NOVW.NL / vakantie verslagen / foto album / Guestbook

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

Namibië, kamperen met een 4x4

“ En natuurlijk geocachen.”

- Niels en Inge

Plannetjes

Dit is de bedoeling. We zien wel...

Vrijdag 9 juni 2017

Vanavond vliegen we, maar pas laat. Dus eerst nog werken. Gelukkig wel thuis. Heel vroeg begonnen en om 13.30 uur kunnen stoppen. Dan de laatste spullen inpakken, laatste doekje door het huis en Subway broodjes halen voor op Schiphol.

Om 18.21 uur pakken we de trein. Waar we normaal met 4 minuten lopen op het station zijn, doen we er nu bijna een kwartier over. En dan moeten we ook nog eens met alle bagage de trap op. Het kost wat zweetdruppels, maar het lukt. Net aan.
controle......... toren Op Schiphol kan een groot deel van de bagage op een kar gelukkig. Geen idee waarom, maar we mogen ipv 1 koffer, 2 koffers per persoon meenemen, plus handbagage. Omdat het winter is in Namibië en de nachten koud maken we daar graag gebruik van. Dus naast de backpack van mij en de koffer van Niels hebben we een super onhandzame grote sporttas zonder wieltjes mee... En allebei een handbagage koffer, een laptop tas, een fototoestel en handtas. Alsof we een jaar weg gaan.

De ruimbagage wordt afgegeven en we gaan rustig ons broodje eten buiten in het zonnetje. Daarna vroeg de controle en de douane door. Er werd gewaarschuwd voor zeer lange wachtrijen, dus we zijn vroeg. Dat blijkt helemaal niet nodig te zijn op dit tijdstip. chaos bij de security We komen boven aan in een echoput. Helemaal leeg, op wat personeel na. En toen hadden we dus tijd over. Even wat shops bekijken, maar om 21.00 uur sluit er al een hoop. Als Niels op mij wacht bij de toiletten, wordt hij aangesproken door een golfkarretjesbestuurder. Blijkbaar ziet Niels er moe uit. We mogen instappen en hij brengt ons naar onze gate. Hij vertelt dat het heel rustig is en hij liever met wat passagiers heen en weer rijdt dan leeg. Bij de gate hebben we nog een half uurtje, dus gaan we rustig de telefoons opladen. Het boarden gaat prima en het stijgen ook. De entertainmentset gaat aan. Dan blijkt mijn scherm rood te zijn en mijn stoel maar 2 standen te hebben, rechtovereind of helemaal liggen. De rugleuning is lam. We mogen verplaatsen naar een plek in de economy plus klasse. Daar is de beenruimte ook ruimer,want we zaten bij de nooduitgang. Nadat we een filmpje hebben gekeken en ons eten op hebben, proberen we wat te slapen. Het lukt mij redelijk, ik ben 3 uurtjes verder. Niels is af en toe een beetje weggedommeld, maar heeft niet echt geslapen.

zaterdag 10 juni 2017

KLM is overboekt! Het is inmiddels zaterdag als we de tussenlanding in Luanda, Angola maken. Hier moet de crew eruit omdat ze anders te lang aan het werk zijn. Samen met de crew verlaat ook 3/4 van de passagiers het vliegtuig. Niels heeft geluk, de hele rij naast onze stoelen komt vrij. En de rij daarvoor en daarvoor en daarvoor. Dus hij gaat languit over 4 stoelen en valt bijna helemaal in slaap. De laatste 2 uurtjes vliegen verlopen relaxed, ook voor de stewardessen die een hoop met elkaar te bespreken hebben.

Op Windhoek wordt er een open trap voor het vliegtuig gezet. Er staat wat personeel naast de motor en langs de route die we al lopend over het vliegveld afleggen om bij de terminal te komen.
We zijn snel aan de beurt bij de douane. Ik mag zo goed als meteen doorlopen en ga alvast naar de bagageband. Niels staat nog bij een andere douanier. De eerste tas is snel in zicht. De rugzak volgt een paar minuten daarna. Niels is nog steeds niet door de douane en ik begin hem toch wel een beetje te knijpen. Geen idee wat er aan de hand kan zijn waardoor het zolang duurt. Uiteindelijk, na ruim 10 minuten mag ook Niels doorlopen. Gelukkig lag het probleem niet bij hem, maar bij de apparatuur waarmee het paspoort gescant wordt. Als hij bij de bagageband aankomt, komt ook de koffer van de band rollen. Mooie timing. Nog even met alle bagage door een scan en dan op zoek naar de camperverhuurder. We verwachtten dat er iemand met ons naambordje zou staan, maar het blijkt dat we ons bij de balie van Dollar autoverhuur moeten melden. Daar hangt ook een bordje van Britz. Er wordt iemand gebeld die ons op komt halen. Niels koopt ondertussen een Simkaart(50 cent) met 1 gb data en 100 minuten bellen (3 euro 50) voor 7 dagen. Daar kunnen we de eerste week vast mee vooruit. Binnen een half uur na landing rijden we het vliegveld af op weg om onze bushcamper op te halen.

Daar gaat het allemaal wat langzamer. We krijgen eerst een formulier wat we moeten invullen en de regels waar we ons aan moeten houden. Ze geven ons ruim de tijd om het door te nemen, want ondertussen worden andere mensen geholpen. Dan komt de dame weer even terug bij ons, tikt een en ander over in de computer, helpt tussendoor even de andere mensen, maakt een kopie van onze paspoorten en rijbewijzen, helpt weer andere mensen en leidt ons naar de camper waar iemand anders het overneemt voor de uitleg.
wat een ding De camper is niet de bushcamper die we gehuurd hebben. We hebben een "gratis upgrade" gehad naar een luxere en grotere camper. Op zich wel mooi, maar we hadden juist voor de flexibiliteit, behendigheid en het deels buiten slapen van de bushcamper gekozen. We verzanden in een discussie en de aap komt uit de mouw. De Bushcamper gaat er helemaal uit. Deze zijn te oud, hebben teveel kilometers op de teller en hebben stapels mankementen. Er wordt ons gegarandeerd dat deze camper net zo goed is op kleine, steile rotsweggetjes als de Bushcamper. We spreken af dat we de morgen wat gaan proefrijden ermee en dat we maandag contact opnemen. Als het niet bevalt is er maandag een bushcamper voor ons, bevalt het wel, dan houden we het zoals nu en brengen we de komende 29 dagen in deze luxere camper door.

Het is bijna 14.00 uur als we het terrein afrijden en naar de camping gaan. Deze is al gereserveerd voor de komende 2 nachten. Het is maar een kwartiertje rijden. We mogen kiezen waar we de camper neerzetten en vinden een mooie plek. De camping is zo goed als leeg. We pakken de tassen en koffers uit en proberen alles een zo goed en logisch mogelijke plaats te geven. Volgens de receptie kunnen we het beste bij Checkers onze boodschappen doen. Bij de Grove Mall is het veilig parkeren. We navigeren daarnaartoe, maar komen onderweg een andere Checkers tegen. We zijn eigenlijk te moe om verder te rijden, dus parkeren daar en gaan wat boodschappen doen. In de winkel bekruipt ons een onaangenaam gevoel. Zou de camper wel veilig staan. Alles zit erin. Ik ga afrekenen en Niels controleert de camper alvast. Natuurlijk is er niets aan de hand.
Met de boodschappen op zak rijden we terug naar de camping. Het is rond 18.00 uur en inmiddels wordt het donker. Niels gaat koken, aardappelen en witte bonen in tomatensaus. Vlees zijn we vergeten. We drinken nog een kopje thee, maar dan wordt het toch echt veel te koud om buiten te zitten. We gaan het bed opmaken en om 20.15 uur gaan we slapen.

Trans Kalahari Inn
Windhoek, Namibië
250 NAD
64km gereden

zondag 11 jun 2017

Vanacht zijn we 1x wakker geweest. Goed geslapen, maar het is behoorlijk koud geweest. Gelukkig voldoende warme slaapzakken bij ons, alleen de neus bleef koud.
vroeg Om 6.30 uur zijn we allebei wakker. We drinken eerst rustig een kopje thee en koffie op bed om op te warmen voor we de kou ingaan. Als we een uurtje of 2 verder, zijn is het buiten heerlijk aangenaam. We ontbijten met brood en vlokken. Boter zijn we vergeten, evenals ander beleg. Gelukkig zijn vandaag de supermarkten ook open. We nemen onze tijd en warmen lekker op. De lucht is mooi strakblauw.

Om 10.15 uur vertrekken we naar de Mall waar we gisteren naar toe zouden gaan. Het is een half uur rijden. Parkeren gaat moeizaam. Overal hangen borden en afsluitstangen dat je niet hoger dan 2.40 mag zijn en wij zijn al minstens 3.00 meter. Ontzettend lastig dus om te parkeren. We vinden uiteindelijk een parkeerplaats met 2 ingangen. Eentje voor onder de 2. 40 en eentje voor erboven. Jippie, we kunnen boodschappen doen. Dit keer een lijstje mee genomen met de boodschappen erop. We beginnen bij de eerste winkel, Foodlovers. Ze hebben worstjes van kameelvlees. Dat klinkt interessant. Nadat we een muffin en saucijzenbroodje op hebben gaan we naar de Metro, een soort Makro, maar we mogen er zonder pasje in. Hier halen we water en schoonmaakspullen. Om 13.00 uur sluiten de winkels. We hebben precies alle boodschappen van ons lijstje binnen.

Na de boodschappen willen we de auto testen. We hebben de vorige keer tegenover de Countryclub les gehad in hoe je in Namibië 4x4 off-road rijdt. Dus rijden we nu naar datzelfde gebied toe. Er is veel veranderd de afgelopen 6 jaar. Er wordt gebouwd in dat gebied en van off-road is weinig over. We rijden door en kijken of weet anders vinden. We komen een mooi oefenweggetje tegen, wat heuvelachtig, grote gaten in de weg en rotserig onverhard. Niels rijdt de camper met gemak er doorheen en vergeet zelfs om hem in z'n 4x4 te zetten. De auto heeft voldoende kracht, maar wat als de weg erg ongelijk is en je flink wankelt. Hij is erg hoog. Na de test eten we een boterham en wat yoghurt. Dan is het tijd voor wat geocaches. De eerste naast de KFC vraagt erom om een ijsje te eten. Het is namelijk heerlijk weer, ongeveer 22 graden met een volle zon en strak blauwe lucht.

We vinden nog een aantal caches binnen de stad en komen dan uit bij eentje waar je of voor kan lopen of met een 4x4 kan doen. Weer een leuke test voor de auto. Het is een off-road naar boven, naar een watertoren. Het eerste gedeelte naar de cache gaat best lekker. Dan komen we bij een splitsing en komt er een tegenligger aan. Deze geeft een seintje dat hij rechtdoor gaat en dus wachten wij even voor we de bocht nemen. De cache vinden we niet. Wel hebben we aanspraak. Een lokaal stel dat de hond uitlaat, wil graag weten wat we aan het doen zijn. We vertellen dat we een doosje zoeken voor een spel. De man weet dat het geocaching is, maar verder weet ie er niets van. Ze vertellen dat ze hier regelmatig hobo's zien rondlopen, misschien is dat de reden dat we het niet kunnen vinden. Na het zoeken besluiten we de off-road verder naar boven te nemen. Het wordt wat steiler en de gaten worden groter. We hangen behoorlijk opzij, maar de camper valt niet om. Boven lopen we een rondje en rijdt Niels de camper eerst een stukje achteruit naar beneden voor hij keert. Ook deze test is geslaagd. Dan volgt de weg naar beneden. Best pittig, maar goed te doen. Bij de splitsing besluiten we uit gemak om ook rechtdoor te gaan ipv de scherpe bocht te nemen van waar we vandaan kwamen. De "weg" wordt hier eigenlijk nog slechter dan het al was. We hangen opzij en schudden en klotsen alle kanten op. Maar Niels houdt de camper goed op de weg. We komen niet vast te zitten en we slaan niet om. Zonder schrammetjes bereiken we na een kwartiertje de verharde weg. Een ander stel dat de honden uitlaat staan raar te kijken om zo'n camper uit die weg te zien komen. Hun nekken zijn helemaal verrekt. De camper off-road test is geslaagd.

Inmiddels is het half vijf en over een uur is het donker. We rijden terug naar de camping, maken nog een klein wandelingetje voor Niels eten gaat koken. Het wordt pasta met verse paprika, tomaat, ui en de helft van het kameelvlees. We hebben een potje lemon peper op de kop getikt, dus de komende weken heeft al ons eten een heerlijk frispittig lemonpeper smaakje. Gelukkig vinden we dat lekker.
Het is donker en koud als we klaar zijn met eten. We zitten nog lekker met een vest en een kopje thee buiten te genieten. Er wordt een begin gemaakt aan het verslag en Niels leest een boekje.
Om 21.00 uur houden we het voor gezien buiten, poetsen onze tanden en maken we het bed op. Een uurtje later gaat ook binnen het licht uit.

Trans Kalahari Inn,
Windhoek, Namibië
250 NAD, van te voren gereserveerd
101km gereden

Maandag 12 juni 2017

Vanacht was het minder koud. In plaats van alleen de bankkussens als matras, hebben we ook onze eigen self-inflatable matjes en een zachte slaapzak op de bedplank gelegd. Dat scheelt enigszins in de warmte en comfort.
Om 6.30 uur worden we door de vogels gewekt. Een uurtje later zitten we aan het ontbijt met gebakken eitjes en brood. Het verslag wordt verder geschreven en het wordt zelfs met wat foto's op internet gezet. Om 9.00 uur bellen we met Britz om door te geven dat de camper voldoende bevalt en niet omgeruild hoeft te worden.

