Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

"en natuurlijk geocachen:

- Niels en Inge

We hebben nog niet echt het vakantiegevoel, maar vandaag is het toch echt de eerste dag dat we aan een nieuw Europees vakantie avontuur beginnen. Om 11.00 uur is de auto volgeladen en trekken we de deur achter ons dicht, richting het zuiden. Afgelopen woensdag hebben we een overnachting geregeld voor de komende 4 nachten net onder Parijs en tot zover de voorbereidingen.

Het is 7 uur rijden zegt Waze, toch verder dan verwacht. We zijn al voorbij Brussel als er een kwartje valt bij mij, zou "vermijd tolwegen" misschien aanstaan. Ja, en dat scheelt ruim een uur. Onderweg hebben we een paar fikse regenbuien, tanken we in België, eten we broodjes in de auto en staat er een gezellig muziekje op.
Vlak voor Melun worden we welkom geheten door een vliegtuigstuntteam die met blauw, wit en rode rook onze Nederlandse boeren een hart onder de riem steken. Sensationeel, maar eigenlijk best gevaarlijk zo vlak naast de snelweg. Alle koppies achter het stuur zijn richting het schouwspel naar links gewend.

Ons huisje voor de komende 4 nachten is een mooi stenen huisje, aan het eind van een doodlopende straat, in de mooie tuin van de verhuurders. De fietsen kunnen veilig en droog in de garage staan. We laden de auto uit en sluiten onze eerste vakantiedag af bij de Japanner met een lekkere sushi boot.

Dammarie-les-Lys, Île-de-France, Frankrijk
Airbnb €293,46 voor 4 nachten
600 kilometer gereden (ongeveer)

We hebben vandaag afgesproken met Sandra en Roland, dus redelijk vroeg ontbijten, fietsen op de auto en om 10.00 uur rijden we naar hun camping. Na een snel kopje koffie laten we de auto achter en gaan we met z'n vieren op de fiets verder. Eerst 1,5km naar het station van Melun waar we een treinkaartje voor Parijs kopen. Één voor één gaan we met de fiets door het poortje om aan de andere kant op het perron erachter te komen dat op dit station geen liften aanwezig zijn en we door een tunnel (lees: trap naar beneden, tunnel, trap omhoog, maal 4 personen) moeten om bij het juiste vertrekperron te geraken. Gelukkig zijn we ruimschoots op tijd, het is ons gelukt.
De trein rijdt in een half uur rechtstreeks naar Parijs Gare Lyon. Hier willen we overstappen op de A naar La Défense. Dat zou moeten kunnen. We gaan één etage naar beneden met een ruime lift waar zelfs 2 fietsen tegelijk in kunnen om beneden erachter te komen dat we nog verder naar beneden moeten met een trap, zonder fietsgoot. We besluiten dat het makkelijker is om de route om te gooien dan weer met die fietsen over de trappen te zeulen.

Het station uit, de Seine af en via een bakkertje lunchen in een parkje achter de Notre Dame. Daar lopen Niels en ik nog even door een expositie / monument over de tweede wereldoorlog voor we weer verder gaan.


Regelmatig stoppen we voor een fotomoment, een sanitaire stop of omdat er iets aan onze fietsen rammelt. We blijven zoveel mogelijk de kade van de Seine volgen, al lukt dat niet altijd. We nemen een kijkje bij de Eiffeltoren en het vrijheidsbeeld en fietsen verder naar het Bois de Boulogne.

Er is een vrolijk Thais dansfeestje aan de gang waar we gevraagd worden om mee te doen, maar waar we voor bedanken. In de grote vijver is een botenrace met op afstand bestuurbare bootjes aan de gang wat redelijk vermakelijk is. De geocaches die we op het oog hadden blijken alle 3 niet te doen met de fiets en worden overgeslagen. Het is inmiddels al tijd om weer over de terugweg na te gaan denken en we besluiten om la Défense maar helemaal te skippen. We fietsen dus richting Place d'Etoille en de Champs Élysées, maar stuiten op een wegafsluiting. Op z'n Frans. Wel "deviations", maar die leiden slechts naar het volgende bouwhek, alwaar de deviation weer terug gaat. Ook deze hobbel wordt uiteindelijk met succes volbracht en voor we het goed en wel doorhebben komen we uit bij de fietstunnel onder de Arc de Triomphe. De lange rechte route over de Champs Élysées gaat zonder veel opstoppingen.
Bij Bastille fietsen we door de statige straten met sjieke winkels. Niels gaat op kop en leidt de troepen door straten, stegen en over boulevards. In een rap tempo passeren de laatste highlights van vandaag de revue. Er wordt nog een stukje dwars door de wandelende mensenmassa bij Chatelet les Halles gefietst, we zien nog een klein stukje van het Centre de Pompidou en als laatste nemen we nog een kijkje bij het sluisje aan het canal saint-Denis waar op zondag de straten voor het verkeer zijn afgesloten. De trein op Gare de Lyon wordt makkelijk gevonden, zonder trappen, roltrappen of lift kunnen we instappen. We hebben zelfs nog 20 minuten tijd over. Ook in Melun komen we op het eerste spoor uit, waardoor we makkelijk en zonder trappen naar buiten kunnen.

We fietsen naar de camping en gaan daarna met de fietsen op de auto naar het Buffelo Grill restaurant. Laten we maar zeggen dat het geen aanrader is. Bestellen via een QR code zonder werkend WiFi is dan nog het minst vervelend van alles. Als 3 van de 4 voorgerechten ruime tijd op tafel staan en we vragen waar de coleslaw blijft, wordt er gezegd dat deze niet voorradig is. Dat dat niet eerder gemeld kon worden bij ons wordt afgedaan dat deze ober onze bestelling niet had gezien. De coleslaw wordt van de rekening gehaald. Van de hoofdgerechten blijkt de hamburger koud te zijn, de kip is lauw, maar wel eetbaar, de biefstuk blijkt vol pezen, bot en spek te zitten, alleen de spareribs zijn echt goed. De koude burger gaat terug naar de keuken, een warme laat op zich wachten. Zolang zelfs, dat we ervan uit gaan dat deze niet meer komt. Als we al lang en breed uitgegeten zijn en via de app willen afrekenen komt er toch nog iemand een nieuwe hamburger brengen. Dat hoeft nu echt niet meer.
Na een afzakkertje in ons huisje gaan Sandra en Roland weer naar hun camping toe.
Dammarie-les-Lys, Île-de-France, Frankrijk
Airbnb €293,46 voor 4 nachten
18 kilometer gereden
33,5km gefietst

Een luierdag vandaag, uitslapen en niksen. We ontbijten met een eitje, gekregen van de host. Inmiddels is het al 12.00 uur geweest en gaan we wat op onderzoek in de omgeving. Niels gaat op de fiets, ik ga hardlopen, want dat is voor ons het ultieme niks doen.

We bedenken een globaal rondje die voor mij goed te lopen lijkt en voor Niels goed op de fiets lijkt.
We starten met bijna meteen de berg af naar het treinstation van Vosves. Het is energie verbruiken om af te remmen of de zwaartekracht z'n werk laten doen en heel snel de benen bewegen. Goed de inzet van armen gebruiken, kniehef en afwikkeling en technisch zo mooi mogelijk lopen zodat ik niet over de kop ga. We komen aan bij een mooi recreatie pad langs de Seine, een afwisselend grind en bospad. Bij een brug neemt Niels een omweg naar een geocache aan de overkant terwijl ik 2,5km doorloop naar de volgende geocache. Het pad wordt een mountainbike trail en daardoor wat meer hobbelig en beschut met lage bomen. Voor mij fantastisch, voor Niels op een grote logge E-bike wat uitdagender. Ik ben een paar minuutjes eerder op de afgesproken plek en ontdek de geocache snel.Even de tijd om uit te puffen dus. Nadat onze naam in het boekje is geschreven gaan we samen verder naar de volgende geocache, onder een bruggetje. Deze gaan we daarna over en we verruilen het natuurgebied langs de Seine voor een dorp.
Volgende stop, een bakkertje voor de lunch. Op de kaart hadden we een mooi groen plekje gezien om de broodjes op te peuzelen. Het bleek helaas onmogelijk om daar te komen. De eerste weg die daar naartoe ging was met een groot hek afgesloten, bij het volgende punt stond weer een hek wat alleen met een druppel open kon en de daarop volgende afslag lag zo ver dat het geen zin had. Het werd een bankje in een rustig parkje tussen de flats. De croissants waren er niet minder lekker door. Na de lunch gaat de route flink omhoog en het tempo flink omlaag. De terugweg ligt door de bebouwing en is daarom ook flink wat rumoeriger dan langs de Seine. Als de bebouwing stopt, de route tussen de 2 hoofdwegen niet bestaat loop ik mezelf vast. Hardlopen op een klein grasstrookje meteen naast een 80 kilometer weg is niet mijn idee van veiligheid. Gelukkig is Niels het hiermee eens. Een andere route naar ons huisje lijkt er niet te zijn, behalve omkeren en de 10km terug te lopen, dus Niels gaat met gevaar voor eigen leven op z'n fiets verder over de hoofdweg om mij daarna met de auto op te halen terwijl ik bij een nabijgelegen bakker even uitrust met een kopje thee.

Thuis frissen we ons op en gaan we verder "rusten". Met de auto rijden we vlak voor 16.00 uur naar Barbizon, zo'n 15 minuten verderop. Het gebied wordt door de host erg aangeraden, dus we gaan maar even kijken waar het over gaat. Een prachtig natuurgebied met grote rotsblokken. We starten heel relaxed bovenop een mooi rond blok waar we de meegenomen tartelette fraises oppeuzelen terwijl we de rust van het bos op ons laten inwerken. Vogeltjes kwetteren, een briesje waait door de bomen, bladeren knisperen en eikeltjes vallen en ploffen op de aarde, de rotsen en Niels z'n hoofd.

