Vakantie Verslag

“ We mogen weer !”

- Niels en Inge

We mogen weer op reis. Na een korte voorbereiding vliegen we vandaag naar Montreal, Canada. Vlucht, auto en de eerste 2 nachten zijn geregeld. De rest volgt terplekke, beetje afhankelijk van het weer en onze bui. We gaan proberen om het wat relaxed te houden en niet elke dag te verkassen.

We vliegen pas om 15.25 uur en nemen nog rustig de tijd. We zijn om 11.30 uur echt helemaal klaar en gaan naar het station. Gisteren hebben we ons al ingecheckt, dus op Schiphol eerst alleende koffers lozen. Daarna alle tijd om lekker te lunchen. We vliegen pas om 15.25 uur en nemen nog rustig de tijd. We zijn om 11.30 uur echt helemaal klaar en gaan naar het station. Gisteren hebben we ons al ingecheckt, dus op Schiphol eerst alleen de koffers lozen. Daarna alle tijd om lekker te lunchen.
We vertrekken met een kwartiertje vertraging. De plekken zijn riant, op rij 8, de eerste rij na eerste klas. De steward weet ons te vertellen dat dit de een na laatste vlucht is van deze MD11. Hierna gaat dit vliegtuig naar het vliegtuig kerkhof. Ik ben er nog niet uit wat ik van deze mededeling vind, zo aan het begin van de reis...

Ondanks deze mededeling ging de vlucht voorspoedig. Alleen de laatste 2 uur waren hobbelig. Bij aankomst in Montreal zijn we vlot het vliegtuig uit, moeten we zoals overal wachten bij de douane, maar hebben weer redelijk snel de koffers. De auto gaat rap, meteen aan de beurt. We kunnen niet kiezen en krijgen een Jeep Grand Cherokee. Het blijkt een all wheel te zijn, dus helaas geen zelf regelbare 4x4. Hij is gigantisch en heeft veel snufjes. Morgen maar even op ons gemak kijken wat ie allemaal kan.
We komen in de file terecht en zijn om 19.30 uur lokale tijd bij ons motel. Van te voren hadden we afgesproken dat we bij de Japanner zouden gaan eten die naast het hotel ligt. Maar eenmaal hier hebben we absoluut geen trek. We lopen een blok verder naar de supermarkt. Hier halen we een waterkoker, salade voor vanavond en ontbijt voor morgen. Op de kamer eten we dit op met de televisie aan. Het gaat over de aanslagen op de 2 militairen van maandag en gisteren in Ottawa door een aanhanger van IS. Iedereen hier is in shock, niemand verwacht dat zoiets in het rustige Canada kan gebeuren. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Motel Marquis, incl bij vlucht
Montreal
21 km gereden

We hebben een jetlag en slapen daarom slecht. Om 7.00 uur houden we het niet meer uit, het licht gaat aan, koffie en thee worden gezet en het stokbrood wordt gesmeerd.
Om 8.45 uur gaan we op pad. We pakken de metro naar het centrum en lopen eerst door Chinatown naar de basiliek Notre Dame, bezoeken een kerstwinkel, doen een paar geocaches en belanden bij de McDonald's voor koffie, thee, pancakes en internet.We downloaden een paar geocache stadswandelingen waarbij we met het beantwoorden van simpele vragen steeds een volgende lokatie krijgen. Deze wandeling gaat over de architectuur van Montreal. We hebben een late lunch bij five guys, een hamburger tent.

Na de lunch pakken we de metro naar een geocache die in een boom hangt. Ik krijg een voetje van Niels en kan de boom in. Het logrolletje wordt getekend. Hierna pakken we de metro terug naar het motel. We willen naar Een geocache event dat op een klein uurtje rijden ligt en om 18.00 uur begint. In de kamer controleren we de route en blijkt het op ruim anderhalf uur te liggen. We besluiten om niet te gaan. We moeten ook weer terug vanavond en dat is teveel van het goede.

We bekijken de foto's, schrijven het verslag en rusten wat. Om 18.15 uur pakken weer de metro naar het centrum. Bij Chinatown gaan we eten. Lekker en veel te veel. De rest van de avond doen we niet veel meer. Om 22:00 uur gaat het licht uit.

Motel Marquis, incl bij vlucht
Montreal
0 km gereden

Vannacht weer een stukje beter geslapen dan gisteren, maar vanaf 4.00 uur toch regelmatig wakker gelegen. We staan om 7.15 uur op en om 8.45 uur verlaten we de kamer. We kopen een weekendkaartje voor de metro, dan kunnen we morgenochtend ook nog Montreal in voor we doorreizen. In het weekend betaal je voor een 60-uur kaart C$13.

Het metrostation waar we uitstappen heeft een hoog Parijs gehalte. Als we verder lopen snappen we waarom. De station inrichting is een oud station uit Parijs en gedoneerd aan Montreal.
In het centrum starten we eerst met een geocache wandeling. Dit keer dwars door het oude financieel centrum. De gebouwen zijn allemaal tussen 1800 en 1900 gebouwd en stralen een hoop rijkdom uit. Het zonnetje schijnt en de lucht is scherp blauw. Als we via de zijkant het plein voor de Notre Dame opkomen, herkennen we helemaal niet. Het ziet er zo anders uit dan gisteren.
De tweede wandeling is door het zakendistrict. Ook hier weer mooie architectuur. Tegen de tijd dat we uitgewandeld zijn, is het lunchtijd.
We nemen een broodje bij de Tim Hortons en bekijken de mogelijkheden voor de middag. Later vandaag zal het gaan regenen. Ook vinden we dat we genoeg hebben gewandeld, dus zoeken we iets rustig uit om te doen. Niels wil graag even bij het treinstation kijken en dat ligt redelijk dichtbij. Blijkt alleen een flinke zoektocht en dwaalpartij, maar uiteindelijk vinden we het. De binnenkant van het gebouw is hagelnieuw, het spoor is oud.

De volgende activiteit van vandaag wordt geocachen met de metro. Bij elk metrostation op de blauwe lijn ligt buiten een cache. We doen er 4 van de 9. Dan begint het te regenen. We gaan terug naar de kamer. Hier regelen we een overnachting voor morgen en overmorgen in la Tuque. Daarna gaan we eten bij de Japanner.

Bij de Japanner is het lekker druk. De hele tent zit vol. Er zijn 20 tepanyakki tafels. Gelukkig is er nog net een plekje vrij voor ons tweetjes. We kiezen voor het menu met garnalen en sirloin. Entree is een uiensoep, dan krijgen we salade en dan mogen wachten tot er een kok beschikbaar is voor onze tafel. De kok is een show man. We starten met de groentes, courgette, ui en champignons. Van de ui wordt een stapeltje gemaakt en hier wordt de fik in gestoken. Hoe hoger hoe beter lijkt hier het motto. Ook de garnalen worden geflambeerd. Meteen erachteraan volgt de rijst en de sirloin. Als laatste worden er noodles met taugé gebakken. Het smaakt allemaal prima, we missen alleen de knoflook en het eitje. Het dessert is een ijsje met sinaasappelsmaak.

Motel Marque, ca$ 85,00
Montreal
0km gereden

Weer om 4.00 uur wakker, maar blijven liggen tot 7.00 uur. We hebben een ontbijtje met croissants, koffie en thee.

Om 8.30 uur hebben we de koffers ingepakt, staan ze in de auto, zijn we uitgecheckt uit het motel en staan we bij de metro voor onze laatste geocache wandeling in Montreal.
Ook nu worden we weer langs mooie gebouwen geleid, waaronder een oude chocolade fabriek. Om 10.00 uur vinden we de eindcache.
Het is nog vroeg, dus we pakken de metro naar de blauwe lijn voor nog wat geocaches van de serie waar we gisteren aan begonnen waren. We vinden er nog 4, dan is het tijd om de auto op te halen en wat boodschappen te doen.

Vanavond slapen we in La Tuque en dat is nog ongeveer 4 uur rijden. Eerst maar de stad uit, dan 200km snelweg. De laatste 150km is over een weg buiten de bebouwde kom, langs een rivier. We zijn te laat voor de Indian Summer. De meeste bomen zijn kaal, maar het levert toch erg mooie plaatjes op. Onderweg worden we gewaarschuwd voor elanden. Die zien we niet, wel hertjes.

Om 17.45 uur zijn we bij het hostel waar we twee nachten verblijven. We checken in en rijden door naar de stad om wat te eten. We belanden in een ouderwets steak restaurant. Niet echt goedkoop en niet echt goed.
Terug in het hostel bekijken we de mogelijkheden voor de komende dagen met een kopje thee in de gezamenlijke huiskamer / eetkamer. We zien veel leuke routes en mooie plekken. Vervelen zullen we ons niet. Rond 23:00 gaan we slapen.

Auberge la Residence (hi-hostel) , ca$ 43,50 ex BTW , incl. ontbijt via booking.com
La Tuque
301,8 km gereden

Vandaag hebben we een relax dag in de natuur. Wel vroeg wakker, om 7.00 uur. We ontbijten in de gezamenlijke keuken/huiskamer. Het hostel heeft voor een basis ontbijtje gezorgd. Om 9.00 uur gaan we op pad.
Eerst even naar de supermarkt voor wat lekkers voor onderweg. Langs route 461 liggen 25 geocaches. Zo op het eerste oog een mooie route en goed te doen. Ondanks dat het een nummer heeft, blijkt het een onverharde weg te zijn. Bij de eerste cache hebben we een klein beetje twijfels. We moeten een klein slootje overspringen. Gelukt zonder een nat pak te halen.
De omgeving wordt mooier en mooier. Ookal zijn veel bomen al kaal, de schoonheid van de natuur wordt er niet minder van. We genieten van prachtige uitzichten en mooie meren. Het weer werkt mee, 7 graden maar gortdroog, wat het echt perfect maakt.

De geocaches worden allemaal goed gevonden. We vinden zelfs nog meer. Onderweg komen we voetafdrukken tegen van een beer. Ze zijn heel duidelijk, mooi rond met tenen en ongeveer 20cm groot. De beer die bij de poten hoort, is in geen velden of wegen te bekennen.

Bij Lac du Moulin eten we een broodje op een steiger. We voeren de vissen, maar die happen niet. Dit is één van de mooiste plekjes tot nu toe. Heel af en toe komt er een vrachtauto achter de bomen voorbij razen, maar verder zijn we alleen op de wereld.

Nadat we alle 25 geocaches hebben gevonden, rijden we nog een stukje door. We spelen nog wat met de auto op een echt stukje dirtroad. Aan het begin van de avond zijn we terug in het hostel. We koken een macroni wat prima smaakt. Verder houden we het rustig en relaxen we in de huiskamer. Om 22:!5 gaan we naar bed

Auberge la Residence (hi-hostel) , ca$ 43,50, ex BTW inclusief ontbijt via booking.com
La Tuque
167 km gereden

We staan om 7.30 uur op en ontbijten met pancakes uit de diepvries (wel eerst in de toaster natuurlijk) en maple syrup. Op ons gemak pakken we in en om 9.30 uur checken we uit.
We hebben voor vandaag een route dwars door een natuur reservaat gepland. Het is nog even afwachten of het lukt, want alleen tomtom kent die weg. Andere programma's zoals Google maps hebben geen doorgaande weg het park in en geven een alternatieve route van bijna 3 uur omrijden.
De weg begint als een brede onverharde weg. De grond is iets slechter dan gisteren, maar goed te doen. Na een klein uurtje komen we aan bij een onbemand registratie huisje van Zec de la Bessonne. Iedereen moet zich hier inschrijven en een deel van het formulier in een bak achterlaten. Als je het park uitgaat moet je het laatste deel inleveren. Waar we er weer uit komen is voor ons nog even de vraag.