We verlaten Windhoek vandaag, maar voordat we weggaan gaan we toch even terug naar de Grove Mall. We weten nu waar te parkeren en willen nog internet-tegoed bijkopen. We kopen ook meteen een autohouder voor de telefoon, want die zijn we vergeten. De gewapende parkeerwachter heeft goed op de camper gelet. Hij staat tegen een boom en houdt alles goed in de gaten, leunend op zijn geweer. In tegenstelling tot gisteren komt deze bewaker niet meteen bedelen om geld. We laden de boodschappen in, maken wat boterhammen voor de lunch en rijden weg, op naar onze volgende bestemming.

iets met sanddunes We draaien de B1 op. We hebben voor een relaxte route gekozen. Bijna 300km op de B1, die geheel geasfalteerd is. Ik neem het stuur over. Dat is even wennen. Aan de linkerkant rijden en vooral links schakelen is best lastig. De auto vind ik zwaar sturen en schakelen en ik ben dan ook blij dat Niels vooral rijdt. Ik rij zo'n 2 uur tot we bij een Earth cache komen. Hier zijn de vergeten duinen van de woestijn. Ze liggen horizontaal op de weg en zien er wel leuk uit. Het zijn niet hele grote duinen. We vinden het een mooi plekje om de drone op te laten. En dan zie je pas echt hoe mooi de duinen zijn. Wat een prachtige beelden.



Na dit verzetje rijden we door naar de camping die we voor vanavond hebben gereserveerd. Bij het hek worden we verwelkomt door een vriendelijke meneer. We staan op de lijst voor de camping. Hij belt met de de receptie zodat er iemand is om ons op te vangen en we mogen het terrein oprijden. Over 3km is de receptie. Eh, drie kilometer?? Het is een mooi stukje safari wat we rijden. We zien meteen al springbokjes met een grote kudu. Een klein stukje verder loopt een aardwolf door de bosjes. Meteen daarna signaleren we een groepje struisvogels met weer verder nog wat hertjes. We zien nog 2 aardwolven en komen dan aan bij de receptie waar een tekkel op de vogeltjes jaagt. We mogen op kampeerplek 1 plaats nemen. Het is erg ruim. Belachelijk ruim. We hebben een aparte douche en toilet met een grote, half overdekte veranda ervoor en natuurlijk, een braai. Eerst wordt de drone opgelaten, want zo vlak voor zonsondergang ziet het er hier nog mooier uit.

Als het donker is lopen we een klein stukje en sprokkelen we wat hout voor de braai. Er gaan zoete aardappelen in folie en die stoppen we in het vuur. Op de gril leggen we de kamelenworst op folie en de uien, paprika en ui gaan in de pan. Een half uur later hebben we heerlijke avondmaaltijd. De rest van de avond brengen we door bij het vuur, foto's kijken en genieten van de dierengeluiden en de prachtige sterrenhemel. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Kalahari Anib Lodge, van te voren gereserveerd
Namibië
350 NAD
322 km gereden

Dinsdag 13 juni 2017

We staan om 6.30 uur op. De camping heeft diverse wandelroutes en dat is voor mij de uitgelezen kans om een mooi stukje te gaan hardlopen. Bij het ontbijt komen we tot de onaangename verrassing dat er geen water is. We hopen dat dit ivm waterbesparing 's nachts wordt uitgezet en dat we om 7.00 uur gewoon weer water hebben. Helaas, nog geen water. Ook om 7.30 is er nog niets. En hardlopen zonder daarna te kunnen douchen is een no-go. We hebben wel bij de camper een buitendouche, maar dat is meer om wat af te spoelen. We lopen naar de receptie. Als we langs kampeerplek 2 lopen, wordt er in het Engels gevraagd of wij wel water hebben. " Nee, jullie dus ook niet. Nou, wij gaan nu naar de receptie om te vragen wat er aan de hand is. We houden jullie op de hoogte." Nog voor we bij de receptie zijn, zien we een behoorlijke plas water in het gazon met wat mensen die aan het werk zijn. Daar is de oorzaak, een losgesprongen waterleiding koppeling. Er wordt ons verteld dat het bijna gerepareerd is en dat we over 5 minuten weer water hebben. Mooi, ik ga het wandelpad op en kies de struisvogelroute van 5,8 km. Het is inmiddels wel al redelijk warm geworden. Niels loopt terug naar de kampeerplaatsen en maakt verdere kennis met de buren, de Nederlandse Jeroen en Belgische Charlotte. Ondertussen doet het water het weer.
Ik heb een prachtige hardlooptraining. Bij de eerste kilometer staan aan beide zijden van het pad springbokjes en ook de struisvogels kom ik onderweg tegen samen met ontelbaar veel kleine fluitende vogeltjes. Ik loop op een wat lastige ondergrond, maar dat deert niet.

Na een uurtje ben ik weer terug. Niels komt net onder de douche vandaan. Hij heeft gezellig gekletst met de buurtjes. Als ik klaar ben met douchen komen de buren bij ons op bezoek. We drinken gezellig een kopje thee en kletsen erop los. Ondertussen worden we verrast door een marter-achting diertje dat nieuwsgierig eens komt kijken wat de mensen daar toch aan het uitvoeren zijn. Ze zijn al bijna 8 maanden onderweg en gaan vanavond naar dezelfde camping als wij. Ook de bestemming van de komende dagen zien er nagenoeg hetzelfde uit. We besluiten om vandaag samen te rijden. Om 12.00 uur gaan we de camper inruimen, want het is nog best een stukje rijden en we willen niet in het donker aankomen.

In Marienthal doen we boodschappen bij een grote Spar. Daarna draaien we een gravelweg op. Één grote stofwolk vormt zich achter de auto's. We houden iets meer afstand, zodat we niet de komende 300km stof aan het happen zijn. We rijden door de duinen. Heuveltje op, heuveltje af nog steeds over het gravel. Opeens zien we 2 jongens achter een dikdik aanrennen met een knuppel in hun handen. Het hertje rent in paniek van de ene kant van de weg naar de andere kant, maar stuit overal op het hek wat langs alle wegen staat. Diner voor de mannen, pech voor de dikdik!
Na een uurtje of 2 rijden we langs een grote leeg gekapte vallei. Overal staan rookpotten. Hier worden van de bomen houtskool gemaakt, waarschijnlijk niet geheel legaal. Mannen lopen rond in vieze vodden van het smerige werk.

We hebben een late lunch en rijden de gravelweg weer verder. Het is een mooie redelijk afwisselende route qua uitzicht. Veel vlaktes, maar ook heuvels en afgronden. Het is nog net niet helemaal donker als we de camping oprijden. Er zijn 3 basis kampeerplaatsen. Eentje is al bezet door een grote camper-vrachtwagen, de andere 2 zijn voor Jeroen en Charlotte en ons. Eén plek heeft geen stroom, dus we gaan gezellig bij elkaar staan. Plek zat. We hebben een hapje, een drankje en een groot vuur. Het wordt een leuke avond. Met het geluid van huilende hyena's of jakhalzen en een uil om ons heen gaan we slapen.

Sitzas Camping, vantevoren gereserveerd
Grens met Zuid-Afrika
100 NAD
339km gereden

Woensdag 14 juni 2017

We zijn weer om 7.00 uur wakker. Ontbijten lekker rustig met een gebakken eitje, terwijl Jeroen en Charlotte al om half acht slaperig de grens oversteken, het park in voor een ochtend-gamedrive.

Wij vertrekken om 8.30 uur van de camping. Bij de grens hoeven we niet zoveel te doen. Alleen beloven dat we om 16.00 Zuid-Afrikaanse tijd, dus 15.00 uur Namibische tijd, terug zullen zijn. Oké, daar hadden we niet op gerekend. Goed dat het wordt gezegd. Daarna rijden we naar de volgende slagboom. Deze is van het Kgalagadi Transfrontier Park. We vullen een registratieformulier in en nog eentje, betalen de entree met de credit kaart, want in Namibië kan je wel met Zuid-Afrikaanse Rand betalen, maar in Zuid-Afrika niet met Namibische Dollars. Daarna gaan we tanken en de banden leeg laten lopen. Omdat de wegen in het park niet al te best zijn, word geadviseerd om met niet al te harde banden te gaan rijden. Gelukkig helpt de pompmedewerker ons daarmee. De apparatuur die daar staat is heel wat beter dan het kleine pompje wat wij bij de camper hebben.

En dan is het bijna 10.00 uur voor we aan onze gamedrive kunnen beginnen. We zien al heel snel een aantal gemsbokken in gezelschap van springbokkies. Een stukje verder zien we 2 kory basterds lopen. Het lijkt wel alsof ze de vallei in stukjes hebben verdeeld, want een blok verder lopen er weer twee en nog een blok verder weer. We rijden rustig verder. Er is eigenlijk maar 1 weg langs een uitgedroogde rivier. In die "rivier" zijn eigenlijk alle dieren te vinden. We komen aan bij een stuk met heel veel springbokjes. Er komen twee black-backed jackals aangelopen. In een mooie pas rennen ze over het veld. Als we stilstaan loopt de achterste jackal achter de camper langs naar de overkant van de weg. De voorste is hem even kwijt, maar steekt dan ook over. Hierna raken we ze kwijt, dus rijden we weer verder. We nemen even een pauze bij een waterhole. Dit zijn gecreëerde plekken met water, waar dus vaak de dieren speciaal naartoe komen. Bij deze waterhole ligt een kudde gnoes lekker op het gemak uit te rusten. Nadat ze zijn opgestaan en weggelopen, rijden wij ook weer verder. Hoog in een boom zien we een grote grijze roofvogel met oranje bek, de Southern Pale Chanting Goshawk. Vlakbij de picknickplaats is er een verzameling auto's die allemaal naar hetzelfde kijken. We zien door de verrekijker een jackal die lekker van een prooi aan het eten is. Helaas lukte het niet om er een foto van te maken. Op de picknickplaats eten we een boterham. Daarna is het tijd om weer terug te gaan. Dat moet via dezelfde weg. De jackal loopt nog rond, maar van zijn eten is niets meer te zien. We hadden al wat struisvogels gezien, maar nu zien we een hele struisvogelfamilie. Pa, ma en 6 jonge struisvogels lopen door het veld. Verder kunnen we op de terugweg geen nieuwe dieren meer ontdekken. Natuurlijk hebben we ook nog wat kleine diertjes gezien. Eekhoorns, mangoest, marters, muizen en heel veel verschillende kleine vogels zijn goed vertegenwoordigd. Het is 14.15 uur als we weer bij de gate aankomen. We hebben nog 3 kwartier voor de grens dicht gaat en lopen even door naar de camping. Hier zien we Jeroen. Zij hebben heel dichtbij de camping 3 cheeta's gezien. Er is een uitkijkpost waar ze misschien nog te zien zijn. We nemen er een kijkje, maar helaas. Ze zijn rond 13.00 uur voor het laatst gezien. Misschien komen ze nog terug om water te drinken, maar daar gaan we maar niet op wachten.

We gaan de grens weer over en rijden de camping op. Deze is maar 300 meter van de grens af. De camper wordt neergezet en omdat we vroeg zijn, nemen we een colaatje en gaan we we even genieten van de rust en de vogels. We sprokkelen wat hout voor ons vuur voor vanavond. En als de wind wat gaat liggen, laat Niels de drone op. Deze maakt weer hele mooie beelden van de camping en omgeving.




We eten gepofte aardappelen met een schnitzel en wat verse groenten. We zitten 's avonds lekker rustig bij het vuur. Vandaag zijn we de enige op de camping die bestaat uit 3 plaatsen. We werken het verslag bij en luisteren naar de dierengeluiden.

Sitzas camping, vann
Grens met Kgalagadi Transborderpark

Donderdag 15 juni 2017

We staan om 7.00 uur op, ontbijten en pakken de boel weer in. Om 8.30 uur vertrekken we van de camping en rijden we de grens over. We hoeven niet zoveel te doen bij de grens. De papieren zijn gisteren al ingevuld. Wel krijgen we nu een stempel in ons paspoort en wil men een formulier van de auto hebben. Als ik de stempel nakijk, zie ik dat die nog op gisteren staat. We hebben er een lolletje om en krijgen een nieuwe stempel in ons paspoort.

Bij de entree van het park gaat ook alles makkelijker. We hoeven niets te betalen, maar ze wil wel onze papieren zien. De politie heeft onze gegevens, dus die doet gelijk de slagboom voor ons open. De gamedrive kan beginnen.

Het is meteen al druk met gemsbokken, springbokkies, Kory basterds en secretarisvogels. We toeren lekker tot er een auto dwars over de weg staat. Er blijken 4 baby-uiltjes in een boom te zitten. Rustig wachten we op onze beurt om foto's te maken. Er zitten er 2 heel dicht tegen elkaar, eentje zit erboven en eentje zit daar opzij van. Met grote ogen worden we aangekeken. We maken de nodige foto's en maken dan plaats voor de volgende auto.

Een stukje verder zien we 3 giraffen blaadjes van de bomen eten. De eerste giraffen van deze vakantie. We gaan bij de picknickplaats lunchen. Hier krijgen we bezoek van sierduifjes, zwart/blauwe merels en gestreepte muizen. De muizen schieten onder de auto door, van de ene kant naar de andere kant. Band in en weer uit. Als we weer wegrijden worden gewezen op hyena's die vlakbij zitten. We rijden ernaartoe en inderdaad op de heuvelrand liggen in de schaduw 3 grote gevlekte hyena's. De 2 kleinere gevlekte hyena's zijn iets actiever heen en weer aan het lopen. We vervolgen onze weg naar Twee Rivieren. We denken dat we de struisvogels met jonkies zien, maar als we even goed kijken zien we dat de jonkies oortjes hebben. Dat klopt niet. Het blijken 4 cape fox of bat-eared foxes te zijn. Echt spannende dieren zien we niet meer, wel nog een jakhals die door het gras heen loopt en de dieren die inmiddels "gewoon" zijn. We vragen onze af waarom een gnoe gnoe heet in het Nederlands en niet wildebeest, zoals in de rest van de wereld. Maar als we er dan weer eentje zien weten we het. Gnoe staat voor Grumpy Koe. Ook de springbokkies die voor en achter de kudde staan te waken krijgen een nieuwe naam, Secruribok.

