Vakantie Verslag

laatste update

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

Vergeet het gastenboek niet...

We vervelen ons te pletter, maar kunnen niets bedenken om heen op vakantie te gaan. Uit alle plannen en ideeën die opborrelen blijft eigenlijk alleen Thailand over.

Nog maar 6 weken terug van onze week New York, beginnen we aan een nieuw avontuur, 4 weken Thailand. We vliegen pas eind van de middag, dus beginnen we de dag rustig aan. Nog even een wasjes draaien, stofzuigen en dweilen en de laatste spullen in de koffer doen en dan zijn we er klaar voor. In verband met Koningsdag pakken we een vroege trein. Het blijkt de enige die op tijd rijdt. Op Schiphol leveren we de koffer en rugzak in en lopen we een rondje. De vlucht in lang, rumoerig (KLM: verbied die %$^^#$! kinderen nou toch eens. Ouders: wat heeft het in vredesnaam voor zin om een kind van anderhalf jaar, 11 uur in een vliegtuig op te sluiten om vervolgens in een bloedheet Thailand aan het strand te gaan zitten??? ga naar Zandvoort. vind zo;n kind net zo leuk !!!) en wat hobbelig.

Om 9.45 uur landen we in Bangkok. Drie kwartier later zijn we door de douane, hebben we onze bagage, hebben we gepind en staan we bij Hertz. Aziatische efficiency zullen we maar zeggen. We hebben een fullsize SUV gehuurd, de grootste 4x4 die ze hebben. We hebben voor Hertz gekozen, omdat we hier een luxe, niet te oude auto van verwachten. Het wordt toch ons verblijf voor de komende maand. We zijn te vroeg, de auto staat nog niet klaar. Of we een half uur willen wachten. Geen probleem, we hebben de hele dag.

In de eerste auto die we proberen zit Niels niet echt comfortabel. De stoel kan niet ver genoeg naar beneden. Ik pas wel. Na wat wikken en wegen besluiten we toch om een andere auto te vragen. Niels rijdt het meest en moet wel goed zitten. We moeten een ruim half uur wachten en dan komt de volgende auto. Een Toyota en ja, we passen allebei, maar wat is de auto oud en vervallen. Er zit niets in wat een beetje op luxe lijkt. We balen behoorlijk. Toch rijden we ermee weg. Een beetje mokkend, dat wel. We hebben 1500 euro voor de auto betaald en dan verwacht je wel wat. Dezelfde auto was bij Thaicar de helft goedkoper, maar we zijn voor de naam en verwachtingen naar Hertz gegaan. We rijden nog op het vliegveld als blijkt dat er ook nog eens geen cruise control in de auto zit. Dat is de druppel, we keren om. Terug bij de balie geven we aan dat dit echt niet de kwaliteit is wat we verwachten van Hertz. Dat we toch echt een auto met cruise control willen. Hertz blijkt geen auto met cruise control te hebben. Wel krijgen we, na weer een half uur wachten, een nieuwere en luxere auto. De Isuzu heeft navigatie, achteruitrijcamera en nog wat luxe, maar geen cruise control. We moeten het er maar mee doen. Dat wordt zere voeten bij lange stukken en veel afwisselen.

Om 13.15 uur gaan we naar het hotel. Het is ruim een half uur rijden volgens de Tomtom. Na 2x verkeerd te zijn gegaan over hele drukke wegen zijn we een uur later bij het hotel. Het verkeer is een gekkenhuis met alle brommers. Iedereen rijdt kriskras door elkaar heen en dat wordt door iedereen weer rustig toegelaten. Nog nooit zo'n chaos op de weg meegemaakt zonder al te veel getoeter. Best een verademing. Het hotel is een groot complex, met van alles en nog wat erin. We zitten op de 27ste etage de 10de is een health center, met sportschool, spa en zwembad en op de 34ste is ook een zwembad. De kamer is zeer ruim, met zitje, eettafel, keuken, badkamer en aparte slaapkamer. We installeren het wifi en besluiten even te gaan rusten. Niels slaapt al snel, ik ga eerst nog even verder met het verslag.

Om half 5 staan we weer op. Lekker naar buiten om een hapje te eten. We lopen de straat door en eindigen bij een Japans eettentje met airco. Niet te duur, maar iets veiliger en koeler dan gewoon van de straatstalletjes eten. Geen zin om meteen ziek te worden. Het schemert als we klaar zijn met eten. Op ons gemak lopen we terug naar het hotel. Hier gaan we op onderzoek uit. Het hotel is gevestigd in een behoorlijk groot complex. Op de 34ste etage is een "indoor" zwembad. Eigenlijk is het wel buiten, maar het heeft een overkapping. Het ziet er prachtig uit. Dan door naar de 10de. Hier zit een health center. Dit blijkt een complete sportschool te zijn, met yoga lessen, boksring, fitnesscentrum sauna en nog een zwembad. En wij mogen daar vrij gebruik van maken.

We besluiten te gaan zwemmen op de 34ste. Dan blijkt het water echt steenkoud te zijn. Staan we daar in onze zwemkleding bibberend te genieten van het uitzicht.
Als het te koud wordt gaan we terug naar de kamer. Niels slaapt half achter de laptop, ik ga terug naar de 10de, even een half uur op de loopband met airco. Les 10 van Renate Wennemars 15km, 4x5 minuten matig tempo afgerond in 4km. Daarna douchen en naar bed. Het is 22.15 uur.

Waterfront Diamond tower
EUR 96.83 voor 3 nachten
28 km gereden

Om 6.30 uur zijn we wakker, goed geslapen. Buiten is het zonnetje opgekomen en klimt de temperatuur. Binnen staat de airco aan. We zitten op de 27ste etage en genieten op bed van het uitzicht, lekker met een kopje koffie en thee. De plannen voor vandaag worden gemaakt.
2 uurtjes later verlaten we het hotel. Bij de supermarkt halen we broodjes, drinken we nog een kopje koffie en thee en komen we erachter dat Niels zijn fototoestel nog op de kamer ligt. Dus we gaan weer terug.

We lopen zo'n 3 km langs de drukke hoofdweg waar ook ons hotel aan ligt. We vinden onderweg 2 geocaches, waarvan eentje in een mooi parkje. Het is al weer lekker op temperatuur gekomen, zo'n 38 graden. Bij het metrostation koelen we weer lekker af. Hier staat de airco vol aan. We pakken de blauwe lijn tot aan het eindpunt. Daar beginnen we aan een geocache route langs een rivier, aan de buitenring van de oude stad. De eerste cache die we zoeken ligt bij een tuktuk standplaats. We proberen eerst wat onopvallend te zoeken, maar dat lukt niet echt. De tuktuk bestuurders denken dat we de bloemetjes in de boom zoeken. Ze wijzen de mooie gele bloemen aan, plukken ze en laten zien dat ze goed te eten zijn. Niet echt onze smaak. De cache laten we maar, die is niet te vinden op deze manier.
We vervolgen onze weg verder langs het water. De route is afwisselend, het is wel heel druk op de weg. Soms kan je elkaar niet verstaan van de herrie en op andere plekken is het juist weer heel rustig. We lopen langs marktjes en halen onderweg voldoende koud drinken; het lijkt wel of er op elke straathoek een 7/11 zit. Bij een paar bankjes achter een marktje aan het water nemen we een wat langere pauze en drinken we onze koude cola op. Dat we de geocache die hier zou moeten liggen niet kunnen vinden nemen we voor lief.

Na een kilometertje op 4 zijn we wat oververhit. Het is op het warmst van de dag. We zoeken wat verkoeling en rust op en vinden dit in de vorm van een Wat (tempelcomplex). Een monnik is de planten en de stenen vloer aan het besproeien, dus schoentjes uit en de voetjes op de koele natte vloer. Als we weer helemaal tot rust zijn gekomen gaan we verder. Nog 1 kilometer naar de long-tail boten-bus. In een geocache beschrijving lezen we over een straat waar een heleboel winkels zitten die gefrituurde banaan verkopen. We besluiten een zakje te kopen (Baht 20) met 8 stukjes. En het valt niet tegen. Gefrituurde banaan is zeker niet vies. Voor een paar centen brengt de boot ons, samen met een heleboel andere mensen over de rivier.
Bij Asoke stappen we uit. Omdat we net lekker hebben kunnen uitrusten, gaan we weer een stukje met de benenwagen verder. Het is ongeveer 2 kilometer naar het volgende metrostation en we denken dat makkelijk aan te kunnen, maar het viel best tegen, zo in die hitte. Onze aandacht wordt getrokken naar een poster met daarop een vreselijk lekker uitziend ijsje. Dat gaat 'm worden! Frozen yoghurt met blue berry's voor twee personen. En weer een lekkere plek om uit te rusten. De combinatie van ijs en airco zorgen ervoor dat ik de winkel na een uur met kippenvel verlaat. Wel jammer dat de prijs van het ijsje een lokaal week salaris is; 280 Baht, 8 euro, is niet goedkoop, maar wel duur. Maar met de airco en free wifi... tsja...

We pakken voor het laatste stukje 1 halte de metro naar het hotel. Onze voetjes doen het even niet meer. Niels gaat op de kamer het verslag op internet zetten en de foto's re-namen. Ik ga even een uurtje naar de massage salon voor een Thaise voetmassage. Heerlijk, kan het iedereen aanraden na zo'n dagje lopen.

Als de massage klaar is, is het tijd voor het avondeten. We lopen de straat weer door, richting de metro. Daar hadden we een paar kleine tentjes gezien waar we kunnen eten. Niels heeft knoflook kip, ik gebakken rijst met krab. Smaakt prima, maar was niet echt bijzonder. Kost een whopping Baht 155 (eur 4.50). We halen na het eten nog wat broodjes voor het ontbijt voor morgen en hangen nog een beetje op de kamer. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Waterfront Diamond tower
EUR 96.83 voor 3 nachten

We zijn weer vroeg wakker, 6.30 uur. We ontbijten op bed, met het mooie uitzicht. Meteen op zoek naar een overnachting voor morgen. We doen een verzoek bij een airb&b en deze antwoord net als wij op het punt staan te vertrekken. We hebben een kamer voor morgen.

Om 09.00 uur gaan we dan op pad. Eerst 2 caches bij het metrostation en dan met de metro verder. We lopen weer langs het water en Niels ziet wat bewegen in het water, een rat denkt ie... Als het op het land klimt, is het wel erg groot te zijn voor een rat. Het blijkt een of ander reptiel te zijn. Het lijkt op een varaan. Best cool zo midden in de stad.

We lopen weer verder en vinden de meeste geocaches die we zoeken. Als we bij de Chao Phraya river aankomen pakken we de toeristische taxi-boot. Even uitpuffen.

Als we weer aan land gaan zien We gigantische vissen in het vieze water bij de pier zwemmen. Op de pier staat een visverkoper. Allemaal bakken met levend vis erin. Een groepje mensen kopen verschillende vissen. De vissen worden in emmers gedaan, bloemblaadjes erbij en daar gaat het groepje, de pier op. Op de pier worden eerst wat foto's gemaakt en daar gaat de vis, terug het water in. Zal vast heel goed zijn voor je Karma...

Verderop zien we een man in de zeer vieze rivier zwemmen. Dat doe je niet voor je lol en schoon wordt je er ook niet van. De man heeft een visnet in zijn handen en probeert hiermee vissen te vangen. Het enige wat hij ermee bereikt, is dat hij waarschijnlijk iets meer afkoeling heeft dan ons.

We zijn bijna weer bij de long-tail-taxi-boot die richting het hotel gaat. We houden het voor gezien, het is te warm en gaan terug naar het hotel. Daar zijn we om 15.00 uur. We trekken onze zwemkleding aan en zoeken verkoeling in het zwembad op de 34ste. En toen regende het. Komt het indoor zwembad toch van pas. Doordat het onder een afdak is , regent het niet zo hard in. Het water is nog steeds steenkoud, maar doordat het buiten zo heet is, is de verkoeling aangenaam. We zwemmen tot we ons vervelen. Dan lopen we nog een rondje, zodat we van alle kanten het uitzicht hebben gezien. Omdat we wel in allebei de zwembaden willen zwemmen, gaan we ook nog even naar de 10de etage. Dit zwembad is niet overdekt. Omdat het nog regent twijfelen we. Totdat we het water voelen, gewoon warm badwater. We zijn om en liggen binnen twee tellen in het water. Al snel houdt de regen op. Na een half uurtje gaan we terug naar de kamer. Weer even op de laptop foto's bekijken, het verslag van vandaag maken en een klein dutje doen.

Als het donker is geworden gaan we op pad voor het avondeten. Niet te ver, we zijn moe. Ook met het eten doen we niet te gek, Niels een bacon steak met friet en ik een omelet met garnalen en witte rijst. Om 21.00 uur zijn we weer terug op de kamer. Een uurtje later gaan we naar bed.

Waterfront Diamond tower
EUR 96.83 voor 3 nachten

Om 7.00 uur zitten we te ontbijten op bed, genieten van het uitzicht. Een uur later sta ik op de loopband. Nog even gebruik maken van de faciliteiten. Geen idee wanneer ik weer kan lopen.

Om 9.30 uur checken we uit en gaan we op pad. We hebben afgesproken bij één van de twee 7eleven's aan het meer. Adressen bestaan niet, Tomtom en de Thaise navigatie kennen het en de (Nederlandse) B&B eigenaar Chris weet geen gps coördinaten of andere uitleg te geven. Op goed geluk gaan we naar het meer. Dat hebben we in ieder geval op de kaart kunnen vinden.

Bangkok uit gaat redelijk goed. Het is druk, maar omdat het de dag van de arbeid is, valt het mee. Het blijft alleen nog erg bebouwd. Ongeveer een km of 30 voor onze vermoedelijke bestemming wordt het alleen maar drukker en komen we in een behoorlijke file te staan. We wilde de drukte juist achter ons laten. Maar ja, de Thai hebben een lang weekend vrij en gaan massaal naar het strand. Het feit dat er een stuk snelweg ontbreekt helpt de doorstroming ook niet echt.

Met anderhalf uur vertraging komen we om 13.45 uur bij het meer en een geocache aan. Als we die gevonden hebben draaien we ons om en zien een 7eleven. Omdat het nog erg vroeg is, gaan we eerst het meer verkennen. Al geocachend rijden we een rondje er omheen. Ook de tweede 7eleven ontdekken we. Het parkeren is daar iets minder, dus rijden we door. Na 10 caches, waarvan we er twee niet hebben gevonden zijn we weer terug.

We sturen een sms en wachten af. Een half uurtje later komt er een blanke man op scooter aan en dat blijkt Chris te zijn, een Amsterdammer die inmiddels 10 jaar in Thailand woont. We volgen zijn scooter een paar minuten en komen aan bij de bungalows. Een leuk terrein met 6 units, een tuin en een bar. We drinken een colaatje en maken verder kennis met Chris en 2 van zijn vaste klanten, een Canadees en een Engelsman die hier beide wonen.

