Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

“ En natuurlijk geocachen.”

- Niels en Inge

Drie weken nadat we uit Los Angeles terug zijn hebben we weer vakantie. Dit keer gaan we naar Osaka, Japan. Vandaag is het zover. De vlucht is pas om 14.40 uur, dus we hebben alle tijd om nog wat om te pakken, een watje te doen en rustig naar Schiphol te gaan. Het is redelijk druk. De wachttijd bij de security is een half uur, het nadeel van reizen op zaterdagmiddag.

We vliegen met een KLM Dreamliner, voor ons een nieuw toestel. Het is net even wat luxer en ruimer. Het entertainmentset heeft een touchscreen met leuke verschillende animaties voor de vluchtgegevens. Ook zijn er, gelukkig, weer nieuwe films. Slapen lukt ons niet. Na 11 uur vliegen landen we op Osaka Airport.

We landen na een slapeloze vlucht om 8.35 uur op Osaka Airport. Bij de douane komen we natuurlijk in de verkeerde rij terecht waardoor we steeds moeten wachten omdat het een gemengde rij voor Japanners en buitenlanders is. En Japanners hebben voorrang. Als ik bij de beambte staat lukt het hem niet om mij erdoor te krijgen. Of ik sta geregistreerd als terrorist of hij snapt z'n computer niet. Een supervisor helpt hem op weg en het hekje achter me wordt gesloten. Niels mag via een andere beambte naar binnen terwijl ik nog moet wachten. Zelfs na de hulp heeft de beambte het moeilijk met mijn paspoort. En 20 minuten nadat Niels door de douane heen was, krijg ik eindelijk groen licht. Yes, ik mag het land betreden. Ik ben gelukkig geen terrorist.

De koffers staan al naast de bagageband en we gaan op zoek naar een pinautomaat. Die vinden we, met een mega lange rij. Daar hebben we geen zin in, dus op naar de trein. Het kaartje wat we willen moet contant betaald worden, dus toch maar weer terug naar de geldautomaat.

         

We hebben wel alle tijd, want we kunnen pas om 15.00 uur ons appartement in. Geld wordt gepind, treinkaartje gekocht en om 10.56 uur rijden we het vliegveld af. Niels geniet van het uitzicht, ik bekijk alles vanuit de binnenkant van mijn ogen. Als we van trein naar metro moeten overstappen, lopen we naar buiten.

We komen midden in de laatste helft van de Osaka marathon terecht en blijven even kijken. Daarna gaan we op zoek naar iets te eten. We vinden een druk straatje met verschillende eetstalletjes en gaan de deeg-balletjes uitproberen. We krijgen er 8, met 4 verschillende garnituren. De balletjes zijn gevuld met inktvis. Vies zijn ze niet, maar ook niet echt voor herhaling vatbaar. Ondertussen kijken we hoe de laatste renners van de marathon binnenkomen. Omdat het nog vroeg is gaan we op zoek naar een geocache bij een tempeltje. Met rolkoffer en backpack wandelen we wat rond tot we geen zin meer hebben. Dan pakken we de metro naar ons appartement. Dat hebben we via airb&b geboekt. We hebben goede instructies ontvangen en ook geen probleem om het adres te vinden. We zitten om de hoek van het metrostation. We zijn ruim een uur te vroeg, maar hopen dat de sleutel voor ons klaarligt. We openen het postvakje met de opgeven code en daar ligt een sleutelkluisje in. Ook daar hebben we een code van ontvangen en als deze open is, komen er 2 sleutels tevoorschijn en kunnen we naar binnen. Ons appartement is op 8 hoog. Het bestaat uit een halletje met daarin een schoenenkast, een kast met wasmachine, een keukentje, de deur naar het toilet en de deur naar de douche. Dan is er een deur naar de huis/slaapkamer, met inbouwkast, koelkastje, magnetron en tv. Het bed staat tegen de schuifpui naar het balkon en de (slaap)bank staat er aan de andere kant tegenaan. Het is niet groot, maar van alle gemakken voorzien.

