatuur is zoals gewoonlijk boven de 30 graden. We genieten van alle verschillende cactussen en komen uiteindelijk bij de grens met Mexico. Hier ligt de Rio Grande. De "grote" rivier die de grens vormt. Als we net van de onverharde weg afkomen is de afslag voor de Hot Springs.

We beginnen aan een 1-urige wandeling en komen al heel snel bij de warmwaterbron. We doen onze schoenen uit en gaan pootje baden. Wat een weelde. Zeker met aan de andere kant het verkoelende water van de officiele rio grande. We blijven zeker een half ur genieten voor we verder lopen. Het pad is niet meer zo duidelijk en we lopen omhoog de berg op. Dit is zeker niet het juiste pad wat we willen hebben dus draaien we om en lopen weer naar beneden, langs de bron, terug naar de auto.

jikes	pootje baaien	rots

Inmiddels is het al 17.30 uur geworden. We rijden naar Rio Grande Village. Dit blijkt een lodge en en campingwinkel te zijn. Hierna beginnen we aan de route terug. Ditmaal via de gewone weg en niet via de onverharde weg. Bij het visitorscenter nemen we een weg omhoog. Het landschap verandert meteen in de bergen. Het is ook hier ontzettend mooi. Weer kijken we uit voor herten en dergelijke, want vanaf nu zullen ze wel op zoek gaan naar eten. Weer is er geen hert te zien. Inmiddels is het donker geworden als we het park verlaten. Via het dorp Alpine gaan we terug nar het motel. We rijden een klein half uurtje op de onverlichte weg en ineens ziet Inge ze. Aan de kant van de weg staan een aantal herten. We keren om er rustig naar te kunnen kijken. Het zijn er zeker zes, waarvan eentje een groot gewei heeft en eentje een klein gewei. Even later staat er een hertje midden op de weg. We hebben ze gevonden, de hertjes zijn niet in het park, maar erbuiten!

We rijden door, krijgen nog een paspoortcontrole en in Alpine eten we een footlong bij de Subway. We zijn uiteindelijk om 23.00 uur wer terug in het motel en kunnen we gaan slapen.

390 mile gereden
Comanche motel, Fort Stockton
35,- dollar incl.

Donderdag 14 oktober 2010

We staan vandaag om 8.00 uur op en eten weer een ontbijtje in de kamer. Het is 10.00 uur als we uitchecken. We hebben weer een flinke rit voor de boeg, maar wisselen het autorijden af met het geocachen. We rijden door het woestijn naar de grens met Mexico. We vinden 4 geocaches voordat we bij de grens aankomen. Al ver voor de grens zien we overal de bordercontrol rondrijden.

Na de lunch komen we bij een kleine grensdoorgang aan. Aan de overkant ligt een geocache, maar we kunnen niet met de auto naar Mexico. Het is nog 6km verderop. Dat is enkele reis, in de volle zon, nergens schaduw. We besluiten dat we dat maar beter niet kunnen gaan lopen. We vragen aan de beambte tot hoever we kunnen lopen, voor we echt de grens over zijn. We kunnen tot halverwege de dam lopen. Daar is een monument met beide vlaggen. Hier mogen we zelfs foto's van nemen. We lopen naar het monument en terug. Na eeen praatje met de douaniers gaan we verder.

We kijken nog wat rond in Del Rio en gaan dan richting San Antonio. We doen nog 3 geocaches onderweg. Het landschap verandert van woestijn naar gecultiveert land. Overal zijn akkers met landbouw i.p.v. grote ranches met land waar de koeien grazen.

Rond 19.00 uur komen we aan bij het motel. We laden de koffers uit en gaan op zoek naar iets lekkers te eten. We komen uit bij een aziatisch restaurant. Niels neemt een Vietnamese noedelsoep en Inge kiest de sushi diner. Als het geserveert wordt blijkt er chilipoeder over de sushi te zitten. Het is sushi op z'n Mexicaans. De poeder wast Inge eraf en dan is het gelukkig goed te eten. Wie bedenkt er nu heet gekruide sushi...

Na het eten gaan we terug naat het hotel. We kijken nog wat tv, maar zijn erg moe en gaan snel slapen.