We willen nog even naar een grotere supermarkt in Pattaya, ongeveer 10km verderop. Helaas komen we weer helemaal vast te staan in het verkeer en doen we er bijna een uur over. We halen wat boodschappen en eten een ijsje bij de Dairy Queen. Het is al 19.30 uur geweest als we terug rijden. We willen dichter in de buurt van ons huis eten. Weer belanden we in een grote file. Als we bij de restaurants aankomen die we vanmiddag hadden gezien, blijken het kroegen te zijn en is er niets te eten. We hebben eigenlijk helemaal geen trek en gaan door naar de kamer. Daar eten we een broodje.

We kijken wat televisie op de kamer en zitten nog even op het internet. We gaan vroeg slapen. Airb&b in Pong
182 km gereden
Ooys garden rooms
€41,00 voor 3 nachten

Het lukt ons eindelijk om wat langer te slapen. Ik ben pas om 7.30 uur wakker en ga wat lezen. Niels slaapt tot 9.30 uur. We ontbijten op ons gemak en bekijken de plannen voor vandaag. Er ligt een geocache trail van zo'n 80 geocaches in dit gebied die we willen doen. We hopen wel dat het een rustig gebied is. Weer een dag met files gaan we niet fijn vinden.

Om 11.00 uur verlaten we de kamer. Het is redelijk rustig op straat. Op weg naar de trail ligt op elke km een cache. Langzaam verlaten we de bebouwing en komen we in de natuur, om vervolgens weer bij een stadje uit te komen waar de serie rondom blijkt te liggen.

We starten maar met een lunch. Iets Vietnamees en een soort "fondue" de specialiteiten van het restaurant. Als het wordt neergezet krijgen we een uitgebreide uitleg hoe we ons eten moeten klaarmaken. Het Vietnamese gerecht eten we koud. Eerst leggen we een soort filodeeg velletjes te weken in water, ongeveer 30 seconden, dan een stukje worst erop, de klein gesneden smaakversterkers erop (de spicy peper is al weggelaten) en dan wat van de bijgeleverde pindasaus erover. Het velletje vouw je dicht en is klaar om op te eten. Na het zelfgemaakte "loempiaatje" wordt een groen blad gegeten. Je mag ook het groene blad eromheen vouwen. We hebben er een heel mandje met verschillende soorten groenvoer bij gekregen.
Voor de "fondue" is een emmer met gloeiende kolen op tafel gezet. Daar komt een aardewerk pot met gekruide bouillon. Ook hier wordt een mandje met groenvoer bijgezet. Verder zit er nog een ei, glasvermicelli en een schaal met rauwe lever, koolvis en rauw vlees bij. Wij wilden het ei koken, maar dat moet opengebroken worden en door de bouillon geroerd. Groenten, vlees en vis erbij, goed laten garen en smullen.

De eigenaar vond het blijkbaar erg leuk dat er toeristen in zijn tentje zaten, dat we op de foto werden gezet. En natuurlijk moest dat op de Facebook pagina van het restaurant. Dus kregen wij toegang tot zijn wifi, zodat we vriendjes kunnen worden en hij ons kan taggen. Leuk dat Facebook. Real life vrienden maken!
En toen konden we eindelijk eten. Het was behoorlijk uitgebreid, maar we hebben ervan genoten. Al met al zijn we toch een dikke anderhalf uur aan het knagen geweest. Met een ventilator op je kop, uit de zon: best uit te houden. Ondanks dat het ondertussen toch dik 35 graden is.

De rest van de middag zijn we druk met de geocaches. Een paar keer komen we bij een marktje die we aflopen. Op de marktjes zijn allemaal etenskraampjes met heerlijke, rare en onverantwoorde etenswaar. Rauwe kip, levende vissen, kikkers, sprinkhanen, groente, fruit en ondefinieerbare voedsel. Heerlijk om te zien en ertussen te lopen. Het is dat we net erg uitgebreid hebben gegeten, anders zou ik echt trek krijgen. Op Niels zijn maag heeft het een andere uitwerking, die draait regelmatig om.

Als het donker wordt rijden we naar onze kamer. Hier eten we een boterham en een yoghurtje. We kijken wat tv en film en zorgen ervoor dat de foto's en het verslag worden bijgewerkt. Om 23.00 uur gaan we slapen.



Ooys Garden Rooms
Airb&b in Pong
78 km gereden
€ 41,00 voor 3 nachten

We staan om 8.00 uur op. We boeken alvast een hotel voor morgenavond, voordat we vandaag op pad gaan. Vandaag gaan we verder met de Matrix, de geocache trail waar we gisteren mee begonnen waren.

De Matrix ligt in 4 lange rijen naast elkaar. De middelste 2 hebben we gisteren gedaan en zijn ook de meest in de bebouwde kom. Aan de buitenste 2 rijen liggen ananas velden, rubber plantages en nog meer soorten landbouw. We kijken onze ogen uit en verwonderen ons over het geluid wat de soort cichliden (kevers) in de rubber plantage maken.

Het vinden van de geocaches gaat redelijk goed. De hints zijn duidelijk, of in een gaatje van de telefoonpaal, of achter een verkeersbord of bij de lantaarnpaal. Bij de een is wat meer begroeiing dan bij de andere. Af en toe hebben we ruzie met een stel rode mieren of verstoren we een hagedisje in zijn slaap. 1 geocache vinden we niet, bij 1 kunnen we de code voor de bonus niet lezen en bij een derde is alleen de onderkant van het bonusgetal te lezen. Dit moet een 0, 8 of 6 zijn.

Om 14.30 uur hebben we de Matrix af en kunnen we aan de 4 bonuscaches beginnen. In deze 4 bonuscaches vinden we weer gegevens voor de officiële eindcache.

Omdat we wat cijfers missen, hebben we maar 1 compleet coördinaat. We gokken de ander 3. De eerste bonuscache waarbij 1 getal ontbreekt zien we vanuit de auto onder een telefooncel hangen. Mooi, die is binnen. Op naar de volgende. Hiervan ontbreekt het laaste cijfer, dus kan de afwijking niet heel groot zijn. We worden een woonwijk ingestuurd. Niet echt een logische plek. We zoeken en zoeken maar vinden niets. Terug in de auto zien we een telefooncel. Afwijking zo'n 100 meter, zou het kunnen? We wagen de gok en vinden de tweede bonuscache.

Van de derde hebben we de juiste coördinaten. Dat moet een makkie worden. Niet dus. Op de plaats en in de omgeving kunnen we niets vinden. Geen telefooncel en al helemaal geen cache. We besluiten om alle 6 de caches waar we de getallen van deze bonus in hebben gevonden, opnieuw te bezoeken. Misschien hebben we een fout gemaakt. Natuurlijk hebben we geen fout gemaakt. Weer terug na het rondje zien we ineens dat op de plek een telefooncel heeft gestaan. Alleen de fundering is er nog, samen met een kokertje, zonder dop en leeg. Dit houdt in dat, als we de laatste bonus vinden, we voor de eindcache ook 1 cijfer missen, wat het zoeken moeilijker maakt.

Voor de laatste bonuscache moeten we wat meer moeite doen. Hier ontbreekt niet het laatste of een laatste cijfer, nee, die daarvoor. Dat houdt in dat we 10 verschillende coördinaten kunnen maken, elk op zo'n 200 meter afstand van elkaar. Op de kaart kijken we naar logische plekken. We vinden er een paar en gaan op zoek naar telefooncellen. Inmiddels hebben we de eindcache al 3x opgegeven, maar toch hebben we steeds weer nieuwe ideeën. En ja hoor, bij poging 7 vinden we de juiste telefooncel. Cijfers worden genoteerd en het blijkt dat we alleen het laatste cijfer van de coördinaat missen. Dat is een afwijking van zo'n 10 meter. Goed te doen dus. We rijden naar de coördinaten, maar als we daar aankomen zakt de moed ons in de schoenen. Nog een kleine 200 meter en we staan recht voor een onbegaanbare berg. Pff, over een half uurtje is het donker, het is 38 graden en echt veel zin om te klimmen hebben we niet. Maar om de eindcache te laten liggen, na alle moeite en twee dagen cachen? Echt niet. Dus de auto wordt geparkeerd, water in de hand en we gaan het paadje op. Al snel blijkt dat het meevalt, we gaan niet helemaal (helemaal niet) naar boven. We zoeken een paar minuten en dan wordt het begeerde doosje gevonden. We mogen als tweede team onze naam in het logboekje schrijven. De eerste keer en enige andere keer dat het doosje gevonden werd was op 24 augustus 2013.

We rijden voldaan terug naar het dorp waar we overnachten. Daar gaan we Indiaas eten. Smaakt wel lekker,maar wat kunnen Engelsen toch vervelend luidruchtig zijn. Gelukkig wordt het pas "gezellig" als wij toch op het punt staan om te vertrekken. Terug in de kamer kijken we BVN (Nederlandse televisie), het verslag wordt geschreven en de route voor morgen wordt uitgestippeld. Om 23.30 uur naar bed.

Ooys Garden Rooms
Airb&b in Pong
78 km gereden
€ 41,00 voor 3 nachten

We staan om 7.45 uur op, ontbijten en pakken de koffers in. Om 9.15 uur checken we uit en even later rijden we weg, op naar de boot naar Koh Chang.

We rijden zo'n 200 kilometer over een drukke weg. Vooral bij de steden is het wat file rijden. Halverwege wisselen we van bestuurder. Na 200 km slaan we rechtsaf en komen we uit op een mooie rustige weg door de natuur. Een kwartiertje later staan we bij de oversteek. De tickets zijn duurder dan we op internet hadden uitgevogeld, maar we staan ook op een andere plek. Voor 280 bath (8euro) mogen we met de boot mee. We staan een uur in de rij te wachten voor we de pont op mogen rijden. Veel meer dan een iet wat groot uitgevallen ponton met een motor is het niet. Er staan ongeveer 50 auto's op en dan is het vol. De auto staat beneden op het dek en wij mogen boven zitten. De meeste Thai blijven in hun auto zitten, met de motor aan voor de airco want anders wordt het te warm...

De overtocht duurt een half uur. In de verte zien we het eiland liggen, veel groen en één of twee palmbomen-stranden. Op het eiland is het nog een half uurtje rijden naar het resort. We rijden langs de kust. De natuur is heel mooi en het is er heerlijk rustig. Op het resort worden we ontvangen met een glaasje limonade en fruit. We checken in en nemen eerst een duik in het zwembad. Het water heeft een fijne temperatuur. Na het zwemmen gaan we op zoek naar een restaurant. Deze wordt snel gevonden. Op 4km van het resort ligt een dorpje, waar we in het donker een terras ontwaren. Alle lichten zijn uit, maar als we de auto parkeren kunnen we toch wat eten. We zijn de enige gasten in het restaurant. Na onze bestelling gaat pa met de scooter weg en komt terug met de ingrediënten waarmee ma kan koken. De kaart is echt Thais, het niet pittige eten is net aan te doen pittig en smaakt prima.

Terug op het resort maken we eerst een wandeling over het terrein. Dan besluiten we om morgen ook nog te blijven en boeken een nacht extra. Op de kamer kijken we een dvd-tje, uitgezocht bij de receptie. Bootleg copy, maar Engelstalig, dus wat boeit het. Als Niels nog iets uit de auto gaat pakken ziet hij wat bewegen in een waterplantenpot vlak naast ons huisje. Op de rand zit een kikker, maar erin ligt een flink lange slang. En ik ben al zo'n fan van slangen, not.

Voor het slapen haal ik nog even het dekbed uit de hoes, een dubbele laken is eigenlijk al te warm. Een dekbed is niet te doen. Om 23.30 uur gaat het licht uit.

The Spa Koh Chang Resort Hotel, Koh Chang
265.6 km gereden
1556 bath, inclusief ontbijt

We staan om 8.00 uur op en gaan meteen naar het ontbijt. We krijgen een briefje in onze handen waar we 1 "hoofdgerecht" en 3 bijgerechten op aan kunnen kruizen. Ik ga voor de omelet als hoofdgerecht, toast, yoghurt met fruit en muesli, los fruit en thee als bijgerechten. Niels heeft dezelfde bijgerechten met koffie , maar gebakken ei als hoofdgerecht. En hij heeft stiekem iets van kip aangestreept en krijgt zowaar 5 gerechtjes.

Na het ontbijt vragen we wanneer we kunnen kanoën. Eerst moet het vloed zijn, want het meer bij het resort is nu leeg. Vanaf 17.00 uur kan het waarschijnlijk. Dus gaan we eerst geocachen. We rijden nog wat verder naar het het zuiden van het eiland, een schiereiland op. Hier is maar 1 "weg". Om bij de eerste cache te komen moeten we langs een stukje waar de weg helemaal is weggeslagen. Er is een smalle omleiding waar we maar net overheen kunnen met onze grote auto.

De volgende cache ligt helemaal aan het eind en dan nog een stukje verder. Het asfalt heeft plaats gemaakt voor zand, stenen en kuilen. Niels is helemaal in zijn element. Voor dit werk hebben we een 4x4 gehuurd. De auto moet hard werken, Niels ook en ik zit (ont/ge)spannen ernaast. We rijden door tot wat in de cachebeschrijving death end restaurant wordt genoemd. En we zijn echt helemaal aan het zuiden van het eiland. Hier gaan we het strandje op en klauteren met "gevaar voor eigen leven" nog zo'n 200 meter over de rotsen. En daar, midden tussen de rotsen, met een fantastisch uitzicht over de zee vinden we de cache.

Nadat we terug geklauterd zijn, rijden we naar een strandje. Hier gaan we lunchen. De zee ziet er uitnodigend uit en als we het water voelen is dit gewoon heerlijk warm. Snel omkleden en de zee induiken. Hier vermaken we ons de komende 2 uur met zwemmen, zonnen en verbranden. Het water is heet, de wind wakkert aan en de golven zijn net iets te hoog, dat mag de pret niet drukken. Alleen met zijn tweetjes een strand in Thailand. En dat rijmt ook nog.

Dan volgt weer de hele route terug over de onverharde en soms steile weg. Weer even langs het hotel, het zoute zeewater afspoelen en we gaan daarna weer verder op verkenningstocht. We komen uit bij de Mangrove Boardwalk. De betonnen boardwalk door de mangrove is een aparte wandeling. De mangroves wouden zijn redelijk beschadigd en worden hier weer hersteld. Alleen wel jammer van al dat vuil wat er ligt. De weg ernaar toe wat trouwens ook apart. Het was zo breed als een fietspad, maar auto's mochten er wel gewoon rijden. Gelukkig is het rustig op de weg.