We bekijken de portable hotspot op de kamer, loggen in en hebben internet. De koffers worden uitgepakt en we gaan even een dutje doen. Om 17.30 uur gaat de wekker weer.

Inmiddels is het donker aan het worden. We wandelen door de buurt, verkennen de winkeltjes en komen uit bij een klein restaurantje. Niels besteld kip met cashewnoten, ik een milde maaltijdsoep. Het smaakt voortreffelijk, de rekening is laag en de bediening enthousiast. We hebben voor onder de 15 euro met z'n tweetjes gegeten en ik heb nog een zoen op m'n wang gekregen van de serveerster. Omdat het nog redelijk vroeg is lopen we na het eten nog verder door de wijk. We vangen wat Pokémons en vinden nog 3 geocaches. Om 22.00 uur is het over. We halen nog een beker yoghurt voor het ontbijt voor morgenochtend en gaan terug naar het appartement waar we meteen gaan slapen.

We zijn vroeg wakker, maar starten op ons gemakje. Rustig ontbijten en rommelen. Verslag gemaakt en geocaches uitgezocht. Om 9.15 uur verlaten we het appartement. We kopen een dagkaart voor de metro en gaan naar Osaka Castle.

Hier wandelen we heerlijk door het park. Het is lekker weer, niet te koud, niet te warm, bewolkt met een redelijk felle lucht. Onze eerste cache vinden we bij een beeld van 2 dansende meisjes. Via de geocaches lopen we het hele park door. Het is rustig in het park en we zijn best verrast als we ergens een viool horen. Midden in het bosgebied staat iemand gewoon te oefenen. Grappig. Als we het park verlaten en de brug over de slotgracht nemen wordt het wat drukker. Hele klassen kinderen met dezelfde petjes op zijn op schoolreisje. Het plein voor het kasteel is druk bezet met eettentjes en foodtrucks. Midden op het plein ligt een tijdcapsule. Deze is in 1970 gebouwd en bevat meer dan 2000 artikelen van de 20ste eeuw. De bedoeling is dat het 5000 jaar blijft liggen en pas in het jaar 6970 de capsule geopend wordt.

Na het kasteel komen we bij een winkelcentrum uit. Hier eten we een gevulde crêpe (1 met custard en 1 met blauwe bes en slagroom) en doen we wat boodschappen in de grote supermarkt. Via Google translate kunnen we een foto maken en zo lezen of het pak wat we in de handen hebben melk, yoghurt, karnemelk of room is. Erg handig.
Als we uit geshopt zijn, pakken we de metro naar het Centraal station. Hier halen we onze bestelde treinkaartjes op voor het 5 daagse abonnement. Dit gaat morgen in en dan gaan we wat andere plaatsen bezoeken. Als we de kaartjes hebben gaan we terug naar het appartement. Tijd voor een power-nap.

Na een uur zijn we weer op de been. We gaan trammetjes kijken in het zuiden van de stad. Bij de tramhalte zien we een leuke boog naar een autovrij winkelgebied. We nemen er een kijkje en het blijkt dat we in een groot restaurant gebied zijn aangekomen. Mooi, het is etenstijd. De meeste restaurants hebben eten op een stokje,een soort saté. We kiezen een restaurant uit en met Google translate en gebaren komen we een heel eind. We bestellen een gemixt menu, wat losse stokjes en sojabonen voor het groen. Aan de stokjes zit rund, kip, varken zalm, garnaal, maar ook aardappel, kwarteleitjes, lotus, aubergine, kaas en rijst. Er is een flinke keuze. Alle stokjes zijn in deeg gedoopt en gefrituurd. Je moet de stokjes dopen in een flinke bak met sojasaus (1x, want de bak wordt door iedereen gebruikt). Het smaakt ons erg goed. We blijken in een gespecialiseerd gebied te zijn beland. Er zitten ruim 80 restaurants die de stokjes verkopen. Vooral bedoeld als makkelijke en snelle hap voor de werklui zonder tijd. Tegenwoordig ook ontdekt door de toeristen. Na het eten gaan we nog bij een ander trammetje kijken, we wandelen nog weten zijn om 22.00 uur weer terug op de kamer.

