Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

In heel Europa.

- Niels en Inge

Vakantie in Coronatijd. Nadat we onze reis naar Amerika in het voorjaar moesten annuleren, hebben we de vakantie maand doorgeschoven naar november. We hebben lang gewacht met definitieve vakantie plannen. Wat wel duidelijk was, was dat we niet wilden vliegen in deze tijden en we dus met de eigen auto op pad zouden gaan. Een rondje Europa, richting Griekenland ofzo, maar de Balkanlanden bleven maar dicht. Dan wordt het Duitsland, Oostenrijk en Luxemburg, maar een week of 2 voor onze vakantie gaat het weer mis in de wereld. De tweede golf houdt alles en iedereen in z'n greep. De restaurants moeten sluiten in Nederland. Duitsland gaat nog verder op slot en toeristen zijn niet meer welkom. Oostenrijk en Luxemburg kleuren oranje, alleen noodzakelijke reizen toegestaan. Nu is onze vakantie voor ons noodzakelijk, voor de overheid geldt onze vakantie niet als zodanig. Ook deze plannen kunnen dus niet uitgevoerd worden. Wat blijft er dan nog over? Het dappere Zweden, het buitenbeentje in deze Corona crisis verwelkomt ons toeristen met open armen, zolang we ons maar aan de basis regels voor afstand, hygiëne en gezondheid houden. Dat is voor ons niet moeilijk denken we. Het liefst mijden we drukte, het enige wat we op vakantie willen is onszelf verliezen in de natuur.

Dus 2 dagen geleden hakken we de knoop door en boeken we vol vertrouwen 1 nachtje in Malmö, Zweden. Eerst maar daar zien te komen. Omdat Duitsland z'n grenzen in principe dicht heeft en alleen noodzakelijke of doorreis - reizen toegestaan zijn moeten we het eerst nog maar even zien of dat lukt.

Om 4.30 uur sta ik op, Niels volgt een kwartiertje later. Het is uitzonderlijk warm en donker alswe de auto inpakken. Ik start met het eerste stuk rijden en langzaam wordt het licht. Pitstop 1 is op de grens waar we verbazingwekkend genoeg, niet anders dan normaal, kunnen doorrijden. Geen Corona controle op deze vroege ochtend. Het regent af en toe en we hebben een aantal werkzaamheden aan de weg die de snelheid er wat uithalen. Na bijna 3 uur, bij de 2de pitstop wisselen we en rijdt Niels verder. Tot nu toe, minder dan een half uur vertraging in totaal.

We stoppen om 11.30 uur op een grote parkeerplaats voor een klein wandelingetje naar een geocache. In het bos achter de parkeerplaats hangt een houten vliegtuigje aan touwtjes. We halen het naar beneden en kunnen onze naam in het logboekje schrijven. Na deze korte break rijden we zo'n 3 kwartier verder om nog net in Duitsland te tanken. Bij de grens met Denemarken is wel controle. Natuurlijk worden we ertussenuit gehaald. We moeten ons paspoort laten zien en de reservering in Zweden. De douanier vindt het meteen goed en binnen 3 minuten rijden we weer verder, Denemarken in.

In Denemarken wisselen we nog een keer van plek en rij ik ook weer een stuk. Het waait flink en dat merk je aan het stuur. Dus na ruim een uur toeren, net voor de eerste grote brug wisselen we nog een keer van plek omdat Niels de auto beter onder controle heeft tijdens de stevige windstoten. Het duurt dan nog dik een uur voor we bij Kopenhagen zijn. Hier gaan we een klein stukje van de route af voor een speciale geocache, de GC6A. Eén van de eerste geocaches; gelegd op 30 september 2000 en daardoor zeldzaam. De meeste caches uit die tijd zijn verdwenen. We wandelen in totaal ongeveer een kwartiertje en hebben naast de oude cache ook nog een andere kunnen loggen.
Vanaf nu is het een half uur rijden naar Malmö. Eerst gaan we de grote brug van Denemarken naar Zweden over. We hebben via de overnachting al de tol betaald, dus mogen doorrijden. Meteen na de brug staat de douane. Ook hier is er weer fysieke controle aanwezig. Een vriendelijke douanier vraagt ons om de paspoorten en kijkt even naar binnen voor ze ons een fijne avond wenst en we door mogen rijden. Wat ons een avontuurlijke reis met een hoop obstakels leek te gaan worden, bleek vandaag eigenlijk een best relaxte reis te zijn. Voor we naar ons huisje kunnen, rijden we eerst langs de eigenaar om de tol en dergelijke te regelen.

Het huisje is een wat verouderd en stoffig huisje op een soort van recreatiepark. We eten onze meegebrachte salades en zoeken een overnachting voor de komende paar dagen. Daarna is het tijd voor een avondwandeling. We lopen naar het water, ongeveer een minuut of 5 van het huisje, over het park. Wat staan hier verschillende soorten recreatie woningen. Van oude hutjes tot hypermoderne grote bungalows. Bij het water is de brug een stukje te zien, maar het is vooral heel donker. We hebben vanmorgen de zonsopgang vanuit de auto gehad, maar vanmiddag ook de zonsondergang vanuit de auto. Het wordt al rond 16.15 uur donker hier. Morgen maar niet te laat op, zodat we zoveel mogelijk van het daglicht kunnen genieten.

Bridge area house, Malmö
€43 via Booking
1006km gereden

Dinsdag 3 november 2020

We hebben redelijk goed geslapen in het iets te smalle bed, maar om 7.15 uur zijn we klaar wakker. Na het ontbijt pakken we de spullen weer in en nemen we een kijkje bij de waterkant. Het zonnetje schijnt boven land, maar boven het water hangen enorme donkere wolken. We zoeken een geocache, lopen verder naar de pier waar we mooi uitzicht hebben op de brug en op Denemarken. Het waait enorm hard, ik wordt nog net niet van de steiger afgeblazen.
3 Kitesurfers vertonen hun kunsten. Ze glijden over het water en springen hoog in de lucht. Het is een prachtig schouwspel zo met de brug op de achtergrond. Na een laatste geocache aan het kustpad pakken we de auto en verlaten we het vakantiepark.

We zijn natuurlijk nog niet klaar met de geocaches van vandaag. Een klein stukje verder, bij een ander recreatiepark mogen we kliederen met water voor een geocache. Voor de volgende geocache mag Niels de boom in waar hij uitzicht heeft over een grote mijn-afgraving. Als hij de cache te pakken heeft kunnen we op de grond gaan ontrafelen hoe het geopend moet worden en nadat dat is gelukt en onze naam in het logboekje staat mag Niels weer omhoog om het op te hangen. Het is een mooie klimboom, maar helaas zijn de stappen die je moet nemen zo groot dat ik onmogelijk met m'n kleine pootjes omhoog kan. Dus de eer is 2x aan Niels, want de cache moet eerst uit de boom, vervolgens geopend en daarna weer terug geplaatst worden.

We halen brood bij een supermarkt waarbij we meteen even kijken wat het assortiment is en hoe de prijzen liggen. Daarna tanken en op naar het huisje van vanavond, zo'n 300km verderop. Binnen een half uur rijden we op een bijna verlaten snelweg dwars door de natuur van Zweden. Er schijnt een waterig zonnetje en de mooi blauwe lucht steekt scherp af tussen de wolken. Een paar uur later komen we in de schemering aan bij ons huisje voor de komende dagen. Het ziet er netjes uit en ruikt lekker fris. Beneden is een kleine huiskamer met een keukentje en de badkamer. Boven kom je gelijk in de slaapkamer met een grote veranda. Het uitzicht is weids. In de verte zien we de lichtjes van het stadje verderop.

We lopen weer naar beneden. Voordat we alle spullen uit de auto halen willen we even wat drinken. Niels haalt het opgevouwen dekentje van de bank en... Er blijkt een huisdiertje aanwezig te zijn, een klein bosmuisje schiet de bank over en duikt onder een kussen. We proberen het muisje te vangen met het eerste wat we kunnen vinden, een vergiet en pan. Daar heeft ie geen zin in, springt van de bank en verdwijnt achter het kastje onder de open trap. Met een lange schoenlepel proberen we hem er weer vanachter vandaan te jagen. De deur naar buiten staat open, hopelijk vlucht ie daarnaartoe. Maar nee hoor, hij vlucht nu naar de andere kant van de kamer en daarna verdwijnt ie onder het aanrecht. We poeren nog met de schoenlepel eronder, schijnen met de zaklamp, maar het lijkt dat ie weg is.

Terwijl we onze spullen uit de auto halen, komt de eigenaar een praatje maken. We vertellen hem over de bosmuis en hij vindt het vreselijk. Ook hij gaat op zoek, maar het muisje laat zich niet meer zien. Met 2 muizenvallen die naast de achterkant van het keukenblokje aan beide kanten worden geplaatst, hopen we het muisje niet meer te zien de komende dagen.
We puffen nog even uit op de bank en hebben geen zin meer om eruit te gaan voor het eten. Het wordt een lekker championnensoepje met brood en het restje aardappel - huzarensalade. Na het eten luisteren we naar de persconferentie van Mark Rutten en Hugo de Jonge over de nieuwe Corona maatregelen. Gelukkig zijn wij de komende 2 weken niet in Nederland, want het wordt weer een stapje strenger. We ordenen de foto's van de afgelopen dagen en zorgen ervoor dat het verslag geschreven en online komt. Het wordt niet laat vanavond.

Mysig liten stuga I skogen Åseda
€234,96 voor 4 nachten
331 km gereden

Vannacht hebben we het muisje horen knagen en als we beneden komen zien we dat de theedoek, die boven de muizenval hangt te grazen is genomen. Flinke gaten zijn erin geknaagd. De muis is vast bezig om het gezellig te maken. Hij zit nog steeds onder het keukenblokje. Zolang ie daar blijft is het goed. De vrouw van het huis komt ook een kijkje nemen en neemt meteen de theedoek en het kleed waar ie eerst in zat mee.

We gaan vandaag op ongeveer een half uur rijden en dan wandelen en geocachen. We starten in het dorp Alstermo met 3 geocaches die een beetje aan de rand liggen. De eerste is aan het begin van een bos bij een zendmast. Magnetisch en micro, nou dat kan dus echt overal zijn. Er staan 5 metalen hutten en een zendmast van metaal. We zoeken en zoeken, maar kunnen niets vinden. Ook aan de Zweedse logjes die we met Google translate vertalen hebben we niets, dus na een half uurtje zijn we het zat en lopen we terug. De volgende cache ligt bij een mooi parkje rond een vijver. Ook hier zoeken we zonder iets te vinden. Hij is voor het laatst in 2018 gevonden, dus we kunnen redelijk veilig stellen dat ie er niet meer ligt. Jammer, maar hij heeft ons wel naar een bijzonder plekje gebracht. Als laatste vinden we een cache bij een brug. Deze ligt er wel en we kunnen onze naam in het logboekje schrijven.

Voor het tweede rondje hebben 5 geocaches net buiten het dorp op de planning staan. De eerste ligt bij de lokale sportschool waar we ook de auto parkeren. Deze cache vinden we makkelijk. De volgende hoort bij de piste machine te liggen. De machine vinden we, maar de geocache laat zich niet zien. Hierna moeten we naar een brug. We lopen er via een pad waar vroeger de trein reed, heen. Daar blijkt dat we niet helemaal goed voorbereid zijn. Hij lijkt in het midden, onder de brug te liggen. Tja, dat houdt een beetje op. We hebben geen bootje of waadpak bij ons en het is veel te koud om zo het water in te gaan. Niels probeert nog een en ander te verzinnen om de cache alsnog te kunnen loggen, maar het lukt niet zonder een nat pak te halen. We lopen verder en komen bij een langlauftraject uit. Mooie route en netjes verlicht. Aan het einde (of begin) vinden de we een geocache hangend in een dennenboom.
De laatste geocache van de wandeling ligt op het terrein van een oude fabriek die bijna helemaal verlaten is. Het hek staat open, dus we kunnen het terrein heel makkelijk op. In het eerste gebouw lijkt nog wat leven te zijn, maar het tweede gebouw is volledig verlaten. Ramen zijn kapot, deuren staan open en de halve inboedel staat weg te roesten. We moeten voorbij dit gebouw een bruggetje over, een trappetje op, een hek door naar een derde gebouw. Hier toch weer een stukje naar beneden gelopen en bovenaan, onder een trap die er eigenlijk niet meer is, vinden we een geocache die al sinds 2016 in totaal 12x is gevonden, waarvan 9x in 2016 en 2x in 2017 en 1x in 2019. Nu, ruim een jaar later vinden we de geocache op deze aparte lokatie.