Inmiddels is het vloed en kunnen we gaan kanoën. We gaan het mangrove meer op, achter het hotel. Het kanoën gaat lekker. Eerst varen we richting zee, komen een paar keer vast te zitten in de mangrove bosjes en gaan dan landinwaarts. Hier schuren we enkele keren met de buik van de kano over de bodem van het meer, zo ondiep is het. En dan wilde ze ons nog redding vesten meegeven. Zo op het water is de natuur nog mooier. Je hebt een veel beter overzicht. Regelmatig zien we leven in het water, vissen, hagedissen en zulks. Hagedissen blijken dus echt over water te kunnen lopen. We hebben het nu zelf gezien.

We zorgen ervoor om voor het donker terug te zijn. Daarna lekker een duik in het zwembad tot het echt donker is. Douchen en de auto in voor wat te gaan eten. Vanmiddag vlakbij twee kleine eettentjes gezien en gelukkig is er eentje open. Ik bestel een fried rice met krab, krijg inktvis, maar het smaakt erg goed. Niels heeft kip met cashewnoten en dat smaakt voortreffelijk. Met een colaatje erbij zijn we voor 180 bath helemaal blij.

Terug op de kamer bekijken we de foto's van vandaag en beleven we de dag nog een keer. We boeken een hotelkamer voor morgen, vlakbij de grens met Cambodja. Om iets over 23.00 uur gaan we slapen.

The Spa Koh Chang Resort Hotel, Koh Chang
48.6 km gereden
1500 bath, inclusief ontbijt

Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt, twee uur later rijden we weg. Via een geocache naar de boot naar het vaste land. De boot ligt er nog, maar is vol voor auto's. Over een uur gaat de volgende. We kopen kaartjes en lopen even rond. Om 11.15 varen we weg. Met 10km per uur dobberen we naar de overkant waar we een uur later aankomen.

We rijden een mooie weg, dwars door de rubberbomenplantages. De weg wordt bochtig en gaat de bergen in. Op dit stuk zitten er flinke gaten in de weg. We lunchen onderweg met een boterham op een mooi, rustig plekje.

Bij een grote Cambodja - markt stoppen we om even de benen te strekken. Nadat we versgeperst suikerriet sap hebben gekocht en hebben gepind, gaan we door. We rijden in het grensgebied met Cambodja. De drukte in het verkeer is erg afwisselend, de staat waarin de weg verkeerd ook. Aan het eind van de middag komen we in een gebied waar het net heeft geregend. Even later krijgen we ook een flinke regen en onweersbui. Het koelt af naar 22 graden. En aangezien het even daarvoor nog 36 graden was, hebben we winter in Thailand...

We krijgen een stuk weg waar elke kilometer ongeveer een check point is. Wat ze checken, geen idee. Iedereen kan gewoon door rijden. De militairen in de hokjes blijven gewoon zitten.

Om 18.00 uur komen we aan in het hotel. Helaas weet het hotel van niets. Zij hebben onze betaalde reservering niet staan en krijgen we een rekening die 2x zo duur is. Dat is niet onze bedoeling. Er wordt in ieder geval een kamer geregeld en morgen horen we meer. We nemen contact op met Hotels.com die op hun beurt weer bellen met het hotel. De receptie heeft inmiddels onze reservering gevonden. Het stond bij hun geboekt onder Expedia. Aan de telefoon heeft de receptie iemand die ze niet begrijpt. Ik geef aan dat het hotels.com is, maar dat snapt ze weer niet. Communicatie gaat lekker. Het belangrijkste is dat de reservering is gevonden. Hotels.com kan ophangen.

Inmiddels is het 19.15 uur en hebben we trek. Tegenover het hotel zitten een paar restaurantjes. Helaas alleen een Thaise kaart, zonder plaatjes. Er wordt kip voorgesteld en fried rice. Ja, dat is altijd goed. Nog even "niet pittig" laten horen via de telefoon en afwachten. We krijgen allebei een klein bordje nasi. Niet echt voldoende, maar we gaan gewoon nog even het stadje in. Daar is voldoende te krijgen. We stoppen bij een 7-eleven met een avondmarkt ernaast. Eerst de markt over. Hier scoort Niels een aantal broodjes met smurrie, ik ga voor een pannenkoek. Bij de 7-eleven halen we een yoghurtje. Terug op de kamer kijken we het journaal op de laptop en boeken we een hotel voor morgen. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Indochina Hotel, Aranyaprathet
289.7 Km gereden
€26,01 inclusief ontbijt

Om 7.45 uur zijn we bij het ontbijtbuffet. Er is toast, fruit, salade, gebakken en gekookte eieren en allerlei rijst gerechten en soepen die wij als avondeten zouden eten. Het gekookte ei is een minuutje gekookt, zo snotterig is het. Het gebakken ei is steenkoud. Dan maar ontbijten zonder eitje.

Na het ontbijt checken we uit en rijden we naar de Benchawan Rong Klua New market, een gigantische markt op de grens met Cambodja. We parkeren de auto en meteen wordt er een scooter voor 100 bath aangeboden. Dat zegt iets over het formaat van de markt. We lopen een uur over de markt en zien steeds dezelfde soort kraampjes: dezelfde sportshirts, tassen, handdoeken, schoenen, potten en pannen, dezelfde soort broeken enzovoort. De kraampjes zijn kopieën van elkaar. De prijs ook en er valt niet te onderhandelen of af te dingen. De prijzen zijn vergelijkbaar als met de Albert Kuip, een tasje €10,00, T-shirt €7,50. Het was leuk om te zien, maar niet aan ons besteed. Gelukkig was de weg hier naar toe schitterend.

We gaan nog even tanken en halen een ijsje bij de Dairy Queen en gaan op pad naar onze volgende bestemming. De weg en omgeving is redelijk saai. Na een uur zijn we het zat en zoeken de kleine weggetjes op. We komen door leuke kleine dorpjes en rijden dwars door een bamboebos. We rijden op weggetjes zo breed als een fietspad met tegenliggers. Het is mooi en relaxed toeren.

Opeens zien we 2 hele grote "Buddha" beelden in de steigers staan. We gaan de zijstraat in en verwachten bij een Wat uit te komen. Wat we zien is geen Wat, maar wat het nou wel is, geen idee.
Het voelt aan als de Efteling avant la lettre. Het lijkt een oud en vervallen Wat te zijn, die nu gerestaureerd en uitgebreid wordt. Oude beelden worden hersteld en nieuwe beelden worden gemaakt en geschilderd. De oude gebouwen worden opgeknapt met nieuwe frisse kleurtjes en tekeningen. We kijken onze ogen uit en zijn blij dat we hier tegenaan zijn gestruikeld.
Omdat we nog een flink stuk moeten rijden gaan we verder, om na de eerste bocht weer te stoppen. Hier staan gigantische dinosauriërs in de steigers. Ze zijn volop bezig met het maken en schilderen van de dieren. Een groepje mannen die bezig zijn met het sculpturen van een dinosaurus poseert voor de foto's en wijzen ons waar we moeten kijken. Als het begint te onweren gaan we verder.

De weg wordt bochtiger en we komen bij het Khao Yai Nationaal park. Het is 17.00 uur, om 18.00 uur gaat het park dicht en wij moeten aan de andere kant van het park zijn. De snelste manier Is door het park. Buitenom kost 2,5 uur. Door het park ongeveer 1,5 uur. We moeten entree betalen voor het park. Ookal gaat het over een uur dicht, gewoon de volle mep van 25 euro moeten we betalen. En helaas is dit morgen niet geldig. De natuur is schitterend. We rijden door de bergen op mooie slingerweggetjes. Ons is verzekerd dat we er altijd uit kunnen, dus maken we van de gelegenheid gebruik om een geocache te zoeken bij een waterval. De waterval is leeg, de geocache wordt niet gevonden.

Om 18.30 uur rijden we het park uit. Een half uur later zijn we bij ons hotel. Snel douchen, omkleden en weer weg voor het avondeten. Buiten is het door de regen weer behoorlijk afgekoeld en erg aangenaam. We belanden bij een lokaal restaurant. Weer geen Engelse kaart, maar een enthousiaste jongen die wat vertaald en ingrediënten aanwijst. Het is een restaurant voor soep begrijpen we. We moeten aanwijzen welke noedels we willen, wel of geen ei en varkensvlees of vis. Niels neemt vlees, ik ga voor de vis. Nog even doorgeven dat we niet pittig willen en het komt goed. Het ziet er goed uit, is voor mij iets aan de pittige kant, maar kan het net hebben. Er wordt een schaal met een soort chips op tafel erbij gezet. Dat is om te blussen en werkt perfect. We mogen 150 bath (€4,50) afrekenen.

Na het eten struikelen we op weg naar het hotel over een avondmarkt. Omdat we nog een beetje trek hebben, lopen we er overeen. We kopen een snack van dun pannenkoekbeslag en een ananas en gaan terug naar de kamer. Verslag schrijven, uploaded lukt helaas niet. Te slecht internet. Om 23.30 uur gaan we slapen.

Rimtarninn Hotel, Nakorn Ratchasima, Pak Chong
840 bath
280,5 km gereden

Om 7.30 uur staan we op en ontbijten we op de kamer. Om 9.00 uur gaan we op pad, richting 2 geocaches. We komen voor de verandering weer eens in een flinke file terecht.

De eerste cache die we zoeken is verdwenen. Helaas, op naar de volgende. Deze ligt bij een restaurant aan het water. Langs de hele oever zijn restaurants gevestigd. Het is er een drukte van jewelste met mannen die aan het werk zijn op de daken, bouwvakkers lopen rond en overal zijn politiemannen en militairen de boel in de gaten aan het houden. We hebben geen idee wat er aan de hand is, alleen dat het een gigantische file veroorzaakt.
Voor de cache die we zoeken moeten we bij zo'n restaurant zijn. We hebben een foto van de poster met de naam van het restaurant waar we moeten zijn. De poster hangt er alleen niet meer. Aan de rand van het restaurant zit een groepje mensen op de grond wat te eten. Het restaurant zelf lijkt leeg. Er komt een man op ons af. Hij spreekt redelijk goed Engels. Hij vertelt dat het restaurant gesloten is, net zoals alle restaurants aan de oever. Ze zijn aan het afbreken. We snappen hem eerst niet zo goed. Er staat een vrouw op en die vraagt of we voor de box komen. Ja, daar komen we voor. Het doosje wordt gepakt en we schrijven onze naam erin. De man verteld verder.

Deze families zitten hier al 30 jaar met hun restaurants aan de oever. Een vergunning hebben ze hier niet voor. Ze hebben zich gewoon gevestigd, zoals dat gebruikelijk is in deze landen. De regering wil de restaurants hier niet meer hebben. De laatste 10 jaar hebben ze gepraat over het behoud van de restaurants. Het water waar ze aan zitten is het water voor de stad. Volgens de regering vervullen de restaurants het water teveel. De knoop is nu doorgehakt. Alle restaurants moeten weg.

De restaurants vooraan worden nu afgebroken, de mensen worden eruit gezet. Vandaar de bouwvakkers, de militairen en de politie. Het restaurant waar we nu bijstaan heeft nog een week om zelf spullen veilig te stellen. Verkopen mag niet meer, de vis die er nog ligt zullen ze zelf eten, maar eigenlijk is er nog teveel. Op de vraag hoe nu verder hebben ze geen antwoord. Een nieuw restaurant beginnen kost teveel geld, dat hebben ze niet. De regering breekt alleen af, aan nazorg wordt niet gedaan. Waarschijnlijk gaan ze naar de stad. Geen idee wat ze daar gaan doen. We hebben met deze families te doen. Helaas kunnen wij ze niet helpen. Ik hoop dat het goed gaat komen voor ze en dat ze een mooi nieuw leven krijgen. Het is de harde werkelijkheid van landen zoals Thailand en Indonesië. Het gebeurt hier regelmatig. Het leven wordt opgeschud, maar wat ik bij Stichting Aulia in Indonesië heb geleerd, is dat men meestal wel op hun pootjes terecht komen en ergens anders weer (illegaal) opnieuw kan beginnen.

Voor ons is het tijd om verder te gaan. We rijden naar het Khao Yai National Park, waar we gisteren doorheen gereden zijn. We hebben nu voldoende de tijd om het te gaan verkennen. Om 11.30 uur rijden we het park in. Bij het eerste uitzichtpunt zit een apenfamilie. Ze hebben het goed bekeken, hier stoppen de toeristen met eten en drinken. Afpakken is makkelijker dan zelf zoeken. Ik hoor iemand "hee" roepen en ja hoor, daar loopt een aap met een flesje ijsthee.

Het park is mooi, heel mooi. De natuur is afwisselend. Bergen met onbegaanbaar oerwoud en grote grasvlaktes waar je herten en vogels kan spotten. We lunchen aan het eind van een zijweg, richting militair terrein, bovenop een berg. Het onweert en regent af en toe waardoor het uitzicht wat heiig is. Wel spotten we een hele mooie groene vogel.
Bij het bezoekerscentrum kopen we "bloedzuigersokken". In het oerwoud lopen deze beestjes rond en is het verstandig om de speciale katoenen zakken om je voeten te doen. 6 jaar geleden toen we hier waren, hadden we ze niet, maar wel hard nodig. De eerste wandeling die we doen is over de grasvlaktes, naar een uitkijktoren. Het is een goed begaanbaar pad, vrij breed. Aan beide zijden heel hoog gras en verderop bomen. De cicades gaan weer behoorlijk te keer. Hele bossen worden omgezaagd. We zien een paar mooie vogels, maar goede foto's nemen lukt niet echt.

De volgende wandeling gaat door het dichte oerwoud. Het pad is niet zo duidelijk als bij de vorige wandeling. Het is behoorlijk overgroeid en soms moeilijk te onderscheiden. Niels krijgt al de zenuwen voor de terugweg, als we maar niet verdwalen. Opeens zoeft er iets heel groots, vlak boven onze hoofden over ons heen. We horen het, maar het is zo ontzettend dicht begroeid dat we niet kunnen zien wat het was. Vermoedelijk een hele grote vogel. Ik vraag me af of er ook condors hier zitten.
De wandeling loopt niet echt lekker, het is nat, warm, onbegaanbaar en als we bij het gedeelte aankomen waar de bloedzuigers zitten, zakken de sokken steeds af. De cicades zijn zo luidt aanwezig dat je er gestoord van wordt. Een rustige boswandeling zit er niet in. We doen ruim een half uur over de eerste km en besluiten terug te gaan. Het is 3 km naar het uitzichtpunt en weer 3 terug, dat redden we niet meer voor donker in deze omstandigheden.

We gaan terug naar de uitkijktoren waar we eerder zijn geweest. Misschien dat zo rond zonsondergang de olifanten komen bij de saltlick. Of dat we nog wat mooie vogels en een mooie zonsondergang zien. We zitten daar lekker op ons gemak en een half uur voor zonsondergang komt de boswachter. Het gaat sluiten, we moeten vertrekken. Beetje balen, maar we gaan toch maar. Zo komt het dat we de zonsondergang achter ons hebben terwijl we de kilometer naar de auto lopen.
Als we het park uitrijden zien we nog een hertje aan de kant van de weg staan grazen. In totaal 5 herten gezien vandaag.

