Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

“ En natuurlijk geocachen.”

- Niels en Inge

We gaan weer aan een nieuw avontuur beginnen. Vandaag vliegen we naar Washington DC.
We hebben gisteren allebei nog gewerkt, waardoor we pas laat zijn gaan inpakken en naar bed zijn gegaan. Toch ben ik al lang voor de wekker wakker. We pakken de trein van 8.38 uur naar Schiphol. Inchecken hebben we gisteravond nog wel kunnen doen, dus het is even alleen de bagage afgeven. We hadden horrorverhalen gehoord over lange wachttijden bij de vernieuwde centrale handbagage en persoons controles op Schiphol, maar eigenlijk gaat dat in een rap tempo. Er zijn veel banden open en weinig reizigers.

Om 11.15 uur moeten we bij de gate zijn. Dan begint het boarden. Als we er om 11.18 uur zijn, dan is de hal al zo goed als leeg en mogen we meteen doorlopen. Boardingpas wordt gecontroleerd en aangezien ik er erg gevaarlijk uitzie, wordt ik er nog even apart genomen voor ik het vliegtuig in mag. Een speciaal papiertje wordt langs mijn kleding en handen gehaald en in een machine getest. Als ik vraag waar het voor is, dan blijkt het een explosieven test te zijn. Ik wordt helemaal schoon bevonden en mag instappen.

De vlucht verloopt redelijk relaxed. We hebben dit keer geen lange benen plekken, maar zitten ergens bijna achteraan. Het vliegtuig is niet zo heel groot. De indeling is 2 - 3 - 2 stoelen. Niels aan het raam, ik bij het gangpad. Het is erg rustig in het vliegtuig, geen kleine jankende kinderen en half vol. We vertrekken een minuut of 5 te vroeg en komen na ongeveer 9 uur vliegen, 20 minuten te vroeg aan in Washington. Onderweg weinig gedaan. Niels heeft zich wat verveeld, ik heb mijn achterstand in het lezen van tijdschriften een beetje ingehaald, van oktober tot half december.

Aangekomen in Washington DC komen we als laatste het vliegtuig uit. Op de een of andere manier hebben we iedereen ingehaald voor de douane, want als we daar aankomen is de hal zo goed als leeg. Wel is het redelijk druk bij de scan apparaten waardoor we besluiten om niet digitaal te gaan, maar gewoon gezellig naar een douanebeamte. We hoeven niet eens te wachten, maar kunnen meteen doorlopen. We lopen wat vertraging op bij de bagageband, die is nog leeg. Als we na 5 minuten nog geen koffers, maar ook nog steeds geen medepassagiers zien, worden we een beetje onzeker. Niels gaat op onderzoek uit. Op het moment dat hij alle bagagebanden heeft gehad, rollen de eerste koffers uit Amsterdam de band op. En daar zitten die van ons ook meteen tussen. Op dat moment zien we ook de eerste medepassagiers eraan komen en weten we dat we ergens tussen het verlaten van het vliegtuig en het lopen naar de bagageband iets veel sneller hebben gedaan dan hun.

We lopen met de spullen naar buiten waar het busje van Alamo al aan komt rijden. Ook bij het ophalen van de auto is er niemand voor ons. Wat loopt het allemaal voorspoedig. De rit naar het hotel is kort, nog geen kwartier. Het is schitterend zomerweer, met 27 graden uitzonderlijk warm. Bij het hotel aangekomen wachten we even op de kamer tot het 17.00 uur is. Dan gaat het zwembad open en nemen we een duik. Nou ja, duik... het is behoorlijk koud water, dus na 10 minuten zijn we genezen. Nog even snel douchen en dan naar het winkelcentrum. Eerst een nieuw Pebble horloge voor Niels halen, dan wat te drinken kopen en daarna eten bij een Mexicaans fastfood restaurant. Om 20.30 uur zijn we terug op de kamer. Niels gaat meteen slapen, ik schrijf het verslag en volg een uurtje later.

Fairfiels Inn & Suites Dulles Airport Chantilly
Chantilly, Virginia
$ (bij de vlucht)
17,6 mile gereden

Wat een ellendige nacht. Niels heeft het tot half 4 geslapen, ik heb echt elk uur gezien. Om 7.00 uur staan we op en begeven we ons naar beneden voor het ontbijt. We verwachten er weinig van, maar het valt ontzettend mee. Muffins, bagels, brood, eieren, wafels, cereals, vers fruit, yoghurt, echt van alles is aanwezig. Dit maakt de slechte nacht weer goed.

Om 9.30 uur staan we bij de telecom winkel voor een prepaid simkaart voor internet. Het is toch wel handig als we een cache niet kunnen vinden, dat we dan kunnen opzoeken of er de laatste week nog iets is veranderd. We hebben uitgezocht dat Verizon de beste dekking heeft in West Virgina. De rest is alleen rondom de snelwegen, dus daar hebben we niets aan. Gewapend met onze nieuwe en oude telefoontoestellen gaan we naar binnen. Alles wordt gecontroleerd, maar het blijkt dat geen van de toestellen geregistreerd staan om het Verizon netwerk op te mogen. Heel complex verhaal, want het toestel van Niels heeft wel de juiste band, maar het schijnt toch niet te lukken. Dus op pad zonder internet, nu Niels niet meer vanuit zijn oude abonnement in Amerika kan internetten. Ja, het kan natuurlijk wel, maar daar moet je dan de hoofdprijs voor betalen en daar hebben we ook weer geen zin in.

We hebben geen zin in een grote stad, dus laten we Washington voor wat het is en rijden we de natuur in. We komen uit bij een mooi divers natuurgebied met een hoop geocaches. Achter een groot kantoren terrein ligt een ingang voor de bossen. De eerste serie die we doen, zijn 9 geocaches waaronder de een na oudste van Virginia (januari 2001) en een aantal Ranger Rick caches die zijn neergelegd door de Nationale Wildlife Refuge. Onderweg komen we een hoop mountainbikers en een aantal hardlopers tegen. Sportief gebied hier. We bewandelen de heuvelachtige paden en vinden alle 9 geocaches. Onderweg genieten we van alle vogels en eekhoorntjes en zien we zelfs al vlinders. Het weer is mooi, ongeveer 20 graden.

Na 3,5 km zijn we weer terug bij de auto. We halen een broodje bij een deli en nemen deze mee naar de andere kant van het park. Hier gaan we eerst rustig lunchen. Dan pakken we nog een aantal geocaches, allen onder 1km van de auto vandaan. Als laatste vandaag nog een wandeling. Eerst een tradi en daarna een multi. Het eerste punt van de multi wordt gevonden, maar het tweede punt levert heel wat meer problemen op. We zoeken bijna een uur, maar kunnen het echt niet vinden. Op zo’n moment zou je heel graag internet bij je willen hebben, zeker omdat toen we in het hotel weer internet hadden, we de cache hebben opgezocht. Het blijkt dat de cache gearchiveerd is, er dus niet meer ligt. Voor niets zo lopen zoeken.

Als ook de laatste cache niet gevonden kan worden, vinden we het wel goed. We hebben voldoende gelopen voor vandaag en gaan terug. Fijn in de spits, dus lekker in de file. Als we halverwege een supermarkt vinden, gaan we de file uit en doen we boodschappen. Terug op de kamer worden alle caches van vandaag verwerkt, het verslag gemaakt, een overnachting voor morgen geboekt en eten we een magnetronmaaltijd met als toetje een donut. Lekker! Daarna nog wat tv kijken en vroeg naar bed.