              

Niels gaat verder op onderzoek uit in de verlaten gebouwen en vind echt vanalles. Er staan auto's, oude dossiers, computers uit het jaar kruik, stoppenkasten, gereedschap, machines die overwoekerd worden door onkruid en de oude kantine met koffiemokken en al. Nadat hij zich heeft uitgeleefd en alles heeft gezien lopen we weer terug naar de auto om bij een inmiddels gesloten hek aan te komen. Hmm, die stond toch open toen we hier aankwamen? Gelukkig is er een gat in het gaas naast het hek geknipt waardoor we kunnen "ontsnappen" en via de hoofdweg het dorp weer in kunnen lopen terug naar de auto.

We hebben voor vandaag genoeg gewandeld, maar nog niet genoeg gegeocached. Dus rijden we naar wat losse caches waar we elke keer maximaal een paar honder meter voor moeten wandelen. Ook nu wordt niet alles gevonden, maar we komen wel op juweeltjes van plekjes. De laatste vinden we rond 17.00 uur als het al echt donker is met de zaklamp. We stoppen ermee. Op weg terug naar het huis eten we een hapje bij het lokale Thaise restaurant. Het is er erg rustig, op de afhaal na tenminste.
Als we terug zijn komt de eigenaar nog even langs om te kijken of de muis al gevangen is, maar helaas, die knabbelt nog lekker aan de stukjes theedoek onder het keukenblokje. We krijgen een koelbox waar we wat van ons eten (koek en chips) veilig in kwijt kunnen zonder dat de muis ermee vandoor gaat. Ook heeft hij 2 ultrasone stekkers geregeld om de muis met hoge frequentie weg te jagen. We zullen zien of het gaat werken.

Misig liten Stuga I Skogen, Åseda
€234,96 voor 4 nachten
81km gereden

Het is vandaag een iets andere vakantiedag dan anders. Ik start om 9.00 uur met de online training Foodceuticals 360 Skincode van Cenzaa en Niels gaat er in z'n eentje op uit. De training is zeer interessant en leerzaam. Het gaat over de nieuwe supplementen uit de 360 Skincode lijn. Hiermee wordt de huid van binnen uit verbeterd.

Ondertussen is Niels in z'n eentje op pad gegaan.
{Niels hier}
Ik vertrek richting het westen en kom uit in het dorpje Norrhult-Klavreström. Daar doe ik een paar geocaches. Er ligt hier een serietje van 5 caches. Als je er 4 gevonden hebt, mag je de laatste gaan zoeken. Onderweg kom ik nog verscheidene andere cache tegen die ik meteen opzoek. Zo kom ik bij een Nederlands hervormde kerk of althans een gebouw dat zo uit de bible-belt weggelopen is om in Zweden te gaan wonen.
Ik rijdt langs de oudste nog werkende glasfabriek van Zweden, een heleboel sportvelden in verschillende staten van onderhoud en vind aan de rand van het meer tussen de wortels van een boom ook nog een cache met waterig ützicht. Als ik dan ook nog een bushalte aan een nader onderzoek heb onderworpen, ben ik de bebouwing wel een beetje zat en besluit via een omweg dwars door de natuur terug te rijden naar de bonus cache.
Ik pik een cache op bij de zipline (165 euro voor 1x glijden!!!), en belandt vervolgens bij Libbhults Naturreservat waar ik één cache niet kan vinden maar wel een extra rondje loop omdat het hier gruwelijk mooi is. Uiteindelijk ga ik via het hoogste punt van Kronoberg terug kom in Norrhult-Klavreström. Ik heb geen asfaltweg gezien, en precies 1 auto in de afgelopen anderhalf uur.
De bonuscache kan ik niet vinden, maar dat mag de pret van deze ochtend niet drukken.

{Inge gaat verder}
Na m'n training voor salon ga ik trainen voor mezelf. Lekker een uur hardlopen. Volgens Garmin was het weer tijd om op tempo te trainen. Vind ik leuk! Omdat ik deze omgeving niet ken, gewoon besloten om een heen en weertje te lopen. Dat is een soort van gelukt, alleen de kant waar ik in eerste instantie heen ging liep dood, dus omgekeerd en naar het dorp gelopen. Aan het eind van het dorp een prachtig wandelpad ingegaan. Omdat het zo'n mooi pad was iets verder gelopen, waardoor ik 1,5km extra uitlopen had.

Training bestond uit: 15 minuten inlopen, 3x15 sec sprint (4min/km) met 3 minuten rustig tempo ertussen en 5 minuten herstel erna, weer 3x15 sec sprint met 3 minuten rustig tempo ertussen en 5 minuten herstel en nog een derde keer 3x15 sec sprint met 3 minuten rustig tempo ertussen, 10 minuten cooldown en 1,5km extra uitlopen terug naar het huis. Het ging lekker op en neer, flink heuvel gebied en het waaide goed. Tegenwind en heuvel op was geen goede combo voor snelheid. Wind mee en naar beneden ging super. M'n oortje voor de muziek was ik vergeten, maar zo gefocust op de omgeving en de training dat ik ze niet gemist hebt!

Ik was net een kwartiertje terug toen Niels ook thuis kwam. De rest van de middag hebben we vooral zo weinig mogelijk gedaan. We doen wat boodschappen en halen pizza af. Ook vanavond weer niet laat gemaakt.

Mysig liten stuga I skogen Åseda
€234,96 voor 4 nachten
84 km gereden

{Niels hier}
De muis blijkt vanmorgen overleden te zijn. Die heeft een muizenvalklem op zijn kop gehad, en is met hoofdpijn heengegaan. Ik bezorg 'm een rustig plekje aan de rand van het weiland.

Vandaag heeft Inge weer een training, dus ik mag alleen op pad. Rond 9:30 vertrek ik naar de cache die ik gisteren niet kon vinden. Er is ondertussen contact geweest met de eigenaar en ik blijk toch op de juiste plek te zijn geweest. Gr. Nog maar eens kijken dan. En inderdaad, nu ik weet waar ik ongeveer moet grabbelen heb ik vrij rap de cache in handen.
We hebben vandaag een strak blauwe lucht en het is behoorlijk warm. Dus in plaats van een hele serie caches langs de weg te doen besluit ik de bossen van Klavreström in te duiken. Ik zie op de kaart een paar caches op redelijke afstand van de weg liggen, dus ga naar "de waterval". Het duurt even voor ik het juiste pad heb gevonden, maar na enige speurwerk ontdek ik een soort geitenpad dat de berg op gaat. Ik raak een paar keer van het padje af, maar bereik na een half uurtje de waterval. De cache hangt aan de overkant van het riviertje zie ik. Na 10 minuten heb ik ergens stroomopwaarts een plekje gevonden waar ik het water over kan steken, en dan moet ik nog terug naar de cache. Ik loop kennelijk door een oude waterval (of een lente overflow), want het is best ingewikkeld om zonder gebroken benen of knieën uit de kom bij de cache terecht te komen. De terugweg naar de auto gaat altijd sneller.

Ik zit hier vlakbij het Änghultasjön meer, dus ik rust even uit in de zon, naast het water. De pizza van gisteren ben ik vergeten te snijden, maar handen wassen lukt uitstekend in het kraakheldere water van het meer.

Ik ga verder naar een cache die in de buurt ligt die minder moeilijjk zou moeten zijn dan de waterval. De auto parkeer ik net voorbij de kruising, want bij de ingang van het pad is geen plek. Dit keer heb ik een echt pad te pakken. De oranje route brengt mij eerst heel rustig, en vervolgens steil alsof ik recht de bergwand op loop, richting de cache. Een uitzichtspunt onderweg word dankbaar gebruikt om even op adem te komen. Ik ben 70 meter gestegen in 10 minuten, en dat is best wel blazen.
Een paar honderd meter verderop wijkt het oranje pad te ver uit mijn geplande wandeling, dus ik verlaat het pad, en ga zonder route of weg achter de pijl van de GPS aan. Ik beland op de rand van een afgrond van zo'n 40m diep. Het is net niet loodrecht en de berg is volledig bedekt met mos. Ik zak voorzichtig de berg af, waarbij het lijkt alsof mijn voeten over wolkjes lopen; het mos veert nog erger dan een turnmat.
Eenmaal op de bodem wacht mij de volgende verrassing. Ik moet nog 75m verder, maar het dalletje staat zo goed als onder water. Omlopen is geen optie, dus ik steek dwars door het ven heen. Dankzij goede schoenen bereik ik met droge voeten de overkant. Daar wacht een bakoven. Ja heus. Een bakoven. Van 200 jaar oud. Hoe dat ding hier gekomen is, wie 'm heeft gebouwd en waarom is, volgens de beschrijving bij de cache, onduidelijk.

klik voor 360 graden

De terugweg richting de oranje route besluit ik niet rechtstreeks door het ven te lopen, maar enigszins aan de zuidkant van het dalletje te proberen over te steken. Daar staan frisse jonge boompjes. Boompjes die het niet op prijs stellen dat 2 meter Niels er tussen door probeert te komen. Met flink wat moeite bereik ik uiteindelijk de overkant en na verloop van tijd ook het oranje pad.



Na anderhalf uur sta ik, 2.9km later, weer bij de auto.



Na al dat wandelgeweld besluit ik even rustig aan te doen, en de rest van de middag iets minder ingewikkelde caches te gaan bezoeken. Ik kom onder andere in het dorpje Viås waar ze een heuse strandpromenade hebben en een prachtige kerk waar de klokken in een soort hijsinstallatie voor de deur hangen. Het kerkje is dicht, de 3 caches in de omgeving zijn voorzien van onze teamnaam.

Onderweg naar huis pik ik nog 3 caches mee die een link hebben met de voorbereidingen van de Zweden op de koude oorlog. Ik leer dat de rechte, brede wegen niet zomaar zijn gebouwd en dat er om de zoveel kilometer gigantische benzine / diesel opslag tanks gebouwd zijn om in tijden van crisis als reserve te dienen.

Rond 16:20 ben ik weer thuis waar Inge net terug is van een rondje hardlopen.

{Inge gaat verder}
De training was weer heel interessant. Wat is het fijn om vanaf deze mooie plek toch online aan m'n toekomst te kunnen werken. Omdat het zo prachtig weer is, ga ik in de lunchpauze even een "blokje om" of eigenlijk loop ik de straat helemaal uit en weer terug. Netjes 2km in de best wel warme zon. Om 15.00 uur is de training afgelopen en trek ik m'n hardloopspulletjes weer aan. Dit keer zegt Garmin dat ik een rustige workout van 39 minuten op 7.45 min/km mag doen. Ik loop weer de straat uit en in plaats van naar het dorp loop ik m'n heen en weertje naar de andere kant. Aan beide kanten prachtig bos met veel mos op de grond. Rustig geniet ik van het uitzicht en de vogeltjes.

Ik sta nog te rekken en te strekken als Niels thuiskomt van zijn dagje uit. Enthousiast wisselen we onze verhalen van de dag uit. Daarna is het weer tijd voor de orde van de dag. Overnachting reserveren voor de komende 3 nachten en eten. Het wordt een kruidenomelet met Zweeds rond-brood. Heerlijk eten was het weer na een dag hard werken. Als de buiken vol zijn, wordt er hard gewerkt aan de administratie. Verslag wordt gemaakt, foto's uitgezocht en benoemd en alles wordt weer online gezet. Ik pak de koffers om zodat de grote koffer niet elke keer de auto uit hoeft en we luieren nog wat. Ook vandaag gaan we vroeg naar bed.

Mysig liten stuga I skogen, Åseda
€234,96 voor 4 nachten
88 km gereden

De dag begint wat druilerig met mist en miezer regen. Op ons gemak ontbijten we en pakken we de spullen. Het is bijna 11.00 uur als we het huisje verlaten. Nog een interessant detail, het huis is niet aangesloten op de normale waterleiding, maar heeft water uit eigen bron wat ter plaatse gefilterd wordt. Als de kraan aangaat is het dan ook steenkoud en vol met zuurstof. Het smaakt goed, heel zacht.

Onze nieuwe overnachting is niet zo heel ver weg, ongeveer 2,5 uur rijden. We starten met wat losse geocaches die we onderweg tegenkomen. De route is mooi, heuvelachtig met veel dennenbossen. Na de paar losse caches starten we met een "power" trail van (officieel) 30 caches. Officieel houdt een power trail in dat je elke 161 meter een hele snelle oppikker heb liggen waardoor je heel veel caches te pakken hebt in een korte tijd. We starten aan het eind van de trail en werken naar het begin. De weg is een zeer rustig. Sommige caches zien we meteen, voor sommige moeten we even zoeken of iets verder het bos in. Nadat we net over de helft zijn draaien we een wat grotere weg op. Hier is het lastig om goed bij de caches te kunnen parkeren, maar we kunnen elke keer toch een veilig plekje vinden.
Uiteindelijk komt het aantal caches op 37 voor vandaag. We gaan bij een grote ICA nog wat boodschappen halen voor vanavond en voor het ontbijt. Hierna is het nog een uurtje rijden voor we bij ons nieuw huis voor de komende paar dagen arriveren. We hebben de kelderetage van een huis vlakbij het meer. Een mooie grote huiskamer met open haard heeft vanaf het terras een prachtig uitzicht.

