Wat maak je Menu



TOP (27 april)
NOVW.NL Vakantie verslagen Fotoalbum Guestbook

 

 

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

Vergeet het gastenboek niet...

Thailand, tijger tempel, extra leesvoer

We hebben een bezoek gebracht aan de tijger tempel bij Petchanaburi, en daar valt wat meer over te vertellen...

Nederlandse tekst

De tijger tempel heeft de laatste tijd een hele hoop erg slechte publiciteit over zich heen gestort gekregen. Zelfs zoveel dat de Thaise regering het zat was en een onderzoek heeft ingesteld. Op basis van dat onderzoek is begin 2015 besloten alle dieren in de tempel in beslag te nemen. In het kort: de tempel heeft geen toestemming voor het houden van tijgers en er is een link met een illegale dieren handelaar in Laos. Na een dikke maand onderhandelen is er een voorlopig onderhandelaars akkoord; alle 135 (!) tijgers mogen op de grond van de tempel gehouden worden maar de tempel mag geen entree geld meer vragen aan bezoekers. Beide partijen gaan verder met de gesprekken. Met ingang van 28 april 2015 heeft de regering besloten dat er geen entree meer geheven mag worden. De ministerie van landbouw (national park services, DNP) heeft de eindverantwoording op zich genomen. De tijgers moeten gedocumenteerd, gechipt en voorzien van een DNA profiel aangemeld worden bij de internationale databanken. Daarnaast wordt onderhandeld dat de tempel lid moet worden van verschillende internationale verenigingen die zich met dierentuin beheer en fokprogramma;s bezig houden. Ook dient medewerking verleend te worden aan alle inspecties. Aangekondigd en onaangekondigd. De beren zijn verwijderd uit het park, de leeuw is niet meer zichtbaar en, voor de duidelijkheid: entree is afgeschaft.

Dit journalistieke intro brengt mij bij onze eigen ervaringen. Ik ben een eigenwijze lul, als ik iets lees ga ik er meteen van uit dat slechts de helft van het verhaal klopt. Dus: zelf op bezoek bij de tijgertempel en kijken, luisteren en observeren om tot een eigen mening te komen.

Een maand na de afspraken staan wij voor de poort bij de tempel. Het eerste dat opvalt is een aanwijs bord naar het kaartjes loket. Dat loket besluiten we volledig te negeren en we lopen verder. Om bij de slagboom tegen gehouden te worden door een Australische meneer. Ik moest een kaartje hebben. Da’s goed. Ik vraag om een kaartje. Dat moest ik bij de kassa gaan kopen. Ik leg uit dat ik Thais nieuws heb gelezen en op de hoogte ben van de laatste ontwikkelingen. Ik ben niet van plan een kaartje te gaan kopen. Er ontstaat een flink debat aan de poort. Het debat eindigd onbeslist. Ik ga geen kaartje kopen en de Australiër laat me er niet in.
Een Australische dame mengt zich in het feestje. Haar eerste stap is om mij bij de poort vandaan te lokken. Ik wordt meegetroond naar een supervisor. Die er natuurlijk niet is. En weer krijg ik te horen dat ik een kaartje moet kopen. Ik weiger wederom en loop alvast richting de ingang. Ik meldt dat men wat mij betreft de politie mag gaan bellen, want ik ga naar binnen, met of zonder kaartje. Het is zondagmiddag in Thailand, dit is een vrij veilig dreigement...Er komt een roep uit één van de winkeltjes. Een Thaise verkoopster bemoeit zich er ook mee. 10 Seconden later hebben wij kaartjes voor het park in handen. Er wordt wel een tiental keer verteld dat het park afhankelijk is van donaties en dat we echt moeten doneren, en dat de tijgers een donatie waard zijn, en of we niet vergeten te doneren, want doneren is goed voor het park en de tijgers. Als ik zo 5 keer doneren opschrijf wordt ik er al lauw van, laat staan als het je 10 keer gezegd wordt.

We gaan het park in.