We komen om 16.30 uur aan in Twee Rivieren. We schrijven ons in bij de receptie en mogen een plekje uitzoeken op de overvolle camping. De plaatsen zijn niet echt duidelijk en op een paar vrije plaatsen staat een schaduwdak, waardoor we er niet met de camper kunnen staan. We vinden een uiteindelijk eentje die maar een beetje scheef staat. Niels gaat even plat en ik loop een rondje over de camping. Het wordt erg koud, nadat de zon onder is en we besluiten om het bed in te klappen en de avond in de camper door te brengen. We eten een kop soep en kijken een filmpje. Om 22.00 uur gaat het licht uit.

Twee Rivieren camp, van tevoren gereserveerd
Twee Rivieren, Zuid-Afrika
127,9 km gereden

Vrijdag 16 juni 2017

Wat is het koud als we opstaan. Het is nog donker om 6.45 uur. We hebben een uurtje tijdsverschil met Namibië. Het is behoorlijk koud. We krijgen te horen dat het vannacht -10 graden heeft gevroren. Het vriest nu nog een graad of 3. We drinken wat koffie en thee, eten een plak ontbijtkoek en klappen snel de boel in. Om 7.30 uur gaat de gate open, 10 minuutjes daarna rijden we het park binnen. Rustig en zoekend naar leeuwen. Deze hebben we vanmorgen en vannacht gehoord op de camping. Ze kunnen dus dichtbij zitten. We rijden een half uurtje voor we eindelijk wat spannends te zien krijgen. Drie cheeta's liggen vlakbij de weg onder een boom. Er staat een auto of 10 omheen. Wij rijden op het 4x4 zandpad aan de overkant. We zien net 2 kopjes af en toe boven het gras uit. Dan springen ze nog even naar elkaar en lopen 2 cheeta's af en toe achterom kijkend weg. Het veld over. Ze lopen het zandpad op waar wij staan en vlak voor onze auto lopen ze het volgende veld in. Af en toe blijven ze even staan kijken naar waar ze vandaan kwamen. Als ze uit zicht zijn rijden we verder. De auto's op het andere pad blijven staan. Later horen we dat daar een derde waarschijnlijk gewonde cheeta lag.

We rijden door op het pad en komen weer bij een opstelling van auto's aan de weg. Tussen 2 bumpers door kijken we het gras in en zien de kop van een leeuw. Rustig ligt ie voor zich uit te kijken. We kunnen er maar heel even van genieten, want al snel legt hij zijn kop neer en is ie helemaal verdwenen in het hoge gras. We rijden naar verder en staan tussen de springbokkies die rustig aan het grazen zijn. Op de heuvelrand lopen vier secretarisvogels, mooi in het zonnetje te paraderen. Op de t-splitsing slaan we links af en rijden we een hobbelige gravelweg met veel heuvels op. Veel dieren zien we niet meer. We komen nog een jakhals en een hert met hele grote oren, die ze hier steenbok noemen, tegen. Aan het eind van deze weg draaien we weer naar links en rijden we het laatste stuk naar de camping. Daar zijn we rond 13.00 uur.

We gaan eerst tanken, dan lopen we naar het winkeltje en halen een brood. Daarna is het tijd om te relaxen in het zonnetje. Inmiddels is het zo'n 25 graden, een heel verschil met vanmorgen. Ik werk het verslag bij en Niels zoekt de foto's uit op de laptop.

Om 15.30 uur beginnen we aan de avonddrive. We hopen dat er wat actie te zien is in het park. Veel meer dan springbokkies, gnoes, gemsbokken en struisvogels zien we eigenlijk niet. De boom van de gewonde cheeta vinden we niet meer terug. Misschien is ie toch weggekomen, of zelfs al opgegeten. We zullen het niet weten. Ook de leeuw vinden we niet terug. Waarschijnlijk vinden we wel de plek waar hij zat, maar hij liet zich niet zien. Vlak voor we omkeren zien we nog twee jakhalzen tussen de springbokkies lopen. Dan is het tijd om terug te gaan. We moeten voor donker, voor 18.00 uur binnen zijn. Onderweg bij een waterput lopen gnoes en struisvogels over het veld. Aan de andere kant zit een grote roofvogel op de grond. Vlakbij staan in totaal 4 stokstaartje recht overeind, de roofvogel in de gaten aan het houden.

We zijn op tijd binnen. De camper wordt zo min mogelijk scheef neergezet. We koken een simpele nasi en werken het verslag verder bij. Op de laptop kijken we naar Lethal Weapon en Fullerhouse en dan is het tijd om te slapen.

Zaterdag 17 juni 2017

We worden wakker met een prachtige zonsopgang en wachten met opstaan totdat de zon net iets warmer is. Om 7.30 uur klimmen we het bed uit. We maken een ontbijtje en ruimen de boel op. Een uur later halen we onze permit op en rijden we het park weer in.

Meteen bij de derde boom is het raak, 2 enorme grote bruine uilen zitten verscholen achter de takjes. Prachtig om te zien, moeilijk om foto's te nemen. Een stukje verder staat een auto aan de kant in een een boom te turen. We zien een mooie roofvogel naast een nest zitten. De dame verteld ons dat we een jonge bateleur zien. Het is de eerste dag dat het jong uit het nest is. Het kan zelfs nog niet vliegen. We boffen dat we deze te zien krijgen. Het is een echte vogel spot ochtend.

Verder zien we de nodige gemsbokken, oftewel Piet met Spriet, springbokkies, struisvogels (met jong) en Kory Basterds, oftewel kangaroes. Sommige namen zijn nou eenmaal makkelijker dan andere. Net zoals dat de Southern Pale cCanting Goshawk is omgedoopt tot grijze dakhaas. Ook deze vogels zien we in overvloed.

Vanaf een uurtje of 11.00 wordt het saaier. We zien niet zoveel dieren meer. Tijdens de lunch krijgen we gezelschap van muisjes en vogeltjes. We rijden verder het park in. We rijden met 3 auto's ongeveer hetzelfde tempo. Als een auto voor ons stilstaat, zoeken we waar er naar gekeken wordt en dan zien we ineens de kop van een cheetah. Naast een boom, half liggend op de grond. We zoeken de rest van de omgeving af. Cheeta's zijn vaak met meerdere. We kunnen geen andere vinden. Deze cheetah is ook redelijk groot en donker op de rug. Als ie zijn kop neerlegt is ie niet meer te zien en rijden we verder. Bij de volgende picknickstop bedanken we de andere 2 auto's voor het stoppen. We hadden anders de cheetah nooit gezien. Het zijn Zuid-Afrikanen en zij werden er zelf ook op gewezen door een andere auto. We raken wat in gesprek en ze vertellen ons dat het een King's cheetah was. Daarom was ie alleen, iets groter en was de rug donker.

We rijden weer verder en we komen weer wat leven tegen. Onze eerste rode Hartebeest zien we in de verte tegen een heuvel lopen. We blijven even kijken voor we verder rijden. Daarna zien we nog een hele kudde met hartebeesten en bij een waterput worden Kudu's gesignaleerd. De jakhalzen komen òok weer tevoorschijn en lopen en springen door het veld.

Om 16.15 uur zijn we bij de camping. We registreren ons en zoeken een weer zo recht mogelijk plekje uit. Omdat het hek pas om 18.00 uur dicht gaat, rijden we nog naar de dichtstbijzijnde waterhole. Er staat een auto te wachten. Er wordt ons verteld dat er 2 leeuwen in het veld liggen. Nu niet te zien, maar af en toe staan ze op, grommen even en gaan dan weer liggen. En ja hoor, na een minuut of wat komt er een kop boven het gras uit, er wordt gegromd en ze gaan weer liggen. We aanschouwen het spectakel 2 keer en rijden dan terug naar de camping. De permit leveren we weer in en we zetten de camper op z'n plek. Vandaag eten we weeer tomatensoep met verse tomaat en het restje nasi van gisteren. 's avonds gaan we na de afwas ook wat sokken wassen, bekijken we de foto's en schrijven het verslag. Als we om 22.00 uur naar het toiletgebouw gaan, is de electriciteit uitgeschakeld en horen we een heel scala aan dieren buiten het hek roepen. Er klinken hyena's, leeuwen en jakhalzen. Heel gaaf. Met dat geluid op de achtergrond slapen we snel in.

Nossob Camp, vantevoren gereserveerd
Kgalagadi Transborderpark, Zuid-Afrika
186,9 km gereden

Zondag 18 juni 2017

Het was lekker aangenaam vannacht. We hebben het niet koud gehad, maar het is dan ook voor eerst bewolkt. We staan om 6.45 uur op, een snel ontbijtje en de boel inklappen. Om 7.30 gaat het hek van het park open. Wij staan een kwartiertje later bij het kantoortje om onze permit op te halen en het park in te rijden.

We gaan eerst naar de waterhole waar we gisteren de leeuwen hebben gezien. Het is leeg, nog zelfs geen vogel te zien. We rijden de loop van 10km en hopen daar ergens de leeuwen of andere spannende dieren tegen te komen. Maar helaas, alles is leeg. Zelfs de springbokkies laten zich niet zien. Wel zien we 2 bateleurs in een dode boom zitten. Prachtige roofvogels zijn het.
Na de loop rijden we via de camping naar het noorden. We hopen dat de dieren hier meer te vinden zijn. Maar ook aan deze kant blijft de vlakte leeg. We pakken de eerste (en enige) weg naar rechts, Botswana in.

    

Deze weg is 200km lang en heeft geen waterholes onderweg. De weg is niet meer dan een paar diepgesleten bandensporen door het zand. Het is er heel smal en pittig rijden. Er is veel meer begroeiing en overal zien we gaten van dierenholletjes in de grond. Er groeien hier kalebassen op de grond. We zien een Botswanese steenbok tussen de struiken staan. We hotsen en klotsen verder over het bandenspoor. Nadat we eerste de extreem droge rivier zijn overgestoken, rijden we nu de duinen op en af. We rijden zo'n 10km Botswana in en als Niels een geschikt keerpunt vind, draaien we om. Hetzelfde bandenspoor rijden we weer terug. Het uitzicht over de rivier is prachtig.

Nadat we terug op de hoofdweg zijn vervolgen we onze zoektocht naar wilde dieren. Veel succes hebben we niet vandaag. We zien af en toe een verdwaalde gemsbok, een gnoe of een kori bastard. Ook hier zijn er nauwelijks springbokkies te zien. Later horen we dat dat komt omdat het bewolkt is. Bij bewolking trekken de meeste dieren dieper Botswana in.
We rijden door tot we rond 14.00 uur op een picknickplaats zijn. Lunchtijd. En dat was zo'n beetje het spannendste van de dag. De camper heeft wat klappen opgevangen tijdens de rit en als we de deur open doen vinden we de "badkamer"-deur die languit door de camper ligt en een beugel van het dak ligt los. En dus moeten handige Niels en Inge klussen. En zowaar, we krijgen het voor elkaar om de deur weer in de sponning te krijgen. De beugel wordt ook weer vastgemaakt en na een kwartiertje kunnen we gaan eten.

En toen kwam het wildlife. Uit alle hoeken en gaten kwamen vogels aangevlogen en muizen gekropen. We hebben 3 verschillende muissoorten op bezoek gehad, de gestreepte veldmuis, een ronde woelmuis en een grote spitsmuis.

Als we terugrijden hebben we de hoop op veel wild laten varen. Het wordt een rustige rit. Opeens zien we rechts van de weg een kopje om een boom heen steken. En weer weg. Als we stoppen zien we een kudde elanden staan. Het lijkt erop dat ze de weg willen oversteken, maar niet durven. Een volgende neemt een kijkje en stapt ook weer terug. We zetten de auto wat verder aan de kant en doen de motor uit. En ja hoor, één voor één komen ze tevoorschijn en springen ze de weg over. Ons geduld is beloond. Toch nog nieuw wildlife gezien. Als we bijna weer bij de camping zijn, zit er op de waterhole een volwassen bataleur. Hij is prachtig dichtbij, we kunnen hem echt goed zien.

Terug op de camping zorgt Niels voor het eten, terwijl ik het verslag bijwerk. We eten rijst met Afrikaans prutje uit blik. Iets met zoete aardappel, ui, knoflook en groenten in een pittig sausje. Na het eten gaan we bij Jeroen en Charlotte om het vuur zitten. Het wordt weer een gezellige avond die we afsluiten met een kijkje bij de verlichte waterhole van de camping. Tenminste tot 22.00 uur verlicht,dan gaat de stroom van de hele camping eraf. Er zit een grote uil in de boom. Deze vliegt 2x heen en weer in de tijd dat wij er zitten. Ook vliegt er een vleermuis voorbij. Verder zien we wel wat oogjes in de verte, maar deze willen maar niet in het verlichte stuk bij het water komen. Totdat de lichten uitgaan. Ineens zijn ze razendsnel bij het water om te drinken. Gelukkig hebben we een zaklamp mee en kunnen we toch even van deze cape vossen genieten. Hierna gaan we terug naar de camper en is het bedtijd.

Nossob Camp, van tevoren gereserveerd
Kgalagadi Transborderpark, Zuid-Afrika
226,4 km gereden

Maandag 19 juni 2017

We staan om 6.45 uur naast het warme bed. We hebben een drukke dag en willen vroeg beginnen aan de rit annex gamedrive naar Sitsas. Ik haal het bestelde verse brood bij de campingwinkel en we hebben een heerlijk ontbijtje. Een paar boterhammen extra gesmeerd voor onderweg en we kunnen aan de laatste dag in het Kgalagadi Transborderpark beginnen.

En deze begint heel goed. Al snel zien we een bruine hyena door het veld lopen. Deze hadden we nog niet gezien en laat zich ook niet zo vaak zien. Als ie uit ons gezichtsveld is rijden we verder en steekt een cape fox de weg over. Nog geen 500 meter verder komen 2 Afrikaanse wilde katten over het veld rennen. Ze stoppen bij 2 bomen. Eentje rent weer terug en de andere verdwijnt de heuvel over, de bosjes in aan de overkant van het veld. Weer een nieuw streepje op de lijst. Een stukje verder komen we Kudu's tegen die zich schuil houden onder de bomen. Als we dan ook nog eens een witte gier zien, is deze ochtend expeditie wel heel erg goed geslaagd.