Na het eten gaat Niels fikkie stoken in de open haard en wordt het een avondje bankhangen met Netflix en een bak chips. Heerlijk, vakantie, niets doen.

Trevligt boende, Huskvarna
€203,57 voor 3 nachten via Airbnb
146 km gereden

Ook bij licht is het uitzicht vanaf het terras van ons huis mooi. Je ziet het meer en de stad tot aan de overkant ervan liggen. Het is een heldere droge dag. Wel wat aan de koude kant en over het algemeen een blauwe lucht met wat wolkjes. Mooie dag om te gaan wandelen dus.

Na het ontbijt rijden we een klein stukje de stad uit naar een gebied waar meerdere geocache routes liggen. Het eerste rondje is zo'n 2,5km volgens de beschrijving. Halverwege zien we dat we in de buurt van een andere serie komen en willen we die route erbij pakken. We vinden een soort van oud bandenspoor dat de juiste kant op lijkt te gaan. We gaan op onderzoek uit. Greppel over, natte voet gehaald, lopen over bospaadjes en over mos bergen. Het pad is inmiddels verdwenen en we komen niet echt dichterbij. We keren terug als wij echt geen geschikte route meer kunnen vinden om te lopen. Het zijn blijkbaar niet voor niets 2 verschillende routes.
We maken het eerste rondje verder af. Van de 10 geocaches die we zoeken blijft er eentje voor ons verstopt. De rest kunnen we, al dan niet na enige inspanning vinden.


Terug bij de auto komen er ineens 5 auto's aanrijden. Zo zie je niemand in het bos, zo komen de auto's van alle kanten. Het is 10 minuten rijden naar de volgende parkeerplaats. Hier kunnen we wel 2 routes aan elkaar knopen. Het is al duidelijk te zien dat ze aan hetzelfde pad liggen. De paden op deze routes zijn over het algemeen wat breder dan bij de wandeling van vanmorgen. Maar ook hier gaan we af en toe van het padje af voor de geocache. De eerste cache kunnen we snel vinden, en dat voor een moeilijkheid 3 van 5. De volgende cache is lastig, we zoeken en zoeken in het mos, bij rotsen en bomen, vinden prachtige paddenstoelen, maar geen cache. Na een minuut of 30 gaan we door. Bij de derde cache uit deze serie vinden we de cache heel makkelijk, maar kunnen we hem niet open krijgen. Er hangt een slotje aan en volgens de Zweedse beschrijving zouden 2 bomen, eentje noord en eentje west binnen 20 meter van de cache, de getallen geven. Ook dit bleek voor ons een onmogelijke opdracht. Net toen we weg wilde gaan zag Niels een metalen 6 of 9 op z'n kant in een boomstam hangen. Dat zou 1 of 2 cijfers kunnen zijn van het 3-cijferige slot. We zoeken iets gerichter door, we weten nu wat we moeten zoeken, denken we. Ook nu blijft het voor ons een raadsel. Ook de volgende 3 caches vinden we niet. We worden langzamerhand een klein beetje gefrustreerd. Wat is er aan de hand. De GPS springt alle kanten uit en we komen op plekken die naast dat ze prachtig zijn, zeer onpraktisch zijn om een geocache te verstoppen.

Omdat het beter is om het rondje af te maken, dan om terug te lopen, gaan we wel overal waar een cache verstopt ligt kijken. Vanaf 14.30 uur merk je dat het kouder wordt. Het tij lijkt zich te keren want ineens ziet Niels de cache hangen in een kleine dennenboom. Ook de volgende 4 caches worden weer gevonden. De meeste zijn goed gecamoufleerd wat het echt wel lastig maakt. Daarna weer eentje niet gevonden, maar de laatste 5 vinden we weer wel. Na zo'n 6 kilometer zijn we weer terug bij de auto. We hebben nog een klein half uurtje daglicht en rijden in een paar minuten naar een cache bij het vliegveld die veel favopunten heeft. Het blijkt dat de CO hier een namaak riool afvoer heeft gemaakt die perfect bij het huisje past.

Als het te donker is geworden rijden we naar de stad. We lopen nog zo'n anderhalf uur door een mall die aan het sluiten is en een grote soort Praxis. Om 18.00 uur zoeken we een restaurant. We komen uit bij een Libanees restaurant. Het smaakt ons prima. Terug in het huis stookt Niels de open haard weer op. Hij gaat met de foto's aan de slag terwijl ik bij de haard het verslag schrijf en in slaap val...

Trevligt boende, Huskvarna
€203,57 voor 3 nachten via Airbnb
54 km gereden

We zijn iets luier dan normaal en staan daarom ook wat later op. Tijdens het ontbijt zoeken we alvast naar wat overnachtingsmogelijkheden voor morgenavond. Vandaag wordt een rustig dagje met wat wandelen en relaxen.

Eerst gaan we wat shoppen. In deze tijd van corona wordt dat natuurlijk niet echt aangeraden, maar hier in Zweden gaat alles heel relaxed. Iedereen geeft elkaar de ruimte, overal staat desinfectie en de winkels zijn ruim opgezet. Mondkapjes zie je trouwens nergens. Ze geloven hier meer in afstand houden en je gezonde verstand gebruiken. Voel je je niet lekker blijf je thuis.

Tegen 12.00 uur starten we met een wandeling door het natuurgebied rondom en op een golfbaan van de stad. Er ligt een rondje met 10 caches met heel veel favoriet punten. De moeilijkheidsgraad is wisselend, maar de eerste is wel gelijk de lastigste. En dat merken we. We moeten echt wennen aan de Zweedse manier van verstoppen, want ook nu kunnen we, net als van de week, na een half uur zoeken niets vinden. We sturen een berichtje naar de cachelegger in de hoop op een goede hint en gaan verder met nummer 2. Gelukkig is deze heel snel gevonden. Dat geeft wat moed. Nummer 3 is vlakbij de golfbaan en we moeten ook hier langer zoeken. Totdat Niels raak heeft. Een slakkenhuis met daaraan een pijpje waar het logrolletje in zit, is in een omgevallen boomstam geprikt. Natuur, die opgaat in de natuur, maar toch geen natuurlijke natuur is...

We lopen het pad van de golfbaan op naar een plek aan de andere kant waar ook een geocache zou moeten liggen/hangen. Terrein 4,5 en klimmen vereist. Deze cache ligt hoogstwaarschijnlijk in een boom. Alle bomen staan aan de andere kant van een hek waar spanning op staat. Eerst maar kijken of we de cache kunnen lokaliseren voordat we verder gaan. We turen in de bomen, maar kunnen niets vinden. Dit jaar is de cache nog niet gevonden, vorig jaar 1x en in 2018 ook maar 1x. De kans dat we hem vinden en kunnen loggen wordt kleiner en kleiner naarmate we de omschrijving lezen en de omgeving afzoeken. Deze cache is het niet waard om lang naar te zoeken. We hebben geen klimtouwen bij ons en de bomen die hier staan zijn geen bomen waar je zonder touw in kan klimmen, dus we gaan weer terug.

Eerst nog even lunch met uitzicht over een een vijver en een prachtige boom. Daarna verder met de serie. Voor de meeste caches moeten we een meter of 30 tot 50 van het pad af, een greppel over en het bos tussen de verschillende holes in. De caches zijn over het algemeen zeer creatief gelegd. Zo hangt er een golfclub in een boom waarbij de onderkant is uitgehold en plaats is gemaakt voor het doosje met logrolletje. Verderop hangt er een kastje in de boom met daarin 2 golfschoenen en een golfballetje. Allemaal erg leuk gedaan en goed verstopt. Het is wel elke keer even zoeken voordat we de cache vinden. De omgeving is mooi, het is weer lekker wandelweer, droog maar fris met een bewolkte lucht. We zien veel kleine en middelgrote vogeltjes fladderen en we maken een hert aan het schrikken.

Voor de laatste cache van de serie hebben we ook weer wat meer tijd nodig. Ook hier hebben we geen idee hoe en wat we zoeken. Inmiddels heeft de cachelegger wel gereageerd en ons een extra hint gegeven voor de eerste cache. Maar ja, daar hebben we bij deze 10de cache nog niets aan. Niels z'n oog valt opeens op een steen. Hij kijkt om zich heen en ziet eigenlijk geen enkele andere steen liggen. Hij gaat op nader onderzoek uit en terwijl hij de steen oppakt blijkt dat er een thermosfles aan de steen vastgelijmd zit en deze in een buis in de grond opgeborgen zit. Jippie, de cache is gevonden, onze naam kunnen we in het logboekje schrijven.

We gaan voor de tweede keer op weg naar de eerste cache van de serie. We komen nog 1 losse cache tegen die we snel kunnen loggen. Op de lokatie van de eerste cache kan het zoeken weer beginnen. We zoeken naar een boomstompje die in de buurt van een struik/bomen staat. Dit was al ons idee toen we 3,5 uur eerder hier stonden, maar nu weten we dat zeker. Aan de grond die flink onverhoopt is gehaald is te zien dat we goed gezocht hebben, maar niet goed genoeg. Het wordt nog eens bemoeilijkt door het feit dat de GPS een nauwkeurigheid heeft van rond de 10 meter, waar dat normaal op 3 a 4 ligt. Dat houdt in dat de cache in een cirkel van 10 meter alle kanten op kan liggen. Dat vergroot het zoekgebied. Maar we zijn niet voor 1 gat te vangen en zetten door. Het resulteert erin dat ik het kleine stompe hout op de metalen hefboom vind achter een bossage. Het hefboompje wordt geopend en het logboekje wordt naar boven getoverd. Na zo'n 7km is de wandeling van vandaag volbracht. We eten wat lekkers en rijden terug naar de stad.

Bij het winkelcentrum doen we wat boodschappen en hobbelen we wat rond totdat het tijd is om wat te eten. Het wordt een soort Amerikaanse sportbar / restaurant waar we een heerlijke hamburger eten terwijl op de grote tv's aan de muur MTV 90's en later ijshockey te zien is.

Trevligt boende, Huskvarna
€203,57 voor 3 nachten via Airbnb
38 km gereden

We hebben vandaag een lange autodag voor de boeg, dus om 9.15 uur vertrekken we uit het huis. Alles netjes schoongemaakt, ontbijt op en koffers weer ingepakt. De overnachting van vandaag ligt zo'n 450km verderop. Verwachting volgens Waze, 5,5 uur rijden.

Na 3 kwartier lassen we al onze eerste pauze in. Dat schiet natuurlijk niet echt op, maar we zien een "Dollar Store" en zijn benieuwd of we hier nog wat nuttigs kunnen kopen. Veel Stuga's (overnachtingshutjes) worden zonder bedlinnen aangeboden. Hierdoor valt meer dan de helft van de opties af en het wordt steeds lastiger om iets te reserveren. Of je kan het bedlinnen er voor 25 tot 40 euro bij huren. Dus als we voor een paar centen wat beddengoed kunnen kopen, dan hebben we meer keuze. Onze gok voor deze winkel was goed, want we komen eruit met 2 lakens, 2 dekbedden en een stel handdoeken voor weinig.

Na een klein uurtje shoppen gaat de rit verder. Glooiende akkers, rode boerderijen, prachtige meren en groene dennenboombossen gaan aan ons voorbij. We zien redelijk wat herten in de velden grazen, geen grote eland of rendieren helaas. Wel komen we onderweg ipv de standaard waarschuwing voor eland een waarschuwing voor krokodil tegen. Eh, wat? Krokodil hier? En verdomd in het meertje achter het bord ligt gewoon een krokodil. Je weet, geen paarse maar een groene krokodil. Hier woont iemand met humor!
Natuurlijk moet dat op film of foto, dus we maken er een klein ommetje van, telefoon buitenboord hangen en filmen. Het breekt de rit weer wat. Op een uurtje van de overnachting tanken we. Tot het huisje komen we geen tankstation meer tegen vanaf hier, dus met volle tank door. De temperatuur is ook aardig gedaald. Van 13 graden bij Jönköpings naar 2 graden en dan is het nog pas 15.00 uur. Ongeveer 5 kilometer voor de eindbestemming rijden we de autoweg af, een smalle onverharde weg op langs een meer. Een stukje verder rijden we zelfs op een dijkje met aan beide kanten water. Wat is het hier prachtig mooi. Het is net aan het schemeren als we onze bestemming hebben bereikt. Een vriendelijke dame verwelkomt ons en wijst ons de weg in het huisje dat we de komende 2 dagen gereserveerd hebben. Het is een prachtige authentieke houten blokhut met een ruime woonkamer / keuken, een kleine slaapkamer en een badkamer met sauna. De sauna is dan weer wel hout gestookt, dus de temperatuur instellen (laag!!!) word lastig.

