Namibie, 2011

25 feb t/m 3 mrt
4 mrt t/m 10 mrt
11 mrt t/m 19 mrt

homepage

In den beginne waren er filmpjes:

slik, zucht.

slik, zucht.

en dus wilden wij ook ;)

Vrijdag 25 februari 2011

We kunnen uitslapen, want we vliegen pas in de middag. Alles is voorbereid, de koffers zijn gepakt en we hebben al maanden het internet afgestruind voor wetenswaardigheden en informatie over Namibie. We zijn er helemaal klaar voor. Denken we.

We pakken om 14.10 de trein naar Schiphol. Ruim een half uur later geven we de bagage af. We hadden thuis al ingecheckt voor de vlucht naar Frankfurt. Het inchecken voor de vlucht naar Windhoek was niet gelukt. Dat willen we op schiphol doen, maar ook daar kan het niet. We zullen moeten wachten tot we in Frankfurt zijn. Hopen dat er dan nog 2 plekjes naast elkaar zijn.

Omdat we alle tijd hebben lopen we rustig een rondje over Schiphol Plaza voordat we door de douane gaan. We vliegen binnen Schengen in eerste instantie, dus we hoeven onze paspoorten niet te laten zien. Bij de bagage controle mogen we een van de twee tassen uitpakken. Wat wil je ook, als je alle snoeren, opladers, batterijen en elektronische spullen in een rugzak in een extra tas hebt zitten... Maar alles wordt goedgekeurd. We lopen op ons gemak naar de gate, waar we precies om boarding tijd aankomen. We mogen meteen doorlopen en moeten een trap af, naar buiten en een bus in. Een voor ons ongebruikelijke procedure. Is dit het begin van de afbraak van KLM? De bus brengt ons naar een piepklein vliegtuigje die vol staat met op elkaar gepakte stoelen. Best knap wat ze in zo'n vliegtuigje weten te proppen. En hij zit nog bijna vol ook.

Zodra we opgestegen zijn krijgt de eerste klas een broodje en wij krijgen een zakje koek. Snel komen ze met het drinken langs en dan dalen we alweer. In totaal zijn we 50 minuten in de lucht geweest.

Op Frankfurt gaan we op zoek naar de transferbalie. Deze blijkt niet aanwezig te zijn. We moeten de bordjes exit volgen en dan bij terminal D weer helemaal opnieuw inchecken. De boardingpass hebben we snel te pakken.
Er is niet veel te doen op het vliegveld. We hebben een uur over en gaan de telefoons maar opladen, terwijl we een meegebracht boterhammetje eten. Dan gaan we bij de gate door de bagage controle.
De tas met snoeren enzo legen we maar op voorhand. Dat scheelt een controle, maar de tomtom moet nog even apart getest worden. Ook Niels gaat natuurlijk piepen en mag gefouillerd worden. Gelukkig wordt ie goedgekeurd en mogen we samen verder.

Weer precies op tijd zijn we bij de gate. Dit keer zitten we in een groot, maar oud vliegtuig. Geen eigen entertainment systeem, het tv - schermpje vooraan is bijna niet te zien. Dat wordt dus hopelijk slapen vannacht. Gelukkig hebben we plaatsen met wat meer beenruimte. Er staan vooraan 3 stoelen en daarachter 4. Daardoor hou je iets ruimte over.

Een kwartier na vertrektijd staan we nog steeds stil. Er wordt omgeroepen dat twee pasagiers niet aan boord zijn, maar wel hun bagage hebben ingecheckt. Die bagage moet er eerst uit voor we vertrekken. Om 20.50 uur komt er beweging in het toestel, we rijden en rijden en rijden. Helemaal naar Namibie lijkt het wel. Maar dan om 21.10 is het zover, we stijgen op en al snel vliegen we hoog in de lucht.
We krijgen eerst een drankje, dan komt het eten, kip of beef en daarna de volgt de tax free.

Het licht gaat uit en we proberen wat te slapen. Het lukt redelijk totdat onze buurman ook in slaap valt en gigantisch snurkt. Hij komt zelfs boven de herrie van het vliegtuig en de muziek uit de koptelefoon uit.

We zijn klaar wakker. Dan maar het verslag bijwerken en een boek lezen. We hebben het boek Solitaire van Ton van der Lee bij ons. Dat gaat over een Nederlandse filmproducent die in het dorp Solitaire in Namibie is gaan wonen. Het schijnt een boek te zijn die je gelezen moet hebben als je naar Namibie toe gaat. We hebben Solitaire gepland staan aan het eind van de vakantie. Na een paar uur is het gesnurk opgehouden en gaan we weer slapen. Althans. Inge. Niels natuurlijk niet.

