Vrijwilligersreis Indonesië
17 november tot 1 december 2011
vliegdag
Om half 6 opgestaan vandaag, de laatste dingetjes in de rugzak gedaan en de trein van half 8 naar Schiphol genomen. Niels is mee, maar gaat zo weer naar huis. Deze reis doe ik met Jolanda.
Als we op Schiphol aankomen is Jolanda er al. Frank en Kevin zijn net weer terug naar huis. Die hebben haar met de auto gebracht.
We leveren de bagage in, waren via internet al ingecheckt, dus dat ging vlot. Daarna drinken we nog even met z'n drietjes koffie en thee bij de Delifrance. Niels pakt de trein naar huis en wij gaan de douane door.
We lopen nog wat op Schiphol rond voor we naar de gate gaan. Bij de gate is de veiligheidscontrole, wat ook nog wat tijd kost. We zijn keurig op tijd maar er staat al een flinke rij. Als we door de controle zijn, kunnen we gelijk doorlopen het vliegtuig in. Maar dan kom ik erachter dat ik mijn voicemail nog niet heb aangepast. Dus een nieuwe tekst ingesproken, met de omroep van Schiphol op de achtergrond. Inmiddels is iedereen zo'n beetje doorgelopen en zijn we bijna de laatste om het vliegtuig in te stappen. In het vliegtuig nog even iedereen gedag gezegd en daarna de telefoon maar uitgedaan.
We moeten nog ruim een half uur wachten voordat we vertrekken. Het is mistig op Schiphol en dan zijn er wat vertragingen. Maar we zitten lekker en ruim. De vlucht verloopt prima. We worden goed verzorgt. We luisteren wat muziek, kijken tv, slapen een beetje en spellen Bejuweld op het entertainment set. We krijgen eerst een lunch. Jolanda neemt vis met rijst en knoflook en ik hou het nog even veilig, Limburgs stoofpotje. Beide smaken goed. De stewardessen komen tijdens het eten 3x langs om het drinken aan te vullen. De rest van de vlucht komen ze ook regelmatig langs met water, jus d'orange, appelsap en snacks zoals appel, broodjes of chocolade. Voor we landen krijgen we nog een ontbijtje, keuze beef met noodle, deze neemt Jolanda en gepocheerd ei met een soort rosti, deze neemt Inge.
Kennismaking
De vertraging wordt ingehaald en om 5.50 uur lokale tijd landen we op Singapore. Hier hebben we tot 7.40 uur de tijd. Dan gaat het volgende vliegtuig. We lopen de gate af en komen al snel in de buurt van waar het andere vliegtuig staat. We besluiten om even een kopje thee te nemen en deze in een binnen parkje op te drinken. Hier blijkt dat we internet hebben. Gelijk even iedereen op de hoogte stellen dat we veilig zijn geland en even wordfeud spelen :)
We gaan gelijk ons blog bijwerken en zetten maar even een wekker, want voor je het weet missen we de aansluiting. Weer als een van de laatste zijn we in het volgende vliegtuig. Deze is half leeg. De vlucht gaat razendsnel. De bordjes riemen vast gaan aan, we stijgen op, de bordjes gaan uit en meteen weer aan, het ontbijt wordt geserveerd. We nemen allebei kip met noodle en de landing wordt ingezet. Vijf en veertig minuten na de start, staan we alweer op de grond. Meteen even melden dat we veilig geland zijn en dan naar de douane. Hier blijkt dat we eerst bij de bank een visum hadden moeten kopen. Dus terug naar de bank. Gelukkig staat er geen rij en is het bij de douane ook niet druk. Als we dan door de douane zijn en bij de bagageband, worden net de laatste koffers van de band afgehaald. We hoeven in iedergeval niet te zoeken.
Met de bagage bij ons gaan we op zoek naar de bus naar Bogor. Deze is snel gevonden. We kopen voor 3.5000 roepia (ongeveer €3,50) p.p een kaartje en mogen 20 minuten wachten. Bij een eettentje halen we flesjes water en wachten we rustig op de bus. Er komen eerst een aantal andere, maar uiteindelijk rond 9.45 uur stappen we de goede bus in.
