Namibie, 2011

25 feb t/m 3 mrt
4 mrt t/m 10 mrt
11 mrt t/m 19 mrt

homepage

Vrijdag 4 maart 2011

Omdat het gisteren laat is geworden, hebben we geen zin om heel vroeg op te staan. De wekker gaat om 8.00 uur. Bij het ontbijt krijgen we bezoek van een boom eekhoorn. Dat is een leuker bezoek dan dat we gisteravond kregen. Toen kwam er een grote honingdas langs. De slaapzak is inmiddels zo goed als droog. Die kan weer in de kast. We tapen het trappetje achter de camper. Deze was al los, maar zakt steeds verder door. Misschien dat het met de ducktape iets beter houdt.
Om 10.30 uur rijden we van de camping op. Meteen zien we het eerste "wildlife". Een kameleon loopt over de weg. Hij is grijs - bruinig en past echt bij het gravel van de weg. Als ie aan de kant is klimt ie een boom in. Je ziet hem van kleur veranderen. Hij wordt steeds donkerder totdat ie dezelfde kleur heeft als de boomstam. Na de nodige foto's gaan we verder. Op ons gemak naar de volgende camping en hopen dat we veel dieren zien. Maar het is erg rustig. We zien alleen de meest gebruikelijke dieren zoals impala's, grondeekhoorntjes, jakhalzen, valken,steenbokjes, struisvogels, springbokjes en uit eindelijk ook nog en giraf. Verder rijden we door een schitterende omgeving en zien we en hoop vogeltjes.

Kameleon		(voorlopig) blauw vogeltje

We lunchen op een parkeerplaats achter een hek. Het is een ruim gebied waar nog geen geocache ligt. Niels vind het zonde, en na wat overleg, wordt er een geocache in de hoek van het hek geplaatst. We hadden wat film rol kokertjes mee met kruiden. Eentje wordt gelegd, er gaat een papiertje in als logboek en we vinden een mooi plekje bij een boom. Nu hopen dat ie blijft ligen en dat veel mensen deze cache gaan vinden.

We komen om 16.00 uur aan op de camping. Het tape op het trappetje houdt niet, dus we gaan naar de werkplaats. Misschien kunen ze het lassen ofzo. Het is alluminium en dat kan niet gelast worden, maar als we 5 minuten hebben dan rijdt de opzichter even naar huis en haalt ie een boormachine, zodat er schroeven in gezet kunen worden. Voor ons geen probleem. Terwijl we wachten begint het weer te regenen. Eerst een beetje, daarna harder. Het trappetje wordt gerepareerd en wij gaan weer verder. We kunnen nog 3 uur het park in. De regen is weer wat minder.