Vandaag zo'n 18 kilometer gelopen

We zijn weer voor de wekker wakker, ontbijten rustig en maken ons klaar voor een dagje Kyoto. Of tenminste, we gaan naar een tempel in de buurt van Kyoto, in de bergen. We weten hoe we er moeten komen, overgenomen uit de lonely planet, dus dat moet goedkomen. Met de JR - treinpas kunnen we er bijna helemaal komen. Eerst met de metro hier twee stations, dan op de ringlijn naar het centrale station van Osaka, overstappen op de lokale trein naar Shin-Osaka. Hiervandaan de favoriet van Niels, de Shinkansen oftewel de bullettrein naar Kyoto die een kleine 300km per uur gaat, een lokale JR-trein en dan als laatste een lokale trein naar de tempel. Al met al zijn we er ongeveer een uur mee bezig. We hadden uitgezocht en alleen de metro en de lokale trein zit niet in ons abonnement. Op Kyoto komen we dan toch een beetje in de problemen. Als we overstappen vanuit de bullettrein naar de JR-trein blijkt dat deze bullettrein er nou net niet bij hoort. Je moet met een gewone trein van JR hebben. Doordat de controleurs toch wat moeite hebben met de Engelse taal en wij geen Japans spreken verdraaien we, als we begrijpen dat we de bullettrein niet hadden mogen nemen, ons eerste antwoord dat we uit Osaka komen een beetje. Zeg maar, lost in translation... Nee, we hebben alleen maar foto's genomen en komen uit Nara, waar we nu ook weer naartoe gaan. En dus laten ze ons erdoor.

Bij de tempel is het druk, ook op een dinsdag. Het is één van de grootste tempels en nummer 1 toeristenattractie hier in de omgeving. We beginnen met de toeristische route omhoog. Deze gaat door honderden poorten, langs honderden shrines. Bij de eerste afsplitsing pakken we een rustiger, alternatief pad omhoog. Deze gaat in eerste instantie dwars door een bamboebos en via diverse afgelegen shrines met rare (graf?) stenen en een soort van openlucht douche en leidt ons naar een andere afgelegen shrine. Hier ligt een geocache in de buurt. Deze wordt gevonden. Omdat er wat water probleempjes zijn met de cache maken we hem waterproof. Het zou zonde zijn als ie verdwijnt. Dit is zo'n schitterende route. We vervolgen de alternatieve route naar de top. Op het punt waar we moeten afslaan twijfelen we, er is een duidelijk aangegeven route over een groter pad, maar dat is zeker omlopen of nemen we de route van de kaart, dwars door een soort van regenwoud met een miezerig paadje steil omhoog. We besluiten voor het avontuur te gaan en pakken het smalle bijna niet aanwezige pad omhoog. Op sommige plekken gaan we bijna op handen en voeten door het natte woud. Het is een hele tour, maar wel heel prachtig. En dan, als we het bijna niet meer geloven komen we toch weer op het pad boven aan en hoeven we nog maar een klein stukje onder de poorten door naar de Summit. Hier is natuurlijk een shrine en mensen zijn er druk aan het bidden. Het uitzicht valt tegen, dat is er eigenlijk niet door de vele altaartjes die er staan. Ook hier vinden we een geocache. Is de klim in ieder geval niet voor niets geweest. Tijdens de afdaling, die we via het reguliere pad doen, lopen we duizenden traptreden en komen we nog een paar mooie uitzichtpunten tegen waar wel iets van de stad te zien is.

Na deze behoorlijk pittige wandeling belonen we onszelf met een bezoekje aan een echt traditioneel Japans theehuis. We mogen op de matten op de vloer plaatsnemen en kijken uit over de schitterende Japanse tuin. Niels heeft thee van groene thee blaadjes (Sencha thee) , ik heb Matchu thee besteld en krijg een kom opgeklopte thee en een klein kopje warme thee. Hierbij krijgen we allebei een Japanse zoetigheid, een groen zacht, zoetig en klef bolletje met groene thee smaak. We rusten zo'n 40 minuten uit totdat we helemaal zen zijn en nog een kwartiertje over hebben tot sluitingstijd om door de tuin te wandelen.

