Sicilië

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

Door Europa

- Niels en Inge

Het is vroeg als we opstaan en de melding lezen dat de trein van 6.09 uur naar Amsterdam niet gaat. Het is wel de trein die wij willen hebben vandaag. Op zoek naar een alternatieve route. Misschien kunnen we via Utrecht. Helaas, op dit tijdstip wordt dat wat lastig. Dan is ineens de website van ons aller trots NS, weer aangepast. De trein van 6.09 gaat nog steeds niet, maar er gaat wel een extra trein om 6.09 uur die precies dezelfde route rijdt. Het zal wel, we kunnen in ieder geval op tijd vertrekken.

De trein vergeet te stoppen op Amsterdam Muiderpoort, excuses van de conducteur hiervoor, en rijdt netjes op tijd Amsterdam Centraal binnen. Hier stopt ie gelukkig wel. Op CS lopen we een rondje en stappen we over op de ICE richting Basel. De leren 1ste klas stoelen zijn ruim en comfortabel. We zitten bij een groot raam, dus kunnen we de komende 5 uur naar buiten kijken. Al snel zijn we helemaal geïnstalleerd, muziekje op, laptop aan, filmpje kijken en boekje lezen . Langzaam wordt het buiten lichter en witter. We genieten van mooi besneeuwde landschappen.

Na 5 uur komen we aan in zonnig Mannheim. Geen sneeuw meer te zien. We stappen over op de volgende trein. Het landschap blijft groenig, ondanks dat we wat omhoog gaan. Om 14.15 uur stappen we, in Ulm, over op een regionale trein. Deze heeft een speciale kinderwagon, leuk, met stickers en plaatjes op de ramen en muren en speciale stoelen met letter opdruk. Wij stappen in de voorste wagon, in de eerste 1ste klas coupé meteen achter de machinist. Er zit een glazen deur tussen, dus we kunnen over zijn schouder meekijken door het voorraam. Halverwege lopen we vertraging op. We moeten wachten omdat er een stel jongeren op het spoor spelen en dat mag niet. De politie haalt de kinderen weg en wij kunnen door. Vertraging is 9 minuten. De machinist doet z'n best en haalt een stukje achterstand in. De volgende aansluiting in Kempten halen we makkelijk.

In Kempten start de Ausserfernbahn, een meer dan 100 jaar oude spoorlijn (vanaf 1913 volledig in bedrijf), een diesel-lijn die prachtig door de uitlopers van de Allgauer Alpen slingert. Inmiddels is er ook weer sneeuw te zien. Het is zo'n rustig lijntje dat de trein niet standaard op alle stations stopt. Je moet net als in een bus even op het stopknopje drukken. Wij rijden mee tot aan het eindstation Reutte im Tirol, Oostenrijk.

Hier stappen we over op de trein die voor ons staat. Het is zo'n beetje dezelfde trein, ook met mooie grote ramen, zodat je goed van het uitzicht kan genieten. De bergen om ons heen zijn hoog, en ruig. Ook zie je op diverse plekken skipistes. We draaien met een grote bocht Duitsland weer in en na een rit van een uur komen we aan in Garmisch Pattenkirchen. Het laatste stukje ging in het donker, maar we hebben genoten van het uitzicht daarvoor.

Het hotel ligt meteen aan de overkant van het station. Kan niet missen. We zijn redelijk moe (vooral van het weinig slapen en heel vroeg opstaan), maar nemen netjes met backpack op de trap naar de derde etage. Het hotel zit in een historisch pand en is leuk met oude kasten en dergelijke ingericht. We bekijken even welke restaurants er in de buurt zitten en besluiten om naar het centrum te lopen. Hier gaan we eten bij een Indiaas / Arabisch restaurant. Het is een goede keuze, want het smaakt voortreffelijk. Daarna lopen we via 2 geocaches weer terug naar het hotel. Nog heel even zitten en internetten, maar dan toch snel gaan slapen.

4 Jahreszeiten Hotel
Garmisch Pattenkirchen , Duitsland

Rond 8.00 uur zijn we helemaal weer bijgeslapen en staan we op. Lekker ontbijtbuffet in het hotel. Het personeel loopt in de traditionele Beierse klederdracht. Het is Lederhosen en Dirndl's wat de klok slaat. Het hotel is echt leuk authentiek. Bij het ontbijt staat champagne en zalm, luxe hoor, maar we laten het staan. We houden het deze eerste vakantiedag redelijk bescheiden.

De bagage kunnen we in het hotel achterlaten zodat we nog kunnen wandelen voordat we de trein aan het eind van de middag naar Innsbruck nemen. We nemen de bus naar het Olympisch stadion en vandaar willen we wandelen naar de Partnach gorge. Als we bij het stadion aankomen blijkt de kloof gesloten te zijn vanwege ijs-val-gevaar. Helaas, maar gelukkig is er meer te doen. We kijken eerst even naar de jeugdwedstrijd schansspringen. Leuk om te zien. De jongens tot 14 jaar springen van de kleinere schans, maar halen nog behoorlijke afstanden. minimaal 70 tot net over de 90 meter.

Als deze wedstrijd afgelopen is, gaan we op zoek naar een kabelbaan waarmee we naar boven mogen. Het is een heerlijke zonnige dag, net iets boven het vriespunt en we willen graag een stukje wandelen. Naast de skipiste is een baan die gesloten is, maar aan de andere kant van de springschansen is een kabelbaan open. We kunnen er een retourtje kopen, maar ook een kaartje voor een rondwandeling. Dan ga je eerst met deze baan naar boven, daar volg je een wandeling van 45 minuten (volgens het bordje). Je komt dan bij een volgende kabelbaan uit die je verder pakt en van daaruit is het nog 20 minuten terug lopen naar het Olympisch stadion. Dat lijkt ons een goed idee.

In een kabelcabine voor 2 personen gaan we naar boven. De rit duurt zo'n 14 minuten en is prachtig. Boven aangekomen gaan we aan de wandeling beginnen. Het blijkt dat we niet rustig over de bergrug wandelen, maar dat het een pittige wandeling naar beneden is, door de sneeuw die her en der flink bevroren is. Behoorlijk glad, maar ook hier is het weer heel schitterend.
Halverwege eten we een boterham op een bankje langs het pad en genieten we van het uitzicht. We wandelen glijdend verder naar beneden tot het volgende kabelbaanstation. Het is een zogenoemde kleincabinebaan uit 1953, de oudste nog werkende in zijn soort. Hier mogen we via een stacabine naar beneden. Je kan er een blik op de Gorge werpen. Het is een mooi stukje natuur en er hangen heel veel groten ijspegels. Nu het dooit, kunnen deze zomaar naar beneden vallen en die wil je echt niet op je hoofd krijgen. Dus terecht gesloten, wel heel jammer. Beneden lopen we, nadat we een geocache vinden, via een asfaltweggetje in een half uurtje terug naar het Olympisch stadion. Daar pakken we weer de bus naar het hotel. We hebben nog zo'n 5 kwartier voor de trein naar Innsbruck gaat. We gaan lekker met een kopje thee en warme apfelstrudel in het restaurant bijkomen van de leuke ochtend.

De treinreis naar Innsbruck verloopt voorspoedig. We rijden een mooie route door de dalen, tussen de grillig besneeuwde bergen. In Innsbruck eten we een hapje bij een dönertent bij het station waar het personeel nou niet de vrolijksten zijn. In het donker rijden we in een uur met de tram naar Fulpmes, hoog in de bergen. Ben benieuwd naar het uitzicht morgen tijdens de terugrit. Om 19.47 uur komen we aan in Fulpmes en is het een klein stukje lopen naar ons pension.

