Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

“ En natuurlijk geocachen.”

- Niels en Inge

We mogen weer. Dit keer hebben we gekozen voor een bekende bestemming, West-USA.
We vliegen op Los Angeles, hebben een auto en 3 nachten hotel geregeld, een globale route gemaakt en voor de rest zien we wel.

Om 5.30 uur gaat de wekker en een uur later stappen we de trein in naar Schiphol. Poehee, het is echt vroeg. We mogen in de rij om de bagage in de zelf-incheck-bak te droppen. Daarna door de vernieuwde douane. In maart ging het snel, nu zijn ze grondiger. Maar ze zijn dit keer wel heel vriendelijk, aardig en behulpzaam. Netjes op tijd zijn we bij de gate. Het vliegtuig vertrekt iets te laat. De vlucht verloopt erg soepel. We hebben een persoonlijke entertainmentset en kijken allebei een paar films.

De douane in Los Angeles het werkt niet erg mee. We starten bij de zelf-incheckbalies, maar moeten al snel naar de lange rij. Het paspoort van Niels is minder dan 6 maanden geldig en wordt niet geaccepteerd door de computer. De rij is lang, maar volgens een medewerker hebben we een goede dag. Gemiddelde wachttijd is 2 uur en het kan oplopen tot zelfs 3 uur. Maar er is gratis WiFi dus we komen de tijd wel door. Na een klein uurtje waarin we appen, Pokémons vangen en Facebook lezen staan we voor de douane beambte. Hij heeft er zin in, is vrolijk, vriendelijk en snel. We mogen door.

Op naar de bagage. Deze staat al naast de band en is snel gepakt. Bij de opstapplaats voor Alamo is het weer achterlijk druk. Pas in de derde bus kunnen we instappen. Bij Alamo zelf ga ik meteen in de rij staan, Niels probeert om via de zelfservice computer de auto te regelen. Alles stond al ingevuld, maar toch een foutmelding. Dus na een half uur hier in de rij, krijgen we eindelijk een auto. We zoeken er eentje die 4x4 is en een verstelbare bestuurdersstoel heeft. Het kost wat moeite, maar uiteindelijk ook deze gevonden. Het wordt een Kia deze keer, de Jeeps laten we links liggen (of staan). Heel opvallend, ondaks dat Alamo op de website verschillende types SUV's aanbiedt, is er één rij met SUV's. Groot, klein., dik, dus; alles staat bij elkaar en iedereen die een SUV gehuurd heeft kan een willekeurige pakken.

We programeren de TomTom zo in dat we geen snelwegen naar het hotel hoeven te rijden, maar daar trekt ie zich niets van aan, we draaien de interstate op en komen in de file terecht...

Via de carpoolstrook zij de we iets sneller en als we een Target langs de weg zien gaan we eraf om wat boodschappen te doen. We bedachten ons in het vliegtuig dat we de wereldstekkers vergeten zijn, dus die moeten we eerst aanschaffen. Samen met wat flesjes water is het bezoek aan de Target succesvol. Daarnaast ligt de AT&T winkel waar we een prepaid simkaart kopen en we zijn voorzien van onze basisbehoeften, internet, stroom en water. Precies in die volgorde.

We komen rond 17.00 uur aan in het hotel. De kamer is enorm en luxe, zelfs de gordijnen hoef je niet zelf dicht te doen, maar bedien je met een knopje. Op de tweede etage is een verwarmd buitenzwembad met ligstoelen eromheen en de volledige begane grond is casino. Geen slotmachines of roulette, maar vooral veel poker en andere kaarttafels.

Voor het avondeten lopen we door de straat naar een Mexicaans restaurantje. Die hadden we al vanuit de auto gezien en ziet er uitnodigend uit. We eten een paar kleine taco's en nemen gebakken banaan met ijs als toetje. De schemer valt in als we klaar met eten zijn.

Teug op de kamer proberen we het nog even vol te houden, maar om 20.30 uur is het echt gedaan en gaan we slapen.

The Bike Hotel and Casino, Bell Gardens
via Expedia, inclusief de vlucht
Km of mile gereden

Voor een eerste nacht hebben we goed geslapen. Een aantal keer wakker geworden, maar bed lag prima. Om 7 uur opgestaan, koffie en thee gezet en de koffers omgepakt. Tegen 8 uur stappen we de IHOP in voor het ontbijt. We hebben er zin in. Het wordt een echt uitgebreid ontbijt met eieren, spek, hasbrown, worstjes en wafels. Alle calorieën voor vandaag zijn binnen.

Na het ontbijt gaan we op pad. Eerst in Korean town mijn starterspakket voor de run van morgenochtend ophalen. We zien meteen dat dit een leuke plek is om te eten vanavond. Bij de lokale krant moeten we het kantoor naar binnen. Op de begane grond, helemaal achteraan is een kantoortje waar de pakketten uitgedeeld worden. We maken een praatje en ik krijg mijn startnummer, een T-shirt, een parkeervergunning en de route die er gelopen moet worden. We kijken even waar de moeten parkeren morgen, zodat we niet hoeven te zoeken en rijden dan via Beverly Hills naar het La Brea Tarpits Park.

Het park is ontstaan omdat er veel fossielen werden gevonden in oliebronnen. Overal in het park zijn of worden opgravingen gedaan en overal zie je kleine en grote oliebronnen borrelen. We gaan hier een geocache zoeken en een where I go lopen. Als we aankomen blijkt het ook nog een vol met Pokémonnen en pokestops te zitten. Het is hier goed vertoeven. Het weer is zalig, de omgeving prachtig, de opgravingen en bronnen zijn interessant en het gezelschap is leuk. Als tegenhanger van het ontbijt lunchen we laat met een grote emmer vers fruit.

Na 4 uurtjes in het park te zijn geweest gaan we verder, naar de kust. We komen uit in Santa Monica op de pier bij het Pacific Park. Het is hier druk. Op de pier is een complete kermis gebouwd, hutjemutje op elkaar compleet met achtbaan, reuzenrad, slingshot, schiettenten en een hoop straatmuzikanten.Ookal zo'n gezellige boel. We zoeken en vinden hier 2 geocaches. Ook deze pier blijkt een walhalla voor Pokémonnen te zijn en we kunnen er een aantal bijzondere van vangen. Er hangt zelfs een poster met Pokémon regels (geen telefoongebruik in de achtbaan enzo). We kijken nog naar de zonsondergang voor we weer terug rijden naar Koreatown voor het avondeten.



De eerste 2 restaurants beginnen vanaf 50 dollar pp voor een hoofdgerecht. Die slaan we maar over. Het volgende restaurant heeft betere prijzen. Niels neemt een traditioneel Koreaans gerecht, een claypot en ik kies voor een nodelsoep met kaas. De soep blijkt te pittig voor mij, maar prima van smaak voor Niels. Zijn claypot is volgens hem erg saai, maar ik vind hem heerlijk. Dus de borden worden omgeruild.

Na het eten rijden we door de drukte terug naar het hotel. Hier zijn we pas na 22.00 uur. We leggen alle elektronica weer op de laders, drinken nog een kopje thee, bekijken de foto's van vandaag en gaan om 23.15 uur slapen.