Dan is het tijd om terug naar Kyoto te gaan. Het Centraal station is een mega modern en mooi complex. We pakken de lange roltrap in de centrale hal helemaal naar boven en lopen op een metertje of 40 hoog de Skywalk over naar de andere kant van het station. Hier komen we op een dakterras of zoals ze het zelf noemen: the happy terrace and garden. Een stukje park op de 12de etage met een prachtig uitzicht over de stad. We vinden er een geocache aan één van de plantenbakken.

Het is tijd om een hapje te gaan eten. We Googlen een lopende band sushi restaurant en er blijkt er eentje op loopafstand te zijn. Het wordt een smul avondje. We genieten van de heerlijke verse sushi die voor ons bereid wordt. Als alle tafels om ons heen voor de derde keer bezet zijn, zitten we vol en gaan we weer op pad,terug naar Osaka en het appartement. Na een douche wordt het tijd om de handdoeken te gaan wassen. We pakken meteen wat shirts en broeken mee. De wasmachine is om half 1 klaar, ik hang alles op in het badkamertje en zet het ventilatie systeem op het knopje met kleding. Er wordt een droge warme lucht uitgeblazen en het werkt echt. 's Morgens is alle was, inclusief spijkerbroek droog.

Ongeveer 20 kilometer gelopen

We zijn niet meer voor de wekker wakker, maar het was gisteren ook laat geworden.
We gaan vandaag heen en weer naar Hiroshima, zo'n 330km verderop. Eerst naar het Shinkansen station van Osaka. Hiervandaan vertrekken alle hogesnelheidstreinen. We moeten 84 minuten reizen met de bullettrein om in Hiroshima te komen. De maximale snelheid ligt op 300km per uur. De reis gaat helaas veel door tunnels, dus we kunnen niet echt genieten van het uitzicht. Wel zien we dat we in bergachtig gebied zijn aangekomen.

Rond het middaguur komen we aan. Het museum en de monumenten liggen niet bij het station en met een oude streetcar gaan we naar het gebied. Als eerste komen we bij de Atomic Bomb Dome. Dit gebouw uit 1915 was de Industrial Promotion Hall. Iedereen die hier werkte ten tijde van het bombardement is overleden. Het gebouw heeft hevige schade opgelopen en staat nu op de lijst van Unesco werelderfgoed. Het bombardement bevond zich op 160 meter zuidelijk en zo'n 600 meter boven het gebouw. Het gebouw zelf mogen we niet in, maar je staat er behoorlijk dichtbij. We vragen ons af hoeveel radioactieve straling er is.

We gaan het eilandje op waar het Peace Memorial Park met de andere monumenten en het museum is. Bij het Childeren's Peace monument staat een grote groep schoolkinderen te zingen. Het monument is opgericht voor de kinderen van toen die op wat latere leeftijd alsnog ziek zijn geworden en gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Sadako Sasaki. Het meisje was 2 jaar toen de kernbom ontplofte. Ze was bedolven onder de "zwarte regen" maar had geen verwondingen. Ze had het bombardement overleefd. In de jaren die volgden ontwikkelde zich, was goed op school en sportief. Toen ze 11 jaar was werd ze ziek en bleek de leukemie te hebben. Het was een ernstige vorm en ze zou er niet meer van genezen. Toen ze hoorde dat origami kraanvogels geluk brengen en dat bij heel veel gevouwen kraanvogels wensen uit komen, was ze vastberaden om zelf 1000 kraanvogels te vouwen. Helaas heeft ze het niet gered en is ze overleden voordat ze bij de 1000 vogels was. Haar klasgenootjes hebben de klus voor haar afgemaakt en er is een monument gekomen voor alle kinderen die later ziek zijn geworden. Het monument heeft een kraanvogel in de bel hangen. Schoolkinderen nu vouwen kraanvogels om deze hier op te hangen.