Bij de receptie is niemand aanwezig, maar er staat een bel. Hier wordt niet op gereageerd. We zoeken verder en vinden een briefje waar een telefoonnummer op staat. Dit bellen we en we horen de telefoon overgaan in het kantoortje achter de receptie. Hmm, niet handig om de mobiel te laten liggen als je nog reserveringen hebt lijkt mij. We speuren de receptie af naar kamersleutels maar vinden ze niet. Jammer. Dan komen er (Nederlandse) gasten binnen. Zij zitten al 3 dagen in dit pension en weten ons te vertellen dat de eigenaar er niet altijd is. De sleutels hangen in een kast in de gang, dus als het echt te laat wordt kunnen we altijd kijken welke sleutel er over blijft en een kamer kapen. Ze wijzen ons op de "stube", die ik ook al had gevonden, waar we even rustig kunnen zitten en afwachten. Waarschijnlijk zijn de eigenaren gewoon even uit eten. De gasten gaan naar hun kamer en wij gaan even van de voetjes af. Ik zit toch niet helemaal lekker, stel je voor dat ze vol zitten en wij hier wachten en straks geen kamer kunnen krijgen. Dus even de stoute schoenen aangetrokken en de eerste 2 kamersleutels uit het kastje gepakt. Kamer 15 en 16 zijn beide mooie grote kamers en helemaal leeg met opgemaakte bedden. Ik ben gerust. Als we om 21.00 uur nog niemand hebben gezien, gaan we gewoon een kamer kapen. Komt goed. Ik kruip de stube in en Niels gaat vanwege het ontbreken van internet in de stube, achter de receptie zitten. Tijd om het verslag te schrijven. Om 22.00 uur zijn we het zat. We willen gewoon naar de kamer, douchen en slapen. We zoeken de mooiste kamer uit, vullen een registratieformulier en sturen een WhatsApp met welke kamer we hebben gekozen. We maken een kopje thee en gaan de foto's bekijken van vandaag.

Pension Bruggerhof
Fulpmes, Oostenrijk

We staan om 8.00 uur op en gaan naar het ontbijt. De receptie is leeg, dus we melden ons bij de dame van het ontbijt. Ze vertelt dat we gewoon kunnen plaatsnemen en kunnen gaan ontbijten. Het smaakt goed, maar de eigenaresse komt niet langs. Als we weer naar de kamer gaan is de receptie leeg.
We pakken de tassen in en gaan naar beneden. Eindelijk is de receptie bemand. Het verwachtte excuses blijft uit. Er wordt beschuldigd gezegd dat we hadden moeten bellen omdat we een late aankomst hadden. Zij had helemaal niets fout gedaan, wij hadden moeten bellen en hadden niet de mooiste kamer mogen nemen. Zij had tot 20.00 uur op ons gewacht, maar wij waren er niet. Als we zeggen dat we zo'n 19.50 bij het pension waren, worden we uitgemaakt voor leugenaars. Dat gaat niet de goede kant op. Er volgt een discussie, waarbij wij allerlei verwijten om onze oren krijgen en we met een luid "Draus ! " naar buiten worden gebonjourd.

Op naar de tram die ons weer naar Innsbruck brengt. Al snel zijn we het hele voorval vergeten en genieten we van de mooie rit. We rijdexn langs de bergen, rustig richting Innsbruck in het dal. Het is een mooie rit van een uur. In Innsbruck droppen we de bagage in een kluisje op het station en gaan een rondje wandelen. Onderweg vinden we een aantal geocaches waarvan de eerste een mooi geschilderde nano-bij in een honingwinkel. Als we weer terug zijn op het station hebben we nog 20 minuutjes voor de trein gaat. We reizen 1ste klas en het station van Innsbruck heeft een 1ste klas lounge. Heerlijk even relaxen met wat te drinken en wat lekkers te snoepen.

In de trein naar Bolzano, Italië zitten we in een 6-persoons coupé aan de raamplaatsen. We verlaten Oostenrijk via de Brennertunnel en komen zo Italië binnen. De treinreis duurt zo'n 2 uur, dwars de Alpen. We hebben afwisselend uitzicht. De sneeuw verdwijnt langzaam uit het straatbeeld. Om half 4 komen we aan in Bolzano. We lopen in 5 minuutjes naar het hotel voor vandaag. Het ligt aan een groot plein. Het hotel beschikt over een spa, en dus hebben we ons bestedingsdoel voor de rest van de middag, lekker badderen.

Voordat we gaan eten, maken we nog een wandelingetje en kijken we waar we morgen voor de kabelbaan moeten zijn. Dan eten we pizza aan het plein.

's Avonds op de kamer schrijven we het verslag en zitten we wat op internet. We gaan weer vroeg slapen.

Stadt Hotel Citta
Bolzano, Italië

Ook vandaag hebben we een vol ochtendprogramma, maar eerst genieten we van het zeer uitgebreide ontbijt. De bagage mogen we in het hotel achterlaten. We lopen in een kilometertje naar de kabelbaan. Een rit van 12 minuten in een grote gondel volgt. We varen boven de stad, tegen de berg op en hebben een mooi uitzicht. Dan varen we boven de wijngaarden op weg naar de top.

         

Boven aangekomen stappen we over op een oud trammetje. Deze lijn ligt er al sinds 1907. De tram brengt ons nog hoger en we komen weer in besneeuwd gebied. Het is een mooi ritje. Aangekomen in het gehucht Klosenstein, hebben we een uur om rond te wandelen voor we weer terug moeten. Dit is een prachtig gebied en we besluiten dat we hier ooit nog eens naar terug willen om wat uitgebreider te wandelen.

We nemen weer de tram terug en voor we de gondel instappen loggen we eerst nog een geocache. Dan terug naar beneden. In Bolzano lopen we naar het station en pakken dan heel lui (omdat ie op dat moment voorbij rijdt) 1 halte de bus naar het hotel. Bagage ophalen en dan weer naar het station. We zijn een half uurtje te vroeg, maar het zonnetje schijnt lekker dus het is goed toeven hier op het station.

We zitten bijna 3 uur in de trein naar Bologna. Fijne plaatsen aan het raam in een 4 persoons coupé. We lunchen lekker, kletsen wat en relaxen. Op Bologna stappen we over op de trein naar Rome. We hebben een kwartier overstaptijd en deze tijd hebben we ook nodig. We moeten een flink stuk naar beneden en komen in een nieuw highspeed station. Zo rustig als de vorige trein was, zo druk is deze. De 1ste klas coupé is helemaal vol. Gelukkig hebben we gereserveerde plaatsen. De vrouw die onze 2 stoelen bezet houdt, verhuist naar een andere plek in de trein. Het eerste half uur zitten we ondergronds. Hierna rijden we 10 minuutjes met uitzicht en dan gaan we weer ondergronds. Zo af en toe rijden we boven, maar meestal rijden we in tunnels. Het is een saai ritje. Na 2 uur komen we in het donker aan in Rome. Het hotel is op loopafstand. Nadat we de bagage hebben gedropt, gaan we de stad in. Op zoek naar wat te eten. We hebben bij de kamer een mobiele telefoon met internet, dus nadat we een restaurant erop hebben opgezocht, vertelt Google ons hoe we moeten lopen.` Nog voordat we daar zijn, vinden we een leuk, druk authentiek restaurant. Daar gaan we zitten. We eten pasta die vers is gemaakt en een salade. Na het eten lopen we naar de Trevia fontein. Tijdens de wandeling ernaartoe komen we al langs verschillende mooie gebouwen. De stad is echt prachtig. Bij de fontein is het druk. De fontein zelf is erg indrukwekkend, zo groot. Het is net zoals in Las Vegas, grappen we. Terug naar het hotel lopen we via verschillende geocaches en zien we nog meer mooie fonteinen en gebouwen. We zijn laat terug in de kamer en gaan meteen slapen.