The Bicycle Hotel and Casino
Bell Gardens, and California
61 mijl gereden

De wekker gaat om 6.00 uur, maar ik ben al een half uurtje wakker. We eten een snelle boterham met banaan op de kamer, ik doe mijn hardloopoutfit aan en om 6.45 uur vertrekken we naar Koreatown. Het is rustiger op de weg dan we gedacht hadden en we zijn even voor half 8 bij de start. Om 8.00 uur is de planning dat er gelopen gaat worden. Men is nog druk bezig met opbouwen van alle stands. We lopen een stukje om de sfeer te proeven. Deze loop wordt georganiseerd door de Happy Village, een organisatie die veel doet voor de Koreaanse gemeenschap en vooral voor het onderwijs van de kinderen in deze buurt. Deze "love and share" marathon wordt voor de 6de keer georganiseerd en hoort bij het anti Obesity programma van Michelle Obama. Iedereen kan meedoen, iedereen kan kiezen of er gelopen of gewandeld gaat worden. Op een gegeven moment klimt er iemand het podium op en de eerste mededelingen volgen. De laatste auto's van de bouwers moeten nu echt van de straat af. We starten met een vertraging, excuses hiervoor. Er volgt een warming-up, nog wat speeches en de temperatuur stijgt. Dan mag om 8.30 uur eindelijk de 10K starten. Ongeveer 5 minuten later mag dan ook de 5K. Bij de start is het wat dringen, maar de weg is breed genoeg voor iedereen. Het parcours is ongeveer 2,5km heen en aan de andere kant van de weg weer terug. Het hele stuk op Willshire boulevard is helemaal afgesloten voor ander verkeer. Het begin gaat al meteen vals omhoog, dan flink omhoog om weer te steil naar beneden te gaan.

    

Na 5 km is de eerste waterpost en om mij heen gaan er al heel wat mensen die lopend begonnen wandelen. Ook op 1,5km is een waterpost en ruim een kilometer verder is het keerpunt. Hier krijgen we een sticker zodat er niet gesmokkeld kan worden. Het geeft een kleine oponthoud, maar ik merk wel dat ik bovenin de middenmoot loop, misschien zelfs wel bij de top 50.

De terugweg verloopt soepeler, het parcours is bekender. Ik weet wat me te wachten staat. Weinig toeschouwers, maar veel wandelaars en kinderen op straat. Ik zet een tandje bij, want ik heb nog iets over. Mijn voeten voelen goed, geen last van blessures. Als ik bij de laatste zijstraat voor de finish Niels zie zitten, merk ik dat hij mij nog lang niet verwacht. Ik loop echt goed voorin dus. Ik roep hem en hij pakt zijn fototoestel om nog wat bij finish foto's te maken. Op de klok bij de finish staat 39.43 als ik binnenkom. Dus 34 minuut nog iets, geen slechte tijd, maar ook geen PR. Gezien het heuvelachtige / bergparcours een tijd waar ik ontzettend trots op ben. Zelf stop ik nadat ik mijn medaille in ontvangst heb genomen mijn runtastic op 35.03 uur.

We lopen langs de stands, krijgen water, ijsjes, meloen, pindakaasrepen, chococakes en donuts. Het evenement heet niet voor niets Childhood Obesity Awareness. Het is vooral erg gezellig. Een band treed op en er staan meisjes in klederdracht die ook nog gaan optreden. Dat willen we niet missen dus we besluiten om te blijven. Na de optredens is de prijsuitreiking en de tombola. Helaas niets gewonnen. Om 11.00 uur is het afgelopen en gaan we terug naar het hotel.

Na een verfrissende douche gaan we uitrusten en relaxen bij het zwembad. Ik schrijf ondertussen het verslag. We houden het 3 uur uit, heerlijk in de schaduw onder de parasol is het goed vertoeven.

De rest van de middag brengen we al shoppend door. We kopen wat praktische spullen zoals een koelbox en oplaadsnoertjes voor de telefoon. Op de kamer is een compleet oplaadstation ingericht van alle telefoons, reserve batterijen, camera's en laptop.

Als het tijd is om te eten kiezen we voor de Amerikaanse cultuur, een hamburger bij een echte jaren 50 diner. Heerlijk!
Terug op de kamer wordt de administratie bijgewerkt en boeken we het hotel voor morgen. Van het voornemen om vroeg naar bed te gaan komt niet veel. Om 23.30 uur gaan we slapen.

The Bicycle hotel and Casino
Los Angeles, California
52 mijl gereden in 3,48 uur

We houden het vandaag wat langer uit in bed. Om 8.30 uur staan we op. Vannacht maar 1x lang wakker geweest, het gaat de goede kant op met de jetlag. We ontbijten op de kamer voor we op pas gaan. Het wordt vandaag erg warm, dus de keuze om richting de bergen te gaan is goed. Aan het strand wordt het nog heter.

Na een paar boodschappen rijden we om 11.00 uur Bell Gardens uit. Eerst een klein uurtje rijden, dan stoppen we voor wat geocaches. De oorspronkelijke bedoeling was om naar een verlaten mijn te lopen voor een cache. Het is een wandeling van totaal minimaal 1,5 uur. Het is inmiddels 40 graden en dan zitten we in het berggebied. We gaan maar een paar caches doen zonder te wandelen, want zodra je de auto uitkomt smelten we bijna.

We rijden dwars door het prachtige Angeles National Forest. Veel bomen staan er niet op de bergen. Het is vooral helmgras en struiken langs de weg. Het helmgras lijkt wel van goud in het zonlicht. We komen op een steil stuk waar geadviseerd wordt om de airco uit te zetten. Langs de kant staan er behoorlijk wat auto's stil met de motorkap omhoog.

Om half 7 zijn we bij het motel. We checken in en gaan nog even shoppen bij de 99 cent store. We hebben niet veel trek dus kopen we sla, zoete paprika, snoeptomaatjes en dressing. Het wordt een salade op de kamer vandaag. Verder doen we niet veel meer. Big bang theory is de hele avond op tv. Ik schrijf al knikkebollend het verslag en Niels zoekt de foto's uit en logt de geocaches van vandaag. Om 23.00 uur gaan we slapen.

American Value Inn
Porterville, California
Via hotels.com, €118,00 voor 2 nachten
198 mijl gereden

We staan om 8.00 uur op en ontbijten met aardbeien op brood. Om 10.15 uur gaan we rijden, naar Sequoia en King's Canyon National Park. Inmiddels is de temperatuur al opgelopen naar 35 graden. We besluiten om het rustig aan te doen en niet te veel te wandelen in de hitte.

We rijden ongeveer 1,5 uur tot de ingang van het Sequoia National Park en pikken onderweg nog een paar geocaches op. Eentje heeft een bijzondere cache behuizing, een lamp uitgeprint door een 3D-printer. Verder gaat de route dwars door landbouwgebied. Er staan grote sinaasappel - kersen- en druivenplantages en hele grote solarfarms.

In het park rijden we eerst naar het bezoekerscentrum. Hier leren we dat de bosbranden juist goed zijn voor de gigantische bomen. Deze zijn ertegen bestand en planten zich juist voort erdoor. Bij de branden komen de zaadjes vrij. Dus sinds de jaren 60 worden de bosbranden niet meer zo fanatiek bestreden.