We lopen verder het terrein over en nemen nog een kijkje bij alle andere monumenten. Ook zijn er veel monumenten van buitenlanden die geschonken zijn. Nederland heeft samen met Groot Brittannië een rozentuin geschonken. We luiden nog de vredesbel en lopen door naar de Flame of Peace. Dan zijn we bij het museum. Het hoofdgebouw wordt gerenoveerd, dus we zien een kleiner deel van de collectie. Bij binnenkomst hangen de foto's van de paddestoelwolk, gezien vanaf de randen van de stad, 1tot 40 minuten na de explosie. Daarna lopen we door een gang wat ground zero voorstelt, vlak erna. <Kapotte huizen en verdwaalde en gewonde mensen. De rest van het museum verteld verhalen van personen en hun persoonlijke bezittingen, aangetast of gedood door de bom. Velen hebben de explosie overleefd, maar zijn in de dagen of weken erna alsnog overleden. We komen tegelijkertijd met een school het museum in. Wat vooral opvalt is de stilte waarmee de kinderen door het museum gaan. Het is erg druk, maar niemand dringt of duwt, iedereen wacht rustig op hun beurt en allemaal schrijven ze ijverig in hun schriftjes. Ook het technische gedeelte komt aan bod. Als laatste worden we nog langs een tafel geleid waar een foto van Barack Obama staat, samen met de door hem gevouwen kraanvogels die hij in mei van dit jaar heeft geschonken tijdens een bezoek aan dit gebied. Opnieuw vragen we ons af hoeveel straling hier nog hangt en hoeveel straling de artikelen in het museum hebben. We hebben gegoogled en leren dat het uranium een halfwaardetijd van minimaal 700 miljoen jaar heeft. Wat inhoudt dat de straling van uranium na 700 miljoen jaar gehalveerd is en dus nog lang niet weg zou kunnen zijn. Maar bij de informatiebalie worden we verzekerd dat er hier net zoveel straling hangt als ergens anders ter wereld.

We verlaten het Peace Memorial Park en lopen langs de rivier richting het Kasteel van Hiroshima. Wij vinden Hiroshima trouwens best veel op Parijs lijken, zo met de rivier en hef soort gebouwen. Op het voorterrein van het Kasteel is een chrysantententoonstelling. Het is open tot 16.30 uur en het is 16.32 uur als we aan komen lopen. De doeken worden voor de kramen gehangen, maar we krijgen er nog iets van mee. We lopen verder het park in en zoeken nog een geocache. Het kasteel zelf staat mooi in de verlichting. We lopen wat rond totdat het tijd is om te eten. Onderweg terug naar het station vinden we een Vietnamees restaurant waar we een hapje eten. Het gerecht van Niels is niet helemaal lekker en te weinig. In had ruimschoots voldoende, dus we hebben wat gedeeld. Op het station halen we nog wat lekkers voor in de trein. Rond kwart voor 11 zijn we weer op de kamer.

Vandaag zo'n 16 kilometer gelopen.

We doen het rustig aan vandaag. Om 9.45 uur hebben we de metro naar het JR station. Als we van de metro naar de trein lopen ontdekken we een leuk overdekt winkelstraatje. We gaan er een kijkje nemen en vinden er ook een normale grote supermarkt. Gelijk wat inkopen voor de lunch gedaan en we verwonderen ons aan de rare producten.

We gaan met de trein naar Nara. Het valt op dat we weinig mensen in pak zien. Vandaag is het een nationale feestdag en zijn de kantoren dicht. Dat het een vrije dag is, merken we aan de drukte in Nara. We kunnen over de hoofden lopen. Het centrum is erg gezellig. Overal kleine winkeltjes met een hoop leven. Bij een soort van bakkertje staat een enorme rij. Ze verkopen gevulde deegballetjes en het gaat er efficiënt en snel aan toe. We willen wel zo'n bal proberen en gaan in de rij staan. De balletjes worden ter plekke gemaakt, want ze gaan een nieuwe bal deeg maken terwijl we wachten. Dit gebeurt met een leuk showtje en gelijk gaan ze weer verder met de verkoop. Ik vind het niet lekker, Niels vind het niet vies.