Na het formulier ingevuld te hebben rijden we rustig door. De weg wordt smaller en steeds slechter. Uiteindelijk kunnen we niet harder dan 25km per uur. Tegenliggers zien we niet, wel eekhoorntjes en vogeltjes. Verder rijden we over bergen de door dalen, langs rivieren en meren. We zien veel bever burchten en dammen, helaas laten de bevers zelf zich niet zien. Ook hier is het schitterend. De bouwwerken die deze dieren weten te maken gaan echt elke voorstelling te buiten.
Toch vragen we ons steeds maar af of het wel goed gaat komen en of we niet terug moeten. We hebben een geocache die we willen zoeken in het midden van het park. Er staat bij dat het bij het treinstation is. Waar die trein dan rijdt is niet te zien. Het lijkt ons dat we vanaf dit treinstation in ieder geval weer op een doorgaande route moeten komen. Aan de andere kant is die cache in 2010 neergelegd en daarna 2x gevonden. Voor het laatst in september 2011...
Rond 12.30 uur is de geocache in zicht. Tomtom zet ons af op een paar kilometer van de cache. We rijden nog een een stukje door, maar stoppen uiteindelijk toch maar. De laatste 400 meter doen we te voet. Ineens zien we de spoorbaan en dan ook het stationnetje. Dit is even wat anders dan dat we ons hadden voorgesteld. Naast het spoor staat een mooi, lief klein huisje, ingericht met alle comfort die een reiziger nodig heeft terwijl hij wacht op de trein. Er staat een luie stoel op het dek en binnen is het ingericht met isoleerplaat op de bankjes, olielampen, houtkachel, luciferdoosjes en zelfs speakers om aan je telefoon te hangen en muziek af te spelen.

Als we net de geocache hebben gevonden in een stukje bos achter het stationnetje, horen we het geluid van een naderende trein. Dat is wel heel erg toevallig. Snel rennen we terug naar het stationnetje. Niels is het snelst; alle spullen die los in de handen waren liggen verspreid op de grond, maar het lukt wel om een mooie plaat van de trein te schieten. Een mooie trein passeert. Stoppen doet ie niet. Daarvoor hadden we een stopbord neer moeten zetten. Er komt 3x per dag een trein voorbij en deze stopt alleen als dat nodig is. Hierna is het weer helemaal stil.

We lopen terug naar de auto en rijden verder over de hobbelige onverharde weg. Nog steeds weten we niet zeker of we door kunnen rijden. Op een plattegrond die we vinden zien we dat we 2x een watertje moeten oversteken waar geen brug getekend staat.

We lunchen ergens met een fantastisch uitzicht en rijden weer door. We stoppen regelmatig voor mooie uitzichten, schitterende meren en kunstig gemaakte bever dammen en burchten. De weg is slecht. We hebben op heel wat slechte wegen gereden. Dit is niet de slechtste, maar zeker één van de slechtste.
Het blijkt dat tomtom de juiste weg heeft. Om 15.30 uur rijden we het gebied uit en komen we op de verharde weg. We rijden over de brug in Quebec city over de St. Lawrence rivier. Om 18.00 uur zijn we bij het hotel voor vanavond.
We eten bij Normandin, een fast-food annex familie restaurant. Je klunt aan de balie bestellen voor quick service, of gaan zitten en wachten op de serveerster. Wij kiezen voor het laatste. Het eten smaakt weer prima. Daarna willen we nog even shoppen, maar alleen de supermarkt is open. Dan maar alvast de boodschappen voor morgen doen. Om 22.00 uur ga ik slapen, Niels volgt een uurtje later.

Motel Centreville, ca$ 69,57 including btw via Expedia
Montmagny
297,8 km gereden

We slapen iets langer uit. Om 8.00 uur staan we op, maken een ontbijtje en pakken de koffers in. Anderhalf uur later rijden we weg.
Vandaag gaan we langs de zuidkust van de St. Lawrence rivier. Al snel komen we bij een klein parkje met een geocache. Even stoppen voor een wandelingetje naar de kustlijn. Er zitten honderden witte ganzen en ze maken toch een hoop geluid. We blijven even luisteren en kijken naar dit mooie beeld.


We rijden weer verder en stoppen voor een volgend uitzicht. Dan weer een geocache en verderop weer een park met geocaches. Hier liggen er 6. Het wordt een mooie wandeling van ruim 3km. We lunchen onderweg met een boterham. De verstopmanier is helemaal gericht op de sneeuw die hier kan vallen. De meeste geocaches die we tot nu toe hebben gevonden hangen in een boom.

Na de wandeling komen we erachter dat we nog minstens 3 uur moeten rijden en dat we de inchecktijd van de B&B van vanavond krap halen. We moeten even iets meer vaart erin zetten en iets minder stoppen. We rijden twee uur door, langs de mooie kust. Genieten van de omgeving vanuit de auto. Na twee uur maken we weer een stop. We zijn in Sainte Luce Hier doen we 2 geocaches en stoppen we bij een art galerij die stenen kunstvoorwerpen op het strand heeft staan.
Met zonsondergang rijden we verder. We zijn net een paar minuten na 18.00 uur bij de B&B.

We checken in en maken in ons beste Frans een praatje met de hostess. In dit deel van Quebec is het Engels slecht. Onze hostess spreekt het niet en dat voor iemand die een B&B runt. Eigenlijk te gek voor woorden.
Ons avondeten is luxe vandaag. Een mooi restaurant met mooie gerechten. Ik neem de zalmtartaar, Niels heeft varkensvlees met brandysaus en appel. Terug in de B&B ga ik uitgebreid in bad. Niels gaat in de huiskamer de foto's uitzoeken op zijn laptop. Om 23.30 uur gaan we slapen.

B&B Iles the gites, ca$ 85,00 via booking.com
Manate, Quebec
362,8 Km gereden

Om 8.00 uur worden we verwend met een uitgebreid ontbijt. We krijgen yoghurt met musli, jus d'orange, koffie, thee, omeletsoufflee met groenten, bagels, toast en zelfgemaakte jammen. Het smaakt prima.

Anderhalf uur later gaan we op pad. Het zonnetje schijnt, maar er staat een flinke wind. Het is 6 graden. De handschoenen worden erbij gepakt. Vandaag een rustig dagje in de buurt om te gaan geocachen. We starten in het stadje en werken landinwaarts. Aan de kust is de wind te sterk.

We rijden de rivier af. In het seizoen wordt er in deze rivier op zalm gevist. Nu is er geen visser te zien. We vinden een aantal geocaches langs het water en zeilen er met platte stenen over de rivier. Dan gaan we verder naar een cache met een hoge moeilijkheidsgraad wat betreft het terrein. Hij ligt ergens halverwege een berg, zonder weg ernaartoe. Dat wordt een stukje klimmen en dwars door de bossen lopen en hakken. En het lukt, de cache wordt gevonden.

Weer lunchen onderweg met een boterhammetje en een fantastisch uitzicht op de rivier. Daarna gaan we verder, een houthakkers gebied in. Hier rijden we weer op een dirtroad, dwars door de bossen, over de bergen en door de dalen. We komen onderweg een grote vrachtwagen tegen die de weg blokkeert. Hij is de boomstammen langs de weg aan het inladen. Met een grote grijper legt hij de stammen los in de open trailer. Als ie ermee klaar is, wordt de grijper opgeborgen en vertrekt de vrachtwagen, zonder de stammen vast te zetten.

We hebben vandaag 22 geocaches gevonden, van 1 cache wel het ijzerdraad waar de cache aan zou moeten hangen gevonden en 1 cache, in een covered bridge niet gevonden.

We gaan in Amqui op zoek naar wat te eten. We stuiten op een sushi en Thai, helemaal ons ding. Dan blijkt het alleen maar een take out te zijn. En om nou in de auto ons diner te nuttigen gaat ons iets te ver. We zoeken verder en komen uit bij een micro bistro. Een leuke tent met voornamelijk burgers. Niels probeert de kipburger met olijf. Ik neem de beefburger met champignons. We krijgen er weer friet met schil bij. Het smaakt ons goed.
Terug in de B&B is het al snel bedtijd. Om 23.00 uur gaat het licht uit.

B&B Iles the gites, ca$ 85,00 via booking.com
Manate, Quebec
362,8 Km gereden

Om 8.00 uur staat het ontbijt voor ons klaar. Dit keer met crepes en zelfgemaakte maple syrup. Twee uur later verlaten we de B&B voor een rit van bijna 400km naar Miramichi.
Eerst natuurlijk op ons gemak, we hebben de hele dag de tijd. We doen verschillende geocaches onderweg. Sommige zo aan de kant van de weg, andere een klein stukje lopen. We rijden weer langs de rivier en later door de bergen.

We lunchen bij de Philoméne falls, genoemd naar de gastvrije weduwe die vlak bij de waterval woonde. Mensen die op doortocht waren, konden altijd bij haar terecht om uit te rusten en wat te eten. De waterval is 30 meter hoog. We gaan eerst naar de top voor het uitzicht en daarna naar de onderkant van de waterval. Hier eten we de boterhammetjes op.

We verlaten Quebec en kunnen de klok een uur vooruit zetten. Voordeel, nu is het niet meer om 18.00 uur al donker, maar pas om 19.00 uur. Tweede voordeel, we mogen weer Engels praten. Dat is na een week best fijn. Grappig detail: de TomTom sprint meteen naar een andere tijdzone, de telefoons pas veeeeel later. De auto moeten we met de hgand vertellen wat we gedaan hebben ;)
Onderweg zien we een bold eagle in een boomtop zitten. Helaas kunnen we niet stoppen of dichterbij komen. We rijden op de highway. Op een plat, recht en stil stukje proberen we even de auto uit. Niels geeft gas, de auto reageert lekker snel en binnen een paar tellen rijden we 190 en zijn we weer bij een bochtig stuk. Omdat de maximale toegestane snelheid 90 is, houden we het hierbij. Maar de auto kan nog makkelijk meer.

Om 19.00 uur komen we aan bij het motel. De droppen de koffers en gaan op zoek naar een restaurant. We vinden een Chinees, gesloten. Op naar een andere Chinees dan maar. Ook gesloten. Volgend restaurant, dicht. Hier hangt een extra briefje op de deur; closed for Halloween, sorry for the inconvenience.
Daar hebben we wat aan. Op straat in het uitgestorven, restaurants zijn gesloten, wij lusten wel wat en willen geen McDonald's. Dus op naar de supermarkt voor een gezonde salade. Het meisje achter de kassa ik verkleed als vlinder en verder lopen er naast de 5 gewone klanten is de winkel ook een tomaat, een groene heks en een spook boodschappen te doen.

Waar iedereen nou is en waar het trick or treat feest is, wij hebben geen idee. We houden het op een rustig avondje in de kamer. Kijken tv, maken het verslag, zoeken de foto's uit. Om 0:00 uur gaan we slapen.

Econolodge, €54,- via Expedia
Miramichi, New Brunswick
379,2 km gereden

Vandaag is het de verjaardag van Niels. We slapen uit tot 8.30 uur. Het ontbijt in inbegrepen, dus maar even kijken of het wat is. Blijkt het een uitgebreid ontbijtbuffet te zijn. Verse wafelmaker, cereals, bagels, muffins en toast. Het smaakt weer uitstekend.
We boeken er nog een nachtje bij. We hebben zo'n slow start, dat we beter maar hier in de buurt kunnen blijven. We krijgen meteen te horen dat er voor vanavond sneeuw wordt verwacht. Jippie! Of toch niet...

Onze geocache dag bestaat uit 28 caches vandaag. 1 lange wandeling van 5 geocaches, 1 autotrail van 12 geocaches en de rest zijn losse caches. Bij de wandeling is 1 cache behuizing omgetoverd tot een muizenholletje. Minimaal twee muizen zijn thuis als wij de cache openen.

We lunchen met muffins, van die hele grote. Lekker. De dag loopt relaxed. Het is behoorlijk fris, 4 graden. Vandaag muts op en handschoenen aan. We letten goed op of we elanden zien. Ze schijnen hier veel voor te komen, maar laten zich niet aan ons zien. Wel komen we een mooi hert tegen. Dit is een white tailed dear, met een witte pluimstaart en een witte streep over de snoet.

We eten 's avonds bij een Chinees restaurant, vlakbij het motel. Als we bij het restaurant aankomen begint het te regen. Tegen de tijd dat we het restaurant verlaten is de regen overgegaan in natte sneeuw. Terug in de kamer kijken we steeds naar buiten in de hoop dat er sneeuw ligt. Of juist niet....
We kijken nog wat tv. Om 23.30 uur gaan we slapen. Vannacht mogen we een uurtje langer slapen. De klok gaat een uur terug. Om het handig te houden, 1 week na de rest van de wereld.

Econo Lodge, ca$80,00 incl btw en ontbijt
Miramichi
143,6 km gereden

Ik sta om 7.15 uur naast mijn bed. Hardloopkleding aan, tanden poetsen en gaan. De beloofde 20 centimeter sneeuw is hier uitgebleven. Het miezert wat natte sneeuw, maar er blijft niets liggen. Ik loop les 1 van de 4 mijl van Renate Wennemars, 7x1 minuut lopen met 2 minuten wandelen tussendoor. Ik heb helemaal geen last van mijn enkel en kan dus zeggen dat de blessure eindelijk over is. De laatste 4 minuten wandel ik niet meer, maar loop ik lekker door.