Tijdens de rit kijken we veel naar buiten. We lijken dwars door de drukte van Jakarta te rijden. Na ruim een uur wordt het iets minder vol en bebouwd en lijken we de stad te verlaten. We vallen een beetje in slaap, maar worden op tijd wakker om op de juiste plek uit te stappen.
Met de zware bagage gaan we naar het eerste hotel dat we zien. Een zeer luxe hotel waar een overnachting 100 euro per kamer kost. We vinden dit een beetje te gek en vragen of ze een ander, goedkoper hotel weet.
Ongeveer een halve kilometer verdop de straat in. Dus wij die richting uit. Een paar keer denken we dat we fout zitten, maar na een klein kwartiertje met de bagage te hebben gelopen komen we inderdaad bij een hotel uit. Hier hebben ze de goedkope kamers niet meer voor vanavond, wel de superior. Deze zijn iets duurder, maar morgen kunnen we verhuizen. Daar hebben we niet zoveeel zin in en we nemen voor 1.138.000 roepia de luxere kamer. Bagage wordt neergezet en bikini's gepakt. Eerst een duik in het zwembad. Dat hebben we verdient!
Wat heerlijk, daarna op de strandstoelen in de zon lekker slapen en toen dat te hard werd nog even een uurtje op bed gelegen.
Als we wakker worden is het in Nederland ochtend en wordt daar ook iedereen wakker. Het internet werkt redelijk goed en de skype wordt uitgeprobeerd. Allebei hebben we contact met het thuisfront. Dat is toch wel even lekker. We geven aan Enna van Terrre des Hommes door waar we zitten en gaan lekker douchen en opfrissen voor het avondeten. Ondertussen is het gaan regenen en onweren, maar als we het hotel verlaten, iets later dag gedacht omdat het toch wel erg leuk is om te skypen is het goed te doen.
We lopen terug naar het busstation, wat dit keer een stuk sneller gaat, zo zonder bagage. Een klein stukje verder aan de overkant zit de KFC, daar gaan we niet eten. Er zitten ook wat lokale restaurants. We kiezen er eentje uit, gaan naar binnen en vragen om de menukaart. De ober spreekt geen Engels, maar vraagt met gebaren of we willen eten. Ja, dat willen we. Dan kunnen we plaatsnemen. Hij komt terug met 2 bierpullen met een heerlijke thee. Een van de heerlijkste die we ooit gedronken hebben. Helaas spreekt niemand Engels en komen we er niet achter wat voor thee het is. Dan worden er 2 borden rijst gebracht, een kom soep, een bord met 2 stuks kipkluif, een bord met 2 inktvis, een bord 2 stukken schildpadhuid, een bord met groente, een bord met sambal, een bord met weer 2 stuks kip en nog 2 stuks kip, 2 stuks varkensvetvlees, rundvlees, een soort aardappel en nog het een en ander. In totaal staan er zo'n 15 borden. Geen idee hoe of wat, maar het smaakt in iedergeval ontzettend lekker. Jolanda proeft voor, om te zien of het niet te pittig is. Het meeste is erg goed van smaak, maar niet te heet. We smullen wat af en proberen een hoop. Als we vol zitten geven we aan dat we willen afrekenen. Geen idee wat het heeft gekost allemaal. Het blijkt dat er per bordje wordt afgerekend en we betalen ongeveer 130000 zo'n 13 euro met z'n tweetjes. Als we terug gaan naar het hotel is het heerlijk buiten. We gaan in een supermarkt nog even op verkenningstocht uit en zien allemaal lekkere dingetjes. We lopen wat verder en komen langs een kraampje met onder andere gebakken banaan. Dat is natuurlijk een heerlijk toetje en voor 20cent hebben we er allebei eentje.