We lunchen bij Hospital Rock, een plek waar de Indianen vroeger hun keuken hadden in de rotsen en waar muurschilderingen te vinden zijn. Als we verder rijden zien we de gigantische Sequoia bomen. Waar normale bomen maximaal een paar honderd jaar oud worden, worden deze bomen een paar duizend jaar oud. De oudsten in dit gebied zijn 3100 jaar oud.

Bij Moro Rock stappen we uit voor een kleine wandeling / klim naar een uitzichtpunt. Het is nog steeds heel heet, maar we gaan een rots op en er staat een lekker windje. Het is wel een druk bezocht punt in het park. We starten met de meer dan 350 traptreden. Op weg naar boven kunnen we al genieten van het mooie uitzicht. Niet iedereen redt het naar boven, maar ons lukt het om de top te bereiken. Het uitzicht is prachtig en de klim waard.

De volgende stop is bij Generaal Sherman, de Sequoia boom met de grootste inhoud hout van de wereld. Vanaf de parkeerplaats lopen we een halve mijl door het Sequoia bos naar deze gigant. Het pad ernaartoe is professioneel aangelegd. Het lijkt wel alsof we in een dierentuin of attractiepark lopen. We nemen de verplichte foto's, lopen nog wat verder rond en bezoeken een paar andere bijzondere Sequoia's. Terug naar de parkeerplaats duiken we een kleine trail op, onverhard en net van het pad af. Meteen wanen we ons alleen op de wereld, zien we vogeltjes en is de natuur nog mooier.

Na deze stop hebben we de kleine trails van het park gehad. We rijden het park verder door, genieten van het uitzicht en verlaten het rond 18.00 uur via de West uitgang.

Van hieruit is het nog 1,5 uur rijden naar Porterville, waarvan een groot deel een smalle, kronkelende bergweg. Onderweg komen we niet echt wat tegen en we belanden bij de Black Bear diner in Porterville. Erg leuk en lekker restaurant wat een keten blijkt te zijn. Een naam om te onthouden. Terug in het motel boeken we een nacht erbij. Morgen naar King's Canyon, daar zijn we vandaag niet aan toe gekomen.

American Best Value Inn
Porterville, Californië
Via Hotels.com $118,00 voor 2 nachten
169 mijl gereden

We staan weer om 8.00 uur op. Dit keer geen aardbeien, maar hagelslag op brood voor het ontbijt. Om 10.15 uur hebben we een boodschappen gedaan en rijden we weg, op naar King's Canyon. We gaan verder waar we gisteren zijn gebleven.

We nemen een iets andere weg dan gisteren. Deze is wat breder en iets minder bochtig. We laten de hitte achter als we de bergen in rijden. De temperatuur zakt naar 27 graden en komt er niet meer boven. We rijden in het Sequoia National Forest als we een geocache op de kaart zien. Even een klein beetje stukje van de asfaltweg af, een onverharde weg op. Al snel rijden we tussen de Sequoiabomen door. Net als gisteren, maar dan minder druk met andere toeristen. Hier is het leuk. Er staat een gigantische boomstronk die erom schreeuwt om beklommen te worden. 3 meter hoog, 5 meter doorsnee. Het fototoestel wordt aan de overkant geplaatst. Met de app op de telefoon kunnen we het fototoestel bedienen en selfies maken. Dan begint de klim en klauterpartij. Zonder kleerscheuren staan we op de boomstronk, worden de foto's gemaakt en klauteren we er weer vanaf.

Het eerste gedeelte van King's Canyon ligt tegen Sequoia aan. De op 3 na grootste sequoiaboom staat hier, de Generaal Grant. We maken een wandeling langs de verschillende bijzondere sequoia bomen waaronder natuurlijk ook Generaal Grant. We wandelen door een omgevallen boomstam (waar ik op mijn knieën val en daar een pijnlijke schaafwond aan overhoud). Na deze wandeling rijden we dit gedeelte van het park uit en via een prachtige route dwars door een smal dal in het Sequoia National Forest komen we in het tweede gedeelte van King's Canyon national park. We rijden eerst helemaal door naar het einde, "roads end". Hier maken we een wandelingetje langs de rivier en genieten van het prachtige heldere water en mooie rotsbergen. Voor de terugweg kiezen we de alternatieve onverharde weg. Dit smalle pad leidt ons dieper de wildernis in. Door de (earth-)cache die we doen worden we gewezen op de zichtbare restanten van de gletsjer die hier duizenden jaren geleden lag. De aarde heeft hier stuwingen.

Onze volgende stop is bij een waterval. Het is nu zeer laag water, dus de waterval is niet zo vol. We vinden het nu eigenlijk maar een rommeltje. Na nog een aantal stops met prachtig uitzicht verlaten het natuurgebied.

We eten op de terugweg bij een Mexicaans restaurant (eigenlijk meer kantine) Heel lekker is het niet, maar ja dat kan altijd een keer gebeuren. We zijn pas laat in het motel terug, boeken een kamer voor morgen en gaan om 1.00 uur slapen.

American best value Inn
Porterville, Californië
$ 59,40 rechtstreeks in het motel geboekt
249 mijl gereden

Vandaag is het weer een reisdag. We plannen de route en kiezen ongeveer 15 geocaches uit om onderweg te doen. Allemaal geselecteerd op favoriete punten die andere geocachers gegeven hebben. Om 10.15 uur checken we uit.

De eerste cache is al meteen raak. In een grote kast aan de muur van een bedrijfje is een hotel nagemaakt met verschillende kamertjes. Als bonus een kermis graaimachine met surprise eitjes waar de logjes in zit. Alles compleet gemaakt met een gezellig kermisdeuntje. Absoluut leuk gemaakt.

We rijden verder door grote velden, langs ranches en prachtige uitzichten. De andere caches variëren van een vogelnestje in een boom, pijp met cijferslot waar je uit het verhaaltje wat erbij staat een som kan halen om de code te berekenen en een goed gecamoufleerde tak in een boom. We komen op een prachtige plek langs de weg bij een meer uit waar een kruis staat. Je zou denken dat hier iemand verongelukt is totdat we de naam lezen, George O. Cash (G.O.Cash). Ook gaan we bij een Mythbusters fan langs met een voortuincache.

Ook ligt er een virtuele cache bij het Merced Assembly Center. Hier is het monument voor de gevangen Japanners in de tweede wereldoorlog. We hebben met open mond staan lezen wat hier is gebeurd. Na Pearl Harbor vond de West Amerikaanse overheid dat de geemigreerde Japanners zo'n dreiging vormden dat alle in West Amerika wonende eerste en tweede generatie Japanners worden opgepakt, alle vrijheden werden ontnomen en ze werden met z'n allen in concentratiekampen geplaatst. Na een jaar besloot de Hoge Raad dat dit fout was en pas na twee jaar werden de eerste Japanners vrij gelaten om in het leger te vechten. Pas in 1945 kwamen alle Japanners vrij. In 1979 gaf President Ford de opdracht om te onderzoeken of de Amerikanen hierin misschien een fout hadden gemaakt ten opzichte van de geemigreerde Amerikaanse Japanners. Naar aanleiding hiervan heeft Ronald Reagan in 1988 zijn excuses aangeboden. Het meest opzienbarende vind ik dat na 11 september 2001 de Amerikaanse regering alle moslims in aparte woonvoorziening wilde zetten. Met name de Japanners hebben hier een stokje voor gestoken en de regering eraan herinnert dat rassenzuivering niet nog een keer mag voorkomen.