Fairfield Inn & Suites Dulles Airport Chantilly
Chantilly, Virginia
$ (bij de vlucht)
32,6 mile gereden

Vanacht wat beter geslapen en wat meer uitgerust. Mag ook wel na zo’n actieve dag buiten als gisteren. Ik sta om 6.45 uur naast het bed. Bij het ontbijt is het een drukte van jewelste. Het hotel zit vol met militairen en “hobby” militairen, en allemaal zitten ze opgedoft aan het ontbijt. Vermoedelijk zijn ze hier voor het afscheid van Nancy Reagan, die afgelopen week is overleden.

Nog voor 9.00 uur zijn we helemaal opnieuw ingepakt en klaar om te vertrekken. Na het uitchecken pakken we eerst een geocache naast het hotel. Vandaag wordt het een autorij dag en zullen we niet veel geocachen onderweg. We vertrekken op ons gemak richting het groene gebied op de kaart. Bij het Visitors center komen we erachter dat een deel van het groene gebied het Shenandoah National Park met de Skyline drive is. Een National Park betekent entree betalen. Normale entree is $40,-. We besluiten meteen maar een Nationale Parken jaarkaart te kopen van $80,-. Hiermee kunnen we in alle Nationale parken van Amerika het komende jaar. We zullen er nog meer tegenkomen, dus dan is dit makkelijker en waarschijnlijk ook voordeliger.

Het is nog winter en dat is te zien ook in de natuur. Ondanks dat het de afgelopen dagen en ook vandaag lekker warm is geweest, zie je de restanten van de winter. Hier en daar nog een plakkaat sneeuw, bruin platgedrukt gras en hele kale bomen. Echt alle bladeren liggen nog op de grond, niets hangt er meer in de bomen. Het is mooi om te zien, maar ik denk dat als het net even iets groener is, dat het dan mooier is.

We stoppen bij de Stone Man waar we de little Stone Man wandeling gaan doen. Onderweg mogen we vragen beantwoorden voor een geocache. Het wandelpad best rotsachtig en gaat flink omhoog. Toch is het goed te doen en lopen we over de eerste kilometer omhoog 14 minuten. Netjes!
Boven, bij de cliffs, genieten we van het uitzicht en eten we wat voor we de afdaling inzetten. We hebben bijna 4km gelopen op deze route. Verder bezoeken we nog het Visitorscenter.

Het park is echt het park van de vergezichten. Om de paar kilometer kom je wel een parkeerplaats tegen om van de vergezichten te genieten. Het is zaterdag en dat merk je. Voor het laagseizoen zijn er best nog wel veel bezoekers. De een rijdt wat sneller en asiocaler dan de ander. We worden ingehaald door een supersnelle Ford Mustang, levensgevaarlijk met al die bochten. Een paar minuten verderop zien we een politieauto staan die op snelheid staat te controleren. Weer een stukje verder staat een tweede politieauto, met zwaailicht, en de snelle mustang. Kijk, van zo’n beleid wordt je vrolijk. Je ziet iemand een overtreding begaan en je ziet dezelfde persoon er gestraft voor worden. Dan bedenk je de volgende keer toch wel twee keer voor je te hard gaat rijden.

We rijden de hele Skyline Drive af en verlaten het park via de Zuid – uitgang. Het is nog ruim 2 uur rijden naar het hotel. We zien nu meer hertjes hier, dan dat we in het park gezien hebben, maar dat kan ook aan het tijdstip liggen. Bij King’s Popcorn halen we 2 smaken popcorn (Maple syrup en cheese) die we onderweg lekker oppeuzelen. De tomtom heeft de lokatie van het hotel verkeerd. We weten dat we in de buurt moeten zijn, maar waar precies is de vraag. Dan maar via het adres in de tomtom zoeken, in plaats van de naam. Het huisnummer kent tomtom niet, maar de straat wel. Het is 3 mijl verderop. We rijden naar de juiste straat en moeten dan nog heel even zoeken voor we het hotel vinden. Inchecken kunnen we doen bij het diner-restaurant, die naast het hotel is gelegen. Inmiddels is het 19.00 uur geweest.

Heel vriendelijk is het personeel niet, maar we kunnen inchecken. Spullen de kamer op en terug naar het diner voor het avondeten. Mijn eten komt in drieën, dan van Niels wel in één keer. Na het eten gaan we op de kamer nog even aan het verslag werken en de foto’s ordenen. We moeten vannacht een uurtje inleveren, dus zetten we de wekker alvast vooruit voor we gaan slapen. Het is ineens half 1.

Oak tree Inn
Low Moore, Virginia
$63,80 inclusief tax via Expedia
238.4 mile gereden

We proberen wat uit te slapen, maar om 7.45 uur staan we toch op. We ontbijten in de kamer met een klein ontbijt dit keer. We krijgen contact met de B&B die we voor morgen hadden gereserveerd. We willen eigenlijk vandaag daar al naar toe. Gelukkig kan dat. Het wordt vandaag een regenachtige dag en dan kan je beter in de auto zitten dan buiten lopen vinden we.

We checken op ons gemak uit, en gaan op zoek naar de 3 caches in de buurt die favoriet zijn bij de geocachers. De eerste brengt ons naar een levensgrote KingKong en Buffel bij iemand in zijn tuin. De tweede is een mooie covered bridge bij een park en de derde is verdwenen.

We rijden door naar Beckly. Hier gaan we naar de AT&T winkel. We hebben gezien dat AT&T toch nog wel een redelijke dekking heeft in West-Virginia, dus we gaan nog 1x proberen om een simkaart te krijgen voor onze eigen telefoon. Het is druk, maar we verdoen de tijd door met een Virtual Reality Bril te spelen. Cool!
Als we aan de beurt zijn wordt er ergens van een collega een micro simkaart geritseld, deze wordt in onze telefoon gedaan en voila, internet. AT&T werkt dus. Nu nog een plan uitzoeken. Aangezien we geen telefoon of SMS tegoed nodig hebben, kiezen we voor een data only (tablet) plan. En dan gaat het mis. Blijkbaar kan een alleen data plan niet in een telefoon. Het werkt dus niet. We moeten er ook nog telefoon bij kopen. Officieel kan het data only verkochte plan niet omgezet worden, maar er worden wat truukjes uit de kast gehaald en na 1,5 uur en met bijbetaling van nog eens $26,50 worden we eigenaar van 2 gig data en onbeperkt bellen / smsen in US, Mexico en Canada.

Gelukkig regent het de hele tijd en hadden we toch niet veel anders te doen. We vervolgen onze weg naar Williamson. Vanaf Beckly is het alleen nog maar lokale wegen, dwars door de bergen. De natuur is mooi als je door de afvalberg heen kijkt. Wat kunnen mensen toch vervuilen. Overal liggen plasic zakjes, bekers, flesjes, papier en nog veel meer troep. De bomen in de rivier zijn behangen met vuilnis.

Op een half uur afstand van de B&B begint de eerste geocache trail. Inmiddels is het opgehouden met regenen, dus we gaan alvast een begin maken. De eerste vinden we, van de tweede vinden we alleen de resten, de derde vinden we ergens op de grond, de vierde ligt er helemaal niet meer, de vijfde vinden we, samen met een losse cache op de grond, de zesde is er weer niet. Hier worden we niet vrolijk van. We stoppen ermee en besluiten om eerst maar eens bij de B&B te gaan informeren wat er aan de hand is.