Inge gaat nu een stukje rijden. Dat heeft ze nog niet gedaan in het park, waar de wegen slecht zijn. De cursus komt goed van pas en ze rijdt vrolijk door de grote plassen water. De meeste zijweggetjes die we willen nemen blijken afgesloten te zijn. We zien wat zebra's, springbokken en gnoes. Dan begint het weer te regenen en gaan we terug richting de camping. Vlak voor de camping zien we een aantal springbokjes rennen. Ze worden achterna gezeten door 2 jakhalzen. We stoppen om voor dit mooie tafereeltje. Een jong springbokje is het doelwit. Ze rennen heen en weer. In het veld, de weg over, in het andere veld, weer terug de weg over enzovoorts. Uiteindelijk geven de jakhalzen het op. Het bokje heeft een te goede conditie.
Terug op de camping gaan we naar het restaurant. Ze hebben buffet en het vlees is springbok en varkensvlees. Springbok smaakt naar hert. Lever smaak, en niet zo vreselijk lekker. Op het terras van het restaurant lopen de jakhalzen. Het begint weer enorm te regenen en we zijn bang wat dat met de camper doet. We stellen het opzetten zolang mogelijk uit. Een dicht dak lijkt ons beter dan een open, schuin dak. We pakken de laptop erbij en gaan foto's uitzoeken voor bij het verslag.
Uiteindelijk zijn we het zat en moe en verlaten we het restaurant. Het hek zit dicht. Dar moeten we doorheen om op de camping te komen. De guard zegt dat we ook om kunnen rijden. Dat doen we, mar hier staat ook een hek. Dicht. Niemand erbij. Wij weer terug naar voren. De guard maakt nu gewoon het hek open en het tweede hek voor de camping maakt ie ook voor ons open. Waarom we eerst helemaal om moesten rijden is ons een vraag. We zijn in ieder geval op de camping en kunnen naar onze plek. De weg ernaar toe staat onder water. Als we zo naar het toilet moeten, kan dat niet zonder tot je enkels in het water te staan.
We zetten het dak en de tent van de camper uit in de regen. Het gaat gelukkig snel. Als alles klaar is sluiten we de stroom aan. Doet het niet. We kunnen niet naar een andere plek. Want het dak staat al uit, en de zijkant is ook al uitgeklapt. Morgen maar kijken of we de laptop kunnen opladen. Dan het bed opmaken. We komen erachter dat de enige kast die tot nu toe droog was gebleven en waar de kleding in zit ook lekkage heeft. Er is nu geen enkele kast meer waar de spullen droog in blijven. Gelukkig hebben we vuilniszakken bij ons waar we alles dan maar in doen. Hopen dat dat een beetje werkt. We weten nu ook waarom het ene gaspitje niet werkt. Het lekt precies boven het pitje. Die is natuurlijk helemaal doorweekt. We zetten er een pan op die al het water kan opvangen. Als alles wat niet nat mag worden in vuilniszakken zit, spannen we een waslijntje met tape waar we wat natte spullen kunnen ophangen. Niels spreekt enkele aardige woorden tegen Namibië als land (nat) en Britz als verhuurder (warke auto), en we gaan slapen rond 0:30. Het blijft nog lang doorregenen. Gelukkig alleen maar buiten...

Okaukuejo camping
Etosha
N$ 400,-
155 km gereden.

Zaterdag 5 maart 2011

We staan om 7.15 uur op. Snel even de spulletjes opruimen en het tentgedeelte en het dak inklappen en dan rijden we naar een plek naast de toiletten waar wel stroom is. De laptop gaat op de oplader en het fototoestel ook. Dan gaan we rustig ontbijten. Ondanks alle regen en lekkages hebben we wel droog geslapen. De tape die we een paar dagen eerder hebben geplakt houdt nog steeds. Het tentgedeelte is dus nu wel waterproof, gelukkig. Na het ontbijt gaat Niels naar het postkantoor waar internet is. Hij is een half uur bezig met het loggen van de geocaches, maar het verslag kan niet ge-uploaded worden. De computer is beveiligd en d'r is geen draadloos internet. Jammer, volgende keer beter. BR> Inge ruimt ondertussen de ontbijtboel op en werkt wat aan het verslag tot Niels terug is. We rijden om 10.25 uur de poort uit. Het is vrij rustig aan de kant van de weg. We zien wat springbokken, struisvogels en zebra's.
We nemen een weggetje dat niet op de kaart staat. Het is niet meer dan een bandenspoor, maar ontzetend mooi. We rijden vlak langs de boompjes en struiken en even later dwars door het veld. Er zit een adelaar op het gras met een prooi tussen zijn poten. Het pad loopt dood en we keren om, via een zijpad gaan we weer en stukje verder. We komen uiteindelijk weer bij de camping uit. We pakken de weg naar Sprokiesbos. De naam klinkt goed. Onderweg komen we een heleboel springbokken tegen. Ze staan op de weg en in de velden aan beide kanten. Verder zien we secretarisvogels, een springhaas, grondeekhoorns, gemsbokken, een havik en een mongoose.
In het Sprokiesbos staan een heleboel boabab bomen. Normaal gesproken zijn dat hele kale bomen. Nu hebben ze groene bladeren. De regen heeft zijn werk gedaan. We verlaten het park om 16.45 uur en een kwartiertje later hebben we een camping gevonden. We zoeken een plekje, klappen het dak uit en we gaan lekker naar het zwembad. Heerlijk afkoelen, verslag bijwerken en lezen.