Om 20.00 uur zijn we bij het laatste stukje naar het hotel, waar het minder druk is. We hebben eigenlijk geen zin om terug te gaan en het is zo heerlijk weer, dat we besluiten om nog een rondje te lopen. We lopen een brug over een rivier over en langs een groentemarkt. Het is nog gezellig druk buiten. Als de wegen wat smaller worden en zijstraten worden, gaan we dezelfde weg terug. We hebben geen zin om te verdwalen. Om over te steken moeten we een stukje omlopen, langs het restaurant waar we gegeten hebben, want daar is een voetgangersoversteekbrug. We halen een soort wafel bij een ander eetkraampje en even over 21.00 uur zijn we weer in het hotel.
Natuurlijk weer contact gelegd via skype en zo met de thuisblijvers. Het verslag bijgewerkt, mailtjes beantwoord en foto's bekeken. Het is bijna 12 uur als we gaan slapen.
Permata hotel, #107
Bogor
1138000 roepia voor 2 nachten
Bogor en de botanische tuinen
Wat een nacht. Jolanda heeft heerlijk liggen slapen, terwijl ik alleen maar aan het draaien ben. Om 7.00 uur wordt ook Jolanda wakker en drinken we lekker een kopje koffie en thee op de kamer. Even wakker worden en wat opruimen. Douchen en dan op naar het ontbijt. Het is een ontbijtbuffet met een stuk of 10 warme gerechten zoals nasi en noodles, een kok die omeletjes maakt, wat fruit en brood om te toasten met boter of marmelade. We zijn eigenlijk binnen het half uur al klaar.
Op naar de beroemde Botanische tuin van Bogor. Bij de receptie vragen we na waar de ingang is. We hebben al een beetje een idee, maar willen het zeker weten. Dan blijkt dat er bijna tegenover het hotel een zij-ingang is. Dat is makkelijk.
Binnen 5 minuten staan we de kaartjes te kopen. 10000 p.p. Is 1 euro p.p. De tuin is erg groot en er staan hele mooie bloemen en bomen. We hebben een heerlijke wandeling. Eerst een kijkje in de orchideeënkas. Wat zijn die bloemen hier schitterend en ook helemaal niet beschadigd. Buiten zijn ze door de regen en de beestjes wat aangevreten, maar hier binnen helemaal niet. We genieten van al dat moois en maken veel foto's. Daarna lopen we verder naar de rivier. Deze steken we over. In de rivier zijn de mensen hun kleding aan het wassen. Op de rotsen ligt het te drogen. Het weer is goed. Het is redelijk bewolkt, maar wel warm. We lopen tussen de bomen door en er staat een heerlijk briesje.
Tegen twaalf uur gaan we lunchen bij een klein terasje in de tuin. We eten lekkere biologische dimsum en bapoa. Daarna lopen we weer verder. We komen in het drukke gedeelte van het park. Op een gegeven moment komen er 4 meisjes naar ons toe en vragen of ze ons mogen interviewen voor school. Dat vinden we geen probleem. Ze willen daarna met ons op de foto. En wij willen ook met hun op de foto. We lopen weer verder en nemen nog een kijkje bij het Paleis Buitenzorg. Helaas zijn de hekken dicht en kunnen we dit niet bezoeken. Als we in de buurt van de hoofduitgang zijn komt er een vrouw naar ons toe en die vraagt of haar kinderen met ons op de foto mogen. Ja, dat mag. We vinden het wel erg raar, maar je gaat zoiets natuurlijk niet weigeren. De foto is gemaakt en nog een foto daarna en net als we weg willen gaan komt er iemand anders die met ons op de foto wil. We hebben geen idee wat hier aan de hand is, maar vinden het erg raar. Goed op de portemonee passen en op de foto dan maar.