Stoere Inge		Lopen naar de aankomst hal

Zaterdag 26 februari 2011

We hebben af en aan een beetje kunnen weg dommelen, maar niet echt geslapen. Om 6.00 uur gaan de lichten aan en krijgen we een ontbijtje.
Anderhalf uur daarna zijn we geland op het internationale vliegveld van Windhoek. We lopen de trap af, het vliegtuig uit en staan buiten. Dit keer geen bus die ons naar de terminal brengt, maar de benenwagen. We lopen over het vliegveld, heel apart. Het is heerlijk weer, maar ja, het is pas 7.30 uur. We wachten ruim 3 kwartier voor de douane, maar kunnen de bagage meteen meenemen. Er staat een bordje met onze naam, de chauffeur die erbij hoort is even aan de wandel. We pinnen gelijk wat Namibische dollars en dan verlaten we het vliegveld. Na 5 minuten zien we 2 kudu's die aan de rand van de weg lopen. Welkom in Namibie.
Rond 9.15 uur zijn we bij Britz beland. De camper staat klaar en alle formaliteiten worden afgewerkt. We krijgen tekst en uitleg over alles wat er in de camper is en hoe het werkt. Ze hebben een slim systeem: we werken van boven naar beneden een lijstje met punten af. Zo vergeten we niets. Hopen we.

We krijgen de camper leeg mee, dus eerst maar even tanken. Er zit een dubbele tank in, dus dat wordt een dure. We willen met creditcard betalen, maar dat kan niet. We zetten dan maar het limiet op N$ 1000,- aangezien we N$4000,- hadden gepint en we N$700,- voor de transfer moesten betalen en zo meteen ook nog N$800,- voor de 4x4 cursus en we nog een heleboel boodschappen moeten doen die we ook moeten betalen. Zo gaat het redelijk hard. Het tanken duurt een flinke poos. Het gat waar de diesel in moet is verbouwd. Iemand heeft er het tankgat van euro 95 in gestopt... We belanden in een discussie over diesel of benzinen. Pas als de motorkap open gaat, geloven ze dat we diesel moeten tanken.
Na het tanken gaan we naar een grote supermarkt. We kopen alles wat we op ons lijstje hebben staan en een paar broodjes voor de lunch. Het prijspeil ligt een stuk hoger dan in Kenia. Dit zijn echt westerse prijzen. Voor een brood betaal je ruim 2 euro.
Na de boodschappen moeten we echt even rustig zitten, want we staan te tollen op onze benen.

We rijden naar een mooi uitzichtspunt, waar "toevallig" een geocache ligt en pakken de stoeltjes uit de camper. Zo en nu even rustig genieten. Het is heerlijk weer, aan de warme kant, maar er staat een windje en af en toe komt er een wolkje voor de zon. We genieten van ons broodje en het uitzicht en zoeken de geocache. Deze wordt uiteindelijk door Niels gevonden onder een steen.
Om 14.30 uur klappen we de stoeltjes weer in en gaan we naar de Windhoek country club. Hier hebben we afgesproken voor de 4x4 cursus. Het is even zoeken waar onze trainer is, want het blijkt een nogal groot complex te zijn. We vinden elkaar en mogen Ben volgen naar een terrein ietsje verderop. We kijken hoe het terrein eruit ziet en zeggen tegen elkaar dat ons dit nooit gaat lukken. We krijgen eerst wat uitleg en dan stapt Ben bij Niels in de auto. Inge loopt mee.
Bij een afdaling legt Ben Inge uit hoe ze aanwijzingen moet geven. Dit gaat niet helemaal goed en Niels glijdt wat uit maar heeft de camper goed onder controle. Inge houdt het verder bij wat foto's en film maken en let goed op bij alle uitleg die hij geeft. We leren een hoop en Niels blijkt een snelle leerling te zijn. Binnen het uur heeft hij alles onder de knie, maarja de cursus is 2 uur. Dus Inge mag/moet ook aan de slag. Dat vindt "men" toch wel erg verstandig. Inge vindt het iets minder, maar al snel blijkt dat ze die camper goed onder controle kan houden. Op het laatst rijdt ze zelfs een helling in d'r eentje en heeft ze er plezier in! Na bijna twee uur weten we alles en nemen we afscheid van elkaar. We hadden thuis het plan om de eerste avond in Windhoek te gaan uit eten, maar we zijn zo kapot dat we meteen naar de camping gaan. Dat is nog geen tien minuten rijden. We melden ons en krijgen een mooi plaatsje onder een afdak toegewezen. Het dak van de camper gaat hierdoor niet helemaal omhoog, maar dat is beter dan in de volle zon staan.
We moeten de tassen uitpakken en de camper gaan inruimen. Het is allemaal wat passen en meten, maar uiteindelijk is alles opgeruimd. We eten een noodle soep en gaan daarna naar bed. Het is inmiddels 21.00 uur en we zijn stuk...

Monteiro Camp, Windhoek
Plaats nr 3 N$ 160,-
29 km gereden

Zondag 27 februari 2011

Om 2.30 uur zijn we wakker. Klaar wakker. Na wat draaien gaat Inge eruit om naar het toilet te gaan en wat aftersun op te doen. Gisteren behoorlijk verbrand. Daarna maar even het verslag bijwerken, want ja, je moet toch iets. Om 4.00 uur toch maar weer proberen om te slapen. Om 7.00 uur gaat de wekker. Inge is gebroken van het liggen op verschillende kussens en spleten die ertussen vallen. We staan rustig op en eten een ontbijtje buiten. We hebben en schitterend uitzicht op mooie groene heuvels. Opeens horen we dierengeluiden en als we kijken zien we 2 kudu's achterelkaar over de heuvel aan de overkant rennen. Wow!