We lopen verder en komen bij een gigantische pagode, 5 etages en de een na grootste van Japan. Er hoort ook een levensgrote gouden Boedha bij dit tempelcomplex, maar aangezien de hal waar die staat nu gerestaureerd wordt slaan we dat over.

We lopen verder naar het Nara-park. Dit is het park van de hertjes. Ze zijn tam en je mag ze met speciale koekjes voeren. Ook hier is het nog steeds erg druk. Er zijn diverse evenementen aan de gang. De hertjes trekken zich er niets van aan, die lopen en liggen gewoon waar ze willen. Om de drukte te ontlopen willen we een wandeling door het achterste gebied van het park maken. Hier liggen ook diverse geocaches. Tegen de tijd dat we bij de eerste cache aankomen is het al 15.30 uur. De tweede cache kunnen we niet vinden. We zijn eigenlijk ook wel moe en besluiten om terug te gaan. Nog eens 8km lopen gaat gewoon even niet. Het laatste stuk terug pakken we de bus naar het treinstation. In de trein kunnen we ons weer lekker opladen en bij het overstapstation gaan we naar buiten, op zoek naar een restaurant. Het is dezelfde buurt als waar we vanmorgen liepen.

We vinden een klein eettentje. Er wordt aan de straat verkocht voor take-out, maar ze hebben ook 3 tafeltjes staan. We scannen de kaart met Google translate en bestellen een soort gevulde pannenkoek/omelet met kaas, een portie kip, frietjes en groene boontjes. Het smaakt ons goed, maar is net wat teweinig. We bestellen allebei nog zo'n pannenkoek/omelet en zitten dan goed vol. Voor 15 euro hebben we goed met z'n tweetjes gegeten. Na het eten gaan we nog naar de supermarkt voor brood voor morgen en pakken we de metro terug naar ons appartement.
Vandaag hebben we weer zo'n 17 kilometer gelopen

Vandaag blijven we in en rond Osaka. We beginnen wandelend. Door de smalle straatjes met authentieke Japanse huisjes en al zoekend naar geocaches. We kunnen ze niet allemaal vinden, maar het brengt ons wel op leuke plekjes. Vooral de aparte shrine, midden op de weg is indrukwekkend. We leren dat een Sou een oud Japans traditioneel huis is wat nu soms in gebruik is als winkel en we zoeken een geocache bij de boom van God. De cache vinden we, de boom is verdwenen. We komen weer bij een overdekt winkelstraatje. Deze zijn er veel hier. De geur van eten komt op ons af en we eten een saté stokje. Er liggen er weer veel verschillende, maar met de Google translate komen we erachter wat kippenvel, kippennek, kippendij of de hele kip is.

We komen al geocachend op het dak van een parkeer garage terecht. De zon schijnt, het is er windstil, volkomen uitgestorven en leeg, dus dat is de perfecte plaats voor de zelf meegebrachte bammetjes.

Na twee uur wandelen en cachen komen we bij het JR station waar we op de ringlijn stappen. Op alle stations op deze lijn liggen caches verborgen. Ook is er een Wherigo geocache op deze lijn, dus we vervelen ons niet. Tenminste dat is de bedoeling. Na een cache of 6 zijn we het zat. Elke keer de trein uit, cache pakken en loggen en dan weer wachten op de volgende trein. Zo zij de we lang bezig. We laten de caches op het station voor wat het is en rijden de looplijn helemaal rond. Dan hebben we alle punten die we nodig hebben voor de cache. Deze blijkt bij het kasteel te liggen. Die gaan we zondag zoeken. Nu door naar Kobe. We hopen hier een mooie kust te zien.