Niels stookt fikkie in de open haard voor een gezellig avondje in de rook. We wisten dat hier geen winkels of restaurants zouden zijn, dus we eten vanavond een lekker Unox soepje met brood. We bellen met het thuisfront, maken het verslag, internetten een beetje (de beste verbinding tot nu toe) en relaxen wat. We zijn benieuwd hoe de omgeving er morgen bij daglicht uitziet.

Charming Log house, stream and forest, Gårdviksbo
€114,11 voor 2 nachten via airbnb
460km gereden

We hebben verrassend goed geslapen in het oude smalle houten bed. Na het ontbijt ga ik hardlopen. Met Niels spreek ik af dat hij me over ongeveer een uur komt ophalen. Ik loop de route naar een geocache die zo'n 9km hemelsbreed bij het huis vandaan ligt.
Het was zwaar deze training, maar wat is de omgeving hier prachtig! Dat maakt een hoop goed. Het is net 2 a 3 graden buiten, dus met een laagje extra aan begonnen, te warm, weer uit, te koud... Temperatuur was echt moeilijk onder controle te krijgen. De uitgekozen route blijkt vooral omhoog te lopen. Fijn, daar ben ik zo goed in, not. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb netjes 15 minuten ingelopen, toen 2x4 sprintjes van 10 seconden gelopen met rustmomenten tussendoor van 3 minuten dribbelen. Wat foto's onderweg gemaakt en helemaal blij. Niels kwam precies in de laatste halve minuut van de training naast me rijden, dus ik kon lekker instappen en een theetje drinken. Nog even de cache meegepakt op de plek waar we elkaar uiterlijk weer zouden hebben moeten ontmoeten en toen met de auto weer terug naar de hut. Niels heeft onderweg hierheen al twee andere caches gevonden en is ook compleet lyrisch over de omgeving.

Terwijl ik ga douchen, gaat Niels vliegen met z'n drone. Hij maakt wat mooie opnames van het huis, het meer en de omgeving. We lunchen in het huis, regelen er nog een nachtje bij en gaan dan weer op pad.

We rijden de 50 richting Falun. Onderweg stoppen we voor wat geocaches. De eerste paar liggen redelijk makkelijk langs de weg. Voor de laatste 2 maken we een wandeling de berg Våckelberget, op. De wandeling duurt officieel 2km. Het is een pittige wandeling met een prachtig uitzicht als bonus. De eerste geocache vinden we snel, de tweede is wat lastiger. Het pad loopt zo steil en wordt zo smal dat ik het laatste stukje opgeef. Niels gaat wel verder en vind de cache onder de rots. Het is een bijzonder stukje Zweden. De steile rotswand van de Våckelberget wordt overdag warm door de zon. Als de rest van de omgeving afkoelt 's avonds, straalt de rotswand nog warmte uit waardoor er een warmer microklimaat ontstaat en er voor de rots leven is, dat normaal gesproken alleen maar veel zuidelijker voorkomt. Denk hierbij aan vlinders en bepaalde planten. Het is een uniek stukje natuur. Wij zien niet heel erg veel verschil tussen de rest van Zweden en de Våckelberget...

Het begint te schemeren als we weer terug bij de auto aankomen. Het is al 4 uur. We rijden door naar Falun en gaan daar boodschappen doen voor de komende paar dagen. Na de boodschappen zoeken we een restaurantje op. We komen uit bij een Sushi restaurant. Een heerlijke en vole pokebowl en een mooie schaal met 12 sashimi worden door ons opgesmult. Het smaakt voortreffelijk. De thee is van het huis en zo hebben we voor nog geen €40 een super maaltijd en een overvolle buik. We wandelen via een geocache terug naar de auto en rijden in ongeveer een uur terug naar het huis. Onderweg spotten we een hert en een redelijk grote vos. De vos gaat de oprit van een vakantiehuisje in, dus wij er nog even achteraan zodat we hem mooi vol in beeld krijgen. De vos kijkt even achterom naar al dat licht, haalt denkbeeldig zijn schouders op en verdwijnt in het bos.

Charming Log house, stream and forest, Gårdviksbo
€114,11 voor 2 nachten via airbnb
173 km gereden

Vandaag een rustig dagje in de omgeving. We starten met wat losse caches in de buurt. Het is mistig, miezerig en druilerig weer. In de auto is het lekker, buiten is het best koud, dus muts op en gaan. In het bos is het eigenlijk redelijk te doen. We hebben een korte wandeling gepland naar een cache die bij nader inzien niet vaak gevonden wordt. Hij ligt er al sinds 2014 en is toen 3x gevonden, in 2019 1x en wij hebben vandaag onze naam, als vijfde, in het logboekje kunnen schrijven. De wandeling ernaartoe was net wat minder dan een kilometer. Niet helemaal plat, maar over een bospaadje dat mooi kronkelend tuseen de bomen door meanderd. Het is prachtig in het bos, met veel mos op de grond en wat beekjes die erdoor stromen. Het ligt aan een oude fietsroute die gebruikt werd door arbeiders in de jaren 20 vorige eeuw, die overwoekerd is geweest en nu weer als recreatie wandelpad is hersteld.

Op het nulpunt komen we aan bij een aantal vervallen huisjes. Het blijkt tot 1820 de zomerboerderij van een bepaalde groep mensen te zijn geweest waar de standplaats zo'n 50km verderop ligt. Als ze de dieren hier waren, kon men niet naar huis 's avonds en bleven ze hier slapen. Daarna is het tot 1945 een vaste boerderij geweest. Het is een vorstluwe omgeving waardoor er gewassen verbouwd kon worden. De laatste familie die er woonden hadden 5 kinderen, 5 koeien en een paard. De kinderen moesten elke dag 6km lopen baar school. Vanaf 1990 is het uitgeroepen tot een beschermd cultureel erfgoed. Omdat we dit zo'n mooie wandeling vonden naar zo'n bijzonder gebied zijn we terug naar de auto gegaan, hebben een TB van onszelf gepakt en weer terug naar de plek gelopen om de TB in de cache te plaatsen. Nu maar hopen dat dit ertoe leidt dat meer mensen dit gebied gaan ontdekken.

We rijden daarna weer door voor wat losse en korte geocaches. Vandaag hebben we een goede dag. Tot nu toe kunnen we alles vinden. De volgende wat langere wandeling is naar het hoogste punt van de regio. Hier schijn je mooi uitzicht te hebben al gaat dat vandaag nog steeds niet op. Ook dit is een prachtige route. Na een kleine kilometer komen we aan bij een picknickplaats midden in de natuur. We vinden er een geocache en mooie paddenstoelen, maar het uitzicht blijft mistig. Een paar bomen en dan één grote wolk. We klimmen verder naar boven, naar een volgende geocache. Het klimmen gaat redelijk goed, ondanks de steilte. Eenmaal boven komen we uit bij een hutje met een vuurplaats, BBQ, stoelen en tafel. Wat kan je hier fantastisch genieten. Ondanks dat het potdicht zit en je geen verte kan zien, is dit echt een bijzondere plaats. We komen hier wel meer van dit door openbare BBQ plekken tegen waar alles gewoon aanwezig is en waar iedereen een vuurtje mag stoken om zichzelf warm te houden, wat eten of drinken op te warmen, marshmallows kan roosteren of de vis die je net gevangen hebt kan roosteren. Super, en alles is er gewoon, niks de fik in of vernield, nee gewoon netjes houden voor een ander.

Ook hier vinden we de geocache en schrijven we onze naam in het boekje. De wandelroute loopt nog verder in een mooi rondje van 6km. Ik probeer Niels nog over te halen, maar er liggen op de overige 4,5km geen geocaches en dan vindt hij de 1,5km terug lang genoeg. Waarschijnlijk zouden we het ook niet voor het donker meer halen. Hierna zoeken we nog een paar geocaches waarvan we er eentje aan een meer met zo'n zelfde hut. Helaas deze kunnen we niet vinden. Hij is al sinds 2014 ook niet meer gevonden, dus de kans is groot dat ie er niet meer ligt.

Als het donker wordt gaan we terug naar het huis. Niels heeft geluk, hij mag vandaag 2 fikkies stoken. Eerst in de sauna, daarna in de open haard in de huiskamer. We koken zelf een tomaat, paprika en ei prutje wat we heerlijk met brood opeten. 's avonds nog verder met verslag, foto's en een nieuwe hut voor morgen zoeken.

Charming Log house, stream and forest, Gårdviksbo
€50 extra nacht terplekke geregeld
90 km gereden

We gaan weer een stukje verder naar het noorden vandaag, maar niet voor we alle caches in het dorp voor de dijk gezocht hebben. De eerste heeft de hoogste terrein-rating en we zien op de kaart dat deze op een klein eilandje vlak voor de kust ligt, maar Niels is eigenwijs en wil er toch naartoe. Dus, we gaan zover mogelijk met de auto, lopen dan nog zo'n 300 meter door het bos en komen dan verrassend genoeg aan bij water. Nog 60 meter zegt de GPS. En dat is dus 60 meter door diep en heel koud water. Helaas zijn ook alle bootjes netjes opgeruimd en binnen gezet dus een bootje lenen zit er ok al niet in. Oké, deze loggen we dan toch maar niet.

Hierna maken we een wandelingetje door het dorpje waarbij we alle andere 4 geocaches hebben kunnen vinden. Het dorpje is ontstaan omdat er een grote ijzerfabriek was gevestigd. Doordat het ijzer van de ene kant van de berg kwam en de kolen van een andere berg aan de andere kant was het een logistieke horror en is de fabriek maar een jaar of 20 aktief geweest. Toen een damdoorbraak ook nog eens de halve fabriek onder water zette, stond het water ze al snel boven de lippen.
Na de wandeling gaan we op pad. Op het eerste stuk ligt er langs de weg om de 4 tot 8 kilometer steeds een geocache. Dat is lekker rijden, maar het schiet voor geen meter op. We komen wel een paar leuke en creatieve caches tegen.

Vanaf ongeveer 13.30 uur is het gedaan met de geocaches en rijden we door. Snelweg is er in dit gebied niet. We rijden een mooie landelijke route met af en toe een paar huizen en voor de rest vooral veel bos. Tegenliggers zijn zeldzaam, net zoals supermarkten of benzinestations. In Sveg, een stad een uur voor onze bestemming, zijn wel alle voorzieningen. Hier doen we dan ook boodschappen voor de het eten voor vanavond en morgenochtend en tanken we de tank weer helemaal vol. Als we om 16.00 uur de supermarkt uitlopen is het tot onze verbazing alweer donker. Dat is wel iets waar we aan moeten wennen: het is hier daglicht tussen 8:00 en 16:00.
Een half uur voor we bij onze nieuwe overnachtingsplaats aankomen begint het te sneeuwen. Steeds groter worden de sneeuwvlokken die verschijnen in de koplampen, zacht wit poedersneeuw bedekt de weg. Als we aankomen in het wintersportdorpje ligt er best een laag sneeuw op de grond. Ons huis is gelegen in een straatje met 6 andere huisjes in wat een soort vakantiehuizen gebied lijkt. De steile weg erheen is in de sneeuw een uitdaging op zich. Vaste bewoning is hier waarschijnlijk niet. Het wintersportseizoen begint 10 december, het is hier uitgestorven. Heerlijk! Het huisje blijkt groter en completer te zijn dan gedacht. In de volledig uitgeruste keuken zijn naast pannen en apparaten ook nog eens een gevulde koelkast, vriezer en keukenkastjes. Alles blijkt voor algemeen gebruik te zijn, graag gebruiken want het is zonde als het over de datum gaat.

Alle verwarmingen staan uit, dus het is behoorlijk koud in huis. Goed nieuws voor Niels, er is een open haard en hij mag gelijk aan de slag om vuur te maken. Daarna is het tijd voor het eten, pasta wordt het vandaag met lekker veel verse groenten. Na het eten zitten we gezellig bij de open haard, kaarsjes in het huis aan en genieten van een heerlijke vakantie.

Fjällstuga i natursköna Lofsdalen, Uppvallen
€184,27 voor 3 nachten via airbnb
291 km gereden

We verwachten wakker te worden in een witte wereld, maar helaas, zo goed als alle sneeuw is al verdwenen. Het dooit enorm. Na het ontbijt (spek en eieren :) )rijden we naar de skiliften. Nadeel van al die dooi is wel dat de weg naar beneden eerder een ijsbaan dan een weg blijkt te zijn. Niels brengt ons veilig naar beneden, de ABS van de auto heeft toch echt een aantal keren flink moeten helpen. We hopen dat de stoeltjeslift ons naar boven kan brengen, maar ook hier hebben we pech. Dat wordt dus lopen naar boven. De sneeuwkanonnen hebben vannacht goede zaken gedaan; het langlauf parcours staat al zeker voor 50% onder sneeuw.