Om 18.30 uur zijn we op onze bestemming. We krijgen een grote kamer met een bubbelbad in de kamer. Het ziet er wat jaren 70 uit (is het ook) mag ach, wat maakt dat uit als het maar functioneert. En dat doet het dus niet. Op naar de receptie. We blijken ervoor bij te moeten betalen, $80 dollar. Dat is wel een heel duur badje. Er is gelukkig ook gewoon een normale douche en een gewoon bad in de badkamer.

We gaan eten bij Dickey's Barbecue pit. Een beetje tussen een BBQ restaurant en fast food restaurant in. Het smaakt ons erg goed. Na het eten doen we niet veel meer.

Jamestown Railtown motel
Jamestown, Californië
$52 plus tax Via hotels.com
209,3 mijl gereden

We proberen om op tijd weg te gaan. We moeten ongeveer 1,5 uur rijden voor we bij Yosemite zijn. Maar als je vroeg weg wilt, gaat natuurlijk alles mis. Uiteindelijk vertrekken we om 9.30 uur om er vervolgens op de berg in the middle of nowhere achter te komen dat we niet getankt hebben. De TomTom geeft op 9 mijl terug de dichtstbijzijnde benzinepomp aan. Daar dan maar naartoe. Maar ja, midden in de bergen is die 9 mijl waarschijnlijk hemelsbreed. We rijden uiteindelijk 1 uur om, en mede door werkzaamheden en langzaam verkeer bergopwaarts zijn we pas om 12.15 uur in het nationaal park.

We rijden door naar de Yosemite Valley. Hier maken we een wandeling naar de lower falls. Helaas, de waterval staat uit. Vandaag geen water te zien. Toch vermaken we ons prima op het drukke wandelpad.
De volgende stop is bij de loop naar Mirror Lake. Klinkt aantrekkelijk. We pakken het mooie trailpad wat tussen de bomen en rotsen loopt. Meteen is de grote mensenmassa weg. Dit pad is wat langer, hier loopt niet iedereen. Het is hier echt prachtig. De rotsen lenen zich goed voor klimmers en dus zie je op de grote, hoge wanden kleine stipjes bewegen. Als we bij het meer aankomen worden we verrast door een grote droge vlakte. Dat nodigt uit voor een rondje over de bodem van het meer. Als we ons omdraaien staat er ineens een hert vlak achter ons in de bosjes ons aan te staren. Ze blijken met z'n tweeën te zijn. We maken van de gelegenheid gebruik om even op een boomstam uit te rusten en de mooie dieren te bewonderen. Ze zijn totaal niet schuw, en doen op het gemakje hun eigen ding.

We zijn net voor zonsondergang weer terug bij de auto, prima getimed. We rijden in het donker de kronkelende bergweg naar beneden. Onderweg eten we een broodje van de Subway. Om 22.00 uur zijn we weer in de kamer.

Jamestown Railmotel
Jamestown, Californië
$ 60 plus tax via hotels.com
185,1 mijl gereden

We starten vandaag met een Wherigo in het dorp bij het trein/werkplaats museum. Het is de oudste continue in bedrijf zijnde werkplaats voor de spoorwegen in de Verenigde Staten. Er is een enorme hoeveelheid aan oud en opgeknapt materiaal. Veel reparatie's worden op de ouderwetse manier met ouderwets gereedschap maar met huidige kennis gedaan. Het is een interessante plek waar we rondlopen. Vooral voor Niels.

Rond het middaguur stappen we in de auto naar Yosemite. Eerst tanken en brood kopen voor we aan de bergklim beginnen. Dit keer gaan we niet naar de Valley, maar pakken we de 120 en doorkruisen we het hele park van west naar oost en verlaten het park via de Tiogoa pas.

Bij Olmsted point zitten we zo hoog dat het alleen nog maar rots is. We lopen over de grote rotsen, maken wat opnames voor de virtuele bril zodat we als we thuis zijn hier nog eens kunnen rondkijken. De volgende stop is bij Siësta Lake. Het is een meer ongeveer zo groot als de atletiekbaan. Het pad wat erom heen loopt is geen officieel pad, maar dat maakt het eigenlijk alleen maar leuker. In dit meer staat wel water. We zitten een stuk hoger dan gisteren. We verlaten het park via de Tioga pas. Deze weg is alleen in de zomer open. Het hoogste punt ligt op bijna 10.000 feet, ruim 3300 meter.

Buiten het park maken we nog 1 kleine wandeling rondom een meertje wat volgens de bordjes in de ijstijd dienst deed als opslagplaats voor allerlei zaden. Zodra het ijs smolt was dit een zeer vruchtbare plaats waar een hoop nieuw plantleven begon.

Even voor 19.00 uur komen we aan in Hawthorne. We dachten dat dit een redelijke stad zou zijn, maar eigenlijk is het gewoon een gehucht. We nemen een kijkje bij het lokale casino, maar dat is zo'n trieste bedoening dat we weer snel weg zijn. We eten bij het lokale familierestaurant. Buiten klinkt vuurwerk en zien we mooie pijlen. Het blijkt dat er deze week getest wordt voor de verkoop. Na het eten parkeren we de auto op een plekje met uitzicht op het vuurwerk en genieten we van prachtig en soms minder prachtig vuurwerk.

Holiday Lodge
Hawthorne, Nevada
$ 123,20 voor 2 nachten via hotels.com
192,8 mijl gereden

We slapen eerst wat uit, het is tenslotte weekend. Als we het motel verlaten beginnen we eerst met een "first to find" jacht. Op een uurtje afstand liggen al een paar dagen 5 nieuwe geocaches die nog door niemand eerder zijn gevonden. Wij willen graag de eerste zijn. Het ligt in het gebied waar we vandaag een geocache trail willen doen, dus komt mooi uit.

We balen dan ook enorm dat we de eerste niet kunnen vinden. Voor de andere moeten we van de verharde weg af, de woestijn in. Het zand is af en toe erg mul, maar het is begaanbaar voor onze auto. De tweede cache vinden we en ook de andere 2 worden goed gevonden. 4 Geocaches die wij als eersten bezoeken. Dat zijn de leukere dingen.

We lunchen op deze uitgestorven plek in de woestijn, voor we doorrijden naar een geocache art trail. Midden in dit woestijngebied liggen 50 caches in de vorm van een ster, voor elke staat 1 cache. Daar aangekomen blijken er geen paden te zijn om een caches met de auto te doen. De bedoeling is om deze te voet te doen. Een kleine rekensom zegt ons dat het ongeveer 10km lopen is. We kijken om ons heen en zien woestijn, woestijn, de kleine enkelhoge prikkelbosjes die erbij horen en nog meer woestijn. Het is dan geen 40 graden meer, maar 35 in de brandende zon, zonder ergens beschutting lijkt ons niet de juiste conditie om dit te doen. Er wordt in de omschrijving ook gezegd dat deze uitermate geschikt is voor nachtcaching. Ik geloof het wel, alleen de schorpioenen en slangen die hier leven zie je dan echt niet... We slaan het over en gaan de autotrail doen die aan deze weg ligt. Een hele lange weg met om de 160 meter een cache. Niels rijdt, ik pak de eerste 60 caches. Dan merk ik dat ik last van de warmte krijg en kruip achter het stuur. Niels pakt de laatste 40 caches. We gaan weer terug naar het dichtstbijzijnde dorp. Heel grappig dat ook het lokale motel weet van de vele geocaches in dit gebied. Op hun uithangbord staat "Geocachers Welcome ". Leuk.