Rond 10.15 uur zijn we bij de eerste picknickstop. Hier kunnen we de auto uit en even de benen strekken. Na een kwartiertje uit de auto rijden we weer verder. We gaan nu van de vallei af, de duinen over. Op deze hobbel en heuvelweg zie je niet veel dieren werd ons verteld. Toch kwamen we de nodige gemsbokken, springbokkies en ontzettend veel kleine en grotere vogels tegen.

Aan het einde van de duinweg, na 50km, staat er een groep giraffen op ons te wachten. Ze zijn erg alert terwijl ze naar beneden willen lopen. We hebben prachtig zicht. Als ze naar beneden zijn rijden we verder. We komen aan bij de vallei / droge rivier en willen de giraffen opwachten. Het duurt iets langer dan verwacht. Dan zien we dat er omdat er nog een heuvel tussen zit. We gaan lunchen bij de picknickplaats net na de kruising. Daarna gaan we op ons gemak aan de laatste 50 km van vandaag beginnen. We rijden langs een boom waar veel auto sporen op de grond staan. Daar moet wat bijzonders te zien zijn. En ja hoor, een prachtige wit/grijze uil. Hij blijft rustig zitten, hoe we ook aan het draaien en keren zijn om de perfecte foto te maken. Onder z'n poot zien we een ander pootje hangen. Het ziet er raar uit en we vragen ons af wat het nou precies zou zijn. Is het een gevangen prooi of een jong? Hij was nou niet echt aan het eten, maar zat ook niet op een nest. Misschien komen we er nog eens achter.

Bij een waterhole staat een kudde gemsbokken te drinken. We hebben wat tijd over en parkeren de auto om rustig even te kijken wat er allemaal gebeurt. De gemsbokken lopen een rondje en een paar staan in het water. Het lijkt wel of ze er niet meer uit durven te komen. We maken wat foto's en filmpjes voor we weer op ons gemak verder rijden. Ook nu zien we weer een witte gier in de boom zitten.

We komen een uur voordat de grens sluit aan bij de uitgang van het park. Hier kunnen we de banden weer oppompen en tanken. Natuurlijk gaat het eerst mis met de banden oppompen en springt de slang los, maar nadat 3 man ernaar gekeken hebben blijkt er een nippeltje weg te zijn. Deze wordt uit een reservedoos getoverd en we kunnen weer met harde banden verder.

Bij de douane vullen we de nodige papieren in, krijgen we weer nieuwe stempels in het paspoort en moeten we een nieuwe vergunning voor de auto kopen. Het kantoortje doet tevens dienst als VVV en we nemen wat folders mee van campings die op onze route zitten. Dat scheelt weer zoeken. Daarna rijden we 300 meter naar de camping voor vandaag.

We hebben er weer een uur bijgekregen. Het is 15.00 uur als we op de camping aankomen. Na een warm welkom zetten we de camper op z'n plek en lopen we naar het huis waar we gebruik van het WiFi kunnen maken. De verbinding is vreselijk slecht. We kunnen een groot deel van het verslag uploaden en wat foto's, maar het lukt niet om een kort drone filmpje online te krijgen. Zelfs een Facebook berichtje blijft hangen. Na anderhalf uur stoppen we en gaan we douchen. De ketel wordt opgestookt voor ons waardoor we over een half uur warm water hebben. We sprokkelen hout en maken een groot kampvuur. Voor het eten gaan er zoete aardappelen in folie het vuur in en leggen we beefstokjes op een rooster. Niels bakt er nog een tomaat en paprika bij met ei en we hebben weer een fantastisch diner.
We zitten nog gezellig de hele avond bij het vuur. Gelukkig is niet te koud. We hebben de camping weer helemaal voor ons alleen en genieten van de rust. Om 22.30 uur gaan we slapen.

Sitzas farmstal en camping, vantevoren gereserveerd
Sitzas, Namibië
50 euro voor 3 nachten
We km gereden

Dinsdag 20 juni 2017

We houden een luie ochtend en vertrekken pas om 10.00 uur van de lege camping. Vandaag wordt een rustige dag. We rijden de eerste 100 kilometer over gravelwegen door de duinen heen. Onderweg zien we een bat eared fox langs de kant liggen. Hij lijkt gewond, maar als we omdraaien staat ie op en loopt ie weg. Een klein stukje verder verdwijnt ie in een groot hol in de grond.

Als we even een pauze inlassen gaat Niels wat vliegen met de drone over de duinen. In Köes halen we wat bij de lokale Supermark vers brood en beleg. Na de boodschappen gaan we verder. We draaien de C17 op en het landschap veranderd van duinheuvels in een lange saaie weg met aan weerszijden kleine struikjes. We komen ruim na lunchtijd aan bij Mesosaurus Fossielen Camp. Bij de ingang zijn picknickplaatsen, dus daar beginnen we eerst mee. Het verse brood wordt aangesneden en iemand van het terrein komt even op bezoek. Als we zin hebben kunnen we na de lunch een rondleiding krijgen langs de fossielen. We hebben de tijd, dus het lijkt ons wel leuk. Eerst mogen we 4 kilometer het terrein oprijden. Daar staat pa, die de rondleiding geeft. We krijgen de 260 miljoen jaar oude fossielen van de mesosaurus te zien, de kokerbomen en de lavarotsen. De kokerbomen staan er prachtig in bloei bij. Na de rondleiding mogen we nog vrij over het terrein wandelen en met de drone vliegen. Niels trekt eropuit om te vliegen, ik pak een stoel en een tijdschrift en geniet van de rust, stilte en het mooie uitzicht.

Als we de weg terug rijden en tussen de geitjes door rijden, ziet Niels een placenta en een baby geitje op de grond liggen. We stoppen meteen, camera erbij en zien precies het moment dat het voor het eerst probeert op staan. Wat een geluid komt eruit en wat is het eigenlijk al groot.
We hebben een klein beetje haast om voor donker op de camping te komen, dus blijven niet te lang kijken. Het is nog zo'n 3 kwartier rijden en de schemer valt in als we de camping opkomen. Het is een gloednieuwe camping met een hoog design gehalte. Erg mooi, maar de ligging direct achter een groot benzine / trucker station is wat minder. We schrijven ons in en mogen op de voor de rest lege camping gaan staan. Bij het neerzetten van de camper zien we dat het dak een stukje opstaat. Één van de schroeven die het dak vasthouden is afgebroken. We bellen met Britz en krijgen een adres van een garage waar we morgen naartoe kunnen. Gelukkig gebeurt het nu, bij deze grote stad.
Het eten wordt een creatief mengelmoesje van noodlesoep met knakworstjes en creamy maïs. 's avonds is Niels druk bezig om een filmpje van de drone online te krijgen. Ik doe een puzzeltje en sukkel wat in slaap.

Maritz County Lodge
Keetmanshoop, Namibië
310 NAD
286,3 km gereden

Woensdag 21 juni 2017

Als de wekker gaat om 7.30 uur is het nog koud. We komen wat moeizaam op gang. We ontbijten op het groene grasveld bij het steenkoude zwembad in het ochtendzonnetje. Na het ontbijt lopen we een rondje over de camping en kijken we naar de dieren die gehouden worden op de camping. Daarna is het tijd om naar de garage te gaan.

Het knipperlicht is redelijk snel gemaakt. Op een alternatieve manier met superglue, maar het doet het weer. Voorlopig. Het dak is een ander verhaal. De afgebroken schroef is niet op voorraad, dus de monteur gaat eropuit om deze ergens te halen. Na een tijdje komt ie terug met een nieuw stuk schroef. De schroef die we nodig hebben is zo groot, dat daar geen originele van bestaat. Aan de afgebroken schroef was een stuk aan gelast. En dus wordt er nu ook weer gelast. Ook bij de plint van de badkamerdeur wordt een schroef in de vloer gedraaid, zodat de deur niet meer uit de sponning kan komen. Na anderhalf uur knutselen is de camper weer goed om veilig mee te rijden.

We gaan eerst boodschappen doen. Weer wat vlees en verse groenten inslaan. Na de nodige boodschappen gaan we nog wat fun shoppen en lunchen we bij de "Hungry Lion", een soort KFC. Bij de Spar vullen we onze 5 liter flessen water aan en kopen we een elektrisch kacheltje voor iets meer dan een tientje. Die moet ervoor zorgen dat we niet met bevroren neus slapen en dat we 's ochtends beter ons bed uit kunnen komen. Na tanken en bellen met de camping voor vanavond kunnen we de stad uit.

We hebben 2 geocaches onderweg. De eerste is bij hotel Seeheim, genoemd naar het huis in het meer. Als de Fish river overstroomd ligt het hotel midden in het meer wat dan gevormd wordt. Voor de tweede geocache moeten we een stukje een off-road op. We rijden eerst het verkeerde pad op, maar na wat keerkunsten van Niels rijden we de juiste route. Op 170 meter van de geocache is de weg geblokkeerd. Een grote zandheuvel weerhoudt ons om door te rijden. Te voet gaan we verder. De cache wordt snel onder een stapeltje stenen gevonden. We kunnen weer verder. We stoppen nog 1 keer onderweg. Bij een oud station van waar ook een geocache moet liggen. Maar met terreinrating 5 is deze niet even snel te doen. We rijden verder terwijl de zon prachtig ondergaat. Plots komt er een grote mannetjes Kudu van rechts vlak voor de auto langs rennen. Niels kan nog net op tijd remmen en eromhgeen sturen. Wat een schrik zeg. Wat is dat dier enorm groot. We zijn weer bij de les. Niels rijdt, maar ik rij vanaf nu mee om de dieren te signaleren. En dat blijkt geen overbodige luxe. Het lijkt wel alsof we op game drive zijn. We komen onderweg nog een dikdik, een zebra (de eerste van deze vakantie), een comleet nest springbokkies en 2 herten tegen.

Om 17.15 uur zijn we bij de camping. Het ziet er erg leuk uit, met oude auto's bij de entree. We lopen een rondje over de camping nadat de camper is neergezet. Morgen in het licht nog maar eens een rondje doen.

We eten casselerrib en champignonsoep met verse champignons. Ook dit keer is het eten weer goed gelukt. Na het eten verkassen we naar binnen, lekker met het kacheltje aan. Het verslag en de foto's worden bijgewerkt. Vandaag weer geen internet om het te uploaden.

Canyon Roadhouse
Fish river Canyon, Namibië
350 NAD
km gereden

Donderdag 22 juni 2017

Vandaag gaan we naar de Fish Canyon. Dankzij het kacheltje komen we snel ons bed uit. Nog een ontbijtje en dan het kleine stukje naar de gate rijden. Om 8.30 uur rijden we naar binnen.

Het eerste gedeelte is vrij vlak en wat saai. Maar daar hebben we wel een oplossing voor. Er is een off-road die via een landingsstrip weer naar de hoofdweg loopt. We hosten en klotsen een leuk stukje. Bekijken het "vliegveld" en hobbelen verder. Totdat er zulke grote stenen het pad afsluiten dat doorrijden niet meer mogelijk is. De camper wordt op het smalle stukje gekeerd en we rijden terug naar de hoofdweg van het park. We zien nog een paar struisvogels rondrennen. Ze lijken wat ieler dan in het Kgalagadi Transborderpark.

10 kilometer het park in komen we bij het eerste viewpoint. Wauw, dit is een echte Canyon. Wat een gat! De fish river heeft nog wat water in zich en kronkelt op de bodem van de canyon, zo'n 550 meter onder ons. We speuren met de verrekijker naar leven en zien een groepje mensen afdalen bij een viewpoint verderop. Daar is de start van de 5 daagse wandeling door de canyon. Ook heel erg gaaf, maar wij slaan over. Je mag deze route trouwens niet zomaar lopen. Je moet eerst een vergunning aanvragen in Windhoek. We volgen de mensen nog even, tot ze ergens achter een berg uit zicht verdwijnen. We zien ze de rest van de dag nergens meer opduiken. We hadden eigenlijk verwacht dat we ze 's middags wel op het strandje beneden zouden zien.

We gaan de verschillende viewpoints af. Er zijn er 2 met geocaches die we beide dan ook vinden. Bij de tweede besluiten we door te wandelen naar de rand van de canyon waar je met de auto niet kan komen. De route ernaar toe gaat over afgebrokkelde lavastenen. Bij de rand zien we een rechts nog een mooie punt met cactus en rode planten. Om daar te komen spelen we oor klipbok. We klauteren lekker over de stenen. Al met al zijn we zo'n anderhalf uur zoet met het klimmen en klauterwerk.

Nadat we alle viewpoints hebben gehad gaan we nog een geocache zoeken die net buiten het park ligt bij een verlaten Lodge. De weg ernaartoe is een zandweg door een gebied met mooie rotsformaties. Ook deze cache vinden we snel. We rijden tegen de ondergaande zon in terwijl een struisvogel crèche voor ons de weg probeert over te steken. Één volwassenen mannetjes struisvogel voorop, tientallen kleintjes volgen. We rijden nog een kwartiertje tegen de verblindende zon in voor we bij de camping aankomen. Het hoofdgebouw van de camping is een ontzettend leuk gethemed roadhouse met restaurant tussen de oude auto's. We koken vandaag niet zelf, maaraten ons door de kok verwennen. Niels heeft een wildsalade als voorgerecht, ik ga voor de slakken. Als hoofdgerecht nemen we springbokkie en oryx (Afrikaanse eland) die we delen. De oryx smaakt erg goed, maar het sprinbokkie is fantastisch. Na het eten loggen we nog de geocache die bij de receptie ligt en maken we nog wat foto's van de leuke inrichting. De receptie bijvoorbeeld is in een oude omgebouwde truck gemaakt. Hierna gaan we terug naar de camper en kijken we nog een serie met de kachel aan.

Canyon Roadhouse
Fish Canyon, Namibië
350NAD
116,3 km gereden

Vrijdag 23 juni

Vanacht niet koud gehad, maar het is ook weer een beetje bewolkt. We staan om 7.00 uur op, ontbijten en dan blijkt dat het internet het weer doet. Nog wel op Namibische snelheid, maar er is weer iets van verbinding.