We komen om 18.30 uur aan bij de B&B. Aan de deur hangt een envelop met een briefje en de sleutels voor onze kamer. Ze zijn even weg, maar zullen zo weer terug zijn. We gaan op onderzoek uit. Het huis van de B&B is het 1 na oudste, nog helemaal overeindstaand, huis van Williamson. Het is met karakter ingericht, echt oud en countrystyle. We zijn nog alles aan het bekijken als de eigenaren eraan komen. Nadat we de spullen uit de auto hebben gehaald en een praatje met de eigenaren hebben, gaan we wat eten bij de Dairy Queen (alleen eigenlijk omdat ze hier de lekkerste ijsjes hebben). Helaas is mijn favoriete smaak uit het assortiment gehaald. De salty caramel and chocolate is een goede vervanging.

Terug in de B&B gaan we in de “ontbijt”kamer zitten met de laptops. Ik schrijf het verslag, Niels gaat met de geocaches aan de slag. De eigenaren, Chris en Jessica, komen erbij zitten. We hadden gevraagd hoe het zat met het onderhoud van de trail, maar het blijkt dat de trail van iemand anders is. Chris en Jessica hebben de B&B afgelopen december overgenomen en de oude eigenaar is van de geocaches. Zij hebben zelfs pas 1x gegeocached. Ze hebben wel om uitleg en dergelijke gevraagd, maar daar is het nog niet van gekomen. We komen er wel achter wat er waarschijnlijk met de caches is gebeurt. In de sneeuw periode zijn alle caches ondergesneeuwd en heeft de sneeuwruimer waarschijnlijk de palen waar de caches aanzitten omvergereden. Die palen zijn nog niet gerepareerd, dus de caches kunnen ook nog niet gerepareerd worden. We spreken af dat we een inventaris doen van wat er nog wel in tact is, wat stuk is en wat helemaal vermist is.

Verder wil Jessica graag met ons mee een dagje geocachen, omdat ze graag wil leren wat het is. Nu ze de B&B over hebben genomen, wil ze ook de geocaches overnemen. Dinsdag is ze vrij, dus dan gaat ze met ons mee. Gezellig (hopen we).
Na de gezellige babbel gaan we eerst nog even de rest van het huis verkennen (er zijn nu geen andere gasten), daarna nog even het verslag afmaken en Niels gaat verder met de geocaches op de laptop. En dan is het eigenlijk alweer erg laat.

Hatfield McCoy House Inn
Williamson, west Virginia
$250 voor 3 nachten, inclusief geocache pakket
$400 voor 5 nachten
192.8 Mile gereden

Het is nog niet helemaal licht als we om 7.30 uur opstaan. Buiten is het mistig, maar als het goed is wordt het een mooie dag. De ontbijtkamer is gevuld met vanalles om zelf een ontbijtje naar keuze te maken. Cereals, magnetron-pancakes, brood, bagels enz. Om even voor 10.00 uur gaan we op pad. Eerst tanken en dan door naar de eerste van “the Hog” serie. Op weg daarna toe rijden we over een aantal andere caches, niet van een serie. We kunnen het niet laten en deze pikken we meteen mee.

Om 11.00 uur beginnen we dan eindelijk aan de trail. Het is een auto trail en als we alle 125 caches vinden hebben we een mooi varkentje op onze geocache-kaart. In de telefoon houden we een excelsheetje bij voor de B&B eigenaren om door te geven wat er mis is met de caches, zodat het voor hun makkelijker is om onderhoud te plegen. De eerste 17 caches liggen aan een doodlopende en rustige weg, midden in de bossen. Meteen zien we 2 hertjes de weg oversteken en in het bos verdwijnen. Ook de laatste 20 liggen aan zo'n soort weg, alleen een stukje verderop. De rest ligt aan een wat grotere, drukkere weg die dwars door de bergen gaat. Aan de zijkanten van de weg zie je mooie kleurschakeringen in de rotsen. Zoals we na gisteren hadden verwacht zijn er veel caches waar wat mis mee is. Doosje kapot, houder weg, logrolletje nat of ontbreekt, doosje weg, noem het maar op, we zijn het allemaal tegengekomen. Toch kunnen we, op 3 of 4 na, wel iets vinden (al is het alleen maar de resten van een uit elkaar gespatte cache waar een auto of sneeuwploeg overheen heeft gereden.

Als we rond lunchtijd vlakbij een cache die “moddertrappen” heet zijn, is de keuze makkelijk gemaakt. We gaan dat modderweggetje in, en zoeken een rustig plekje in de buurt van de cache uit om een boterhammetje te gaan eten. Het is werkelijk een mooi gebied. Na de lunch gaan we gestaag door met de “the Hog”trail. Rond 16.00 uur zijn we klaar met de trail. Te vroeg om al naar de B&B te gaan. We gaan door met de Historic trail. 16 caches die op of bij historische monumenten, begraafplaatsen of huizen liggen. Deze zijn redelijk makkelijk te vinden. Je moet op zoek naar vogelhuisjes. Op elk logboekje zit een soort stempel die je met krijt of potlood kan overkleuren in je boekje. Van de B&B hebben we namelijk een geocache-paspoort gekregen. Als je overal bent geweest en alle opdrachten hebt uitgevoerd, dan krijg je een hele mooie coin. Bij de tweede moeten we naar een oude begraafplaats lopen. Het is het langste stuk lopen van de hele dag, 300 meter heen en 300 meter terug. Als we de auto uitstappen, miezert het een beetje. We lopen de steile modderweg omhoog, als de regen wat meer doorzet en nog voor we boven zijn begint het toch te gieten, niet normaal. Drijfnat proberen we in ieder geval onze naam in het logboekje te schrijven. Nog veel natter komen we weer terug bij de auto. We rijden richting huis als het weer droog wordt en besluiten om toch nog maar even door te gaan. Nu zijn we er toch en is het licht.

Als het te donker wordt stoppen we. We rijden terug naar Williamson en gaan een hapje eten bij een Mexicaan. Het smaakt ons voortreffelijk. Na het eten is het terug naar de B&B, verslag schrijven en alle administratie doen van de geocaches. Inge gaat om 22.30 uur naar bed, Niels is later.

Hatfield McCoy House Inn
Williamson, west Virginia
$250 voor 3 nachten, inclusief geocache pakket
$400 voor 5 nachten
127.1 Mile gereden

We hebben goed geslapen en worden allebei pas om 8.00 uur wakker. Om 9.45 uur staan we helemaal klaar voor een dag geocachen. We gaan vandaag beginnen met het huis. Dat zijn 150 caches, in allerlei verschillende vormen en moeilijkheidsgradaties. We starten samen met Jessica en Chris van de B&B. Aan hun laten we een beetje de beginselen van geocachen en onderhoud zien. De eerste caches van het huis liggen in het centrum van Williamson. Na wat opstartproblemen komen we bij de juiste locatie. In het Coalhouse ligt de eerste, 2 rode dobbelstenen waar een slotje aanzit. Gelukkig helpt de verkoopster ons om het slotje open te krijgen, want de logica ontbreekt volledig. Je moet de dobbelstenen met kant waar de 5 zit tegen elkaar aanhouden, dan op het knopje batterij drukken, daarna gaat er een lampje knipperen. Dat knipperend lampje geeft in morse de getallen weer. Natuurlijk, dat is zo logisch... Gelukkig zijn we niet de enige die hulp erbij nodig heeft, er is nog niemand geweest die zonder hint of iets zelf het slotje open heeft gekregen.