Augusta Lucilla Palace
Rome

Het ontbijt deze ochtend bestaat uit voornamelijk zoete cake-achtige broodjes. Na het ontbijt verwisselen we van kamer. De kamer van afgelopen nacht had wat mankementen en was minuscuul klein, zodat we, na klagen, een upgrade krijgen naar een suite. Ook hier blijkt dat niet alles even goed werkt. Het mobiele internet apparaat werkt niet, maar die kunnen we omruilen met de oude kamer. Iets later dan gepland gaan we op pad. We kopen een 24-uurs kaart voor het ov in Rome en pakken de tram naar Vaticaanstad, tenminste dat denken we. De rit in de tram duurt lang en dat komt niet alleen omdat we in eerste instantie na de overstap de verkeerde kant opgingen.

Vlakbij het Sint Pieterplein stappen we uit. We lopen de laatste straat door, langs de Swiss Guard en de militairen en komen dan aan op het plein. Het oogt redelijk leeg, maar dat blijkt te komen omdat iedereen in een gigantische rij voor de Baseliek en de Sixteinse kapel staat. We hebben geen zin om aan te sluiten, dus lopen we een rondje. We proberen nog de tuinen in te komen, maar de Swiss guards laten ons er niet door; je moet een afspraak maken. Via een geocache komen we net achter Vaticaanstad, in een rustig parkje aan het treinspoor richting Vatikakanstad uit. Mooi plekje. Daarna lopen we terug en zoeken we op wie de beelden zijn die op de galerijen aan het plein staan. Het zijn allemaal heiligen, waarvan de laatste 50 door één paus zijn bijgeplaatst.

Na nog een tweede geocache te hebben gevonden, gaan we terug richting tram. Nu nemen we die maar een paar haltes en stappen we over op de metro. In de metro is het druk, heel druk. We stappen uit bij Republica. Hier bevindt zich een Baseliek, die ooit vroeger door de Romeinen als badhuis en later bibliotheek werd gebruikt. In de zestiende eeuw werd er verbouwd en kwam er een kerk in. We lopen door de tuinen waar veel oude stenen, brokstukken en een geocache liggen.

Dan gaan we terug naar het hotel. Even een uurtje uitrusten. Vol nieuwe energie lopen we later weer naar het station. We pakken weer de tram, richting het Coloseum. Na een paar haltes stappen we uit voor een ijsje bij F. Gassen, ijssalon sinds 1880. Het Italiaanse ijs wordt hier zelf gemaakt en het is een wereldberoemde ijssalon in heel Rome. Ze hebben veel prijzen gewonnen. Eerst moeten we een ticket kopen en dan aan de balie ijs bestellen. Voor 2 euro krijg je 3 smaken, met slagroom. Het ijs is verrukkelijk!

Als we bij het Coloseum aankomen is het inmiddels donker, maar het is mooi verlicht. We lopen er een rondje omheen. Het is een prachtig gebouw, maar waarom moet er zo opvallend modern gerestaureerd worden? Zo zonde en niet in stijl. Er zijn 2 plaatsen die we hierdoor niet mooi vinden. Na het rondje is het tijd om te eten. We pakken de metro 2 haltes naar Piramide, gewoon omdat de naam ons intrigeert. Het blijkt een goede zet. Allereerst zien we buiten heel mooi een grote Piramide en een kasteel liggen. En dan vinden we een all you can eat Japans restaurant, lekker. We zijn een van de eersten, maar snel loopt het vol. De sushi is heerlijk, en wordt vers bereidt. Als we terug op het station van Piramide zijn, ontdekken we een Trein Museum. Het hek staat open en de oude treinen die buiten staan kunnen we bewonderen. Eenmaal terug op de kamer drinken we nog een kopje thee voor we gaan slapen.

Augusto Lucilla Palace
Rome, Italië

We doen het rustig aan, de trein gaat pas om 11.26 uur en voor die tijd gaan we niet meer de stad in. Om 9.30 uur gaan we ontbijten. We nemen wat lekkers mee voor onderweg, want we hebben een treinrit van 10 uur voor de boeg. Daarna uitchecken en op naar het station. De lounge is alleen voor members van Italia-pass, niet voor 1ste klas van Trenitalia helaas. Maar het blijkt dat de trein er al staat, dus installeren we ons een half uur voor vertrek. We hebben geen privé coupé, maar een gewone 1ste klas. We zitten wel met z'n tweeën aan het raam. Onderweg hebben we 13 stops waarbij we bij Villa S. Giovanni met de trein de boot op gaan en na 70 minuten er weer af. Daar moeten we ook van wagon verwisselen.

Als we Rome uitrijden zien we de oud-Romeinse waterwerken in het landschap. Prachtig hoe deze oude constructies nog steeds redelijk overeind staan. Al snel blijkt dat er geen restauratie wagen aanwezig is. We hebben wel wat te eten en drinken mee, maar meer voor tussendoor, niet voor lunch en diner. Dus als we om 13.30 op Napels aankomen en daar 15 minuten pauze hebben, stapt Niels uit (met treinkaartje en telefoon) om wat te eten te halen. Hij komt 3 minuten voor de trein vertrekt terug met 2 warme pizza stukken. Lekker, en precies op tijd.

In Napels stappen veel mensen in en wordt het druk in de trein. De reis gaat verder en we vermaken ons met lezen, spelletjes, series op de laptop en natuurlijk naar buiten kijken.
Als de schemer invalt, komen we aan bij de boot die ons met de trein naar Sicilië brengt. Het boottochtje duurt ongeveer een half uur. We gaan de trein uit en in de frisse buitenlucht genieten we van de overtocht. Het is een klein stukje, het vaste land en het eiland blijven beide in zicht. Aangekomen op het eiland Sicilië moeten we overstappen naar een andere coupé. De trein wordt in tweeën gesplitst en de 4 coupés waar de 1ste klas bij zit gaat naar Palermo. Wij gaan naar Catania. De laatste 2 uurtjes van de rit gaan in. Het is bijna 22.00 uur als we aankomen in Catania. Nog een paar minuutjes lopen en we zijn bij het hotel.
Poehee, een lange, inactieve dag waar je best moe van wordt. We checken in en bewonderen dit aparte hotel. Hier wordt je vrolijk van. De kamer is zeer ruim en we hebben uitzicht op de grote fontein in het park naast het station. We willen toch graag even de benen strekken en besluiten om een wandelingetje te maken. We lopen eerst naar het station terug. Hier zijn de foodtrucks nog open. Een lekkere crêpe gaat er wel in. Daarna lopen we in een rondje via het centrum van het stadje weer terug naar het hotel. Snel slapen, morgen vroeg op voor een ritje om de Etna.

Villa Romeo,
Catania, Sicilië, Italië

Om 7.00 uur gaat de wekker en blijkt dat we niet alleen uitzicht over de fontein hebben, maar ook over zee. We ontbijten weer lekker en uitgebreid met broodjes, yoghurt en taart. Anderhalf uur later checken we uit en pakken we de metro (of is het nou een ondergrondse tram? ) naar het "Etna-lijntje": Ferrovia Circumetnea; 100km bijna rondom de Etna-berg annex vulkaan. De aansluiting loopt niet soepel en dus mogen we 40 minuten wachten. Niels gaat op onderzoek uit en ontdekt allerlei leuke treintjes en trammetjes, ik wacht rustig op een bankje in het zonnetje.

Al snel krijgen we de Etna in zicht, met besneeuwde top en rookpluimen. De rit gaat dwars door kleine dorpjes en telkens zien we de Etna. Ook komen we veel wijngaarden tegen, maar omdat het winterseizoen is, zijn alle bomen en struiken kaal. Wij rijden met een boog om de Etna heen en na een kleine 2 uur zijn we bij het eind/tussenpunt. Hier stopt de trein en kunnen we over 2 uur verder reizen. Onze bagage mogen we bij de stationschef in zijn kantoor achterlaten terwijl we het historisch dorpje in gaan. Er zijn veel 13de en 14de eeuwse gebouwen. We wandelen gezellig en bekijken de traditionele oude huizen, kerken en winkels. Het is heerlijk zonnig weer, een graadje of 12-15 en erg aangenaam.