Na het ontbijt controleren we hoe het werkt om de banden op te pompen met de compressor. Het kost wat moeite, maar ook dit lukt Niels uiteindelijk. Het meegeleverde hulpstuk moest half gesloopt, maar enfin. Moet Britz maar de goede nippel meeleveren. De olie en alle andere vloeistoffen worden gecontroleerd, we ruimen de camper op en verlaten de camping om 10.00 uur.

Fruhstuck		Toet!		Landside bij GeoCache

Op naar een geocache in de buurt. We komen aanrijden bij de cache en zien een gezin rondom een verkeersbord zoeken. Euhm, zijn dat ook geocachers? Wel heel erg toevallig, en inderdaad, ze zoeken ook het doosje. In dit geval blijkt het een buisje te zijn. We geven elkaar handjes en blijven even praten. Ze zijn een gezin dat in Namibie woont en sinds een paar weken an het geocachen zijn. Ze loggen onze tb die we in de auto hebben hangen, we verwisselen signature itmes en daarna gaan we ieder weer onze eigen weg. De volgende stop is een geocache bij een monument voor oorlogslachtoffers. Deze vinden we ook snel.
We gaan nog naar een supermarkt voor een paar kleine dingen en extra water. We willen ook pinnen maar dat lukt niet. Hierna gaan we Windhoek uit en al snel rijden we op de B1. In Okahandja proberen we bij de Shell te pinnen om daarna te kunnen tanken. Je kan namelijk niet met je creditcard betalen, wel hebben ze overal pinautomaten staan. Het enige nadeel is dat die automaten geen geld geven...

We rijden verder het dorp in en komen bij een automaat van een andere bank. We hebben geluk. Hij doet het en geeft N$ 2000,- per keer. Dus maar een paar keer opgenomen, want alles moet cash betaald worden en met de diesel loopt het op.

We lopen ook nog even de Spar binnen die ernaast zit om brood te halen. We komen met crackers naar buiten. Het brood was gemiddeld 6 dagen oud en had de schimmel erop zitten. Na deze detour gaan we weer de grote weg op.
We lunchen bij één van de vele, vele picknickplaatsen langs de weg. Na de lunch gaat Inge verder met sturen. De weg is heel lang en recht. Het uitzicht is mooi, maar tweehonderd km hetzelfde en dat wordt saai. Wel zien we een paar keer apen op de palen langs de weg en in de bosjes zitten. Ook komen we een keer zwijnen tegen, zien we roofvogels en springbokkies. Rond half vijf verlaten we de asfaltweg en draaien we een zandweg op. We wisselen weer van bestuurder, Niels rijdt verder.

Dit is een hele mooie weg en goed te rijden. Dan komen we de eerste wateroversteek van vele tegen. We kijken goed hoe we hem willen nemen en gaan ervoor. Alles gaat goed, we zijn blij met de cursus die we hebben gehad. Op deze leuke en mooie weg komen we nog meer vogels tegen, waaronder Zazoe, de neushoornvogel. We rijden langs waterbergplateau, een mooie platte berg met hele ruwe afgronden. Het is hier echt schitterend. Voor we naar de camping rijden, doen we nog een geocache. Deze vindt Niels onder het toeziend og van een gigantische spin, zo groot als zijn hand...

Na de geocache rijden we naar de camping. Voor de laatste 4km moeten we van de "hoofd"-zandweg af, een klein zandpad op. Ook nu geen probleem met het rijden. Pas tegen het einde van het pad blijkt het vennijn: de weg is weg. We rijden tegen de rotsen aan, flink ruw omhoog. We volgen het spoor en komen uiteindelijk veilig boven. Opeens komen er twee mannen op ons af. Zij zijn van de camping en we blijken bij de receptie aangekomen te zijn. We zetten de auto even aan de kant en gaan ons inschrijven. In drievoud. Ze zijn werkelijk dol op papieren invullen hier. We krijgen plek nummer 3 toegewezen. Een hele mooie plek met een braai en afdak om onder te zitten. De plek zelf is omgeven door bosjes en bomen, waardoor het lijkt alsof je er alleen bent. Er is echter nog een stel aanwezig. Om bij de badkamer te komen moeten we over een smal paadje. Er zijn twee ingangen, deuren kennen ze hier niet, per ingang zit een toilet, douche en wasbak. Het is allemaal erg schoon. De eerste ingang is voor ons. We lopen eerst naar het zwembadje. Het water is ontzetted koud, maar Niels is stoer genoeg om er volledig in te gaan. Inge voelt met haar voeten en vindt het voldoende, ze geniet liever van de omgeving. Niels is na 10 minuten voldoende afgekoeld en we lopen terug naar de camper.
We willen de braai uitproberen en nemen daarom een brandend stuk hout mee van de waterstook van de douche. We hebben zo het begin van ons vuur. Niels stookt het vuur op en we leggen er aardappels in folie in voor gepofte aardappel. Dit kost tijd om ze gaar te krijgen, maar ze kunnen rustig blijven liggen. Terwijl Niels zich met de braai bezig houdt gaat Inge douchen. Wat een heerlijke douche hebben ze hier. Het water wordt dus verwarmd op een houtvuurtje, maar is heerlijk warm. Terwijl je doucht zie je de buitenlucht. Dit is het echte camperen. Als Inge weer terug is, liggen er ook al reepjes paprika op de braai en gaat het vlees er net op. We hebben gemarineerde speklapjes en het smaakt verrukkelijk. De aardappels zijn een uur nadat ze in het vuur zijn gelegd gaar. Deze eten we met een saladesaus en smaken ook erg goed. Inmidels is het wel pikdonker geworden. Niels gaat douchen, terwijl Inge het bed in orde maakt. We zetten de foto's nog even over, schrijven het verslag en gaan om 23.00 uur slapen. We hebben hier geen stroom en geen telefoonbereik.