Wat als eerste opvalt is de absolute leegte. Half dode bomen, droge grond, heel veel stenen, rode grond; kortom het ziet er uit alsof het gebied al jaren geen onderhoud krijgt, laat staan een plensje water voor de planten. Daarna zien we overal dieren rond lopen. Zwijnen, herten, koeien, buffels, … Alsof er ooit een dierentuin was hier en alle dieren ontsnapt zijn en nu zomaar wat rondzwerven. Geen van de dieren verkeerd op enige manier in slechte toestand. Alles oogt gezond, vrolijk en, verbazingwekkend, nieuwsgierig naar mensen. Om de hoek zien we een rijtje mensen die een soort polonaise aan het lopen zijn. We wandelen dichterbij en zien dat deze groep mensen samen met een vrijwilliger een tijger begeleiden bij zijn wandeling. Als we dichterbij komen wordt een vrijwilliger boos, want we moeten rechtsaf en aansluiten in de rij voor de volgende tijger. Ze begrijpt niet dat we helemaal niet met de tijgers willen wandelen, dus als we de discussie zat zijn, lopen we gewoon rechtdoor. Langs de laatste tijger die klaar staat voor zijn wandeling.
We lopen op eigen gelegenheid naar de kloof. En die kloof is best een raar ding. In de grond zit een gat, niet zomaar een gat, maar echt een flinke deuk. We weten niet of dit door mensenhanden gemaakt is, door dynamiet opgeblazen of spontaan ontstaan, maar het is duidelijk: dat gat komt wel heel goed van pas. Achteraan in de kloof is een waterval door mensen gemaakt met een vijver ervoor. Daar weer voor is een ruimte gemaakt met hutjes, paddestoelen van 3 meter hoog en een stel hele grote zonneschermen. Zodat de zon niet vol op de aldaar tentoongestelde tijgers schijnt. We tellen een dozijn tijgers die verspreid over de vlakte rustig liggen te liggen. Er zijn een paar heel grote, er zijn een paar kleinere, maar geen pups (als dat zo heet bij tijgers). Goed geregeld allemaal. Schaduw, aandacht, water. Het ziet er niet slecht uit.
Als we naderbij komen horen we een speech van een vrijwilliger. Zij legt uit dat er verschillende pakketten zijn voor de fotos. Je mag met een tijgerkop op schoot op de foto (500 baht, 15 euro), je kunt als familie met een tijger op de foto (1000 baht) en je kunt na afloop met de tijgers spelen bij de vijver (2000 baht). Tussen 2 regels door wordt nog gezegd dat er ook een gratis optie is. Om dan meteen weer verder te gaan met het aanprijzen van de specials. Wij zijn Hollanders, en kiezen voor de gratis variant. De bedoeling is dat je je fototoestel aan een vrijwilliger geeft die je dan naar de tijgers brengt en foto;s van je maakt. En tot onze verbazing,niet bij één tijger maar bij de helft van de aanwezige tijgers, afhankelijk van de drukte. Ik kijk kennelijk niet al te vrolijk, ik kom weer naar buiten met 15 foto;s bij 7 tijgers, Inge is bij 6 tijgers langs geweest en heeft 35 foto;s. Al met al lagen de tijgers er heel rustig bij. Alle gedoe om hen heen leek ze totaal niet te kunnen boeien. Soms bewoog een staart, soms bewoog de tijger. Alles gebeurd in duidelijke rust en zeer zeker niet onder dwang of met geweld. Misschien waren de tijgers er eigenlijk wel tevreden mee zo; al die mensen jagen de vliegen weg dus daar hadden ze in elk geval geen last van. Wat me wel opviel was dat veel van de tijgers echt lagen te hijgen van de hitte. En de special foto waarbij de kop van de tijger op schoot bij de toerist wordt gelegd ging niet echt zachtzinnig. De kop werd vrij ruw op schoot gekwakt, maar geen van de tijgers schijnt er last van te hebben. In tegenstelling tot wat ik uit de gesproken inleiding had opgenmaakt, voor de 500baht wordt de kop van verschillende tijgers op schoot gelegd. Het is dus niet zo dat steeds dezelfde tijger gebruikt wordt. Voordat er weer om geld gevraagd kon worden zijn we maar weggegaan.