Eerst natuurlijk nog een paar geocaches hier in de omgeving en dan op zoek naar een goede parkeerplaats voor de wandeling naar de geocaches bovenaan de pistes. Er liggen hier heel veel wandel-, MTB- en trailpaden, naast en langs de skipisten. Langlauftrails en sneeuwmobiel paden ontbreken ook niet. We starten dan ook eerst met een geocache aan het MTB pad. Deze lopen we verder en op een gegeven moment komen we op een wandelpad uit wat weer op de skipiste uitkomt. Vlakbij het eerste bergstation van de stoeltjeslift, bij een BBQ hut vinden we de volgende cache.
Op zo'n 500 meter hemelsbreed, lees: hoger de skipiste op, ligt de volgende cache. Het is een steile piste, type zwart. En die gaan we dus lopen, want de stoeltjeslift werkt alleen in het winterseizoen. Na 45 minuten lopen zijn we halverwege en slaat het weer om. We komen bij een wandelpad uit wat omhoog redelijk de goede kant voor de cache opgaat. Hier lopen we wat beschutte en iets minder steil. Nog wel zwaar, maar we proberen het nog een stukje. Totdat we weer bij een skipiste aankomen en het pad deze piste oversteekt. Als we nu het pad verder blijven volgen komen we boven waarschijnlijk helemaal verkeerd uit. We hebben nog ongeveer 2 uur licht, moeten nog een heel stuk naar boven, zo'n 30 tot 45 minuten en dan ook nog zoeken en terug naar de auto gaat krap worden. We besluiten om af te slaan en via een ander pad en niet de pistes terug te gaan.

Niet doordrukken bleek de juiste beslissing te zijn. De paden terug zijn mooie, nieuw aangelegde paden. Leuke bochten en guitige bruggetjes. Na de gele route stappen we over op het blauwe olifanten MTB pad en daarna pakken we een zijpad naar het grote pad richting de volgende geocache. Ineens is het "druk" op het wandelpad.

De hele dag hebben we nog niemand gezien en nu komen we in korte tijd 3 koppels die ook aan het wandelen zijn tegen. We vinden de volgende geocache hangend in een boom en slaan weer een klein paadje in voor de laatste geocache in dit wandelgebied.

We horen verderop wat stemmen die steeds luidruchtiger lijken te worden. Na verloop van enige tijd krijgen we een soort BBQ hutje in zicht en daarna zien we de 4 luidruchtige mannen. Eh, staat er nou eentje naakt met z'n hand voor z'n kruis? Die is niet goed wijs, het is een graad of 2 a 3. Hij gaat op een rotsblok staan en een van de andere mannen staat met een fototoestel wat plaatjes te schieten. Blijkbaar zijn ze zo goed als klaar als wij voorbij lopen, want het model doet z'n schoenen aan en ze gaan naar de blokhut. Bij de parkeerplaats komen we ze nog een keer tegen, ditmaal is iedereen gekleed en is er ook nog een drone bij. We maken op corona afstand nog een klein praatje en er wordt gevraagd of we interesse hebben in de foto's. Nou, laat maar hoor, veel plezier verder. Echt knap vond ik hem niet.

Het inmiddels 15.00 uur en al flink aan het schemeren. Met de auto zoeken we nog een uurtje naar wat geocaches in het centrumpje van het dorp en er net buiten totdat het echt te donker is. We gaan terug naar ons huisje. Bij de open haard komen we bij van de wandeling met een bak nachos met kaassaus. Na het schrijven van het verslag en het verwerken van de geocaches en foto's gaan we de kliekjes van de pasta van gisteren eten. We houden verder een rustig avondje bij de haard.

Fjällstuga i natursköna Lofsdalen, Uppvallen
€184,27 voor 3 nachten via airbnb
34 km gereden

Inge:
Niels en ik gaan vandaag ieder onze eigen kant op. Voor mij wordt het een dagje trainen. Een duurloop over het fietspad rond het meer. Het hele rondje is een hele marathon, ik doe een half rondje.
Niels zet me af en ik begin op een breed pad. Heerlijke ondergrond. Een onverharde zandweg van stevig zand. Het is iets meer verend dan een asfaltweg en een stuk stabiele dan bosgrond. Hier kan ik wel een paar uur op lopen. De omgeving is prachtig. Ondanks dat er een verbodsbord voor auto's staat kom ik toch in totaal 3 auto's tegen. Waarschijnlijk van aanwonenden, want de eerste paar kilometers kom ik ook wat hutjes en huizen tegen. Er staat een tegenwind, wat niet fijn is om mee te beginnen, maar al snel draait of de weg of de wind iets, want ik heb er na een kilometer of 4 geen last meer van. Ik ben dan ook helemaal opgewarmd en heb het niet koud meer. Het is zo'n 3 graden en af en toe miezert het een beetje. Ik hou ervan dat het een klein beetje miezert als ik loop. Het voelt alsof er kleine verkoelinkjes op mijn gezicht vallen.
Ik probeer elke kilometer een slokje water te drinken. Volgens mij lukt dat redelijk. Elke 4km neem ik wat te eten, een banaan, snelle Jelle of een energiesnoepje. Tot 12,5 km gaat alles goed. Dan verandert de ondergrond van de weg. Van het fijne verende zand naar grote vers gestorte stukken scherpe stenen. Ik snap dat het grind er ligt tegen de gladheid en zodra het wat meer ingereden is heb ik nergens meer last van, maar nu doet het erg veel pijn aan m'n voeten, want ik loop op m'n 5 fingers barefootschoenen. In de berm lopen is ook geen optie. Het lijkt wel drijfzand waar ik tot m'n enkels in wegzak. Wandelen is redelijk te doen, maar hoe sneller ik ga, hoe meer last ik heb. Dus een flink stuk langzamer lopen en hopen dat het snel weer gewoon zand of ingereden stenen zijn. En dus gaat het juist op dat moment, op dat stuk ook harder regen en merk ik dat ik afkoel. Dat is niet de bedoeling, dus zoveel mogelijk toch proberen te rennen.
Na 3km mag ik een zijpad in en kom ik op een prachtig bospad vlak langs het meer. Het gaat wel iets steiler omhoog en naar beneden dan de meer glooiende brede weg, maar wat is het hier prachtig. Ik kan ook wat meer ontspannen lopen dan op die rot stenen en langzaam warm ik weer op. Niels kom ik op dit stukje ook tegen die aan het geocachen is. We spreken af dat ik doorloop, voorbij de auto die bij 18,5km op de parkeerplaats sta en gewoon "even" die halve marathon afmaak. Nou, dat heb ik geweten, want het eerste stuk weg na de parkeerplaats was weer goed te doen, maar de laatste 1,5km was het toch weer heel veel scherpe stenen op de weg. Ik heb nog even door geploeterd, maar het is volbracht. Mijn halve marathon in Zweden is een feit. Gefinisht met een bijna bevroren voet, want die wilde het laatste stukje niet meer warm blijven, maar ook die is nu weer helemaal bijgetrokken.

Niels:
Als ik Inge de hoek om heb zien gaan zoek ik de eerste geocache. Het begint meteen goed. Die is er niet meer. Ik stap in de auto en rij naar de volgende cache. Denk ik. Na een paar minuten realiseer ik me dat ik de verkeerde kant op ga, dus ik keer de auto. Precies op dat moment komt er natuurlijk een Zweed met haast de hoek omzeilen die zich helemaal te pletter schrikt van een auto op de weg. Alles gaat goed en ik ga over een enkelbaans zandweg die, op zijn Zweeds, keihard is ingereden. Het is buiten vrij vochtig dus de boel is flink glad, maar de auto doet precies wat ik wil, en blijft netjes op de weg.
Via een stel hydro-elektrische generatoren wordt de weg langzaam nieuwer. Nieuwer in Zweden wil zeggen: met heel, heel veel grind. De auto glibbert en glijdt en stuitert en ik vrees voor de banden.

Tot overmaat van ramp blijkt bij de trollen-koning (de volgende cache) dat ik totaal geen enkele vorm van mobiel bereik heb. Ik besluit toch door te rijden tot ik uiteindelijk bij de Hoedestuper waterval uitkom. Zonder geocachen was ik hier nooit geweest, en ik ben weer heel blij met deze hobby, want de waterval is prachtig. Ik log de cache, geniet een paar minuten en rijdt terug naar het punt waar ik met Inge heb afgesproken aan de andere kant van het meer. Ik blijk 55 minuten te moeten rijden, waarvan 30 op onverharde zand- of grindwegen. Oeps.

Ik ben een uur te vroeg op het ontmoetingspunt en ga Inge tegemoet via een trail met 18 caches. De bedoeling was dat ik er toch zeker 10 zou doen, maar bij de 3e kom ik Inge alweer tegen. Zij loopt nog een paar kilometer verder om de halve marathon afstand vol te maken, Ik rij, al geocachend met de auto achter haar aan.

Nadat we weer met elkaar herenigd zijn rijden we even langs de supermarkt voor we naar huis gaan. We hebben wat boodschappen gedaan voor vanavond en morgenavond en daarna ga ik uitrusten in het huisje. Terwijl ik ga douchen gaat Niels nog even vliegen met de drone. We eten verse pizza, maken het verslag en relaxen heerlijk bij de open haard.

Fjällstuga i natursköna Lofsdalen, Uppvallen
€184,27 voor 3 nachten via airbnb
101 km gereden

Het regent, waait en het is heel somber buiten. En eigenlijk komt dat perfect uit. Na m'n hardloop avontuur van gisteren is het goed om vandaag een rustdag te houden. We kijken op de kaart en zien dat we "redelijk" in de buurt van de grens met Noorwegen zitten en dat net over de grens in Noorwegen een geocache ligt waar je in principe niet met de auto de grens voor over hoeft. De keuze is snel gemaakt, want we hebben nog nooit een geocache in Noorwegen gevonden.

We rijden zo'n 1,5 uur door prachtige natuur over kleine wegen. Verhard en onverhard, over bergen en door dalen, langs dorpjes en gehuchten zonder al te veel andere auto's tegen te komen. Die ene Nederlandse auto toetert en zwaait dan ook vriendelijk als we hem inhalen. We komen langs een Zweeds wintersport dorp, Hamrafjället, waar ze de sneeuwkannonen goed gebruikt hebben; er ligt voldoende sneeuw om een heel klein stukje op te skiën.

De grens met Noorwegen heeft geen grenspost. Voor we het door hebben zijn we zelfs te ver Noorwegen ingereden. De auto wordt gekeerd en we parkeren op een kleine parkeerplaats naast de weg. Het is even oversteken en dan kan de geocache uit de vangrail gevist worden. Hij ligt echt net over de grens. We schrijven onze naam in het logboekje en maken wat foto's van de borden als bewijs dat we echt in Noorwegen zijn geweest. Als grap lopen we een paar keer de grenslijn heen en weer over voor we weer in de auto stappen en naar de volgende stop rijden.

Op een kwartiertje ligt een waterval die we op de heenweg ook gepasseerd zijn. Ook hier ligt een geocache verstopt. Het is even droog, dus een mooie korte wandeling om even de benen te strekken kan geen kwaad. Het is een prachtig pad langs de waterval met 303 traptreden omhoog. Halverwege de trap ligt de cache al. We maken de rondwandeling af en komen langs nog een geocache. Zo hebben we toch 2 kilometer gelopen met een stijging van een kleine 100 meter.

Precies voor de volgende regenbui zijn we weer in de auto. De volgende stop is bij een oud grens bewakings gebied met een soort bunkers, ondergrondse gangen en, volgens Niels, landmijnen. Hier houden we het niet helemaal droog meer. We kiezen ervoor om weer een flink stuk te rijden naar een cache die al vanaf 1 oktober verstopt is, maar nog niet gevonden is. Het is zo'n 50km hemelsbreed, maar het dubbele over de weg.
Op weg ernaartoe rijden we via een bergplateau als we een aantal rendieren zien grazen naast de weg. Ze steken over en proberen niet te dichtbij die rare mensen in de auto te komen. Ze zijn blijkbaar goed geïnstrueerd, helemaal Corona proof! We maken de nodige foto's en film voor we doorrijden. De cachelokatie is ergens helemaal nergens, maar wel aan een mooi meer met een parkeerplaats en een plek om te BBQ-en. De geocache zit mooi in een paal waar de plaatsnaam op staat, verstopt. Echt flink zoeken hoeven we gelukkig niet. En ja hoor, we zijn inderdaad de eerste die de cache vinden. Whoppa... FTF :)

Snel gaan we weer richting het huis. Het is nog een half uurtje licht, het laatste uur rijden we in het donker over de kronkelende wegen. Gelukkig was de weg nadat het donker werd verhard, want we hebben vandaag ook wat onverharde glibberwegen gehad. Even over 17.00 uur zijn we weer terug. Een uurtje laten beginnen we aan het eten, Tikka Massala wordt het vandaag.