Na het taartje gaan we een rondje wandelen. De route is zo'n 3 kilometer door het bos en vooral over de rotsen. We klimmen en klauteren als berggeitjes over het steen. Onderweg komen we langs een aantal grotten waar Niels plat op z'n buik in het zand een geocache probeert te vinden. Helaas net als een aantal voorgangers kan ook hij niets vinden wat een cache zou kunnen zijn. Na 1,5 uur zijn we weer terug bij de auto. Tijd om wat te eten te gaan zoeken, maar niet voordat we weer opgefrist zijn.

Tijdens het hardlooprondje waren we een Marokkaans restaurant tegen gekomen wat sfeervol ingericht is. Het blijkt een perfecte keuze geweest, want we hebben heerlijk onze buikjes vol gegeten.

Dammarie-les-Lys, Île-de-France, Frankrijk
Airbnb €293,46 voor 4 nachten
35 kilometer gereden
10,5 km hardgelopen (Inge)
14,5km gefietst (Niels)
3km gewandeld

Het zonnetje van de afgelopen dagen heeft zich verstopt achter de wolken, maar koud is het absoluut niet. De kans op regen is nog wel een dingetje. Waar eerst overdag regen werd voorspeld ziet het er nu naar uit dat dat pas vanavond valt. Dus, van alles inpakken voor een dagje fietsen door de bossen.

De gele veiligheidshesjes gaan aan, want we moeten over een drukke weg buiten de bebouwde kom op weg naar Barbizon een dorpje vlakbij. We zoeken de geocaches die op de route liggen en halen croissants en stokbrood bij de bakker. Na 12km zijn we bij het dorp en het bijbehorende natuurgebied. Ik kies een mooie rots uit waar we op kunnen lunchen. Wat is het hier heerlijk zo. We hebben nog niet echt zin om verder te gaan. Niels houdt siësta. Ligt dat nog echt comfortabel? Ik begin alvast aan het verslag.

Na de siësta is het tijd voor avontuurlijk fietsen, we gaan dwars door het bos met alle hoogteverschillen om de geocaches te vinden. Nou ja, dwars door... We lopen al snel vast op een omgevallen boom. Daar kunnen nog wel omheen, maar als het omhoog gaat en heel smal wordt, is het gedaan met de pret. Hier valt voor ons niet tegenaan te fietsen.

We parkeren ergens in het bos en gaan een stuk te voet verder. Het uitzicht vanaf de geocache waar we heen gaan is de klim waard, maar om nu het hele wandelrondje af te maken wordt te veel. Dus we keren om en lopen dezelfde weg terug. Gelukkig hebben we een waypoint bij de fietsen gemaakt en ze op een herkenbare plek neergezet, want zelfs op 15 meter afstand hadden we niet door dat ze er stonden.
We fietsen nog wat verder, zien de speciale olifant rots, genieten van de omgeving en geocaches. Als we het gehobbel en gebobbel zat zijn fietsen we naar het schildersdorpje Barbizon voor een culturele fietstocht. Er ligt een multi cache die langs de mozaiek afbeeldingen van beroemde schilderijen die in deze streek geschilderd zijn door grote namen. Ook ligt er een adventurecache, dus we fietsen de routes van beiden door elkaar heen. Barbizon is een heel leuk, rustig en oud dorpje.Ik begrijp dat eind 19e eeuw bijna alle schilders uit Frankrijk hier langs kwamen om tot rust te komen. Als beide caches met goed resultaat zijn afgerond is het echt klaar en gaan we via de hypermarkt terug naar huis. Vanavond eten we lekker een zelfgemaakte maaltijdsalade met veel vitaminen, want ik heb de laatste dagen met uit eten m'n groentes toch wel gemist.

Dammarie-les-Lys, Île-de-France, Frankrijk
Airbnb €293,46 voor 4 nachten
35 kilometer gefietst
1 kilometer gelopen

Na een ontbijtje met stokbrood en croissants vertrekken we met de auto en de fietsen achterop naar Fontainbleau. Eigenlijk zouden we vandaag uitchecken, maar er was bij aankomst een klein probleempje met de (slaap-)bank die wij toch al niet gebruikten. Er was een lat kapot en eentje weg, waardoor zitten niet echt mogelijk was. De vorige gast had dit niet gemeld en de host had het niet gezien. Dus toen wij dat meldden werd er als compensatie een gratis extra overnachting aangeboden. De kamer was voor haar pas op vrijdag weer bezet en wij hebben verder toch geen vast omlijnd programma. Dus een extra nachtje in deze mooie omgeving.

De planning is de fietstrail "Promenade des points de Vue", door het bos met 17 geocaches en daarna nog een stukje fietsen door Fontainbleau zelf. De weg ernaartoe verloopt soepel. Een apart detail zijn wel de schaars geklede dames die langs de kant van de weg en naast het bos staan. Echt warm is het niet buiten (20 á 25 graden), dus we vermoeden dat ze niet zodirect aan een fijne wandeling gaan beginnen?
We parkeren de auto redelijk bovenaan op een berg, halen de fietsen eraf en starten aan de 12 kilometer lange tocht. Voor onze eerste geocache moeten we een stukje van het fietspad af naar beneden. Na een kleine zoektocht wordt de cache gevonden en kunnen we verder over een oude asfaltweg naar cache nummer 2. Deze ligt met een prachtig uitzicht over de stad. We genieten even met wat druifjes van dit mooie plekje in het bos, voor we weer verder fietsen. Het is een prachtige bergachtige route, afwisselend over asfalt, zand en bospaden. Het ene stukje wat avontuurlijker dan het andere. Op een ander uitzichtpunt genieten we van de rust, het uitzicht en (chocolade) croissantjes. Als we bij cache nummer 13 zijn begint het te onweren en te regenen. Al snel is duidelijk dat dit nog wel even aanhoudt. Na een minuut of 10 geschuild te hebben stappen we op de fiets en gaan we rechtstreeks naar de auto en vervolgens naar ons huisje waar het droog is. De fietsen worden gepoetst en daarna gaan we nog even shoppen. Hier in het dorp blijft het verder droog en warm.

Omdat er nog best wat sla ingrediënten over zijn van gisteren eten we ook vanavond weer een lekkere maaltijdsalade. Zo zijn de vitamines voor de komende dagen weer aangevuld. 's Avonds wordt er aan het verslag gewerkt, opgeruimd en ingepakt, want morgen vertrekken we naar mont saint-Michel, op de grens van Normandië en Bretagne

Dammarie-les-Lys, Île-de-France, Frankrijk
Airbnb gratis 5de nacht
50 kilometer gereden
9 kilometer gefietst

We checken om 11.30 uur uit en maken ons op voor een autodagje, dus eerst wat (chocolade-)croissants inslaan en tanken. Er gaat een muziekje op en rijden maar, de drukke weg op.
Na een uur wordt die drukke weg al wat minder druk en al snel is het behoorlijk uitgestorven op de weg. We rijden de semi-toeristische route N12. Af en toe rijden we door een dorpje, maar de weg gaat vooral langs het boerenland. We stoppen een paar keer om de benen te strekken terwijl we een simpele geocache zoeken. Even na 18.00 uur komt de berg met daarop Mont Saint-Michel in beeld.

Aangekomen bij ons huisje voor de komende dagen staat de host al op ons te wachten. We hebben een ruime huiskamer en keuken beneden. Boven zijn 2 slaapkamers en de badkamer.

Na het inchecken rijden we 10 minuten daar het dichtstbijzijnde dorpje voor wat te eten. De creperie is helaas volgeboekt. We komen uit bij Cabana Chicken, een kipburger en pizza restaurant.

Na het eten rijden we nog een klein stukje om om de Mont Saint-Michel in het licht van de ondergaande zon te zien. Echt dichtbij komen lukt helaas niet, morgen een poging met de fietsen wagen.

Gîte LE PENTY
Roz-sur-Couesnon
Bretagne, Frankrijk
€240,41 voor 3 nachten via Airbnb
423 kilometer gereden

We gaan vandaag weer met de fiets op pad. Vanuit het huisje fietsen we via de boerenweggetjes naar Beauvoir. Daar gaan we eerst bij de bakker onze lunch halen. Als dat binnen is beginnen we aan onze zoektocht naar de verstopte doosjes. We stappen bij nummer 11 van een serie geocaches in en fietsen via een grindpad langs de linker oever van een kanaal. Aan het eind van het kanaal is een dam, daarachter de zee met daarin Mont Saint-Michel, een kloosterstad op een eiland / berg. Bij eb kan je wadlopen ernaartoe, bij vloed staat er water rondom. Tegenwoordig ligt er een fiets / voet brug. Maar voordat we het stadje ingaan hebben we nog een paar geocaches te doen met een prachtig uitzicht op het eiland. Met uitzicht over grazende schapen op het drooggevallen land en Mont Saint-Michel genieten we van de rust en onze lunch.