Op weg naar de kloof hadden we een skywalk gezien, dus dat was het volgende doel. Dit is een zeer onderbelicht en onderbezocht deel van het park (we hebben één andere toerist gezien). Het blijkt dat de skywalk over het dak van de verblijven van de tijgers gaat. Je kunt zodoende de nachtverblijven en de ruimtes zien waar de tijgers in verblijven. En ik geef het toe, ik ben aangenaam verrast. De tijgers hebben in de nachthokken dezelfde ruimte als in een normale dierentuin, maar de dag verblijven zijn zeer ruim, goed ingericht en heel goed onderhouden. We zagen verschillende tijgers in de verschillende verblijven. Sommigen spelend, anderen luierend, een stel was in een vijver aan het dollen, eentje liep uitgebreid aan het gras in zijn verblijf te knagen; kortom: dit ziet er echt goed uit. In totaal hebben we 30 á 40 tijgers gezien die, op één na, geen enkele last schenen te hebben van hun opsluiting. En die ene liep steeds hetzelfde rondje langs het hek, zoals je in alle dierentuinen ter wereld alle tijgers heen en weer ziet lopen uit pure verveling. Hier wordt op professionele wijze met de dieren omgegaan. Hokken en verblijven waar menig Europese dierentuin een voorbeeld aan kan nemen. 100% Petje af!

Aan het eind van de skywalk zagen we noig een krankzinnig bouwwerk. Een vijver constructie van 40x40 meter met een gigantische tijger, watervallen en verschillende nivo’s. Volledige onzin. Hier komt geen mens. Het had meer trekjes van grootheidswaanzin dan van decoratie of zinvolle toevoeging. Voor het geld dat dat ding gekost heeft hadden de tijgers een half jaar kunnen eten. Weggegooid geld. Bodemloze put en zonde van de donaties.

Op weg naar de uitgang zijn we ook nog even wezen kijken bij wat het hart van het park zou moeten zijn: de tempel. Hier wordt duidelijk: dit is geen tempel. Er staat een overdekte hal. Die niets met een tempel te maken heeft. Het hele park draait om geld verdienen met en aan de tijgers. De tempel is een kapstok. En nog een slechte ook.

En toen werd het weer heel interessant. Bij de uitgang werden we opgewacht door de Australische mevrouw van vanmorgen. En we werden letterlijk besprongen. Wat vonden we ervan, was het leuk, hadden we een goede tijd gehad en inderdaad: of we niet vergaten te doneren. We hebben een poosje met haar staan praten en hebben heel veel informatie verkregen. De tempel staat nog wel onder leiding van de monniken, maar de dagelijkse gang van zaken wordt geregeld door de buitenlandse vrijwilligers en vaste krachten. Dit houdt in de praktijk in dat de dieren belangrijk zijn geworden. Thai interesseren zich totaal niet voor dieren en dierenwelzijn. Zeker gevaarlijke dieren als tijgers zijn dood meer waard dan levend. Buitenlanders (blanke buitenlanders) denken daar iets anders over, dus dit is een heel positieve ontwikkeling. Het hele bedrijf is doodsbang voor de Nationale Park dienst. Er is ruzie, het is geeneens meer een discussie. Het is gewoon voluit ruzie. Voorlopig wint DNP. Sinds de buitenlanders het beheer hebben overgenomen zijn reuze stappen gezet. Er is heel veel veranderd ten gunste van de tijgers. Toen de eerste van de nieuwe verblijven opengingen durfden veel tijgers niet eens naar buiten; die waren gewend om in een hok te zitten waar ze zich niet in konden bewegen. Bij sommige dieren heeft het 5 weken geduurd voordat ze uit hun kooi durfden te kijken... Hartverscheurende verhalen, maar het deed ons wel beseffen dat we heel blij moeten zijn met de malle witte mensen.

Het laatste is dat de monniken nu bezig zijn een GIGANTISCHE tempel te bouwen. Werkelijk krankzinnig groot. Daar gaat alle aandacht nu naar uit. En wij vrezen ook alle geld. Er moet een megalomaan gebouw worden neergezet voor de Thaise monniken. Want dat hoort zo. Wederom bewijs dat de Thai er geen moer van snappen. De DNP staat voor de deur om regels te gaan handhaven, er moeten snel, veel en dure maatregelen worden getroffen voor het behoud van de tijgers, en wat gaan we doen? Juist. Laten we eens een tempel gaan bouwen van 80 meter hoog. We gaan geen hokken bouwen of verblijven maken of geld als buffer opzij leggen, nee. We gaan een GIGANTISCHE tempel bouwen. Het ultieme bewijs dat de monniken dit spel spelen voor de centen. Mensen noch tijgers interesseren ze. Het gaat om geld en status. Ik vind dat de regering de monniken gewoon helemaal uit het park moet verwijderen. Zoek maar een andere hobby die je zelf mag bekostigen. Het park kan dan omgetoverd worden in een fantastische dierentuin. Gemanaged door DNP, niet door suffe boeddhistische monniken die dollar tekens op hun ogen hebben staan en een tempel willen bouwen in plaats van tijgers willen voeren.