Na het lopen in er ruimte voor het uitgebreide ontbijt van het motel. Het is wat harder gaan regenen en de lucht ziet grijs. Om 10.00 uur gaan we op pad. We hoeven niet zoveel kilometers te maken en pakken de leuke backroads. Bij onze eerste stop worden we opgewacht door een groepje herten. De verwachtte cache blijkt er niet meer te zijn, maar de plek in schitterend.

Hierna rijden we door moerasgebied naar de kust. De zee gaat flink te keer. Het stormt goed. Bij een vuurtoren parkeren we de auto en stappen we uit om uit te waaien op het kiezelstrandje. Ondertuusen zoeken we data voor een earthcache. Als de zee te hoog wordt klimmen we naar een etage hoger. De wind lijkt wel steeds heftiger te worden. Met moeite kunnen we ons staande houden. We verzamelen de gegevens die we nodig hebben om deze special geocache variant te kunnen loggen, en knokken onszef tegen de wind in een weg terug naar de auto.
Terug de auto in stappen gaat moeizaam. Niels lukt het, maar ik kan de deur amper houden, laat staan achter me dichttrekken. Galant als Niels is, stapt hij weer uit, loopt om en houdt de deur voor me open en sluit hem achter mij. Als hij zelf weer de auto instapt, gaat het toch mis met zijn deur. Gevolg, een kras en een deuk. De deur gaat gelukkig nog wel goed dicht, maar er is best wat schade te zien. Hopelijk valt het onder de verzekering...

We rijden weer een stukje verder en lunchen onderweg met de overgebleven muffins van gisteren. Inmiddels regent het weer. Af en toe wat hagel en natte sneeuw erbij. Het is geen weer meer om uit te stappen en te wandelen of te geocachen. We rijden wel de toeristische route en bekijken de mooie natuur vanuit de auto.

We rijden door het historische stadje Rexton. Van origine een indiaanse nederzetting. Voor de kust ligt een half vergaan vermoedelijk replica piratenschip. De attractie van de stad. We parkeren zo dicht mogelijk, het raampje gaat open, de hagel komt binnen, we maken snel onze foto en sluiten het raam van de auto weer.


Aan het eind van de middag komen we aan in Moncton. Een behoorlijke stad, met internationaal vliegveld. We gaan er even langs om te vragen wat we moeten doen aan de schade aan de auto. We kunnen het gewoon zo laten, tenzij de deur niet meer dicht gaat.
Daarna door naar de B&B. We moeten wachten want er zijn werkzaamheden in onze kamer. Uiteindelijk krijgen we een andere kamer. De B&B lijkt meer op een hostel. Veel kamers met gezamenlijke keuken, eetkamer, zitkamer en badkamer. Wij hebben wel een eigen badkamer gelukkig. Verder is het behoorlijk chaotisch en ligt overal wat. Na het inchecken gaan we de stad in voor avondeten. We hebben een bonnetje voor een gratis diner bij de Swiss Chalet opgepikt uit een geocache. Scheelt weer zoeken naar een restaurant. Het toetje wordt een ijsje van de Dairy Queen. Buiten is het 4 graden, tijd voor een lekker fris ijsje dus.
Op de kamer besluiten we waarschijnlijk wel 2 nachten hier blijven. We zitten op de zolderkamer en de wind giert om het huis. Af en toe lijkt het dak ervan vliegt en beweegt het hele huis heen en weer. Woensdag en donderdag wordt het weer beter weer. Morgen maar een dagje shoppen. En hier zijn voldoende winkels. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Leahjane's B&B, ca$65,00 ex btw , incl ontbijt via booking.com
Moncton, New Brunswick
283 km gereden

Weer staan om 8.30 uur op. Er schijnt een bleek zonnetje. Terwijl we gebruik maken van het simpele ontbijt gooien we onze plannen om. Het weer ziet er goed uit en we ontdekken verlaten grotten in de buurt. Voor ons is de keuze makkelijk, grotten gaan voor shoppen.
Het ontbijt is simpel, niet alles oogt eetbaar. We toasten wat brood en nemen een banaan. Op brood gaat de meegenomen hagelslag.

Weer rijden in een half uurtje naar het startpunt van de eerste grot. In de omschrijving van de cache uit 2001 staat hoe we moeten lopen. Er hangen nu heel veel bordjes met verboden voor mensen. Hm, en nu. Toch maar even kijken. We lopen 2 minuten en komen aan bij een grote, ondiepe rivier, zonder brug. Hier moeten we overheen. Het stroomt behoorlijk. We geven op. Dit gaat een stapje te ver. En er is nog een grot, dus we gaan die proberen.

Eerst rijden we terug naar het dichtstbijzijnde dorpje. De doos met eten staat namelijk nog op het bed in de B&B. Niet handig, want daar zit de lunch in. Bij een benzinepomp halen we wat broodjes.

Grot 2, de parkeerplaats is goed te vinden. Hier geen verbodsbordjes. We lopen het pad af, en gaan de steile heuvel op. Na ongeveer een kilometer komt de grot in zicht. We glijden wat naar beneden en komen uit bij een klein riviertje wat verdwijnt in de berg. De grot is goed toegankelijk. We verkennen de grot op ons gemak, zaklamp erbij en rondkijken. Het riviertje loopt er dwars doorheen. Eigenlijk valt de grot een klein beetje tegen; het is gewoon een gat in de bergwand.
Bij het riviertje eten we de broodjes op, terwijl we genieten van de stilte en het uitzicht. In het gebied is gemotoriseerd verkeer verboden. Het enige wat je hoort, zijn de vogels, de wind en het water. Heerlijk. Wel fris. Het is rond de 2 graden. Na de lunch gaan we door naar een volgende grot. Volgens de beschrijving is er een moeilijke weg, een nog moeilijkere weg en een langere gemakkelijke weg. Wij hebben alle tijd en nemen de laatste weg. Het is een klein paadje, tussen de bomen door, met kleine hellingen en dalen. Na ongeveer een kwartiertje komen we aan bij de laatste grot. Er zijn 2 ingangen, eentje half bedekte stenen en gaat bijna recht naar beneden. Dat is vast degene waarvan wordt gezegd dat ie is gesloten ivm instortingsgevaar...
De andere ingang is goed te doen. Er hangt zelfs een touw langs de kant, maar die hebben we niet nodig. De eerste kamer is mooi. Het is heel nat in de grot. Het lijkt wel alsof het regent. Aan het eind van de eerste kamer loopt een gangetje naar een tweede kamer. Het is een smal gangetje, we moeten op de knieën kruipen om erdoor te kunnen. Dan kunnen we weer een stukje staan. We lopen door naar de volgende verlaging. Dit is nog iets kleiner, maar ook hier kunnen we ons erdoor wurmen. We zijn inmiddels ook een paar bochten om als we in de derde en laatste voor ons toegankelijke kamer komen. Hier is het droog en liggen wat uitwerpsels van kleine dieren. Ook hier kijken we nog wat rond voordat we weer kruipend terug gaan.

Het is heerlijk weer, ongeveer 4 graden en droog en iets bewolkt. We besluiten niet terug te gaan naar de stad, maar een wandeling te maken door dit gebied. Er ligt een rondje van 3,5km met 5 geocaches. We moeten wat zoeken naar de juiste route, maar vinden die uiteindelijk. Het eerste stuk gaan we over smalle paadjes die ineens weg zijn of verdwijnen in een meertje. We klimmen, klauteren en zoeken onze weg door de modder. Na twee caches hebben we door dat er een breder pas omheen ligt. Dit loopt iets makkelijker, maar is wel omlopen. Uiteindelijk maken we een wandeling van 7 km.

Het begint al te schemeren als we weer in de bewoonde wereld komen. Bij het treinmuseum, dat natuurlijk gesloten is, stoppen we toch even. Buiten staan diverse wagons en locs, die wel te bezichtigen zijn. We kunnen alleen de gebouwen niet in.
Vanavond willen we naar het "surf and turf buffet" van het casino. Als we bij het casino aankomen blijkt dit alleen op vrijdag en zaterdag te zijn. Nu is er een klein buffetje met niet zoveel bijzonders. We gaan op zoek naar iets anders en komen uit bij Skipper Jacks. Het lijkt een leuk kleinschalig seafood restaurant. Niels neemt fish and chips, ik heb clams en sweet fries. De clams is niet wat ik ervan verwachte, maar smaakte wel. De fish van Niels was erg droog, dus kreeg hij een extra bakje saus. Geen excuus, geen aanbod voor een nieuw bord, nope; een bakje saus.

Na het eten gaan we nog even shoppen bij de Target. De winkel is tot 22.00 uur open en helemaal uitgestorven. We kijken naar wat sportkleding, maar ze hebben helaas niet de juiste maat. Als de winkel sluit gaan we naar onze kamer. Om 24.00 uur gaan we slapen.

Leahjane's B&B, ca$65,00 ex btw , incl ontbijt via booking.com
Moncton, New Brunswick

103km gereden

Als we opstaan hebben we allebei last van onze darmen. Het wordt een ochtendje om de beurt op het toilet. We ontbijten licht en vertrekken om 11.00 uur richting Halifax.

Eerst gaan we nog naar de Magnetic Hill. Een heuvel met een illusie. De uitleg is simpel. Je rijdt met je auto de heuvel af. Onderaan de heuvel stop je. Je zet de auto in z'n vrij, voet van rem af nemen en dan... De auto rijdt uit zichzelf achteruit de heuvel op. En dat is echt heel raar. We testen het een paar keer uit, achteruit en vooruit, het is heel gek, maar elke keer worden we als vanzelf de heuvel opgetrokken.

Na wat gespeeld te hebben pakken we de snelweg naar Halifax. We verlaten New Brunswick en rijden Nova Scotia in. Bijna meteen zien we de eerste sneeuw. Aan de kant van de weg ligt en dun laagke wit. Bij het visitors centrum hebben we even een break. We rijden de snelweg verder door en moeten ca$4,00 tol betalen. We zijn weer een stukje verder als de borden ons vertellen dat we half way between North pole en equator zijn. Altijd interessant om te weten.
Een half uur voor Halifax zitten we erdoorheen. We stoppen bij de McDonald's. Niels neemt een dubbele espresso en een apple pie. Ik neem een hot chocolate. Als we weer wat bijgekomen zijn rijden we verder. We rijden langs het vliegveld en besluiten om even bij Alamo langs te gaan om de schade aan de auto te melden. Het blijkt dat we 500 dollar eigen risico hebben, die we dan bij de reisorganisatie terug kunnen claimen. We krijgen een andere auto, omdat de deur wat lastiger dicht gaat. En omdat de nieuwe auto schoner is... We kunnen kiezen, maar echt veel keuze is er niet. Omdat ik nu niet zo goed bij de pedalen kan, kijken we of er een beter passende auto (Toyota) tussen zit. Niet dus. Als laatste kijken we bij de witte Jeep Grand Cherokee. Deze blijkt een stuk luxer ingericht te zijn dan onze oude zwarte Jeep Grand Cherokee. Met de verstelbare passagiersstoel hoef ik niet meer op de kussentjes te zitten. Onze achteruitkijkcamera miste we erg, maar zit er nu wel in. Verder is bij deze 4 wheel de ondergrond zoals sneeuw, zand, modder, stenen apart in te stellen. We ruilen de zwarte in voor de witte dus.