Rond half 3 verlaten we het park via de hoofduitgang en komen we in een drukke straat terecht. Hier lopen we langs de winkeltjes en de soort marktkraampjes. Door smalle straatjes met aan beide kanten kooplui die ons van alles willen verkopen. We zijn wel weer de attractie. Gelukkig zijn de mensen absoluut niet vervelend of opdringerig. Ze willen natuurlijk wel, maar als je nee zegt is het ook goed en blijven ze lachen. Ik koop nog een klein tasje en natuurlijk ding ik hier op af. Van 50000 naar 25000 roepia. Verder verkopen ze hier allerlei groenten, kip, vis, shirts, levende konijntjes en kuikentjes en nog veel meer. Het is een kleurrijk geheel. We lopen door de steegjes en als we bij een hoofdweg komen twijfelen we hoe we verder moeten lopen. We vragen het een verkeersregelaar, maar deze blijkt ons de verkeerde kant op te sturen. We lopen wel eerst die kant op, maar twijfelen na een tijdje. Dus weer vragen en toen bleek dat we terugmoesten. Voor de zekerheid nog een keer gevraagd en ja hoor, het was weer terug.
Tegen 16.00 uur zijn we weer terug in het hotel. We hebben de hele dag gelopen en hebben wel zin in een duik in het zwembad. Omkleden dan dan blijkt dat er familie online bij skype is. Eerst maar even skypen dan en nog wat mailen. Totdat we het onweer horen en we dus niet meer naar het zwembad hoeven te gaan. Wat gaat de tijd dan snel. We wachten de bui op onze raamloze kamer af terwijl we verder gaan met internetten. Om 19.30 uur gaan we richting de stad om weer te gaan eten. Eigenlijk heb je de keuze uit op straat eten of zo'n restaurantje waar je een hele rijsttafel krijg.
We gaan weer voor de rijsttafel, maar dan bij een ander restaurant.
Het is hier een stuk drukker. Ze zitten allemaal voetbal te kijken. Indonesie tegen Vietman en het schijnt spannend te zijn.
Weer krijgen we allebei rijst en een grote pul met lekkere thee. Dan komen de bordjes op tafel. In totaal zijn het er 19. Dit keer is er meer peper gebruikt en zijn de gerechtjes iets pittiger. Maar toch is er genoeg wat ik kan eten. Er zit zeker meer smaak aan deze gerechten. We beginnen met iets waarvan Jolanda in eerste instantie zei dat het kip was, zonder bot en waarvan ik dacht dat het hersenen waren. Jolanda proeft, smaakt goed, maar geen kip. Wat het wel is weten we niet (zeker). Het zijn een soort bollen met een kingelfiguur op de bovenkant, waardoor ik zei dat het hersenen waren. Nee, we hebben geen foto gemaakt. We zijn er niet uit wat het was, maar volgens mij was het orgaanvlees. Het was heel zacht en lekker van smaak, maar 1 zo'n bol was voldoende. Even later dacht Jolanda dat het misschien niertjes waen. Maar ach, wat maakt dat uit, als het maar lekker is en dat was het. We eten onze buik vol en willen afrekenen. De ober komt aan onze tafel. Hij telt en verteld/vraagt wat we hebben gegeten: “Chicken, chicken, chicken, chicken, eh that not chicken.” Dus wij: “We don't know. It was white and soft.” Hij kijkt even in het schaaltje naar de saus en zegt dan: “Ah, BRAINS” euhm, ik had wel een vermoeden, maar eigenlijk hoopte ik dat ik ongelijk had, want het smaakte echt wel goed. Voor ons was dit wel de stunt van de dag. We rekenen af en maken nog een foto van de “keuken” van het restaurant.
Dan lopen we weer terug naar het hotel. Onderweg nemen we weer gebakken banaan mee met nog wat rijst in bananenblad en een ander bladerdeeg iets voor op de kamer. De rijst is niet lekker, maar de rest smaakt goed.
Op de kamer eerst even chatten en skypen om het verhaal over de hersenen te vertellen en daarna het verslag gemaakt. We drinken nog een lekker kopje thee, eten de hapjes en gaan rond 23.30 uur naar bed.