We eten bij de Chinees voor we terug naar ons motel rijden. Niels krijgt een fortune cookie met de boodschap: "now is the time to call love ones at a distance. Share your news". Een mooie herinnering om z'n moeder even een sms'je te sturen. Het is nog een uurtje rijden en vanaf halverwege, bij het meer zien we het vuurwerk dat getest wordt al in de verte.

Holiday motel
Hawthorne, Nevada
$123.20 voor 2 nachten via Hotels.com
176,3 mijl gereden

We ontbijten op de kamer en starten vandaag eerst met wat geocaches in het dorp. Daarna boodschappen doen en tanken. Om 11.15 uur verlaten we dit dorp en gaan we naar Beatty, onze overnachtingsplaats voor vanavond. Dit ligt mooi dicht bij Death Valley.

De weg ernaartoe is één grote, lange, rechte weg door typisch Nevada landschap. Grote vlakte woestijn met prikkelbosjes en uitzicht op ruige bergen. Het is een prachtig landschap, maar ook dodelijk saai. Om de saaiheid te onderbreken doen we wat geocaches onderweg en komen hierdoor op de meest leuke en bizarre plekken. We lopen over een drooggevallen meer waar de bodem echt kraakt. Een stukje verderop verbazen we ons over een kunstzinnig autokerkhof dat door een of ander kerkgenootschap is geplaatst dat daar woont in trailers.

We gaan de grote weg af, draaien een oude niet meer onderhouden asfaltweg op door een voorheen militair gebied. Nu ligt het braak en is het overgeleverd aan de elementen. Wat inhoudt dat er grote gaten in de weg zitten. Deze gaat redelijk steil omhoog en als we dan eenmaal boven zijn rijden we nog een kilometer over de bergrand. Na het erg avontuurlijk ritje komen we aan op een plaats waar het uitzicht adembenemend is. En toen moesten we weer naar beneden over dat fijne weggetje. We hebben het gered en zijn niet naar beneden gestort.
Wat wel naar beneden gestort was, is het vliegtuig waar de volgende geocache verstopt is. Het is nu een attractie waar je je naam en plaats waar je vandaan komt op mag schrijven. Er staat een bordje (handgeschreven!) bij dat het vliegtuig is neergestort ergens van de vorige eeuw, toen het lokale bordeel een parachutespring wedstrijd hield. Er werd een matras in de woestijn gelegd met alle dames eromgheen. De springer die op de matras wist te landen, mocht de hele nacht doorbrengen met een dame van zinn keuze.

Bij het motel blijkt dat we gebruik mogen maken van het zwembad van het naastgelegen hotel en casino. We vinden dat een goed plan. Dus voor het donker wordt eerst naar het zwembad. Dat heeft ijskoud water, maar de hottub ernaast is heerlijk. We weken een klein half uurtje. Dan is het donker en gaan we een hapje eten. Veel keus is er niet in dit gehucht.

Exchange Club motel
Beatty, Nevada
$73.03 via booking.com
214,5 mijl gereden

We starten de dag met een stevig ontbijt bij Denny's. De bodem voor een dagje Death Valley is gelegd. We zitten nog een kwartiertje bij het zwembad en gaan dan op pad. Binnen een half uur zijn we in Death Valley. De temperatuur loopt flink op en we halen weer de 40 graden. Eerst maar rustig in de auto rondrijden. Bij Mesquite Dunes stoppen we toch maar. De duinen liggen vlak langs de weg, dus de wandeling is erg kort. We gaan verder dan de meeste toeristen en kunnen wat leuke foto's maken.

Rond half 4 zijn we bij Mosaic Canyon. Hier zijn we eerder geweest en vonden dat zo'n mooie wandeling dat we nu weer willen lopen. Toen hebben we hem niet helemaal gelopen. We willen kijken of dat nu wel lukt. Het is nog steeds 40 graden dus we zijn wel voorzichtig. Extra water mee en gaan. Na wat puffend van de warmte het eerste stuk te hebben gelopen, komen we in de schaduw. Hier is het een stuk aangenamer. Het is een mooie wandeling in een prachtige omgeving. De marmeren rotsen hebben prachtige kleurschakeringen. Door de felblauwe lucht komt alles nog mooier uit. We komen bij het eerste obstakel, de onderkant van een droge waterval. Hier is wat klim en klauterwerk nodig om verder te gaan. We lopen nu een bochtig stuk door de droge waterval en rivier heen tot we bij de tweede etage van de waterval komen. We kunnen hier naast de waterval omhoog. Daarna volgen we nog zo'n 10 minuten een geitenpaadje. Dan is het tijd om te keren. We willen voor zonsondergang terug bij de auto zijn. Jammer, maar wel een reden om nog eens terug te gaan.

Zonsondergang kijken we vanaf de boardwalk van Salt Creek. We blijven er zitten totdat het helemaal donker is. Death Valley is de beste plek op aarde om naar de sterren te kijken (claimen ze zelf). We herkennen de Grote beer en hebben de melkweg nog nooit zo goed gezien. Er zijn duizenden sterren te zien, inclusief een stel vallende sterren.

Exchange club motel
Beatty, Nevada
$73.03 via booking.com
101,7 mijl gereden

We beginnen deze reisdag met een geocache in het dorp, tanken en wat boodschappen doen. Dan rijden we naar Death Valley.

We besluiten om een autoroute te nemen. Van deze kant van het park is er een 1richtingsweg naar Tituscanyon. Je hebt een high clearance auto nodig en 4x4 wordt aangeraden. Onze Kia Sorento is een all wheel SUV die redelijk hoog op de banden staat. We durven deze weg aan. Het begint als een wasbord-weg zoals we die uit Afrika kennen, steentjes en ribbels. Daarna kwamen we bij de bergen en klommen we via de smalle kronkelweg omhoog. De kleurschakeringen in deze bergen zijn schitterend. In dit gebied werd er vroeger naar koper gezocht. Er zijn vele mijnen voor kortere tijd in gebruik geweest. De uitzichten zijn prachtig. Op weg naar beneden komen we eerst bij Leadfield, een Ghosttown. Van augustus 1926 tot februari 1927 was dit een echt mijnwerkersdorp, waar zelfs een postkantoor gevestigd was. In de hoogtijdagen woonden hier 300 man. Nu is de ingang van de mijn afgezet, staan er nog een paar half omgewaaide hutjes, een verlaten saloon en een fundering van wat waarschijnlijk de bank was. Die conclusie trekken we zelf aan de hand van een betonblok in het midden van de fundering wat een kluis zou kunnen zijn geweest.

Na wat wandelen en foto's maken vervolgen we de weg naar beneden en komen we uit in de smalle Canyon. Op de bodem van de Canyon tussen de hoge bergwanden volgen we de oude stroom van de nu droge rivier. Het is hier schitterend.

We zijn er nog maar net uit of er komt een Jeep aan die het verboden toegangbord negeert en de Canyon van de verkeerde kant inrijdt. Ik ben blij dat wij geen spookrijders onderweg tegengekomen zijn.