Onze kamer voor de avond is ruim en heeft zelfs een keukentje met magnetron, fornuis en oven. Omdat we allebei nog niet helemaal lekker zijn halen we ons diner bij de supermarkt, salade en broodjes uit de oven. We houden verder een rustig avondje voor de tv. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Wedgewood motel, ca$ 76,25 incl btw via expedia
Halifax
261,3 km gereden in de zwarte Jeep en 46 km gereden in de witte Jeep

In totaal hebben we in de zwarte Jeep 2483,5km gereden in 44 uur, 20 minuten en 59 seconden. Gemiddeld verbruik was 10,1. Alle data uit de boordcomputer ;)

Om 8.00 uur worden we wakker en maken we een lekker ontbijtje met broodjes uit de oven. Het weer ziet er goed uit voor vandaag, droog en niet te koud. We laden de gegevens voor onze stadswandeling in de telefoons en gaan met de auto naar het beginpunt.
Hier gaat het een beetje mis. We kunnen nergens parkeren. Overal is of een parkeerverbod of alleen parkeren met een bewonersvergunning. Uiteindelijk spring ik de auto uit om binnen het gebied te komen zodat we de volgende stap van de whereIgo krijgen. Die blijkt 2km verderop te liggen. Dit lijkt niet echt op een stadswandeling. We rijden naar punt 2. Ook hier is nergens een parkeerplaats en moet ik de auto uit voor om op juiste plaats te komen. Op deze manier is de "wandeling" niet echt leuk. De volgende stop is de brug over, downtown in. Ook hier is het punt niet handig en we besluiten om met deze stadstour te stoppen. We hadden een stadswandeling verwacht en niet een tour waarbij de punten steeds op 2 of 3 kilometer van elkaar afleggen.

Om het goed te maken willen we de kade aflopen. Hier zijn allerlei attracties en activiteiten te doen. De kade heeft een mooie boardwalk. Overal staan leuke eettentjes en kleine winkels. Alles is dicht. Het toerisdten seizoen is kort in Halifax. We lopen door naar pier 21. Hier kwamen vroeger de immigranten aan, nu is het een museum. Ook gesloten. Dus ook hier hebben we het wel gezien.


We gaan naar een Tim Hortons, die is gelukkig wel open, nemen een broodje en een kop thee en gooien de planning voor vandaag om. We verlaten het toeristische gedeelte en gaan wat geocachen en shoppen in het "bewoonde deel" van de stad. De rest van de dag verloopt een stuk soepeler. We vinden een aantal leuke geocaches en slagen goed met shoppen. Ik ben weer een paar nieuwe Brooks hardloopschoenen rijker.

De dag wordt afgesloten met een heerlijke sushi maaltijd, een ijsje van Dairy Queen en een paar geocaches op de parkeerplaats van de shoppingmall. Op de kamer nemen we nog een kopje thee. Om 23.30 uur gaan we slapen.

Wedgewood motel, ca$ 76,25
Halifax
103,4 km gereden

Ik sta om 7.00 uur op om eerst een stukje te gaan hardlopen. Eerst loop ik naar de waterkant. De zon komt net op en het uitzicht ik schitterend. Helaas is er langs de baai geen pad, dus even op zoek naar een goede route. Het wordt de berg op en als beloning eindig ik berg af.

Na een half uurtje ben ik klaar met les 2 en terug bij het motel. Niels zorgt voor het ontbijtje met pancakes. Op ons gemak smullen we het op, kijken nog een aflevering van de Big Bang Theory en pakken de koffers. Vandaag rijden we naar Saint John. Het was de bedoeling om met de boot te gaan, maar de enige boot die vaart is tot vandaag in reparatie geweest. Er bestaat een kans dat de boot niet vaart en dan moeten we echt flink omrijden. Daar hebben we geen zin in.

Om 9.45 uur rijden we weg. Ik begin achter het stuur. Na een klein uurtje stoppen we even bij een geocache. Niels pakt de laptop uit de kofferbak en gaat aan de slag met de website. Deze nieuwe Jeep is luxer dan de oude. We hebben zelfs een 110 volt aansluiting in de auto waardoor we de laptop makkelijker kunnen gebruiken in de auto. Ik rij nog 2 uur door. Dan is het tijd voor een smoothie van de Dairy Queen en een boterham. Niels rijdt het laatste stuk naar het motel waar we om 15.45 uur aankomen. We krijgen een mooiere kamer dan gereserveerd omdat het zo rustig is.

Op 10 minuten afstand is een webcam geocache. Dit is een hele bijzondere. Je moet op een bepaalde plaats op staan. Hier hangt een webcam. Iemand anders moet thuis achter een computer zitten en een screenshot maken als de cacher in beeld is. Niels gaat naar de webcam en ik blijven de kamer kijken. Zodra hij verschijnt maak ik een screenshot. Die mislukt, natuurlijk, dus hij moet even iets langer blijven zwaaien. Op de terugweg vindt Niels nog wat geocaches. Daarna is het tijd om naar de laundromat te gaan. Terwijl de wasmachine draait halen we wat te eten voor op de kamer.

Het wordt weer een rustig avondje voor de buis. De magnetronmaaltijden smaken prima. Als voorafje hebben we canoli. Daarna hebben we een stoommaaltijd. En aangezien de maaltijden hier maar 250gr zijn, hebben we frietjes uit de magnetron als bijgerecht. We kijken de nieuwste aflevering van Big Bang Theory. Rond 23.00 uur gaan we slapen.

Hillcrest motel, ca$ 64,00 incl btw via Expedia
Saint John
443 km gereden

Het regent en de voorspelling zegt dat het de hele dag blijft regenen. Dus een rustig ochtendje uitslapen en op het gemak ontbijten. Om 11.00 uur gaan we op pad. Naar de reversing waterval. Het mooiste is het te zien rond hoog water en dat is vandaag om 11.38 uur. Het is nog geen 10 minuten rijden.

We komen aan bij de plek waar de baai, bay of Fundy, overgaat in de rivier Saint John. De baai heeft zout water en getijden, de rivier is zoet water en heeft geen getijden. Op deze plek is er een groot verschil tussen hoog en laag water, vandaag zo'n 8 meter. Als we aan komen zien we dat het water vanuit de baai hoger is dan de rivier. Er is een enorme stroming van het water uit de baai landinwaarts. Hierdoor ontstaat er een knokpartij tussen het zoute en zoete water. De hoeveelheid water is aan beide zijden flink. Precies op het botspunt ontstaat een watervalletje, een rapid. Het is een prachtig gezicht.
Na de nodige foto's lopen we de brug over om het vanaf de andere kant te bekijken. Hierna rijden we om en vinden een nieuw uitzichtpunt. Daar ligt ook een geocache verstopt. We maken in de regen het wandelingetje langs de rivierkant. Ik zie nog net het onderlijf en de flippers van een zeehond in het woeste water. Niels verklaart me voor gek, maar ik weet het zeker!

We lopen door en blijven maar in het water kijken. Maar geen zeehond meer te zien. De cache wordt na wat klim en klauterwerk gevonden. Dat de gps daarbij uit de jaszak valt hebben we op dat moment niet door.

We lopen terug en kijken nog bij de grote instroom. Het is iets minder wild, maar het stroomt nog gigantisch landinwaarts. En dan ziet Niels een zeehond dobberen. Zie je wel, ik ben niet gek! Met een flinke vaart komt de zeehond voorbij, af en toe even kopje onder, om daarna weer te verschijnen. Wauwie

De zeehond is niet meer te zien en het is inmiddels harder gaan regenen. We gaan wat winkels opzoeken om te lunchen en te shoppen. Dan kunnen we de gps niet meer vinden. Paniek, wanneer is deze voor het laatst gezien. We rijden terug naar de parkeerplaats waar we de zeehond hadden gezien, hopend dat ie uit de auto is gevallen en daar nog ligt. Niets. Dan de wandeling opnieuw. Bij de rotsen zoeken we en vinden de gps gelukkig tussen de takjes, blaadjes en stenen op de grond. We hebben een late lunch bij de Subway en gaan daarna naar de Canadian Tire en een outdoor winkel.

Dan rijden we weer langs de reversing Falls. We stoppen om te kijken hoe hoog of laag het water nu staat. Het zou namelijk bijna eb moeten zijn. Het vreemdste wat kan gebeuren is gebeurd. Het water stroomt de andere kant op. Vol verbijstering kijken we naar het water van de hoge rivier wat de baai instort. Ook nu is er een gigantische snelle stroming, alleen compleet de andere kant op dan vanmorgen.

Als het donker wordt vinden we dan eindelijk een mall om te shoppen. Ik koop een leuke zwarte stretch spijkerbroek. Bij het afrekenen blijkt dat de spijkerbroeken in de aanbieding zijn. Door de 80% korting hoef ik maar ca$10,00 dollar te betalen. Meteen nog 3 andere broeken gekocht. In plaats van ca$154,00 hoef ik ca$38,40 te betalen. Ik ben klaar voor deze winter.

We dineren in het restaurant by the Falls, met uitzicht op de watervallen. Ik heb een viscasserole, Niels een sirloin steak. Na het eten gaan we nog even brood halen bij de Walmart. Om 22.00 uur worden we eruit gezet, ze gaan dicht. Terug op de kamer bekijken we de foto's van vandaag en besluiten we morgen de grens met USA over te gaan. Om 0.15 uur gaan we slapen.

Hillcrest motel, ca$62,50 incl btw
Saint John
59,4 km gereden

Om 8.00 uur staan we op. We ontbijten in de kamer, ruimen de koffers in en om 9.30 uur vertrekken we. Eerst nog even een stop bij de reversing waterval. Het is nu halverwege eb en vloed en het water ligt er rustig bij. Er is nauwelijks stroming. Als dit onze eerste kennismaking met de rivier en baai zou zijn, zouden we er helemaal niets aan vinden. Het is nu een beetje saai.


We gaan op pad, richting de grens. Onderweg vinden we 2 geocaches. Eentje is heel leuk gedaan. Er hangt een rolmaat hoog in de boom. Ernaast hangt een stok waarmee je de rolmaat uit kan trekken. Op het lint kan je je naam schrijven. Leuk bedacht.
Als we een klein uurtje onderweg zijn komen we steeds meer plekken met een dun laagje sneeuw tegen. De omgeving wordt er nog mooier van. We moeten even naar het toilet en nemen de laatste afrit voor de grens, op zoek naar een McDonald's. Staan we ineens bij een kleine grensovergang. Paspoorten worden ingeleverd, vragen beantwoord en dan mogen we naar binnen om de visa waiver in te vullen. We krijgen allebei een pen van de US government om de gegevens in te vullen. De douanier neemt de spullen terug en vraagt aan Niels: "you're keeping the pen?" Oeps, foei Niels, stelen van de Amerikaanse overheid... Hij kan er om lachen.

Na een half uurtje staan we weer buiten en kunnen we de zoektocht naar een toilet voortzetten. 2km Verder belanden we bij de McDonald's. Toilet, thee en WiFi, wat wil je nog meer. We boeken een hotel voor vanavond en maken een route ernaartoe. We hebben er weer een uur bij gekregen en zoeken een leuke route met wat geocaches uit. Hoe verder we rijden, hoe meer sneeuw we tegen komen. De weg is wel perfect schoon.

Als we om 16.00 uur klaar zijn met de geocache serie, begint de zon onder te gaan. De lucht kleurt schitterend. Waar we alleen geen rekening mee hadden gehouden was dat het nu nog vroeger donker wordt. We moeten nog 2 uur verder rijden.



Na een half uurtje mooie luchten en uitzichten wordt het donker, erg donker. In het laatste kwartier zien we waarschijnlijk een marter oversteken, een wasbeer en een paar herten aan de kant van de weg.

Het hotel ligt letterlijk ergens nergens. De office om in te checken in niet te vinden, wel een telefoon met nummer. Het blijkt een self-check in hotel te zijn. We hebben een mail met het kamernummer en toegangscode gekregen, alleen deze hebben we niet gelezen, want we hebben geen internet. Via het telefoonnummer krijgen we alle gegevens. We komen in een mooie en grote kamer. Koelkast, magnetron, dubbele bedden, alles erop en eraan. In het dichtstbijzijnste dorp blijkt volgens de gegevens een restaurant te zijn. Verder is er op ruim 15 minuten een McDonald's en een Subway te zijn. We proberen het restaurant, maar deze is vanaf 1 november 's avonds gesloten. Dan moet het dus McDonald's of Subway worden. Op weg daarnaartoe komen we langs een supermarkt. Het is vijf voor zeven en de supermarkt is nog maar 5 minuten open. We halen een salade en wafels.

In de kamer blijkt dat de wafels niet geschikt zijn voor de magnetron, maar in de oven of in een broodrooster moeten. We zijn een beetje creatief en ontdooien een wafel kort in de magnetron om daarna de wafel te roosteren met de föhn op hoogste stand. En het werkt, beetje boter erop, en voila, een heerlijk krokante en warme wafel als voorgerecht. De salade is ook erg lekker. Terwijl we eten kijken we tv. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Trailside hotel, us$89,59 via Expedia
Abbott, Maine
394,9 km gereden

We staan om 7.00 uur op vandaag. Het ontbijt heeft wat meer tijd nodig aangezien we de wafels willen eten. Eerst ontdooien in de magnetron en dan toasten met de föhn....