De volgende caches verlopen wat soepeler. Er is een hoop aandacht besteed aan de caches, ze passen mooi in de omgeving en zijn erg divers. Als we net klaar zijn in de stad, moeten Chris en Jessica er even tussenuit. Ze haken later weer aan, na de wandeling. En wat voor wandeling zeg. Het ging steil omhoog, we hebben 1,5 km in totaal afgelegd en zijn 120 meter gestegen. Helaas was 1 cache niet meer aanwezig, maar toch 2 andere gevonden op deze klim. Het weer werkt lekker mee. Inmiddels is het zo’n 25 graden en is het zonnetje goed aan het branden. Als we na een uurtje terugkomen, staan Jessica en Chris bij de auto. We krijgen een zak met potjes, logrolletjes en ander reperatie materiaal voor de caches. Met z’n vieren gaan we weer verder. Aan Chris hebben we een goede, die vindt veel caches terwijl wij nog lopen te zoeken. Toch lukt het niet om alles te vinden. En dat is dan best frustrerend, want als je er eentje niet vindt, heb je een gat in het huis. Dus we moeten bij een paar nog terug met een betere hint.
Onze 6000ste cache is een bijzondere. We zijn aangekomen bij een groot hekwerk. Ik loop meteen naar een plaatje wat aan het hek hangt, kijk ernaar, voel eraan en draai het om. Intrigerend, maar ik geloof niet dat het de cache is. Chris en Jessica staan er allebei ook naar te kijken. We zoeken verder en dan komt Niels eraan. Hij loopt rechtstreeks naar het bordje. Ik zeg nog tegen Jessica dat als Niels wel een cache daar vindt, ik helemaal gek wordt. En natuurlijk vindt Niels de cache. Op het bordje staat zelfs de naam en het telefoonnummer van de B&B. En dan herkennen Chris en Jessica niet eens hun eigen telefoonnummer. Het is een mooie, knapgemaakte cache voor onze 6000ste.

Tegen 15.00 uur houden Chris en Jessica het voor gezien, ze moeten de kinderen coachen bij de voetbaltraining. Niels en ik gaan met z’n tweetjes verder. Er zijn nog wat mooie en bijzondere caches, maar ook veel caches die in de vangrail verstopt zijn, vaak op een dusdanige manier dat ze niet echt makkelijk te vinden zijn. De vangrailcaches vormen een beetje een frustratie voor ons. Gelukkig zijn er nog genoeg andere leuke caches. Zoals degene waar we een gallon water voor nodig hebben. (en gelukkig was dat niet tijdens een lange wandeling.) Of een groot zwaard in de rotsen (helaas was deze afgebroken door vallende stenen, maar het idee is super), een supergrote nano in het bos of een slim verstopte cache in een bushokje.

Als het tegen 19.30 uur te donker wordt, stoppen we. Op weg naar de B&B komen we langs een Walmart voor wat boodschappen voor morgen, ook tanken we nog even. Dan opfrissen bij de B&B en het is alweer 21.30 uur als we bij Arby’s een broodje gaan eten. Via een ijsje van de Dairy Queen rijden we terug naar de B&B. Daar hebben we een hoop administratie te doen, want alle 63 caches van vandaag worden gelogt en het verslag wordt geschreven.

Hatfield McCoy House Inn
Williamson, west Virginia
$250 voor 3 nachten, inclusief geocache pakket
$400 voor 5 nachten
65,1 mijl gereden

Weer een half uurtje later opgestaan. Zo zijn we natuurlijk nooit binnen 3 dagen klaar met de caches die we hier willen doen. We besluiten om er lekker een nachtje extra tegenaan te plakken. Het is hier goed toeven en ook het weer werkt lekker mee. Na een rustig ontbijtje stappen we vol goede moed om 10.30 uur in de auto. We gaan eerst naar een cache die we gistermiddag hadden overgeslagen, omdat we aan het eind van de middag niet het stuk wilde klimmen. Onderweg komen we al een aantal van de serie tegen, dus die pakken we ook gelijk. Om 12.00 uur beginnen we aan de klim. Het is maar 75 meter hemelsbreed, maar wat ligt het hoog en wat is het steil!

We klauteren zo goed en zo kwaad als we kunnen naar boven, zonder pad of wat dan ook. Bovenaan komen we uit bij een grot en daar ligt de cache. We hebben mooi uitzicht en nog veel mooier weer. We blijven nog even genieten, nemen wat te snoepen en gaan dan aan de afdaling (glijpartij) beginnen. In totaal leggen we de fantastische afstand van precies 1 kilometer af, maar daarbij stijgen en dalen we wel 93 meter. In totaal doen we er 39 minuten over (inclusief pauze)

Nadat we weer veilig op de grond staan gaan we verder met de route. We rijden eerst nog wat langs de highway voor de geocaches, dan komen we uit in wat achteraf weggetjes die door de dorpen lopen. Het vinden van de caches gaat goed, we kunnen alles vinden. Na de dorpen komen we uit bij een kerkhof. Daar mogen we ookal zo’n leuk steil stuk omhoog klimmen. Hier ligt in een boom een hele grote ammobox. Blijkbaar is de bliksem een keer ingeslagen, want zowel de boom als de ammobox zijn zwart geblakerd.

Na het kerkhof komen we uit bij de “mountainroof”, een groots berggebied waar de top van de bergen zijn afgegraven. Hier was vroeger dagbouw, open mijnen waaruit kolen worden gedolven. Nu is het een groot stuk braakliggend gebied waar je vooral met een quad goed kan crossen. Maar met onze auto gaat het ook heel erg prima! Lekker door de plassen, heuvel op, berg af. Leuk. Er liggen 25 caches in dit gebied verstopt, we vinden ook deze allemaal. Onderweg genieten we veel van het uitzicht en de stilte.

Als laatste hebben we nog zo’n 10 caches langs een rustige achterafweg. Hiervan is er eentje verdwenen, daar plaatsen we een reservecontainer. Dan houden we het voor gezien voor vandaag. We zijn even over half 8 weer terug in Williamson en gaan op zoek naar een restaurantje. Het restaurantje waar we wilde eten, was gesloten. We vinden een steakhouse hiervoor in de plaats. Met een heerlijk saladebuffet naast de steak en zalm, hebben we een prima maaltijd. Compleet volgegeten keren we terug naar de B&B. Er ligt een pakketje voor ons te wachten, gekregen van Wendy, de cache-eigenaar van de series die we hier doen. Als dank voor het repareren van de caches ontvangen we nog 2 grote speciale coins, 2 pathtags en nog 2 TB’s die de wereld over moeten van haar. De rest van de avond gebruiken we om het verslag te maken, de logjes van vandaag uit te schrijven en om de foto’s te sorteren. Om 24.00 uur gaan we naar bed.