De volgende stop is bij Furnace Creek. In het Visitorcenter staat aangegeven dat de temperatuur 111 fahrenheit is, 44 graden Celsius. Nog even iets warmer dan gisteren dus. Bij het museumpje bekijken we een gedoneerde stoomlocomotief. Waarom ie hier staat, geen idee. Er heeft in dit gebied nooit een trein gereden. Er is hier ook een Visitorcenter en wat te doen voor de rijke toeristen. Midden in deze hete en droge woestijn is een (gras!) golfbaan en een luxe Resort. Het misstaat totaal. Hierna gaan we het park uit en rijden we naar Las Vegas. Onderweg zijn we natuurlijk nog een paar keer gestopt om geocaches te zoeken. Het uitzicht als je op Las Vegas aan komt rijden is grandioos. Al ver van tevoren zie je de hoge gebouwen in het niets liggen. We checken in bij ons motel voor de komende dagen en gaan naar het pizza buffet van Cici's om onze buik te vullen. Voor we gaan slapen gaan we de sfeer proeven bij het casino naast ons motel: Silver Sevens. We worden lid van de spelersclub en krijgen een eerste reward. Ik heb niet zoveel geluk, krijg 1 punt bijgeschreven op mijn saldo, maar Niels wint een coupon voor in het restaurant van $10. Ik gooi dan maar $1 in een slotmachine en win er meteen $10 terug. Daarna is het tijd om naar bed te gaan.

Red Roof Inn
Las Vegas, Nevada
EU 186.74 voor 3 nachten via Hotels.com
312,1 mijl gereden

Eerste gedachte van vandaag; Yeah, Vegas!!!!

We ontbijten bij het motel met bagels en kleffe broodjes. Dan gaan we op pad, theaterkaartjes scoren en kijken wat we met onze gespaarde punten van de Vegas spelletjes op de telefoon kunnen doen. Eerst de puntjes. We boeken een gratis tweede ijs-scoop. Mocht het misgaan, dan hebben we niet veel schade. We moeten hiervoor bij het Monte Carlo de casino de waarde op een pasje laten schrijven. Als het goed is kunnen we daar ook de pasjes ophalen. Het parkeren bij Monte Carlo is vrij prijzig, dus zetten we de auto bij een niet MGM casino neer. Het wordt Paris, een beetje in het midden van de strip.
Bij Paris worden we meteen aangesproken door de timeshare mensen of we shows willen zien. Daar zijn we voor in Las Vegas, dus we hebben interesse. We kunnen voor $50 naar Fantasy en krijgen daar dan $50 gaming en dining bij en ze vragen $180 voor David Copperfield met 2 overnachtingen en een diner voor 2. Klinkt interessant, maar we kijken nog even verder. Misschien willen we andere shows zien.
We komen via Balleys bij Planet Hollywood uit. Hiervoor is de box van tix4tonight. Hier hebben ze leuke aanbiedingen en een overzicht welke shows nu draaien. De aanbieding via het timeshare gebeuren is het meest aantrekkelijk. We lopen door naar Monte Carlo, gaan naar de desk van Mlife, krijgen een members pas en kunnen ons ijsje gaan halen. Het gaat best goed, dus op deze manier willen we ook wel van de showaanbiedingen gebruik maken.

Na het ijsje lopen we terug van Monte Carlo naar Paris, en dat binnen een uur... Bij de timeshare komen we tot een leuke deal voor Fantasy en Vegas the show. Alles moet nu vastgelegd gaan worden en we moeten morgenochtend bij hun ontbijten. Dan blijkt dat ze geen timeshare aan Nederlanders mogen verkopen. En dat terwijl ze al 3x hadden gevraagd waar we vandaan komen. Dag deal, dag tijd dat we daar hebben gestaan. Dit vind ik niet eerlijk en dat zeggen we ook. We vinden dat we toch wel iets van recht hebben op een leuke prijs. De manager en uiteindelijk de hoge baas worden erbij gehaald. We krijgen uiteindelijk de kaartjes voor Vegas de show voor 50 dollar per 2 kaartjes ipv 55 voor 1 kaartje.

We zijn de drukte inmiddels wel zat en we hebben nog een rugzak vol vies wasgoed en een koffer zonder schoon ondergoed in de auto liggen. Op naar de wasserette. Alles wordt schoongewassen en opgevouwen. We zitten naast een Phillipijns buffet. Dat klinkt interessant. We hebben voor zover als we weten of niet eerder Phillipinees ( :-) ) gegeten. Het buffet blijkt goed gevuld, dus we hebben moeite om alles te proberen, maar uiteindelijk komen we tot de conclusie: heerlijk eten!

Na het eten gaan we naar Planet Hollywood voor de show van vandaag, Vegas the show. We hebben niet de beste plaatsen, maar het is een klein theater, dus krijgen toch alles mee. De show gaat over Las Vegas door de jaren heen. Het begint met allemaal oude reclame borden van oude hotels uit de beginperiode. De Sahara staat centraal, dat is namelijk het hotel wat op deze plek heeft gestaan. We gaan terug in de tijd en oude grootheden als die in het Sahara hebben opgetreden passeren de revue. Tussendoor laten echte Vegas artiesten hun acrobatiek kunsten zien. We zien Sammy Davids Jr, Frank Sinatra, Elvis Presley, Aretha Franklin, Tina Turner en vele andere samen met showgirls optreden. De show is fantastisch om te zien. Enig minpuntje is dat er vanuit woirdt gegaan dat iedereen alle artiesten kent. Wij zitten bij veel optredens te gokken om wie het zou kunnen gaan...

Red Roof Inn
Las Vegas, Nevada
EU 186.74 voor 3 nachten via hotel. Com
22,2 mijl gereden

We ontbijten weer op de kamer met een bagel. Met onze puntjes hebben we allebei een gratis kaartje voor de Fantasy show kunnen boeken. De boekingscode moet op internet worden omgezet in een reservering voor een datum. Maar wat we ook doen, het lukt ons niet. Dan maar bellen. Met onze simkaart voor internet kunnen we ook onbeperkt bellen en dat komt nu wel goed uit. We worden doorverbonden en weer doorverbonden, gegevens worden gewijzigd en weer worden we doorverbonden. Als alles goed zou moeten zijn, blijkt dat Niels nog steeds niet bij zijn account op internet kan. De aardige mevrouw aan de telefoon vindt het allemaal erg vervelend voor ons en maakt uiteindelijk de reservering. Normaal komen daar kosten bij, maar omdat we inmiddels al bijna 2 uur bezig zijn, worden deze kwijtgescholden. Als alles rond is, is de ochtend bijna voorbij. We moeten nog 1 ding voor de kaartjes doen ophalen bij het Luxor. Ook dat is nog even zoeken, maar we kunnen bij Tropicana parkeren. Van hier is het een klein stukje lopen. Pas als we dan met de kaartjes in onze handen, zonder 1 cent betaald te hebben weglopen, is het toch weer een opluchting dat het gelukt is. We stuinen de Strip verder af, bezoeken wat casino's en zien een leuke aanbieding voor de Nathan Burton Comedy Magic show van 16.00 uur. Leuk, we hebben nog een kleine 1,5 uur te gaan. Eerst maar lunchen bij een Mexicaans restaurant naast het theater.