Permata hotel, #107
Bogor
1138000 roepia voor 2 nachten
Verhuizen
Vannacht goed geslapen. De wekker ging om 7.30 uur en daar werden we allebei wakker van. We zitten allebei onder de muggenbulten en vragen ons af of dat dat gisteravond of vannacht is gebeurd. We maken een kopje thee en koffie, kletsen gezellig wat en voor we het weten is het al 9.30 uur en gaan we naar het ontbijt. Daar aangekomen vragen we ons af waar het ontbijt is gebleven. Alle 6 de warme bakken zijn leeg en naast de broodrooster liggen nog precies 4 boterhammen. Die zijn voor ons en we kunnen ook nog allebei 2 spiegeleieren krijgen. Thee staat er nog, dus precies een ontbijtje voor ons. Een tweede thee of fruit is niet meer mogelijk, want zodra we aan tafel zitten, wordt alles weggehaald.
Om 10.00 uur zijn we dan ook klaar en halen we onze bagage. Deze kunnen we bij de receptie achterlaten en vanmiddag ophalen. We vragen of ze weet hoe we bij de Wajangpoppen fabriek/werkplaats kunnen komen, maar dat weten ze niet. Wel waar je ze kan kopen. Het regent wat en gisteren hebben we veel gelopen dus pakken we vandaag een minibusje en kijken we waar we uitkomen. We stappen uit op het plein waar een mall is en waar we gisteren ook in de marktstraatjes hebben gelopen. We besluiten om daar nog eens te gaan kijken. Het is weer een drukte van jawelste, maar weer lukt het ons om de drukke straat over te steken. We beginnen het te leren. Het toeteren negeren en je hand omhoog houden. Dan stoppen ze vanzelf voor je.
We lopen een stukje langs wat winkeltjes en buitenverkopers tot het een stuk rustiger op straat wordt. Hier pakken we een minibusje terug. De minibusjes hebben een vaste prijs van 2000 roepia per persoon, 20 cent dus. We blijven in het busje wat bij het plein een andere straat in gaat en laten ons een stukje verder weer afzetten. Ook nu lopen we weer het gereden stuk terug. We komen weer langs verschillende straatverkopers en dit keer zijn het voornamelijk dieren. In kooien zitten duiven en konijnen en in grote ronde bakken zitten vissen van allerlei formaat. We gaan om 12.00 lunchen in een restaurantje wat op de eerste etage zit. Dan kunnen we even rustig zitten en zijn we van de drukte van de weg af. We bestellen cola, fanta en 2x soto mie en krijgen 2x sprite en 2x soto mie voor nog geen 2 euro. Jolanda neemt na het eten nog een Cendal van een straatverkoper, ik pas even ivm het schaafijs.
Omdat we behoefte hebben aan frisse lucht besluiten we om de mall in te gaan, heerlijk de frisse aircolucht. Een stuk beter dan de uitlaatgassen van buiten. We shoppen nog wat en pakken daarna weer een minibusje terug naar het hotel. Daar zijn we om 14.30 uur. We hebben nog anderhalf uur voor we opgehaald worden en gaan lekker aan het zwembad liggen. We proberen het internet uit, maar dat werkt blijkbaar alleen bij de kamer. Dan maar een duik in het water. Dit is een stuk kouder dan eergisteren, maar wel even lekker verfrissend. Daarna heerlijk uitrusten op het ligbed. Natuurlijk vallen we in slaap, zo lekker rustig liggen we. Om 15.30 uur gaan we ons weer aankleden en probeer ik nog even voor de deur van onze kamer een internetverbinding te krijgen. Dit lukt redelijk, al valt ie wel elke keer weg. Maar de berichtjes die ik wilde sturen zijn verstuurd en ik heb zelfs nog wat teruggekregen van het thuisfront.