Waterberg plataeu camping, Waterberg
Plaats 3
N$ 300,-
331 km gereden

Maandag 28 februari 2011

Vannacht iets beter geslapen, maar om vijf uur toch weer wakker. We gaan met z'n tweetjes even naar het toiletgebouw en Niels valt daarna weer in slaap. Inge is klaarwakker en gaat na een paar keer draaien een uurtje het verslag bijwerken. Daarna nog een uurtje rustig naar alle geluiden luisteren. Om 7.30 uur staan we op. We ontbijten met een gebakken eitje en verlaten 2 uur later de camping.
We rijden eerst een stukje door naar de lodge om te zien of daar een uitzichtspunt is. We parkeren de auto en gaan omhoog lopen. Na zo'n 700 meter zijn de huisjes van de logde met een mooi uitzicht. We lopen bijna een half uur. Inmiddels is het al aardig warm geworden en bij de zoveelste bocht keren we om. Beneden aangekomen zegt de mevrouw bij de receptie dat het zonde is om niet te kijken, want het is erg mooi boven. We besluiten om toch nog een kijkje te gaan nemen, maar pakken dan wel de auto voor de extreem stijle weg naar boven.
Eenmaal weer boven aangekomen staat er iemand klaar om ons rond te leiden. Er was door de porto doorgegeven dat we voor het uitzicht kwamen. Hij nam ons eerst mee naar een huisje wat uitkeek over de uitgestrekte vlakte. De kamers zijn zo gemaakt dat je vanuit bed het beste uitzicht hebt, op het uitzicht dat je vanuit je prive-badje buiten hebt na. Hij verteld waar we het water-aanvoer-kanaal voor Windhoek kunnen zien. Het water schijnt hier heel goed te zijn. In de verte zou je de Herero-stad Okakara kunnen zien. Het contrast is zo groot, want als je naar de andere kant kijkt, zie hele stijle rotsen. Daarna neemt hij ons mee naar hun nieuwe restaurant. Het past helemaal in de omgeving, met rotsen waar netjes omheen gebouwd is en zelfs een orginele boom die tegenwoordig onder het afdak staat.

Om 10.45 uur rijden we weer beneden. We pakken de D-weg naar Hoba. Hier ligt, voor zover bekend, de grooste meteoriet die op aarde is gevallen en "gewoon" te bezoeken is. Onderweg komen we al snel een grote groep bavianen tegen. Ze zitten op de weg, lopen toch op hun gemak naar het gras aan de zijkant voordat we echt bij ze zijn. We rijden rustig verder. We rijden weer door lage riviertjes en grote plassen water. Verderop veranderd het landschap langzaam. De weg wordt wat beter. Minder water en wat meer gravel i.p.v zand. Dan komen de hekken en veeroosters. De hekken mogen we zelf opendoen, maar "maak a.s.b. die hek toe". Het blijkt een goede workout te zijn voor Inge. Ze heeft minstens 10 hekken open en dicht gedaan. En Niels moet steeds maar wachten tot ze weer terug bij de auto is. We vervolgen de route en komen weer een heleboel vogels, roofvogels, kevers en vlinders tegen. Ook zien we een paar kudu's, herten en wrattenzwijnen. We zien zelfs een dikdik.

We lunchen rond 13.00 uur lunchen we aan de kant van de weg. We besluiten om een omweg te rijden voor een geocache. De omgeving is mooi en we rijden hierdoor langer op de onverharde stille weg. De cache wordt gevonden bij schitterende "angeltrees". Erg mooie bomen. Niels schiet nog even in de panioek, want de banden zien er plat uit. Een snelle check met de meegeleverde druk-meter leert dat het optisch bedrog is.

Hierna rijden de verder en komen door een prachtige canyon. Hier stikt het van de zwijnen. Zowel bruine als grijze zien we. Dan zijn we weer bijna in de bewoonde wereld, want we draaien het asfalt op en zien weer een aantal auto's.
Net ten zuiden van Grootfontein vinden we een camping. Het ziet er bij de ingang erg luxe uit. Het zijn verschillende luxe huisjes, maar ze hebben ook een camping. Het lijkt wel allemaal nog in aanbouw. We kunnen er terecht voor een prikkie, N$ 50,- per persoon. Er is gewoon stroom en we mogen van hun computer gebruik maken om even het internet op te gaan, zonder extra kosten. Dan maakt het ons niets meer uit het eruit ziet dat het nog niet af is. Men is nog volop aan het werk, alleen niet als wij er zijn. Dan staan ze met 20 man een beetje om zich heen aan het kijken. We parkeren de auto, klappen de tent uit en het dak omhoog en terwijl Niels het verslag op een USB-stickie zet, gaat Inge de camper inrichten en de groente voor de pasta snijden. Daarna nog even rustig lezen in het boek Solitaire over Namibie.
Als Niels terug komt gaat hij koken. We eten het op onder een afdak wat elk kampeerplek heeft. Terwijl we eten wordt het langzaam donker. Als het donker is komt een grote vlinder op het bord van Niels zitten, waar nog de botjes van de karbonade op ligt. De vlinder gaat er lekker van eten. We maken zoveel foto's als mogelijk is.
Na het eten blijkt dat het slaapgedeelte van de camper precies in een felle lamp staat. We besluiten om de camper om te draaien met de tent uit en het dak omhoog. Het is en beetje opletten, maar de camper wordt op het smalle stukje gedraaid. We gaan de afwas doen en dan vinden we een losse lichtschakelaar. Als Niels deze uitprobeerd, blijkt de grote lamp uit te gaan. De camper had helemaal niet omgezet hoeven worden. Het licht kan gewoon uit...
Na de afwas gaan we naar de camper, nog wat foto's verwerken op de computer en het verslag bijwerken. We gaan om 22.00 uur slapen.