Hatfield McCoy House Inn
Williamson, west Virginia
$250 voor 3 nachten, inclusief geocache pakket
$400 voor 5 nachten
69,5 mijl gereden

We staan om 8.00 uur op en om 9.30 uur rijden we weg. We gaan eerst beginnen met de wandeling van 10 geocaches die we eergisteren hebben overgeslagen. Gezien de ervaringen van de afgelopen dagen, kan het nog best een pittige wandeling worden. Dat valt gelukkig mee, of zijn we het inmiddels gewend? We parkeren aan de kant van de weg, halverwege een berg. Hier pakken we het pad omhoog. Het is een goed pad, breed en niet te steil. We lopen zo’n 2 kilometer waarbij we 130 meter stijgen, naar de laatste cache aan dit pad. Onderweg komen we ontzettend veel sporen van herten tegen, en we zien er ook eentje in het bos weghuppen. De caches spotten we op de heenweg al, mooie vogelhuisjes aan de bomen. Het is op dit “vroege” uur nog wat aan de frisse kant, zeker als we in de schaduw lopen. In de zon is het heerlijk, maar het is een stuk koeler dan de afgelopen dagen.

Na de wandeling bezoeken we nog 2 caches die we eerder niet konden vinden, of overgeslagen hadden. De eerste laat zich nog steeds niet zien, de andere vinden we in een goede staat. Daarna pakken we de route van het huis weer verder op bij nummer 129. Het brengt ons weer naar mooie, bijzondere, maar ook een aantal standaard caches. Een cache kunnen we niet vinden, deze hoort in een tank te liggen bij een militair terrein, maar de hele tank is verdwenen.

Om 16.00 uur hebben we nog 2 caches van de 150 van de serie niet gedaan. Een nachtcache, dus die doen we vanavond na het eten en een bonus. De bonus is niet nodig voor het huis en als we zien wat we hiervoor moeten doen, laten we hem zitten. Het zou best fantistisch zijn, maar er zijn grenzen. De cache ligt ergens bovenop een berg, tussen de rotsen. Er is geen pad ernaar toe. Je zou een afstand van 600 meter volledig moeten “bushwacken” en dat niet alleen vooruit, maar vooral ophoog, een rotswand op. Daar hebben we de spullen, conditie en zin niet voor. Dus deze slaan we over.

We gaan de laatste caches van de history serie afmaken. Hier zijn we van de week al mee bezig geweest. Als we de serie af hebben, is het 19.45 uur, tijd voor een hapje te eten. We gaan naar hetzelfde restaurant als gisteren. Die was goed bevallen. Ook nu smaakt het prima. Om 21.00 uur zijn we klaar en gaan we op pad voor de nachtcache. We zijn in Nederland heel erg verwend met de nachtcaches, en zijn benieuwd wat dit is. Het verhaal is in iedergeval goed: in 1977 is hier een grote overstroming geweest, in het gebied stond het water 15 meter hoog. Op de plek van de nachtcache was een begraafplaats. Deze is helemaal geruïneerd en alle botten zijn weggespoeld. Veel hiervan is verderop teruggevonden. Men is begonnen om uit te zoeken wat bij wat hoort, zodat iedereen weer heel herbegraven kon worden. Helaas bleek dit onbegonnen werk en is alles wat er gevonden is in 1 groot massagraf doorelkaar begraven. Veel botten zijn niet meer teruggevonden. De legenda gaat nu onder de locals dat elke avond / nacht, wanneer het donker is, de halve lichamen op het voormalige kerkhof op zoek gaan naar de andere helft van hun lichaam.
We parkeren de auto op de aangegeven plaats en zien meteen het fireneedle pad. Zaklampen op en gaan. We volgen het spoor, af en toe is het even zoeken, maar het is goed te doen. Veel sneller dan verwacht komen we uit bij de eindcache. We verwachten een mooie doodskist, skeletten of iets in die trant, maar het blijkt iets anders te zijn. We vinden een doosje met daarin een arm en twee benen van een pop. Een beetje terleurgesteld staan we binnen een kwartier weer bij de auto. We zijn gewoon te veel verwend met onze nachtelijke avonturen met de Duckgroep.

Als we terugrijden nemen we nog even contact op met Wendy, de cachelegger. We hebben een coin die we persoonlijk willen afgeven. Of dat dat mogelijk is. Natuurlijk, ze zijn over 5 minuten bij de B&B. Als we aankomen rijden, komen hun er ook net aanlopen. We blijven nog even gezellig kletsen, geven de updates over de caches en praten wat over hun aanstaande huwelijksreis naar Parijs, Rome en Amsterdam. We spreken af om elkaar in juni nog een keer te treffen. We mogen de auto van Wendy nog signeren, zoals vele geocachers ons voorgingen en we krijgen nog een extra coin voor Jeroen. Dan is het echt tijd om afscheid te nemen van elkaar. Het is 23.00 uur geweest en we moeten nog een hotel voor morgen boeken, de geocache-administratie doen en het verslag schrijven. We besluiten om in ieder geval morgen wat uit te slapen en niet te ver te gaan reizen. Om 1.00 uur gaat het licht uit.

Hatfield McCoy House Inn
Williamson, west Virginia
$250 voor 3 nachten, inclusief geocache pakket
$400 voor 5 nachten
98.2 mijl gereden

Vandaag checken we uit het Hatfield McCoy House Inn. We zijn er 5 nachten gezeten en een heerlijke tijd gehad. Zo’n beetje de alle geocaches in de omgeving zijn gevonden, we hebben 2 leuke geo-arts op onze kaart staan, dus tijd om verder te gaan. Echt veel haast hebben we niet, we kletsen nog wat met Jessica en Chris, gaan nog even shoppen in Williamson, komen Wendy onderweg tegen terwijl ze onderhoud aan het plegen is en dan is het ineens 14.00 uur en hebben we pas 10 mijl gereden.

We vertrekken uit Williamson en rijden de bergen in. De weg is smal, de natuur mooi, het zonnetje maakt slaperig. Onderweg stoppen we een aantal keer om even een frisse neus te halen en een geocache te zoeken. We verlaten Hillbillies land als we de grens van West-Virginia en Virginia overgaan.

De wegen worden groter, de omgeving bewoonder. Om 18.30 uur komen we bij ons motel voor vannacht. We checken in en laden de spullen uit en gaan op zoek naar een hapje eten. En dan zien we the Wafflehouse. We nemen een heerlijk ontbijt voor het diner. Met alles erop en eraan. Het is Smullen met een hoofdletter S.

Terug op de kamer maken we een plan voor morgen, zoeken een hotel, schrijven het verslag, verzorgen de logjes en kijken wat tv. In de kamer naast ons ligt een baby al uren te janken. Hopen dat dat niet de hele nacht doorgaat.

Travel Light Motel
$51,00 inclusief BTW
154,9 mijl gereden

De hele nacht is het herrie in de kamer naast ons. Pas vroeg in de ochtend wordt het stil. Na een brakke nacht staan we om 8.30 uur op. We ontbijten in de kamer en vertrekken om 10.00 uur. Het is koud vandaag. Na een week van zonnig weer met 20 tot 25 graden, heeft het vannacht gevroren en is het nu een paar graden boven nul. Wat een shock. Het is grijs en grauw weer.

We doen niet veel vandaag. We rijden van de ene geocache naar het andere. Onderweg winkelen we wat, maar vinden niets leuks. De geocaches die we doen, zijn veelal op de parkeerplaats van de winkels of in de vangrail. Niet echt moeilijk, echt iets wat bij dit depressive weer past. Het hoogtepunt van vandaag is een milkshake van de Sonic. En aangezien ze daar 23 smaken hebben, is het toch een beetje spannend waar het naar smaakt.