372 mile gereden
Knights Inn, San Antonio
23,- euro via expedia

Vrijdag 15 oktober 2010

We hebben grote plannen voor vandaag. Er ligt een hikers/bikers trail in San Antonio van minstens 9km waar een heleboel caches aan liggen. Het is de Missiontrail. We willen deze lopend gaan doen. We zijn helemaal voorbereid en beginnen buiten het centrum. Daar zoeken we een bushalte waar de auto geparkeerd kan worden en dan lopen we naar het centrum. Het blijkt dat die pas na 2km van het trail is. We besluiten om de eerste 6 caches te doen, dan terug te lopen naar de auto, een volgemd deel van de trail te doen en ook hier weer terug te lopen en daarna de auto bij de bushalte te zetten voor het restant van de trail.

Om 11.00 uur vinden we de eerste cache. Met de twede hebben we meer problemen, deze kunnen we niet vinden. De derde is ok al niet vindbaar. Zo is het een heel stuk minder leuk. De volgende 3 vinden we wel weer, maar eentje met ontzettend veel moeite. Het zijn caches van de maat nano, zo ontzettend klein en gecamouflerd met bijvoorbeeld boomschors, dat je elk stukje hout en elk stukje van een boom moet nagaan. En dan ben je zo een half uur bezig met 1 cache. Het is niet het type wat we leuk vinden.

Na de eerste 6 proberen we het tweede gedeelte. Kijken of dat beter gaat. De eerste hing voormoedelijk aan een touw in en rooster. Het vinden we wel, maar de cache hangt er niet mer aan. De tweede vinden we niet, de volgende weer wel, dan weer eentje niet en eentje wel, dan twee niet en een wel. Hierna stuiten we op werkzaamheden en is het pad gesloten. We stoppen met deze serie, dit is niet goed voor de gezellige sfeer. Inmiddels is het 15.30 uur geworden en gaan we op zoek om wat anders te doen. Het wordt shoppen en eten bij een BBQ restaurant.

83 mile gereden
Knights Inn, San Antonio
23,- euro via expedia

Zaterdag 16 oktober 2010

We staan om 8.00 uur op en om 9.00 uur zijn we op pad. Eerst even lunch en wat te drinken halen en dan naae de tweede grote geocache run van deze vakantie. Gaat het ons lukkken om ons record van 2 weken geleden van 102 caches op een dag te verbreken?

Om 10.00 uur vinden we de eerste cache, 36 minuten later vinden we de 10de. Het gaat lekker zo. We zijn bij een benzinepomp aanbeland en nemen een frisse ijsthee en een grote Dr.Pepper voor onderweg mee. We gaan van de asfaltweg af en draaien een kleine weg in. Hier is het echt rustig. We bevinden ons tussen de uitgestrekte weilanden van de ranches. Wat een rust vind je hier. Mar wij hebben geen rust. We gaan van cache naar cache. Van de volgende 10 kunnen we er 3 niet vinden. We doen dan ook een uur over deze tien caches. Veel zijn fotorolletjes die gecamoefleerd zijn met groen/bruin/gele tape en die aan een tak in een boom hangen of bij en hek staan. Over nr 21 tot en met 30 doen we 3 kwartier. Eentje vinden we niet en eentje ligt in een "outhouse" van een begraafplaats. Nummer 40 vinden we om 13.05 uur en inmiddels hebben we hel wat prikels van cactussen en klefbolletjes van andere planten op onze kleren gehad.

De 42ste cache kunnen we niet vinden, maar als we terug de auto in gaan staat er een hert naar ons te kijken. Zou die de cache meegenomen hebben? Zodra het hert doorheft dat we hem gezien hebben springt ie weg de bosjes in. Vanaf cache nummer 46 rijden we weer een asfaltweg op. Hier liggen de caches ook in de vangrail. Niels is erg goed in het vinden van deze soort, want alle vangrailcaches zijn door hem gevonden.

Vanaf nummer 51 verlaten we de hoofdweg weer en komen we uit bij een familiekerkhof. We nemen een half uurtje pauze en eten de meegenomen lunch op deze totaal verlaten plek. De weg is verandert van een onverharde weg naar een echte offroad weg als we bij nummer 56 zijn aanbeland. Deze "weg" volgen we voor de volgende 10 caches. Dan zijn we weer in de iets meer bewoonde wereld voor 4 caches. Voor cache nummer 71 zitten we weer op een onverharde weg en bij nummer 75 nemen weer een korte pauze. Het gaat echt erg lekker. Om 16.00 uur gaan we weer vol goede moed verder. Het ziet ernaar uit dat we het record kunnen verbreken. Vanaf nummer 79 bevinden 5 caches in een klein gehuchtje bestaande uit een aantal huizen en een speeltuintje. De mensen op straat groeten vriendelijk naar ons en we zwaaien natuurlijk terug. We verlaten het gehucht nadat we alle 5 caches hebben gevonden. Ook de volgende caches worden gevonden tot nummer 98. Deze laat zich niet vinden.