De trein naar Kobe doet er ongeveer 25 minuten over. In Kobe lopen we naar de kust. Er is een grote Mall, een boulevard en industrie aan de kust. We lopen over de boulevard als het donker begint te worden. De zon zien we niet de zee in zakken, er is helaas geen vrij uitzicht over de zee. We zoeken nog wat geocaches en gaan eten bij Fisherman's Wharff, een modern all you can eat in ėėn nagemaakte oude loods. We eten ons buikje overvol voordat we weer terug naar het station wandelen. Waar het voor 11 uur 's avonds verschrikkelijk druk is...

Vandaag zo'n 18 kilometer gelopen.

We gaan de natuur weer in, naar Arashiyama. Het is een bekend natuurgebied in de bergen ongeveer anderhalf uur hiervandaan, via Kyoto. We hebben bedacht dat we niet zoveel gaan wandelen, maar fietsen gaan huren. En omdat we in de bergen zijn, worden het elektrische fietsen.

Om 12.00 uur zijn we bij de verhuurder. We moeten de fietsen om 17.00 uur weer inleveren. In het bamboebos mag je niet fietsen en een bezoek aan de "grote tempel" wordt helemaal afgeraden. We starten wel die richting op, maar het is er zo gigantisch druk dat we het bezoek inderdaad maar overslaan. Een bamboebos is prachtig om te zien, maar dit was meer een toeristische attractie dan een natuurgebied. We hebben een paar jaar geleden bij Tokio ook in een bamboebos rondgewandeld en daar waren we alleen. Dus nu op naar de bergen.

Door de bergen rijdt ook een toeristen treintje. We gaan al geocachend en puffend de bergen door. De uitzichten zijn mooi. Van bovenaf is de rivier beneden in het dal mooi te zien. We stoppen bij elke cache onderweg en kunnen de meeste ook vinden. Ondanks de elektrische fiets zijn sommige stukken behoorlijk pittig en soms zelfs te steil. Onderweg komen bij een tussenstop van de scenic railway, Torokko Hozukayo. We maken er foto's, vinden de geocache en kijken naar de voorbij komende boten over de rivier. Dat is ook een leuke manier om de omgeving te verkennen. Dan komt er ineens de trein aan. Er wordt een soort toneelstukje op het perron gespeeld en de trein gaat weer verder. In of uitstappen is er niet bij.

We fietsen door tot het JR treinstation Hozukayo. De geocache hier kunnen we niet vinden. Inmiddels is het 15.00 uur en vinden we het tijd om om te keren. Op de terugweg blijven we nog even pauzeren bij een mooi uitzichtpunt. Hier treffen we ook een "mysterie" geoacche aan, die je eigenlijk alleen op basis van foto's zou moeten kunnen vinden.

De terugweg blijkt een stuk sneller te gaan dus we kunnen het rustig aan doen. Om 16.45 uur leveren we de fietsen weer in. We lopen nog naar de tempel die nu het rustiger is en met de ondergaande zon er prachtig bij ligt. De bomen kleuren rood en glanzen mooi. Ondanks dat er een heleboel pokestops zijn, hangen er posters dat Pokémon-go verboden is om hier te spelen.

        

Na de tempel gaan we naar het dorp toe. In de winkel en restaurant straten is het gezellig druk. We wandelen op ons gemak terug naar het JR station en pakken de trein een paar haltes naar Nijo. Hier zit vlak naast het station een sushi restaurant met lopende band verteld Google ons. Daar aangekomen blijkt het de keten te zijn waar we toen we in Tokio waren ook hebben gegeten. We halen een nummertje uit de machine. De wachttijd is 45 minuten.
Ondertussen gaan we nog even kijken in de winkel naast het restaurant. Na een uur is er eindelijk een plaatsje voor ons vrij. Maar de sushi en de rest was het wachten waard. Er is een display waar je bestellingen mee kan doe en dan komt het via een tweede lopende band naar je toe. Naast sushi eten we ook koude zoete aardappel en een cheesecake voor toetje. En alle sushi is 100 yen, dus ook niet duur. Na het eten reizen we terug naar ons appartement en is het bedtijd tegen de tijd dat we daar aankomen.