Als we uitgerust en voldaan zijn, stappen we weer op de fiets. We gaan de lange brug over en zetten de fietsen voor de ingang van het stadje neer. Die mogen niet mee naar binnen. Het zou ook niet mogelijk zijn om te fietsen, zo druk is het in de smalle straatjes. Overal zijn trappen om van niveau te veranderen. Al wandelend hebben we weinig last van de drukte. We klimmen de trappen op, en dwalen rond in langs de vestingmuren. Soms moeten we,om van straat te kunnen veranderen door een winkel heen, soms door een steeg van 40cm breed. Er liggen 5 traditionele geocaches op het eiland, 1 virtuele en 2 labcaches.
We starten met de route van de onderste labcache en komen zo vanzelf de traditionele geocaches tegen. Soms hebben we wat moeite om de antwoorden te vinden, maar ook dat lukt uiteindelijk. Het stadje is oud en uniek, met vele verborgen schatten en prachtige vergezichten.
Helemaal bovenop ligt de immens grote abdij waar je na betaling van €11 pp naar binnen kan. We hebben nog maar een uurtje voordat het sluit dus dat slaan we over. We lopen naar de achterzijde van het stadje, gaan hier naar beneden, tot buiten de muur. Gelukkig is het eb en kunnen we over de rotsen en het wad verder lopen. Natuurlijk op zoek naar een geocache. Wat een prachtige wandeling / klimpartij is dit! Boven op een groot rotsblok ligt de cache verstopt. Na het loggen gaan we verder met de wandeling en lopen, klimmen en klauteren we terug naar de ingang van het stadje. Niels z'n schoenen onder het slijk, ik op m'n blote voeten.

Nadat we ons weer wat toonbaar hebben gemaakt, stappen we op de fiets voor het vervolg van de geocache serie. We komen weer uit in Beauvoir, bij de bakker waar we alvast ontbijt voor morgen halen. De restaurants zijn nog een half uur gesloten, te lang om te wachten. Aangezien er een hoop restaurants in het dorp zitten, besluiten we om een klein geocache rondje van zo'n 15 caches te fietsen. Eerst de andere kant het kanaal op, daarna een natuurgebied in. Onderweg komen we een paar erg originele caches tegen, een groot zeil als logboek, een doosje wat helemaal met lange schroeven en moeren vastzit en een mooi insectenhuisje. Het natuurgebied is is een wirwar van diversiteit. Op een klein stukje grond is een moeras, een polder en nog zo'n 5 verschillende andere soorten natuur. Bij een water zien we eerst een "grote marmot" de bosjes in rennen. Terwijl we daar nog over aan het denken zijn wat het nou precies was, fietsen we langs een meertje en zie ik iets groots bruin aan de waterkant staan. Toch even terug. Hmm, gewoon een eend? Toch, of niet? Wat is dat in het water met een stokje in de bek? Op het bord staat dat hier slangen in het water zitten, maar het lijkt een stuk groter. Het duikt onder en komt weer boven. Is het een bever, of otter? De "eend" vliegt een klein stukje op en blijkt een grote bruine roofvogel te zijn die alles vanaf de bosrand gaat bekijken. Het dier in het water met stok in de bek is actief, het blijft onder gaan, en weer bovenkomen op een andere plek, maar echt duidelijk zichtbaar wordt het niet. Op dit soort momenten missen we ons fototoestel, die gewoon nog thuis ligt, zodat we kunnen inzoomen.
Het wordt al wat later en we moeten ook nog eten, dus we gaan weer verder. Om 20.15 uur zijn we terug in Beauvoir. Restaurant 1, gesloten, restaurant 2, vol, restaurant 3,4,5 en 6 zijn ook vol. Sjips, snel op de fiets dan maar. Verder naar Pontorson, waar we gisteren hebben gegeten. Daar waren ook veel restaurants. We moeten nu wel meer fietsen, maar in ons dorpje zit helemaal niets. De gele hesjes gaan weer aan, het wordt al wat schemerig en we gaan op pad. Een kwartiertje later komen we bij het volgende restaurant. De anderen die we tegenkomen: Vol, gesloten of vol. Pff, wat gaat het slecht met de economie. Uiteindelijk vinden we aan het eind van het dorpje een Pizzeria / Bar / Tabac waar we terecht kunnen. De pizza's zijn prima en de bediening redelijk snel, ondanks dat er een paar grote tafels bijna tegelijk met ons binnen zijn komen.
Na de pizza's is het weer een kwartiertje op de fiets, over de boerenweggetjes in het donker, dus zorgen dat we goed zichtbaar zijn. Lichten aan, gele hesjes aan en turbo aan. Zonder kleerscheuren komen we thuis, de 6 auto's die ons passeerden hadden ons duidelijk gezien en reden met een grote boog om ons heen, of bleven even rustig achter ons tot het veilig was om ons in te halen.
We warmen ons weer lekker op, want inmiddels is het flink afgekoeld en dan is fietsen best koud. We drinken nog een lekker bakje thee en gaan slapen.

Gîte LE PENTY
Roz-sur-Couesnon
Bretagne, Frankrijk
€240,41 voor 3 nachten via Airbnb
42 kilometer gefietst
3,5 kilometer gewandeld

Omdat het gisteren best een lange dag is geweest, maken we geen plannen voor de ochtend. We slapen uit en vertrekken uiteindelijk met de fietsen op de auto. Na 10 minuten zijn we bij een supermarkt voor boodschapjes. Daarna is het nog zo'n 5 minuten naar het startpunt van de route die we voor vandaag in gedachten hebben.

In een boerengehucht, bij de kerk moet vast een parkeerplaats zijn. Dat blijkt, in Frankrijk, tôtáàl verkeerd gedacht. We rijden 3x alle vijf de straten van het dorp door, maar een normale parkeerplaats is er eigenlijk niet. De paar auto's die wel geparkeerd staan, staan gewoon midden op de stoep. Om niet uit de boot te vallen zetten wij onze auto, achter 2 andere auto's, dan ook maar op de stoep. Dat is hier blijkbaar normaal. De fietsen gaan eraf, de accu's worden geplaatst, de fietstassen gaan erop en we gaan op pad. 10 Minuten later, na de 2de geocache, is het dan echt wel tijd voor lunch. In een "sjiekdefriemel" parkje met 2 stenen picknicktafels rusten we uit van de 1,5km die we ondertussen al gefietst hebben.
De route gaat verder over de vele landweggetjes hier in deze regio. Het is erg rustig en relaxed fietsen. De geocaches daarintegen laten zich niet altijd even makkelijk vinden. Veel hangen ergens in een boom of struik. Het stikt van de doornen, stekels, bramenstruiken, brandnetels, prikkel- en schrikdraad. Uitkijken geblazen dus. Het bemoeilijkt het zoeken flink. We hebben bij een aantal toch echt de zoektocht opgegeven omdat we gewoon niets konden vinden of onszelf niet door de bosjes gewurmd kregen. Een paar keer werd op het moment dat de zoektocht opgegeven werd, ineens toch de cache gevonden en een aantal waren heel duidelijk niet meer (volledig) aanwezig.
Een mooie om uit te lichten is de wilgentak die onderop een doosje getaped had en midden in de wilgenbosjes stond. Knap gedaan en super gecamoufleerd. Niels ontdekt de cache eigelijk per ongeluk omdat hij wat takken aan de kant probeerde te buigen om beter in het midden van de boom te kunnen kijken.

Als we bij het kustpad aankomen blijkt het pad niet echt vlak langs het water te lopen. Er liggen nog grote, uiterwaarden naast waar de schapen rustig aan het grazen zijn. Het ziet er begaanbaar uit; er lopen wat paden en de schapen zijn lief.
Aan de horizon de Mont Saint-Michel en daarvoor alleen maar grasland. Grasland waar we op kunnen fietsen. Grasland waarvan we niet weten of we daar mogen fietsen. Grasland waar we natuurlijk overheen gaan fietsen. Mont Saint-Michel is net te ver, zo'n 7 kilometer hemelsbreed, dus het wordt een leuk speelrondje fietsen voor we gewoon verder gaan over de normale fietspaden met het laatste deel van onze route.

Rond 19.00 uur zijn we weer terug bij de auto. We gaan opnieuw een poging wagen om in Beauvoir te eten. Ondanks dat het nu een stuk vroeger is en de restaurants eigenlijk net open zijn, is het er al erg druk. We weten een laatste tafel te bemachtigen, net zoals het stel na ons zonder reservering en het stel daarna die ook niet gereserveerd hadden; ook zij werden naar de laatste tafel begeleid... De mosselen zijn klein, maar lekker. Galette is de specialiteit van deze regio. Het zijn boekweit pannenkoeken en Niels neemt er eentje met aardappel, spek, paprika en chorizo.

Gîte LE PENTY
Roz-sur-Couesnon
Bretagne, Frankrijk
€240,41 voor 3 nachten via Airbnb
33 kilometer gereden
32 kilometer gefietst

Ik word uitgerust wakker en besluit om een klein rondje te gaan hardlopen voordat Niels opstaat. Het wordt een snel rondje van 4 kilometer. Het is een stille zondagochtend met vooral fluitende vogeltjes. Ik start berg af, dus gelijk in een mooi tempo. Daarna volgen wat kleine hobbels. Ik loop 1x iets te ver door, maar de navigatie op m'n horloge waarschuwt me netjes. Daarna is het laatste stuk weer flink omhoog en na 22 minuten sta ik weer voor de deur. Precies op tijd om Niels wakker te maken, te douchen en te ontbijten.

Na nog wat dingetjes voor onze reis in maart 2023 geregeld te hebben moeten we nog een afspraak inplannen voor de bezorging van ons nieuwe bankstel. Dan pakken we de spullen in en vertrekken we naar de volgende bestemming. De route is niet heel inspirerend, wel veel groen langs de weg en super stil, echt een ouderwetse zondagochtend. Halverwege willen we tanken. Het eerste tankstation dat we uitkiezen blijkt gesloten te zijn. Bij de tweede is er alleen nog maar LPG en de derde heeft ook al geen 95 meer. Bij de 4de pomp lukt het ons dan eindelijk om te tanken. Bij een supermarkt pomp, waarvan de supermarkt zelf gesloten is, want het is zondag. Blijkbaar is op zondag dit land op slot, want naast dat er geen enkele vrachtwagen op de weg is, zijn ook nog eens alle winkels en supermarkten dicht.