Tijdens het tweede ritje in het Etna-lijntje is het zicht op de Etna minder, maar vanaf deze kant zijn meer rookpluimen te zien. Ook komt de zee tevoorschijn. We rijden langs olijfboomgaarden, sinaasappelplantages en wijngaarden naar het station in Giarre-Riposto. De treinen maken er een rommeltje van. Er rijden treinen die niet in de timetable staan, treinen hebben vertraging en treinen rijden niet. We pakken dus maar de eerste trein naar Catania die we tegen komen en stappen daar over naar Siracusa. Of eigenlijk blijft de trein een uur op Catania stilstaan voor we met dus dezelfde trein doorrijden naar Siracusa. In die tijd gaan we een ijsje halen. We willen nog even bij de zee kijken, maar een route daarnaartoe is niet te vinden. Verder zwerven er nogal veel mensen rondom het station, dat het niet zo'n gezellige boel is.

Na een uurtje rijden we verder, we lezen wat en zien onderweg in de haven van Augusta heel veel flamingo's. Het begint net te schemeren als we Siracusa binnenrijden.

We lopen weer in een paar minuten naar het hotel, checken in en droppen de bagage. Daarna wandelen we naar de oude stad en komen uit bij een leuk, knus en ontzettend lekker restaurant. De rest van de avond brengen we rustig door met wat internetten en schrijven.

Hotel Sorella Luna
Siracusa

We hebben een vrije dag vandaag om Siracusa te bezichtigen, maar eerst slapen we een beetje uit. Om 9.15 uur ontbijten we.

Als eerste lopen we naar de tassen en koffers-winkel en kopen we een vervanging voor het handbagage koffertje waar eergisteren een wiel vanaf brak. De winkel hadden we gisteravond al gezien, maar toen was ie gesloten. Met het koffertje weer terug naar de kamer. De eerste 2 kilometers te voet zitten er op voor vandaag.

Dan lopen we naar het Archeologisch park Neapolis in het noorden van de stad. Als we er aankomen zijn we niet onder de indruk van de overwoekering en kleinschaligheid van het park. We besluiten dat we het park geen 20 euro waard vinden om hier een half uur rond te lopen. We lopen via de buitenkant van het park weer terug. Aangezien we al wat kilometers in de benen hebben deze ochtend, willen we de stadsbus naar het oude centrum pakken. We vinden een halte, maar geen schema en na 35 minuten op een bankje in het zonnetje uitgerust te hebben, wandelen we dan toch maar verder.

In het oude centrum zwerven we door de smalle straatjes en bezichtigen we de oude gebouwen en ruïnes. De stad is leuk om in te wandelen, erg gevarieerd, maar ook wel veel verval en armoede te zien. We komen uit in een bijzonder parkje met 4 grote Boeddha - denkbomen,vlakbij de zee. Dit is wel een heel mooi plekje.

We vervolgen onze weg via de kustlijn en brengen een bezoek aan het fort Castello Maniace, wat helemaal in de punt van het eiland ligt. De centrale hal is gesloten voor renovatie, maar we kunnen nog op veel andere plaatsen wandelen. Er is een antiekkamer en een kamer waar de geschiedenis van het fort beschreven staat, verder zijn er wat lege kamers en veel mooie uitzichten.

Nadat we alles gezien hebben wandelen we via de kustlijn verder en eten een heerlijk Italiaans ijsje onderweg. Als de voeten niet meer willen, zieken we een bushalte op en pakken we de bus verder naar het hotel. We hebben geluk, hij is er met 15 minuutjes en brengt ons tot voor de deur van het hotel. Geen officiële halte, maar we reden voor de deur langs, er waren geen andere passagiers in het busje en met een vriendelijke vraag om hier te stoppen, scheelde het ons weer wat lopen.

In de kamer rusten we even uit. We hebben een inmiddels ruim 15km in de benen zitten. Om 20.00 uur gaan we weer op stap, op zoek naar een restaurantje voor vanavond. We komen uit bij een typisch Siciliaans restaurant waar we lekkere pasta en een stukje vlees met friet en salade eten. Als toetje nemen we op de terugweg naar huis nog een heerlijk ijsje. Op de kamer kijken we nog wat tv voor we gaan slapen.

Hotel Sorella Luna
Siracusa, Sicilië, Italië

We slapen vandaag alweer uit. Onze trein vertrekt pas om 16.15 uur. Dat is op zondag ook de enige trein die naar Agrigento, onze volgende bestemming, gaat. We ontbijten op ons gemak en kunnen de bagage in het hotel achterlaten.

Te voet gaan we weer naar het oude centrum. Eigenlijk hebben we gisteren al zo'n beetje alles gezien, dus vandaag wandelen we rustig richting de zee. Daar is een aquarium waar we een kijkje willen nemen. Onderweg stappen we een paar kerken in.
In een kerk wordt heel veel ophef gemaakt over de "Seppellimento Di Santa Lucia" van Caravaggio. Nu zijn wij echt niet thuis in de kunstwereld, dus ons zegt het helemaal niets, maar blijkbaar is het iets bijzonders. Er staat in het Italiaans 3 grote borden met informatie. Wat wij eruit opmaken is dat of Caravaggio een pseudoniem is van Michelangelo, of een leerling of dat Michelangelo het schilderij heeft gerestaureerd. In ieder geval het had iets met Michelangelo te maken en het was verboden om ook maar ergens een foto van te nemen. Echt mooi vinden wij het niet. Het hangt er trouwens ook niet mooi bij, zonder frame en in een nis die niet past, waardoor er rare randen zichtbaar zijn.

We lopen verder en komen aan bij het aquarium. Na de 4 euro entree, mogen we naar binnen. Het is niet groot, erg klein zelfs. We bewonderen de vissen, die over het algemeen eigenlijk niet zo bijzonder zijn en na een half uur zijn we echt compleet uitgekeken. En dan hebben we het nog lopen rekken.

Tja, wat nu te doen. Helaas laat de zon zich niet zien. We lopen weer op ons gemak het oude centrum uit en gaan ergens een pizza eten. Na deze lunch lopen we weer verder. Bij een bakker/slager kopen we belegde broodjes voor in de trein, want we hebben een flinke rit voor de boeg vanavond. We laten de slager beslissen om 3 pistoletjes voor ons te beleggen. We krijgen 3 specialiteiten die heerlijk smaken.
Daarna weten we het echt even niet meer. Buiten op een terrasje is te fris en we vinden geen leuke tentjes waar je binnen kan zitten. We nemen een kijkje bij het station, de trein staat er nog niet, maar wat wil je, anderhalf uur van te voren. Dan maar terug naar het hotel en daar een kopje thee drinken. We kunnen in het hotel wel wachten in de bar/ontbijtruimte, maar een kopje thee is een probleem, dat lukt niet. Nou ja, dan geen thee. We hebben internet en wachten onze tijd af.

We krijgen steeds 2 mogelijkheden om naar Agrigento te reizen. Of laat ik het anders zeggen. Er is 1 programma en ons reisbureau die zeggen dat we om 16.15 uur moeten vertrekken en met 3 overstappen om 21.04 aankomen in Agrigento. Alle andere programma's en de stationsbeamte zeggen "om 16.15 uur vertrekken, 2x overstappen en dan om 22.30 uur aankomen". Het wordt dus spannend of het allemaal gaat lukken vandaag.