Om 9.00 uur starten we met een ochtendwandeling. Het is min 3 graden Celcius, dus sjaal om en dikke jas aan. Op ongeveer een kilometer van het hotel ligt een geocache. Daar gaan we naar toe. We wandelen over de trails, door "ergens nergens", maar er is meer bebouwing dan verwacht. Terug bij het hotel hebben we via de webcam nog even contact met het thuisfront. Daarna stappen de auto in en gaan naar het Peaks Kenny State Park. Hier liggen 3 geocaches die we willen doen. We navigeren naar 1 hiervan.

Dat bleek een foutje te zijn. We komen uit op een kilometer van de geocache, ergens aan de rand van het park, zonder officiële ingang of pad. Omrijden naar de ingang van het park is 20 minuten rijden. Daar hebben we geen zin in, dus we gaan dwars door het bos, de beekjes en de rotsen... Best pittig. We vinden de cache en kunnen dan over het officiële pad naar de volgende geocache. De derde ligt aan de andere kant van het meer. We starten weer op een pad, maar raken dit kwijt. Met geen mogelijkheid vinden we een pad dat de juiste kant opgaat. Ook via de rotsen en het strandje lopen we vast op ruim een kilometer afstand van de cache. We gaan terug, dit is niet te doen. Eerst weer een stuk dwars door alles, dan netjes over het pad en het laatste stuk weer dwars door het bos. Het is een mooie pittige wandeling geworden. We hebben het er warm van gekregen. Om 14.30 uur zijn we weer terug bij de auto. Ons wandel-dagje zit erop.

We rijden richting Bangor, waar we vannacht overnachten. De route gaat dwars door kleine gehuchten. Het sneeuwseizoen is hier duidelijk begonnen. Mensen hebben grote sneeuwschuivers voor de auto die op hun erf geparkeerd staat. We snappen eindelijk waarom men hier zoveel auto's heeft. Eentje voor de sneeuwschuiver, eentje voor de zomer, eentje voor naar werk, eentje voor de boodschappen en eentje voor de familie ofzo...

Onderweg vinden we nog een paar makkelijke geocaches. Om 16.30 uur zijn we bij het hotel. Het is al stikdonker. We krijgen een upgrade van de kamer naar een queen size bed, omdat de boiler stuk is in de standaard kamers.
We gaan eten bij een Aziatisch restaurant. Niels neemt het veel belovende spicy Tiger en ik neem de Japanse wilde zalm. De spicy Tiger valt wat tegen, de zalm daarintegen is erg lekker. We zijn alweer bijtijds terug op de kamer. Kijken nog eventjes tv, Niels zit nog achter de laptop en gaan om 22.30 uur slapen.


Vacationland Inn and conference, $1,00 via booking.com (`* zie morgen voor uitleg)
Bangor, Maine
124 km gereden

Ik ben om 6.30 uur op. De zon schijnt en het is heerlijk weer om een stukje te gaan hardlopen. Een half uur later ben ik terug. Snel douchen en naar het uitgebreide ontbijt. Voor we gaan krijgt Niels water vanuit het plafond in de badkamer over zich heen. We melden dit en mogen naar een andere kamer. Eerst maar even ontbijten met wafels.

Na het ontbijt gaan we onze spullen verhuizen naar de nieuwe kamer. Inmiddels is het hele plafond boven het toilet naar beneden gekomen. De schimmellucht is niet te harden. Van de klusjesman krijgen we te horen dat het toilet boven lekt en dat Niels toiletwater op zich heeft gekregen. We voelen ons steeds minder prettig en de tweede kamer is ook minder naar onze zin dan de eerste kamer. De derde kamer die ze ons aanbieden is de über-afknaper; onder het raam staat een electriciteits huisje voluit te brommen. En er is nog steeds geen sorry gezegd. We gaan terug naar de receptie en melden dat we toch liever weggaan.
Als we de sleutel gaan inleveren, komt de manager erbij, zij zegt sorry en biedt ons gratis een suite aan. Ze loopt met ons mee om de suite te laten zien. De suite heeft een jacuzzi en een (electrische) open haard. Wij zijn er blij mee.


Door al het gedoe is het al 11.30 uur als we op pad gaan. We hebben een aantal favoriete geocaches hier in de omgeving die we willen doen. Gelukkig is alles dichtbij. De eerste is een mooi gemaakte cache in een vangrail. Daarna een leuk gecamoufleerde tak in een hek en de derde is een magnetische achterop een infobord. Dit waren de makkelijkste.
Daarna gaan we naar een cache die met hoogte te maken heeft. We vinden een apparaat die aangeeft hoe hoog we nu zitten. We moeten binnen 30 minuten 60 meter hoger gaan. Hoe gaan we dat oplossen? We gooien hem in de lucht en vangen hem weer op. Helaas dat werkt niet. Hij telt de hoogte eerst op en haalt het dan meteen er weer vanaf. We zullen ons moeten verplaatsen. We rijden eerst naar de rivier, daar zitten we op het laagste punt. Hier zetten we het apparaat aan. Hoogte 19 meter, nog 60 te gaan. Toch al 25 meter winst met de eerste plek. En dan is het gokken, om ons heen kijken waar het hoog is. We zien een toren, willen daar naar toe, maar weten niet helemaal de weg. Ineens zien we voor ons een flinke heuvel. We rijden deze op, de meter begint steeds verder af te tellen. Als we bovenop staan moeten we nog 1,3 meter... Niels stapt uit, gaat op de drempel van de auto staan en houdt zijn arm omhoog. En het werkt, we krijgen de eindcoördinaten.

Bij de volgende staat:"This one is NOT for the calorically challenged!" Dat belooft wat. We denken dat er in een boom geklommen moet worden. We parkeren de auto op de aangewezen parkeerplaats en volgen de loopinstructies op. Via een snowmobile route komen we uit bij een rivier. We moeten wat primitieve bruggetjes over en hopen dat de hint daarop slaat. Bij de plek aangekomen blijkt dat niet zo te zijn. Niels mag door een kleine opening een gat in. Voor mij is er geen plaats meer, ik wacht buiten. Plat op z'n buik vind Niels een schedel. Hieraan hangt de geocache.

Als laatste vandaag gaan we de wherigo proberen. Bij deze vorm van geocachen wordt een verhaal verteld. De ene keer is het een stadswandeling met informatie over de stad en zijn gebouwen, nu begint het op een kerkhof en gaat het over een geest. Op verschillende plaatsen in de stad kunnen we virtuele spullen voor de geest halen. We komen bij deze zoekopdracht op het hoogste punt van de stad. Dat hadden we eerder vanmiddag moeten weten.
We kunnen het niet helemaal afmaken. Nadat we alles verzameld hebben, kunnen we het niet aan de geest geven. Het kerkhof waar de geest woont is in de fysieke wereld gesloten.

We hebben vandaag heerlijk weer gehad, net geen 10 graden, maar zonnig. Tot eind van de middag, toen begon het te waaien en werd het ineens een stuk kouder. Niet een beetje, maar gewoon in 1 lkap naar nul leek het wel
We gaan eten bij een Mexicaans restaurant. Ook hier weer heerlijk gegeten. Terug in onze suite proberen we de jacuzzi uit. Wat een herrie maakt zo'n ding zeg. Niet echt ontspannend. Dus jacuzzi uit, lekker in bad zonder bubbels. Om 23.30 uur gaat het licht uit.



Vacationland Inn and conference, suite incl ontbijt complementary
Bangor, Maine
127 km gereden

Om 7.30 uur verschijnen we bij het ontbijt. We maken wafels, nemen cereals en toasten een Engelse muffin en brood.
Na het uitchecken gaan we verder waar we gisteren gebleven waren bij de wherigo. Het kerkhof gaat net open en we kunnen onze verzamelde spullen afgeven aan de geest. Die is er blij mee en we krijgen de coördinaten van de eindcache.

We hebben nog een paar andere geocaches op het programma staan. Na een aantal losse caches gaan we naar Brown Wood, een bos aan de rand van de stad. De eerste cache die we hier zoeken kunnen we niet vinden. Als we de vorige logjes lezen, blijkt dat we niet de enige hierin zijn, waarschijnlijk ligt ie er niet meer. We wandelen door naar volgende. Deze hangt hoog in de boom. Niels kan er net aan bij, trekt eraan en bij deze blijkt het doosje met het logboekje aan een meetlint te zitten. De tweede variant van de meetlint. Leuk om te zien.
We wandelen door naar de derde cache in dit bos. Dit is een variant op de hoogtemeter van gisteren. We vinden een zakje met een klein zonnepaneeltje met een dingetje eraan. De bedoeling is dat je in het dichte bos wat zonlicht opvangt. Het apparaatje dat eraan zit, is een speaker en die verteld naar welke coördinaten je moet voor de eindcache. Het is vandaag weer schitterend weer, 15 graden en volop zon. Dat zit mee, maar het apparaatje was zeiknat toen we het vonden. Helaas, we houden het zonnepaneeltje goed in de zon, maar het werkt niet meer. Jammer.
Op naar de laatste cache in het bos. Door de vorige cache zijn we van het pad afgeraakt. We komen uit bij een ander pad. Dit blijkt privé terrein te zijn. De eigenaar komt even informeren wat we aan het doen zijn. Gelukkig is het een vriendelijke man en mogen we over zijn terrein naar de weg lopen. Vandaar kunnen we de laatste cache vinden.

Lunchtijd, we gaan naar het winkelcentrum. Eerst even naar de Christmas Tree shop. Een vaste kerstbomenwinkel maakt ons nieuwsgierig. Het blijkt een soort Action te zijn. We snuffelen er wat rond, maar kunnen niets leuks vinden. We lunchen bij Arby's met een broodje beef. Daarna sportkleding kopen bij Dick's Sport en nog wat kijken bij Kmart. Als we hier klaar zijn in het 16.30 uur en alweer donker. We stappen in de auto en pakken de tollweg naar Portland. We moeten 1 dollar toll betalen. Dat zijn wat andere bedragen dan de Franse tolweg. Onderweg nog even een sanitaire stop en om 18.45 uur zijn we bij het hotel.

Het hotel is een oud, sjiek en statig stadshotel. Het doet ons denken aan de hotels in Parijs. De lobby is rood geschilderd. Er staat een grote ouderwetse staande klok met slinger. We zitten op de derde en bovenste etage. Onze kamer is ruim. We hebben een privé badkamer, maar deze zit wel op de gang. Na het inchecken en het bewonderen van het hotel en de kamer gaan we eten. We komen terecht bij Uno, een Italiaans / Amerikaanse keuken. Ook vandaag is het eten heerlijk. Niels heeft een hamburger met spicy cheddar en friet. Ik heb kipfilet gevuld met spinazie, broccoli en mozzarella samen met een tarwe, komkommer en tomaatsalade, aardappelpuree en een broodje. Terug in het hotel gaan we in de lobby zitten omdat daar het internet wel werkt. We boeken een airb&b voor overmorgen in Boston. Het verslag wordt bijgewerkt en komt weer online. Om 0.00 uur gaan we slapen.

€53,00 incl btw en ontbijt via Expedia
Portland, Maine
102 km gereden

Het ontbijt is ook vandaag inbegrepen bij de kamer. We hebben cereals, croissants, bagels en muffins. Buiten is het druilerig weer, het miezert en er hangt mist. We besluiten om een off-dag te pakken.
We kunnen niet nog een nacht in dezelfde kamer blijven. Als we dan toch de koffer moeten inpakken, dan kunnen we net zo goed naar een ander hotel, een stukje dichterbij Boston. We boeken een ander hotel en checken uit.

Op ons gemak gaan we richting de mall. Onderweg doen we een paar kleine geocaches, waarvan eentje bij een waterval. Tegen lunchtijd komen we aan bij het winkelcentrum. Tijd voor sushi. Na de sushi gaan we shoppen. Als we uitgeshopt zijn is het donker buiten en tijd voor het avondeten.