Gelukkig vinden we een bakkertje met een zitgedeelte die wel open is. We onderbreken onze reis naar het zuiden om te genieten van thee, koffie en een taartje voor we verder rijden. Tijdens het tweede gedeelte van de tocht wordt een stuk drukker op de weg. In plaats van een mooie tweebaans weg, rijden we op kleinere 30 /50 /70 / 80 kilometer wegen met vooral heel veel rotondes en regelmatig een gehucht. Er is vooral een grote sliert aan tegemoet komend verkeer. Of iedereen komt terug van een weekendje aan de kust, of er is een evenement geweest, we weten het niet. Wat is er een groot verschil met een paar uur geleden op dezelfde weg een kilometer of 100 naar het noorden.

Om niet te vroeg bij onze nieuwe overnachting aan te komen, zoeken we 2 geocaches, waarvan er eentje een heel speciaal Halloween thema blijkt te hebben.

Om 18.30 uur rijden we de tuin in van ons nieuwe verblijf. Het is een mooie aanbouw, helemaal in maritieme sfeer. We worden vriendelijk onthaald. Om vanavond ergens te gaan eten zal wat lastiger zijn, wordt ons verteld. Op zondag zijn veel restaurants gesloten of maar tot 19.00 uur geopend. In het plaatsje verderop, dat wat groter is, lukt het waarschijnlijk wel. Het blijkt dat we daar keuze hebben tussen een afhaal pizza van een foodtruck of een Kebab snackbar met 1 tafeltje binnen waar we kunnen zitten. Het wordt dus kebab en het smaakt uitstekend. De muziekkeuze is niet helemaal onze smaak, maar de mensen zijn vriendelijk.

Terug in het huisje bereiden we ons voor op een avondje zonder internet. Er is een ongeluk geweest waarbij de paal met kabels voor het internet is geraakt. Hopelijk werkt het morgen weer. Voor nu houdt dat een rustig avondje op de bank met boek en verslag in.

Ardillières,
Nouvelle-Aquitaine
€246,62 voor 3 nachten via Airbnb
4 kilometer hardgelopen
401 kilometer gereden

Ik start de ochtend met een fietsritje naar de bakker voor een vers ontbijtje. Buiten staat een potje zelfgemaakte kersenjam en toast van onze host voor ons klaar. Wat een leuke verrassing.
Niels heeft een fietstrail uitgezocht waar we eerst een stukje voor met de auto moeten. Als alles ingepakt is daarvoor en we op pad gaan, blijkt het iets verder rijden dan gedacht. Het wordt een relaxed ritje in de auto met het dakje open, een mooie blauwe lucht door de oude slaapstadjes en dorpjes van Bretagne.
De fietsroute blijkt de autorit waard te zijn. Het is bijna volledig autovrij, afwisselend landschap en prettig om te fietsen. De geocaches zijn simpel en snel te pakken op zo'n 500 meter van elkaar af, zodat je echt aan het fietsen bent, in plaats van elke keer langer zoeken dan fietsen.

We stoppen een paar keer onderweg voor een broodje of voor het uitzicht. Ook hier staat het zeewater in het kanaal heel laag wat mooie aparte beelden oplevert. In de haven liggen veel boten in de drek in plaats van in het water. Het lijkt wel Disney, surrealistisch, niet echt.

We fietsen een driehoekje, van Saint-Michel-en-l Hem via akkerbouw en boerderijen naar de kust, dan langs de kust aar L'Aiguillon-sur-Mer. Daar gaan we even de brug over om een kijkje te nemen op het schiereiland. Op de brug staan 3 oudere mannen te vissen met een groot net aan een fantastische constructie. Zoiets zie je bij ons niet. Om 17.00 uur wordt de vangst van de dag van een bepaalde boot vanuit de achterbak van een busje verkocht, hoe vers wil je je vis hebben. We kijken onze ogen uit.

We verlaten het kustgebied om al geocachend terug naar de auto te fietsen. In totaal vinden we 40 geocaches tijdens de 28 kilometer fietstocht in ongeveer 5 uur tijd (inclusief alle pauzes en zoektijd).
We gaan met de auto terug naar het schiereiland waar we buiten op een terrasje (met kachel en dekentje) een heerlijke diner nuttigen. Mijn tonijnsteak met zoete aardappel puree was perfect, de Cordon bleu van Niels, met een wat pittiger kaas dan wij gewend zijn, was prima. Na het eten maken we eerst nog een strandwandeling voor we weer terugrijden naar het huisje. Het is weer een lange rit met vele rotondes, nu in het donker een iets minder relaxed ritje. We remmen op tijd voor een kat, zien een vos langs de kant van de weg twijfelen om over te steken (hij gaat toch maar terug het veld in) en vermoorden vele muggen en vliegjes.
Als we ons dorp binnen rijden zien we het al, nog steeds geen internet. De draden van de bovengrondse palen hangen naar beneden en zijn afgeplakt ipv netjes met elkaar verbonden. Dat maakt de voorbereidingen voor morgen weer wat lastiger. Misschien toch maar eens ons internet abonnement wijzigen naar onbeperkt internet...

Ardillières,
Nouvelle-Aquitaine
€246,62 voor 3 nachten via Airbnb
28 kilometer gefietst
163 kilometer gereden

Het voordeel (of nadeel) van een slaapkamer zonder raam is dat je niet zo makkelijk uit jezelf wakker wordt als het buiten licht is geworden. Om 10.00 uur worden we pas wakker. Aan de deur hangt een broodtas met stokbrood. Toch leuk zo'n overnachting met surprise ontbijt.

We worden rustig wakker, geen plannen vandaag, behalve een overnachting boeken voor morgen. Dat is zonder werkend internet, met beperkte mobiele data, best nog een uitdaging, dus we pakken de auto (met de fietsen achterop) naar het volgende dorp om daar te kijken of we ergens internet kunnen scoren. Het wordt een groot winkelcentrum met gratis WiFi. Hier zitten we een uurtje als een stel zwervers op een bankje om de overnachting te regelen en te kijken wat we vandaag verder kunnen doen.

Nadat alles is geregeld rijden we nog een klein stukje door naar een parkeerplaats gelegen aan het fietspad langs een kanaal dat rechtstreeks La Rochelle in lijkt te gaat. We laden de fietsen af en gaan op pad. Langs het fietspad liggen een aantal geocaches. De eerste 2 worden gevonden, maar daarna worden ze erg lastig met een hoge terrein rating. Daar zijn we nu niet voor uitgerust, dus slaan we ze over en fietsen de oude havenstad in. Het eerste wat we zien is een prachtig station ala Gare de Lion. Een stukje verder zien we de oude verdedigenstorens die over de zee uitkijken. Het is een mooi stadje met veel toeristen. De over het algemeen vrije fietspaden maken het goed begaanbaar op de fiets, de hele drukke binnenstad straatjes en steegjes daargelaten. We spelen toeristje, bekijken de mooie oude gebouwen, torens en gevels, zoeken een paar geocaches en fietsen een labcache af.
De fiets van Niels vertoont steeds meer kuren bij het schakelen. Dus moeten we ook nog even naar de fietsenmaker die gelukkig nog open is. Er zitten wat palletjes verkeerd bij de kettingkast en er wordt wat gerommeld bij de schakeling aan het stuur en binnen een minuut staat de fiets klaar, weer helemaal in prima conditie en gerepareerd. Kosten? Service van de zaak. Wij zijn er bij mee.

Voor het diner komen we terecht bij een Frans / Japans restaurant aan de havenkom. We worden supervriendelijk bediend. Het eten is goed, al worden de restjes van de schaaltjes Japanse nootjes bij elkaar gegooid en zo weer op een volgende tafel gezet. Na het eten fietsen we nog een stukje door de mooi verlichte oude stad. Het is in de (winkel) straten een stuk rustiger, wat toch wel wat prettiger fietsen is. De terugweg langs het kanaal wordt over het hoge, bredere fietspad gefietst in plaats van op het smalle paadje vlak langs het water. Daarna is het nog een klein half uurtje rijden naar het huisje. Daar aangekomen is het duidelijk dat het internet bedrijf vandaag niet zich niet bezig heeft gehouden met het repareren van de kabels, deze hangen nog steeds afgeplakt en kapot langs de palen. Inderdaad knippert het lichtje op de router tergend langzaam rood; geen internet.

Ardillières,
Nouvelle-Aquitaine
€246,62 voor 3 nachten via Airbnb
24 kilometer gefietst
61 kilometer gereden

Vlak voor het uitchecken wordt ons een extra gratis overnachting aangeboden ter compensatie van het niet werkende internet. Maar ja, hoe fijn het huisje ook is, we hebben al een reservering voor vanavond gemaakt.
We rijden van de D112 naar de D911, en dat is precies de staat van de wegen, nooddiensten zijn hier hard nodig. Na een uurtje worden de wegen wat beter en rijdt het prima door. Langzaam maken de polders en akkerbouw plaats voor iets meer glooiend landschap en komen de wijngaarden rondom Bordeaux tevoorschijn.

Als we iets over de helft zijn stoppen we bij een recreatiegebied waar een aantal geocaches liggen. We willen een mooi rondje maken en dat gaat het makkelijkst op de fiets. Inmiddels zijn we masters geworden in het op en aftuigen van de fietsen van de auto. Binnen no-time staan ze klaar om ermee weg te rijden. We starten langs een paar meertjes die redelijk druk bezocht worden en fietsen door het bos in. Voor de geocaches moeten we af en toe wat langer zoeken, maar alles wordt uiteindelijk gevonden. De omgeving is weer mooi en bij een bronnetje eten we onze druifjes op. Na ruim een uur zijn we weer terug bij de auto.