zwemmen op de camping!		guess who?!		Baobap boom in bloei		liefde is: samen in een boom

Even voor zevenen zijn we weer terug bij de camper. Niels gaat aan het eten beginnen en Inge gaat nog even in het laatste zonnetje lezen. We eten rijst met champignon en ui in een sausje. Het smaakt goed. We zijn nog maar net klaar en pakken de spullen om af te wassen als het begint met regenen. We schuilen in de camper. Als het weer droog is lopen we nog een rondje over het terrein, maar dan begint het weer te regenen. Terug in de camper valt Inge met boek in slaap, terwijl Niels nog even op de laptop de foto's aan het bekijken is. Weer regent het de halve nacht.

Etosha Safari Camp
Net buiten de Andersson gate, Etosha
N$ 180,-

176 km gereden.

Zondag 6 maart 2011

We staan om 7.00 uur op en zijn om 8.30 uur helemaal klaar. Niels wil nog even de bandenspanning controleren. Ze blijken veel te zacht te zijn. Er zit een compressor in de auto, waarmee we de banden kunnen oppompen. Tijd om die te gebruiken. Hij klemt niet vast, dus we moeten die slang zelf vasthouden en goed duwen tegen het ventiel. Vrij inspannend werk. We doen er bijna een uur over om alle 4 de banden op goede spanning te krijgen, de olie te controleren en waar nodig de vloeistoffen bij te vullen.

We nemen de D2695 naar Kamanjab. Daar willen we boodschappen doen. Het is een gravelweg. Meteen zien we een kameleon oversteken. Vlak daarna steken er kleine schildpadjes over. Langs de kant zien we onderweg gemsbokken, steenbokken, zwijn, gnoes en impala's. We steken een riviertje over waar wel water in zit. Het is eigenlijk niets anders rijden dan door de mega plassen die op de weg liggen.
Op een gegeven moment valt het ons allebei op dat de vlinders die we zien allemaal naar het noorden vliegen. En we zien een hoop vlinders, de hele dag. En de hele dag vliegen ze naar het noorden. Een erg apart gezicht. We zien regelmatig honderden witte vlinders tegelijk.

We komen in het land van de Damara's. Het is groen, ontzettend groen. We kunnen ons niet voorstellen hoe het er normaal, niet tijdens regenseizoen, eruit ziet. Het gras staat hoog en er zijn veel groene bomen en struiken. Er ligt eeen dubbele infrastructuur, eentje voor de auto's en eentje voor de door ezels getrokken kar.

We komen aan in Kamanjab en gaan eerst tanken. Het is zondag, diesel kunnen we krijgen, maar de supermarkt is gesloten. Gelukkig is het nog vroeg, pas 13.00 uur, dus gaan we door. Maar eerst even naar een geocache bij een camping hier. We drinken er een colaatje en praten wat met de eigenaresse. Het is laagseizoen en we vragen ons af wat ze de hele dag een beetje doet.
Na een klein uurtje gaan we verder. Ons doel voor vandaag is Palmwag. Volgens de mevrouw van de geocache nog zo'n 5 kwartier rijden. De weg ernaar toe is nog mooier als de weg van vanmorgen. We zien een baviaan bovenop en rots zitten, op de uitkijk. Als we stoppen voor een foto is ie weg. We komen langs nederzettingen van de Damara. Lemen hutten, zo groot als twee kamers. Inmiddels zit Inge achter het stuur en probeert Niels foto's te maken van de omgeving. Het wordt bergachtig. Om ons heen zien we prachtige afgevlakte plateaubergen. Dit is een van de mooiste gebieden die we kennen. We rijden de Grootbergpas. Bovenop stoppen we even om van het uitzicht te genieten. We bevinden ons op 1540 meter hoogte.