De show is een echte familie magie show. Nathan Burton start met een groot aantal snelle verdwijntrucs. Binnen de eerste 15 minuten doet hij zo'n 20 trucs. Dit tempo gaat hij vast niet 1,5 uur volhouden. We zitten redelijk vooraan en zijn eigenlijk wat verpest. Waarom doorzien we nu allebei de trucs die gedaan worden. De showgirls zijn fantastisch. Ze wringen zich in allerlei bochten en kleine ruimtes. Na het eerste kwartier komt er wat meer rust in de show, houdt hij nog wat praatjes en laat hij het publiek meedoen met de goocheltrucs. Al met al is het een hele leuke voorstelling.

Na de show gaan we nog wat geocachen op de Strip tot het tijd is voor het diner. We gaan off Strip en vinden een Thais restaurant. Het is weer smullen. Na het eten is rijden we terug naar de Strip en genieten we van de vele verlichte gebouwen en reclames.

Red Roof Inn
Las Vegas, Nevada
EU 186.74 voor 3 nachten via hotels.com
40,3 mijl gereden

We ontbijten bij het casino naast ons, Silver Seven. Daar had Niels een coupon van $10 gewonnen en dat moet natuurlijk op. Met volle buikjes verlaten we Las Vegas voor het weekend.

We rijden vandaag naar Twentynine Palms, ons uitgangspunt voor Joshua tree National Park. Voor de route ernaartoe kiezen we een weg waar een aantal geocaches aanliggen met favoriete punten en die dwars door het Mohave National Park gaat. Het park is, wat wij ervan zien, niet zo bijzonder. Maar we doen dan ook geen wandelingen ofzo in het park. Wat wel bijzonder is, is het Visitor centre. Het is op de plaats waar vroeger de hulplocs van de treinen werden aangehaakt. Hier werkte veel (stoom) treinpersoneel wat er ook overnachten. Er is een leuk museumpje gemaakt met allerlei attributen uit de stoomtreinperiode.

We zijn rond 17.30 uur bij het motel voor de komende 2 nachten. Er is een zwembad aanwezig en dat is onze volgende stop. Heerlijk even afkoelen. Het is eigenlijk te koud, dus we verkassen naar de hottub en zwembad van het Rodeway Inn wat op hetzelfde terrein zit. We gaan bij de lokale Japanner eten en maken er een rustig avondje van.

American Best Value Inn
Twentynine Palms, Californië
EU 79.22 voor 2 dagen via hotels.com
221,7 mijl gereden.

We gaan naar Joshua tree. Eerst tanken en lunch halen, want je weet maar nooit. Het is alweer behoorlijk warm. We vragen bij het Visitorcentre hoe de condities zijn bij Indian cove. We willen daar eventueel wandelen, maar dan niet in de volle zon. Het blijkt een wandeling van een aantal uur te zijn waar je flink omhoog moet klimmen en waar geen of weinig schaduw is. We gooien de planning om. Het moet wel leuk blijven en met 40 graden vol in de zon wandelen voor een aantal uur, lijkt ons niet leuk meer.

We stoppen vlak voor Scullrock. Hier maken we een korte wandeling, maar klauteren wel een stuk de rotsen op. Ondertussen beantwoorden we de vragen van een geocache. Tussen de rotsen loopt een lijn van ander steensoort. Het valt erg op. Dit blijkt te zijn ontstaan doordat er vloeibaar steen (lava) in de kieren van de harde rotsen is gelopen. Door de koude wanden is de lava heel plots gestold en daardoor ziet het er uit al steen.

We draaien een onverharde weg op en lunchen op een mooi plekje met prachtig uitzicht. De leuke onverharde weg leidt ons naar de Wall Street Mill. We lopen hier een rondje van 2,5km over het terrein waar vroeger goud uit de ruwe materialen werd gewonnen. William Keys was van 1930 tot 1960 de eigenaar van de voor die tijd modernste goudwasinstallatie. En dat staat er nu nog steeds. Het ziet eruit alsof men van de een op de andere dag weg is gegaan en that's it. Gewoon overgeleverd aan de elementen en dan is het geschiedenis. Van het huis waar hij in woonde staat alleen de betonnen vloer en een paar bakstenen. Ook de goudwasinstallatie staat er nog, al is deze wel afgezet met hekken.

De volgende geocache brengt ons bij het "graf" van een zanger. Het verhaal intrigeert ons. Gram Parson, een Countyzanger is hier door zijn vrienden in de fik gestoken. Achter Cap Rock vinden we een kapotte gitaar, een vilten hoed en wat teksten. 's avonds googlen we waar het eigenlijk over ging. Gram Parson blijkt de grondlegger van een bepaalde County en western muziekstijl te zijn. Maar ook verslaafd aan van alles en nog wat. Op een begrafenis van een vriend verteld hij dat als hij komt te overlijden, hij uitgestrooid wil worden bij Cap Rock in Joshua tree. Een paar maanden later is het zover. Hij wordt dood aangetroffen in het motel Joshua Inn, kamer 8. Zijn stiefvader wil hem in Louisiana laten begraven vanwege een erfenis, maar zijn manager steekt daar een stokje voor. Hij steelt de kist, rijdt naar Cap Rock, giet benzine in de kist en gooit er een brandende lucifer in.

Na het eten bij Arby's gaan we nog wat virtuele geocaches bij Indian Cove doen. Hiervoor kunnen we de informatie bij de camping opzoeken en hoeven we niet een lange wandeling te doen.

American best Value Inn
Twentynine Palms, Californië
EU 79.22 voor 2 dagen via hotels.com
94,4 mijl gereden

We gaan weer terug naar Las Vegas vandaag, want voor vanavond en morgenavond hebben we showtickets. We hebben een leuke route bedacht met heel veel geocaches. We starten eerst met een bijzondere. Via een dirtroad komen we bij een verlaten huis uit. In de tuin staan 3 kruizen (de voormalige eigenaren?) Er ligt ook een koelkast begraven. De deur openen we en we zien naast de geocache een heleboel levende torren, kevers en dierenlijkjes.

We vervolgen de dirtroad wat een zandweg wordt en waar ik niet meer kan rijden. Keren kan niet, dus dat wordt achteruit terug. Wat een feest. Zonder kleerscheuren verwisselen we van plaats en rijdt Niels verder.

We starten aan de trail. De eerste route heeft elke 160 tot 200 meter een geocache liggen. Hiervan doen we er 98. Ze zijn goed bereikbaar en het is hard werken. Alle logrolletjes worden vervangen,want die zijn allemaal bijna vol. Dan komen we bij Route 66 aan. Op dit stuk hebben we de geocaches al in 2011 gedaan. We rijden een stukje door en pakken het weer op waar we toen gebleven waren. We voegen er nog een kleine 100 caches aan de serie toe voor we doorrijden naar Las Vegas. In totaal vinden we ruim 200 geocaches vandaag. Goed voor de statistieken.

In Las Vegas verblijven we deze drie nachten in een groot casino/hotel, Boulder Station. Het is een van de eerdere casino's die er nog staan. Wel off Strip, anders is het echt niet te betalen. We checken in, zitten op de 8ste etage met uitzicht over het terrein van dit casino. We eten wat makkelijk en gaan naar de Strip voor de voorstelling van vanavond, the Marc Savage Comedy and Hypnosis show. Ik ben nog nooit bij zo'n show geweest, Niels is ruim 20 jaar geleden bij Rasti Rosselli geweest. Ik heb geen idee wat te verwachten, maar weet wel dat ik niet het podium opga. De hypnose shows op tv vind ik niet zoveel aan, maar dit was echt grappig. We hebben een erg leuke avond gehad, dubbel gelegen van het lachen, echt een aanrader.