Er volgt een deel over de snelweg, wat in eerste instantie rond Bordeaux nog behoorlijk druk is, maar later rijden we op een bijna lege weg met wat vrachtwagens en elke 5de auto heeft een Nederlands kenteken. In de laatste stad voor onze bestemming stoppen we nog bij een bakker voor een ontbijtje voor morgen. Zo aan het eind van de dag gaat bij deze bakker alles voor weinig en naast een paar croissants scoren we ook een frambozentaart. We rijden nog een stukje binnendoor langs de boerderijen en wijngaarden. Er springt een hertje over de weg en verderop staat een hertje vanaf een akker naar ons te kijken. Ons huis voor de komende nachten ligt op een wijngaard. Bij binnenkomst staat er een fles wijn, gemaakt van onder andere druiven van deze wijngaard en een bakje blauwe druiven van de druivenranken van achter het huis. Dit zijn de eetbare druiven en die smaken uitstekend.
Nadat we de koffers binnen hebben gezet, maken we nu het nog wat licht is, eerst een wandeling tussen de wijnranken door. We koken wat rijst met groenten voor het diner en sluiten af met druiven en taart.

Maison Bidas
Pouillon
Aquitaine, Frankrijk
€133,63 voor 2 nachten via Airbnb
6,5 kilometer gefietst
348 kilometer gereden

We zitten helemaal in de vakantie modus en dit huis nodigt daartoe ook echt uit. Op de veranda ontbijten we in het zonnetje terwijl één van de boerderij katten ons gezelschap houdt. We hebben al een was gedraaid en deze hangt buiten op het rek te drogen. Het is hier zo ontspannen dat we graag nog een nachtje extra willen blijven, dus even een berichtje naar de eigenaresse.
In de omgeving liggen heel veel geocaches aan de landweggetjes. We zien wel dat de meeste nauwelijks gevonden worden. Soms nog in juni of maart 2022, maar de meeste nog helemaal niet dit jaar of zelfs 2018 als laatste keer gevonden. Dat geeft een extra moeilijkheid. Ook al liggen de geocaches volgens de omschrijving meestal bij verkeersborden, we moeten ons er wel van bewust zijn dat het vandaag om de omgeving gaat en niet om het vinden van de caches. Veel zullen verdwenen zijn.
En inderdaad, de eerste die we zoeken is niet te vinden, zoals nog zo'n 15 andere vandaag. Toch hebben we een heerlijke dag waarbij we bij 30 andere geocaches wel onze naam in het boekje kunnen bijschrijven. En er zaten toch nog een aantal bijzondere geocaches bij, op een bijzondere manier verstopt of super goed gecamoufleerd. Voor mijn favoriete geocache van vandaag mocht ik de boom in. Het is echt een prachtige klimboom. De geocache kunnen we vanaf de grond op zo'n 7 meter hoogte zien bungelen, een klein potje met een knalgele deksel. Niels geeft me het eerste zetje om op de onderste tak te komen. Vanaf daar is het vooral goed vasthouden, boom knuffelen en steeds een tak hoger klauteren totdat ik bij het potje kan. Dat ding zat nog behoorlijk stevig vastgedraaid ook en het duurde even voordat ik het logboekje te pakken had. Al boom knuffelend pak ik m'n pen uit m'n zak en schrijf ik onze naam in het logboekje voordat ik naar beneden ga.

We fietsen een mooie route. Halverwege de dag krijgen we bericht van onze host dat het huisje morgen en overmorgen helaas al geboekt is. We fietsen naar huis om daar op ons gemak een volgende overnachting te gaan boeken. Het wordt Lourdes. Misschien komt Niels er met "genezen" knieën van terug, je weet het nooit. Nadat alles voor de overnachting geregeld is en wij uit de luie stoelen overeind zijn gekomen, maken we ons op voor deel 2 van de fietstocht door het glooiend boerenland. De heuvels omhoog zijn best pittig, ook met de ondersteuning op turbo en de versnelling op een lage stand. De (asfalt wegen) vanaf de heuvels naar beneden daarintegen zijn leuk om snoeihard te gaan. De een na de andere snelheidsrecord wordt verbroken. Ik haal een maximum snelheid van 52,4 kilometer per uur terwijl Niels zelfs de 61,2 kilometer aantikt. En dat op een stuk weg waar de maximum snelheid 50 is. Gelukkig was er geen controle.
We gaan om 19.00 uur eten bij het enige restaurant wat dit dorpje rijk is. Een dubbeldekker bus waar ze pizza of hamburger verkopen. Buiten is een gezellig terras gemaakt en binnen is een op hout gestookte pizza oven. We kiezen allebei voor een hamburger, en dat blijkt een goede keuze. Na het eten is het nog anderhalve kilometer terug naar het huisje fietsen. Bergop. Dat dan nog wel.

Maison Bidas
Pouillon
Aquitaine, Frankrijk
€133,63 voor 2 nachten via Airbnb
34 kilometer gefietst

Op de fiets naar de bakker in het dorp merk ik dat het vandaag een stukje koeler is dan gisteren. Het is bewolkt en maar een graad of 18.
Na het uitchecken rijden we naar het dorp om daar een trailtje met 7 "hoog" favoriete geocaches te doen. We twijfelen of we het met de fiets gaan doen of wandelend. Omdat we ook tijd voor de Pyreneeën willen hebben en met de fiets het over het algemeen sneller gaat pakken we toch maar de fiets. Eerst maar naar de verst gelegen geocache, zo'n 1,5 kilometer verderop. Het pad wat we nemen staat niet op onze kaart, maar het lijkt het goede pad te zijn. Het begint breed, wordt na zo 300 meter eigenlijk al smal, een echt boswandelpad. Maar ach, dat kunnen wij gewoon met onze fietsen hebben. Wat brandnetels en bramenstruiken ontwijkend fietsen we door alsof we op mountainbikes zitten. Boomstammetjes over en door kuilen en gaten. Avontuurlijk fietsen noemen we dat. Tot het punt dat er een hoogteverschil in het pad zit dat voor ons onoverbrugbaar is. We parkeren de fietsen en gaan te voet verder. Nog zo'n 500 meter hemelsbreed. Er blijkt een maisveld in de weg te zitten maar met wat zoeken en omlopen vinden we het juiste pad om verder te kunnen gaan.
De eerste geocache wordt gevonden. Het is een grote ton met een buis erin waar het kokertje inzit. Deze kan alleen door op de juiste manier te schudden de ton uitvallen. Met een smiley op de ton en op ons gezicht lukt het heel snel om onze naam in het boekje te schrijven. Voor de tweede geocache lopen we weer verkeerd. Het juiste pad is lastig te vinden zo in het bos met allerlei paadjes en akker velden. Nog steeds te voet vinden we de tweede geocache aan een nieuw aangelegde dijk om een stuwmeertje te creëren. De werkzaamheden zijn in volle gang, maar nu hebben ze lunchpauze. Hierna kunnen we onze fiets weer pakken, die staat 40 meter van de 3de cache vandaan. De volgende ligt aan het fietsbare pad, midden in de bramenstruiken en andere prik en steekplanten.Je moet toch wat voor je hobby overhebben, gelukkig hebben we allebei een lange broek aan. Voor de 5de geocache moeten we de fietsen weer parkeren en een klein stukje naar een "lost place" lopen. Van het oude huis is weinig over. Overal liggen stukken balken en puin. Aan de hint "acces Interdit" maak ik uit dat je niet naar binnen hoeft. Niels maakt ervan dat de cache juist daar ligt waar "acces Interdit" is, dus binnen. Uiteindelijk wordt de stiekeme verstopplaats gevonden, achter de klep van de brievenbus, naast waar ooit een deur heeft gezeten.Voor nummer 6 en 7 kunnen we op de fiets verder. 6 zit als grote tor verstopt in een boom en 7, de bonus is een groot vogelhuis met daarin een oude telefoon ala ET phone home. De caches worden erg weinig gevonden, wat in de laatste cache heeft geresulteerd dat er in het vogelhuis een complete mieren kolonie woont. Het papier van het logboek is bijna volledig opgegeten door de miertjes. Dat wij het huis nu geopend hebben wordt ons niet in dank afgenomen. De boze mieren.....

Na dit fiets / wandelrondje gaan we weer verder, naar de Franse Pyreneeën. In een korte tijd verandert het platte, beetje heuvelachtige landschap in bergen, eerst nog in de verte, maar al snel rijden we er dwars doorheen. Het gaat snel van 400 hoogtemeters naar 1700 hoogtemeters. We kijken onze ogen uit en genieten van deze prachtige omgeving. Vanaf een uitzichtpunt zien we 2 hele grote vogels cirkelen. Er komen gieren voor in de Pyreneeën en deze twee grote roofvogels lijken daar verdacht veel op. Koeien met bellen om hun nek, schapen en paarden lopen vrij door het gebied van de pas die we overgaan.

Alles lijkt fantastisch tot we een luid gesis horen, redelijk kort, maar een angstaanjagend geluid vanuit onze auto. We zijn bijna bij het hoogste punt en hier wil je niet met een lekke band of wat dan ook staan. We kunnen bijna meteen in een inham parkeren en kijken wat er aan de hand kan zijn. Alle banden zijn nog hard, ook de fietsbanden. We staan voor een raadsel wat alleen maar groter wordt als we op de weg een spoor van vocht vinden. Het is een heel vers spoor, dus 99% zeker dat het bij ons vandaan komt. Dat verklaart wel het rare gesis, alsof een ketel overkookt, het ventiel openspat en overloopt. Het vocht is doorzichtig en geurloos, waarschijnlijk gewoon water. Er branden geen lampjes op het dashboard, dus op hoop van zegen rustig verder klimmen. Op het hoogste punt parkeren we even, maar helemaal gerust zijn we niet. Het zou het water van de airco kunnen zijn. Deze heeft aangestaan vandaag, maar niet op het moment van het gesis. We zetten de afdaling in en ook dat gaat goed. Na een uurtje zijn we zonder enig verdere problemen bij onze overnachting in Lourdes aangekomen. De plek waar alles op miraculeuze wijze geneest. Misschien ook de auto? We brengen de avond door bij een all you can eat wok en sushi buffet.