We komen om 19.15 uur aan bij het nieuwe motel. Het stelt niet echt wat voor, redelijk vervallen, maar voor de prijs en het 1 nachtje is het goed te doen. We doen niet veel meer, een beetje tv kijken en gaan vroeg naar bed.

Crossland Economy Studios
Durham, North Carolina
$ 51,07 inclusief tax
202,6 mijl gereden

It’s my birthday.....

Om 8.30 uur staan we op, binnen een half uur checken we uit en rijden we naar het Waffle House voor een heerlijk uitgebreid ontbijt.
Daarna rijden we een kwartiertje naar het Lake Crabtree County Park om het ontbijt te laten zakken. Hier maken we een mooie wandeling. De bomen beginnen wat blaadjes te krijgen, waardoor het allemaal net even wat mooier eruit ziet.

De wandeling is relaxed, we vinden 9 geocaches en eentje niet onderweg. Het park heeft kronkelige wandel en crossfiets paden. We lopen van pad, via het bos naar het volgende pad. We struikelen bijna over 3 hertjes en zien heel veel vogels. Niels jaagt nog 2 eekhoorntjes uit hun nest, omdat hij denkt dat het een geocache is. De caches zijn weer divers. We vinden onder andere een plastic kraai, hangend aan een boom. Na ruim 5km zijn we weer terug bij de auto. We hebben geluk met het weer. Het is nog steeds erg koud, maar het blijft droog.

Na de frisse wandeling gaan we door naar onze volgende bestemming, Virginia Beach. Een echt Amerikaans dorp aan zee. We rijden lekker door en zijn 3,5 uur onderweg. Om 18.00 uur komen we aan in het motel. De kamer is mooi en ruim, het bed is groot en hoog. We gaan eten bij The Beach Bully, een BBQ restaurant. Het blijkt een iets meer fastfood te zijn, dan van te voren gedacht, maar het smaakt heerlijk. Na het eten spelen we een potje 3D, Blacklight indoor midgetgolf. Het is echt heel grappig en heel leuk om te doen. Met een 3D brilletje op betreden we het parcours. Het is geheel in stijl van de oceaan, met mooie kleurige vissen, Neptunus, schildpadden, dolfijnen en nog veel meer. We lachen wat af. Ik scoor de eerste hole in one, Niels verliest. Na 10 banen is het spelletje over. We eten nog een ijsje bij de Dairy Queen en gaan daarna naar de kamer om op te warmen. Het verslag wordt geschreven, logjes gemaakt, we kijken wat tv en gaan rond 12 uur slapen.

Ocean 2700
Virginia Beach, Virginia
$ 118,00 voor 2 nachten
230.9 mijl gereden

Virginia Beach heeft de perfecte hardloop boulevard, dus het eerste wat ik vandaag doe, is mijn hardloopspullen aantrekken en eropuit. Het is 1 straat vanaf het het motel naar het strand en naast het strand is de mooie, brede boulevard. Hier mag alleen gewandeld en gelopen worden. Daar weer naast ligt het fietspad, dan de grote hotels en dan pas de weg. Ik loop een mooie 5 kilometer voor ik weer terug ben bij het hotel en Niels wakker maak.

We maken er verder een lazy ochtend van en gaan erop uit voor een laat ontbijt, vroege lunch. We komen uit bij Honey Bee. Niels kiest een klassiek Amerikaans ontbijt met eieren, grits (soort rijstepap), bacon en pancakes, ik neem een “gezonde” ontbijtburito met ei, spinazie, broccoli, paprika en fruit. Het smaakt allebei voortreffelijk.

Na de brunch gaan in de buurt wat geocachen. Bij de derde cache, aan een drukke weg in een bocht, waar het niet echt handig parkeren is, zetten we de auto neer en lopen de laatste 50 meter naar de cache. En dan: Whoop, whooop, that’s the sound of te Police! Whoop Whoop...
Niels loopt terug en maakt even een praatje de agent. Hij was wat bezorgd over onze veiligheid en wees een mooiere, veiliger en iets verder gelegen parkeerplaats aan. Niels verzet de auto, terwijl ik de cache log.

We gaan verder en letten wat beter op waar we de auto parkeren. We springen over wat slootjes en lopen over boomstammen om bij de caches te komen. Virginia Beach is naast een toeristische trekpleister ook de thuisbasis van de Navy en ze hebben vandaag “straaljagertraining”. Ze komen laag voorbij, vlak achter elkaar en met een hoop herrie. We komen uit bij het Redwing Park. Een mooi en gevarieerd park. Het bestaat uit verschillende net aangelegde tuinen, waaronder een Japanse tuin en een fragrance tuin met geurende bloemen en planten. In het midden ligt een gigantische groot grasveld met een memorial voor de POW’s (Prison of War). Het achterste gedeelte van het park is bos en moeras. We vermaken ons er bijna 2 uur, wandelen het helemaal rond en vinden in totaal 6 geocaches in het park.

Na het park rijden we nog wat rond en zoeken nog een paar caches die niet te vinden zijn. Als we het zat zijn, is het alweer etenstijd. Op naar het beste buffet van Virginia (volgens het restaurant zelf). Het buffet is inderdaad erg goed. Ik vermaak me vooral met de snow crablegs. Ook probeer ik een blue crab te ontleden, maar daar gaat iets goed mis. Ik maak het schild aan de verkeerde kant open en alles komt onder het stront van de crab te zitten en is niet meer te eten.

Terug in de kamer is het eigenlijk hetzelfde ritueel als de rest van de vakantie. We boeken een kamer voor morgenavond, Niels zorgt voor de foto’s en de logjes en ik schrijf het verslag. Het is weer rond 12.00 uur als we naar bed gaan.

Ocean 2700
Virgina Beach, Virgina
$ 118,00 voor 2 nachten
23,6 mijl gereden

Om 8.30 uur worden we wakker en krijgen we minder leuk nieuws. Er zijn afgelopen nacht aanslagen in Brussel gepleegd. Op het vliegveld en in de metro. Het is Breaking News hier op tv en we kijken naar het verslag tijdens het ontbijt op de kamer.

We checken om 9.45 uur uit en gaan eerst nog even kijken bij de zee. We hebben geluk, er zwemmen dolfijnen voor de kust. Ze laten zich moeilijk fotograferen, dus dan maar gewoon genieten van het moment. Ze zwemmen of rondjes, of het zijn er een stuk of 20 die we zien, steeds in groepjes van 3, 4 of 5 stuks. Na dit geluksmomentje gaan we verder.

We hoeven vandaag niet zover te rijden. Vlakbij de eerste cache van de serie die we vandaag en morgen willen doen, komen we een Bas Pro Shop tegen, de leukste outdoor winkel. Shoptijd dus. We nemen onze tijd. Kijken voor schoenen, broeken en sokken. Als we bijna klaar zijn met passen, blijkt dat ons winkelwagentje met eerder uitgezochte spullen verdwenen is en kunnen we weer opnieuw beginnen. Het winkelwagentje vinden we niet terug, maar het levert ons wel 10% korting voor het ongemak op.