Lala Panzi lodge and campsite
Grootfontein
N$ 100,-
240 km gereden

Dinsdag 1 maart 2011

Om 6.00 uur wordt Inge gewekt door druppels water die op haar arm vallen. Het regent niet, maar de luchtvochtigheid is 90% met een temperatuur van 14 graden waardoor er dauw ontstaat op het dak en dat druppelt nu naar binnen.
We leggen er een handdoek op en gaan nog een uurtje slapen.
Om 9.30 uur rijden we van de camping af en gaan we naar de meteoriet. Het is een half uurtje rijden en TomTom stuurt ons alle kanten op, behalve de goede. Uiteindelijk besluit Niels om dwars tegen de navigator in te gaan, en zijn we snel bij de meteoriet. De parkeerplaats is leeg, maar er staat iemand op ons te wachten bij wie we de N$ 20,- pp moeten betalen. De meteoriet lijkt wel van metaal te zijn. Het is een behoorlijk ding. Na het bewonderd te hebben gaan we de geocache zoeken die hier ergens ligt. Hij is nog niet eerder gevonden, dus met een beetje geluk zijn we de eerste. Dat geluk hebben we. We moesten even zoeken, want er zat een afwijking van 18 meter in de coordinaten, maar hij is gevonden.
We rijden naar Grootfontein, spotten onderweg nog stokstaartjes en gaan weer wat boodschappen doen voor we vanavond voor 4 nachten in een nationaal park zitten waar je niets kan kopen. We tanken ook weer. Het metertje staat nog op overvol, maar dat komt omdat we twee tanks eronder hebben liggen. Pas als de eerste tank leeg is en we aan de tweede tank gaan beginnen gaat de meter lopen.
We rijden daarna door naar Tsumeb. Dit blijkt nog iets groter te zijn dan Grootfontein en zou ook een hele goede plaats zijn voor de boodschappen. We gaan lunchen in een park tegenover een klein museum. In de tuin van het museum staat een lokomotief. Hierin zit een geocache verstopt, maar het museum is gesloten en we kunnen er niet bij. Het is nu 12.30 en het gaat om 14.00 uur weer open. We eten op ons gemak ons brood op en besluiten om een kijkje in het centrum te nemen.
Er is een grappige winkelstraat waar we even een wandeling door maken. Tegen de tijd dat we terug bij de auto zijn gaat het museum open. Het zoeken kan beginnen. We proberen zo voorzichtig mogelijk te zoeken om niet op te vallen, maar kunnen het doosje niet vinden. De bewaker komt een kijkje nemen, loopt weer weg, komt weer kijken, gaat weer weg, komt weer kijken en vraagt in het Afrikaans of we het schrijfboekje zoeken... Euhm, ja. Eigenlijk wel. Hij tovert een deurtje open en voila, daar is de cache.

We lopen nog even door het museum en gaan door naar Otjikoto lake waar ook een geocache ligt. Het is niet echt een meer, maar een heel groot en diep gat in de grond waar water in staat. Hoe het is ontstaan is onbekend. Tot nu zijn ze tot 75 meter diep gekomen, hebben vanalles gevonden behalve de bodem. De omgeving is erg mooi. Er groeien veel bomen, struiken en cactussen. We lopen een rondje om het watergat en zoeken op het laatste stukje naar de geocache. We vinden uiteindelijk een mooi tupperware doosje onder wat stenen, maar helemaal leeg. Zelfs geen logboekje, maar zien aan het doosje dat het wel de goede is. We hebben zelf ook geen logboekje bij ons dus leggen we er een sticker met onze naam in.