Lourdes
Occitanie, Frankrijk
€119,84 voor 2 nachten via Airbnb
12 kilometer gefietst / gewandeld
176 kilometer gereden

Een dagje Lourdes vandaag.
Omdat Lourdes op onze route terecht is gekomen zijn we toch wel nieuwsgierig geworden. Onder het mom van, we zijn er nu toch pakken we de fiets naar het kloppend hart van dit bedevaartsoort. Tot aan de hekken mogen we. Het terrein zelf is alleen lopend te doen. Dus te voet verder.
We controleren de geocache website en zien dat er op het terrein een aantal geocaches met vragen liggen. Dat is voor ons de perfecte manier om het gebied te verkennen. Stap 1 verbaasd ons meteen. We worden geleidt naar de zijkant van de lange laan. Niet naar de grote Basiliek die achteraan op de berg staat, maar naar een nieuwere ondergrondse Basiliek, gebouwd in 1958. Een enorme tunnelweg leidt ons naar de immense grote ruimte waar plaats is voor 25000 (!) gelovigen. Het is heel modern ingericht met mooie abstracte glas in lood schilderijen. Het is ook een plek die de meeste mensen overslaan. Onzichtbaar onder de grond en dus zo goed als leeg met maximaal 10 personen binnen.
Voor stap 2 komen we bij de Basiliek uit. Ook deze heeft niet de traditionele schildering en afbeeldingen, maar vrij artistieke moderne versie van het gebruikelijke, vooral aan de buitenkant. Van binnen klinkt er een preek en gezang in het Nederlands. Er zijn meerdere diensten per dag in diverse talen, blijkbaar ook in het Nederlands. We luisteren heel even voor we verder lopen.
Via de zijkant kunnen we bovenop het gebouw komen waar net de dienst was. Hier heb je een prachtig uitzicht en kan je nog een gebedsruimte in. Deze vinden we beide wat minder mooi dan de eerste.
We gaan weer naar beneden, lopen nu langs de Basiliek en komen bij de grot uit. Mensen staan hier in de rij om door de grot te lopen en hierbij de muur aan te raken. De grot die duidelijk verstevigd is met beton, want anders zou het instorten met die Basiliek erboven op, heeft een hele veeg donker van het aanraken met de handen. Ik moet gelijk aan Corona denken.

Ook hier is een mis aan de gang. Na de nodige foto's lopen we door naar de wand met geneeskrachtig water. Natuurlijk even proeven, dit is heerlijk water wat je normaal in Frankrijk niet uit de kraan krijgt. Dus flesje vullen, want je weet maar nooit.

Via de overkant van het water lopen we terug, langs de hutten waar je een kaars kunt branden. En wat geven de mensen hier een geld aan uit. De grootste kaarsen van €500 staan er in grote getale, maar er zijn ook genoeg kaarsen van €10 die (wel of niet meer) branden. Ook hier moeten we voor het geocachen een vraag beantwoorden. Helaas lukt dat niet, want er is een stukje afgezet nadat een aantal kaarsenhutten in vlammen op is gegaan. Terug bij de fietsen blijkt dat we toch zo'n 7,5 kilometer gewandeld hebben.

Inmiddels is het gaan regenen en fietsen we terug naar ons huisje. De rest van de middag doen we rustig aan. De restaurants gaan pas om 19.00 uur open, en het regent, dus genoeg tijd om aan het verslag en de foto's te werken.
's Avonds nemen we de auto naar het centrum en eten we bij de Vietnamees. Daarna toch maar weer naar de grot lopen, want er is een lichtjes parade. Geen idee wat we hiervan moeten verwachten, het klinkt als een Disney-achtig spektakel.

            

Al snel blijkt dat we zonder kaarsje wel heel erg buiten de toon vallen, dus voor een paar centen halen we ook een kaarsje met een lampionnenkapje. We besluiten het geheel eerst van boven te bekijken (haha) en beklimmen het bordes van de Basiliek. Zeer indrukwekkend uitzicht. De lichtjes gaan "van links, naar rechts, naar links, "... O nee, dat was een ander feestje.
Ze gaan wel op een gegeven moment in optocht achter "Maria" aan het hele terrein over terwijl de "Wees Gegroetjes" blijven klinken in alle talen. Wij gaan nog even bij de grot zelf kijken en na een uur hebben we er echt voldoende van meegemaakt. Want ondanks dat het indrukwekkend is, is het ook erg saai, langdurig en eentonig.

Lourdes
Occitanie, Frankrijk
€119,84 voor 2 nachten via Airbnb
12 kilometer gewandeld
5 kilometer gefietst
4 kilometer gereden

Vandaag trekken we verder door de Pyreneeën. Het wordt een gezellig en rustig dagje met de auto. We gaan maken flink wat hoogte meters, want in totaal rijden we maar liefst over 4 bergpassen, variërend van 1400 tot ruim 2000 meter hoog. Onderweg stoppen we een paar keer voor een geocache, een mooi uitzicht of beide.

We lunchen in een parkje in Arreau, een erg mooi dorpje.




We gaan de grens met Spanje bijna ongemerkt over en zijn al vroeg bij ons appartement. Hier mogen we de fietsen in de garage achter slot en grendel plaatsen. Er wordt een was gedraaid en rond 19.00 uur lopen we naar het centrum voor een hapje te eten. Dat viel nog even tegen, want de restaurants gaan pas tussen 19.30 uur en 20.30 uur open. We maken dus maar een rondje door het stadje en natuurlijk zoeken we meteen maar naar een geocache. We eten bij de pizzeria, die is als eerste open.

Esterri d'Àneu
Cataluña, Lleida Spanje
€150 voor 2 nachten via Airbnb
172 kilometer gereden

Ik start de ochtend met een hardlooprondje. Heen en weer langs de rivier tot aan een oude kerk die goed wordt bewaakt door een tweetal honden. Ze komen luid blaffend op me af, waarop ik me snel omdraai en maak dat ik wegkom. Daarna nog even langs de bakker voor een vers ontbijtje.

Gewoon omdat het kan, maken we een heen en weertje naar Andorra. We kunnen een nieuw land op de kaart afstrepen. Hemelsbreed is het maar 35 kilometer, over de weg komen we uit op zo'n 100 kilometer. We zitten in de Pyreneeën, dus een bergpas kan niet ontbreken. Deze ligt op ruim 1700 meter. De route is mooi en we genieten er vol van. Af en toe stoppen voor het uitzicht of een geocache is de gewoonte. In La Seu, een Spaans stadje voor de grens maken we een stadswandeling door het oude centrum met smalle straatjes en mooie gebouwen. Op een leeg plein is het lege terrasje van plastic stoeltjes ineens erg aantrekkelijk. We rusten even uit met een espresso, thee en (chocolade) croissant voor we de wandeling afsluiten en doorgaan richting de grens.

En dat blijkt een heuse, echte, bijna ouderwetse grens te zijn, eentje met een rij auto's en inclusief paspoortcontrole. We rijden de EU uit, een klein bergstaatje in dat wel de euro heeft, waar het Franse staatshoofd regeert samen met een Spaanse bisschop en waar mijn internetbundel niet geldig blijkt te zijn. De ruige lege bergen van de Pyreneeën zijn ineens helemaal volgebouwd, overal huizen, gebouwen, bedrijven en drukte. We zoeken onze eerste geocache bij een riviertje. Aan de ene kant bebouwing, aan de andere kant een berg. De tweede ligt 250 meter verderop. Te bereiken via een bospaadje, dat smal en glibberig is, of via de saaie weg. Wij kiezen voor de avontuurlijke manier en klimmen, klauteren en glibberen naar de tweede cache. Het pad bleek een iets grotere uitdaging te zijn dan van tevoren bedacht, maar wel heel erg leuk; zo leuk dat we de terugweg toch maar via de asfaltweg doen.
We rijden verder en komen uit bij een geocache bij een oud brandweerbusje en een kazerne met wel het mooiste uitzicht. Daarna nog even naar de hoofdstad. Er zijn verschillende steden, maar ze lopen volledig in elkaar over. De drukte op de weg wordt steeds groter en als er dan een weg is afgezet zitten we muurvast. Er zijn ook geen andere wegen om om te rijden. Alles komt op die ene doorgaande weg uit waarop door werkzaamheden 1 rijstrook deels is afgezet.
Echt tijd en zin om door het centrum te lopen hebben we niet meer. We zoeken nog naar een geocache bovenop de berg, met zicht op de stad en gaan daarna nog een dutyfree shoppingmall in om wat te shoppen. We eten rare burgers bij de Macdonalds, zoals een broodje hamburger met mozzarella stick en aardappelwedges met gesmolten kaas en bacon. En dan kan de terugweg beginnen, 100 kilometer in het donker door de Pyreneeën over een bergpas. Het blijkt een minder grote uitdaging dan gedacht. Zodra we Andorra verlaten is het leeg op de weg. In de bijna 2 uur reistijd komen we 2 tegenliggers en 2 overstekende vosjes tegen. Voor de rest is het volledig uitgestorven. Veilig komen we om half 12 aan in ons appartement.