Omdat er op de camping een wandelroute ligt, ga ik deze hardlopen. Niels wandelt een stukje mee met drone, maar al snel blijkt dat het te hard waait om te vliegen. Hij gaat terug en zorgt ervoor dat de gedane geocaches gelogt worden op internet. De route die ik volg gaat eerst omhoog, de berg op. Daarna gaat het heuveltje op en af over de lavarotsen en stenen. Het is echt een prachtige trail run training. Op een gegeven moment ben ik de witte-voetstappen-route kwijt. De laatste wijst de afgrond in en dat lijkt me niet zo'n goed plan. Ik zoek nog wat voor ik besluit om dezelfde route terug te nemen. Na een uur en bijna 7 kilometer ben ik weer terug op de camping. Niels rondt het laatste op internet af terwijl ik aan het douchen ben. Dan bekijken we de route voor vandaag. De camping die we eigenlijk in gedachten hadden blijkt ruim 5 uur verder te zijn. Aangezien het toch pas 12.00 uur gaat worden voor we vertrekken is dat geen goed idee. Dan kunnen we helemaal geen vertraging oplopen of we moeten in het donker gaan rijden. Dat willen we vermijden, dus we besluiten om een tussenovernachting in te lassen. We lopen toch 1 dag voor op schema.

We smeren lunch voor onderweg en gaan op pad. Weer zien we wat struisvogels en springbokkies lopen. Vanuit Fish Canyon gaan 2 wegen naar de B4. De ene hebben we op de heenweg gereden en is een goed onderhouden weg. De andere weg worden we nu naartoe geleidt. Deze is iets korter en komt voor ons op een betere plaats van de B4 uit. Volgens de TomTom mag je er 100,maar als snel blijkt dat deze weg niet meer onderhouden wordt en kunnen we niet harder dan 40 rijden. Hier zie je wat overstromend water met een weg kan doen. Het is wel leuk en avontuurlijke rijden. We zien nog een enorme roofvogel wegvliegen met lange, trage slagen van de de vleugels

Daarna volgt een 180 kilometer smalle en rechte asfaltweg. Het laatste deel gaat door boerenlandschap met her en der wat plukjes vee en wilde dieren. We zien struisvogels, gemsbokken, springbokkies en een prachtige lichtbruine vos met zwarte strepen over de rug en een hele dikke gestreepte staart vlak langs de weg lopen.

We zijn om 15.30 uur in Aus, waar we willen overnachten. De Gondwana camping maakt deel uit van een grote keten en valt onder de wat luxere campings. We hebben al een aantal keer overnacht bij campings van dit bedrijf en willen vannacht ook hier slapen. Dan blijkt dat de plekken geen stroom hebben. Op zich kunnen we best een nachtje zonder stroom, maar dan kunnen we niet het kacheltje aanzetten. We hebben geen zin in een koude nacht en vlakbij in het dorp zit nog een andere camping dus daar gaan we het maar proberen. Daar hebben we meer geluk. Een prachtige tuin, waar zo'n 8 kampeerplaatsen zijn gecreëerd en waar we de enige gasten zijn. De camping blijkt ook nog eens spotgoedkoop te zijn. We zetten de camper neer, gaan nog een rondje bij daglicht in het dorp lopen voor er eten wordt bereid.

Het wordt pasta met verse tomaat, paprika en champignons en een gebakken eitje. Na het eten wordt het een rustig avondje in de camper met laptop voor foto's en verslag.

Namib Garage and camping
Aus, Namibië
170 NAD

Zaterdag 24 juni 2017

De ranch waar we naartoe wilden gaan vandaag blijkt geen plaats meer te hebben. De planning wordt op de schop gegooid en we kijken waar we dan naartoe kunnen gaan. Bij nog 2 andere campings lukt het niet, dus we schakelen de hulp van de aardige eigenaars van de "Namib Garage & Camping" in. Zij klimmen in de telefoon en pakken het telefoonboek bij en na wat heen en weer gebel, hebben we een plekje om te overnachten en kunnen we met een gerust hart op pad.

Er liggen een paar geocaches in de buurt, dus daar gaan we eerst naar op zoek. De eerste ligt bij een oude verlaten, roestige auto met kogelgaten. Het verhaal is dat het de vluchtauto van 2 diamantdieven is, die achterna gezeten werden door de politie. Op dit punt is een vuurgevecht ontstaan en zijn de dieven gedood. De diamanten zijn nooit teruggevonden. De geesten van de dieven komen elke nacht in de vallei spoken, op zoek naar de diamanten.

De tweede cache ligt bij een 1ste Wereldoorlog begraafplaats. Hier liggen Duitse en Afrikaanse soldaten begraven die in oktober 1913 zijn gestorven bij een veldslag bij Aus. Wat ons eigenlijk het meeste oipvalt is dat van de Duitse soldaten de geboortedatum op de stenen staat, en van de overigen slechts soms de leeftijd, maar nergens een geboortedatum. Deutsche Grundlichkeit zullen we maar zeggen.

Voor de derde cache mogen we een grote rotsberg beklimmen. De cache ligt zo'n beetje op de helft, maar er wordt aangeraden om via het gladde gedeelte naar boven te gaan. We lopen hierdoor eerst hoger dan eigenlijk nodig is. Het uitzicht maakt de pittige klim goed. Bij een natuurlijk bruggetje vinden we de geocache. Daarna klimmen we verder naar boven, naar de top. Hier hebben we een "lunch with view". Echt spectaculair.

Daarna begint een redelijk saaie autorit naar de camping. Het landschap is van wat heuvels veranderd in plat en leeg. Rond 16.00 uur komen we bij de boerderij uit waar we de overnachting hebben. We hebben geen elektriciteit vandaag. Deze boerderij is niet aangesloten op wat voor netwerk dan ook en volledig zelfvoorzienend. Onder de watertank van de douche wordt een vuurtje gestookt zodat we straks kunnen douchen en er wordt een kampvuurtje voor ons gemaakt. Niels maakt wat opnames met de drone, terwijl de zon onder gaat. Dan beginnen we aan het eten, gepofte zoete aardappel uit het kampvuur en wat verse groenten en een sirloin steak. Na het eten gaan we douchen. Omdat er geen enkele vorm van elektriciteit is of lampen op zonne-energie staat er een kaars in het toiletgebouw. We douchen heel sfeervol dus bij kaarslicht.De rest van de avond brengen we door bij het kampvuur.

Lisbon farm and camping
Kruising C14 en D824, Namibië
200 NAD
239,2 km gereden

Zondag 25 juni 2017

Het is hier zo leeg, dat we zelfs de vogeltjes missen tijdens het ontbijt. Bij uitchecken hebben we nog een gezellig praatje met de dame die de boel runt. Rond 9.00 uur rijden we weg. In Maltahöhe vinden we bij een B&B nog een geocache. Verder is het een lange rit vandaag.

We rijden langs grote boerderijen, met vee of met wild. De oppervlaktes van deze bedrijven zijn enorm, waardoor de dieren echt vrij lopen. En soms breken ze dan uit en lopen er ineens twee zebra's aan de verkeerde kant van het hek langs de weg. We kijken nog of we ze terug kunnen drijven, maar dat is onbegonnen werk voor ons amateurs.

Als we een bruggetje over een bijna droge rivier overrijden stoppen we even om een pauze in te lassen. Het is hier zo mooi dat Niels zijn drone tevoorschijn haalt en een stukje gaat vliegen. De zwaluwen vinden het erg interessant en komen massaal op de drone af. Niels zoekt de juiste hoogte om niet aangevallen te worden door de vogels en maakt wat mooie opnames voor we weer verder gaan met de tocht van vandaag.

Bij Kalkrand draaien we de asfaltweg op. We hebben nog 1 stop onderweg, bij Rehoboth om te tanken en van chauffeur te wisselen en rijden dan rechtstreeks door naar Windhoek. Bij de Mall stoppen we voor een sanitaire stop en eten we een vette hap bij Wimpies. We zoeken een camping iets dichter bij de stad, maar vinden niets naar wens. Door naar de bekende camping van de eerste 2 nachten dus. Ze hebben nog plek genoeg.

We eten nasi en verder doen we niet heel veel. Onze internetbundel is na vanmiddag op, maar moet nog tot dinsdag voor we kunnen opwaarderen. We houden een rustig lees-avondje, doen een wasjes en gaan vroeg naar bed.

Trans Kalahari Inn
Windhoek, Namibië
250 NAD
380,2 km gereden

Maandag 26 juni 2017

We houden een rustige dag in Windhoek. Na het ontbijt gaan we naar het winkelcentrum om een nieuwe simkaart te kopen zodat we niet tot morgen hoeven te wachten tot we de data op de simkaart kunnen opwaarderen. Hier hebben we bereik, morgen is nog maar de vraag. Voor 7NAD (€0,49) hebben we weer een kaartje en de 1 gig data wordt erop gezet. Verder lopen we nog een rondje door de Mall, van de ene kant naar de andere kant. We lopen weer terug voor de uitgang, maar aan de verkeerde kant, waardoor we ook buiten nog een half rondje om de Mall mogen lopen om de auto terug te vinden.

We rijden naar de Avis Dam, één van de opslag bekkens van water voor Windhoek en tevens een recreatiegebied. De entree is 25NAD. We parkeren de camper en gaan eerst even lunchen. Er ligt een geocache trail, een wandeling om het meer heen met zo'n 17 geocaches. In de omschrijving staat dat het vooral om de wandeling gaat, niet om de bijzondere caches. Het zijn allemaal hele simple "kokertjes achter een boom".
Het begint al goed, de eerste is niet te vinden. We zitten onder het kleefgras en andere stekels van de begroeiing, maar geen cache te vinden. Op naar de tweede, ook niets. We zijn al zo'n 3 kwartier bezig, hebben nog geen noemenswaardige afstand afgelegd, maar zijn alle tijd kwijt met zoeken. De 3de cache hangt aan een paaltje. Geen logrolletje er meer in, maar nog wel het kokertje gevonden. De vierde vinden we ook, bij een boom, op de grond zonder ook maar iets van een steen erop. Op deze manier snappen we wel dat de caches weg zijn. Dit is bavianen gebied, die nemen alles mee wat ze kunnen vinden. We besluiten om te genieten van de wandeling en niet te veel energie in de geocaches te stoppen.

De omgeving is prachtig en we zien de mooiste vogels rond vliegen. We nemen een zijpad, de droge rivier in. Als we onder de weg doorlopen en de spoorbrug zien, weten we dat we in bavianenland zitten. Elke keer als we hier rijden, zie je ze hier lopen. Nu is het stil. We zijn er wel allert op. Gelukkig geen bavianen te zijn, wel een geocache gevonden en een kleine meloenachtige. Met veel geweld proberen we deze open te gooien, maar dat lukt niet zo makkelijk. Na veel keer gooien komt er eindelijk een barst in. De inhoud wordt zichtbaar. Het is nattigheid en duidelijk nog niet rijp.
Na deze zijrivier lopen we weer terug naar het hoofdpad voor de dam. We lopen een stukje langs rotsen waar we rockdassies en hagedissen zien. De hagedissen zijn snel en allemaal op weg naar binnen, de rotsen in. De dassies zijn wat nieuwsgieriger, maar houden zich toch goed verscholen.
Een stukje verder komen we vlakbij het water. In heg gras en de omliggende bomen wemelt het van de vogels. We zien ze in de prachtigste kleuren. De mooiste vinden we een knal groene soort ijsvogel achtig met een lange kwikstaart. Als we nog naar boven klimmen voor een geocache (die er niet meer lag) vliegt er een visarend met grote en prachtige slagen over.
We maken het rondje verder af, vinden ogen de laaste geocache en komen na 3,5 uur en 6,7 km weer terug bij de camper. Tijd om naar de camping te gaan.

We zijn allebei best moe en gaan gezellig even in het receptie/restaurantgebouw zitten bij de open haard. De Nederlandse eigenaresse /manager komt erbij zitten kletsen. We drinken een warme kop thee en besluiten om niet zelf te koken, maar om ons lekker te verwennen en in het restaurant te eten. Niels kiest voor springbokkie, ik neem een variatie schotel van Kudu, eland en springbokkie. Die laatste is toch weer de favoriet. Na het eten raken we aan de praat met een stel Duitsers die een tafel naast ons zitten. Zijn hebben hun laatste avond en zitten vol mooie vakantie verhalen. We wisselen ervaringen uit en het wordt een erg gezellig gesprek. Als het restaurant dicht gaat en we eruit worden gezet, gast het gesprek buiten gewoon verder. We krijgen van hun het advies om op vakantie naar Turkmenistan en Kachachstan te gaan. We gaan erover nadenken.

Trans Kalahari Inn
Windhoek, Namibië
250NAD
49, 1km gereden

Dinsdag 27 juni 2017

Het is 9.00 uur als we de camping verlaten en naar het noorden vertrekken. Voor het eerst komen we op een heuse autosnelweg, de A1. Het duurt niet lang, want deze weg wordt nu aangelegd. Er is pas een paar kilometer open. Voor de rest rijden we door de werkzaamheden heen. Het wordt serieus aangepakt, de aanleg van deze weg, er werken over aan afstand van zeker 50km toch zeker enige honderden mensen aan mee.

Ondanks de werkzaamheden rijden we best lekker door. In Okahandja stoppen we voor een geocache en een supermarkt. We vullen de lege 5 liter flessen water weer met vers water uit de grote tank in de supermarkt en halen nog wat vlees voor vanavond. Terug bij de auto maak ik wat boterhammen voor onderweg. Er staat een jongen om Niels heen te bedelen en die geven we ook een boterham. Hij zegt netjes dankjewel, en brengt de boterham vervolgens weg, zonder er een hap van te eten.

We rijden daarna aan één stuk door naar het Nationale natuurpark Waterberg. Op deze tafelberg leven de enige nog in Namibië in het wild levende buffels. Ook zijn ze er erg succesvol in het voortplanten van witte neushoorn.
We zijn er om 15.00 uur en na inschrijving willen we een gamedrive gaan doen. We zijn dan ook erg verbaasd dat we geen eigen gamedrive kunnen doen hier. Je mag hier alleen met de georganiseerde gamedrive mee. Deze vertrekt om 6.00 uur 's morgens of om 14.00 uur in de middag en kost NAD 500 pp (45 euro) boveno de entree van NAD 170 (12.50 euro). Dat is niet onze bedoeling. Op de website staat onder activiteiten gamedrive. Niet alleen "georganiseerde gamedrive". We vinden het heel erg jammer dat dit niet van te voren gecommuniceerd wordt. Niels begint te pruttelen, komt op stoom, en dient een klacht in bij de manager. Als tegemoetkoming krijgen we dan een diner voor 2 in het restaurant aangeboden.