In Catania stappen we over. In deze trein vragen we of we de korte route met overstap on Xirbi kunnen halen. De overstaptijd is 5 minuten en we hebben nu al een vertraging van 3 minuten. De conducteur belt even en zegt dat we voorin moeten zitten en dat hij met ons mee overstapt. Nou, dat moet goed komen. Niels heeft er nog geen vertrouwen in, maar ik wel. We komen om 19.07 aan, de trein die we moeten hebben zou om 19.05 weggaan, maar we zijn niet de enigste. De conducteur heeft meer mensen verzameld bij de voorste uitgang. Netjes wachten we tot we kunnen uitstappen. De deuren gaan open, iedereen gaat de trein uit en we wachten op de conducteur. Die ziet blijkbaar een bevriende andere conducteur die hij al in geen jaren heeft gezien, want hij gaat gezellig even een praatje met hem maken. Wij staan daar op hem te wachten, andere reizigers proberen ook zijn aandacht te trekken, want waar moeten we naartoe? En nog belangrijker, is die trein er nog? In het schema staat dat we naar perron 4 moeten, dus ik ga daar alvast heen, samen met een andere reiziger. Niels probeert nog de aandacht van de conducteur te krijgen, als er op een ander perron een fluitje van een vertrekkende trein klinkt. Dat zal toch niet onze trein zijn... Gelukkig staat ie er nog, Niels komt achter me aan en we kunnen de trein in. De conducteur van de nieuwe trein vraagt nog even of er nog iemand met ons mee moet, en dan, op z'n gemakkie komt de conducteur van de vorige trein eraan. Die stapt ook in en om 19.12 ipv 19.05 uur vertrekt de trein. Tien minuten later stappen we weer over, maar hier hebben we genoeg tijd voor de volgende overstap.

Nog anderhalf uur met de laatste trein en dan zijn we bijna op de plaats van bestemming. Dit is de enige plek waar het hotel niet bij het station ligt. We kunnen kiezen, 20 minuten lopen of een taxi. Het wordt het laatste. De taxichauffeur geeft ons een kaartje voor morgen. We kunnen hem inhuren voor 100 euro en dan laat hij ons alle bezienswaardigheden zien. Ik geloof dat we er met de bus en benenwagen ook komen. In het hotel drinken we nog een kopje thee voor we gaan slapen.

Hotel Colleverde Park
Agrigento, Sicilië, Italië

We hebben een vrije dag in Agrigento vandaag. Op het (brakke) internet proberen we de dienstregeling en schema van de bussen op te zoeken. We willen graag naar de Tempelvallei gaan en naar Scala dei Turchi. De Tempelvallei ligt op een kilometer lopen, maar voor Scala dei Turchi moet je 20 kilometer verderop zijn. We vogelen uit dat alleen de "hop on toeristenbus" daar naartoe rijdt. Een tijdschema vinden we niet, wel dat ie elke 2 (!) uur rijdt. Die wil je dus niet missen.

Dus veel te laat dan gepland, omdat die internetzoektocht niet soepel ging, gaan we weg. De halte voor de bus vinden we redelijk snel, maar ook hier geen informatie. We wachten 5 minuten en besluiten om maar naar de vallei te lopen. Dat is goed te doen, dan kijken we daar verder. Het is wel heel erg lekker zonnig weer, dus een kilometer meer lopen is geen ramp.

Bij de vallei aangekomen worden we door ongeveer 10 man personeel opgewacht die blij zijn dat ze iets kunnen doen. We komen eerst bij de dame van de informatie. Die heeft verhelderende informatie voor ons. De toeristenbus rijdt niet, pas vanaf maart weer. Om bij Scala dei Turchi te komen zullen we eerst naar een kustdorpje moeten gaan met de bus en vandaaruit is het nog ongeveer 30 minuten lopen. We besluiten dat uit ons hoofd te zetten, tenzij we binnen een uur de hele Tempelvallei hebben gedaan. Dan moeten we door de controle, de rugzakjes af en door een metaaldetector. Die gaat af bij Niels, dus ook de jas uit. Hij gaat nog steeds af, dus riem af. Weer gaat ie af en de controleur vind het wel goed, we mogen gewoon doorlopen. In de rugzakjes wordt helemaal niet gekeken. We voelen ons echt superveilig... Dan kopen we een kaartje bij beambte drie, dat vervolgens wordt gecontroleerd door nummer vier, onder streng toezicht van nummer vijf, die vervolgens aan nummer zes gaat vertellen dat alles goed gegaan is, en kunnen we het park in. Door de rook walmen van nummers zeven en acht. Die net koffie krijgen gebracht door nummer 9.

De Tempelvallei is 3 kilometer lang en heeft ongeveer 5 topstukken en nog wat losse opgravingen. Als eerste kom je bij de Tempel of Juno. Deze is gebouwd door de Grieken rond het jaar 450 voor Christus. Van de 34 pilaren staan er nog 25 overeind. Dat is dan wel na diverse restauraties.

De tweede tempel is de Tempel van Concordia. Deze is in dezelfde periode ook door de Grieken gebouwd en is de tempel die nog het meest intact is. Het is een van de mooiste voorbeelden van Griekse architectuur. Via de Romeinse catacomben en de Christelijke begraafplaatsen, komen we uit bij de Tempel van Hercules. Dit is de oudste tempel, het stamt uit de 6 eeuw voor Christus. Er staat niet veel meer overeind, 8 van de 38 pilaren en 4 daarvan hebben nog de kop erop. We steken via een bruggetje de weg over en komen uit bij het tweede deel van de vallei. Hier staat veel minder overeind. Overal liggen losse brokstukken. Dit is van de Tempel van Olympic Jupiter, de grootste tempel van allemaal, gebouwd in nagedachtenis aan de overwinning op de Karthagen bij Imera in 480 v.Chr.
Hier zien we ook een aantal "Il Gigantes", al dan niet in brokken en nauwelijks herkenbaar. 8 Meter grote liggende stenen mensenfiguren waarvan de archeologen zeggen (verzonnen hebben) dat het de verslagen tegenstander moet voorstellen. Als laatste bezoeken we de Tempel van Castor en Pollux. Op deze plek werden verschillende goden geëerd en deze stamt uit de 5de eeuw v.Chr. Het pittoreske beeld van de 4 kolommen vormen tegenwoordig het wapen van Agrigento. De rijke decoraties stammen uit de Grieks-Romeinse tijd.

We hebben ons goed vermaakt in de vallei. Het was heerlijk wandelweer en we hebben lekker relaxed gelopen. We verlaten het park en zoeken (en vinden) de enige twee geocaches die hier in de buurt liggen. We pakken de lokale bus naar het oude centrum van Agrigento. Ook dit is een historisch centrum. Het stamt uit de tijd van na de Romeinen. Rond 400-500 na Christus zijn de bewoners vanuit de vallei naar bovenop deze berg verhuisd. Het is een flinke klimpartij, met veel smalle straatjes en trappen. Niels scheurt op een van de trappen uit zijn broek en dus gaan we, terwijl we de straatjes en de oude gebouwen verkennen op zoek naar een nieuwe broek voor hem. We slagen bij Kappa (bestaat dat merk dan nog?). Ondertussen klimmen we door naar het hoogste punt van het centrum waar de kathedraal ligt. Heel veel gebouwen zijn verlaten en vervallen. De armoede is hier goed zichtbaar.
Als we dan eindelijk bij de kathedraal aankomen, staat ook hier een groot hek omheen. De kathedraal staat op instorten en valt bijna van de berg af. In het donker lopen we weer naar beneden. We eten in een restaurant bijna beneden dat we op de heenweg ook hadden gezien. Het blijkt een perfecte keus te zijn, het smaakt ons heerlijk. Niels kiest voor een pizza, ik eet gegrilde inktvis. Vooraf een brochette en een mini kaasfondue, fruit als dessert. We zijn netjes op tijd terug voor de laatste bus (21.00 uur) naar het hotel.

Hotel Colleverde
Agrigento, Sicilië, Italië

We hebben een rustige ochtend. De trein gaat om 12.17 uur en we zijn niet van plan om daarvoor nog veel te doen. Op ons gemak ontbijten we, pakken we de spullen in en checken uit. We maken nog een wandeling door de tuin (of eigenlijk park) van het hotel en om 11.25 uur lopen we in 5 minuten naar de bushalte. De eerste bus moet om 11.40 komen, maar die zien we niet. 19 minuten later hebben we de volgende. Het is nog geen 5 minuten rijden, dus we zijn ruim op tijd. De trein staat er toch al en we stappen in. Het is 2 uur rijden naar Palermo, zonder overstap. We rijden eerst een stuk landinwaarts en het laatste stuk is vlak langs de kustlijn.