We gaan naar IHOP, international house of pancakes. Hier kun je 24 uur per dag ontbijten als je wilt. Niels neemt zo'n ontbijt met pancakes met perzik en slagroom, 2 eieren, bacon, hash brownies en toast. Ik ga voor de sandwich met kalkoen, kaas en cranberry saus.
Na het eten rij ik naar ons hotel, een uurtje verderop. Niels pakt de laptop erbij en zoekt de foto's voor het verslag uit. We rijden weer over een tolweg en mogen een keer 1 dollar en 3 dollar betalen.
Bij het inchecken blijkt het hotel over een fitness ruimte te beschikken. Dat komt mooi uit, ik ga even een half uur op de loopband. Training 4 alweer. 12x 1 minuut hardlopen met 2 minuten stevig wandelen tussendoor. Ging weer erg lekker. Daarna douchen en naar bed, het is twaalf uur geweest.

America's best Inn, €55,00 including btw en ontbijt
Portsmouth, New Hampshire
102,3 km gereden

We staan om 7.15 uur op en ontbijten beneden naast de lobby. Er is een klein buffetje met bagels, toast en muffins.
Na het uitchecken rijden we eerst naar een geocache met veel trackebles erin. We moeten er een klein stukje voor dubbel rijden langs een grote outlet. Eigenlijk is het helemaal geen weer om te shoppen. Het zonnetje schijnt en het is 8 graden, lekker fris wandelweer. Dus we bezoeken snel een paar winkels en gaan dan door.
Voor we er erg in hebben rijden we New Hampshire alweer uit, voor hier een geocache te hebben gedaan. We keren om en pakken er snel eentje die net aan in die staat ligt. Dan stoppen we bij the Hans Morris Reservation, een klein natuurgebied. Hier ligt aan een trail twee geocaches. De wandeling is mooi en de geocaches zijn leuk. Eentje in een vogelhuisje en eentje aan een katrol. Er is werk ingestoken om deze te maken.

Na de wandeling rijden we door naar Salem. Salem staat vooral bekend om zijn heksen verleden. De witch trials vonden hier plaats. In totaal stonden er 100 heksen terecht, waarvan er 19 zijn veroordeeld en ter dood zijn gebracht. Hierdoor is dit nu de Halloween hoofdstad van de wereld. Maar Halloween was een paar weken geleden, dus nu is er ook ruimte voor de rest van de geschiedenis. In Salem heeft de grote Amerikaanse schrijver Nathaniel Hawthorne geleefd. Hij schreef onder andere The Scarlet Letter en The House of the Seven Gables, verplichte literatuur op elke Amerikaanse school. Verder is de haven een toeristische trekpleister en staan er oude huizen uit de 17de eeuw.

We doen een stadswandeling met de wherigo en komen langs de hoogtepunten van deze stad. Het heksen verleden voert de boventoon. Er zijn veel musea, ghosttours en heksenwinkels. 95 % is echter gesloten, we zitten echt in het laagseizoen. Het is donker als we klaar zijn met de wandeling en de cache hebben gevonden.

Om 17.15 uur verlaten we Salem en rijden we naar Boston. Het is een klein uurtje rijden normaal, maar we zitten natuurlijk net midden in de spits en doen er bijna anderhalf uur over. Als we bij het huis van de airbandb zijn aangekomen, hebben we het idee dat er iets niet klopt. We weten dat de eigenaar niet thuis is en we hebben de code van de deur gekregen. We komen binnen, maar de kamer die beschreven staat lijkt niet op die van de foto en is niet schoon. We bellen met het telefoonnummer en er wordt verteld dat we naar de derde etage moeten. Daar staan we net en iemand anders zegt dat hij die kamer zou moeten hebben. Er wordt weer gebeld en het blijkt dat wij naar het verkeerde huis zijn gestuurd. Blijkbaar heeft hij twee huizen waar ie kamers van verhuurd.
In het andere huis klopt de kamer wel met de foto's en beschrijving. We droppen onze spullen af en pakken de auto, op zoek naar een restaurant. Vandaag valt ons oog op een Pakistaans restaurant. Het eten is er prima. Terug in de kamer drinken we nog een kopje thee. Inmiddels is het weer gaan regenen. Voorspelling voor morgen is ook regen. Dan gaan wij Boston in.

Het is 23.30 uur en wij willen gaan slapen. Voor het glas in lood raam hangt geen gordijn of luxaflex. Op de gang staat een gereedschapskist. Wij willen vanwege het slechte weer uitslapen, dus met een paar handdoeken en spijkertjes wordt het raam verduisterd. Als we de hamer terugleggen komt de huisbaas eraan. Ze wil weten of wij om een slot op de deur hadden gevraagd. Dat hadden we niet, maar we willen het wel graag. En zo gebeurd het dat om middernacht de klusjesman de deurknop van de kamer vervangt voor eentje met slot. De tip over een verduisteringsgordijn en een prullenbak op de kamer neemt ze aan. Dan gaan ze door naar de volgende kamer en gaan wij slapen.

Airb&b, €57,50 incl btw
Boston, Massachusetts 167 km gereden

Om 7.00 uur worden we wakker. Het regent, we draaien ons maar om. Geen zin om in de regen door een stad te gaan banjeren. Om 9.00 uur blijkt het zonnetje te schijnen en staan we op. Snel ontbijten en weg in de planning. Bij het binnenhalen van wat apps die ons vandaag wat info moeten geven over Boston, crasht de telefoon van Niels. Hard. Dit levert wat vertraging op waardoor we pas om 11.15 uur op pad kunnen.

Om 12.00 uur zijn we in het centrum. We lopen naar het startpunt van de Freedom Trail. Dit is een gemarkeerde wandelroute door Boston die de belangrijkste historische gebouwen en monumenten met elkaar verbinden. Via de Trail wordt het verhaal van de geschiedenis van de Amerikaanse revolutie verteld. We starten in Boston Common, America's oudste park, wat begon als een graasgebied voor schapen, maar later gekocht werd door de inwoners. Iedereen moest 6 shilling betalen om het 44 hectare land te kopen. Tijdens de revolutie werd het een trainingsgebied voor de militairen en ik het bezet geweest door het Britse leger. Later werden er de heksen en piraten opgehangen en nog veel later hebben grote namen zoals Martin Luther King en Paus Johannes Paulus de tweede er gesproken.

Hierna gaan we langs de belangrijke regeringsgebouwen, monumenten, kerken en oude begraafplaatsen van de stad. Halverwege de wandeling, net van de route af, komen we bij een zeer indrukwekkend monument voor de holocaust. Voor het laatste stuk lopen we de brug over die over de Charles rivier ligt. We komen uit bij de US Constitution, het oudste nog onder bevel staand oorlogsschip ter wereld. We gaan door de metaaldetector en kunnen het schip bezichtigen. Als laatste gaan we naar de Bunker Hill Monument. Op 17 juni 1775 was hier de beroemde slag van Bunker Hill. De leidende kolonel geeft de opdracht:"Don't fire until you see the whites of their eyes!" Dit is een van de meest bekende quotes van de Amerikaanse revolutie. Hiermee eindigt de stadswandeling.

Onze voeten hebben rust nodig. Het dichtstbijzijnste ov is de ferry, terug de rivier over naar het centrum van Boston. Na de ferry gaan we nog wat trammetjes en metro's bekijken.

We eten in Chinatown, krijgen veel te veel en gaan weer met de metro terug naar de kamer. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Airb&b, €57,50 incl btw
Boston, Massachusetts
Niet gereden

We staan om 8.00 uur op. Ontbijten en bekijken waar we vandaag naar toe gaan. Het wordt Cape Cod, zo'n anderhalf uur rijden. We verlaten de airb&b om 11.00 uur, zonder iemand te zien.

We nemen de toeristische route, dwars door Boston. Bij een kleine wandeling over een boardwalk door een regenwater opvanggebied aan de rand van Boston vinden we een geocache. Daarna weer rustig over de kleine wegen verder. Lunchen doen we met uitzicht op zee en een heleboel meeuwen. Niels doet net op tijd het dak van de auto dicht...
We doen nog wat boodschappen en zijn om 16.15 uur bij ons volgende hotel. Dit keer niet van tevoren geboekt, maar op ouderwetse manier, walk-in via een couponboekje. Ze hebben nog kamers vrij voor deze prijs. We checken in en gaan eerst naar de mall. Daarna eten we onze buik vol bij een lekker buffetrestaurant.

Terug in het hotel nemen we een duik in het zwembad. De jacuzzi is 100°F en heerlijk warm. We wisselen de jacuzzi en het zwembad met elkaar af en vermaken ons een klein uurtje voor we naar bed gaan.

Hyannis Travellers Inn, $68,99 including ontbijt ex BTW, via green motel couponboekje
Hyannis, Massachusetts
172 km gereden

Vandaag staan we voor een keertje om 7.30 uur op. Het ontbijt is in dezelfde ruimte als het zwembad. Het is weer een uitgebreid ontbijt met muffins, wafels, croissants, bagels, toast, yoghurt, cereals en zoete broodjes. Na het ontbijt gaan we op pad.
We rijden naar het noordelijkste puntje van Cape Cod. Hier beginnen we aan een multi cache. Op een plein liggen gegraveerde herdenkings/stoeptegels. We moeten data hiervan verzamelen voor de volgende plek. Die blijkt 12km verderop te zijn. Eerst even hier de buurt verkennen. We staan aan de punt van het land, omgeven door de zee. Het is eb en een hoop mensen zijn op pad met een emmertje en een hark. Ze blijken clams te verzamelen. Dit mag op dit gedeelte van het strand op vrijdag en zondag, met vergunning. Het blijkt een favoriete bezigheid.

We rijden richting de tweede plaats van de multi, maar stoppen eerder voor een aantal andere geocaches. We maken wat kleine wandelingetje. Dan is het tijd voor een wat langere wandeling. In de duinen ligt ook een geocache, ruim een kilometer hemelsbreed vanaf de parkeerplaats. Dat is een flink stuk door het mulle zand lopen. En omhoog, want het zijn geen lullige duinen. Maar het is een mooie wandeling en we hebben een fantastische lunchplek.

Hierna gaan we verder met de multi. De tweede plek is bij de bibliotheek. Er ligt een speeltuin, neergezet in 5 dagen, door 500 vrijwilligers. De kinderen van deze regio van Cape Cod hebben het zelf ontworpen. We vinden snel de aanwijzing voor de derde plek. Dit ligt weer 6 km verder. De baai waar we aan komen te staan is heel mooi. Ook hier mag je op zondag naar clams zoeken. We vinden ook hier de aanwijzing en genieten ook hier van het uitzicht. Dan op naar stage 4. Die blijkt onvindbaar. Een beetje balen, naar we lezen dat dit punt vaker niet te vinden of vermist is. Helaas.

We hebben nog licht voor 1 geocache. Het wordt er eentje aan een onverharde weg. ook hier is de natuur schitterend. We vinden niet alleen de geocache, maar ook een groot schild van een krabachtig dier, met poten en staart.



Op weg terug naar het hotel gaan we eten bij Karoo, een restaurant met Zuid-Afrikaanse en Amerikaanse keuken. Het eten is er erg goed. Niels heeft een Afrikaanse stew, ik een Amerikaanse lamsburger.
Terug in de kamer kijken we naar de Big bang Theory op de laptop en we kijken wat tv. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Hyannis Travellers Inn, $58,99 including ontbijt ex BTW, via green motel couponboekje
Hyannis, Massachusetts
180 km gereden

We staan om 7.15 uur op en het regent. Beetje balen. Het ritme wordt aangepast en we ontbijten op ons gemak. Pas om 9.30 uur rijden we weg.
Toch maar eerst even wat geocaches hier in de buurt proberen. Dat was ook ons oorspronkelijke plan. Het begint steeds harder te regenen terwijl we naar een webcam cache gaan. We hopen dat we daar droog kunnen staan.

We staan droog, onder een afdakje. Het is wel iets minder gaan regenen. De webcam maakt de foto met ons erop en we kunnen de cache gaan loggen. Het regent weer wat zachter als we doorgaan naar de volgende cache. Deze moet ook te doen zijn zonder een wandeling. Daar aangekomen komen we weer in een stortbui terecht. Gelukkig duurt het niet te lang. De cache blijkt er alleen niet meer te zijn.

Op naar de volgende geocache. Aan een haven, met mooi uitzicht. Het is inmiddels droog, dus we kunnen er even van genieten. Het is ook gelijk 13 graden warmer dan gisteren. Toen was het best koud, zo rond het vriespunt. Nu is het eigenlijk best lekker. We gaan voor een kleine wandeling. Een boardwalk met een een cache in een cache in een cache. Erg simpel, maar toch leuk bedacht. Een stukje verder ligt midden in het bos het graf van Mrs. Mehitable, uit 1892. En daar ligt dan ook weer een geocache bij. We bezoeken ook nog een andere bijzondere begraafplaats, "Burialground of the Nobscussett of tribe Indians of which tribe Mashantampaine was chief".