We eten bij een guesthouse. Thais, maar wel wat betrouwbaarder dan op straat. Mijn vis met citroengras is perfect en absoluut niet heet. Niels kip met rode wijn valt iets tegen, het blijken kippenpootjes, met bot, te zijn.. Om 21.30 uur zijn we terug in de kamer. We zoeken de foto's uit en gaan om 23.30 uur slapen.

Rimtarninn Hotel, Nakorn Ratchasima, Pak Chong
840 bath
201,4km gereden

We staan weer om 7.30 uur op, ontbijten op de kamer en om 9.00 uur checken we uit, en komen tot de ontdekking dat dit hotel een zwembad had gehad. Tsja... Domme mensen lopen niet eerst een rondje... We rijden een half uurtje en komen dan bij een natuur park met watervallen aan. Het is er al behoorlijk druk op deze warme zaterdag. In dit park kan je lekker zwemmen in de rivier. Opvallend detail, niemand is in zwemkleding. Iedereen gaat gewoon met hun zondagse goed het water in en kopje onder.
We kijken naar het spektakel en wandelen wat rond. Even met de voetjes in het water voor de foto en dan via een klein paadje naar de volgende waterval. Omdat we aan de overkant moeten zijn steekt Niels de rivier op een ondiep stuk over. De stenen zijn wel erg glad. Ik besluit terug te wandelen via het paadje en de brug aan het begin te nemen.

Na nog meloen voor onderweg te hebben gekocht, rijden we verder. Op naar onze volgende overnachtingsplaats. De omgeving is plat geworden. Bergen hebben plaats gemaakt voor velden. Er worden veel gewassen verbouwd. We komen op een stuk met rijstvelden. De helft is net geoogst, waardoor het iets minder groen is, maar nog altijd mooi om te zien. De weg is lang, recht en als bestuurder best saai. We wisselen om als Niels bijna in slaap valt.

Het hotel van vandaag ligt net achter de hoofdstraat met veel restaurants. De weg wordt gescheiden door een riviertje. Als we na het eten in de sterk vervuilde rivier kijken zien we tot onze verbazing een grote schildpad zwemmen. We kijken nog beter en ontdekken ook nog gigantische meervallen. Wat een leven in dit vieze water, maar ook een hoop dode vissen. Na onze avondwandeling gaan we naar de massagesalon. We krijgen een massage van 1,5 uur. Heerlijk, maar voor Niels duurt het echt te lang. Daarbij is 500 Baht (17 euro) ook niet echt heel erg goedkoop.

Terug op de kamer kijken we nog een aflevering van de Big Bang Theory op de computer. Dan is het bijna twaalf uur en gaan we slapen.

Klant Muang River House, Phetchabun
450 bath
269.8 Km gereden

Om 8.00 uur staan we op. Gisteren vertelde de super-aardige eigenaar van het hotel ons dat er een gratis ontbijt in het tuinhuis wordt geserveerd. We zijn benieuwd. Het is een echt Thais ontbijt. Rijst, 2 curries en groene mango. Heet water, oploskoffie, cacao en koekjes. Spannend hoor. Maar voor we iets kunnen pakken wordt "het speciaal voor de blanke toerist" ontbijt gepakt. We krijgen brood, broodrooster en jam. Jippie!
Net als dat we gisteren een oplegmatras hebben gekregen. Deze eigenaar weet precies wat we nodig hebben. Niels is nog wel stoer en probeert de curry, maar ze zijn echt te pittig.

We gaan vandaag heen en weer naar Phu Hin Ronkla National Park. Eerst stoppen we bij de Phetchabun City Pillar Shrine. Hier staat de oudste heilige steen van Thailand, achter glas. Het is verder redelijk klein. Er zijn naast de oude heilige steen, nog 2 stenen waar de mensen bidden, offers brengen en bladgoud op plakken.

Eerst rijden we nog op een hoofdweg, maar na een half uur wordt dat een kleine weg, gezellig door de dorpjes. En dan gaat het ook nog eens de hoogte in. Een flinke steile weg, waar de auto flink extra moet werken. Het is een schitterende weg. Om het natuurgebied in te mogen moeten we 1030 bath (30 euro) betalen, maar dan krijg je wel een heel mooi park met een splinter nieuwe weg.
We gaan eerst lunchen bij een uitzichtpunt waar een geocache ligt. Om er te komen moeten we een onverharde zijweg in en komen we uit bij een gehucht. Vandaar wordt de onverharde weg meer een karrespoor. Links en rechts. Omlaag, maar vooral omhoog. Tot we bij een hek van prikkeldraad aankomen. Omdat de sporen verder gaan en we weten dat er een uitzichtpunt ligt, doen we het hek open. Een klein stukje verder ligt het plateau, tussen de grazende koeien waar de boer een mooi stuk land voor heeft afgezet. Er staan mooie toilethokjes, maar ook daar staat het prikkeldraad omheen waardoor je er niet kan komen. De geocache wordt gevonden, we lunchen op ons gemak en Niels belt met zijn moeder voor moederdag. Ik wacht nog even, het is 8.15 uur in Nederland.

Onze volgende stop is weer aan de hoofdweg van het park bij de air-raid-shelters. Het is een korte wandeling, nou ja, wandeling. Het is meer klauteren, klimmen en kruipen door de rotsen. Erg leuk. Het park was van 1970 tot 1982 het hoofdkwartier van de communistische beweging. Er zijn veel gevechten hier geweest en bij luchtaanvallen werd er onder de rotsen geschuild. De communisten hebben na ruim 20 jaar oorlog verloren van de koning. Zoals er heel kort door de bocht in het visitorscenter beschreven staat: veel studenten sloten zich aan bij de communistische partij. Iedereen werd bewapend en iedereen met een afwijkende mening werd gedood. De studenten, die door opleiding slim waren, vonden dit een dictatuur en geen democratische manier van leven. En dus zetten ze zich af tegen de leer van MAO. De Amerikanen die wapens, spionage informatie en fysieke steun gaven aan het Thaise leger ("communisme is slecht") blijft volledig buiten beeld.

De laatste wandeling gaat naar een uitzichtpunt over gebobbelde rotsen. Prachtige natuur, rare rotsen. Op het uitzichtpunt genieten we van wat te drinken en een zak chips. Ik probeer mijn moeder te bellen voor moederdag, maar krijg haar helaas niet te pakken. Handig joh, een mobiele telefoon...


We rijden verder en gaan het park uit. Het is nog zo'n 2 uur rijden terug naar het hotel voornamelijk via berg-weggetjes. Het eerste gedeelte is goed te doen, er ligt vers asfalt. Tegen de tijd dat het donker wordt, wordt de weg slechter. Hobbels, gaten en steile bochten. Maar Niels weet ons er prima doorheen te loodsen. Opperst geconcentreerd rijdt hij ons rustig via de weg van de berg af naar beneden. Op een half uur voor het hotel ontdekt Niels een druk Thais restaurantje. Als we stoppen blijkt dat iedereen een vuurpot op tafel heeft staan. Dat willen wij ook. We gebaren dat we hetzelfde willen hebben als een ander tweepersoons tafeltje. En ja hoor, daar komt de tegel op tafel, daarop de vuurpot en daarboven het kookgerei. We krijgen een mandje groenvoer, een bord met varkensvlees, een theepot bouillon en 3 potjes saus. Eentje ervan is niet scherp. En die is zelfs heel erg lekker. Er gaat bouillon in de geul van de pot, daarin het groenvoer voor een lekkere soep. Het vlees met een stuk reuzel voor het vet, gaat tegen het rooster aan en wordt zo gebakken. Het smaakt heerlijk en een tweede bord met vlees wordt besteld. De eigenaresse maakt nog even foto's van die rare blanke mensen in haar restaurant. De rekening heeft een diepterecord, 139 bath of €3,90. Voor 2 personen. Inclusief drinken.

We zijn pas om 22.00 uur terug op de kamer. Niels sorteert de foto's, ik val tijdens het schrijven van het verslag al in slaap.

Klang Muang River Home, Phetchabun
281,6 km gereden
450 bath, inclusief ontbijt

We doen het rustig aan. Er is vandaag geen brood bij het ontbijt. We vragen het na en beginnen maar met koffie, thee en koekjes. En dan wordt er voor ons een omelet en een soort muffin gebracht. Lekker. De baas komt nog even een praatje maken. Hij vraagt naar onze plannen voor vandaag. We hebben gezien dat er grotten hier in de buurt zijn waar we naar toe willen. Hij adviseert ons om naar Coral Mountains te gaan. Daar heeft hij een toeristische route aangelegd een paar jaar geleden toen hij "district chief" was. De Thaise naam spreekt hij in op de telefoon, zodat we in Chon Daen de weg kunnen vragen. We kunnen het niet op Google vinden, maar wel de omgeving. Daar hebben wij een andere grot staan, dus we gaan gewoon die kant op. Eerst nog even tanken, boodschappen doen en een ijsje eten. Om 12.00 uur rijden we de bergen in.

Na een mooie route duiken we een zandweg op. We hebben niet echt het idee dat we aan dit weggetje een Wat met grot zullen vinden, maar blijkbaar werden we door Tomtom via de achterdeur geleid, want daar doemde ineens een rood puntdak op. Met 39 graden buiten verheugen we ons op een verkoelende grot. Het blijkt dat we eerst een trap op moeten. 257 treden later staan we voor de ingang van de grot. Er hangen elektriciteitsdraden, maar nergens een lichtknopje. Dus de zaklampen aan en op onderzoek uit. In de centrale hal staat een groot Buddha beeld met daarbij kleinere beelden en muurschilderingen. Het is een vleermuisgrot en ruikt niet echt fris. Na de centrale hal volgen we de elektriciteitsdraden naar een volgende kamer. Via een lange ladder komen we in de laatste ruimte. Vandaar is het smal en ingewikkeld om verder te gaan en gaan we weer terug. Echt afgekoeld zijn we niet, in de grot is het behoorlijk warm.

Verder op zoek naar Coral Mountain. Bij de benzinepomp aan de hoofdweg laten we de naam horen die we vanmorgen op de telefoon hebben opgenomen. En ja hoor, het wordt herkend. De eerste weg naar rechts en dan ongeveer 18km rijden. Nou dat moet goed komen. En ja hoor, we vinden het gewoon. Ze waren vergeten ons te vertellen dat we na 18km rechts af moesten slaan, maar alá. We hoeven geen entree te betalen, het is een gratis park. Op het plattegrondje staat 1 wandelweg met 3 grotten en met aan beide kopkanten een splitsing met uitzichtpunten. De getallen ertussen lijken ons de afstand in meters. Het zou bij elkaar een kilometer een kant op zijn, dus 2 kilometer in totaal. Best nog te doen in de warmte. Het is even zoeken naar het begin van de stalen boardwalk. De boardwalk loopt over de rotsen. Dit is wel nodig ook, want de rotsen zijn scherp. Het is een prachtig natuurverschijnsel, net koraal zoals de Engelse naam ook zegt. Al snel zijn we bij een splitsing, na 250 meter, veel eerder dan verwacht. De kaart klopt niet helemaal, maar echt verdwalen zullen we hier niet. We komen aparte bloemen tegen terwijl we af en toe best pittig omhoog lopen. We genieten op ons gemak van de uitzichten, de bloemen, bomen en rare rotsen. Bij de meeste schaduwplekjes bloijven we even staan, of gaan desnoods even zitten, want het is toch nog steeds een graad of 38, en best warm. Twee van de 3 grotten kunnen we vinden. Helaas zijn het alleen grotingangen, en is het niet mogelijk om naar binnen te gaan. Je zou je meteen zo'n 15 meter te pletter vallen en dat lijkt ons nou niet echt een goed plan.

We wandelen de boardwalk af, nemen elke aftakking en lopen zo een rondje. Uiteindelijk hebben we in totaal 1 kilometer gelopen in bijna 2 uur. Afstanden maken we deze vakantie niet echt met wandelen. We zijn blij dat we dit unieke park hebben ontdekt.

De terugweg gaat goed. Tegen zonsondergang zijn we bij een uitzichtpunt. Hier zien we letterlijk de zon zakken, niet in de zee, maar achter een berg. Ook al is er bewolking, het is een mooi gezicht en we maken heel veel foto's. Eten doen we bij een restaurant onderweg. Met Thaise kaart en een vriendelijke mede-gast die Engels spreekt kunnen we bestellen. Niels gaat voor de curry geserveerd in een kokosnoot met witte rijst, ik neem gebakken rijst met zeevruchten en we nemen er garnalenkoekjes bij. Het smaakt ons prima. Qua scherpte heeft de kok goed rekening gehouden met onze zwakke Europese tongetjes.

Terug op de kamer maken we er een tv-avondje van. We kijken de Big Bang Theory en Smeris via uitzending gemist. Om twaalf uur gaan we slapen.

Klang Muang River Home, Phechabun
177,8 km gereden
450 bath, inclusief ontbijt

Bij het ontbijt krijgen we weer een speciale behandeling. De curries mogen we laten staan, er wordt speciaal een omelet en een cakeje gebracht. We hebben de laptop mee naar het ontbijt zodat Niels de foto's van gisteren kan uitzoeken terwijl ik het verslag schrijf.

We bezoeken vandaag eerst het Buddha Park waar we van de week langs reden. Het is nieuw, ze zijn er nog aan het bouwen. Er staat een gigantisch grote Buddha en boven op het platform hangen bellen.

We rijden een stuk richting Phitsanulok en vanuit het platte landschap verschijnen bergbulten. We doen een geocache op een kruispunt waar we de eerste zijn die deze vinden. Dan rechts een zandweg in en we komen uit bij een Wat met grot. In de grot ligt ook een geocache. Hier is wel al naar gezocht door iemand, maar die heeft het niet kunnen vinden. We gaan naar binnen, voorbij de Buddha's, over de brug en dan pakken we de ingang ernaast. We komen bij een stuk waar we doorheen moeten kruipen om bij een nieuwe kamer uit te komen waar we kunnen staan. Hier moet een muur zijn van ongeveer 1,5 meter. Daar overheen en dan ligt de cache achter stenen op grond-niveau. En ja hoor, We vinden de doos achter de stenen in een gat. Toveren het tevoorschijn en komen tot de ontdekking dat het redelijk vergaan is. Van het logboek is alleen het plastic hoesje over. De grot staat in het regenseizoen helemaal onder water, de cache dus ook. We redden de TB die erin zit en inmiddels behoorlijk verroest is en gaan op verdere ontdekking uit. We zien licht, dus nog een andere uitgang. Om niet te verdwalen leg ik op de grond een pijl van takjes, tissue erbij zodat het te herkennen is. We komen uit bij de achteruitgang, kunnen vanaf deze kant langs de berg lopen en zijn weer bij het bruggetje. Een veel makkelijkere weg, zonder kruip door, sluip door.