Het hotel vinden we snel, we checken in, dumpen de bagage en gaan de stad in. Palermo is de hoofdstad van Sicilië en het is duidelijk een grotere stad dan de andere waar we geweest zijn. Maar ook hier, veel oude gebouwen en veel verval. We hebben een leuk rondje uitgezet en bezoeken alle 5 de geocaches die deze stad rijk zijn. Het mooiste is dat we op deze manier ook de hoogtepunten van de stad zien. Qua geocaches lukt het niet; 3 van de 5 zijn en blijven onvindbaar.

We lopen net om de hoek van ons hotel als we stuiten op een kerk met een bordje buiten om de catacomben te bezichtigen. Dat zijn de interessante dingen, dus wij zijn getrickerd. We lopen de kleine kerk met grote naam binnen. Het is de Confraternita s. Maria Dell'Itria deo Cocchieri. Voor 3 euro mogen we naar beneden. Er zijn nog hele oude, ongerestaureerde muurschilderingen te zien en verschillende kamers van de catacomben. We besluiten om dat te doen. En dan blijkt dat we een privé tour krijgen, want er gaat een gids met ons mee. Het blijkt uiteindelijk een zeer leerzame en leuke rondleiding te worden. De gids wist best wat te vertellen en hij nam de tijd om onze vragen te beantwoorden. Zeker een aanrader.

We vervolgen onze weg naar de eerste geocache en komen uit bij een park met ook hier grote Buddha denkbomen. Bij een van de bomen vinden we het touwtje waar de cache aangezeten heeft. Soort van gevonden, maar niet kunnen loggen. We wandelen verder en via een geocache onder een brievenbus komen we uit bij de haven. Hier ligt een groot cruiseschip aangemeerd. Palermo is een bekende plek voor cruiseschepen. De cache die we zoeken kunnen we niet vinden, er zijn werkzaamheden precies op die locatie. We lopen vanaf hier de stad in. In de grote winkelstraat zijn er voornamelijk grote ketens te zien. Veel winkels staan leeg. Hier is goed zichtbaar wat de grote merken met de kleine lokale winkeliers doen. De 4de geocache ligt aan een pleintje met een oud bankgebouw. De GPS heeft moeite met het bepalen van de locatie en de hint is verwarrend, maar er is een vriendelijke meneer die ons wijst waar we moeten zoeken.
Als laatste lopen we naar de grote kathedraal van Palermo. We horen de klokken al luiden als we vanaf de zijkant aankomen lopen. Vanaf de zijkant is het gebouw al indrukwekkend, vanaf de voorkant is het nog specialer. Het is echt een heel mooi en bijzondere kathedraal om te zien. Heel groot en in diverse stijlen gebouwd. Als we op het plein rondlopen begint het muziekkorps van de politie te spelen, dwars door het klokluiden van de kathedraal heen. Ze marcheren door de straat naar de ingang van de kathedraal en blijven daar voor de deur staan. Het is druk in de kathedraal. Het lijkt erop dat de dienst die zo gaat beginnen een bijzondere is. We blijven even kijken. Er zijn veel verschillende (hoogwaardige) geestelijken aanwezig, zowel voor bij het altaar als bij het publiek.
Er wordt een glazen kist met een wassen beeld binnen gedragen. Heel veel mensen vanuit het publiek lopen ernaartoe, maken foto's en selfies en ja, dan kan Niels het niet nalaten om het ook te fotograferen. We blijven nog kijken naar de processie. Er lopen veel hoge geestelijke mee, waaronder 1 of 2 bisschoppen. Hierna verlaten wij de kathedraal en laten de dienst voor we het is. We zijn wel nieuwsgierig geworden naar wat voor bijzondere dienst het is en vragen het aan de politie die buiten de kerk op het plein staat. Ze vertellen dat het de viering van de sterfdag van een heilige is. 's avonds zoeken we het op op internet en komen we uit op dit YouTube filmpje. Het is tijdens de dienst gemaakt en wij zijn ook nog een paar keer in beeld (vanaf 18:45). Het blijkt om de 150ste oprichtingdag van Boccone del Povere (opgericht door Giacomo Cusmano) te gaan

De geocache op het plein, waardoor we bij de kathedraal uitkwamen konden we niet vinden. Deze is waarschijnlijk verdwenen, want er waren meer die hem niet konden vinden.

Inmiddels is de schemer ingevallen en lopen we terug naar het hotel. Het is nog te vroeg om te eten. De restaurants hier gaan pas tussen 19.00 en 20.00 uur open. We blijven een klein uurtje uitrusten in de kamer en gaan dan op pad. In de buurt is een "all you can eat" Japans restaurant en dat is ons favoriet, dus de keuze is snel gemaakt. Om 20.00 uur lopen we binnen en we zijn het eerste uur de enige gasten.

Hotel Ambasciatori
Palermo, Sicilië, Italië

Het ontbijt is op het dakterras (6de etage) en onze kamer is op de eerste etage. Elke etage is 3 trappen en dubbel zo hoog als een normale etage. De lift is in het midden, de trap loopt eromheen. Je zou met de lift naar boven kunnen en dat doet Niels ook, maar ik vind deze zeer gammele lift niet leuk. Het is er nog eentje waarbij je eerst het gietijzeren hekwerk wat op de etage staat open moet doen en dan stap je via 2 klapdeurtjes een minuscuul liftje in die ook nog eens meteen wiebelt als je er een voet inzet. Mij niet gezien. Dus ik heb mijn ochtendgymnastiek al gelijk gedaan door de trappen te lopen.

Na het ontbijt pakken we de spullen in en om 9.10 uur checken we uit,ruimschoots op tijd voor de trein van 9.55 uur. Het is ongeveer 10-15 minuten lopen naar het station. We hebben vandaag weer een lange reisdag voor de boeg. Dit keer wel een hele makkelijke, zonder overstap door naar Napels.

We zitten aan het raam en het eerste deel van de reis gaat weer langs de kustlijn. Het is een mooie, zonnige dag, dus we genieten van het uitzicht. Na 3 uurtjes zijn we aangekomen in Messina. Hier wordt de trein weer klaargemaakt om de boot op te gaan. Op de boot gaan we de trein uit en lopen een rondje over het dek, Sicilië uitzwaaiend.
Daarna gaat de treinreis vooral lezend verder. Om 19.15 uur komen we aan in Napels. We pakken nog 1 metro, wat eigenlijk gewoon een trein is, naar de B&B. We slapen in het historische centrum van Napels.

Het huis waar we moeten zijn is zo'n historisch gebouw, van buiten vervallen en van binnen niet te beschrijven. Heel hoog plafond, twee etages eigenlijk, met bogen en ontzettend groot. In onze kamer staat een trap naar een vide, verder is het vooral (stoffig) antiek wat we tegen komen. We droppen de bagage en krijgen wat toeristische informatie over Napels. We zitten dus in het historisch centrum, er worden 3 restaurants aangeraden en in dit gedeelte van de stad zijn ongeveer 380 kerken. We kiezen pizzeria Lombardi uit die al 8 generaties in de familie zit en volgens traditionele recepten zijn eten bereid. Onderweg zien we de 'kerken" waarover ons werd verteld. Overal staan kleine en grote altaren, met Maria beelden, afbeeldingen en foto's van geliefden. We krijgen in het restaurant een uitleg over de 3 verschillende mozzarella' s die gebruikt worden, met een proeverij ervan. De pizza is een houtovenpizza, wat aan de taaie kant, maar smaakt wel lekker. Na de pizza lopen we nog een rondje door het centrum. Het is erg druk op straat, overal staan groepjes mensen op straat te drinken en te roken. We zien weer veel bedelaars en zwervers rondlopen. De huizen zijn erg vervallen, veel graffiti en afval overal. Het maakt op ons een arme indruk. We redelijk alert op de omgeving. Terug in de B&B gaan we nog even in de huiskamer zitten voor het internet voor we gaan slapen.