Inmiddels is het 16.00 uur en begint het laatste stukje van onze reis van vandaag. Eerst rijden we op de B1, maar voor de laatste 30km is het een kleinere weg. Nog steeds wel asfalt. Langs de kant zien we kudu's lopen. Als we door de eerste gate van het park komen, valt het op dat het erg bebost is langs de weg. Wel is het weer heel erg groen, maar dat zie je overal op dit moment.. Opeens zien we twee dikdiks aan de kant van de weg staan. Ze bibberen wel, maar rennen niet weg. Niels stopt en maakt een paar foto's. Dan verschijnt er ook nog eentje aan de andere kant van de weg. Die gaat lekker van de boom knagen. We blijven nog even kijken, maar dan moeten we verder.
2 Minuten later zien we een gazelle aan de kant lopen naar twee giraffen die er aan het eten zijn. De giraf schrikt van het hert en loopt naar een volgende boom. Ook staken er nog een paar zwijnen over. Na een minuut of 10 komen we aan bij de camping. Het is een opgeknapt fort. We schrijven ons in voor de camping bij de ene persoon, daarna door naar de andere voor de entree van het park. N$ 680,- voor twee personen voor 4 dagen. 2 Mensen die allebei een eigen kassa, een eigen computer en een eigen pin automaat hebben. Tsja. Afrika.
We moeten de vijfde Maart voor 17.00 uur het park verlaten. We mogen zelf een plekje uitzoeken en gaan daarna meteen aan het eten beginnen. Niels maakt aardappelpuree met witte bonen in tomatensaus en knakworstjes. Als we het op hebben, lopen we naar de waterpoel. Dit is een verlichte drinkplek voor dieren, waar voor de toeristen een tribune is gemaakt. We kijken hier naar de zonsondergang. Het is erg mooi, zeker als er opeens een 4 giraffen langs komen. Ze lopen niet helemaal naar de poel, maar zijn toch mooi te zien. Als de zon helemaal onder is komt er nog een buffel of gnoe langs in z'n eentje. Deze komt wel drinken, maar het is te donker om het goed te zien.
Als ie weg is gaan we terug naar de camper.

Regeltjes		Nessie de giraffe

Onderweg terug vindt Niels nog een geocache in het donker. Hij ligt op het terrein van de camping, maar het laatste stukje is bijna onbegaanbaar. Dat kost een shirt wat door de stekelige bosjes blijft haken aan de doornen. Terug bij de camper nog even het verslag verwerken en wat lezen. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Namutoni camping
Etosha
N$ 400,-
251 km gereden

Woensdag 2 maart 2011

Vandaag is onze eerste echte dag in het nationaal park. Inge staat om 6.45 uur op, Niels volgt een half uurtje later. De poort gaat om 7.00 uur al open, maar we hadden al afgesproken dat we niet meteen zo vroeg zouden gaan. We ontbijten en ruimen de boel op en zijn voor ons doen in een record tijd klaar.

Om 8.30 uur rijden we het park in. Het is meteen al raak. We zien na ongeveer 5 minuten twee auto's staan en gaan erbij staan. In de verte zit een jachtluipaard. Heeeeel erg ver in de verte, amper te zien met de verrekijker. Maar toch.
In het eerste half uur hebben we al mongoose, gazelles, grote roadrunner, springbokkies, gnoes, zebra's, gemsbokken, ijsvogels en nog een heleboel andere kleine vogels gezien. Even later zien we een roofvogel (arend?) boven in een boom zitten die aangevallen wordt door een stel kleinere vogels. Elke keer bukt ie met zijn kop naar beneden als zo'n vogel over hem hen vliegt en met de poten naar hem uithaalt. Hij zal wel in de buurt van hun nest zitten of iets dergelijks.
We zien voor de rest van de dag nog een aantal andere soorten roofvogels. Over de weg loopt een miljoenpoot. Niels probeert met de auto uit te wijken, maar het beestje loopt er zo onder. Dus stoppen en een leven redden... Verder zien we nog giraffen langs de kant. We zien vandaag erg veel giraffen. Ze zijn heel mooi en levendig. We zien twee giraffen vlak naast elkaar die met elkaar aan het dansen zijn met hun lange nekken. Het was een heel apart gezicht.
We lunchen ergens onderweg op en parkeerplaats van het park. Er zit een groot hek omheen zodat er geen dieren binnen komen. We horen dat er verderop een grote mannetjes olifant is gesignaleerd vanmorgen. Na de lunch rijden we ernaar toe, maar kunnen hem niet vinden. Hij is vast al verder gewandeld.
In een grote plas zien we een plofkikker. Hij blijkt te drijven. Is morsdood. En oneetbaar...

Alle eendjes zwemmen op het wegdek...		Zonnestralen

In de middag zien we nog schildpadden, struisvogels, een jakhals, kudu's, zwijnen en kraanvogels met jong.

We moeten om uiterlijk 19.00 uur bij de camping zijn. Gisteren is ons gezegd dat het hek dan dichtgaat. We zijn er om 18.30 uur. Netjes op tijd.

We schrijven ons in en zoeken een plekje uit op het kampeerterrein. Het is behoorlijk stukgereden. Het lijkt erop dat ze aan het renoveren zijn. Of achterstallig onderhoud aan het wegwerken.

Inge gaat koken vandaag. We eten boerenomelet met brood. Als het klaar is, is het boeren-roerei met groente en brood geworden, maar het smaakt prima. Om 21.00 uur gaan we naar de waterhole. Deze is een stuk moier dan die bij Namotoni. Zo is deze van twee kanten verlicht, zodat je echt alles nog kan zien in het donker. Als we er aankomen springt een honeybadger (soort das) weg. Dat blijkt het enige leven te zijn wat we te zien krijgen vanavond, behalve de muggen dan. Die vreten ons op. Na een uurtje houden we het voor gezien en gaan terug naar de camper.