Wel kunnen we een wandeling maken naar de rand van de berg. Volgens de receptie ben je zo'n 40 minuten heen en 40 minuten terug bezig, of via de shortcut terug 20 minuten. De manager zegt er 12 minuten over te doen. Aangezien het een wandeling omhoog is en zo'n 1,5km lang is, lijkt me die 12 minuten wel heel erg snel. We gaan in ieder geval de wandeling maken en gaan ervan uit dat we voor het donker terug zullen zijn.
De wandeling is een pittig stukje klim en klauterwerk. In het begin lukt het nog wel, maar al snel is er van een pad weinig over. Rots na rots klauteren we omhoog, tot we na een kleine 40 minuten helemaal bovenaan de rand van de Waterberg zijn. Het uitzicht is erg mooi, maar de buffels en neushoorns zijn hier niet te zien. We nemen de shortcut naar beneden en komen uit bij de bavianen die op weg naar boven zijn. Gelukkig laten ze ons met rust. Ik heb het niet zo op bavianen. Beneden raken we nog even de weg kwijt en lopen we op dierenpaden door de bosjes. Ergens onder een boom houdt een dikdik zich bibberend verscholen voor ons. Vlak voor zonsondergang vinden we de camper terug. We komen 2 Amerikanen tegen die een filmpje van een groep bavianen op onze camper hadden gemaakt. Het schuine dak van de voorkant wordt als een glijbaan gebruikt, want het lukt ze niet om op het dak zelf te komen. Bij de camper blijkt ook dat ze de afdekkap van de geiser hebben gejat. Op de camping maakt Niels met een zak chips en ducktape een nieuwe constructie om het stof tegen te houden.

Even over half 7 melden we ons in het restaurant. Er is in eerste instantie geen reservering voor ons, maar we mogen gaan zitten en er wordt een andere manager erbij gehaald. Deze verteld dat we de drankjes zelf moeten betalen, maar het eten is voor rekening van het park. We nemen struisvogelbiefstuk en sirloin steak met champignonsaus en frietjes. Het smaakt erg goed. Niels neemt nog een toetje, wortelpududding met custardsaus. Ook dat was niet slecht. Tegen in de camper zoeken we de foto's uit van de afgelopen paar dagen en wordt het verslag wat bijgewerkt voor we gaan slapen.

NWR Waterberg camp
Waterberg, Namibië NAD 450 + 170 park-entree
313,8 km gereden

Woensdag 28 juni 2017

Tijdens het ontbijt loopt een familie everzwijnen over de camping. Deze zag je je in het zuiden helemaal niet, hier des te meer. Voor we vertrekken pakken we nog één van de wandelroutes mee van dit park. We willen het Aloë-rondje lopen. Na wat zoeken vinden we een ingang naar de wandelroutes. Het staat niet allemaal even goed aangegeven, dus we zetten zelf ook wat pijlen op de stenen neer zodat we straks de uitgang weer kunnen vinden. We gaan het beboste gebied in. Niet omhoog naar de bergrand, maar blijven redelijk beneden. We nemen 1 verkeerde afslag en komen terug uit op de camping. Dus weer terug en ja hoor, het juiste pad is gevonden. We lopen het rondje, langs de Aloe-bomen. De meeste liggen om of zijn flink beschadigd. Geen enkele staat in bloei, terwijl we onderweg in de auto prachtige bloeiende Aloe hebben gezien. We doen 5 kwartier over een kleine 2,5km rotsige bospaadjes. Er zitten een hoop vogels en kleine vlinders. We horen af en toe wat groters ritselen in de bosjes. Waarschijnlijk zijn dat dikdiks geweest, of hoentjes.

Na de wandeling gaan we op pad, naar Tsumeb. We komen onderweg een geocache in een oude stoomtrein tegen. We zijn bij het station van Otjiwarongo aangekomen. We eten onze laatste boterham terwijl Niels de treinen bewondert. Daarna op naar de supermarkt voor vers brood. We houden nog 1 stop onderweg voor we bij de camping van vanavond aankomen.
Vanavond slapen we in Tsumeb bij het Kupferquelle resort. Het is een luxe camping die we thuis al hadden gereserveerd. Helaas is de zon alweer wat minder aan het worden, want wat een schitterend zwembad ligt hier, met ijskoud water helaas. We maken een wandelingetje over het terrein en Niels vliegt een stukje met de drone over het resort en het nabijgelegen dorp.

Terwijl Niels kookt, kijk ik naar de voorraden. Morgen inkopen doen voor de laatste week in Etosha. We hebben perfect internet, dus de verslagen en foto's worden bijgewerkt en voor we gaan slapen kijken we zelfs naar het laatste NOS journaal op de laptop.

Kupferquelle Resort, van tevoren gereserveerd
Tsumeb, Namibië
285,7 km gereden

Donderdag 29 juni 2017

We worden om 7.30 uur wakker. We ontbijten in het zonnetje en gaan de visjes in de vijver nog voeren voor we op pad gaan. In Tsumeb gaan we eerst naar de supermarkt, verse groenten en vlees inkopen. Dan tanken en we lopen nog even over het marktje. Die hebben we eigenlijk helemaal niet gezien in het zuiden.

Het is maar anderhalf uur rijden naar de camping voor de poort van Ethosa. Om 13.00 uur zijn we bij het resort. Het is enorm groot, heeft diverse overnachtingsmogelijkheden en een eigen dieren reservaat. Hier mag je echter alleen met gids naartoe. Wij checken in, bekijken onze plek en eten de pasta van gisteren als lunchen. Na de lunch gaan we onze eerste gamedrive in Etosha maken. Bij de gate krijgen we een registratieformulier en moeten we wat vragen van de politie beantwoorden. Dan moeten we 12km doorrijden naar Namoutoni om te betalen. Hier is ook een museumpje, een benzinepomp en een winkeltje. Bij het winkeltje kopen we een boekje over Ethosa met een plattegrond en tekeningen van de dieren en vogels. Het afstrepen kan beginnen, want tussen de gate en het betalen hebben we al giraffen, everzwijnen, springbokjes en zebra's gezien.

We nemen de route naar het noorden. Aan de ene kant van het hek is het gamepark van ons resort en de kant waar we rijden is de Fishers Pan van Etosha. De ronde die we rijden is prachtig. We zien continue dieren voorbij komen. Van springbokkies tot hartebeesten, van giraffen tot zebra's en kleine weaver vogeltjes tot grote struisvogels. Heel bijzonder was de giraffe die met een bot aan het spelen of aan het eten was.
Als we bij de waterplaats Tsumcor aankomen, staat deze vol met grote dieren. Er lopen een stuk of 8 olifanten en een aantal giraffen rond. Ze zijn aan het drinken en met stof aan het het stuiven. We blijven staan kijken tot het tijd is om terug naar de gate te gaan. Deze sluit om 17.20 uur, oftewel met zonsondergang. We halen het precies. Bij de gate worden we op vlees gecontroleerd. We hebben alles wat we in Tsumeb hebben gekocht laten sealen en de controleur vind het goed. We mogen doorrijden. We weten nou niet of de controle voor stropers of voor besmetting van mond-klauwzeer is, wat hier nog echt een probleem is. We schrijven ons uit en rijden naar de gate van het resort.

In plaats van naar de camping te gaan, gaan we naar het fort. Hier kan je in luxe kamers overnachten en hebben ze een waterhole aan de Fishers Pan. We worden er netjes welkom geheten. Het fort is grandioos, zo mooi, zo luxe. Er is een waterbar en een uitkijktoren waar we genieten van de zonsondergang.
Als het donker is rijden we terug naar onze kampeerplaats. Onderweg zien we een dikdik, een vos en een jakhals. We eten chili con carne. Na het eten kijken we nog even bij de waterhole van de camping. Deze is verlicht. We zien een grote vogel, waarschijnlijk een uil in de boom zitten. Verder is er weinig leven, maar wel internet. Na een half uurtje gaan we terug en is het bedtijd.

Onguma resort, Tambooti campsite
Von Lindquist gate, Etosha, Namibië
237,7 km gereden

Vrijdag 30 juni 2017



De wekker gaat om 6.00 uur. We gaan vroeg op gamedrive. Om 7.00 uur hebben we ontbeten, is alles al ingepakt en rijden we naar de gate. De formaliteiten gaan snel, het genieten kan beginnen. De hele ochtend is het druk met dieren. Overal is wel wat te zien. We beginnen eerst naast twee "gids-auto's". Deze zien altijd meer dan ons en we vragen ons ook af waar iedereen nou toch naar aan het kijken is. Verrekijker erbij, maar we zien eigenlijk alleen maar een lege vlakte. We horen één van de toeristen of gids in de open auto naast ons "Cheeta" zeggen. Dus toch nog maar even verder staren door de verrekijker. En ja hoor, we zien iets rechtop zitten. Met het blote oog nog niet eens als speldenknop te zien, maar door de verrekijker zie je wel degelijk iets, zij het met moeite, een cheeta dus.

We rijden een gids-auto achterna, in de hoop dat ie ons naar nog meer moois gaat brengen, maar raken hem even later kwijt als we ineens rennende giraffen op ons af zien komen. We denken dat ze te laat zijn voor de vergadering, want als de eerste groep net het grote veld is overgestoken, komt er een tweede nog grotere groep aan. Zodra ze het veld en de weg waar wij op rijden overgestoken zijn, gaan ze weer rustig verder.

We gaan de Ngobib-loop in. Een grote groep zebra's graast er rustig. Het is een mooi gezicht hoe ze aan het eten en spelen zijn. Kennelijk jeukt het nogal, want we zien meerdere zebra's rollen op de groind, in het stof. Bij de waterhole nemen we een kleine pauze. Er lopen een paar springbokkies en er zitten wat vogels. We kunnen een paar vogels definiëren met het boekje van Ethosa.

We rijden de loop verder door en opeens, uit het niets lopen er 2 witte neushoorns midden in het hoge gras. Geen idee waar ze vandaan komen, maar wat een prachtig gezicht. De een is wat groter dan de andere. Langzaam, maar zonder te stoppen lopen ze uit beeld.

Weer een stukje verder, midden op een lege vlakte, vlakbij springbokfontein, zit een grote roofvogel op een dode jakhals. Als we stilstaan om te kijken vliegt ie weg naar de achterste rand van de vlakte. We zoeken hem op in het boek en zien dat het de Tawny Eagle is, een adelaar dus.

We zijn al wat uurtjes onderweg en het is behoorlijk intensief turen en rijden over de slechte wegen. Op een parkeerplaats houden we een goede rustpauze. De meeste dieren laten zich op dit tijdstip toch niet zien. Iets wat in het Kgalagadi Transfrontierpark een stuk beter was geregeld, waren de de wegen en de rustplaatsen. De toiletten waren daar netjes en onderhouden. Hier zijn de rustplaatsen en vooral de toiletten één grote vieze ellende. Deze waar we nu staan is erg groot, waardoor het niet een grote vuilnisbelt is, alleen in en rond de toiletten. Daar gaan we zo ver mogelijk vanaf staan, met uitzicht over de vlakte. Stoeltje erbij en even uitrusten. Niels kruipt zelfs even in bed en doet een powernap.

Na de rust van zeker een uur, lopen we nog naar de geocache die op deze plek verstopt ligt. We hebben hem al in 2011 gevonden, maar willen toch even kijken of ie erg nog ligt en niet kapot is. Hij doet het nog en er is nog voldoende logpapier. We kunnen verder.

De middag is wat rustiger met bijzonderheden. We zien voornamelijk grazers, springbokkies, impala's, kudu's, zebra's en giraffen. Net als in de ochtend komt er af en toe een olifant voorbij. Als we in een wat bebost gebied komen, met lage boompjes staan er aan beide kanten een flinke hoeveelheid olifanten. We laten de motor draaien terwijl we naar dit spectacle kijken. Ze blijven we allemaal aan hun eigen kant gelukkig.

Vlak voor de gate halen we ons rauwe vlees weer uit de koelkast en verstoppen deze in een kastje. We hebben niet zoveel zin in gedoe. Bij de gate wordt weer naar ons vlees gevraagd. We vragen of het om stropers tegen te gaan is , of vanwege ziekte die dat rauwe vlees misschien kan overbrengen. Hef blijkt tegen mond-en klauwzeer te zijn.

We rijden eerst door naar de bushcamp op het resort. Deze is wat minder mooi dan die van het fort. Omdat we toch eigenlijk erg moe zijn, blijven we niet hangen, maar gaan naar onze eigen camping. Hier stookt Niels een vuurtje voor de zoete aardappels, de "pompoen", het vlees en de gezelligheid. Omdat we er iets bij missen, maak ik er nog een pannetje mosterdsoep met noodles bij. Het smaakt prima. Dan nog afwassen en verder weer vroeg naar bed.

Onguma, Tambooti campsite
Von Lin gate Namibië
245,2 km gereden

Zaterdag 1 juli 2017

We willen een vroege gamedrive maken, dus we staan om 5.30 uur op. Bij de gate moeten we wachten. Er zijn nog best wat auto's voor ons. Daar gaat ons voordeel. Uiteindelijk beginnen we pas om 7.15 uur aan de safari. Bij de eerste waterhole zit een prachtige grote roofvogel. We zoeken op in het boekje welke we zien. We denken dat het de booted eagle is.

We rijden langs de pan en hier zien we de giraffen mooi aan de horizon lopen. Even later signaleren we een Tawny eagle boven in een boom. We pakken het rondje Ngobib waar we gisteren de neushoorns zagen. Deze zijn er vandaag niet, wel zien we een steenbok, verscholen tussen de bosjes. De zebra's zijn er wel volop. Er ligt een kleintje op de grond. Als deze opstaat loopt het mank. Veel meer spannends zien we deze ochtend niet. We dwalen wat af en komen bij een oude picknickplaats uit met heel veel botten van een dode giraffe. Wat zijn die botten groot en wat is de schedel enorm.