Om 15.45 uur ga ik terug naar het zwembad en komt Jolanda eraan. Onze chauffeur is er al, dus snel de spullen pakken en naar voren toe. Alles in de auto geladen en op naar Jakarta. Het is behoorlijk druk op de weg. Zodra we Bogor uit zijn, genieten we van het uitzicht. Rechts van ons zien we een bergketen. Maar al snel staan we in de file en komen we heel langzaam vooruit. Ons uitzicht is niet heel erg divers meer en ik val dan ook in slaap. Jolanda blijft wel wakker.
Rond 17.30 uur zijn we in het nog drukkere Jakarta. Voor het eerst horen we naast al het getoeter ook politiesirenes. Alsof er nog niet genoeg herrie was. Een kwartier later hebben we Enna opgehaald en gaan we richting het noorden van de stad naar ons "hotel". Het is een huis met veel kamers, die voor korte of langere tijd verhuurd worden. Verder is er bewaking aanwezig. Er is geen receptie en geen ontbijt, zoals in een hotel.
Voor ons allebei is er een eigen kamer geboekt. De kamer kost 100000 per persoon, per nacht. Ongeveer 10 euro. Allebei hebben we een eigen badkamer en de kamers liggen tegenover elkaar. Nadat we ons iets hebben opgefrist, gaan we met z'n allen eten bij een restaurantje om de hoek. We zijn met z'n vijven. Iemand van het Aulia-project, de chauffeur, Enna, Jolanda en ik. We besluiten om vis te eten. Volgens Enna is 1 vis ruim voldoende voor 2 personen. Zij besteld voor ons allemaal vis en groente. Er komen 2 vissen en een bakje groente. We krijgen allemaal een bord met rijst. Het eten smaakt erg lekker, maar eigenlijk smaakt hier al het eten goed. De hete saus is apart gehouden, zodat we zelf de scherpte kunnen bepalen. Iedereen schept een beetje op en al snel is men klaar met eten. Ik ben nog aan het eten en eigenlijk heb ik nog best wel trek, maar ik heb al 2x een beetje vis opgeschept. De vis is op en ook de groente is al bijna op. Dan houdt ook Jolanda op met eten en voel ik me als kleinste van iedereen toch wel een vreetzak. Ik leg dan ook maar mijn bestek neer.
Als we teruglopen, verteld Jolanda mij dat zij ook nog wel wat op had gekund, maar omdat de andere al zo snel klaar waren, voelde zij zich ook bezwaard om door te eten. Gelukkig, ik ben dus toch niet zo'n vreetzak!
We nemen afscheid van Enna en de anderen en spreken morgen om 8.30 uur af. Dan worden we weer opgehaald. Jolanda en ik gaan eerst even naar de kamer, besluiten dat we een schoonmaakdoekje nodig hebben en gaan nog even wat inkopen doen. De kamer wordt schoongemaakt, de muggen worden gedood en we zetten alle eet/ontbijtspulletjes in de kast in mijn kamer. Morgen zorg ik voor het ontbijt. We drinken een kopje thee en zien dat het pas 20.00 uur is. We gaan nog even de buurt verkennen. Al snel komen we bij een straat met allemaal eettentjes en wat winkeltjes. We lopen langs een "restaurantje" met barbecue waar ze heerlijk ruikende sate op hebben liggen. Dat lusten we nog wel. We kunnen er zitten en bestellen voor 2 sate in de veronderstelling dat we 2x 2 of 3 stokjes sate krijgen. Dat blijken er voor allebei 10 stokjes te zijn en een bord met rijst. Gelukkig zijn ze heel erg lekker en hadden we niet zoveel gegeten. Alle sate is opgegaan, de rijst niet. We moeten 35000 roepia afrekenen. Hierna lopen we terug naar de kamers.
We drinken nog samen een kopje thee en kletsen nog wat.
Om 23.00 uur gaat Jolanda naar haar eigen kamer en maak ik nog even het verslag voor ik ga slapen. Al snel wordt ik weer gestoken en besluit ik om voor de zekerheid tot de malariatabletten te gaan slikken. Ik zit behoorlijk onder de muggenbulten.
Hotel zonder naam en kamernummer
Jakarta
100000 roepia