B&B Donna Regina
Napels, Italië

Het ontbijt wordt vanaf 8.30 uur in de antieke keuken geserveerd. De tafel is gedekt voor 2 personen, er staat een omelet met ei, brochettes, voor beide een yoghurt, wat stokbrood en een tulbandcake. Die laatste hebben we de afgelopen periode bij elk ontbijt gezien. Het is vooral zoet gebak voor ontbijt en soms wat stokbrood.

Voor we vertrekken hebben we nog ruim een uur de tijd om Napels bij daglicht te zien. We lopen door de kleine staatjes, langs de grote gebouwen en komen al snel bij een kerk uit die een interessante gevel heeft. Een beetje verstopt, maar toch met grote trappen ervoor. We besluiten om een kijkje te nemen. Eerst langs de bedelaars op de trappen en dan komen we in een gigantische ruimte uit. Het blijkt niet zomaar een kerk te zijn, maar de kathedraal van Napels en die is behoorlijk groot en indrukwekkend.
Overal waar we kijken zien we de pracht en praal van de katholieke kerk. We bewonderen de mooie oude schilderingen en beelden. Op enkele plaatsen was restauratie werk heel goed zichtbaar. Mooi om te zien hoe de restauratie verloopt. De kathedraal is zo groot en mooi dat we er al onze tijd besteden die we hebben voor we weer verder reizen.

We halen onze bagage op en gaan met de trein naar het centraal station van Napels voor een 3,5 uur durende rit naar Bologna. We zitten weer in een hoge snelheidstrein, waar je net als in het vliegtuig (1x) een drankje met snack krijgt. De rit verloopt rustig, snel en voornamelijk ondergronds.

In Bologna zitten we op 5 minuutjes lopen van het station en vinden we het grote zakenhotel snel. De kamer die we krijgen heeft 2 losse bedden met een nachtkastje ertussen. Als we de bedden naar elkaar toe schuiven, is de rode vloerbedekking eronder niet meer rood, maar grijs van de dikke laag stof. Niels gaat naar beneden met de gevonden stoffige sok en komt terug met de sleutel van een kamer met parket ipv vloerbedekking. Ook deze kamer is redelijk stoffig, maar minder erg als de vorige. Voor frisse lucht gaat het raam open en we gaan op pad, Bologna in.

Deze stad is wat ruimer en nieuwer opgezet. Er zijn ook hier veel mensen op straat, maar veel minder "hangerig". De gebouwen zijn wel oud, maar niet vervallen en onder de graffiti. We maken een wandeling, via een aantal geocaches. We beginnen bij het station. Hier is in 1980 een bomaanslag gepleegd en daar gaat de eerste geocache over. Daarna wandelen we de stad door, langs interessante pleinen en door mooie straten. We eten een ijsje en omdat we eigenlijk helemaal geen trek hebben, halen we een belegd broodje voor op de kamer.

NH Hotel de la gare
Bologna, Italië

We hebben een vroege trein, dus vroeg aan het ontbijt, 7.15 uur. Een uur later checken we uit en gaan we naar het station. Hier zijn we netjes op tijd, nog 20 minuten voor de trein gaat. Deze blijkt 5 minuten vertraging te hebben, dus wachten we eerst in de algemene wachtruimte voor we naar het juiste perron gaan. Het blijkt dat het perron iets verder is dan verwacht, en als we naar de juiste plek op het perron lopen, rijdt ook de trein binnen.

We zitten weer in een hogesnelheidstrein en krijgen we wat te drinken en een snack. Het is mistig buiten. Dit is de eerste dag dat de zon zich niet laat zien deze vakantie. Na 2,5 uur zijn we in Bolzano. Hier hebben we een uur overstaptijd. In Bolzano lopen we even naar het plein. Er is Family Festival, overal staan ouderwetse spelletjes en er is poppenkast. We lopen er een rondje en blijven even kijken. Op de weg terug naar het station neemt Niels nog een broodje worst en dan kan de reis verder gaan. We stappen in de stoptrein naar Merano, een ritje van 3 kwartier. Ook in Merano hebben we een ruime overstap en lopen we naar buiten. Op het plein voor het station is markt, dus we lopen weer een rondje. Na een half uur gaat de tocht verder, weer een stoptrein. Nu naar Malles. Deze trein is vol scholieren, maar we weten een plekje te bemachtigen. We rijden een kleine anderhalf uur dwars door een dal, met mooie besneeuwde bergtoppen naast ons. In Malles hebben we weer een half uur. Niels maakt wat foto's, ik neem een kopje thee bij de stationsbar. Dan pakken we de Postbus naar Zwitserland. Na een half uur rijden we de grens van Italië met Zwitserland over en de rit gaat via de bergdorpjes verder. We komen door besneeuwde gebieden en rijden de Ofenpas (2149m) over. Er ligt hier een behoorlijk pak sneeuw nog en we zien dan ook wat skiërs over de speciale skibruggetjes heen gaan. In Zernez is de laatste overstap. We pakken hier de lokale trein naar Ardez, een ritje van 20 minuten. Als we aankomen op het station begint het heel licht te sneeuwen.

Het hotel zien we al vanuit het station liggen, maar we moeten nog wel even een stukje omhoog lopen. Het ziet er verlaten uit, maar de deur is open en het licht gaat aan. Op de balie staat een mooi briefje; "beste gasten, graag via de telefoon op de balie contact opnemen ". We pakken de telefoon en krijgen verbinding. Onze sleutel ligt klaar, samen met een kaartje voor het OV en een uitleg. Zelf is ze er om 18.00 uur voor als we nog vragen hebben. Kijk, dat verwacht je bij een klein hotel, die wel gasten verwacht, maar niet altijd bemand kan zijn. We gaan naar de kamer en hebben uitzicht op het stationnetje.
's Avonds gaan we naar Scuol, 1 halte met de trein, voor het eten. We pakken een binnendoor weg naar het centrum en wandelen zo'n 20 minuten. Het restaurant wat ons wel wat leek, bleek behoorlijk aan de prijs. 40 Zwitserse frank (EUR42) voor een bakje Thaise curry is toch echt een beetje te veel van het goede. We komen uit bij een pizzeria wat nog enigszins betaalbaar is (Vanaf 17,50 euro voor een magarita). Na het eten wandelen we terug en hebben we de één na laatste trein terug naar het hotel.

Aurora hotel
Ardez, Zwitserland

Vandaag hebben we een hele dag om ons in de sneeuw te vermaken. We hebben een kaartje vanuit het hotel gekregen voor het OV hier in de buurt en gaan naar proberen om sleetje te rijden in het volgende dorp. We pakken de trein naar Scuol en vandaar de bus naar boven. We twijfelen of het sleetje rijden gaat lukken, er ligt niet overal sneeuw. Bij de stoeltjeslift vragen we wat de mogelijkheden zijn. Met onze kaart mogen we 1x per dag met de stoeltjeslift mee. De kaart is geldig vanaf gisteren, dus de kassa man mats ons en zet de datum van gisteren erop voor deze rit. Dan kunnen we later vandaag nog met de andere kabelbaan naar boven.
Boven lopen we nog even een klein rondje om te kijken wat nou de bedoeling is. We nemen ook even er kijkje bij de babyhelling, wat eigenlijk heel grappig is. Er is een lopende band die de skiërs een stukje naar boven brengt. Die baan gaat zo ontzettend traag, dat je 10x zolang bezig bent met naar boven gaan dan de afdaling naar beneden.