Al met al is de tijger tempel zeker een bezoek waard. Zeker niet de 600baht (18 euro) entree. Dit is Thailand, je eet hier voor 4 euro een avondmaaltijd, dus 18 euro entree is geflipt gestoord. Er moeten nog een stoot wijzigingen worden doorgevoerd. Zo zou eigenlijk de helft van de tijgers weg moeten, de monniken moeten buiten de deur gehouden worden. Kortom een professionalisering van “heb ik jou daar”. Ik hoop dat DNP zijn tanden laat zien en een beetje doorbijt. Maar niet te hard...

Engels verslag

The Tiger Temple has received a whole heap of bad publicity last year. So much the government took notice and took possession of all the animals. The short story: the monks have no license for the tigers and the entire "operation" is linked to an (illegal) animal trading company in Laos.
After a month worth of negotiation it was decided the monks could keep their 135(!) tigers but were no longer allowed to charge visitors an entrance fee. This was ruled on April 28 2015 and agreed by both parties. The National Park services of Thailand are now regularly checking whether the temple fulfils the demands. Most important demands as far as I could figure out are: the tigers must be registered with DNA profile, legal documents and implanted chip. The temple has to become a member of international zoo federations and has to participate in breeding schemes. Bears are no longer allowed in the park and have been removed by the government. And no entrance fee may be charged.

This intro brings us to today. A month after the temple was told no entrance fees may be demanded. We drove up (private car) and the first thing we saw was a sign to the ticket office. Which we ignored. I went to the gate and entered. And was promptly called back. I needed a ticket. So I asked for a ticket. I was told I could buy one from the ticket office.
I explained I had read Thai news and told them I was not going to buy a ticket. Again acces to the park was refused. I than got into a hefty debate with some Australian guy which ended on a standoff. I refused to buy a ticket, he refused to let me in. Another Australian joined the circus. I explained again, I am willing to make a donation, but only after I had seen what was on offer. The lady took me in the direction of an office telling me she would check with her supervisor. She asked me to wait, and returned a minute later telling me the super wasn't in, and I must buy a ticket. There is no other way she said. So I told them they had 10 seconds to resolve the matter or I would simply enter, and I wished them Goodluck in calling the police. I was by this time ready to get officials involved (on a Sunday afternoon. In Thailand. Lol). Than some Thai lady from one of the concession stands called the Australian lady. 20 Seconds later I was handed an entrance ticket. With 10 times being told we should really make a donation and how they were depending on donation money and they needed the donation money and the really wanted a donation. Merely writing is already annoying, let alone being told a dozen times or so.

We entered the park.

The first thing we noticed was the abundance of animals. Deer, pigs, cow... it was all wandering around the grounds. Like a zoo had been abandoned and the animals were left alone. And the surroundings are a bit earie too... Old and dead trees, rock lying around, not really a mess, but it looks like an abandoned area. We walked onwards and saw a string of people walking in a row. As if they were dancing some sort of strange dance. On closer inspection we noticed there was a person leading a tiger in front. We approached but one of the red-shirts (staff?) started shouting at us, we needed to go right. And stand in a line. Which we did not want to stand in since we did not want to walk with the tigers, but it was a hard time confincing staff we were not interested. In the end we just walked away from the line and the tigers. We went our own way to the canyon. Which is a funny thing in its own. In the ground suddenly there is a hole. It looks like it was blasted out by dynamite, but we dont understand the why. I can not imagine it was created just for the tigers, so it must have been there for something else. Anyway. In the back of the canyon is a fenced off area with pretty large shades above, and a couple of animal pens with shade. They had also planted a couple of trees which provided some shade. In the back a big man-made waterfall and some sort of pool construction. It all looked pretty descent. Clean, spacious, shaded and with an enormous amount of people running around. We counted some 12 tigers, ranging from pretty big to pretty small. No small cubs, which is a good thing I think. There was an Australian woman explaining about the different options. She spent 5 minutes explaining about the different paid packages (tigers head in your lap, family photos.). Prices start at Baht500 up until Baht2000 for watching the tigers play in the pond later in the afternoon. Than she casually mentioned in between lines there was also a free option. So we went to the free option. As it turns out you are to give your camera to a volunteer, who will lead you thru the tigers and sit you down at various tigers. The volunteer than takes pictures of you and the tiger. I am not pretty looking in pictures, so I ended up with 15 pictures taken at 7 tigers, Inge had 35 pictures at 6 different tigers. All in all the tigers were sleeping most of the time, and did not even notice the huzzle and buzzle around them. Sometimes a tail swung around, sometimes the entire tiger swung around. It was all pretty good and it did not feel like the tigers were being harmed or were doing things against their will. One might even debate the tigers were the beneficiaries of the people, since they could sleep without any sign of flies or any other menacing animals. I dont think people can be seen as menacing here. The tigers really could not care less. What I did notice was the tigers were really panting for air because of the heat. Another thing I could not help but see was how the tigers were handled by some of the staff when a tourist had bought a special picture with the tigers head on their lap. It was not as if the head was put gently on the tourists lap... The tiger however did not seem to care. Multiple tigers were available for these special pictures, and unlike the spoken statement earlier, if you had paid baht500 for tiger in your lap, you were actually taken to more than one tiger. We left the scene before they started asking for more money.