Fjällstuga i natursköna Lofsdalen, Uppvallen
€50 voor de extra nacht via mail geregeld
313 kilometer gereden

Na een ietwat onrustige nacht worden we wakker met een prachtige zonsopgang. Het is helder, zonnig maar koud buiten. Voor we het huis definitief verlaten maken we nog even alles schoon, stofzuiger erdoor en we laten het weer netjes achter. Niels brengt de vuilnis naar de container, 1.5km verderop, en pikt ondertussen nog een geoacche mee.

Het is te mooi weer om meteen lange tijd in de auto te gaan zitten, dus rijden we naar het meer waar we zondag ook zijn geweest. Hier ligt nog een reeks caches die we niet gedaan hebben. Ik ben er hardlopend langs geweest, maar heb ze toen natuurlijk niet gezocht. Het wordt een prachtig heen en weertje van in totaal 6,5 kilometer. We vinden 11 geocaches op dit stuk. Een deel hangt in de boom, onder een tak of zit verstopt onder een steen of boomstronk. Naar eentje hebben we wat langer moeten zoeken. De hint was "het touwtje is de hint". Dat touwtje om een dunne boom hadden we gevonden, maar geen cache te bekennen in de buurt. De boom had ook niet de zijtakken om een cache in te hangen.
We wilde het al bijna opgeven toen Niels iets verder naar boven keek en de cache in de smiezen kreeg. Helemaal bovenaan aan de stam vastgezet. De hoogte waarbij je een hengel nodig zou moeten hebben of een klimtouw, maar beide hier niet te gebruiken in deze dunne boom. Door de boom te buigen als een twijg konden we ook bij de cache onze naam in het logboekje schrijven. We komen op dit pad 1 ouder echtpaar tegen die in Lofsdalen blijken te wonen, verder is het weer uitgestorven stil.

Voor we echt dit wintersportplaatsje gaan verlaten maken we nog een laatste kleine wandeling. Dit keer over het trollenpad. Ook hier ligt een geocache, een multi. Eerst lopen we een groot deel van de wandeling naar het eerste way point. We moeten allerlei kleuren, ogen en tanden tellen van een uit hout gezaagd trollenfiguur. Met deze getallen moet er een rekensom gedaan worden en dan komt er een coördinaat uit waar de cache ligt. Nou, wij blijken niet slim genoeg om deze kindercache op te lossen. We komen niet logisch ruim 500 meter aan een totaal ander pad uit. Een pad waar je hier niet vandaan naar toe kunt lopen. We blijken gelukkig niet de enige te zijn blijkt uit de logjes. Jammer dat de cache niet gevonden kan worden, maar we hebben wel een mooie wandeling gedaan. En net voordat het weer slecht wordt en gaat regenen zitten we in de auto.

Het is nog bijna 3 uur rijden naar onze volgende overnachting. In Sveg zoeken we nog één geocache en daarna wordt het al snel donker. Niels rijdt rustig door terwijl ik even de binnenkant van m'n ogen bekijk. We gaan de bergen uit naar de Oostkust. We merken dat we meer in de richting van de bewoonde wereld aankomen. Wat meer auto's op de weg en wat grotere dorpen en steden waar we doorheen komen. Om 17.30 uur zijn we bij ons nieuwe huis. De sleutel ligt zoals beloofd onder de melkbus voor de deur. Het huis staat op het erf van een nog groter huis ergens aan een onverharde weg. Morgen zullen we zien hoe het er hier uitzicht in de omgeving. Het huis heeft in ieder geval weer een keukentje, met grote eettafel, een studeerkamer, badkamer en bijkeuken beneden en de huiskamer met 2 slaapkamers boven. Aan de eettafel is wel het beste internet, dus daar wordt het verslag geschreven en de foto's online gezet.

Lantligt hus i Hälsingland, Forsa
€141,17 voor 2 nachten via airbnb
244 kilometer gereden

We worden weer wakker met een mooie zonsopgang. We zitten tussen de boerderijen blijkt nu. Er zijn vooral veel paarden hier in de buurt. We zitten vlakbij een stadje waar we als eerste naartoe gaan. We gaan op jacht naar geocaches met favoriete punten.

Voor de eerste moeten we een sleutel vinden op de coördinaten en dan in de buurt iets vinden waar de sleutel op past. Gek genoeg vinden we niet de sleutel, maar wel het kastje waar de sleutel op zou moeten passen. Met een Niels-trucje krijgen we het kastje toch open en kunnen we onze naam in het boekje schrijven. De volgende cache ligt achter het blokje met winkels in een groenstrook. We vinden een houten kerstboom hangend in een echte kerstboom. Aan de onderkant lijkt een dopje te zitten, maar je kan er niet bij. Onder de boom ligt een plastic flesje. De truc blijkt dat je de dop van het (afval-)flesje afschroeft en dan kan je het flesje onder in het gat in de kerstboom draaien. Je draait de dop die in de kerstboom zit op hef flesje en zo kan je de petling die daar weer aan vast zit uit de kerstboom trekken. Heel creatief bedacht.

We gaan met de auto iets meer naar het centrum van de stad en zoeken daar tijdens een kleine wandeling nog naar een aantal andere geocaches. De eerste ligt vlak bij de kerk en is uit de moeilijkste categorie, een moeilijkheidsgraad 5. We komen de straat inlopen, kijken 5 seconden naar een beetje raar hangende balk op een huis en voila. Een geocache. Tsja, soms is het moeilijk om zo goed te zijn... We komen bij één (puzzel) geocache die we zelf op hebben gelost, uit bij de bibliotheek. Dit hebben we vaker gedaan en meestal gaat het om mooie statige en historische of hypermoderne gebouwen waar de bibliotheek inzit. Vandaag is het een gewoon kantoorgebouw. Niet historische of hypermodern, gewoon een buurt bibliotheek. Tussen de geschiedenisboeken vinden we het logboek waar we onze naam in kunnen zetten. Op de terugweg naar de auto worden we bejubeld door kerkklokken. Zij roepen ons op naar de kerk te komen. Eenmaal binnen blijkt er geen preek, maar een orgel concert te zijn. Na 5 minuten heeft de organist zo veel fouten gemaakt dat we het pand weer verlaten.

Hierna is het tijd voor een kopje koffie en thee met een danish kaneelbroodje bij Biltema. Even wat lekkers tussendoor voor 50 cednt per persoon. We kijken voor de volgende caches die we met de auto kunnen doen. Het is niet echt prachtig weer met regelmatig wat regen. De eerste trail die we uitgezocht hebben blijkt aan een afgesloten weg te zijn. De tweede ook. Bij de derde regent het minder. Het is geen grote trail, misschien een kilometer lang, dus we gokken erop dat het niet harder gaat regen. We lopen wat beschut, dus het gaat goed.
Het blijkt een trail met 4 vogelhuisjes en een bonus te zijn. In de vogelhuisjes zitten beeldjes van honden met een koffer of een mandje waar het logrolletje in zit. Behalve in de laatste daar zit een dubbele achterkant aan. Maar wat we ook doen, er is geen beweging in te krijgen. Er zit een schroef op, dus die proberen we los te krijgen, maar het zit allemaal muurvast. Niels wil ook niet teveel geweld gebruiken.We nemen contact op met de CO en die vertelt dat met nat weer het plankje kan klemmen, dus goed aan de schroef trekken. Wat we ook doen, het werkt niet. Niels probeert het nog 1x met iets meer kracht en hij heeft de halve schroef los in z'n handen. Schroef dus afgebroken, plank van de dubbele achterkant nog steeds niet van z'n plaats af. We melden het bij de CO, die verteld dat we niet de enigen zijn waarbij het afbreekt. Niet heel handig dus. We krijgen de gegevens om toch naar de bonuscache te kunnen gaan.
Deze ligt (staat) een stukje verder het pad af onder een rots. Een mooi gemaakte houten hond met de petling verstopt onder z'n buik. In het donker kunnen we onze naam in het logboekje schrijven en lopen we terug naar de auto.

Het is tijd om boodschappen te doen voor de komende dagen en lekker te gaan eten. We maken gebruik van de stad om weer eens in een restaurantje te eten. Het is rustig in het restaurant en iedereen zit op flinke afstand, heel Corona-proof. Morgen gaan we snel weer naar de onbewoonde wereld.

Lantligt hus i Hälsingland, Forsa
€141,17 voor 2 nachten via airbnb
kilometer gereden

Ik start de ochtend met een telefonische afspraak met de jurist van de rechtsbijstandverzekering. Ik heb van de week mijn voorlopig vaststellingscontract ontvangen van Zwitserleven waar de gegevens omtrent mijn ontslag en het transitie traject in staan. We bespreken kort wat dingetjes. Ze gaat een en ander op de mail zetten en maandagochtend hebben we weer contact.

Om 10.30 uur vertrekken we uit dit authentieke huis. Het waren 2 gemengde dagen. Dichtbij een stad maakte het erg druk. Het huis zelf ligt wel landelijk. Het was leuk vintage ingericht, praktisch was het niet echt. De vintage bedden, het kraken van het houten huis in de wind en het leven onder de dakpannen maakte het slapen wat moeilijker.

We hebben in eerste instantie 2 geocaches op de planning staan, zo'n 10km verderop. Ze blijken onderdeel te zijn van een leuke, creatieve en gevarieerde serie. Bij de eerste die we doen, treffen we een sleutelkastje met 10 gelabelde sleutels aan een verlaten schuur. De deur van de schuur is op slot, dus onze eerste gedachte was dat we met één van de sleutels die deur moeten openen. Dat lukt niet, verder zoeken naar een ander kastje leverde ook niets op. We staan behoorlijk te blauwbekken in de ijzige kou. Het is net 1 graad met een gemene wind. We hebben het al zo'n beetje opgeven als we de sleutels terughangen aan de haakjes. Dan zien we ineens dat 1 sleutel niet helemaal klopt. In de baard van de sleutel zit het logboekje verstopt. Zo kunnen we deze toch nog loggen. De tweede geocache is een gefiguurzaagde kat in een emmer zo'n 50 meter de bosjes in.

Al rijdend gaan we steeds een cache verder zoeken. Vaak moeten we flink de bossen door banjeren. De verste van de weg ligt op 250 meter, zonder pad ernaartoe. Leuk en lekker avontuurlijk. Elke keer zijn we tussen de 5 en minuten bezig. Langer moet het ook niet duren, daar is het te koud voor. Het komt dan ook een paar keer voor dat we zonder resultaat terug naar de auto gaan om op te warmen.

Rond 13.30 uur zijn we stijf bevroren en het helemaal zat. We gaan eerst even een uur lang kilometers maken en ontdooien in de auto. Daarna is het tanken en chocola halen voor de volgende 2 uur rijden. Om 15.00 uur is er een mooie zonsondergang. We zien de zon op de rotsen botsen. De zon is mooi geel, oranje en rood. Een half uur later is het compleet donker en begint het te sneeuwen. Gelukkig duurt dat niet zolang, maar er ligt alweer een redelijke hoeveelheid sneeuw op de grond waar we langs rijden.

Rond 17.30 uur komen we aan in ons nieuwe huisje. Het staat weer op het erf bij de eigenaar. Dit keer is het een lief klein, modern en praktisch huisje. We mogen weer zelf voor het linnengoed zorgen. Het blijkt dat de eigenaren zelf ook geocachen en wat caches hier in de omgeving hebben liggen. Daar zullen we morgen vast wel een aantal van gaan zoeken.

Cabin next to the cow-berry forest
€146,53 voor 2 nachten via airbnb
272 kilometer gereden

De zon komt op aan een heldere hemel. Het is koud, ijskoud, maar helder en zonnig. We gaan in de benen om een serie gadget caches te doen rondom een golfbaan, zo'n 10 minuten verderop. Het blijkt in de bossen naast de golfbaan te zijn. Met de auto kunnen we steeds vlakbij de cache komen. Het zijn 3 grote kasten aan de boom met een rare twist om het open te krijgen. En dan niet zo eentje die je met twee tellen kijken weet hoe het open gaat, nee het is echt even nadenken en proberen. De eerst heeft een heleboel kleine graatjes. We vertalen de opdracht en die luid iets van "laat je niet misleiden door de gaatjes, bal." Tja wat moeten we daar nou mee. Er zijn 2 metalen pennetjes die precies in de graatjes passen. Alleen bij de onderste graatjes past het niet. We zijn een half uurtje bezig met van alles en nog wat, maar komen er niet uit. Het enige wat we nog kunnen bedenken is dat een magneet nodig is. In die ligt in de tas van Niels in ons huisje. Niet slim.