We drinken een cola bij de winkeltjes en besluiten dat we de weg waar de grot aan de achterkant op uitkomt verder te ontdekken. De omgeving is mooi, we hebben de tijd. We vinden de weg met allemaal vlaggen aan de zijkanten, maar halverwege staat een slagboom. En nu? Het is een natuurpark, entree 20 bath. Nou, dat is in iedergeval beter dan de 1030 bath voor het laatste natuurpark waar we waren. We krijgen een folder, helemaal in het Thais, maar met plaatjes, dus we zien wat we kunnen verwachten, een mooi gebied met planten, grotten en dieren.
We stoppen bij de boatcave, een grote die volgens de beschrijving op een grote omgekeerde boot lijkt. Er loopt een hond op de parkeerplaats een beetje om ons heen te dreutelen. Niet echt prettig, zo'n zwerfhond vinden we. We gaan de grot in en de hond volgt ons. Op kruisingen snuffelt ie wat en leidt de hond ons de juiste richting op. Als we niet meer weten of we rechts of links af zullen slaan, gaat de hond ons voor in een smalle gang, waar we achterin in een gigantische kamer terecht komen. Nu is het eigenlijk best prettig. We hebben zo onze eigen gids mee. De grot is mooi, breed en komt een paar keer weer uit in daglicht. Voor de zekerheid leggen we ook wat pijlen op de grond bij grote kruisingen.
Na een klein half uur rondgezworven te hebben gaan we verder naar de volgende stop. Een rots met kriebels die lijken op Japanse tekens. Ze weten nou niet of het in de tweede wereldoorlog erop is gekrast door de Japanners die hier gelegerd zaten, of dat het door erosie, weer of water erin gesleten is.
De turtle cave kunnen we niet in. Vroeger woonde hier heel veel schildpadden, maar deze zijn door de mensen uit deze streek allemaal opgegeten. De batcave is de grot met ontzettend veel vleermuizen. Hij is groot, maar ruikt vreselijk. Ik hou het er niet lang uit.


Als laatste komen we uit bij een wandeling. Deze doen we niet, het is tijd om naar het hotel te gaan. We willen niet te lang in het donker rijden. Toch leuk dat we dit mooie natuurpark hebben ontdekt.

Het hotel ligt midden in de stad. We eten in het restaurantje naast het hotel, doen de foto's, het verslag en bereiden het geocachen voor morgen voor. Om 23.00 uur gaan we slapen.

Royal Palace hotel, Phitsanulok
196,7 km gereden
500 bath inclusief ontbijt

Gisteren gezien dat er beneden naast het ontbijt een laundry zit, dus met 3 zakken was naar beneden om het in de wasmachine te gooien. Helaas, we mogen niet zelf wassen maar kunnen het wel afgeven. Vanavond is het klaar. Het ontbijt is niet om naar huis te schrijven. Koffie, 2 boterhammen, een gebakken eitje en een paar mini worstjes. Thee is er niet, dat kost 40 bath (het ontbijt is 45 bath). Wel wat raar en dus gewoon een theezakje van mezelf gepakt. Het gaat om het principe.

We gaan vandaag geocachen. Met de legger van de caches hebben we al contact gehad en die ontmoeten we vanavond. Eerst gaan we de stad in. Langs de rivier liggen er een aantal. We parkeren de auto en gaan lopen verder. De eerste kunnen we niet vinden, maar daar staat dan ook een markt, die op de foto niet staat. In tweede instantie vinden we hem wel, maar we trekken best wat aandacht. Zo'n grote blanke vent is een toeristische attractie hier. De cache wordt ongemerkt gepakt, maar moet dan nog terug. Niels leidt iedereen af, door aan de voorzijde van de markt te lopen, zodat ik de cache aan de achterzijde weer onder het bankje kan plaatsen.

Na een aantal geocaches komen we bij een warenhuis. Tijd om te shoppen en lunchen. Dan weer terug naar de auto. De rest doen we met de auto, we hebben het te warm. Na de caches in het centrum gaan we naar een park. Ook hier kunnen we flink geocachen. We hoeven niet eens ver te lopen. In het park kunnen we gewoon met de auto rondrijden.


s Het park is mooi, gemaakt rondom een meer. Het meer ligt vol met lotusbloemen en grote bladeren. De meeste caches in het park worden gevonden, van de 6 buiten het park aan het hek laten zich er maar 2 vinden.

Na dit park is het tijd om even te douchen en om te kleden. Het is een half uurtje rijden naar de geocacher die de caches in dit gebied heeft neergelegd. Van origine Deens, geëmigreerd naar Canada en nu sinds 3 jaar wonend in Thailand. We maken kennis met Soren en zijn vrouw Nang. Na wat gepraat te hebben gaan we naar hun favoriete restaurant, "have a seat". Het idee is goed. Helaas bestel ik het verkeerde en krijg ik erg veel pepers over de mosselen. Het lukt me niet om het te eten en bestel daarom maar iets nieuws. Dat smaakt gelukkig wel. Al de tweede dag achter elkaar dat ik iets echt verkeerd bestel. Maar dat mag de pret niet drukken, we hebben een gezellige avond.

Terug op de kamer nog een hotel boeken voor morgen, onze "administratie" doen en dan is het zo 12 uur geweest voor we gaan slapen.

Royal Palace hotel, Phitchanulok
71,6 km gereden
380 Bath

We staan om 7.30 uur op, ontbijten op de kamer, want het ontbijt gisteren was niet echt geslaagd. De koffers worden weer gepakt en we checken uit. We vallen in een ellenlange discussie over de rekening die niet klopt en waardoor ineens helemaal niemand meer een woord Engels spreekt. Niels krijgt op een gegeven momnent telefonisch contact met een manager die Engels spreekt, maar zij wil alleen zoichzelf horen spreken, dus dat gesprek is ook snel afgelopen. We rekenen uit hoeveel we moeten betalen, volgens ons, leggen dat op de balie en weigeren verder iedere communicatie. Net als hun. Ze zijn het zat en accepteren onze betaling. We gaan hier gelukkig weg. We halen eerst even wat brood en flesjes water halen bij de supermarkt. De dichtstbijzijnde is in een mall. Tijd om te shoppen en een ijsje te gaan eten.

Eind van de ochtend gaan we dan toch echt op pad. De route gaat vandaag via 2 treinstations waar geocaches zouden liggen, door de bergen naar Lampang. Op het eerste trein station heeft Niels dubbel geluk. Hij mag de controle kamer in en foto's maken van het zeer antieke, maar werkzame seinen en wissel-systeem. En er komt nog een passagierstrein aan. De cache is verdwenen, helaas. Als we op het punt staan om verder te gaan komt er nog een goederentrein aan. De trein stopt bij het station, de machinist stapt uit, koopt wat te eten en gaat weer verder.
Op het tweede station kijken we ook even rond. Ook hier hangt de geocache niet meer op de plek. Verder geen spannende dingen.

We rijden verder en het wordt warmer. De 40 graden wordt aangetikt. We bezoeken een grote witte Buddha die opvallend langs de weg gebouwd is. Hiermee ontlopen we een snelheidscontrole. Om 16.30 uur komen we aan bij ons hotel. Het is een klein resort, met aparte huisjes. Het huisje bestaat uit 2 kamers. Je komt binnen in de zit/eetkamer met koelkast, zonder airco. Dan een deur naar de slaap/badkamer met airco, zonder ramen. Prima voor 1 nachtje.

Het rijden was vermoeiend vandaag dus Niels gaat even plat en ik pak mijn boek erbij. Om 18.30 uur gaan we naar het restaurant naast het hotel. Natuurlijk geen Engelse kaart, maar met de vertaalprogramma's op de telefoon komen we een eind. We willen kip, niet pittig maar zoet, gebakken met wat groenten en verder maakt het niet uit... We krijgen een heerlijke kip in zoete saus met komkommer, tomaat en ananas. Verder krijgen we zoute kipkluifjes, advies van de serveerster. Ook die smaken goed. We zijn net klaar met eten als het begint te onweren en regenen. We lopen terug naar het hotel en gaan de airco in. Hier kijken we het journaal op de laptop, doen de foto's en het verslag en boeken een kamer voor morgen. Vroeg naar bed.

Siri hotel, Lampang
269,4km gereden
480 bath

We ontbijten vandaag buiten met toast en jam. Het is gelukkig afgekoeld. De hele nacht heeft het geregend en gedonderd. We hebben slecht geslapen vanwege de super hoge kussens en hebben pijn in onze nek. De eigenaar van het hotel komt nog even een praatje maken en adviseert ons de volgende keer gewoon om lage kussens te vragen, elk hotel heeft dat op voorraad.

We vertrekken via een mooie brede bergweg naar het noorden. De brede weg wordt een smalle, drukke weg. We bezichtigen eerst een Wat die ons toe-glinstert vanaf de weg. Er is veel goud gebruikt.

We vervolgen de weg naar een meer. Hier vinden we een geocache en lunchen we. De volgende stop is weer bij een Wat. Vanaf een afstand is een gigantisch beeld van een monnik te zien. Er wordt nog volop gebouwd in deze Wat. We lopen wat rond, nemen foto's en zien een mooie halo rond de zon. Bijzonder, hadden we nog nooit gezien. Tegenover de Wat is een rare, bizarre beeldentuin. We zijn in de hel belandt ofzo. Het stinkt bij de entree. Een band van skeletten staan op muziekinstrumenten te spelen. Afbeeldingen van bange mensen in een kookpot en nog meer van dat soort vreemde beelden.

De smalle bergweg wordt nog smaller. Het asfalt wordt vervangen door grind en het grind wordt vervangen door zand. Bij een uitkijkpunt vinden we de tweede geocache van vandaag. Het is nog 100km, zo'n 2 uur rijden en we zijn het redelijk zat. We rijden door en zijn om 18.30 uur bij het hotel in Chiang Rai. Snel douchen en op naar de night bazaar. De toeristenmarkt van deze stad waar je naartoe moet is er elke vrijdag, zaterdag en zondag. Het is alleen laagseizoen en eigenlijk is het niet zo heel veel. We eten wat in een restaurantje bij de markt. Het toetje halen we op de markt, vers fruit en een soort zoete pannenkoekjes. We wandelen nog wat rond en zijn pas laat terug in de kamer. Nog wat tv kijken en dan slapen

Cordelia hotel, Chiang Rai
316,5 km gereden
450 bath

We ontbijten op de kamer, kijken wat BVN en vertrekken om 10.00 uur naar de Witte Tempel. Nog geen 10 minuten later glinstert de tempel ons tegemoet. Busladingen mensen worden uitgeladen en iemand staat bij de ingang van de kapel om te roepen dat je moet doorlopen. Er Is een kleding voorschrift en ik krijg een witte sarong.

We lopen het terrein op. Er zijn veel gebouwen, beelden en structuren en alles is wit met kleine fonkelende spiegelmozaiek. Mooie afbeeldingen, maar ook hele vreemde met doodskoppen en handen uit het water komen. Om de hoofdkapel in te kunnen moeten de schoenen uit. Hier mogen geen foto's gemaakt worden. Er staat een beeld van een zittende monnik, met daarboven een beeld van een gouden Buddha en daarboven een tekening op de muur van een gouden olifantenbuddha. Er zijn 2 artiesten aan het schilderen. De een heeft een foto naast zich, de andere is met een zwarte stift lijnen aan het trekken van een doodskop. Daarnaast is wel een hele aparte afbeelding, de Twin Towers tijdens de aanslag. De rechter toren staat in de brand en allerlei figuren zijn er rondom los afgebeeld, waarvan de vreemdste toch wel de rode Angrybird is die recht op de Towers afvliegt. Vreemd, heel vreemd.

We lopen nog een tijdje rond op het complex. Dan stappen we de auto in voor een lange bergroute. We hebben geen zin in de snelle, saaie 2baansweg en nemen de omweg via de bergen en een geocache op een uitkijkpunt. Onderweg zien we weer de gebruikelijke mooi versierde vrachtwagens en de auto's met gigantische ladingen. Het blijft een bijzonder gezicht.

De tweede cache van vandaag is bij een nature Trail, bij een Tempel grot. Eerst de wandeling maar. Het is warm, maar omdat het weer door een stuk oerwoud is gaan de bergschoenen en spijkerbroek aan. We klimmen en klauteren, maar kunnen de cache niet vinden. We hebben een foto van de rots die we zoeken, maar het wil niet lukken. We lopen terug, geven bijna op en dan ziet Niels twee losse stenen op een rots, zo'n 30 meter van het aangegeven punt. En ja hoor, dat is ie. We zijn de eersten die hem vinden.
Door naar de grot. Daar is een entree van 40 bath pp. We betalen dit, om erachter te komen dat als we dieper de grot in willen, we voor 100 bath een gids moeten huren. Dat willen we. Dus terug naar voren en dan blijkt dat er geen gidsen meer zijn en dat ze over 5 minuten gaan sluiten. Ja, dat is niet echt handig. We krijgen onze entree terug en lopen nog even buiten op het complex. Hier ontdekken we hele oude Buddha beelden.

Hierna gaan we door naar Chiang Mai. Om 18.30 uur checken we in. Het is een klein guesthouse, gerund door een blanke man. Eindelijk in fatsoenlijk Engels inchecken... Snel douchen en door naar de avondmarkt. We kunnen het beste lopend, 10 minuten. De auto kan je er toch niet kwijt. We komen eerst uit op een etens-markt. Hier scoren we een crepe met Nutella en banaan en even verder gaan we zitten met een bordje rijst en vlees van de varkenspoot. Verrassend lekker.

Dan zien we dat er aan de overkant nog een deel markt is. Deze blijkt bijna oneindig te zijn. Het is een hele leuke, gezellige markt met veel eten, veel kraampjes met van alles en nog wat. We wandelen er gezellig langs, snoepen een wafel, zoete aardappel bolletjes en fruit. Als we het grootste gedeelte erop hebben ploffen we neer bij de massage stoelen en nemen we voor 80 bath een half uur massage. Niels zijn nek, schouders en rug, bij mij mijn voeten en onderbenen. Terug in het hotel blijkt dat we 4,5 kilometer hebben gelopen. Inmiddels is het te laat om nog iets anders te doen dan slapen.

Hi Guesthouse, Chiang Mai
278,9 km gereden
680 bath

We ontbijten op de kamer. Vandaag hebben we een dagje Chiang Mai in de planning. We lopen de straat uit, gaan de hoek om en Niels knalt met zijn hoofd tegen een uithangbord dat op anderhalve meter boven straatnivo hangt. Net na een stoeprand. Door zijn petje heen een kapot hoofd. Niels voelt zijn nek achterover dubbel vouwen. Terug naar de kamer om de schade op te nemen. Een snee in zijn hoofd en pijn in de nek. De wond schoongemaakt, pleister geplakt en weer door.