Vandaag 12 kilometer gelopen en ongeveer 15-20 kilometer gefietst

De laatste dag van deze vakantie. Het is een druilerige grijze en bewolkte dag. Niet echt warm ook en er staat een flinke wind. We draaien nog een was en hangen het te drogen in de badkamer. In de badkamer is een apparaat aangebracht dat als afzuiger / bijverwarming dient. Van de week was de spijkerbroek van Niels in 1 nacht droog... Na het ontbijt gaan we weer naar het Osaka Castle. Hier zijn we vorige week ook geweest, maar er liggen nog een aantal geocaches die we willen doen en het is gewoon een mooi en rustig gebied.

Als we aankomen blijkt het niet rustig te zijn. Er is een Meat festival en er is een soort van parade aan de gang. Wel erg gezellig. We blijven er plakken. De praalwagens worden door groepen mensen voortgetrokken en komen één voor één op met dans en muziek. We lunchen met zalige beef stukjes. De lekkerste die ik ooit heb gegeten. We kijken nog naar het voorstellen van de praalwagens voor we doorgaan en de laatste caches in dit gebied gaan zoeken.

Het vinden van die geocaches wil niet lukken. We zoeken en zoeken, maar vinden niets. Omdat het in deze hoek vandaag niet wil lukken verkassen we naar een ander deel van de stad. We komen in het zakengebied uit. De geocaches liggen in de buurt van een aantal bijzondere gebouwen, gebouwen uit 1920 tot 1935 in een westerse stijl, midden in een spiksplinterniewe wjk die net zo goed in de VS had kunnen liggen. Ook hier vinden we de geocaches in eerste instantie niet, tot ik opeens een verstoptrucje ontdek. Er wordt hier vooral met hele platte cache behuizing gewerkt wat achter een magnetische plaat, tussen twee platen of als een (waarschuwing)briefje ergens aan een hek. We gaan nog even terug naar de eerste paar in dit gebied en ja hoor, nu vinden we ze wel. Bij een brug vinden we naast een geocache ook een stel aparte beestjes. Het lijken hele kleine kolibries of juiste grote insecten. We proberen ze op de gevoelige plaat te zetten, wat nog niet zo makkelijk gaat. Uiteindelijk hebben we een paar honderd foto's gemaakt waarvan er 5 gelukt zijn. Na een speurtocht op Google blijkt het om de Coffee Bee Hawkmoth te zijn. In het Engels valt het onder de motachtigen, in Nederland valt het onder de vlinders.

Omdat het gebied niet heel erg inspirerend is, gaan we naar weer een volgend deel van de stad voor een hapje eten. We besluiten om naar Namba te gaan, het gebied waar we op de eerste dag naar de Marathon hebben gekeken. We komen uit bij een typisch Japans restaurantje aan de Namba Walk. Hier overheersen de restaurants met de gefrituurde deeg gerechten. Toch erg leuk dat we steeds weer wat anders eten, maar dat het allemaal toch echt traditioneel Japans is. Na het eten gaan we rechtstreeks door naar het appartement. De was is droog en de koffers worden ingepakt. Nog 1 nachtje in dit appartement en dan is ons Japanse avontuur alweer voorbij.

De wekker gaat vroeg, om 6.15 uur. Een klein uurtje later verlaten we het appartement en gaan we met de metro naar Namba. Hier stappen we over op de airport trein. Omdat we via Namba reizen, kunnen we het Nankai kaartje kopen. Dat is 1 kaartje voor de metro gecombineerd met de airport trein voor 1000 yen. De reistijd is iets meer dan een uur. De advies route gaat niet via Namba, is een paar minuten sneller, wat duurder en je moet 2 kaartjes kopen die je niet uit dezelfde automaat op het metrostation kan krijgen. Dus het Nankai kaartje leek ons beter.

Op het vliegveld gaat alles redelijk voorspoedig. We wachten ongeveer 45 minuten voor de veiligheidscheck en hebben genoeg tijd om bij de gate nog even de telefoons op te laden. De vlucht is bijna 12 uur en we kijken verschillende films. Slapen lukt niet.
Japan op deze manier is ons erg goed bevallen. We weten het nu zeker, hier willen we echt nog naar terug.