Van de volgende cache denken we wel te weten hoe het werkt maar de uitvoering lukt niet echt. Uit deze kast steken 4 stokjes, elk met een eigen lengte. Deze moeten zo gedraaid en geduwd worden dat er iets opgaat. Alle vier precies op het juiste plekje zetten zonder dat je weet wanneer er eentje goed staat. Het is een gevoelspelletje wat in deze kou erg lastig is. Je moet het in je handen voelen als het stokje juist zit en alle handen zijn bevroren. We maken nog even een uitstapje terug naar het huisje als Niels erachter komt dat hij z'n rugzak niet bij zich heeft met tools. Hier raken we aan de praat met de huiseigenaar en medecacher. Hij geeft ons de tip van de eerste geocache van de ochtend om het schuine gaatje onderin te gebruiken en hij verteld over een mooie wandeling. Terug bij de gadgetcaches kunnen we de eerste nu wel doen. Onderin de bak zit inderdaad een schuin gaatje. Hier gaat het eerste pennetje in en er wordt een balletje iets omhoog geduwd. Dan kan je in het eerste gaatje aan de voorkant het tweede pennetje onder het balletje schuiven. Het eerste pennetje kan eruit en in het tweede gaatje gestopt worden waardoor het balletje nog iets verder omhoog komt en zo gaan we zo'n 50 gaatjes af... Het balletje moet ook nog een hoekje om, wat niet heel makkelijk gaat, maar na een half uurtje kunnen we dan toch onze naam in het logboekje schrijven. En al die tijd staan we in de schaduw in het bos. Best zonde, want het is echt prachtig weer.

We besluiten om naar Orsa te gaan voor de wandeling rond het meer daar. Het is een half uurtje rijden en na een kwartiertje komen we weer in de lichte sneeuw terecht. Het wandelrondje blijkt op een mooi verlicht pad in een wintersportplaats te liggen. Er wordt volop gewerkt om de skipistes te prepareren. Maar ook buiten de pistes ligt er een dun laagje sneeuw. Net genoeg om alles mooi wit te maken. We starten ons rondje met weer twee caches die we niet kunnen vinden. Zelfs de simpele manier van verstoppen is zo anders dan bij ons. De caches hier zijn winterproof, dus wij zoeken in de takken van de bomen. Het kan niet op de grond liggen, ze moeten hangen. De derde vinden we in een bord en de vierde in de dop van een paal van een elektriciteitskastje. Ah, dat kastje had ik bij nr 2 ook gezien, maar ik dacht dat de dop vast zat. Die zal dan dus wel wat bevroren zijn geweest en daarom niet makkelijk open te krijgen. De rest van deze serie vinden we allemaal vrij makkelijk. Het is gewoon wennen aan de manier van verstoppen.

klik voor 360 graden

Het is een prachtige wandeling, door de sneeuw met de blauwe hemel en het zonnetje wat schijnt over het water van het meer. We blijven grotendeels op het brede verlichte pad lopen. Als we het rondje bij af hebben gaan we nog wat losse caches zoeken die niet van deze trail zijn. Deze liggen voornamelijk wat meer aan de waterkant.
We verlaten dat brede pad en komen nu op kleine kronkelende paadjes uit met hier en daar planken over het water wast nu een dun laagje ijs opzit. Het ijs is nog niet dik genoeg om erop te gaan staan trouwens. Ook nu kunnen we niet alles vinden, maar ongeveer de helft van de caches die we doen. We komen bij de tweede cache van de grote wandeling weer het pad op. Komt goed uit, want deze konden we net niet vinden. Nu weten hoe er verstopt wordt is het een eitje. Dus 1 not found log kan gewijzigd worden naar een found it.

Inmiddels is de lucht rood en oranje gekleurd van de zonsondergang. We lopen nog langs een paar laatste caches waarbij we onder andere de sneeuwkannonnen vol zien staan blazen. Er word hier hard gewerkt aan het starten van het winterseizoen, en daar hebben ze meer sneeuw voor nodig dan er tot nu toe gevallen is. We komen net voor echt donker, 16.00 uur, weer terug bij de auto. Omdat we allebei het idee hebben dat het al laat in de avond is, gaan we een hamburger eten bij de lokale snackbar iets verderop in Orsa. Hij smaakt goed. Niels had de hamburger met bacon, ik koos voor het enige waarvan ik geen idee dat wat het was en dat bleek een soort kaasburger te zijn. Iets met Hansjö burger. Erg lekker.


Na de hamburger gaan we terug langs ons huisje en starten we met een nachtcache gelegd door onze huiseigenaar. Vanaf de parkeerplaats naar het startpunt ging nog redelijk. Op het startpunt hebben we ons rot gezocht naar reflectoren, maar daar bleek alleen een aanwijzing te liggen voor het startpunt van de reflectie trail. Goed, anders zoeken dus. Ik stuit op een wit dopje in een boom en Niels haalt daar uiteindelijk toch een opdracht uit. We moeten een peiling maken en dan komen we op het reflectie pad. Tot zover lukt het ons. We vinden de reflector bij de start en zouden vanaf dit punt een tweede reflector moeten kunnen zien. Hoe we ook zoeken, hoe we de zaklamp schijnen, er is geen tweede reflector te vinden. We lopen het pad verder af in de hoop om zo die tweede reflector te vinden. Ook nu zit het niet mee. We schijnen links, rechts voor en achter. Met breed licht, met smal licht, zaklamp naast het oog, maar niets. Na een halve kilometer keren we om, lopen terug en starten opnieuw. Weer een stukje verder gelopen en weer niets te vinden. We geven op. Na een uur in de kou zijn we nog geen steek verder gekomen.

Cabin next to the cow-berry forest
€146,53 voor 2 nachten via airbnb
39 kilometer gereden

Het heeft vannacht gesneeuwd, de wereld buiten is weer wit. Ik heb vandaag m'n hardloop momentje gepland staan, dus dat wordt een uitdaging, een koude maar wel een leuke uitdaging. Niels gaat mee en onderweg geocachen. We hebben een trail uitgezocht van ongeveer 2,5km waar hij heen loopt en geocaches zoekt en ik heen en weer zal gaan hardlopen waarbij ik weer bij de auto terugkom en Niels verderop zal ophalen. Op het startpunt twijfel ik of ik er goed aan doe om in de sneeuw op m'n five fingers te gaan lopen, maar he, training is training, hardlopen is fun! Het gaat verbazingwekkend goed, ik heb het lekker warm en de sneeuw is zacht aan m'n voeten. Ik heb veel minder last van de steentjes. Tot ik even stil moet staan om de route te controleren. Dit lukt niet heel snel en binnen 10 tellen zijn m'n voeten koud en bevroren. Ik ga weer door en kom op een stukje met wat meer steentjes en minder sneeuw. Auw, even later is het weer betere ondergrond en kan ik weer wat ontspannender lopen. Na het inlopen komen weer de sprintjes. Eh, sprintjes trekken in de sneeuw heuvel op lukt me niet. Ik ga wel wat sneller, maar Garmin piept dat m'n tempo niet goed genoeg is. Al na 20 minuten ben ik aan het einde van de de trail waar de geocaches hangen. Ik loop nog 5 minuten door voor ik omkeer en aan de terugweg begin. Ik moet nu Niels ergens tegen gaan komen. Hij had al ge-appt dat het hengelcaches bleken te zijn. Daar is hij iets langer mee bezig. Ik heb nog 7 minuten training voor de boeg als ik hem dan ook uiteindelijk tegenkom. Hij heeft 5 geocaches gevonden, van minstens 6 meter hoog naar beneden gehaald, gelogd en weer terug gehangen op dezelfde hoogte. Bij de auto droog ik m'n voeten en ga ik Niels ophalen. Die met een kapotte hengel in de auto stapt. 't Is niet de eerste keer dat er een stukje afbreekt, en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn.

We rijden terug naar het huisje om te douchen en te lunchen. Tijdens de lunch besluiten we om vanmiddag een stuk power trail te gaan doen. Het is niet zulk mooi weer en er wordt regen voorspeld, dus met de auto op pad is prettiger dan helemaal nat geregend te worden. De power trail ligt aan een onverharde weg. In de, voornamelijk, dennenbomen hangt om de ongeveer 160 meter een kokertje met een logrolletje. We pakken de eerste en de tweede koker uit de boom. Deze nemen we mee als tijdelijk ruilmateriaal. Als ik de tweede koker pak, zet Niels alvast onze naam op het logrolletje van de eerste.
Bij de derde cache pak ik koker 1 mee, waar Niels net de naam op heeft gezet en ruil ik die om met de koker die in de boom hangt. Ondertussen zet Niels onze naam in koker twee, leg ik koker 3 in de auto en rijden we door naar de 4de cache. Ik spring uit de auto met koker 2 in m'n handen, gris de koker van de 4de cache uit de boom, hang de koker van de 2de cache erin terwijl Niels onze naam in het logboekje van koker 3 schrijft. En zo gaan we door tot het donker wordt. Niet alle caches hangen makkelijk in de boom. Voor sommige moeten we even zoeken, anderen zijn waarschijnlijk bedolven onder omgegehakte bomen of zaten in die omgehakt bomen, want we kunnen ze niet allemaal vinden.
Na 14 kilometer bij geocache nummer 75 is het te donker om te zoeken en stoppen we ermee. We rijden terug naar ons huisje waar we pasta maken voor het avondeten. We hebben op de trail uiteindelijk in 58 caches onze naam kunnen schrijven.

Even voor 18.00 uur krijgen we van de huiseigenaar / cache legger Ante (geocacjing nick: Din Jävel) een berichtje dat hij klaar is om met ons mee te gaan voor de nachtcache die we gisteren hebben geprobeerd. En inderdaad, er blijken heel wat tussenpunten verdwenen. Ondanks dat hij de cache ruim een jaar geleden heeft gelegd en hij in september vorig jaar voor het laatst is geweest weet hij in het donker goed de weg te vinden. Dus lopen we achter hem aan totdat we weer een fireneedle of reflector zien. Halverwege voegt ook Jenny, de vrouw van Ante zich bij ons. Met z'n vieren zoeken we verder. Het is een redelijk korte wandeling van ongeveer een kilometer, maar doordat we toch best moeten zoeken en dwars door het bos lopen gaat het niet al te snel. De eindcache vind Niels gelukkig uiteindelijk ook.

Terug bij de auto vraagt Ante of we ook zijn andere nachtcache een paar honderd meter verderop willen doen met hem. Deze heeft een wat moeilijkere rating, dus alleen zouden we hem toch niet doen waarschijnlijk. Ook hier wordt de eerste reflector gevonden, maar gaat iedereen met de tweede alweer de mist in. Deze route heeft witte reflectoren, gewoon volgen, gele reflectoren, hier is een oranje reflector in de buurt en dus oranje reflectoren, hier ligt een aanwijzing. De eerste gele reflector wordt gevonden, maar de oranje die in de buurt zou moeten zijn is er niet. Ante wijst waar deze zou moeten zitten. We vinden een kokertje in de dode boom geboord. Met een UV lamp zouden we moeten kunnen lezen wat er op het briefje zou staan. Maar ja, dan moet je wel de UV lamp mee hebben. Die van ons ligt nog in het huisje. Die van hem ook. We zijn allemaal goed voorbereid op pad blijkt maar weer. Maar het voordeel van op pad zijn met de cache eigenaar is duidelijk. We hebben de eerste drie getallen. We struinen verder door de bossen en komen uit bij een jagershut. Hier hoort weer een gele reflector op de zitten, hoog onder het dak. Vanaf die gele moet je de oranje kunnen zien waar weer een aanwijzing ligt. We moeten volgens Ante denken aan de terreinrating en daaruit concluderen we dat we het huisje in moeten klimmen. Ik start, maar de smalle metalen traptreden zijn glad. Ik heb een vermoeden waar ik naartoe moet kijken, maar vind niets. Niels klimt de houten ladder op en gaat het jachthutje in. Ook hij ziet niets. Dan Ante naar boven en daar is de bevestiging dat er inderdaad niets meer ligt. We moeten bij een kale dode boom zoeken en vinden al snel het dopje diep in de boom gedrukt. Met moeite krijgt Jenny het dopje uit de boom, maar het is niet meer te gebruiken. Op deze trail is zo'n 75% van de aanwijzingen en reflectoren verdwenen. Het is teveel om weer te herstellen, dus Ante geeft aan dat het na deze wandeling in het archief gaat. We krijgen de laatste cijfers door en het eind coördinaat kan worden berekend. 300 meter verderop hangt een gecamoufleerde petling in een boom en kunnen we als tweede, en meteen laatste onze naam in het logboekje schrijven. Bijna 2 uur en 3 kilometer later staan we weer bij de auto, 2 nachtcaches rijker.