We wandelen langs de oude stadsmuur en bezoeken bijzondere Wat, terwijl we ook nog wat geocaches vinden. De temperatuur is alweer aardig opgelopen. We nemen een milkshake ter verkoeling en zitten rustig in de schaduw onder een ventilator.

We komen aan bij een hele oude Wat, een van de oudste uit deze omgeving. De gebouwen en versiersels zijn prachtig. In het hoofdgebouw bewonder ik de mooie gouden afbeeldingen. Er is een monnik aanwezig en hij spreekt me aan. Ik krijg een touwtjesarmbandje voor geluk omgedaan. Niels zoekt ondertussen een schaduw plekje om even bij te komen van de klap van vanmorgen.

We lunchen, laat, bij een klein restaurantje, zoeken nog wat geocaches en pakken rond 1515 een soort taxi. Voor 20 baht per persoon (53 cent) zet ie ons om de hoek bij het botel af. Om 15.30 uur zijn we weer terug in het hotel. Even uitrusten voor de zondagsmarkt. We hebben inmiddels zo'n 6km in de benen zitten.

Om 17.00 uur gaan we weer op pad. De zondagsmarkt is groter en net zo gezellig als de zaterdagmarkt. We sprokkelen ons eten bij elkaar en kopen allerlei lekkere (en minder lekkere) hapjes en drankjes. Bij een bepaalde Wat is het ontzettend druk. Iedereen staat met manden met bloemen die ze voor de ingang kopen. Binnen worden de bloemen op verschillende schalen gelegd. Het is zo druk dat die schalen overvol zijn. Medewerkers van de Wat halen de schalen leeg, doen de bloemen in een vuilniszak, terwijl de bezoekers de bloemen er nog opleggen. De waanzin wordt voor ons nog groter als we zien dat de vuilniszakken met bloemen in de kraampjes buiten worden afgeleverd en weer herbruikt worden voor nieuwe manden met bloemen, die de bezoekers weer kopen. Wij staan weer eens versteld van de grootsheid van dit geloof en het geld wat erin om gaat. Niels vind het onder het hoofdstukje godsdienstwaanzin vallen.

We lopen de markt verder af en zijn na 5,5km weer terug in het hotel. Inmiddels 22.00 uur. Snel douchen en nog wat foto's bekijken voor we gaan slapen.

Hi Guesthouse, Chiang Mai
630 bath

Half 8 op, ontbijten op de kamer. Vandaag het natuurgebied Doi Suthep naast Chiang Mai in. Het is een berggebied. In 2009 zijn we hier ook al geweest. Toen hebben we de beroemde Tempel en het Paleis bezocht. Nu gaan we verder de berg op, naar de summit (top) op 1685 meter hoog.

Eerst boodschappen doen, ijsje eten en tanken. Dan naar de berg. Onderaan de berg ligt een geocache die we zoeken en vinden. De dames die bloemen verkopen voor de tempel doen er alles aan om je te verleiden om bij hun je bloemen te kopen. Zoveel activiteit hebben we hier nog niet meegemaakt. Meestal liggen verkopers een beetje te slapen of te suffen.
Dan verder de berg op. De weg begint goed, ruim en mooi geasfalteerd. We rijden langs de tempel en langs het Paleis en dan is het over met de mooie weg. We hobbelen verder, de weg wordt een smalle 1-baansweg waar net 1 auto oppast. Het is alleen wel een twee-richting weg. Scherpe haarspeldbochten maken het nog spannender. Voor elke bocht hangt een bord dat je even moet toeteren om tegemoet komend verkeer te waarschuwen.
Bij de camping, die gesloten is, en het visitorscenter begint onze wandeling. We lunchen eerst en zorgen voor passende kleding, lange broek, sokken bergschoenen, schouders bedekt en een petje op. Laat de bloedzuigers maar komen. Volgens de brochure is de rondwandeling 2 tot 3 uur, volgens een logje bij de cache op de summit is het een uurtje. Het weer is bijna perfect. Op deze hoogte is het maar 26 graden en geen felle zo'n vanwege de bewolking. Vol goede moed gaan we op pad.

Het is een flinke klim, maar het gaat best goed. Het pad is goed zichtbaar en als zodanig herkenbaar, af en toe een boom met laaghangende takken, maar verder leuk en pittig. We horen veel natuurgeluiden, zien veel insecten en nog meer blaadjes. En dan na ongeveer 20 minuten begint het te regenen. We lopen door de dichte bossen, dus echt drijfnat worden we niet, nog niet. Overal hebben we rekening mee gehouden, behalve met regen. En ook in de auto hebben we geen droge kleding.

Na 35 minuten komen we aan bij de summit. We zijn in een kilometer geklommen naar 1685 meter hoogte. We zijn begonnen op 1509 meter dus dat was best een klimmetje... De cache wordt gevonden, uitzicht is hier niet, alleen bomen. 300 meter verder is een paviljoen en 650 meter verderop een uitzichtpunt. Inmiddels is het opgehouden met zachtjes regenen en stort het water omlaag. We zijn doorweekt. Het ziet er ook niet naar uit dat het snel stopt met regenen, waardoor het uitzicht ook niet echt mooi zal zijn. We gaan terug naar beneden. Er is door de regen meer leven zichtbaar in het bos. De libellen doen er alles aan om hun vleugels droog te houden en niet neer te storten. Degene waarbij dat niet lukt worden door de mieren levend opgepakt en meegenomen.
En dan schiet er iets voor mijn voeten opzij, het pad af. Ik kijk, moet 3x knipperen en dan zie ik een kameleon, net zo bruin als de blaadjes om hem heen doodstil zitten. Cool, we maken verschillende foto's. Over de terugweg doen we inclusief het kijken naar de libellen en de kameleon 30 minuten. Bij de auto even controleren of we geen ongenode gasten bij ons hebben. Niels heeft 2 bloedzuigers op zijn sokken. Die worden eraf gehaald en we gaan verder, de berg over naar de andere kant. Volgens tomtom zou dat moeten kunnen.

De één-baans / twee-richtingverkeersweg gaat nog 3km door naar een dorpje. Het is niet meer dan een onverhard fietspad. We zitten nog steeds in het natuurpark als we bij een wirwar van weggetjes terecht komen. We rijden dwars door de plantages met rambutanbomen. Het is ook iets drukker met tegenliggers. Door de regen is de onverharde weg veranderd in een glibberig modder en kleipad. In een bocht komen we een truckje tegen die het zwaar heeft. Hij glijdt en spint over de smalle weg. Niels stapt uit om te duwen, maar de bestuurder wil geen hulp. Ook niet van de jongens op de scooter die langs komen. De auto van onze tegenligger staat na al dat geglij een stuk lager op de berg en we kunnen veilig passeren. Inmiddels weten Tomtom en de Thaise autonavigatie ook niet meer waar we zijn. We volgen maar de drukste bandensporen. Als we weer ergens midden in een plantage gebied komen, worden we in het Engels aangesproken. De weg verderop is weggespoeld en we krijgen instructies hoe we het gebied weer uit kunnen geraken.

Weer terug op de verharde weg vinden we nog een aantal geocaches tot het donker wordt. We eten bij een soort fondue restaurant waar we zo'n beetje alles op de kaart uitproberen. Om 23.00 uur zijn we terug op de kamer.



Hi Guesthouse, Chiang Mai
139,9 km gereden
630 bath

Vandaag vertrekken we uit Chiang Mai. Deze stad ligt ons wel, maar het is tijd om verder te gaan. We starten eerst nog met wat geocaches. Deze brengen ons naar een paar unieke lokaties in de omgeving. We rijden door microscopische straatjes, vinden een voortuin cache, een namaak moer op een meubel markt, en komen uit bij Wat San Khok Chang Nong Khaem waar een enorme boedha staat waar verschillende bijennesten tegen aan geplakt zitten.

We rijden verder naar een Wat en naar oude ruïnes van tempels en vestingwerken. Bij één van de ruïnes is een museumpje waar we wat uitleg krijgen van een enthousiaste man, die nauwelijks Engels spreekt. We begrijpen de kale informatie, vroeger was dit hele gebied een fort, maar wie, wat, waar en wanneer snappen we toch niet helemaal. Als we tussen de ruïnies door lopen worden we nog een keer aangesproken door een archeoloog die ter plaatste opgravingen aan het doen is. Hij spreekt redelijk Engels en geeft nog meer informatie. De geocache die we hier zoeken wordt uiteindelijk gevonden, maar we weten 100% zeker dat hier niet over negadacht is en dat hier geen toestemming voor gegeven is; de cache ligt in een half gerestaureerd gebouw, achter een paar losse stenen. Om die losse stenen te vinden moet je eigenlijk alle stenen op het gebouw navoelen, want het is niet te zien welke er los liggen en welke niet... En met onhandige grote witte handen heb je dan al snel een steen los in je handen die eigenlijk nog net niet los was...
Ook bij de volgende Wat worden we door een oude man uitgenodigd om in een soort van museumpje met allerlei oude spullen te kijken. Voor de lunch halen we gestoomde broodjes langs de weg.


Hierna begint de rit naar Tak. Het is een flinke, weer door de bergen. We kiezen bewust niet voor de snelle hoofdweg. Dat is te saai. De route die we nu rijden is over de 106, een flink slingerende weg met prachtige uitzichten. Niels vermaakt zich achter het stuur, zelfs met 30km per uur piepen de banden alsof je met 300 door de bocht vliegt.

In Tak hebben we moeite om het hotel te bereiken. De Tomtom stuurt ons naar niet bestaande wegen, en aangezien ik rijd en niet zo'n held ben, kom ik klem te zitten. Eerst wilde de TomTom dat ik over een smalle kade ging rijden. Daarna had ik de keuze tussen iemands tuin voor me, een muur rechts naast me, strak naar achter tussen hekken door of een grasveld naar links. We wisselen maar van chauffeur, dit gaat niet goed komen. Niels kiest het grasveld, rijdt daarna nog door zulke smalle weggetjes achteruit dat de spiegels ingeklapt moeten worden, maar na 10 minuten zweten, komen we bij het hotel.

Het is meer een klein resort. Er staan allerlei huisjes. De grootste is voor ons. Snel uitpakken en weer terug de stad in om wat te eten. Het regent weer, dus we zoeken een restaurant waar we wel binnen kunnen zitten. Al snel vinden we wat. Er hangen plaatjes van de gerechten, dus we wijzen wat aan. Het blijkt een goede keuze, smaakt lekker. Als we betalen blijkt zelfs dat we nog nooit zo goedkoop uit waren, 95 bath, nog geen €2,80 voor 2 personen inclusief drinken.
Terug op de kamer doen we nog wat aan de foto's, het verslag en boeken we een overnachting voor morgen, bij de grens met Myanmar. Om 23.00 uur gaan we slapen.

BanRai ChernMa resort, Tak
316,3 km gereden
500 bath

We doen het rustig aan vandaag. We ontbijten op het dek naast de vijver waar veel grote koi karpers zitten. Ze worden hier gekweekt, want er zijn ook 2 stukjes afgezet waar kleine visjes zwemmen. Mooie waterlelies en 2 ooievaars maken het plaatje compleet.


We vertrekken pas om 11.00 uur, maar het is maar anderhalf uur rijden naar ons volgende hotel. Onderweg geen geocaches of alternatieve route. De hoofdweg is al een mooie bochtige bergweg. Af en toe met inhaalstrook, af en toe niet en dan kan het voorkomen dat je 9km per uur rijdt achter een rij zwaarbeladen vrachtwagens.

We houden een stop bij de Chao Por Khun Samchon Shrine. Deze ligt in een bocht, een half uur voor onze bestemming. Er wordt door de voor bijkomende auto's flink getoeterd naar de Shrine voor een veilige reis. Als we dan naar de bestuurders kijken zien we ze allemaal het stuur loslaten, opzij draaien, de handen vouwen en een gebiedje doen. Ik zal er wel te nuchter voor zijn, maar volgens mij is het veiliger om je handen aan het stuur te houden en niet iedereen te laten schrikken door al dat getoeter...

Om 13.30 uur zijn we bij ons hotel in Mae Sot. We checken in en verkennen de stad. Het is een puinhoop, maar wat wil je, zo op de grens. We rijden naar de friendship bridge, de grensbrug tussen Thailand en Myanmar. Als we de auto uitstappen worden we gelijk aangeklampt door bedelaars. Da's de eerste keer dat dat in Thailand gebeurt, waarschijnlijk zijn dit Birmezen. Er is een "grote" markt naast de brug die al 50 km vantevoren is aangegeven, maar vandaag is het uitgestorven. De vaste hokjes zijn wel open, maar het stelt niet zoveel voor. Er lopen misschien 5 bezoekers rond. Bij de grens krijgen we de informatie dat het 500 bath is om de grens over te gaan, maar wat er nou precies aan de andere kant te doen is, krijgen we er niet uit.

We gaan terug naar de kamer, op internet wat informatie zoeken over de andere kant van de grens. Er is 1 dorp waar we naartoe kunnen. Als we verder willen moet je over een éénrichtigsweg die op de even dagen de ene kant op gaat en op de oneven dagen de andere kant op. Dus kom je vast te zitten. We maken notitie van de dingen die op internet genoemd worden als aanraders (3 dingen...).

Tijd om te eten. We pakken de auto en rijden een stukje rond om uiteindelijk toch bij een restaurantje vlakbij het hotel uit te komen. We eten er heerlijk. De eigenaren spreken goed Engels. We laten aan hun over wat we eten en ze hebben een goede keuze gemaakt. En voor 260 bath (€7,50) is het weer spotgoedkoop. Na het eten nog even naar de Tesco voor een ijsje en onze avond is helemaal goed.

Hopp Inn, Mae Sot
118,9 km gereden
600 bath inclusief ontbijt

Het ontbijt is inbegrepen, dus naar beneden om te eten. Ook hier zijn er geen theezakjes bij het ontbijt, maar ik ben inmiddels voorbereid. Ik neem mijn eigen theezakje mee. We krijgen toast en een gebakken ei.

Om 9.45 uur rijden we naar de grens. Het is wat drukker dan gistermiddag, maar we kunnen de auto nog parkeren. Rugzakjes mee en te voet naar de douane. We moeten naar loket 9, de laatste, we mogen iedereen (2 man) voorbij lopen. We moeten ons departure formulier invullen, even in de camera kijken en mogen de brug over. Op de brug verbazen we ons over de bootjes die heel open en duidelijk de rivier oversteken met mensen en spullen.
Aan de andere kant van de brug is de douane van Myanmar. Hier worden we opgewacht door twee heren van de toeristen-politie. Ze brengen ons naar het kantoortje waar arrival foreigners opstaat. Een vriendelijk Engels sprekende meneer vraagt onze paspoorten en hoelang we blijven. We betalen 500 bath per persoon en hij geeft ons een groen kaartje met nr 10 erop. Dat is ons bewijs voor de paspoorten. Die houdt hij. Vanmiddag voor 19.00 uur terugkomen in zijn kantoortje. De paspoorten krijgen we dan terug. Hij wenst ons een hele fijne dag en toen stonden we weer buiten. Binnen een kwartier zijn we door de Thaise douane, hebben we de rivier overgestoken en zijn we door de douane in Myanmar.