Na de klim naar boven, volgt de afdeling naar beneden. Even spectaculaire uitzichten als op het eerste stuk. We komen bij een vleescontrole. Mogen weer in het grote boek schrijven wie we zijn, waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Vlees hoeft nu nuet gecontroleerd te worden. Dat doen ze op de terugweg wordt ons verteld. Dan mogen we alleen bereid vlees bij ons hebben. Nadat ze nog proberen om een noot met tekeningen en je naam erin gekerft aan ons te verkopen, mogen we door.
Meteen zien we een giraf in de heuvels lopen. Er loopt een gemsbok, gnoe en springbok bij. Zomaar aan de knat van de weg. Een kilometer verder is de camping. En dat is Palmwag. Geen supermarkt of winkeltje. We hebben nu nog 10 liter water, maar het gaat snel. Morgen moet er echt inkopen gedaan worden...

Damara huis		Liefde is: samen op een steen

Op de camping zijn we de enige gasten. We mogen zelf een mmoi plekje uitkiezen. We nemen campingplaats nummer 6, met een schtitterend uitzicht en prive douche en toilet. Tijdens het douchen heb je uitzicht over de heuvels. Maar omdat de wind vandaag geen vrije dag heeft word je wel behoorlijk koud onder de douce in de volle wind...In het seizoen lopen hier de olifanten. Nu is het niet het seizoen voor olifanten, helaas.

We beginnen eerst met de was. Het zonnetje schijnt en er staat een lekker windje. Hopen dat het allemaal voor donker droog is. Na de was genieten we van de zonsondergang. We eten spagetti en nasi uit een zak die we uit Nederland mee hebben genomen. Verse groente hebben we niet meer. Het is erg makkelijk, daar is alles mee gezegd. Het is en herlijke avond, er zijn sterren in overvloed. De melkweg is zichtbar en we zien orion. We zien ook nog een vallende ster. De was is nog wat klam, dus dat laten we hangen. We zien morgen wel verder. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Palmwag lodge and campsite nr 6
Palmwag
N$ 210,-
278 km gereden

Maandag 7 maart 2011

De wekker gaat om 7.00 uur. Buiten zitten twee neushoornvigels op de motorkap van te auto te kakelen. De was is nog net zo nat als gisteravond. We ontbijten op ons gemak, maken het verslag af en lezen wat. De was wordt verplaatst naar plekje in de zon en hopen dat het nu snel droog is. Om 9.15 uur gaan we alles opruimen, het is droog. We gaan naar de receptie om af te rekenen en vragen wat informatie over de noordelijke gebieden. Opuwo is goed te bereiken, maar we moeten wel opletten bij de wegwerkzaamheden. Vorig jaar is er een vreselijk ongeluk gebeurd bij de werkzamheden met een bakkie en een vrachtauto. Voor verder moeten we in Opuwo zelf maar vragen. Niet op straat, maar in de supermarkt of bij de camping.

We rijden om 10.15 weg, het mooiste gebied in. Langs de kant zijn bergzebra's, herten, giraffen en springbokkies. Dit is nog mooier dan Etosha. We blijven 100km op de weg, maar de laatste 20km zijn de wegwerkzaamheden. Er komen af en aan grote vrachtwagens die grote stofwolken achter zich laten. Zo groot en dik dat wij niets meer kunnen zien. Het is verschrikkelijk droog. Het heeft hier al een week niet meer geregend.
Bij Sesfontein maken we een uitstapje naar een geocache, cameltop. Gelukkig ligt het doosje niet bovenop de top, maar redelijk onderaan. We hoeven maar 200 meter te lopen in de hitte.
Als we weer wegrijden horen we een klap. We zijn vergeten om het trappetje op te klappen. De blijkt nu verbogen te zijn. Hij past niet meer in de haak voor het opklappen en de bovenste tree is nu aan de andere kant stuk. Weten ook hoe de schade is onstaan die er al zat toen we dat ding kregen...