Esterri d'Àneu
Cataluña, Lleida Spanje
€150 voor 2 nachten via Airbnb
229 kilometer gereden
5 kilometer hardgelopen
5 kilometer gewandeld

Nadat we alles ingepakt hebben gaan we ontbijten bij een gezellig Spaans tentje voor we de Pyreneeën verlaten. Op het menu staat een Americano koffie die hier toch echt iets anders is dan elders. Het blijkt een kwart liter espresso koffie in een beker te zijn. De Spaanse worst smaakt beter dan in Nederland en uiteindelijk stappen we na een uurtje de deur voldaan weer uit.

We rijden de hoge bergpas van 2072 meter over midden in de wolken. Wat een verschil met een paar dagen geleden toen er een strakblauwe heldere hemel was. Dit maakt de route wat mysterieuzer. Af en toe zien we een grote roofvogel cirkelen. Het groen van de bomen wordt langzaam verdreven door de gele en bruine herfstkleuren.
Het begint te regenen, dus we rijden verder zonder veel te stoppen. De bergen worden lager en langzaam rijden we de Pyreneeën uit, tot het als bij donderslag bij heldere hemel, ineens weer vlakland is.

Om niet te vroeg bij ons volgende appartement aan te komen stoppen we bij een winkelcentrum. De bovenste etage staat leeg, maar er is voldoende te doen om een uurtje rond te lopen. Rond half 6 zijn we bij het appartement waar de eigenaresse op ons wacht. Het in op de begane grond met een klein omheind tuintje voor de fietsen. De WiFi werkt niet, maar wie heeft WiFi nodig als er een hottub is? Er is 1 kamer ingericht als spa met een heerlijk warm bubbelbad. Voor het eten gaan we dus eerst uurtje weken in de hottub.

Als we net aan een beetje beginnen te rimpelen van het warme water, stappen we op en gaan sushi eten. Er word een enorme boot met allerlei soorten sushi voor ons neergezet. En: we hebben weer de keuze uit zoute soja- en zoete sojasaus. Zoete soja is vooral erg lekker bij de sashimi: de sushi zonder rijst.

Buikje vol is terug naar huis. En hop: de jacuzi weer in tot we bijna niet meer kunnen lopen van de rimpels.



Castelsarrasin
Occitanie, Frankrijk
€87,49 voor 1 nacht via Airbnb
292 kilometer gereden

Voordat we uitchecken gaan we nog even in de hottub. Er wordt voor vandaag veel regen voorspeld, dus hier blijven voor de fietsroute heeft niet zo heel veel zin. We rijden met de auto wat verder door richting het noorden. Onderweg hebben we regen en zon, donkere wolken, witte wolken en toch ook nog af en toe een blauwe lucht.

In Montcuq pakken we de fiets voor een stukje benen strekken en wat geocaches. Het slaperige dorpje is oud, met smalle straatjes. De adventure cache loopt bij het eerste punt al dood; het bord waar we het antwoord vanaf moeten halen is verdwenen. Verder wil het geocachen niet echt lukken (allebei de caches blijven ongevonden) en als het dan ook nog begint te regenen houden we het voor gezien.

We rijden verder over de binnendoor weggetjes en genieten van de omgeving. Verder is het een redelijke luie dag. Aan het begin van de avond komen we aan in Treignac waar we de komende 2 nachten verblijven op de eerste etage van een groot vrijstaande woning van gezellige Engelse eigenaren die beneden wonen. We eten bij "la Brasserie" een modern Frans restaurant een heerlijk 3 gangen diner.

Treignac
Nouvelle-Aquitaine, Frankrijk
€132,09 voor 2 nachten via Airbnb
240 kilometer gereden
5 kilometer gefietst

Er is een vandaag een wisselvallige en regenachtige dag voorspeld, dus we doen het rustig aan, slapen wat uit en ontbijten op ons gemak. Als blijkt dat het tot in ieder geval 15.00 uur redelijk droog zou moeten blijven, pakken we de fiets en gaan op pad. Doel, alle geocaches in een straal van 10km zoeken.
We starten in Treignac zelf waar 3 geocaches liggen. Op zoek bij "helder water", een oude nog werkende waterpomp, worden we aangesproken door een Britse bewoner die ons nog wat leuke tips geeft om langs te fietsen in de buurt. De oude brug en het oude deel van het dorp staan al op ons geocache lijstje, dus dat komt goed. Daarna fietsen we door naar Afieux, een heel leuk oud dorpje waar we 2 geocaches vinden.
Het voormalige station is inmiddels een woonhuis met een oude wagon in de tuin geworden, prachtig uitkijkend over de vallei. Ook het oude kasteel blijkt nu een "gewoon" woonhuis. Het hele dorp is best wel bezienswaardig met veel oude gebouwen en borden.
We fietsen door de naar de laatste nog op de fiets bereikbare geocaches waar we op een muurtje aan een bijna droog staand meer een boterhammetje eten. Als we doorfietsen naar de volgende geocache vanaf hier, komt er zo'n 30 kilometer bij de route en dat is iets teveel van het goede. Er hangen nog steeds regenwolken in de lucht, maar voor alsnog lijken ze niet te willen lozen. We pakken nog wat bergwegen waarbij we zelfs in de turbo met de fietsen nauwelijks omhoog komen, maar naar beneden snelheden van boven de 50 km/u halen. Omdat we erg vroeg terug zijn en het blijkbaar toch droog blijft pakken we de auto voor een geocache wandelrondje dat op een kwartiertje rijden ligt.
Het is een rondje van 6 geocaches om Chaumeil, weer zo'n oud slaperig dorpje. Het is een leuke route, niet te moeilijk en ongeveer 5 kilometer. De laatste geocache in het dorp blijkt toch moeilijker dan verwacht. Onder een steen moet in deze omgeving niet heel lastig zijn, maar we kunnen het niet vinden. In de tuin van het hoekhuis gaan twee hondjes flink te keer tegen ons waardoor we ook niet echt rustig kunnen zoeken. De eigenaresse roept nog wat tegen de hondjes, er komt een derde hondje bij en op het moment dat we willen opgeven blijkt dat ze weet wat we zoeken. We krijgen een hint en ja hoor, de cache wordt uit een steen gepeuterd. Erg sneaky verstopt. En dan blijkt dat de dame de cachelegger is van het rondje. We maken een praatje voor we de laatste geocache gaan zoeken.

We eten weer bij "de Brasserie", want het restaurant was ons prima bevallen gisteren. De overnachting voor morgen wordt geregeld als we weer terug zijn in ons gezellige huisje.

Treignac
Nouvelle-Aquitaine, Frankrijk
€132,09 voor 2 nachten via Airbnb
35 kilometer gereden
19 kilometer gefietst
6 kilometer gewandeld

Het is weer tijd om verder te gaan. Vandaag rijden we een flink eind. De route gaat voor het grootste gedeelte over de tolweg, dus de oudste truuk van Frankrijk komt weer uit de kast: we gaan afritten hoppen. Via één of andere vage website heeft Niels uitgevogeld dat we geen EUR13.90 hoeven te betalen. Het kan ook voor EUR10.30 door af en toe de tolweg te verlaten, een U-bocht te maklen, en een nieuw kaartje te trekken... Het is een prachtige dag, dus het wordt heerlijk cruisen. Helaas blijkt onderweg wel dat een groot deel van de snelweg is afgesloten en we alsnog redelijk binnendoor moeten rijden..
Na een paar uurtjes wordt het land wat glooiender en vlakker. Dat is fijn, want we hebben niet zoveel zin meer om, morgen, weer in de bergen te fietsen. De bergen zijn prachtig, maar met deze lage auto, de fietsen die achterop alle kanten uit wiebelen is het rijden best vervelend. Ook het fietsen kost veel kracht en we hebben tenslotte vakantie. Dus bij het zien van een kanaal met een prachtig nagenoeg plat fietspad en een stuk of 20 sluizen gaat ons hartje sneller kloppen.

Een klein half uurtje voor we onze bestemming bereiken, verlaten we het kanaal. De wegen worden nog slechter en we gaan ineens omhoog, weer de bergen in. Waar komen die nou weer vandaan? Dit hadden we eigenlijk niet helemaal in de planning, maar ach, een knusse bergboerderij kan ook leuk zijn. Na wat onmogelijke weggetjes, bochten en hellingen komen we aan bij de rode deur die voor ons openstaat. Voorzichtig lopen we naar binnen en verkennen we het huis. Bij het eerste aanzicht hebben we allebei zoiets van "mwah ziet er niet heel netjes uit". Het bed heeft een dun matrasje, is niet opgemaakt, er staan oude stoelen en er is geen WiFi. Het valt gewoon tegen en na een lange dag in de auto doet dit ons humeur niet echt goed. De eigenaresse komt eraan gelopen en verzacht de pijn door een vriendelijk praatje in het Engels en meteen een WiFi hotspot in het huis te plaatsen. Na een kopje thee gaan we rustig op pad en komen we uit bij een lokaal hotel restaurant voor een Frans 4 gangen diner.

Evelle, Baubigny,
Bourgogne-Franche-Comté, Frankrijk
€156,90 voor 2 nachten via Airbnb
388 kilometer gereden

We worden wat brak wakker na een haast onmogelijke nacht op het niet al te beste bed. Buiten regent het dat het giet. Één blik op het weerbericht en we weten het nu zeker, dat wordt niet fietsen vandaag. Rustig ontbijten en dan kijken wat we kunnen doen.