Nadat we even de benen hebben gestrekt en een broodje hebben gegeten, rijden we verder. We zien vooral veel springbokkies, gnoes en af en toe een giraffe of kudu. De spannende rovers blijven uit.
We pakken de Elanddrive naar Halali en zijn dan ongeveer halverwege de rit van vandaag. Hier is een heel toeristenkamp met camping lodge, winkel en benzinepomp. En er ligt een geocache. Om deze te vinden moeten we een wandelingetje naar een uitzichtpunt maken. En natuurlijk is het midden op de dag, dus lekker warm. Daar gaan we, met wat eten en drinken mee, omhoog naar de Moringa bomen. Het valt mee, met zo'n 20 minuten zijn we bij de cache. We genieten even van het uitzicht voor we weer afdalen. Het was een leuke afwisseling van het autorijden en proberen om dieren te spotten.

Omdat we bij de Elanddrive weinig leven hadden gezien, pakken we na Halali de hoofdweg en niet het verlengde van de Elanddrive, de Rhinodrive. Het blijkt een goede keuze te zijn. Bij de waterhole Rietfontein is een hoop leven. We zien naast de springbokkies en gemsbokken ook jakhals, kudu en helemaal in de verte zelfs elanden. Ook bij de waterholes Salvadora en Sueda is veel leven.
Als we een automobilist heel intensief naar één plek zien turen, spotten wij een leeuw. en na even zoeken een tweede en een derde. Daar zijn ze dan, onze eerste leeuwen van Etosha. We blijven kijken, maar de dieren gaan al snel liggen, en in het hoge gras zie je niets meer van het machtige beest terug. Een stukje na deze waterholes stuitten we op een grote groep auto's aan de kant van de weg, allemaal naar hetzelfde kijkend. We zien weer 3 leeuwen liggen. Ze doen niet veel, maar zijn prachtig in zicht. We genieten van het uitzicht totdat we verder moeten. Anders wordt het te krap om op tijd bij de gate te zijn. Als we wegrijden zien we dat er achter zo'n 3 bomen naast de leeuwen een dode zebra ligt. Heel raar, zo dichtbij en die leeuwen laten het gewoon liggen. We kunnen de zebra niet helemaal goed zien, maar hij ziet er redelijk intact uit. De kop zit eraan en we zien de bovenkant van de buik en poten, alles aan elkaar. We maken een punt aan in de Garmin met naam dode. Leuk voor de volgende die de navigatie huurt bij de auto.

Netjes op tijd, 10 minuten voor het hek sluit zijn we bij de gate. En weer 10 minuten later zijn we bij de camping voor de komende 3 dagen. De camping houdt jagers van Etosha op z'n terrein en we worden al tegemoet gelopen door cheeta's die achter een groot hek zitten. We mogen een plekje uitkiezen en gaan het avondeten koken. We doen wat extra hout in de stook, voor een goed warme douche en gaan vroeg naar bed.

Eldorado Guesthouse and camping, vantevoren gereserveerd
Anderson gate, Etosha
242,0 km gereden

Zondag 2 juli 2017

De wekker gaat om 6.00 uur en een uur later rijden we de camping af. Bij de gate mogen we even wachten voor we kunnen doorrijden het park in.

We rijden een mooie route, een beetje achter wat gidsen aan en een beetje onze eigen route. Bij Ombika waterhole zijn jakhalzen aan het knokken. Ook lopen er zebra's en een Kudu. Na het eerste stuk kunnen we betalen, tanken en brood kopen bij het bezoekers centrum. Daarna begint het echte werk. We rijden langs een kudde gnoes en 2 prachtige roofvogels, sperwers waarschijnlijk, die het gezellig hebben samen. We rijden eerst richting het noorden. Bij een mooie waterhole waar wat springbokkies en zebra's rustig aan het grazen en drinken waren, gaat Niels even stiekem de auto uit om een plasje te plegen. Bijna gelijk komt er een auto aanrijden. Niels springt snel de auto weer in. Maar hij was al gesignaleerd. Er wordt ons verteld dat een paar honderd meter verderop 8 leeuwen lopen, op weg hiernaartoe. Enne, we moeten maar oppassen met die natte band van ons...
We bedanken hem en rijden snel naar de aangewezen plek toe. En ja hoor, daar gingen ze. Acht leeuwen, vier grotere en 4 kleinere. Wij denken waarschijnlijk 4 jonge mannetje en 4 jonge vrouwtjes. Ze lopen statig door het hoge gras, de heuvel over en lopen inderdaad naar de waterhole. We blijven ze volgen en veroveren een mooi plekje bij de waterhole zodat we ze goed kunnen zien. Alle andere dieren zijn een paar passen achteruit gegaan en kunnen nu alleen nog maar wachten tot de leeuwen weggaan voor ze weer wat kunnen drinken. Als alle leeuwen bij het water zijn vormen ze 3 groepjes. Twee leeuwen rechts, vier in het midden en twee links. Allemaal gaan ze door de knieën en met de kont omhoog drinken ze van het water. Ineens lijken het gewoon wat rotsen die er horen te liggen. Mooi gecamoufleerd. Eén leeuw is het al snel zat en gaat aan de wandel. Even later volgt een tweede. Een giraffe die aan het wachten is, lijkt het ook zat te zijn en gaat de confrontatie aan met de tweede wandelende leeuw. Ze jutten elkaar een beetje op, maar niemand lijkt het echt te winnen. We kijken het tafereel een tijdje aan en na een uurtje rijden we verder.

We hebben nog een belangrijke taak te doen vandaag. Toen we hier in 2011 waren, hebben we bij de rustplaats Olifantsbad een geocache neergelegd. Deze wordt nog steeds gevonden en vandaag gaan we controleren of hij er nog goed bij ligt. Op weg ernaartoe kijken we natuurlijk of we nog wat wilde dieren zien. Bij de Gemsbokvlakte rijden we door een grote groep springbokkies naar de waterhole. We grappen nog dat met zoveel springbokkies de leeuwen niet ver zullen zijn. En inderdaad, bij het blok van de waterhole lagen 3 leeuwen heerlijk uit te buiken. Vol in zicht lekker aan het luieren. We scoren goed met de leeuwen vandaag.

Ook hier blijven we een tijdje kijken voor we verder gaan. De volgende stop is bij de waterhole van de picknickplaats waar de cache ligt. Deze heet niet voor niets olifantenbad. Er staat een grote olifant vers water te drinken. Dat doet ie heel ingenieus. Dit is een man-made waterhole en dus is er een duidelijke instroom van vers water. Precies bij die instroom houdt hij zijn slurf en neemt het verse water op, slim.
Dan is het dan toch tijd voor de cache controle. Deze ligt er prima bij. We verstoppen op een andere plek nog een reservecontainer, zodat als deze die er nu ligt stuk is, er al een vervanging aanwezig is.

Na de cache controle besluiten we om nog even te kijken op de plek waar we gisteren de leeuwen en dode zebra hadden gezien. We rijden naar het gemarkeerde punt en zien daar weer auto's staan. Blijkbaar is er nog wat te doen. De zebra is achter de boom vandaan gesleept en mist inmiddels z'n kop. Voor de boom ligt een jonge leeuw vrij in het zicht wat te rollen en gapen. Als we er even staan ontdekken we nog twee andere leeuwen, bij een boom tussen de zebra en de jonge leeuw in. Een vierde leeuw komt aangelopen. Eén van de twee leeuwen gaat ook aan de wandel en verdwijnt uit ons zicht. Wij blijven nog even bij de andere kant leeuwen kijken. Als we de auto gaan keren om weg te gaan, zien we waar de leeuw naartoe was gelopen. Deze is uitgebreid aan het eten uit de buik van de zebra. Dat wordt niet doorrijden, maar verder kijken. Hij verdwijnt zelfs bijna met z'n hele kop in de holte. Als ie uitgegeten is en wegloopt zien we echt een gapend gat in de zebra van waar de leeuw heeft gegeten.

         

Op de terugweg zien we nog een Tawny eagle bij de Ombika waterhole. We kunnen zeggen dat we vandaag een succesvolle leeuwendag hebben gehad. Toch hebben we meer dieren gezien en vooral ook meer vogels.

Op weg naar de camping worden we bijna aangevallen door een chagrijnige eland die op het terrein van de camping rondloopt te stampen. We rijden er langs en gaan via de cheeta's naar het veilige deel van de camping, achter het hek. Er wordt weer een lekker potje eten gekookt. 's avonds proberen we de website weer wat bij te werken en up te loaden bij de receptie. Uiteindelijk lukt het ons, maar het kost een hoop moeite om iets op het internet te doen. Rond een uurtje of tien gaan we slapen.

Eldorado Guesthouse and camping, vantevoren gereserveerd
Andersons gate, Etosha, Namibië
237,9 km gereden

Maandag 3 juli 2017

Vandaag weer een dagje gamedrive door Etosha. We hebben even geen zin in het hele vroege opstaan, dus de wekker gaat om 7.00 uur. Een uurtje later rijden we naar het park. De eerste stop is bij de waterhole vlakbij de ingang, Ombika. Hier staan giraffes, kudu en jakhalzen naast elkaar te drinken. De route leidt ons vandaag naar het westen. We willen graag naar het stuk wat een paar jaar geleden nog gesloten was voor de gewone toeristen. Het blijkt een saaie slechte weg, maar de waterholes verderop maken het helemaal goed.

We rijden door het Sprokiesbos naar een lege waterhole. We gaan een stukje off road, banden sporen volgend. We komen een paar impala's langs de weg tegen en zien een aantal Afrikaanse Hoopoe's de bomen in vliegen.

Op de picknickplaats van het Sprokiesbos verstoppen we, onder toeziend oog van een hele berg weaver vogeltjes, een nieuwe geocache. Net na de parkeerplaats spotten we een grote vogel in een boom. Als we de verrekijker erbij pakken zien we dat het om een gier gaat. Een Cape vulture heeft een nest bovenin de boom. Heel bijzonder, want de gieren zijn hier bijna uitgestorven.

Na een half uurtje komen we bij de volgende waterhole. Een jakhals en een reiger zijn vogeltjes aan het vangen en eten deze op bij de waterhole Ozonjutji m' Bari. Het is een fantastisch gezicht om de jakhals achter de vogels te zien rennen. De reiger pikt een vogeltje uit de lucht, kauwt erop, gooit het op de grond en spiest het dan aan de lange snavel. Dit gebeurt een aantal keer voordat de vogel in zijn geheel naar binnen glijdt.

We rijden de volgende 18 kilometer naar Sonderkop waterhole. Ook hier is het een drukke bijeenkomst van dieren. Gezien de tijd redden we het niet om helemaal naar de Galton gate te gaan, dus willen we nog naar 1 waterhole met een spannende naam, Duivelsvuur. Waar deze nou behoort te zijn is onduidelijk, we komen helemaal niets meer tegen. Het zou na 8 kilometer zijn, dus bij 10 kilometer keren we maar om.

Op terugweg stoppen we weer terug bij de Ozonjutji m'Bari waterhole. De dieren die er eerst waren hebben allemaal plaats gemaakt voor heel veel olifanten. We tellen er een stuk of 14. Ze zijn aan het drinken, spetteren en bellen blazen. Heel stil blijven we vanuit de auto deze gigantische dieren gade slaan totdat 2 olifanten zich van de groep losmaken en op de auto afkomen. Snel rijden we een stukje naar voren en keert Niels de auto, zodat we goed kunnen zien wat de olifanten van plan zijn en makkelijk weg kunnen rijden. Gelukkig gaan ze netjes langs de auto en verdwijnen ze in de verte.

We beginnen aan het laatste saaier stuk van de dag. Tot ik ineens een zwarte neushoorn door het veld zie lopen. Dit is duidelijk een andere dan de 2 witte neushoorns die we eerder zagen. We kijken ook de neushoorn helemaal na, tot ie uit zicht is verdwenen.

Als laatste gaan we nog even langs de plek waar gisteren 8 leeuwen te is zien waren. Ze liggen nu niet bij de waterhole maar in het veld. Achter een paar bosjes is heel even de kop van één van de leeuwen te zien. Snel gaat ie weer liggen en zijn er nog alleen een paar oortjes zichtbaar. Volgens een andere auto die er met een mega lens staat, gaat het al uren zo. We rijden rustig terug naar de gate waar we nog onderweg een Bateleur zien zitten.

Op de camping stookt Niels een vuurtje voor een lekkere braai. Vlees erop en zoete aardappel in het folie 20 minuten in het vuur. Groente bakken we gewoon. 's Avonds wordt er weer geprobeerd om wat van het verslag op internet te krijgen. Het kost wat moeite, maar uiteindelijk lukt het.

Eldorado Guesthouse and camping, vantevoren gereserveerd
Andersons gate, Etosha, Namibië
280,3 kilometer gereden

Dinsdag 4 juli 2017

Het is vannacht weer redelijk koud geweest en dat merken we aan de dieren in Etosha. Het is onze laatste dag in dit park, dus we staan weer om 7.00 uur bij de poort.

Bij Ombika, de eerste waterhole na de ingang is het rustig. Er lopen 4 jakhalzen no de rondte, maar we zien geen enkel ander dier. We rijden verder langs lege vlaktes. Er is geen springbokkie, impala of gemsbok te bekennen tot we bij de Gemsbokvlakte aankomen. Hier staat de waterhole vol met springbokkies. We speuren de omgeving af naar leeuwen, omdat we gisteren hier drie hebben gezien, maar kunnen ze nu niet vinden.