Als we het allemaal een beetje gezien hebben, lopen we naar de sleetjes. We zoeken er allebei eentje uit en lopen wat onwennig naar het punt waar we andere sleerijders naartoe hebben zien gaan. We kijken de kunst een beetje af en vertrouwen erop dat het goed gaat komen met remmen (voeten in de sneeuw) en sturen (1 voet in de sneeuw en hangen). En dan is het gaan! Het eerste stukje is oefenen, dan kom je bij een boog en daar is de start.
Meteen gaat het heel snel en met 2 steile bochten. In de tweede bocht gaat het mis, ik krijg de slee niet naar rechts gestuurd en knal tegen de afrastering aan. En sla zo'n beetje over de kop. Ik voel iets knappen in mijn rechterkuit, maar kan de slee weer overeind zetten en doorgaan, de pijn is meteen weer weg. De rest van het parcours is iets minder heftig en het verloopt verder allemaal goed. We pauzeren een paar keer onderweg en dan blijkt dat er toch iets mis is met de kuit. De rest van de dag breng ik meer strompelend dan lopend door. Toch hebben we de grootste lol met het sleetje rijden en genieten we van de prachtige omgeving en natuur. Het ritje is een kleine 3,5 km en we doen er een half uur over.

Na de sleerit lopen we weer naar de bushalte en pakken de bus terug naar Scuol. Hierna gaan we naar de gondelbaan. Deze is vlakbij het station. De route naar boven is weer heel mooi. Bovenaan komen we weer in een skigebied uit. Van hieruit kunnen skiërs nog een kabelbaan verder nemen en wandelaars kunnen of terug lopen naar het dal, of naar Prui lopen en dan weer met de slee naar Ftan, zoals we vanmorgen ook hebben gedaan. Wij kiezen voor de leukste optie, waarbij we ook iets minder kilometers hoeven te lopen, aangezien ik niet echt lekker loop. Het is 2.2km lopen naar Prui. Het is een mooi en breed wandelpad, besneeuwd, maar geprepareerd, dus goed loopbaar. Halverwege pauzeren we, met een broodje en wat drinken op een bankje. Puur genieten van de prachtige omgeving en stilte. Heerlijk in het zonnetje is het echt warm, terwijl het iets boven het vriespunt is nu.

De tweede keer op de slee is een stuk anders. We weten dat het eerste stuk erg steil is. Nu vliegt Niels uit de bocht maar hij weet zijn slee overeind te houden. Ik red het net. En daarna is het "gas erop" en gaan. Halverwege wordt de sneeuw meer slush en spat het alle kanten op. Het zitje van de slee ligt binnen de kortste keren onder de sneeuw en dus hebben we allebei een drijfnatte broek. Dit keer doen we 12 minuten over de baan, gemiddelde snelheid 18km per uur met een maximum van 34km per uur. Ik dan, Niels is iets sneller.

We pakken de bus terug naar Scuol, wachten een half uur op de trein en rijden eerst even langs Sagliains. Hier is één van de openingen van de Vereinatunnel. De langste smalsmoortunnel van Europa (19km). Het station is ook een bijzondere; het heeft geen in- of uitgangen. Je kunt alleen maar overstappen op een andere trein en verder niets. Vervolgens gaan we naar Ardez waar het hotel is. 's Avonds eten we in het hotel en doen we het rustig aan.

Hotel Aurora
Ardez, Zwitserland

Ik word wakker met een dikkere knie dan normaal die wat stijf aanvoelt en strompel nog steeds. Dit is niet waar ik op gehoopt had.
Voor we vandaag weer verder reizen, gaan we eerst nog een keer naar Scuol. Het sleetje rijden vinden we erg leuk en we hebben voor vandaag ook nog een vrijkaartje. Dus met de bagage naar Scuol, daar de boel in een kluisje proppen, dat werkt niet. Dan blijkt dat er ook een bagagedepot bij het station is en laten we de spullen daar achter.
Het weer is een stuk minder "fris" dan gisteren. De zon verschuilt zich achter de wolken, maar we pakken toch de bus naar boven en daar de kabelbaan verder. Het is redelijk druk bij de sleetjesbaan dus we wachten nog heel even voor we gaan. De eerste bocht komen we goed door, maar voor de tweede bocht ben ik toch wat bang. Het lukt me niet echt om de slee goed onder controle te houden, dus stap ik af. Niels sleet de bocht om, loopt terug, sleet mijn sleetje de bocht om en ik loop het stukje naar beneden. Als het enge gedeelte voorbij is, ga ik weer met de slee verder. Vervolgens gaat het lekker. Op de rechte stukken wat sneller en voor de bochten goed remmen. Zo is ie erg leuk. Waarschijnlijk iets te leuk, want bijna bij het einde is weer een bochten reeks. Ik rem, ga de eerste bochten goed in, maar krijg het bij de laatste bocht niet meer voor elkaar om te draaien en de slee gaat rechtuit, zo van de baan de modder in. Daar lig ik dan, mijn hele rechterkant onder de prut. Ik wacht even op Niels om de slee weer op de baan te krijgen en zie het hekwerk wat in de eerste bocht staat flink bewegen. Het lukt Niels ook niet om soepel deze bochten te nemen. Hij is tegen het hekwerk aangesleet, maar zit er nog wel op. Even later komt ie mij te hulp. We nemen even een adempauze voor we het allerlaatste stukje door de lossere sneeuw pakken en komen wel vies, maar zonder kleerscheuren beneden.

De bus weer terug naar Scuol, bagage ophalen en verder de trein in. We hebben nog een paar uur reizen voor de boeg. Allereerst pakken we de trein naar Landquart. Bij Lavin gaan we de nieuwe treintunnel naar Klosters in. De tunnel is 19km lang en enkelspoor. Er is 1 passeerplaats en daar komen we dan ook prompt een tegenligger tegen. In Landquart stappen we over op de intercity naar Zürich. De rit duurt 1 uur en 4 minuten, heeft na 2 minuten een stop en gaat daarna rechtstreeks naar Zürich. Hier stappen we weer over, ditmaal op de intercity naar Basel. Ook deze rit duurt een uur en heeft geen andere stops onderweg. We reizen dwars door het Zwitserse landschap heen, door de dalen en in de tunnels. Als laatste pakken we de trein naar Freiburg. 5 Minuten na vertrek gaan we de grens met Duitsland over waar we 1 stop hebben voor we in de Freiburg aankomen. Het hotel ligt zo'n beetje in het station.
We krijgen een trampasje voor vandaag en morgen, zodat we het OV in de stad kunnen gebruiken. Ook worden we gewaarschuwd, het is vandaag een speciale dag en we zullen veel mensen verkleed zien. Hier wordt carnaval gevierd. Als we de tram naar de stad pakken komen we in de stad allerlei groepjes mensen in verkleed-kleding tegen. In de stad is een straat afgezet. Overal staan eet-en drinktentjes. We wandelen (strompelen) door de straat en aangezien we niet echt een restaurantje vinden, besluiten we om wat "street food" te gaan proberen. Niels begint met broodje steak, ik ga voor het broodje raclette met cranberry. Die is zo lekker dat Niels die ook lust. Ondertussen zien we wat tentjes sluiten. Het is 19.00 uur en blijkbaar loopt het carnavalsfeest op z'n eind. We willen nog een crêpe halen, maar helaas, er mag niet meer besteld worden. We wandelen rustig terug richting hotel en nemen onderweg bij een ijssalon nog een crêpe en een ijsje. De laatste avond van de vakantie brengen we relaxed door in het hotel. Morgen de laatste reisdag.

Intercity hotel
Freiburg, Duitsland

Omdat het hotel naast het station ligt en we pas om 11 uur de trein hoeven te hebben, kunnen we het rustig aan doen. Na een lekker uitgebreid ontbijt stappen we de trein in. Eerst 2 uur naar Frankfurt en daarna de trein naar Utrecht. Zodra we Nederland binnen rijden begint het te regenen, de eerste regen van deze vakantie. In de spits komen we aan in Utrecht, lopen een rondje over het nieuwe station en stappen we over op de trein naar huis. Aan het begin van de avond zijn we weer thuis.