Cabin next to the cow-berry forest
€100,00 voor 2 nachten extra rechtstreeks bijgeboekt
72 kilometer gereden

Het is zondag en een we mogen iets lui zijn. Na een relaxed ontbijtje krijgen we een appje dat er hertjes op het veld voor het huis lopen. Helaas zien we dat appje net iets te laat. Buiten is de sneeuw weer verdwenen, maar het is wel weer rond het vriespunt. Dat wordt dus krabben zometeen.

We hebben een mooie wandeling uitgekozen met veel geocaches. Het is bijna een heel rondje en we starten bij het wandelpad wat naast de golfbaan ligt. Golfbanen zijn hier erg populair om een mooie wandelroute omheen te maken. We kleden ons goed aan met muts en veel laagjes om de wind buiten te houden. De eerste cache die we vinden is creatief verstopt bij het bordje van de wandelroute. We lopen op een mooi bospaadje langs het meer. De grond is lekker bevroren dus we houden onze voeten over het algemeen droog. De geocaches die volgen zijn allemaal makkelijk te vinden. Het zijn goed onderhouden vogelhuisjes met een doosje erin. Soms is het een klein vogelhuisje met een petling eronder. We lopen heerlijk, het blijft droog met een waterig zonnetje.

Halverwege de route ligt er een afwijkende cache. Hij hoort bij deze geo art, maar ligt net even iets anders op de route en heeft een hogere moeilijkheid. Er dat dat klimmen vereist is. Nou zijn wij niet vies van een partijtje boomklimmen, maar voor deze moeten we helaas toch passen. In een 15 meter hoge dennenboom, helemaal bovenin de kruin hangt de geocache. Zelfs al zouden we klimmateriaal bij ons hebben, geen idee waar je het bij deze boom aan vast moet maken. De takken ogen niet sterk. Iets verderop ligt nog zo'n afwijkende. Ook een cache op zo'n 12 a 15 meter hoog.

We gaan door met de standaard caches van de route. Voor deze hoef je alleen maar te genieten van de omgeving. De vogelhuisjes worden vaak al van tevoren gespot, echt zoeken is niet nodig. Dat maakt het een hele ontspannen wandeling. Het bos is prachtig, veel kronkelpaadjes. We lopen af en toe langs een strandje met rood zand waar we even naar de overkant van het meer kunnen turen.
Na zo'n 7 kilometer zijn we aan heg einde van de bosroute. De wandeling met alle geocaches is klaar en we lopen de laatste kilometer langs de weg terug naar de parkeerplaats.

We trakteren ons op een kopje koffie, thee en wat lekkers bij de Biltema in een uitgestorven kantine. Het is inmiddels 14.00 uur geweest en we hebben nog een kleine 1,5 uur daglicht. We twijfelen even om nog een stukje van de power trail van gisteren te doen, maar besluiten toch om rustig wat te shoppen en inkopen te doen voor de komende dagen.

We eten pasta in het huisje, doen wat foto en verslag werk. We kijken wat Netflix en bereiden ons voor op de komende dagen waarin we weer richting Nederland gaan.

Cabin next to the cow-berry forest
€100,00 voor 2 nachten extra rechtstreeks bijgeboekt
30 kilometer gereden

De ochtend begint wat grauw. We kunnen het rustig aan doen, want ik heb tussen 9.00 en 9.30 uur nog een afspraak met de Das over m'n vaststellingscontract. Wel moet het huisje schoongemaakt worden, maar dat is niet zoveel werk. Als bijna alles klaar is krijg ik een berichtje dat m'n jurist nog niet alles heeft kunnen doornemen en wordt de afspraak verzet naar morgenochtend. Ik moet zeggen dat de combinatie van vakantie hebben in de Covid periode al voor een ander soort vakantie en (ont-)spanning zorgt, midden in een ontslagtraject zitten en daar ook nog steeds contact over hebben helpt ook niet echt mee. Maar ja, nadat alles is ingepakt en het huisje helemaal schoon is gaan we op pad.
Vandaag zakken we af richting het zuiden. Hierna nog 1 overnachtingsplaats, dan wordt via Malmö de laatste lange reis naar huis gemaakt en kunnen we in quarantaine gaan. Wel ontzettend jammer dat Zweden nu ook van code geel naar oranje is gegaan. Gelukkig zien we bijna niemand, komen we niet in de steden en zijn de winkels waar we naartoe gaan zo goed als leeg.

We beginnen met een paar geocaches in het dorp waar we overnacht hebben: Mora. We pikken onder andere een geocache op uit een oude stoom locomotief (Niels blij), bij een geluidswal die gebouwd is alsof het een huis is en zelfs bij de plaatselijke afval verbranding vinden we een geocache die zijn favoriete pounten zeker waard is.

De route van vandaag is weer prachtig. We rijden over verlaten wegen door de bossen. Tegen het middaguur klaart het wat op. Het wordt helderder en de zon begint td schijnen. Het blijft wel koud, steeds zo net boven het vriespunt. Onderweg nemen we de nodige rustpauzes waar we leuke geocaches zoeken. Zo halen we een grote ton die hoog in de bomen hangt met een katrol naar beneden en strekken we onze benen even voor een cache verstopt in een Hollandse klomp.

Het lijkt vandaag wel of we een extra lange zonsopgang hebben omdat het 's morgens zo mistig blijft. De zonsopgang lijkt daardoor over te gaan in de zonsondergang die al rond 14.00 uur ingezet wordt. Om 15.00 uur gaat de zon onder en vanaf 16.00 uur is het weer compleet donker met heldere sterren aan de hemel. We genieten enorm van de zonsondergang als we stoppen bij een plek even van de weg af waar je over een dal vol met dennenbomen kijkt.

We moeten even zoeken naar het juiste huis voor de overnachting van vandaag. Het huisnummer is niet zichtbaar, maar het lijkt wel op de foto. Terwijl we nog aan het twijfelen zijn of we goed zijn, komt de eigenaresse al naar buiten gelopen. We blijken goed te zitten en worden warm verwelkomt. Eenmaal gesetteld gaat Niels koken. Vanavond eten we Tikka Masala met noedels. Het smaakt weer heerlijk. Op Netflix kijken we naar een spannende film voor we gaan slapen.

Apartment on the countryside
€117,40 voor 2 nachten via airbnb
272 kilometer gereden

We hebben een groot, dik en zwaar dekbed op het bed. Het is hier heel gewoon om dekbedden tussen de 5 en 10 kilo te hebben. In de winkels maken ze reclame dat het heel gezond zou moeten zijn. Ik hou ervan om onder een dekbed te liggen in plaats van onder een laken, maar deze was zo zwaar dat ik niet kon slapen. Ik kreeg het zo warm dat het leek alsof ik in de fik stond. Dus om 2.15 uur hield ik het echt niet meer uit en ben ik naar buiten gegaan en heb uit de auto ons eigen dekbed gepakt.

Om 9.30 uur heb ik de telefonische afspraak heb met de jurist van de rechtsbijstandverzekering. Als alles geregeld is gaan we op pad. Via de oudste geocache van Zweden gaan we op bezoek bij Britt. Britt is een vriendin van heel lang geleden uit Nederland. Zij is als Zweedse weer terug naar Zweden gegaan, maar we hebben het contact toch weten te behouden. We vallen met de neus in de boter (en kippeneieren). We zijn er precies met lunchtijd en eten een boterham mee. Op z'n Zweeds, met een gekookt eitje, een garnalensalade en met de handen. We kletsen gezellig wat af en dan is het tijd om de boerderij te bezichtigen. Het is heel interessant om te horen en zien hoe anders haar leven hier is dan in Nederland. Met een eigen bos, het kweken van groente, een aparte aardappel kelder, een trailer vol kool, ui bieten en wortels, de konijnen, eenden en kippen is een bezoek aan de supermarkt bijna niet meer nodig. Ook de vintage tractoren doen nog prima hun werk.

Na de rondleiding gaan we weer op pad. Vandaag geen lange wandeling, alleen de rondleiding op de boerderij. We vliegen ook nog even door een lege supermarkt. We eten een tomaat, ei en ui prutje op brood in het huis.

Apartment on the countryside
€117,40 voor 2 nachten via airbnb
107 kilometer gereden

Terwijl we de kilometers naar onze volgende bestemming afleggen komen we langs het natuurgebied Tiveden waar Britt het gisteren over had. Net voor het gebied, waar het ook al prachtig is, liggen veel geocaches in mooie wandelrondes. We kiezen een ronde van ruim 10 kilometer uit die we kunnen inkorten naar 5,5 of bijna 7,5 kilometer. Elke 200 meter hangt in een dennenboom een blikje met daarin een fotorolletje met logpapier. We lopen een schitterende route, dwars door het bos, langs de meren. De route is perfect gemarkeerd met oranje verf op veel bomen. We lopen op een bospaadje, meestel niet breder dan de schoenen. We zien veel sporen van wilde dieren, grote en kleine hoefafdrukken in de grond en door zwijnen losgewoelde aarde. De caches zijn redelijk goed te vinden en het is heerlijk droog wandelweer. Bij de eerste afsteek besluiten we de ronde van 7,5km te lopen, dus niet nu al in te korten. We hebben wel veel kilometers te rijden vandaag, maar we lopen zo heerlijk dat we liever doorlopen en dan maar wat langer in het donker rijden. Onderweg klimmen we op een rots voor een geocache en voor een fotootje. Naar boven gaat redelijk soepel; naar beneden kost nog best wat moeite.
Het landschap veranderd constant. Zo lopen we door een dennenbos, dan weer een berkenbos, kale vlaktes met rotsen, bos bedekt met mos en af en toe moeten we tussen de omgewaaide bomen door klauteren. De ene keer hebben uitzicht op een meer, vervolgens steken we via plankjes een beekje over of soppen we gewoon door een moeras gebiedje heen.

Om 13.30 uur stappen we in de auto en zakken we langs het grote meer af naar het zuiden. Ook nu is het genieten van het uitzicht. Zweden is een prachtig land. De laatste 3 uur rijden we in het stikdonker. Het is wel wat drukker op de weg dan verder noordelijker, maar nog steeds kunnen we goed doorrijden. Als we in Falkenberg aankomen halen we eerst pizza voor we naar onze laatste huisje van deze vakantie gaan. Het huisje wat we nu hebben gereserveerd is een tiny house welke weer bij mensen in de tuin staat in een woonwijk. Meestal zitten we ver van de bewoning af, maar zo zuidelijk is dat bijna niet te doen. Na de pizza gaan we nog aan de slag met de foto's en het verslag.

Tiny house Centralt i Falkenberg nära stränder
€114,58 voor 2 nachten via airbnb
408 kilometer gereden

Op de laatste dag in Zweden willen we toch wat shoppen. In Ulered zit een gigantische winkel waar heel Zweden shopt voor goedkope en leuke spulletjes is ons gezegd. We overnachten op een klein half uurtje en hebben de afgelopen dagen de webcam in de gaten gehouden om te kijken of het druk is. Normaal kan je zeker in deze pre kerst periode rustig 3 uur in de rij voor de kassa staan.

Het ziet er allemaal rustig uit. De gigantische parkeerplaats waar chronisch plek te kort is, is nu voor ongeveer 1/10 gevuld. De winkel is groot, maar enorm chaotisch. Er zijn geen duidelijke paden of looproutes. Alles staat een beetje door elkaar, zeker in het begin. Verderop zijn er wel wat thema's, maar het zijn eigenlijk vooral praktische zaken voor in huis en kleding. We missen vooral de leuke kadootjes en hebbedingetjes. Het is een vrij standaard assortiment en als je goedkope deo, tandpasta, ondergoed of lakens wilt hebben kan je hier prima terecht.

Wij sluiten de tijd bij de winkel af met een rondje geocachen om het meer wat voor de winkel ligt. Het gebied heeft trouwens niet alleen een supergrote winkel, er is ook een recreatie en skigebied met hotel, motel en camping van die allemaal van hetzelfde bedrijf zijn. Als het te donker voor het geocachen is gaan we nog naar de Biltema en Rusta. Dat zijn twee andere winkels waar we wat leuke vogelvoederhuisjes en wat anders hebbedingetjes hadden gezien. Omdat het de laatste avond van de vakantie is gaan we eten bij een Indiaas restaurant. Het smaakt heerlijk.

Tiny house Centralt i Falkenberg nära stränder
€114,58 voor 2 nachten via airbnb
113 kilometer gereden

Nadat we een beetje uitgeslapen zijn pakken we de koffers on en wordt de auto ingeladen. Om 11.00 uur beginnen we aan de bijna 11 uur durende tocht naar huis. Inclusief sanitaire stops doen we er uiteindelijk zo'n 12,5 uur over. Er gebeurt niet veel onderweg. We starten met dikke mist op sommige plekken. Daarna is het een uurtje of 3 zonnig voordat de zon ondergaat en het donker is. We eten een McDonald's onderweg, take out, want de restaurants in Duitsland zijn gesloten. Moe van de reis komen we net voor half 12 thuis.