> Bij het opmaken van het bed blijkt een slaapzak nat te zijn. We hadden al een paar kastjes die nat waren (onder de gootsteen, want de kraan zit los en lekt daarom). Nu blijkt de onderste plank van de kast waar alle kleding in zit ook nat te zijn. De rest is gelukkig we droog. We hebben verder nog 1 kastje met 2 planken en daar ligt het brood en crackers enzo. Dat moet ook in een droge kast. De slaapzak hangen we aan de droogmolen bij het washok van de camping.
We werken nog even het verslag wat bij en dan slapen. Vannacht heeft het geregend.

Halali camping
Etosha
N$ 400,-
249 km gereden

Donderdag 3 maart 2011

We staan om 6.00 uur op en zijn nog sneller dan gisteren. Om 7.20 rijden we de gate uit, 20 minuutjes nadat ie open is gegaan. We zien vooral veel vogels, maar al snel ligt er een gazelle op de weg die netjes op zij stapt als we naderen. We gaan naar Etosha lookout en komen ook nog 4 jakhalzen tegen. Even later zien we een hele ploeg parelhoenders met kleintjes. We krijgen een mooie zonsopgang te zien. We genieten van het moment en komen als snel weer nieuwe hertachtigen tegen. Dit keer zijn het springbokkies.
De parkeerplaats van de Etosha lookout is helemaal onder water gelopen. De lookout is best indrukwekkend. Je kijkt over de gigantische lege vlakte van de Etosha Pan. Er lopen regelmatig dieren over te zien aan de sporen, maar nu is het op een paar vogels en een heleboel muggen na leeg. We gaan verder naar de volgende officiele parkeerplaats waar je ook de auto uit mag. Onderweg komen we nog een roofvogel en een grote roadrunner tegen.

Voordat we op de parkeerplaats zijn ziet Niels iets afwijkend in de verte op een landtong. Hij stopt de auto, pakt een verrekijker en jahoor, het is een leeuw. En nog één. Twee leeuwen heel ver weg. We kijken nu alletwee door de verekijker en zien nog 2 leeuwen. Wel jammer dat het zover weg is. Er is geen manier om dichterbij te komen, dus geen foto's.
Op de parkeerplaats aangekomen strekken we onze benen en gaan een geocache zoeken. Ook hier zitten weer erg veel muggen, dus we gaan snel weer terug naar de auto. Er blijkt ook nog een paadje naar de pan zelf te lopen. Dit volgen we dan toch nog wel, en even later staan we tussen de dierensporen op de pan. Geloof niet dat het de bedoeling is, maar er zijn nog meer mensenvoetafdrukken tussen de sporen van de dieren. We herkennen hoefdieren, maar ook katachtigen die hier hebben gelopen. Toch maar weer snel naar de auto. We hebben al een hoop gezien en gedaan en het is nog geen 10.00 uur. We rijden op ons gemak verder en zien gemsbokken grazen. Ook ligt er een dode haas op de weg, waarschijnlijk aangereden. We vinden het raar dat er geen aaseters bij zijn. Het valt zowiezo op dat we geen gieren in de lucht zien vliegen, alsof er nergens een dood dier ligt.

We vervolgens onze weg en komen uit bij een mooi uitzichtspunt op een hele groene plek met een waterpoel. Er zijn een heleboel gazelles te zien. Ze zijn rustig aan het grazen en gaan gewoon verder als we de auto parkeren. De groep bestaat uit 3 gazelles met grote hoorns, een paar met kleine hoorn en een stuk of 50 zonder hoorn. Het is er een oase van rust. We zitten zeker 45 minuten rustig te kijken totdat een bus aankomt dwars door de overstekende dieren heen rijdt naar ons toe. De bus had eerst al aan de zijkant gestaan en we vroegen ons af of ie wel door de plassen heen kon, want hij stond er nou niet echt gunstig voor een mooi uitzicht. De gids groet ons en vraagt of alles goed is. Ja tuurlijk. "wat vonden we van de leeuw?" eh, We hebben geen leeuw gezien. "Aan de kant van de weg ligt een leeuw." "een leeuw aan de kant van de weg, waar jullie net stonden?" "ja, daar. Hebben jullie een leeuw over het hoofd gezien? Hij ligt er echt!" nou dat is lekker, ligt er een leeuw langs de weg zien we hem niet.
De gazelles zijn toch al verspreid en een leeuw is natuurlijk veel interessanter, dus we gaan ernaar toe. Het blijkt toch nog even goed kijken te zijn, want hij ligt niet gewoon langs de kant. Hij ligt achter een boom die redelijk aan de kant van de weg staat. Nog geen 20 meter van ons verwijderd. Dus als goede toerist zijnde gaat de motor van de auto uit, raampjes open en eruit hangen om foto's te maken. Het raam aan de kant van de leeuw doen we wel dicht en de sleutels houden we in het contact. Niels blijft achter het stuur zitten en Inge probeert foto's te maken. Hij ligt niet echt in het zicht, maar het lukt om een paar redelijke foto's te maken. We blijven nog wat kijken, maar de leeuw heeft er gen zin in. Hij blijft saai liggen en op een gegeven moment is ie het zat en gaat zo verliggen dat ie helemaal niet meer zichtbaar is. Dan gaan wij ook verder.