On our way in to the canyon we had noticed a Skywalk, so went there. This is the least visited area, we saw 1 other guy here, but a very, very interesting one. You walk on top of the cages where the tigers are kept. And only now do you get a sense of how many tigers they actually have and how the animals are treated out of sight. And Ill admit: I was surprised. We saw 50 or so large outdoor cages. Most of them larger than in European zoos. With tress and grass and water and anything a tiger in captivity could possible want or need. We also saw a couple of tigers playing in the water, some lying in the shade, and some sniffing around their place. All in all we saw 30, maybe 40, tigers that definitely had no cage fever or other adverse effects. We did notice one tiger pacing up and down his (night-)cage, but one out of so many is far less than any zoo we have ever visited. The entire thing made a giganticly good impression on us. People are trying to give these cats a life.

At the end of the skywalk, which is as you can imagine, pretty long we spotted the weirdest thing in the compound. An absolutely gigantic man made waterfall with different walking levels, a giant tiger and a fake ox. One pretty good example of having completely wrong priorities. I mean, everybody is telling us they need money for the animals, which I understand, yet you build a fountain 40x40 meters in size??!! I assume you can feed the tigers for at least six months on the money they wasted here.

We made a stop at the temple on our way out. Only one thing to say: pathetic. This entire park is NOT a temple. Its a zoo and they also have a meeting hall. If thats the definition of a temple, the restaurant at my work is now a temple.

Now the interesting part. The Australian lady was waiting for us at the exit and she literally jumped on us. How did we like it, was it fun, did it look good, and yes: they needed the donation. However from the talk we had with her we learned a few very important things I would like to share. The temple is still under monks management, but daily routine is run by foreigners now. This means the tigers are now important. Thai could not give less about any animal, let alone a dangerous one like tigers. So, the foreigners is a good thing. The entire company is (sorry for the wording) shitting their pants for the Thai National Parks. They are in a fight. It is no longer an argument. Its a full blown fight. And DNP has the larger mouth. The temple is fighting for survival. Since the foreigners took over many, many, many things have changed for the better. The tigers used to be in cages all of the time. Today every tiger can, and will, be in an outside enclosure with trees and grass and water, at least a couple of times a week. The lady told us that when they had built the new outdoor locations it took some tigers 5 weeks to even get on their feet and outside, because they just did not know they could go outside and were afraid to do so. It broke our harts, but also made us glad these guys are now trying to do the good thing.

One final thing I really need to mention is the monks are now focusing on building a GIGANTIC temple. And when I say GIGANTIC, I mean GIGANTIC. The foundation is already there. First floor is up, if this were Europe they would be finished this year. Since this is Thailand it might take longer (hm: it will take longer). As far as we are concerned a clear display of putting your priorities wrong. Totally wrong. DNP is threatening to close the facilities, partly, based on the fact the tigers don;t have enough room. Thai than think: lets built a temple. A GIGANTIC temple. Not built for the tigers, nope. Built for people. In my eyes this is proof the monks are in it for the money. Not the tigers. In my opinion Thai government should remove the monks completely from the equation and start a zoo-like location. Under management of DNP, run by people who care about tigers. Not dumb-ass temples. Unfortunately my opinion does not count for much here.

All in all, the tiger temple is worth a visit. Not worth a Baht600 entrance fee (this still is Thailand), but worth a visit. Some major changes need to be made (get rid of at least half the tigers, disperse of the monks, professionalize operations and so on), but with the area they now own it could become a super park. Lets hope DNP has teeth, and bites a bit. But not to hard.