We verzinnen een tijdelijke oplossing met een stukje waslijn. Morgen kijken of we een garage kunnen vinden in Opuwo.
We gaan verder en rijden de volgende ruim honderd km naar de stad waar we inkopen willen doen. We gaan over de Joubertpass, alweer zo'n schitterende route. We hadden gelezen dat dit een hele uitdaging zou worden, maar we rijden de pas met gemak. Af en toe komt de auto toeren tekort, maar terug schakelen lost alle problemen op. Onderweg zien we niet veel wildlife, maar wel veel koeien en geiten langs de weg. Overal zijn nederzettingen met hutjes. Het valt ons op dat het langs de weg erg schoon is, ook bij de dorpjes. Het is overal erg schoon en netjes. Heel wat anders dan in Kenia, waar je aan het plasic op de weg kon zien wanneer je in de buurt van een dorp was.

hutjes onderweg		mini baobap

In Opuwo gan we eerst naar de supermarkt. We hebben weer een hele waslijst aan eten wat we willen kopen, maar het belangrijkste is water. Als we de auto uit komen worden we omringd door een man of 10 die op de auto willen passen of koekjes willen of gewoon souveniers willen verkopen. We houden niet van dat gedring om ons heen en geven aan dat er niet op de auto gepast hoeft te worden, we geen koekjes geven en ook geen souveniers willen kopen. Ze worden niet opdringerig, maar geven ons iets de ruimte, maar ook niet te veel.
In de supermarkt zijn we even bezig, maar kunnen we alles krijgen wat we willen. Verder sta je versteld van wat er in de supermarkt rondloopt. Het is een bonte verzamling van alle bevolkingsgroepen die hier leven. Kleurig geklede dames van de Herero met hun grote hoeden staan naast de blote borsten van de dames van de Himba. De blanken steken af tegen het rood van de klei die op huid zit bij de Himba. En dan heb je de Damara, de donker gekleurde huid is weer totaal anders dan de wat gelige buid van de bushman. Alle verschillende stammen zie je hier in de supermarkt. Als we terugkomen bij de auto staat ie er nog, net zoals alle jongens en meisjes die eerder ook al om ons heen stonden. Het blijkt dat ze onze lege 5-liter flesen willen. We hebben die alleen niet meer. Die hebben we bij de camping weggegooid. We rijden nog even naar de overkant. Vanuit onze veilige auto maken we een hoop foto's van de verschillende soorten mensen. Hopen dat het een beetje is gelukt.

We gaan op zoek naar een camping en komen langs een guesthouse met internet. Ze geven aan kamers te hebben vanaf N$ 90,- pp. We kijken wat de mogelijkheden voor ons zijn. We kunnen kamperen voor N$ 40,- pp. Het internet is gratis. Er is een keuken en de toiletten en douches worden speciaal voor ins schoongemaakt. We zijn verkocht. Ze vertellen ons waar we morgen het best naar toe kunnen gaan voor het repareren van de trap en het slot van de camper. Die had al wat kuren toen we de camper meekregen, maar nu krijgen we hem echt bijna niet meer open en staan we minstens een kwartier te klooien voor die deur opengaat. Ook krijgen we advies over de wegen naar het noorden.
We zetten de camper op zijn plekje. Niels gaat pannenkoeken bakken terwijl Inge de boodschappen opruimt. Pannenkoeken bakken in een goedkope pan zonder anti-aanbak gaat erg lastig. Het worden stukjes pannenkoek, maar dat is ook prima te eten. Na het eten gaan we internetten. Het verslag wordt online gezet (tot 4 maart) en zoveel mogelijk geocaches worden gelogd.
Douchen moeten we morgen doen, vandaag gaat om 21.00 uur de hoofdkraan dicht, dan heeft heel Opuwo geen water meer. Dit ivm het water tekort. We worden om 20.55 uur hiervan op de hoogte gesteld...

Abba Guesthouse
Opuwo
N$ 80,-
268 km gereden

Dinsdag 8 maart 2011

We staan om 7.15 uur op en om 9.00 uur staan we bij een de garage. We gaan kijken of er iets aan het slot gedaan kan worden en of het trappetje gemaakt kan worden. Er wordt met het slot begonnen. Een uurtje later is het eindelijk voor elkaar. De deur kan dicht, op slot en daarna ook weer met de sleutel geopend worden! Daarna de trap. Met bruut geweld en een grote hamer wordt ie weer op zijn plaats geramd. Daarna worden er een paar bouten in geboord zodat de bovenste tree die nu aan de andere kant was losgekomen, op dezelfde manier vast zit als het stuk wat we eerder hebben laten maken. We betalen, krijgen een bonnetje mee voor Britz en rijden om 11.00 uur naar het noorden.