De caches van de serie van vandaag zijn niet te lastig en vormen het Star Trek logo. Altijd een leuk gezicht op de kaart. Het zijn 61 caches in totaal. Vandaag komen we tot 25. Ook doen we nog 2 bijzondere caches tussendoor. Een vogelhuis waar je door het opblazen van een ballon door het juiste pijpje, het deurtje kan openen. Deze hadden we al eerder gedaan in Nederland, waardoor we meteen wisten wat we moesten doen. Binnen een paar minuten was het deurtje open. En toen deed ik het deurtje weer dicht, voordat het logboekje getekend en teruggelegd was. En dus moesten we het opnieuw openen. We dachten dat Niels de juiste ballon had opgeblazen, maar wat we ook probeerden, de deur ging niet meer open. Uiteindelijk proberen we het aan de kant waar ik in eerste instantie probeerde, maar niet echt een ballon kon opblazen en dat bleek toch het juiste pijpje te zijn. Het deurtje gaat weer open en we kunnen het logboekje getekend en wel weer opbergen.
De tweede bijzondere cache van vandaag is bij een vloerenwinkel. De cache is alleen voor goed voorbereid gemotoriseerd vervoer te doen. We zijn gemotoriseerd, maar niet goed voorbereid. In de beschrijving staat iets over + en – pool. We weten meteen dat we startkabels nodig hebben en die zitten niet bij een huurauto. We moeten aan Johan en Chantal denken, die ook geen startkabels bij zich hadden bij zo’n zelfde cache in Nederland en gewoon aan iemand hebben gevraagd. Wat zij kunnen, kunnen wij ook. Dus we gaan de winkel in en vragen of iemand misschien startkabels heeft en of we die kunnen lenen. Dat mag en een paar minuten later kunnen we ook in hier onze naam in het logboekje zetten. De cache blijkt neergezet te zijn door de “Science teacher” van zijn zoontje op de lagere school.

We zijn rond 19.30 uur in het hotel voor vandaag. Droppen de koffers en gaan meteen weer weg. We hebben zin in Indiaas eten en vinden dat op een kwartiertje rijden. Het smaakt voortreffelijk.
De rest van de avond doen we niet veel meer, we kijken wat tv terwijl ik het verslag schrijf en Niels de logjes van het geocachen in orde maak. Rond twaalf uur is het bedtijd.

The Mullberry Inn
Newport News, Virginia
$191.10 voor 3 nachten,inclusief tax en ontbijt
113.3 mijl gereden

Om 8.00 uur staan we op en gaan we naar het ontbijtbuffet van het hotel. Met wafels, bagels, cereals, muffins en nog veel meer is het weer een echt feestelijk ontbijt. Om 9.45 uur gaan we op pad. We gaan eerst naar Newport News Park, een groot locaal natuurgebied. Hier maken we een kleine wandeling en vinden naast de 2 geocaches ook een flinke slang. Niels blij, ik wat minder. Bij het visitorcenter vragen we na wat voor slang het is geweest en of je verlamd of dood kan gaan van een bijt. We hebben geluk, het was een Black Ratsnake, de meest voorkomende slang en erg onschuldig.

We gaan weer verder met de serie waar we gisteren mee begonnen zijn om het logo van Star Trek in smileys te krijgen. De caches zijn niet zo heel moeilijk en liggen voornamelijk in bebouwd gebied, bij winkels of in woonwijken. Prima uitgangspunt om onderweg nog bij de Walmart wat te shoppen en lekker te gaan lunchen bij Sonic, het drive-in fastfoodrestaurant, waar je eten naar je auto wordt gebracht door een medewerker op rolschaatsen.

Als we de serie af hebben is het tijd om te gaan eten. Het wordt Cici’s pizza. Ons favoriete all you can eat pizza buffetrestaurant, want wij kunnen behoorlijk veel pizza eten. Na ruim 2,5 uur zitten we vol en is het tijd om naar het hotel terug te gaan. In het hotel wordt er een kamer voor morgennacht geregeld, het verslag geschreven, de logjes gemaakt voor de caches van vandaag, de foto’s uitgezocht en kijken we nog naar herhalingen van de Big Bang Theorie.

The Mullberry Inn
Newport News, Virginia
$191.10 voor 3 nachten,inclusief tax en ontbijt
81,8 mijl gereden

We staan weer om 8.00 uur op en ontbijten in het hotel. Na het ontbijt hebben we nog even contact met het thuisfront. Om 10.30 uur vertrekken we voor onze shopdag.

Het wordt een “shop till you drop” dag bij de Premium outlet in Williamsburg. De outlet is enorm. We gaan alle shops af en doen dit te voet zodat we voldoende beweging hebben. Het is heerlijk weer om tussen de winkels buiten te lopen. En dan is het ineens donker en 20.00 uur. Alle winkels zijn bezocht en we hebben allerlei shirts, broeken, sportkleding gekocht. Tijd voor Five Guys en een echte Amerikaanse hamburger.

Terug op de kamer gaan de voetjes omhoog en worden de gekochte spulletjes bewonderd. Twaalf uur is het bedtijd.

The Mullberry Inn
Newport News, Virginia
$191.10 voor 3 nachten,inclusief tax en ontbijt
39.4 mijl gereden

We staan om 8.15 uur op en ontbijten in het hotel. Tegen 10 uur checken we uit en gaan we richting Washington. We hebben voor de komende 2 nachten hetzelfde hotel geboekt als de eerste 2 nachten en hebben dan ook geen haast om vroeg aan te komen.

Na een half uurtje rijden stoppen we al voor een geocache. En een stukje verder vinden we een leuke wandeling. 9 Geocaches in een natuurgebied, Cedar Hill. Kijkend vanaf de parkeerplaats zien we een groepje wilde kalkoenen in het bos lopen. We proberen een pad te vinden naar de eerste geocache, maar dat is waarschijnlijk door de afgelopen winter weggespoeld en nu is er nog te weining gelopen in de bossen om paden te krijgen. We lopen lekker dwars door de bossen en struiken, de pijl achterna.
En dan ziet Niels hem liggen, vraagt mij rustig bij hem te komen en naar de struiken te kijken waar ik recht op afliep. Daar lag een enorme Black Ratsnake. Gelukkig niet gevaarlijk zoals we gisteren hebben geleerd. Wat ben ik blij dat we gisteren bij de ranger hebben nagevraagd wat voor slang we hadden gezien. Dit is precies dezelfde, alleen 3x zolang, ongeveer anderhalve meter.

We maken een heerlijke wandeling verder. Lopen ruim 2 uur, vinden 8 geocaches, 1 niet. Het weer is schitterend, zo’n 25 graden, wel wat bewolkt. Na de wandeling rijden we weer een stukje tot we in de de file terecht komen. Het is Paasweekend en druk op de weg. We zoeken de binnendoorweggetjes op en de geocaches die favoriet zijn hier in de omgeving. Zo komen we uit bij een “micro in the woods”, wat een stuk makkelijk te vinden bleek te zijn dan een echte geocache micro (speldeknop). Deze micro blijkt een microwave te zijn, met stekker en al.

We rijden weer een stukje en komen uit bij Fredericksburg. Een leuk stadje met veel koloniale gebouwen. Ook hier zoeken we een aantal geocaches met favorieten punten. Ze blijken niet allemaal even bijzonder te zijn, maar ach, we zijn er weer even uit. Aan een boom hangt een neus met wenkbrauwen en een mond. Uit een neusgat peuteren we een logboekje.