We rijden een aantal kleinere weggetjes. Er staan grote plassen water waar we doorheen moeten. Het gaat allemaal goed. We zien een hoop gazelles. Op een gegeven moment wordt het donker. Er komt een dikke regenwolk aan. We rijden weer terug naar de camping. Daar zijn we redelijk in de buurt en de slaapzak hangt nog buiten. Die willen we naar binnen halen voordat ie helemaal drijfnat regent.
We zijn te laat daarvoor. De regenbui is al losgebarst voor we op de camping aankomen, en autorijden in de volle regen is niet prettig. Niels ziet amper het vesrschil tussen de diepe plassen die er al waren en de regendruppel die naar beneden vallen. We halen het, en we proberen de slaapzak te redden, maar hij is nu echt drijfnat. We leggen hem in het washok binnen op een tafel. Kijken of ie daar een beetje droogt. Gelukkig hebben we onze eigen slaapzak ook bij ons en gebruiken we die.
Het is lunchtijd en omdat het zo regent besluiten we om te gaan lunchen in het restaurant van de camping. Inge neemt een tosti ham-kaas en Niels een tosti salami. De friet die erbij hoort hebben ze niet, het wordt sla erbij. Voor een tientje eten we allebei een tosti en drinken we een colaatje. Niet goedkoop, maar we hebben in Kenia wel duurder gezien.
We wachten de regenbui binnen af. Als het bijna droog is gaan we nog even in de toeristenshop kijken. We vinden een boekje waar een heleboel dieren die hier voorkomen in staan met naam. Het blijkt dat de gazelle geen gazelle is, maar een impala. 't Is maar dat we het even weten. Ook staan er een heleboel vogels in. We kopen het boekje en gaan weer op pad.

Pootafdruk precies waar wij zijn.		Neushoornen		Uiltje

Het is droog, uitgestorven en inmiddels is het 14.45 uur. We komen geen dier tegen. Wel zien we veel vogels en omdat we nu dat boekje hebben gaan we uitzoeken wat wat is. Het blijkt toch nog wel een klus te zijn waar we de verekijker voor nodig hebben om de details te zien. De meeste vogels zijn echt schitterend met verschillende kleuren en tekeningen. Uiteindelijk zien we een gemsbok. Het is al 17.00 uur geweest als we wat grotere dieren zien. Het zijn girafen die de weg oversteken. We blijven even wachten tot die aan de overkant zijn. We rijden nog een stukje en om 18.00 uur beginnen we aan de weg terug naar de camping. We moeten vandaag om 19.20 uur binnen zijn. We rijden rustig terug en ineens zijn ze daar: 5 neushoorns. Ze zijn aan de wandel, maar gaan sneller lopen als ze de auto horen. Alle camera's zijn in de aanslag en dan lopen ze vrij snel naar voren. Niels rijdt met ze mee totdat ze voor de auto oversteken. Wat zijn die beesten groot zeg en wat zijn het een bange poeperds. We houden een veilige afstand en kijken ze na. Dan moeten we verder willen we nog op tijd bij de poort zijn. We hebben nog een klein half uurtje. We rijden iets harder dan we vandaag hebben gedaan, maar nog steeds ruim binnen de toegestane snelheid. Er liggen erg veel kuilen en waterplekken op de weg, dus het is nog uitkijken ook.
We rijden om 19.15 uur de poort door. We hadden nog vijf minuten over. We gaan eerst naar de waterhole om naar de zonsondergang te kijken. Het is te bewolkt voor een mooi zonsondergang. We wachten nog even of er dieren komen, maar die blijven weg. Wel worden we gehaald door iemand die een kleine uil heeft ontdekt. De uil zit in het licht, op een paal en ziet er heel mooi uit. We maken wat foto's en dan vliegt ie in de boom. Even later komt ie toch weer te voorschijn. Hij vangt wat vliegjes die voor de lamp zwermen en gaat in de boom zitten. Dan vliegt ie weer terug, vangt wat vliegjes en gaat op de paal zitten. Dit herhaalt zich een aantal keren terwijl we er naar kijken.

Het is inmiddels weer gaan regenen en we moeten nog eten. We gaan terug en zetten de camper op. Inge snijdt de groente en Niels maakt daarna de macaroni. Het ene gaspitje werkt niet meer. Dus het duurt allemaal wat langer. Ook is het niet erg handig als er maar 1 van de 2 pitjes werken. We eten uiteindelijk pas om 22.00 uur. Daarna nog even de afwas doen. Het is gelukkig weer droog. We hebben in de camper wat randen afgeplakt met ducktape en dat blijkt te helpen tegen de lekkage die we van de week hadden en waar nu weer water uit dreigde te komen. De eerste druppels hingen er al aan.

Het is weer droog en flink afgekoeld naar 19 graden. We gaan nog even buiten zitten en om 24.00 uur gaan we naar bed. Dan blijkt dat het heeft gelekt uit een rand boven het kastje waar we 's nachts onze spulletjes op zetten. We maken het droog en plakken het af. Voor de zekerheid zetten we de spulletjes ergens anders. We houden niet echt veel droge plekjes over... Ook vannacht regent het veel.

Halali camping
Etosha
N$ 400,-
200 km gereden

4 mrt t/m 10 mrt

Site content by Niels & Inge.