Het is lunchtijd als we bij de volgende geocache aankomen. Dit is er weer een met een mooi uitzicht, gelijk zeer geschikt als lunchplek. We beklimmen eerst de toren die er staat. Deze is in 1902 geschonken aan de stad, ter nagedachtenis van een bepaalde familie die veel voor de stad heeft betekent. We kijken uit over een meer met daaromheen bos. In de bomen zitten heel veel kleine vogeltjes die er op los fluiten. Het is een gezellige lunch zo.

Na de lunch komen we uit bij een bosgebied waar een aantal geocaches liggen die bekend staan als leuk of bijzonder. Het gebied is een jachtgebied. We komen er een jager met kruisboog tegen. Rare ervaring om iemand zo gewapend in het bos tegen te komen. Hij groet ons vriendelijk en gaat de andere kant op.

De eerste cache van deze wandeling is een houten kop van een moose die in de boom hangt. De volgende cache ligt onder een prachtige grote hulst boom. Een mooie felgroene plek in het bruine herfstbos. We wandelen verder door het mooie gebied en komen uit bij een zandduin, midden in het bos en ongeveer 20 meter hoog. Hier is het uitzicht prachtig. We rennen de duin af naar beneden waar we weer zo'n leuke geocache vinden. Er staat een compleet versierde kerstboom in het bos.

Na deze wandeling begint het alweer te schemeren. We doen nog 1 cache om het af te leren en stappen dan in de auto voor de rit naar het volgende hotel. De hele middag is het droog gebleven. We zijn nog geen 5 minuten onderweg en het begint weer vreselijk te regenen. Het rijdt niet echt lekker. Halverwege de rit stoppen bij een TGI Friday. Ook hier smaakt het eten goed. We hebben mozzarella sticks als voorgerecht. Niels heeft 3 smaken baby back ribs met friet en mac and cheese. Ik heb kipfilet en gefrituurde garnalen met Jack Daniels saus, zoete aardappelfriet en tomaat / mozzarella salade.
Als we na het eten weer in de auto stappen is het droog. Een stuk prettiger rijden.

Econolodge, $44,27 incl ontbijt en btw
Mystic, Connecticut
292 km gereden

Om 8.00 uur zijn we bij het ontbijt. Het is niet zo uitgebreid, maar de bagel, wafel en cereals smaken prima. Bij het ontbijt bekijken we wat we gaan doen vandaag. We besluiten om hier nog een nachtje te blijven en een klein stukje terug te gaan naar de kust in Rhode Island.

Al geocachend vertrekken we rond 9.30 uur. We zoeken de caches uit die door andere cachers worden aangeraden. Vandaag hebben we wat gemeen verstopte caches uitgezocht, maar we vinden ze wel.

Vlak voor de lunch pikken we ook nog een cache op die wel heel erg zichtbaar aanwezig is. Op een oude leger jeep ligt een ammo box... En? Jawel. Geocache. We lunchen met uitzicht. De meeuwen genieten mee. We lopen een klein stukje langs het strand en voeren de meeuwen. Het is mooi zonnig weer, maar vreselijk koud weer.


We rijden een klein stukje verder en parkeren de auto bij het strand. Dus jas aan, sjaal om, muts op, zonnebril op en we kunnen lopen. We maken een strandwandeling langs de zee van zo'n 2 kilometer. Het is vloed en het water geeft mooie golven. Door de zon die zo mooi schijnt, komen er kleine regenbogen in de golven.
De terugweg lopen we door de duinen en pakken we nog een paar geocaches mee. Het is een mooie wandeling geworden. Voor de zonsondergang proberen we een mooi uitzichtpunt op te zoeken. We denken wat gevonden te hebben, rijden erheen, maar het blijkt een bosweg te zijn. We zien de zonsondergang vanuit de rijdende auto.

Dan is het tijd om te shoppen. Eerst gaan we naar Old town winkelcentrum in Mystic. Er zitten allemaal kleine sfeerwinkeltjes. Leuk, traditioneel en gigantisch duur. Daarna maar op zoek naar wat normale winkels. We hebben allebei geen trek of zin om uitgebreid te gaan eten. Ik ben moe, ga vroeg naar de kamer en eet daar een boterham. Niels shopt nog wat verder en neemt een Tacobell onderweg.

Econolodge, $44,27 incl ontbijt en btw
Mystic, Connecticut
217 km gereden

We zijn weer vroeg vandaag. Om 7.15 uur staan we op en twee uur later rijden we weg. We gaan eerst naar het Submarine museum. Hier ligt de US Nautilus, de eerste onderzeeër die op kernenergie voer. We bezichtigen eerst de onderzeeër. We krijgen een audiotour mee voor uitleg over de onderzeeër. Hierna lopen we nog door het museum. Na anderhalf uur hebben we alles gezien en gaan we op pad.

We rijden naar het Mohegan Park waar een hoop geocaches liggen. Het is een groot bos met in het noorden een meer. Er schijnen veel trails te zijn, maar wij kunnen ze niet goed vinden. We lopen hierdoor bijna de hele middag dwars door het bos aan het lopen zijn. Af en toe zien we een pas en dan houdt het weer op. We hebben een slechte dag. Twee geocaches kunnen we niet vinden, 7 vinden we wel. Bij allemaal in het flink zoeken en hebben we een gemiddelde afwijking van 15 meter.
Het zuidelijke deel van het park slaan we over. We zijn het zat. We rijden een uur verder naar We rijden nog een uur verder naar een geocache met meer dan 200 favoriete punten. Het is al donker als we er aankomen. Onderweg luisteren we naar verschillende stand up comedians op de satellietradio. En dan staan we voor een hek. Nog 3 kilometer te gaan, in het donker. Daar hadden we niets over gelezen. We pakken onze telefoons erbij en komen tot de conclusie dat we bij de verkeerde geocache staan. Wel dezelfde naam, maar een andere locatie. Een hele andere locatie zelfs, nog zo'n 250 kilometer verderop. Zelfs nog voorbij onze overnachtingsplek van vandaag.

Die 3 kilometer naar de andere cache laten we voor wat het is. Het is al donker en om nu zo'n stuk door het bos te gaan lopen, lijkt ons geen goed idee. Dus de auto weer in en op weg naar het hotel. We rijden weer een stuk over een tolweg, kosten $2,15 en $0,85. Om 19.30 uur zijn we in de buurt van het hotel. We gaan eerst eten en dan inchecken. De rest van de avond zitten we in de lobby. Daar werkt het internet wel. We zoeken uit wat we morgen gaan doen en gaan om twaalf uur naar bed.

Econolodge, $63,88 incl ontbijt en btw via booking.com
Albany, New York
312 km gereden

Na het ontbijt gaan we geocachend verder. Voor vandaag hebben we wat geocaches die op de favorietenlijst staan uitgekozen. De eerste heet Doctor Who. De cache is duidelijk herkenbaar. Het politiebureau (Edit Niels: de Tardis liefste. De Tardis...) is in het klein nagemaakt. Maar dan, hoe ga je open krijgen. De deur is geblokkeerd. We vinden wat tools wat we moeten gebruiken, maar geen gebruiksaanwijzing. We knoeien wat aan en na een kwartiertje lukt het ons. Het blijkt dat achter een klein deurtje een schroeven draaier verstopt zit. Met die schroevendraaier moet je een magneetje uit een gaatje vissen. En daarna kun je met de magneet op de schroevendraaier de ijzeren staaf verwijderen die de deur dicht houdt. Poowee... En dat zonder gebruiksaanwijzing.

De volgende ligt aan het begin van een wandelpad. Er staat een infobord en een gigantische boom. Als we de beschrijving en reacties lezen is de cache goed gecamoufleerd en heb je een stok nodig. In de boom staat een grote stok. Dus Niels klimt dit keer de boom in. We zoeken en zoeken, maar kunnen niets vinden. Uiteindelijk blijkt dat we toch bij het infobord moeten zijn. Ik schuif een blokje hout opzij en ineens in de cache zichtbaar.

We rijden verder en komen in Rotterdam uit. Natuurlijk moet er een foto gemaakt worden van het naambordje. Vanuit Rotterdam is het 20 minuutjes naar Amsterdam, onze lunchstop voor vandaag. Amsterdam blijkt nogal vervallen te zijn. Oude huizen die op instorten staan en een mall waar de winkels weg zijn. Er zit nog wel een privé kliniek en een gokhalletje in. We parkeren de auto in de garage van de mall en zoeken vandaar de voetgangersbrug naar de Riverside park. Het lukt ons uiteindelijk om in het park terecht te komen. De voetgangersbrug blijkt bereikbaar vanaf het dak van het ziekenhuis...Het park is nieuw en mooi aangelegd. We lopen er een rondje en vinden de geocache waar we voor kwamen.

Nadat we Amsterdam bekeken hebben rijden we door naar de Tin Man, de geocache waar we gisteren al dachten te zijn. Het is een klein uurtje rijden. We rijden door heuvelachtig landbouw landschap. Heel anders dan wat we tot nu toe hebben gezien. Het doet eerder denken aan Duitsland dan aan de VS. Dit landschap kennen we totaal niet uit Amerika.

Tin Man blijkt een cache in de tuin van de cachelegger te zijn. We parkeren de auto op de aangewezen plaats en de bewoner komt gelijk naar ons toe. Hij herkent het kenteken van de auto niet. Waar we vandaan komen. Ja, en als je dan uit Nederland blijkt te komen, is het tijd voor een praatje. Hij heeft 3 geocaches liggen, waarvan 2 in zijn tuin en eentje aan de overkant. Alle 3 hebben the Wizard of Oz als thema. We klikken 3x met onze hakken en gaan de yellow brick road op. Aan het eind staat een door de man zelf gemaakte levensgrote Tinman. Niets moeilijks qua cache, maar heel mooi en knap gemaakt.
Om bij de volgende te komen mogen we de korte route nemen, door zijn voortuin. Hij loopt nog even met ons mee. Via de achtertuin, langs een stuk land waar 32 vogelhuisjes staan (hobby van zijn vrouw) en het haunted forest komen bij de rode schoentjes van Dorethé. Ook deze is weer heel mooi gemaakt. We vervolgen de yellow brick road en de cachelegger gaat naar zijn huis. Voor zijn derde cache volgen we een paadje door het hoge riet en vinden we een verlaten fiets met mandje waar de cache in ligt.
Als we terug bij de auto komen, komt de cachelegger nog een keer naar ons toe. Hij heeft een speciale trackeble coin van de Tin Man voor ons. Zo leuk. We bedanken hem hartelijk en nemen afscheid.

Het wordt alweer donker en we gaan op weg naar ons hotel voor vanavond. Het landschap om ons heen veranderd langzaam in een berglandschap. We zijn benieuwd hoe het er morgen bij daglicht uitziet.
De verwarming in de hotelkamer werkt niet. We gaan terug naar de receptie. Het vriest en een verwarming is hier echt nodig. Er wordt een andere kamer toegewezen. Daar werkt het licht niet. De receptionist ontdekt dat in de derde kamer ook geen verwarming is terwijl van kamer 4 het electroniche slot defect is. De 5e kamer is het bed niet opgemaakt. Uiteindelijk is de 6e kamer een invaliden kamer waarvan de afzuiger in de badkamer niet werkt. We besluiten ter plekke dat dit maar 1 nachtje hier wordt.

We wilde eigenlijk een salade op de kamer eten, maar zo gezellig is de kamer niet, dus we gaan er toch maar op uit. Het wordt Denny's. Niels neemt een uitgebreid ontbijt en ik neem een kip sandwich. De pancakes van het ontbijt zijn hier een stuk lekkerder dan bij de IHOP, waar het vorige keer iets tegen viel.

Budget host Killington Lodge/Econolodge, $59,80 incl ontbijt en btw
Mendon, Vermont
270 km gereden

Het sneeuwt! Heel licht, maar het sneeuwt. Een dun laagje sneeuw ligt op de auto en de parkeerplaats. We gaan naar de ontbijtruimte, kijken rond en draaien ons weer om. Zoete donuts en slappe koffie. Dan liever eigen koffie en brood met hagelslag op de kamer. De verwarming doet het nu ook in deze kamer niet, als we dat gaan melden krijgen we een zucht en een kleine draagbare heater.