Boulder Station Hotel and Casino
Las Vegas, Nevada
$ 158,44 voor 3 nachten inclusief resortfee
251 mijl gereden

We starten de dag met het regelen van tickets voor de show van Penn and Teller voor morgenavond. Daarna gaan we shoppen bij de Premium Outlet van Las Vegas. Ik score een spijkerbroek van Gap en een trui. Niels ook een trui van Gap en een broek van Colombia. We zien niet zoveel goede aanbiedingen, dus verder kopen we niets.

Lunchen doen we ongezond, met donuts van Dunkin Donut en een ijsje van Dairy Queen. Daarna lopen we de calorieën er weer af. We gaan de natuur in, naar the Wetlands. Een natuurgebied net buiten Las Vegas. Het is eindelijk niet meer zo heet, en met net 25 graden een stuk beter weer om te wandelen. We maken een rondje van ongeveer 6 kilometer en zijn net voor donker weer terug bij de auto.

We vinden een gezellige ouderwetse American Diner. Het eten is heerlijk, de entourage geweldig. Met een beetje hoop posters van Merlin Monroe en Elvis, een jukebox en nog meer jaren 50 attributen. Perfecte lokatie, hoewel het ons meteen opvalt dat er Mexicaanse muziek gedraaid wordt door de Mexicaanse eigenaren...
Na het eten gaan we naar het Luxor voor de Fantasy show, een 18+ Las Vegas show. De show valt ons eigenlijk wat tegen. Er is een dansgroep van 7 dames, maar eigenlijk zijn het 7 individuele danseressen die redelijk dezelfde dansmoves doen en niet helemaal tegelijkertijd. Het is niet zo dat we een slechte avond hebben, maar we hebben betere shows gezien.

Na de show gaan we terug naar ons hotel en nemen we nog een midnight snack in het restaurant, American pancakes. Om 2.00 uur zoeken we ons bedje op.

Boulder Station
Las Vegas, Nevada
$158,44 voor 3 nachten inclusief resortfee
57,8 mijl gereden

Vandaag slapen we uit. Mag ook een keertje, het is vakantie en al een paar avonden erg laat geworden. Gisteren hebben we toen we in het Luxor waren allebei een gratis lunchbuffet op onze kaart laten zetten die we nu willen verzilveren. Zo hebben we niet voor niets thuis spelletjes gespeeld. Het wordt een brunch voor ons.

Vol goede moed stappen we het Luxor binnen en gaan we naar het restaurant. Daar blijkt dat het dit keer bij Niels wel geregeld is en dat het nu bij mij niet is geregeld. Wat een moeite en ellende kost het om alles in goede banen te laten leiden. Maar de kassière belt met Mlife en na een minuut of 10 is het alsnog geregeld. Omdat we aangeven dat het van de week met de kaartjes voor Fantasia ook zo moeizaam ging vond ze het nodig om een manager langs onze tafel te sturen. Deze wil heel graag dat we tevreden zijn en nog een keertje terugkomen. We zeggen dat iedereen heel aardig idee dat het allemaal wel goed komt, het kost alleen erg veel tijd en moeite. Dat is niet de bedoeling en we krijgen van haar nog eens 2x een gratis buffet in het Luxor. Nu vertrekken we morgen weer en hebben voor vandaag echt voldoende gegeten, maar het gebaar wordt op prijs gesteld. Het buffet is zeer uitgebreid, we eten wat vlees, salades en fruit. We eindigen bij het uitgebreide dessert buffet. Voorlopig hebben we echt niets meer te eten nodig.

Het is weer erg warm vandaag. Eigenlijk willen we een stuk wandelen. We hebben een trail uitgezocht langs een stormkanaal. Daar aangekomen blijkt het een behoorlijk open park te zijn zonder bomen of schaduw. We besluiten om weer terug te gaan naar het Wedlands Park en daar nog wat geocaches te doen die in het zuiden liggen. Het wordt een wat kortere wandeling dan gisterenmiddag. We vinden een nepslang en zien een hoop konijntjes rondspringen.

's Avonds gaan we de show van Penn en Teller, een van de grootste illusionistenduo ter wereld. Voor de show mogen we op het podium naar 2 probs kijken. Gewoon om te zien hoe de truc achter zo'n illusie is. Niels denkt dat hij er eentje doorziet. Maar als hij de buizen uit de ton wilt halen wordt hij door de beveiliging tot de orde geroepen. Kijken mag, veranderen niet. Niels denkt dat hij hierin kan zien hoe Teller (de kleinste) of een slanke showgirl in kan zitten. De verrassing is dan ook groot als niet Teller of de showgirl uit de ton komt, maar juist Penn, een boom van een vent. We doen een kaarten truc, die op die van Nathan Burton lijkt, maar een heel stuk ingewikkelder is. Deze wordt niet door ons doorzien,aangezien we niet de onderste en bovenste kaart apart moeten houden. Verder doen ze een aantal illusies die perfect worden uitgevoerd. De illusie met hoepel en bal is fantastisch om te zien. Je houdt je adem in, zo goed ziet het eruit. We gokken dat er toch ergens een doorzichtig touwtje aan vast zit, maar te zien is het niet. Dan komt Penn op, pakt het touwtje vast, knipt het door en laat de bal stuiteren. Ze eindigen met hun grote verdwijntruc, er komt een "olifant" het podium op, er worden mensen uitgenodigd om eromheen te staan en vervolgens toveren ze de "olifant" weg en verschijnt er een kip. Het is een zeer geslaagde avond.

Boulder Station
Las Vegas, Nevada
$158,44 voor 3 nachten inclusief resortfee
63,4 mijl gereden

We checken uit, maar voor we Las Vegas verlaten gaan we nog een deel van een favoriete serie geocaches doen, die van Mr. Bison.

    

In een verlaten woestijngebied waar ooit is begonnen met het aanleggen van een woonwijk wat niet door is gegaan vanwege de crisis liggen allerlei geocaches die veel favoriete punten hebben gekregen. In het gebied zijn een paar hoofdwegen, geasfalteerd en voor de rest zie je wel de verschillende lots, met onverharde stofwegen. Het is weer flink warm, dus het is maar goed dat alles met de auto gedaan kan worden. Alle caches die we vinden zijn bijzonder. De eerste is de Red nose, van Rudolph the red nose reindeer die tussen de palmboompjes verstopt ligt. We vinden verder een raket en veel tools. We vissen een hand uit een pijp en zoeken tussen een aantal achtergelaten banden.

Dan is het tijd voor de 3,5 uur rit naar Los Angeles. We komen rond etenstijd aan bij het hotel en pakken een hamburger bij Fuddruckers, een hamburgertent tegenover het hotel. De hamburger smaakt prima en je mag zelf de garnituur erop doen vanuit het saladebuffetje wat erbij staat. We duiken nog even het zwembad van het hotel in voor we gaan slapen.

Days Inn
Bueno Park, Californië
$ voor 2 nachten
342,8 mijl gereden