Nog een beetje verloren kijken we rond. Het is hier druk, de auto's en scooters toeteren erop los. Wat een verschil met het stille Thailand. Dan zien we allemaal mensen aan de kant van de weg zitten, achter een lessenaar met stapels geld. Niet een stapeltje, maar echt stapels. We hebben geen idee waarom en hoe, maar het is een raar gezicht. Er ligt voor duizenden euro's op elke lessenaar, zo helemaal open en bloot. Een foto durven we even niet te nemen, misschien vanmiddag. We gaan naar de bank om wat geld te wisselen. Altijd handig ook al hebben we gehoord dat we gewoon met Thaise bath terecht kunnen. We wisselen € 15,00. Moet genoeg zijn voor de lunch en wat te drinken. Ook hier verbazen we ons over de hoeveelheid geld wat over de toonbank gaat. Die €15,00 zijn 4 briefjes. Na wat kleinere coupures gevraagd te hebben komen we op 10 briefjes. Niet veel dus. Het geld wordt aan de mensen geteld per pakje van 100 biljetten en die pakjes gaan dan in een plastic zak mee. Er wordt voor duizenden euro's tegelijkertijd opgenomen. Het is in ieder geval heel vreemd in zo'n arm land.

We lopen verder de hoofdstraat door en komen bij een markt. Dit is de smerigste markt die we ooit hebben gezien. Vis, vlees, groente en kleding door elkaar en vanalles op de grond. Mensen krioelen door elkaar. Er is veel rmour, maar elke keer als wij langs lopen wordt het wel ineens een stuk rustiger. Opvallen doen we zeer zeker.

We duiken een steegje in en komen in een sloppenwijk terecht. Vriendelijk worden we begroet door een stel verlegen kinderen. Gelukkig hebben ze wel schoenen aan hun voeten. We zijn getuige van het allerdaagse leven in deze stad. Kinderen spelen, mannen kauwen een soort rode pruimtabak, vrouwen doen de was. Op een schooltje wordt lesgegeven en vrolijk hello naar ons geroepen. Zwerfhonden lopen rond, mensen zijn aan het werk, andere liggen uit te rusten. Huizen, hokken en hutten van steen, hout en golfplaat wisselen elkaar af. Het is een sloppenwijk, maar dan wel redelijk.

We bezoeken de Crocodile Tempel, met een gebouwtje bovenop een gigantisch groot beeld van een krokodil. Uit het bordje "don't climb lady" hadden we kunnen opmaken dat ik het gebouw niet had mogen betreden. Nu kwam een monnik ons gebaren dat ik terug moest. Niels mag wel kijken. Het blijkt een slaapzaal / bibliotheet te zijn. Verder is er op het complex een galerij met afbeeldingen uit het leven van Buddha, vanaf geboorte tot zijn laatste dromen.

Na deze tempel lopen we weer door de wijken, langs de marktjes en woningen naar een volgende tempel. Hier vraagt de monnik ons om hem te volgen. We mogen door een vergrootglas op een altaar kijken. Allebei hebben we geen idee wat voor bijzonders we zien. Dan wijst hij naar een informatiebord met een grote Buddha en tekst in het Myanmars. Geen idee wat hij bedoelt. Hij wijst naar buiten, naar werkzaamheden en terug naar het bord en ik zie de doos met geld-gleuf ervoor staan. Aha, hij wil een donatie voor de bouw van een nieuwe Buddha.

We lunchen in een restaurant annex huiskamer. Ik ga voor een gevulde omelet, Niels neemt een soep. Colaatje erbij en we zijn helemaal blij. De dochters aanschouwen ons nieuwsgierig, de zoon zit, zoals veel 10-jarige jongetjes ter wereld, met zijn neus in een computerspelletje en heeft voor de rest geen interesse wat er om hem heen gebeurt.

Na de lunch lopen we rustig verder. We bezoeken nog de gouden Pagode. Op het hele complex moeten de schoenen uit, ook voor het toilet. Hoe nodig ik ook moet, ik ga niet op mijn sokken of blote voeten een openbaar toilet in. Zeker niet als je eerst door een plas "water" moet om bij het gebouwtje te komen.

We hebben inmiddels een groot deel van de stad lopend verkent en we zijn weer terug aan de hoofdweg. We glippen de bank binnen om gebruik te maken van een fatsoenlijk toilet en lopen richting de rivier. Bij een winkel met zitjes genieten we van een ijsje en een flesje koud drinken. Dan gaan we nog even bij de rivier zelf kijken naar het overstekende pontje. Even komen we in de verleiding om zelf het bootje te pakken, maar ja, onze paspoorten liggen nog bij de douane.

Dus we lopen netjes naar het "arrival foreigner" kantoortje. De vriendelijke meneer van vanmorgen zit er nog steeds en voordat we ons kaartje afgeven heeft hij onze paspoorten al in de hand. Weer zijn we met een paar minuten weg, de brug over en bij de Thaise douane een paar vragen beantwoorden. Over hoelang we blijven, waar we zitten en of het hotel goed is. We krijgen een nieuwe visum, die 2 weken geldig is. In plaats van een visum tot 27 mei mogen we nu tot 4 juni blijven. Nou, dat gaan we toch niet redden.

Terug in Thailand is het genieten van de rust. We gaan eten bij hetzelfde restaurant als gisteren en het smaakt weer prima. Op de kamer boeken we een hotel voor morgen en kijken we naar Smeris via aflevering gemist.

Hopp Inn, Mea Sot
16,2 kilometer gereden
600 bath inclusief ontbijt

We ontbijten weer beneden met een gebakken ei en extra toast. Na het ontbijt checken we uit. Vandaag weer verder richting het zuiden. We hebben 2 plekken die we onderweg willen bezoeken waar ook geocaches liggen.

Na een uur rijden komen we aan in Kamphaeng Phet. Overal zien we oude ruïnes om ons heen. Deze stad lijkt wel een archeologische opgraving. We betalen 250 bath entree (100 per persoon, en 50 voor de auto) en dan mogen we met de auto langs de verschillende ruïnes rijden. Eerst maar even naar het visitorscenter voor meer achtergrondinformatie. De 7 verschillende geocaches brengen ons bij verschillende ruïnes van verschillende oude tempels. Bij de een is de Buddha gerestaureerd, bij een andere liggen er alleen maar een hoopje stenen. De meeste tempels stammen uit de periode 1300 tot 1700 AD. Ze zijn allemaal verlaten en vervallen. Tot de jaren 70, toen is men begonnen met het toegankelijk maken. Inmiddels staat het op de werelderfgoed lijst van Unesco. Van de 7 geocaches vinden we er 6, eentje is waarschijnlijk verdwenen.

Op naar de volgende plek, de apentempel Khao No. Hier liggen 5 geocaches. Ook hier kunnen we grotendeels met de auto doorheen. De naam apentempel is niet verkeerd gekozen. Er leven op dit stuk land duizenden apen. Ze zijn redelijk brutaal, maar ook voorzichtig. Als je met de auto over de weg rijdt blijven ze lang zitten, maar schieten toch op het laatste moment opzij. We verkennen eerst het gebied met de auto en rijden naar de verste geocache. Deze zou in een verkeersbord moeten zitten. Terwijl we ernaartoe rijden komen we een varaan of leguaan tegen die lekker ligt te zonnen op het asfalt. Vlak voor de auto schiet ie naar rechts, de weg af, het water in. Het verkeersbord kunnen we vinden. Deze is overwoekerd met omgevallen bomen. Een aap houdt de wacht en zit op de paal. Het lukt Niels om het bord en de paal te controleren, maar geen geocache te vinden, helaas.

Door naar de volgende. Eerst rijden we een blokje om de knalgroene rijstvelden heen om weer terug in het apengebied te komen. Midden in de rijstvelden staan ooievaars. Wat tellen er 6. Het autorijden hier blijft een uitdaging met alle apen op de weg. Eentje springt zelfs op de auto en gaat er aan de andere kant weer af.
De volgende 2 caches liggen aan hetzelfde wandelpad. Een trap omhoog naar een uitzichtpunt. We gaan eerst helemaal naar boven. Het uitzicht is prachtig, de cache wat minder. Ook deze kunnen we niet vinden. We klimmen en klauteren over de rotsen, maar wat we doen, waar we kijken, geen geocache. Helaas, terug naar beneden. De apen zitten tot ongeveer de hoogte van de grot die halverwege de berg zit. Naast de grot moet ook een geocache liggen. We hebben hier een mooie foto en aanwijzing en vinden de plek binnen 2 tellen. Steen weghalen en cache pakken, dachten we. We halen de steen weg, maar er ligt niets meer achter. Als we op de grond zoeken vinden we nog wel een deksel. Waarschijnlijk zijn de apen ons te slim af. We gaan maar weer terug naar de auto. De man die op de auto heeft gelet krijgt 20 bath van ons. De apen hebben geen kans gehad om de auto open te breken. Iemand op een scooter heeft een zak voer gekocht bij het stalletje. In 1 keer gooit hij het leeg. Honderd apen schieten erop af en binnen 10 tellen is het op. De apen worden goed gevoerd hier. We zien echt gigantische dikke apen rondhangen.
De volgende geocache zou achter een informatiebord liggen. Helaas, ook deze is meegenomen door de apen en ligt er niet meer. De laatste ligt helemaal aan het begin, bij de toegangspoort. Hier zitten geen apen en deze cache ligt er dan gelukkig nog wel. Qua geocachen een slechte score, maar het was wel een erg leuke ervaring, zo met al die apen, de ooievaars, varaan/leguaan en mooie natuur.

Het is nog 40 minuten rijden naar Nakon Swan waar onze overnachting is. We verblijven in een resort midden in de stad. Het zijn leuke huisjes. We worden verwelkomt door een goed Engels sprekende receptioniste die overdreven en kunstmatig vriendelijk is. We rijden 5 minuten de straat uit voor een restaurantje. We laten de bestelling over aan hun, als het maar niet pittig is. We krijgen allebei een bord fried rice en 1 grote kom gevulde soep. Het is de bedoeling dat we de soep over de rijst doen en zo samen eten. Het smaakt best, maar is een beetje saai. Het was wel een koopje, 160 bath.

Wangpla Villa resort, Nakon Sawan
286,6 km gereden
€16,14

Het ontbijt is niet inbegrepen, dus we eten een boterham op de kamer. Spullen inpakken en om 9.45 uur checken we uit. Bij de receptie moeten we wachten, de kamer wordt gecontroleerd. Als er namelijk vlekken (koffie, limonade, bloed of urine) op het bed of kussen zijn, of als er iets gebroken is moeten we een boete betalen. In de kamer hangt een hele lijst. We zijn netjes geweest en hebben niet geknoeid. De 300 bath borg wordt teruggegeven.

In de stad zijn nog 2 geocaches waar we mee beginnen. De eerste ligt bij een markt die ruim 100 jaar oud is. Het is druk, maar we kunnen de cache ongezien tevoorschijn toveren. Op naar de tweede. Deze ligt bij een soort attractiepark, Buengboraphe. Eerst vinden we de geocache. In de omschrijving staat dat er een aquarium, een krokodillenshow en een apenshow is. De apenshow is grappig wordt er gezegd in de geocache beschijving. We lopen naar een gebouw in de vorm van een boot. Hierin zit het aquarium. Entree 49 bath pp. Het eerste wat ons opvalt is dat het water in de tanks niet echt helder is, maar dat mag de pret niet drukken. We lopen langs de verschillende tanks met vissen en komen uit bij een tube. Heel leuk die vissen die over je heen zwemmen. Vooral de roggen zijn cool om te zien. Het aquarium is niet al te groot. Op zoek naar de monkeyshow. Er staat een golfkarretje voor het aquarium met reclame voor de monkeyshow. We vragen het, en ja hoor we kunnen instappen. Hij rijdt een heel stuk het terrein over, langs een hertenkamp en komt aan de andere kant van een bruggetje bij het aquarium uit. We stappen uit, geven 20 bath aan de bestuurder en lopen het gebouw binnen. Ook hier entree, 30 bath pp. En dan is het niet de monkeyshow, maar een grote krokodillenshow. Onder muziek van The eye of the Tiger komt de "dompteur" op. Hij maakt er een hele show van. De krokodillen worden aan hun staart gepakt en in de juiste positie gesjort. Hij doet verschillende kunstjes met de krokodillen. Gaat op ze liggen, laat ze hun bek openen, steekt zijn hand naar binnen, en houdt zijn hoofd op de neus. Dit alles wordt begeleid met muziek en een enthousiaste Thaise dame aan de microfoon. Als laatste wordt er een grote krokodil vlak onder het publiek gelegd. De bek gaat open en er wordt om een donatie gevraagd, graag in de bek gooien voor "Good luck". Gooi je ernaast, dan helpt hij je even en gooit het voor je in de bek.

De show duurt een half uur. Hierna wacht het golfkarretje op ons om ons verder te brengen. Hij maakt het rondje af, rijdt het hele terrein over. We komen langs bootjes, eettentjes en de monkeyshow. Die is nu niet, maar we weten nu wel waar we zo moeten zijn. Terug bij het begin gaan We eerst lunchen bij een van de vele restaurants aan het water. We eten kip, varkenslapje en fried rice met een grote fles cola erbij. Totaalbedrag 200 bath. De Efteling kan hier prijstechnisch gezien heel wat van leren.

Na de lunch pakken we de auto naar de monkeyshow. Ja, wat kan ik zeggen over de monkeyshow. Laten we erop houden dat stichting aap hier wat werk te doen heeft. Er worden 3 apen gebruikt die allen wat kunstjes moeten laten zien. Ze zijn aangekleed en opgemaakt. Met verbijstering hebben we naar de show gekeken. Voor de toegift, een donatie geven aan een van de aapjes en er dan mee op de foto hebben we bedankt.

Hierna gaan we op pad. We hebben nog zo'n 250km, 3,5 uur te gaan. Ik begin met rijden. Het is een mooie brede weg, wel druk, maar goed te doen. Na zo'n 1,5 uur wisselen. Niels rijdt het laatste deel tot het hotel. 's Avonds gaan we naar de nightmarket. Hier sprokkelen we weer ons eten bijelkaar. De markt is kleiner, maar wel druk. Er is ook een gedeelte met kleding en andere spulletjes. We kunnen alleen (nog steeds) geen souvenir dingetjes ontdekken.