De weg wordt steeds slechter. Er zitten een hoop kuilen in de weg en we moeten veel (bijna) droge rivierbeddingen door. Een aantal zijn van heel los zand, maar Niels ondervindt geen problemen met het rijden. Zegt ie... Langs de weg is het weer heel druk met nederzettinkjes, koeien, geiten en hun hoeders. De een zwaait vriendelijk, de ander gebaart ons te stoppen en probeerd te bedelen. We rijden bij iedereen door en zwaaien vrolijk terug.
Tegen lunchtijd zetten we de auto langs de kant, pakken de stoeltjes, zetten die in de schaduw van een boom en eten onze boterhammetjes. Om ons heen is rust en een heel mooi landschap. `

Hulp?		Epupa falls		Oeps...

Het is 15.00 uur als we bij de Epupa falls aankomen. De Kunene rivier is helemaal buiten zijn oever getreden. Het water raast op volle kracht voorbij en stort op meerdere plaatsen over de rand. We staan aan de bovenkant van de watervallen. An de onderkant kan je niet komen. Aan de overkant ligt Angola. Waar we nu staan is alleen de woeste rivier te zien die dwars tussen bomen en over de campings dondert. We lopen een stukje naar het westen. Op zo'n 500 meter bij ons vandaan ligt een geocache vanwaar je spectaculair uitzicht schijnt te hebben. Het is bloedheet en we doen er een half uur over. Het is verbluffend mooi. De watervallen zijn woest en breed. Het dendert naar beneden met grote schuimkoppen. We maken foto's en filmen het geweld. We vinden de geocache en keren terug naar de auto.

We willen naar de Kunene river Lodge, ongeveer 80km verder de rivier af. In het dorp blijkt dat de weg langs de rivier ook is overstroomd. We nemen in eerste instantie het pad ernaast, maar dat gaat de verkeerde kant op. Achteruit terug en vlakbij het dorp kunnen we dan pas keren. We stoppen bij de eerste lodge met camping in het dorp. Het is gedeeltelijk ondergelopen waardoor er geen stroom bij de campingplekken is, maar we kunnen er staan. De receptioniste verteld ons dat de weg onbegaanbaar is en dat de Kunene river Lodge compleet afgesloten is van de buitenwereld. Je kan er niet meer komen, het staat nog verder onder water dan bij hun.
We zetten de camper neer en worden door onze buren, 3 blanke Zuid-Afrikanen, uitgenodigd voor een kop koffie. Bij de koffie krijgen we een gedroogde sagoworm. Dat is zo'n witte dikke worm die je in die survivalprogramma's op discovery ziet. Alleen deze was gedroogd en daardoor zwart en plat. Er zat eigenlijk geen smaak aan, het kraakte voornamelijk.
We maken verder een praatje met ze en mogen hun rooster voor de braai voor vanavond lenen. Zij gaan eerst nog even in een andere lodge een pot bier drinken. Wij gaan het vuur aanmaken, leggen aardappels in folie in het vuur en leggen ons vlees en de paprika op de folie op het rooster. Het vlees heeft nogal wat zeen en pees, maar dat mag de pret niet drukken. We houden het vuur voor onze buren aan. Die komen net terug als wij klaar zijn. We gaan afwassen en afkoelen bij het zwembad. Met de voetjes in het water ondervinden we een waanzinnige ervaring: als de zon inder gaat, loopt de temperatuur omhoog. Met zon was het 30 graden, zonder zon verteld de thermometer dat we op 32 zitten. Vreemd. Maf en raar. Inmiddels is het helemaal donker, maar nog steeds is het 32 graden. Dat wordt een warme nacht in de camper. We woelen en we draaien, maar de slaap wil met deze hittte niet komen. Het geraas van de rivier op 5 meter afstand helpt ook al niet echt. Uiteindelijk vallen we dan toch in slaap.

Omarunga Lodge
Epupa falls
N$ 200,-
185km gereden

Woensdag 9 maart 2011

We staan om 7.00 uur en het is nog steeds 25 graden. Koeler is het niet geweest vannacht. De hele nacht hebben we het geraas van de rivier en de watervallen gehoord en gehoopt dat we hoog genoeg staan. Het water is iets verder de camping opgekomen, maar we staan nog droog.