Inmiddels is het 19.00 uur, tijd om wat te gaan eten. We belanden bij Cracker Barrel, een enorme keten traditioneel familierestaurant. Het eten is niet duur, maar echt heel smakelijk is het ook weer niet. In ieder geval niet voor herhaling vatbaar. Na het eten is het nog een uurtje rijden naar het hotel. We checken om 22.00 uur in en hebben een rustig avondje met alleen de tv aan. Rond 12 uur gaan we slapen.

Fairfield Inn & Suite
Cantilly, Virginia
$131 voor 2 nachten
192.5 mijl gereden

We worden pas om 8.30 uur wakker, ontbijten op ons gemak en gaan om 10.00 uur op pad. We willen vandaag een geocachewandeling maken rondom Burke Lake. Het is de laatste hele dag van de vakantie en die willen we afsluiten in de natuur. Geen grote stad voor ons op deze trip, we willen rust en natuur.

Bij Burke Lake is het redelijk druk met recreanten. Veel hardlopers, fietsers en wandelaars. Het is dan ook weer heerlijk weer. We smeren een boterhammetje voor onderweg en gaan lopen. De geocaches liggen helemaal rond het meer. We verwachten dat we er wel even mee bezig zijn.
De eerste cache is redelijk snel gevonden. De coordinaten wijken wel af, maar er is een aardig paadje richting de cache te zien. Er is in 2003 een event geweest en daar zijn een aantal geocaches van over. Best een prestatie om al 13 jaar verstopt te liggen.

Na een aantal geocaches wordt het wat rustiger, we zijn wat verder het park in gekomen. Als we dan ook nog een van het pad dat om het meer ligt gaan naar een pad die wat verder het park in ligt, komen we niemand meer tegen. De naam van de caches, on the (not so) beaten track en Path less taken zijn erg toepasselijk. Het is de perfecte plek om even pauze te houden en een boterhammetje te eten.

Na de lunch gaan we weer verder, we raken het pad een beetje kwijt, maar door de pijl te volgen komen we op de juiste plek, alleen niet via de makkelijkste weg. De volgende cache die we vinden ligt weer bij het belopen pad aan het meer. Net als ik de cache wil pakken zie ik dat het bewaakt wordt. Een kleine bruine slang met gele streep ligt voor de ammobox. En ja, hoe schrijf je dan je naam in het logboekje. Niels to the rescue, met een stok wordt de slang zijn hol in de grond in gejaagd.
Bij de volgende 3 geocaches komen we steeds andere geocachers tegen die vandaag ook het rondje of een deel van het rondje lopen. Helaas komen we bij de laatste cache van vandaag geen andere cachers tegen. Deze cache ligt al sinds 2000 in dit park, is in de loop van de tijd wel al een paar keer vervangen en wat verplaatst, maar is één van de oudste caches van Virginia. En die willen we natuurlijk wel vinden. Het zou ergens tussen de boomstammen moeten liggen, maar er liggen wel tientallen boomstammen en zo ontzettend veel bladeren dat het zoeken bijna onmogelijk is. Met een stok gaan we langs alle boomstammen. Opbeurende logjes van mensen die een uur bezig zijn geweest en coordinaten die niet overeenkomen helpen niet. Ook wij zoeken een uur naar de cache, maar kunnen deze helaas niet vinden en geven op.

We trakteren onszelf op een ijsje van de DairyQueen en zoeken daarna een gezellig Thais restaurantje uit voor ons avondeten. Het eten smaakt heerlijk en is weer echt genieten. Op de terugweg belanden we opeens weer bij de DairyQueen en ach, het is vakantie en we hebben vandaag flink wat afgewandeld. Het ijs smaakt gewoon veel lekkerder na zo’n actieve dag.

We zijn pas na 22.00 uur op de kamer. De tv gaat aan, Niels verwerkt de logjes en foto’s en ik schrijf het verslag van gisteren en van vandaag. Om 0.30 uur gaat het licht uit.

Fairfield Inn & Suite
Cantilly, Virginia
$131 voor 2 nachten
37.7 mijl gereden

Vandaag gaan we weer naar huis. We kunnen tot 12.00 uur in de kamer blijven en doen dat dan ook. Na het ontbijt, waar het weer ontzettend druk was vanwege de feestdagen, worden de koffers leeggegooid en wordt alles opnieuw ingepakt. Als dat klaar is en ik wil douchen, blijkt dat het licht in de badkamer het niet meer doet. Douchen in het donker, daar heb ik geen zin in. Dus het probleem wordt bij de receptie neergelegd en we krijgen de sleutel van 2 kamers verderop.

We hebben nog 2 uurtjes de tijd voor we de auto gaan inleveren. We beginnen met een ijsje, dit keer kiezen we voor Frozen Custerd. Het blijkt een erg romering roomijsje te zijn. Lekker! Ook halen we een subwaybroodje voor een late lunch op het vliegveld of in het vliegtuig. Dan zoeken we nog 2 geocaches en is het tijd om de auto in te leveren. We nemen onze tijd om goed te controleren of er niets achterblijft in de auto. Zal niet de eerste keer zijn. Dit keer is echt alles mee.

Het inchecken voor het vliegtuig kan alleen nog maar met een machine. Bij de het inleveren van de koffers staat nog wel een persoon. De backpack moeten we verderop inleveren, bij Odd Sizes. Op het vliegveld verder is niets te doen. We gaan door de douane check heen, in de hoop dat er achter de douane nog iets te beleven valt. De wachtrij bij de douane check is ondanks alle waarschuwingen en mailtjes die we hebben gekregen, minimaal. Met een kwartier zijn we erdoorheen. Achter de douane is ook niets te beleven, dus we verdoen onze tijd met een beetje internetten. Het boarden gaat snel, en we krijgen het safety filmpje te zien. Dan blijven we aan de gate staan. Er blijkt een technisch probleem te zijn met de bagagedeur. Daar is een karretje tegenaan gereden en dat heeft een deuk. De technische dienst is het aan het verhelpen, vermoedelijke wachttijd een uur. De deuren van het vliegtuig gaan weer open. We mogen eruit, maar dan moeten we wel alle handbagage meenemen en weer op tijd terug zijn in het vliegtuig. Aangezien er toch niets te beleven valt op het vliegveld blijven wij in het vliegtuig. De kans om straks te laat te zijn is te groot.

Na anderhalf uur is iedereen weer terug in het vliegtuig, met nog een aantal extra passagiers die er in eerste instantie niet waren en gaan de deuren weer dicht. Er wordt omgeroepen dat het technisch mankement in het bagageruim is verholpen en dat men nu bezig is met het papierwerk. Verder is er een andere monteur aan boord gekomen om te proberen het defecte toilet te maken. Ze doen er alles aan om het vliegtuig zo snel mogelijk in goede staat te laten vliegen. Het safety flimpje wordt maar weer getoond, aangezien er extra personen aan boord zijn.
Uiteindelijk vliegen we met 2,5 uur vertraging en een defect toilet weg. Ruim een half uur wordt onderweg ingelopen. In plaats van 7.15 uur komen we 9.05 uur aan op 28 maart op Schiphol. In verband met de vertraging wordt gevraagd om nog even te blijven zitten en mensen met een aansluiting als eerste uit te laten stappen. De Nederlandse douane is snel, maar bij de bagageband duurt het even voor onze koffers te voorschijn komen. Uiteindelijk hebben we de trein van 10.18 uur naar huis.