Hop Inn, Kanchanaburi
285,2 km gereden
600 bath

Vandaag gaan we eerst naar de bridge over the river Kwai, die in Thailand Kwae heet. Met de auto zijn we er zo. Het is een grote toeristische attractie. Op het plein voor de spoorbrug staan marktkramen en is het druk met verkopers. Verschillende mensen klampen ons aan om boekjes over de spoorbrug en andere dingen te verkopen.

Aan de zijkant van het plein is een gedenksteen in de muur. Hierop is te lezen dat Thailand in 1942 een contract met Japan sloot voor de bouw van de spoorlijn van Thailand tot in Birma (nu Myanmar). In oktober 1942 begon men met de bouw. De spoorlijn is ongeveer 350 kilometer lang. In oktober 1943 was de bouw klaar. Over de brug over de rivier de Kwai werd 3 maanden gedaan. De aanleg werd gedaan door tweehonderdduizend krijgsgevangenen uit onder andere Nederland, Indonesië, Australië en Nieuw Zeeland. Ze moesten de spoorlijn aanleggen onder zware omstandigheden. 50 kilometer lopen van het kamp naar de werkplek was normaal. Ze moesten dwars door de dichte jungle en waren ondervoed, overwerkt, ziek van malaria en werden aangevallen door wilde dieren. Bij de aanleg zijn honderdduizend doden gevallen. Na de oorlog heeft Thailand 50 miljoen bath betaald aan Engeland om alle spoorlijnen in eigendom te krijgen.

De brug zelf is eigenlijk niet zo groot. Het is ook niet meer in originele staat. Zo'n beetje alles wat vervangen kan worden is vervangen. Er zijn platen aangebracht zodat je erover kan lopen. De spoorlijn is nog wel in gebruik. We lopen als een van de weinige de hele brug af. Achteraan ligt een geocache. Terwijl we aan het zoeken zijn horen we de trein toeteren. We wachten even af. Met een slakkengangetje komt de trein op de brug af, terwijl veel toeristen nog snel even een foto maken van zichzelf voor de trein op de brug.

We hebben de cache gevonden, de brug met trein gezien en gaan door naar onze volgende bestemming, de Tiger Tempel. We hebben lang getwijfeld of we hier wel of niet naar toe willen gaan. De tempel is de afgelopen periode veel in het nieuws geweest. Om toch zelf te kunnen oordelen hebben we besloten om het met eigen ogen te zien.

Het verhaal : Vele jaren geleden kreeg de tempel een tijger kado. Daarna kwamen er steeds meer tijgers. Dit werd het "handelsmerk" van de tempel. De monniken gingen ermee fokken en inmiddels leven er 135 tijgers op het tempelcomplex. Naast tijgers hadden de monniken ook beren, buffels, koeien, zwijnen, herten, een leeuw en zelfs één Bengaalse tijger. In 2014 werd een rapport opgemaakt door een Amerikaanse dieren rechten stichting. Naar aanleidng daarvan zijn er alarmbellen afgegaan en is de tempel onder de loep genomen. De Thaise overheid heeft alle dieren in beslag genomen. De tempel is van geen enkele dierentuin of nationaal park lid. Ze houden de beschermende dieren zonder te registreren. Er zijn vermoedens dat er banden zijn met illegale dierenhandel in Laos. De verschillende partijen hebben om de tafel gezeten en daar zijn als belangrijkste punten het volgende overeengekomen:

1. Alle dieren moeten gechipt en geregistreerd worden.
2. Van alle dieren moet bloed en dna afgenomen worden.
3. Er mag geen entree geheven worden, aangezien ze geen dierentuin willen zijn, maar een tempel.
4. De dieren moeten voldoende leefruimte hebben.

De dieren zijn inmiddels gecontroleerd. Er is geen misbruik, dierenmishandeling of iets van die aard aangetroffen. De oorspronkelijke inzet om de tijgers in het wild uit te zetten is teruggetrokken. Alle tijgers die nu in bezit van de tempel zijn, zijn daar geboren. Deze dieren zouden het in het wild of semi wild absoluut niet kunnen overleven. Daarnaast is er in de vrije natuur simpelweg geen plaats voor 135 tijgers. Daarom zijn de Overheid, Nationale Park Service en de dierenbescherming organisaties nu bezig om ze aan te laten sluiten bij de dierentuin branche. Dit wil de tempel niet. Het houdt namelijk een stuk controle in en die controle willen de monniken niet. Er is wel uit het onderzoek naar voren gekomen dat er tijgers verdwenen zijn, maar waar en hoe is onbekend. De afgelopen maanden heeft de tempel 5000 rai grond bijgekocht om de tijgers meer leefruimte te geven.
Alle tijgers die in beslag zijn genomen zijn weer terug gegeven in beheer bij de tempel. Voor nu zijn ze daar beter af. De beren zijn wel "uit huis" geplaatst. De leeuw is verdwenen en de Bengaalse tijger weten we niet waar die nu is. Informatie hierover is niet te vinden.

Tot zover de "feiten" van onze _inter_net_zoektocht_. Dan nu ons bezoek.

Via een gigantische tijgerbek komen we het terrein oprijden, wat een entree. Het tweede wat we zien is een ticket verkoop. 600 bath entree per persoon. Een van de regels waar de monikken zich aan moeten houden is geen entree heffen. We negeren het loket dan ook. Bij het hek worden we tegengehouden. We moeten eerst een kaartje kopen. Als we aangeven dat ze geen entree mogen heffen, wordt er om een donatie gevraagd. De tijgers moeten toch eten. We willen de donatie pas doen als we weten wat we het waard vinden. Na wat heen en weer gepraat met een Australische medewerker van de tempel mogen we door. Maar er wordt wel op het hart gedrukt dat ze een donatie op prijs stellen. Ze vertelt ons dat het roerige tijden zijn. Ze rijdt één keer per week naar de beren, 6 uur verderop. Dan kan ze het voer bijvullen en speeltjes brengen. De beren zitten in kleinere hokken dan ze bij de tempel normaal zitten.

We lopen het terrein op. Het ziet eruit als een oude, verlaten dierentuin waar wat dieren zijn losgebroken en nu rustig van hun vrijheid aan het genieten zijn. Dorre bomen, een vieze groen/bruine modderpoel, vage contouren van een zandpad, rotsen en natuurlijk de loslopende koeien, waterbuffels, zwijnen en herten vormen dat beeld. We lopen langs een groot vogelhok met een bord ervoor wat erin zou zitten, maar we ontdekken geen vogels in de begroeiing. Een stukje verderop zien we een groep mensen zitten en een groep mensen in een rij staan. We lopen die richting op en er wordt ons gevraagd of we ook met de tijger willen mee lopen. Eh, nee. In een schoolrijtje van 2 lopen de mensen achter een begeleider met tijger aan de ketting. Niet ons idee van vermaak. De tijgers lopen rustig rond alsof er niets aan de hand is.
We lopen door en komen uit bij de tijger canyon. Aan het eind van de canyon liggen een stuk of 15 tijgers in schaduw plekjes op de grond aan kettingen. Minstens 2x zoveel personeel (vrijwilligers) lopen rond. Er wordt uitleg gegeven over de verschillende opties. Voor 500 bath wordt er een speciale foto gemaakt. Voor 1000 bath krijg je een groepsfoto waarvan 1 persoon het hoofd van een tijger op schoot krijgt. En er is een gratis optie, maar daar wordt niet zoveel aandacht aan besteed. Verder wordt er gevraagd vooral te doneren, de dieren moeten gevoerd worden en dat kost veel geld. Weer twijfelen we. We zijn er nu toch. Dit is onze enige kans om daadwerkelijk te zien hoe de dieren eruit zien en hoe ze aanvoelen. Om de beurt lopen we aan de hand van een begeleider naar de tijgers. We mogen achter verschillende tijgers zitten, ze aanraken en kroelen. Via de achterkant, niet te dicht bij het hoofd. De tijgers die er liggen zijn van verschillende leeftijden, maar geen echte pups gelukkig. Deze display met de tijgers gebeurt alleen 's middags, na voeren en op het warmst van de dag. Dan zijn de tijgers van nature al lui. Het enige wat ze nu doen is liggen, wat draaien en luieren. Af en toe zwiept er een staart heen en weer.

Na de foto's gaan we verder op verkenning. We lopen een stukje terug en nemen de skywalk. Het is een mooi stukje wandelpad, dwars over de verblijven van de tijgers. Hier is pas echt te zien hoe inmens groot het is en hoeveel tijgers er zijn. Wat we hier zien bevalt ons wel. Mooie buitenverblijven waar menig dierentuin jaloers op zou zijn. Ruim, met veel schaduw, water en speelruimte. De tijgers hier zien er goed uit. Er is geen indicatie dat ze cage fever hebben. In veel dierentuinen zie je slijtage op de grond van het ijsberen. Hier niet gezien. Wel zien we tijgers spelen, met stokken, water en elkaar.

Aan het eind van de skywalk komen we aan bij een bouwput. Er is 1 constructie klaar, een grote façade met water, een buffel een een tijger. Lijkt ons geen prioriteit om zoiets te bouwen. In de modderpoel spartelt een vogel. Door het slijk zit ie vast. Niels redt hem. Voorzichtig spoelen we de modder van de vleugels, maar zodra de vogel deze weer wat kan bewegen, spettert de modder rond en zitten we onder. Weer een goede daad gedaan. We gaan op zoek naar de tempel.

De tempel is een redelijk kale hal, met een maquette van de tempel zoals ze deze hier voor ogen hebben en aan het bouwen zijn. Een en al pracht en praal, zoals we onderweg veel hebben gezien.

Als we naar buiten lopen komt de Australische vrouw op ons af. Ze wil weten wat we ervan vinden. We raken nu aan de praat in plaats van in discussie. Ze geeft ons nog meer informatie over de situatie waar ze zich in bevinden. Ze is blij dat we de skywalk hebben gedaan. Niet veel toeristen lopen die, maar het geeft je wel een veel beter beeld. 6 jaar geleden kwam ze hiernaartoe. De tijgers zaten toen in hokken, hadden geen stuk grond om vrij op te lopen. Ze hadden nog nooit aarde onder hun poten gevoeld. Het heeft tot 5 weken geduurd voordat alle tijgers naar buiten durfden. De Thai geeft over het algemeen niet zo om de dieren, geloof en een prachtige tempel, dat vinden ze belangrijk. Sinds de komst van de buitenlandse medewerkers en vrijwilligers is er veel veranderd voor de dieren. Ze hebben een stuk beter, maar ze zijn er nog niet. Ze is ook geen fan van het maken van de foto's bij de tijgers, maar op dit moment is het een vorm van overleven voor hun en voor de tijgers. Die inkomsten hebben ze nodig om de tijgers een beter bestaan te geven. De tijgers die ervoor worden gebruikt worden na elke sessie gerouleerd. Op die manier wordt een tijger maar 1x per week blootgesteld aan het publiek.

Wil je meer lezen over onze ervaringen in de tijger tempel, klik dan hier

Nog steeds met wat gemengde gevoelens verlaten we de Tiger tempel. Aan de ene kant is het gewoon niet goed dat een stel monniken de zorg hebben voor zoveel tijgers, zonder registratie. De link naar de illegale handel is niet zomaar weg. De dieren worden goed behandeld en zien er goed uit. Ook de buitenhokken zouden veel dierentuinen jaloers op zijn. Het zou voor deze tijgers ook geen optie zijn om in het wild te overleven. Ze zijn geboren in de tempel en met de hand grootgebracht. Verder is er geen natuurgebied dat zo groot is om deze tijgers te kunnen huisvesten. Overal is het land hier bewerkt voor behuizing of beplanting. Het mooiste zou zijn dat de tempel en de dieren gescheiden van elkaar verder gaan. De tempel gewoon als tempel, de dieren in een vrije dierentuin, gerund door dierenliefhebbers en niet door monniken.

We rijden door naar Bangkok voor de laatste twee overnachtingen van de vakantie. We eten wat in een restaurantje vlakbij en maken nog een wandeling. Terug in het hotel duiken we nog even het zwembad in voor we gaan slapen.

The Great Residence, Bangkok
241 km gereden
650 bath

Vandaag de laatste dag in Bangkok. Morgenochtend vliegen we naar huis. We ontbijten op de kamer en gaan op pad om wat te geocachen. We hebben niet zoveel zin in de drukke binnenstad van Bangkok en gaan naar wat buitenwijken.

Eerst komen we bij een soort afgraving. Hier wordt in het weekend aan watersport gedaan. Zo op maandag is er alleen personeel aanwezig. We lopen over de steigers naar de cache waar we flink moeten zoeken. Op de terugweg eten we een ijsje. Wat is het weer gigantisch warm vandaag.

Voor de volgende cache komen we eerst langs een mall. We shoppen nog even en eten weer een ijsje. Daarna door naar een andere buitenwijk. Midden tussen de palm en cocosolie plantages is een druk bevolkt gebied. Om er te komen moeten we twee gigantisch hoge bruggen over. Genoemd naar de koning en met gouden staaldraden zijn het prachtige bouwwerken.

Aan het eind van de middag gaan we terug naar het hotel. Ik ga voor de laatste keer deze vakantie naar de massagesalon en ondergang een heerlijke voetmassage van een uur en een stevige Thai massage, ook van een uur. Niels doet wat laatste boodschapjes en schrijft zijn verhaal over de Tiger tempel van gisteren. We gaan eten bij een Japans restaurant wat we vanmiddag in de mall hebben gezien. We zitten aan een soort lange bar met een pot bouillon in de tafel. Op een loopband komen diverse rauwe gerechten langs. Hier pak je wat je lekker lijkt, dit gooi je in je bouillon en laat je koken. Eigenlijk hetzelfde principe wat we nu al een paar keer eerder hebben gehad. We zijn de laatste in het restaurant, maar dat mag de pret niet drukken. Als we vol zitten is ook de schoonmaker bij onze tafel aangekomen. We stoppen ermee en gaan naar het hotel en naar bed.

The Great Residence Hotel, Bangkok
206,8 km gereden
650 bath

Om 7.00 uur gaat de wekker. We ontbijten en dan koffers inpakken. Het gaat vlot, om 8.30 uur zitten we klaar. Dan nog maar even een stukje wandelen naar de winkel voor een zakje lekkere chips. Bij het fruitstalletje haal ik nog een zakje meloen. Om 9.05 uur checken we uit. We rijden 10 minuten en dan zijn we er al. De auto inleveren, koffers inleveren en onze geprinte boardingpassen ophalen duurt bijelkaar 15 minuten. Om 11.15 uur lopen we naar de gate, met een ijsje van Dairy Queen.

De vlucht gaat voorspoedig. Ruim 11 uur laten landen we op Schiphol.

Bonus materiaal bestaat uit een filmpje van 12 minuutjes ;)