De serie eindigt bij nummer 107. Deze is zeer bijzonder gecamoufleerd. Op de vangrail zit een plakaat wat lijkt op gekauwde kauwgom, maar aan de onderkant zit een nanocache met een magneetje! Dit is onze honderdste gevonden cache van vandaag en dat binnen 8 1/2 uur. We gaan op zoek naar nog een paar caches in de buurt om de 105 te halen. Het is nog een uurtje licht en we zijn bij een stad aanbeland.

Als we het stadje inrijden zien we politie met zijn zwaailichten achter ons de weg opdraaien. Oeps, iets te laat het gas losgelaten toen we binnenreden. We worden aan de kant gezet en hij vraagt om het rijbewijs en de autopapieren. Hij wil weten waar we vandaan komen en wat we hier doen. Hij zegt dat we te hard de stad binnenreden en we krijgen een officiele waarschuwing. Dat wil zeggen, hij neemt alle papieren me naar zijn auto en daar wordt de overtreding geregistreerd in de computer. Dan komt ie terug en overhandigt de papieren van ons samen met een printje waar alles op staat. Ach, hebben we dat ook weer gehad en dit keer geen bekeuring. We gaan weer verder met de orde van de dag, meer dan 102 caches op een dag vinden. We vinden nog wat caches in de buurt. Deze liggen wel wat verder uitelkaar maar we vinden er nog 3 voor het donker wordt. We paken de zaklamp erbij en zoeken nog wat verder, maar dat gaat wat lastiger. We kunnen er 2 niet vinden maar de laatste hebben hebben we te pakken. Dan hebben we er geen zin meer in, het record is verbroken, we hebben onszelf overwonnen!

We gaan eten bij een steakbuffet en laten het ons goed smaken. Als we tonnetje vol zitten begint het toch te kriebelen. 105 is een mooier getal dan 104. Zullen we er dan toch nog eentje gaan zoeken. We vinden een leuke cache met 4 trackebles erin. We ruilen wat om, want we hebben een aantal tb's die in de US willen blijven. Dan is de dag over en het record is verbroken. Ons nieuwe record is 105 geocaches op een dag. Ben benieuwd wanneer dat verbeterd gaat worden.

146 mile gereden
Knights Inn, San Antonio
23,- euro via expedia

Zondag 17 oktober 2010

We slapen uit, dat hebben we verdiend na onze overwinning van gisteren. Vandaag gaan we naar Houston vanwaar we morgen terug naar huis vliegen. Het is dus onze laatste vakantiedag.

We gaan wat winkelen bij een mall in San Antonio. We vinden een mooie spijkerbroek van GAP voor Niels. Verder vinden we eigenlijk niets. We gaan aan het eind van de middag naar Houston. Het is drie uur rijden. Niels begint en rijdt het eerste uur. Inge neemt het daarna over en rijdt door tot het donker is. Dan gaan we eten bij een Indian restaurant. Het is erg lekker, maar wat te spicy voor Inge. Ze krijgt wat yoghurt erbij en dan gaat het beter. Na het eten gaan we naar het hotel en halen we alles uit de auto voor we gaan slapen.

221 mile gereden
America's Inn, Houston
32,- euro via expedia

Maandag 18 oktober 2010

We staan om 8.30 uur op en ontbijten bij de receptie. Dan worden de koffers ingepakt. Alles past en we hebben nog ruimte over zelfs. Dat haden we niet verwacht, maar we minder kleding gekocht dan we verwacht hadden.

Om 10.30 uur checken we uit. We gaan op ons gemak richting het vliegveld wat ruim een half uur rijden is. We proberen nog wat te shoppen onderweg, maar kunnen geen echt leuke winkels vinden. We zijn om 12.30 uur bij Alamo en leveren de auto in. Dan met het busje naar het vliegveld, daar op een treintje en we kunnen inchecken. Op het vliegveld is weinig te doen. We kunnen al vroeg het vliegtuig in en gaan netjes op tijd weg. De vlucht gaat goed, het vliegtuig is half leeg. Dat zal wel komen omdat er een negatief reisadvies is voor Amerikanen om naar Europa te vliegen. Blijkbaar is er een terreurdreiging en is het heel gevaarlijk in Europa....