We rijden nog naar verschillende waterholes, maar overal is het leeg. We geven bijna de moed op, als we ineens een cheetah spotten. Of tenminste, iemand anders heeft hem als eerste gespot. Er stond een auto stil en te turen naar een boom. Naast die boom, op de grond ligt 1 of misschien wel 2 cheeta's. Dat is dan weer niet duidelijk te zien. Het lijf lijkt namelijk zo lang dat het of gezichtsbedrog is, of er liggen er twee. Veel levendigheid lijkt er niet in te zitten. We turen door de verrekijker, maken wat foto's en als we het zat zijn vertrekken we naar de volgende waterhole. Via olifantsbad gaan we naar de waterhole Aus. Ook hier is niet veel leven. Wel ontdekken we in een boom nog één of ander roof vogeltje die bereidwillig poseert. Op de terugweg blijkt ook nog eens dat de cheeta's van daarnet waarschijnlijk toch aan de wandel zijn gegaan. Ze zijn nu helemaal nergens meer te bekennen.

Dan maar een bezoekje brengen aan de groep leeuwen met dode zebra. In eerste instantie rijden we er gewoon voorbij. Als we dan de boom waar de zebra lag hebben gevonden, is er alleen nog maar een hoef te vinden. Alles op, en geen leeuw meer te zien.
Op weg naar Homob waterhole zien we een grote groep Bataleurs hoog in de lucht cirkelen. Waarschijnlijk ligt ergens hier in de buurt een prooi. Helaas kunnen we niet dicht genoeg erbij komen. Als we bij Homob aankomen hebben we eindelijk weer dieren in beeld. 31 Zebra's drinken aan de waterkant van het water. Het is een prachtig gezicht en een mooi afsluiting van ons verblijf bij Etosha. We gaan op weg naar de poort. Eerst even tanken denken we. Maar dat bleek niet zo makkelijk. Bij de benzine pomp blijkt dat er geen diesel meer is. We kunnen in Halali nog wel diesel kopen. Dat is alleen ruim 100 kilometer de verkeerde kant op enkele reis. We bellen met de camping is van vanavond en vragen of zij diesel hebben. Ook onze kook-gasfles is zo goed als leeg. De camping eigenaren gaan morgen naar Outjo, een plaats 115 kilometer verderop en willen ons graag helpen. Dat is mooi, dan kunnen we nu naar de uitgang.

In de verte zien we rookpluimen. Als dat maar goed gaat. Het lijkt wel alsof het dorp of de entree in de fik staat. We rijden rustig door en komen dichterbij.

         

Het is een gecontroleerde brand, omdat het gras te hoog is. Er wordt in vakken gewerkt. Maar dan blijkt dat het vuur is overgeslagen. Ook aan de andere kant van de weg brand het. Hier zijn de vlammen groter en is het niet meer onder controle. Er rijden blusauto's rond om het vuur te doven, terwijl een springbokkie rustig op de grond ligt af te wachten. De blusauto's zijn trouwens gewoon pickup trucks met in de laadbak een grote bak water, een tuinslang en iemand die sproeit. Ze rijden rondjes om het vuur en proberen de vlammen zo snel mogelijk te doven.

We blijven even kijken tot we er weer vandoor moeten. We verlaten het park ongeveer een uur voor zonsondergang, want we moeten nog een uur doorrijden naar de volgende camping. Hier komen we net voor donker aan. Omdat we bijna geen gas meer hebben, wordt er een vuurtje gestookt. We hebben geen aardappelen meer, dus we gaan wat experimenteren.
Er is 1 grote metalen koekenpan die waarschijnlijk wel op het braairooster past. Daar wordt de soep in gekookt. Het vlees gaat met wat stukjes paprika gewoon op folie op het rooster. En het werkt. Alles was erg goed te eten.

Tijdens het eten horen we een hoop dieren om ons heen. Niels gaat op onderzoek uit en stuit op een groep gnoes bij de waterbak, vlakbij het campinggedeelte van deze wildfarm. Als er een hartebeest snuivend / niezend voorbij loopt en we hyena's in de verte horen vinden we het tijd om naar bed te gaan.

Tandala Ridge, vantevoren gereserveerd
Windpoort Farm, Namibië
100 NAD
292,9 km gereden

Woensdag 5 juli 2017



We staan om 6.45 uur op. Het lukt nog net om water voor de koffie en thee te koken op de gasbrander, dus we kunnen ontbijten. Om 7.30 uur staan de eigenaren voor ons neus om de gasfles mee te nemen naar de stad zodat deze omgeruild kan worden. We kunnen aan Selma vragen wat we vandaag op de farm kunnen doen en waar we wel en niet mogen komen. Dit omdat er jagers zijn deze week en het niet de bedoeling is dat er op ons gejaagd gaat worden.
Na de lunch pakken we de camper om naar de lodge te rijden. De lodge ligt op de rand van de berg en is zo'n 3 kilometer van de camping vandaan. Om er te komen rijden we het laatste stuk over één en al keien en stenen in plaats van een weg. Het is een pittig stukje rijden. Eenmaal boven vinden we Selma en krijgen we een pot koffie en thee van haar en we kunnen onze spullen opladen. We zitten eerst buiten, met uitzicht op de waterhole. Daar staan gnoes, hartebeesten en parelhoenders te drinken. Af en toe komt er een everzwijn voorbij. Het waait helaas wel heel erg hard, dus verkassen we naar binnen. We hebben nog een hoop foto's van de afgelopen dagen te bekijken, dus daar zijn we even zoet mee. Als we het at zijn en wat willen gaan doen doen, lopen Selma en ik naar beneden. Niels rijdt de camper het eerste vervelende stuk naar beneden. Dan stelt Selma voor om even naar de waterhole te lopen. Met z'n drieën lopen we er naartoe. Alle dieren die er eerst waren, zijn nu snel weggegaan. De waterhole wordt niet met mensen gedeeld.

Daarna rijden we naar de camping. We gaan lunchen en doen nog een klein wasje voor de laatste dagen. Hierna maken we ons op om een stukje te gaan wandelen. Er liggen niet echt wandelpaden, alleen de weg, maar er zijn wel heel veel dierenpaden. Op het terrein hoeven we ons niet aan de paden te houden, je mag overal lopen. We starten bij de waterbak achter de camping en volgen de verschillende dierenpaadjes. Onderweg vinden we verschillende botten, een gedroogde huid van een gnoe en uitgekomen eitjes op de grond. We genieten van de natuur en de vogels en lopen een mooi rondje richting de lodge. Opeens horen we hoefgeroffel vanuit de struiken. We gluren tussen de boompjes door en zien dat we bij de waterhole aangekomen zijn. Weer hebben we de drinkende dieren verjaagd. Eén Kudu blijft tussen de struiken en boompjes staan. Ons recht aankijken, tot ook hij toch maar het zekere voor het onzekere kiest en hij springt ervandoor.
Wij klauteren naar boven en puffen even uit bij de lodge. Het uitzicht is weer fantastisch. In de verte zien we diverse giraffes lopen. De oplaadspullen gaan de rugzak in en we beginnen aan het laatste stuk van de wandeling. We lopen langs de waterbron van de farm. Ze zijn hier helemaal zelfvoorzienend, eigen water, eigen vlees en een eigen groentetuin. We komen uit bij het "meat" house. De jagers hebben vanmiddag een gnoe geschoten en deze wordt nu hier gevild, schoongemaakt en in stukjes gehakt. De jagers uit Amerika nemen de schedel en de huid mee als trofee. Het vlees is voor de farm, zijn personeel en eventueel voor de verkoop aan buren. John legt ons uit wat er allemaal gebeurt als er een dier is geschoten. Hij is zo'n 4 uur bezig om het dier helemaal te processen.

Nadat we alles gezien hebben en de trofeeën bekeken hebben wandelen we door naar de camping. Het warm water is opgestookt, dus we nemen eerst een lekkere douche. Naast ons zijn 2 Nederlandse studenten komen staan met een tentje. Ze hebben de afgelopen 5 maanden lesgegeven op een zwarte school in Zuid-Afrika en hebben nu een welverdiende vakantie. Als de eigenaren van de camping terugkomen vanuit de stad met de gasfles, gaan we beginnen aan het eten. We stoken nog een vuurtje voor het vlees en kampvuur. De pasta wordt gewoon op het fornuis bereidt. De studenten komen gezellig bij ons aan het vuur zitten en we hebben een leuke avond met z'n vieren.

Tandala Ridge
Windpoort farm, Namibië
100 NAD
5,4 kilometer gereden

Donderdag 6 juli 2017



We slapen een klein beetje uit, tot 7.30 uur. Vandaag staat een autodag op het programma. We rijden om 9.00 uur van de camping af, op weg naar Omaruru.

Eerste stop is in Outjo. Hier moeten we tanken. De diesel is bijna op, dus er gaat flink wat in. Na het tanken kopen we nog brood voor de lunch en rijden we verder.

Het geocachen brengt ons bij een boerderij die naast gewoon boerderij ook een camping, een B&B en 219 miljoen jaar oude Dinosaurussporen heeft. Om de sporen te bezoeken betalen we eerst 20 NAD pp. Nadat we uit de wind een boterhammetje gegeten hebben, volgen we de pijlen naar de sporen. Er zijn voetafdrukken van 2 verschillende dinosauriër gevonden. Als eerste kom je langs de kleine sporen. We vinden gaten in de vorm van 3 teentjes in de harde rotsen. Dan door naar de grotere sporen. Deze zijn volgens de eigenaar een stuk duidelijker en dan weet je precies wat de kleine sporen zijn. We lopen over de rotsen, langs een stroompje water voor we bij de andere sporen aankomen. Hier zijn grote voetsporen te vinden. Voor de duidelijkheid zijn er bij een hoop een kring om gekalkt met witte verf. Het zijn een hoop voetstappen, in verschillende richtingen. Botten van de dinosauriër zijn (nog) niet gevonden hier of in de omgeving. Het zijn andere dinosauriër dan die van de fossielen. Dat waren mesosaurussen, dit is familie van T-rex.

Na de wandeling vervolgen we ons trip naar een Boulder geocache. Deze ligt aan de route waar we rijden. Tegenover een parkeerplaats ligt uit het niets een rotspartij. Deze kom je hier vaker tegen en zijn prachtig om te zien. We moeten voor de geocache een hek over of onderdoor en kunnen dan de rots op. De cache ligt niet ver en is goed te vinden.

Daarna rijden we naar onze eindbestemming. Hier bezoeken we een klein kofiehuisje waar een geocache verstopt zit. Er hangen prachtige foto's aan de muur. Daarna door naar de camping. De weg ernaartoe gaat door een droge zanderige rivier. Een klein stukje buiten de stad ligt wel een echte brug. Niels pakt natuurlijk de avontuurlijke route.

De camping zelf valt wat tegen. Er moet extra betaald worden voor stroom en voor brandhout. In eerste instantie is er ook geen grillrooster voor de braai, maar na een opmerking hierover blijkt er eerst geen, maar daarna toch wel een rooster te zijn. We hebben een lekkere steak voor op de braai als avondeten, wat we samen met de laatste verse groenten en pasta eten. We verwerken de foto's en schrijven nog aan het verslag voor we weer lekker vroeg naar bed gaan.

River Guest House
Omaruru, Namibië
320 NAD
348,7 kilometer gereden

Vrijdag 7 juli 2017



We zijn om 7.00 uur op en om 8.30 uur rijden we de camping af. Op naar Windhoek. Vandaag is de laatste echte vakantiedag.
Het eerste stuk gaat over een gravelweg naar Wilhemstal. Dat blijkt niet meer dan een benzinepomp en een lokale winkel te zijn. Hier draaien we een asfaltweg op. In Okahandja verruilen we de B2 voor de B1 en al snel komen we bij de wegwerkzaamheden voor de snelweg uit. Halverwege slaan we af voor een paar geocaches. De eerste zou bij een restaurant liggen, maar deze kunnen we niet vinden. Wel de plek waar ie zou moeten liggen, dus waarschijnlijk is de cache weggehaald. Aan de andere kant van de B1 liggen nog 2 geocaches. Eerst rijden we naar de verste. Deze ligt op Düsternbrook. Dit is de eerste guestfarm met bekijkbaar wild van Namibië. Het is groot en toeristisch. Entree voor dagjesmensen is 60NAD pp. Hiervoor mag je vrij wandelen over het terrein en kan je naar de Hippo dam rijden. Wil je hier overnachten op de camping ben je verplicht om minimaal 2 nachten en een excursie af te nemen.
Wij gaan eerst de multi lopen die hier is uitgelegd. We lopen van de receptie naar een trofeeën kamer, naar het zwembad en naar de informatie kamer. Ze hebben hier wat wild los rondlopen, maar ook cheeta's en luipaarden achter een omheining. De cache wordt gevonden al is ie wel helemaal drijfnat. We redden wat er te redden valt en gaan daarna het rondje naar de hippo-dam rijden.
Hier genieten we van een late lunch met het uitzicht over de rivier en een eilandje. Als we verder rijden, zien we de nijlpaarden op een strandje op het eilandje liggen. Raar gezicht om hier in Namibië nijlpaarden tegen te komen. We geloven niet dat deze hier van nature voorkomen.

Na het rondje rijden we van het landgoed af. De geocache die bij het hek hoort te liggen is waarschijnlijk ook verdwenen. Wij en een vorige bezoeker kunnen hem niet vinden. We zijn even voor 17.00 uur in Windhoek. We proberen nog om de camper te laten wassen, maar de wasstraat waar er met de hand wordt gewassen heeft geen tijd meer vandaag. De wasstraat van de benzinepomp is eigenlijk net dicht maar we mogen er toch in. Helaas is de camper te hoog, dus we moeten het helemaal zelf doen op de camping. Het is nog net licht als we daar aankomen. We zetten eerst de tuinslang op de camper en poetsen de viezigheid en alle stof van de buitenkant. Daarna alvast wat aan de binnenkant schoonmaken. En dan is het tijd voor het laatste diner in Namibië. We gaan lekker uiteten op de camping. Deze camping wordt gerund door een Nederlandse en er staan zelfgemaakte bitterballen op de kaart. Een perfect voorgerecht en ze smaken heerlijk. Als hoofdgerecht nemen we allebei springbokkie, want dat is toch eigenlijk wel heel erg lekker vlees en een ambachtelijk ijsje toe. Het smaakte allemaal erg goed. Na het eten gaan we nog even een uurtje tv kijken op de laptop en dan is het alweer bedtijd.

Trans Kalahari Inn
Windhoek, Namibië
250 NAD
289,6 km gereden