We gaan op pad. De omgeving is prachtig, mooie bergen. Vandaag is het koud, min 7 graden, maar zonnig. We doen een paar kleine geocaches en halen boodschappen voor de lunch. Dan gaan we op pad voor de eerste wandeling van vandaag. We willen naar een ijsgrot. We weten waar we moeten parkeren en vandaar is het de wit gemarkeerde trail. In de grot ligt een geocache, daar hebben we dus de coördinaten van. Het is ongeveer 500 meter hemelsbreed lopen vanaf de parkeerplaats, maar heeft we de hoogste moeilijkheidsgraad gekregen. De trail is niet makkelijk te vinden, maar op een gegeven moment hebben we het juiste pad te pakken. Het gaat behoorlijk steil omhoog en is redelijk zwaar lopen. Het bos is geweldig. We komen bij een klein bevroren meertje uit. Het ijs is glashelder en je ziet de bladeren onder de ijslaag liggen. Ik zie een mooie grote specht hoog in de boom. Vanaf het meertje is de witte markering verdwenen. We lopen over een klein paadje verder omhoog, wat de route zou kunnen zijn, maar ook dat houdt op een gegeven moment op. De bergrand waar we lopen wordt steeds smaller en de afgrond steeds dieper. Het wordt steiler en steiler. We moeten nog ruim 200 meter. Dit is absoluut niet de bedoeling, het wordt te gevaarlijk. We gaan terug naar het meertje en proberen het op een andere manier. Ook nu lopen we dood. Wat we ook proberen, hoe we ook lopen, we komen met geen mogelijkheid bij de grot. Jammer, maar we hebben wel een fantastische wandeling / klim gehad. Op de terugweg naar de auto eten we in het bijzijn van een heleboel kleine vogeltjes het restant je van de lunch op.

Even warm worden in de auto en dan snel verder met de tweede wandeling van vandaag. Bij Leffers Pond in het Green Mountain National Forest liggen 2 geocaches aan een trail. Deze trail is een stuk duidelijker dan de vorige. Hier raken we de weg niet kwijt. Het meer is half bevroren wat schitterende plaatjes oplevert. Zeker met het zonnetje erbij. We fotograferen er op los. Natuurlijk proberen we even om op het ijs te staan. En ja hoor, we zijn met beide voeten op het ijs geweest en er niet doorheen gezakt. . Wel aan het randje natuurlijk.

Na deze wandeling rijden we zolang het nog licht is , over de kleine weggetjes en genieten we van het uitzicht. Als het donker is nemen we de snelste weg naar het hotel. Onderweg eten we bij een Vietnamese restaurant. Niels neemt een curry, wat currysoep blijkt te zijn. Ik eet een claypot. Het hotel blijkt heel nieuw te zijn en ligt aan een drive-in bioscoop. We krijgen kamer 10, oftewel de Paul Newman en Robert Redford kamer. De rest van de avond verloopt rustig. We kijken wat tv, bekijken de foto's en ik schrijf het verslag. Om 23.30 uur gaan we slapen.

Starlight Inn, $86,00 incl btw, ex ontbijt
Colchester, Vermont
168 km gereden

Omdat bij deze kamer het ontbijt niet inbegrepen is, gaan we uit om te ontbijten. In de diner tegenover het motel serveren ze ontbijt en lunch. Niels kiest de "grand slam" wat bestaat uit 2 eieren, 3 stripes bacon, 2 worstjes, 2 toast en gebakken aardappeltjes. Ik ga voor de "full Americana" wat bestaat uit 2 pancakes, 2 eieren, 2 toast en gebakken aardappeltjes.

We zitten propvol van het ontbijt wat bijna helemaal is opgegaan. Van de serveerster hebben we een pasje van Costco te leen gekregen en we zijn benieuwd wat deze winkel te bieden heeft. Iedereen is hier enthousiast over de koopjes die hier te halen zijn. Op zaterdagochtend blijkt het behoorlijk druk te zijn. Het blijkt dat je in deze winkel geen btw hoeft te betalen. Verder liggen de prijzen wat lager dan in een normale supermarkt en heb je voornamelijk grootverpakkingen. Maar wel minder keuze. Ook is er een elektronica en huishoud afdeling. We kopen 5 kilo pancake meel en een stel handschoenen.

Na het shoppen brengen we het pasje terug en zoeken we de natuur weer op. We eindigen bij de five tree hill trail. Er ligt een multi geocache in het bos die we gaan doen. We kunnen zowaar de trail goed vinden en volgen. Het is een mooi breed bospad. Als we op de eerste plek aankomen vinden we een box met losse blaadjes erin. Je mag zo'n velletje pakken, het kan handig zijn tijdens de wandeling . Wat je ermee moet wordt niet uitgelegd. Wel staan er coördinaten voor een tweede punt. We volgen het pad tot ongeveer 50 meter van het tweede punt. Hier gaan we van het pad af en volgen de pijl op de gps. In een holle boom hangt een plat stuk plastic met gaten erin. Niels kijkt ernaar alsof hij water ziet branden, ik zie er een sjabloon in. Het eerder gepakte blaadje heeft de juiste grote. We leggen het sjabloon erop en tekenen de lijnen over. Nu bedenkt Niels dat waarschijnlijk op de volgende plek ook zo;n sjabloon al liggen en dat je die op hetzelfde blaadje moet overtrekken. Al die lijntjes bij elkaar zullen dan waarschijnlijk het eind coordinaat opleveren.De coördinaten van het volgende punt staan op het sjabloon. Ook daar vinden we een sjabloon en tekenen de lijnen op ons vel papier. De coördinaten die op dit sjabloon staan, zijn door het weer behoorlijk vervaagd. We doen een gok en lopen naar het vermoedelijk volgende punt. Hier zoeken we in een groter gebied en het kost ons flink wat tijd. We geven op. Heel jammer, het idee is erg leuk, maar we zoeken al bijna een half uur. We lopen nog wat zoekend terug naar het pad en ineens zie ik het doosje liggen. Back in the game. We tekenen de lijnen weer over en lopen naar het volgende punt. Als laatste vinden we een sjabloon zonder nieuwe coördinaten. We kijken op ons blaadje en daar staan de coördinaten van het eindpunt. Via een geocache bij een uitzichtpunt vinden we de eindcache. We hebben een wandeling van ruim 6km door het heuvelachtige bos gemaakt. Ondanks dat het min 7 graden is, is het een heerlijke wandeling geweest.
Als we bij de auto terug zijn in het donker. We rijden naar de bewoonde wereld, doen wat boodschappen en gaan terug naar het hotel. Vanavond slapen we in de kamer 3, Julia Roberts. We eten op de kamer, zitten nog vol van het ontbijt en kijken wat tv. Ik val vroeg in slaap, Niels zit tot 23.30 uur achter de computer. Het verslag staat weer online.

Starlight Inn, $86,00 incl btw, ex ontbijt
Colchester, Vermont
113 km gereden

We ontbijten op de kamer. Nog zo'n ontbijt als gisteren is echt te veel. Vandaag rijden we op ons gemak al geocachend naar de grens. Het is redelijk weer, net een paar graden boven het vriespunt. We verlaten de bergen en zien nu voornamelijk landbouw. Op verschillende velden ligt nog wat sneeuw. Opeens zien we een veld waar de sneeuw beweegt. Er blijken duizenden witte ganzen op het veld te zitten.

We zijn om 12.10 uur bij de grens. We komen gelijk uit bij de grenspost van Canada. Amerika uit mag iedereen. Er staat een bordje dat de douanier zo terug is. We wachten 2 tellen en ja hoor, daar komt iemand. Er worden ons een paar vragen gesteld, het Amerikaanse visum wordt uit ons paspoort gehaald en we mogen doorrijden. In totaal nog geen 5 minuten bezig geweest.

We vinden een serie geocaches van cluedo. We worden door de hele omgeving geleid. Eerst zoeken we de 15 gewone caches. Hiermee vinden we de coördinaten voor 6 andere geocaches. We vinden 4 van de 6 geocaches. Van eentje is het duidelijk dat ie er niet meer in, dat had degene voor ons ook gemeld. De andere die we niet kunnen vinden blijkt ook bij meer mensen problemen op te leveren, maar wat er nou mis is , kunnen we er niet uit de Franstalige logjes halen. Inmiddels is het donker aan het worden en willen we toch graag die laatste vinden, zodat we de gegevens van de bonus hebben. We lezen alles nog na, pakken de foto's van de coördinaten erbij en ineens ziet Niels het. In het logboekje staan andere coördinaten geschreven dan in de deksel. De cachelegger heeft twee cijfers omgedraaid. We gaan naar de andere coördinaten en binnen twee tellen vinden we in het donker de cache en het ontbrekende cijfer voor de bonus. Daar meteen maar naar toe en ook deze vinden We met behulp van de zaklamp.

We eten onderweg naar het motel bij een Italiaans restaurant. Het motel blijkt in decelerate kamer geen wifi te hebben. We krijgen een andere kamer, want we willen namelijk alvast inchecken voor de vlucht van morgen. De koffers worden 3x opnieuw ingepakt voor we gaan slapen.

Rive du lac, $77,00 incl btw ex ontbijt
Saint-Zotique, Quebec
273 km gereden

Vanavond vliegen we terug naar Nederland. We vliegen pas om 19.00 uur, dus we gaan nog lekker op pad. Natuurlijk worden de koffers weer opnieuw ingepakt. Nu maar hopen dat we onder het toegestane gewicht blijven.

Als we naar buiten kijken zien We dat het wat somber en regenachtig weer is. En dat we een schitterend uitzicht hebben over een groot meer. De golven zijn nog best woest en aan de rand van het meer drijven grote brokken ijs. Het bewijs van de kou van de afgelopen dagen.
We gaan op pad. We hebben weer een leuke route uitgekozen om naar het vliegveld te gaan. We zitten op een klein uurtje afstand. Maar eerst gaan we naar een bosgebied met een aantal geocaches voor een wandeling, om het af te leren. Het is het bos van de 4 seizoenen, mooi, ruim en goed aangegeven paden. In het bos liggen 6 geocaches. We vinden er 5,eentje blijft voor ons verstopt. De cachelegger heeft er werk van gemaakt, het zijn erg leuke caches. Zo vinden we een compleet huisje van een kabouter.
Op deze laatste vakantiedag stijgt de temperatuur. Na alle vrieskou van de laatste week, de gigantische berg sneeuw die in het noorden van de staat New York is gevallen, loopt de temperatuur vandaag op naar 19 graden en laat het ijs flink smelten. We komen dan ook een bevroren beekje tegen, waar de bovenste laag dan ook weer van aan het stromen is en waaronder nog een duikpak ijs zit.

Na de wandeling van ruim een uur gaan We nog naar een winkelcentrum om te kijken voor een jas voor Niels. Hij twijfelt al de hele vakantie of hij een bepaalde jas wil kopen. De XL staat mooi, maar voelt te krap, de 2XL is te ruim. Het wordt hem definitief niet.
Bij een Mexicaanse lunchroom eten we een quesadiles. Het concept hier is hetzelfde als de Subway. Je bepaalt wat voor soort "brood" je wilt, wat voor vlees of tofu je erop wilt en dan kan je los de groente en saus bepalen. Het smaakt ons weer prima.

Na de lunch rijden we al geocachend verder. Om 16.00 uur leveren we de auto in op het vliegveld. We printen onze boardingpassen en geven de koffers af. De blauwe koffer weegt 23,7 kilo en de gele 21,4. Ze mogen 23 kilo wegen, dus heel netjes. We halen nog wat uit de handbagage om in de gele koffer te doen. Die komt dan op 23,4 kilo. De handbagage wordt ook goedgekeurd. De ene tas is 10,3 kilo en de rugzak weegt nog maar een kleine 5 kilo.

Op het vliegveld is weinig te doen. De douane zien we niet. Wel hebben we de veiligheidscontrole, wordt de handbagage door een scan gedaan en mogen we door een poortje lopen. Maar een paspoortcontrole krijgen we niet. De vlucht begint met nogal wat wind, waardoor we flink schommelend opstijgen. Eenmaal boven de wolken gaat het een stuk beter. We hebben weer plekken bij de nooduitgang geboekt, zodat we wat meer ruimte hebben. De vlucht duurt ongeveer 6 uur en een kwartier. We hebben wat vertraging bij het weggaan en landen om 7.30 uur Nederlandse tijd op Schiphol.