Na het ontbijt gaan we nog even afkoelen in het zwembad. Het handvat van de deur van de camper aan de binnenkant afgebroken. Niels repareert het met wat ducktape zodat de deur in elk geval weer open en dicht kan.

Zwem~~bad~~ camping		herder onderweg

Om 10.00 uur gaan we op pad. Dezelfde weg terug, want de enige andere weg uit Epupa falls staat onder water.
Onderweg springen ineens 2 mannen in uniform de weg op. Er word niet gezwaaid, maar we krijgen een vrij duidelijk stop-teken. Aan de kant staat een politiebusje. Als we gestopt zijn loopt eentje de auto rond en de ander begint ons nummerbord op te schrijven. We laten de motor nog even draaien totdat de mannen ons gedag zeggen en de normale vragen stellen, zoals waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Daarna kunnen we weer verder. Onderweg komen we wer een hoop koeien en mensen tegen die vriendelijk zwaaien of even vriendelijk bedelen. We zwaaien naar iedereen terug. Tijdens de lunch komt er een koe op bezoek. Inge vlucht de camper in en wacht totdat het beest weg is. Best wel groot hoor.
Rond 14.00 uur zijn we in Opuwo. Hier doen we weer wat boodschappen. We hebben onze lege 5 liter flessen water van de afgelopen 2 dagen bewaard voor de jongens op het parkeerterrein van de supermarkt. Daar vroegen ze de vorige keer om, maar toen hadden we ze niet. Dus die geven we aan ze af. Een soort van recycling. Na Opuwo pakken we de asfaltweg naar Kamanjab. Ongeveer 40km voor Kamanjab krijgen we vleescontrole. Er wordt gevraagd of we rood vlees bij ons hebben. We hebben alleen wat vetspek voor de braai bij ons en daar zit geen rood vlees aan. Maar dat blijkt ook niet te mogen. De controleuse is chagerijing, ze vind het veel te warm, en ze moet ons eigenlijk een bekeuring geven. We worden naar de kant van de weg gedirigeerd en we bakken het vlees gaar aan de kant van de weg. Gelijk een beetje kruiden en we mogen verder. Zonder bekeuring.

langs de weg		100 i.v.m. olifanten?!

We rijden lekker door op de asfaltweg. We komen langs een hoekje van het Etosha nationaal park en gelijk zien we een stel giraffen. Eentje staat aan de verkeerde kant van het hek een beetje suf om zich heen te kijken.
We zijn rond 18.30 op een camping bij Kamanjab. De camping ligt midden in een prive-gamepark. Je kunt hier in het seizoen ook jagen, maar wij komen voor de camping. Spotgoedkoop, en heel mooi gelegen in de kom van de bergen. We rijden langs de springbokkies naar onze plek. Ook hebben ze een krokodil op het terrein in een eigen ruimte. Er wonen 2 zwarten op het terrein, dus warm water is alijd beschikbaar. Als Inge bij het zwembad aan het lezen is loopt er een zwarte scorpioen met zijn staart omhoog voorbij. Toch maar snel de camper in en vroeg gaan slapen.

Alpec bushcamping and gamepark
Kamanjab
N$ 160,-
438km gereden

Donderdag 10 maart 2011

We staan om 7.30 uur op en verlaten twee uur later de camping. In Kamanjab gaan we eerst tanken en verse groente kopen. Hierna vervolgen we onze weg richting het zuiden. We rijden door schitterend landschap van rotsachtige groene heuvels. Het is leeg qua dieren en mensen. We komen weinig tegen. Daarom nemen we, als we bij het dorp Fransfontein aankomen, een kleine detour door het dorp. Er staan minstens 3 kerkrn en er is een schoolgebouw. Veel huizen zijn van steen. Het is duidelijk een wat groter dorp. Er zit zelfs een kliniek en een souvenierwinkel (die gesloten is).

We rijden de C39 verder af naar Khorixas over een asfaltweg. Daarna rijden we weer op een gravelweg. We stoppen bij het "petrified forest" (de versteende bomen). Hier gaan we met een gids op pad. Je moet een gids inhuren en mag niet zelf de wandeling maken. De gids kost N$ 25,- pp en je moet N$ 10,- voor de auto betalen. Het is een leuke wandeling. Niet alleen zien we de versteende bomen liggen (die in de ijstijd hiernaar toe zijn gedreven of tijdens de breakup van het oerplateau hier terecht gekomen; dat blijft onduidelijk), ook zien we de bijzondere planten die alleen in Namibie en in het zuiden van Angola voorkomen, Welwitschia Mirabillis. De gids verteld een hoop. De rondleiding duurt ongeveer 25 minuten. Het is bij ons iets korter, want tegen het einde begint het met grote druppels te regenen en de gids loopt ineens een stuk sneller. Niels niet. Die maakt leuk nog een öaar foto's.
Na deze toeristische attractie gaan we verder. De volgende stop is een geocache bij een sinkhole, het wondergat. Nadat we de goede kant van een berg hebben gevonden, gaat de klim beginnen. Het is niet heel erg hoog en gelukkig valt het met de hitte mee. Ook is de regen gestopt. Er zit een gigantisch diep gat in de grond wat eigenlijk het beste van boven te zien is. We hadden het in eerste instantie ook niet opgemerkt. Nadat we ons ding hier gedaan hebben is het tijd voor een volgende geocache, iets verderop bij de "burned mountain". De berg zelf is eigenlijk niet zo bijzonder. Het is een zwarte heuvel waar je niet op mag. De geocache ligt een stukje verder. Om er te komen is een 4x4 auto vereist. Het is er steil en oneffen. Niels moet stapvoets rijden in de lage versnelling. Inge gaat liever een stukje lopen. Ook deze geocache wordt snel gevonden tussen de rotsen. De laatste geocache is bij de orgelpipes. Dat zijn bergen waarvan de stenen in de lengte zijn gespleten. Een apart gezicht. Hier lopen we langs de "orgelpijpen" naar de cache toe. Ook deze is niet moeilijk en vinden we snel.`

~~boom~~ steen.		jikes		rechtop stenen		"orgelpijpen"

We rijden hierna nog een half uur door en de rotsen worden steeds ruiger. Tomtom meldt een camping in de buurt. We vinden het in de rotsen. Het is een prachtige community-camping. Alles wat hier wordt verdient, gaat rechtsteeks de gemeenschap. Iedere plek heeft zijn eigen wc en douche, keurig weggemetseld in de rotsen. Wauw, wat is dit een schitterende plek. Achter je de hoge rotsberg met zijn rondingen en hoeken, voor je de woestijn, en boven je alleen maar blauwe lucht. Totdat het natuurlijk gaat regenen. Maar dan is de plek nog steeds heel bijzonder mooi.

Het vuur onder de boiler voor warm water wordt voor ons aangemaakt. We gaan eerst douchen, want als we te lang wachten is dat vuur weer uit en hebben we alleen koud water. Het is douchen met een uitzicht. Je staat ergens tussen de rotsen in de openlucht. Je voelt je helemaal alleen hier, zo stil is het.
Al snel begint het te regenen. We vluchten de camper in, want dat is de enige redelijk droge plek. Met de lamp aan komen er door alle gaten en kieren een heleboel zandvlooien of iets van die grootte binnen. Al snel ziet het zwart rond de lamp en tegen het plafond. We proberen het een en ander te doden en doen snel de lamp uit. Om 21.00 gaan we slapen. Het blijft lang doorregenen. Om een uur of 2 horen we een grote klap. Het regent nog steeds. We kijken heel even buiten, maar merken niets op. We ruiken een houtvuurtje en gaan ervan uit dat iemand van de camping het koud heeft en een vuurtje heeft gemaakt. Snel weer verder slapen.

Doro !Nawas Granietkop
Doro !Nawas, 30km vanaf Twijfelfontein
N$ 120,-
269 km gereden

11 mrt t/m 19 mrt

Site content by Niels & Inge.