Op een half uurtje rijden ligt het dorpje Rully waar we een geocache rondje lopend of met de auto kunnen doen. Als extraatje liggen er 3 nieuwe geocaches die gisteren online zijn gekomen en nog niet door iemand anders zijn gevonden. Dus we gaan op pad, hopend op wat droger weer. We gaan eerst de 3 nieuwe geocaches zoeken en we hebben geluk, we vinden ze alle drie als eerste.
We nemen de gok en gaan wandelen voor de overige 13 geocaches in het dorp. Het miezert een heel klein beetje en we hopen dat het alleen maar beter wordt. Rully is een oud Bourgondisch wijndorp met kastelen, wijnhuizen en wijngaarden. We vinden een geocache in een oude wijnpers, bij het kasteel, in een oud washuis en midden tussen de wijngaarden van Domain Ninot. Af en toe stopt het met miezeren, dan is het soms droog, maar vaker stort het van de regen. We schuilen een paar keer tot het eruitziet alsof het echt niet meer rustig gaat miezeren. We hebben al wat kilometers in de benen en hoeven eigenlijk nog maar twee caches die net even wat verder liggen. Dus op naar de auto waar we drijfnat aankomen. Die laatste 2 geocaches worden dan toch nog gevonden met de auto.

De auto wordt warm gestookt zodat we kunnen opdrogen en we rijden een ritje door het mooie landschap naar een wat grotere stad waar we wat kunnen eten. De restaurants zijn net open als we in Beaune aankomen. Het is zaterdagavond en gezellig druk op straat en in de restaurants. Zo druk dat alles zo goed als vol zit. Er is nog wel plek buiten, op het onverwarmde, natte terras. Dus, nee, dank je.
Na een half uurtje rondlopen zijn we zonder eten weer terug bij de auto. Een beetje teleurgesteld rijden we het stadje uit tot we aan de ene kant van de straat een Japans restaurant en aan de andere kant een Indiaas restaurant zien. We stoppen en hebben geluk, het laatste tafeltje bij de Indiër is voor ons. En zo wordt het toch nog een heerlijk diner.

Evelle, Baubigny,
Bourgogne-Franche-Comté, Frankrijk
€156,90 voor 2 nachten via Airbnb
87 kilometer gereden
7 kilometer gewandeld

We hebben de nacht overleefd, zijn niet opgegeten door de enorme duizendpoten die we gisteravond voor het slapen in het huis ontdekte en pakken onze spulletjes weer in voor de volgende plek, weer een stukje dichter bij Nederland.
We rijden over een rustige tolweg naar het noorden. Op zondag staan de vrachtwagens op de parkeerplaatsen ipv op de weg. Het is zo'n 4,5 uur rijden en eigenlijk alleen maar snelweg. Het schiet wel lekker op zo.
We zijn iets te vroeg bij onze bestemming, dus gaan we nog een geocache zoeken in het stadje. Helaas na een zoektocht van 20 minuten geven we het op.
Om 16.30 uur checken we in. Dit keer zitten we op de begane grond bij mensen in huis. We hebben een woonruimte, slaapkamer, douche, toilet en uitzicht op het zwembad en de bergen. Want we hebben de bergen nog niet helemaal achter ons gelaten. 's Avonds nemen we het ervan bij een "all you can eat" sushi, wok en buffet restaurant.

Bergbieten
Grand Est, Elzas, Frankrijk
€195,58 voor 3 nachten via Airbnb
392 kilometer gereden

De dag start mistig. De weersverwachting is positief, droog en af en toe wat zon. Dus we maken ons op voor een dagje fietsen. Na het ontbijt worden de fietsen uit de schuur gehaald en de tassen gepakt. Niels heeft een route uitgestippeld wat vanuit het huis waar we zitten begint.

De eerste caches zijn in het dorp zelf, wat er prettig is, want zo kunnen we nog even terug voor wat vergeten spulletjes zoals een extra truitje. Het is best fris op de fiets vandaag.


Na het dorp gaat de route over een mooi fietspad naar de collectieve wijngaarden. Hier ligt een door de regio aangelegde toeristische route. Langs die route zijn ook een aantal geocaches geplaatst. De eerste kunnen we goed vinden, de tweede kunnen we niet vinden en bij de derde staat ineens een slagboom over de weg met een duidelijk verbodsbord voor voetgangers. Maar ja, we zijn op de fiets... Toch is het erg raar, want meteen achter de slagboom staat dan weer wel een informatie paneel voor de wandelroute. Een ouder Frans echtpaar meldt ons dat er niets aan de hand is en dat we gewoon de route kunnen vervolgen. Waarop wij ons afvragen waarom die slagboom er dan is geplaatst. Het is allemaal erg onduidelijk waarop een wijnboer die op dat stukje land aan het werk is zich ermee komt bemoeien. Er volgt een hele discussie tussen het Franse echtpaar en de Elzasser wijnboer, (hij noemt zichzelf geen Fransman). Het komt erop neer dat vorig jaar een aardbeving in dit gebied is geweest en de rots waar de weg over loopt is nu een vrij hoge en behoorlijk onstabiele klif. Je kunt erover lopen, maar het zou ook zomaar elk moment in elkaar kunnen storten. Daarom is de weg afgesloten. De wandelroute is door regio nog niet aangepast, laksheid van de Fransen. Terwijl het Franse echtpaar demonstratief om de slagboom heen loopt, besluiten wij om de route te laten voor wat het is en via een veiligere weg door de wijngaarden heen te fietsen om de resterende geocaches te vinden.
Na de wijngaarden dalen we af naar de vallei waar we de rest van de dag zo'n beetje in blijven fietsen. We komen uit bij een wirwar van water. Meerdere riviertjes en een kanaal zorgen ervoor dat er eilandjes ontstaan die dan weer met bruggetjes met elkaar verbonden zijn. Wij vinden er een heerlijk lunchplekje in de zon. En als je dan een tijdje rustig zit, valt de natuur steeds meer op. Voor ons in het gras is een hagedis in de weer. Hij lijkt te reageren op stukjes brood, maar het blijkt een andere hagedis te zijn dat hem alarmeert. Een blauwe schicht trekt onze aandacht. En dan vliegt er een ijsvogeltje over het water, zit even op een tak en vliegt weer door.
We fietsen verder en vinden in Molsheim zo'n beetje alle geocaches die daar gelegd zijn. We loggen op een poster van een reclame zuil, zoeken bovenop het parkeerdek van de garage bij het station en vinden de zoveelste petling achter een boom. Op het centrale plein smullen we van een overheerlijke eclaire.

Dan komen we erachter dat dit de stad van Bugatti is. Er ligt zelfs een Bugatti labcache route door de stad waarbij we in de voetsporen van Bugatti treden. Die moeten we natuurlijk ook nog even fietsen voor we weer richting huis gaan.
We zijn voor het donker weer terug en halen een pizza af. Lekker en makkelijk.

Bergbieten
Grand Est, Elzas, Frankrijk
€195,58 voor 3 nachten via Airbnb
12 kilometer gereden
39 kilometer gefietst

Het is wederom mistig bij het opstaan, maar ook vandaag is de weersvoorspelling goed met zelfs 0 procent regen. Het ziet er nog niet zo uit, maar we blijven erin geloven.

Tegen half twaalf vertrekken we uit ons huisje. Ook vandaag blijft het mooie zwembad onaangetast, het is echt te koud. We fietsen rechtstreeks over het mooie fietspad naar het treinstation van Molsheim. Natuurlijk krijgen we vlak voor we er zijn een melding dat onze trein vertraging heeft. Omdat we een half uur te vroeg zijn, fietsen wd door naar een bakkertje om wat brood voor de lunch te halen. Terug op het station gaan de fietsen de lift in naar perron C waar onze trein moet aankomen.
Onze trein heeft nog steeds vertraging. Er wordt omgeroepen dat vanaf spoor B de trein naar Straatsburg binnen zal komen. De eerstvolgende trein die binnenkomt, is de trein op spoor C. De onze dus lijkt het. Maar net als we ingestapt zijn, zegt Niels dat we in de verkeerde trein zitten. Hoe hij dat weet, geen idee. Het tijdstip en het spoor kloppen, dus waarom zouden we in de verkeerde trein zitten. Er ontstaat nogal wat verwarring en we vragen het aan een passagier. Die zegt ook dat we verkeerd zitten. De conducteur komt eraan, want ook hij heeft door dat zijn trein niet het juiste spoor is binnen gereden. We kunnen gelukkig nog net op tijd uitstappen en meteen komt er een volgende trein het station binnen rijden, op spoor B. Dit blijkt wel onze trein te zijn. Frankwijk. Het blijft een bijzonder land.
Na een minuut of 20 stappen we uit bij het station van Mullerhof, een klein gehucht in het berg en bosgebied Vosges. Inmiddels is de mist weggetrokken en is het zonnetje gaan schijnen. We fietsen eerst een stukje omhoog om 3 geocaches in de bossen te zoeken. Wat is het hier heerlijk, echt prachtig herfstweer. Het enig wat we horen zijn de takjes, dennenappels en eikeltjes die naar beneden vallen en de vogels die fluiten. Overal waar we kijken schieten er paddestoelen uit de grond. Alle vormen en maten zijn hier vertegenwoordigd.

We eten een broodje op een stel boomstammen en beginnen aan onze route terug naar huis. Natuurlijk niet de snelste route en al helemaal niet rechtstreeks. We laten ons weer leiden door de geocaches die hier liggen. Na Mullerhof volgt het vergeten dorpje Urmatt met daarna een fietspad door de vallei waar de geocache trail "GeoTour Vert", de groene geocache route, aan geplaatst is.De meeste geocaches van deze route zijn heel simpel, elke 170 meter ligt een makkelijk te vinden kokertje. Wandelend is die afstand prima te doen, op de fiets is dat echt te dicht bij elkaar. We gaan voor alle geocaches met even nummers.

En dan kunnen we er eentje niet vinden. Hint is in de boom, maar we zoeken en zoeken en snappen er niets van. Als we zien dat het gaat om terrein 4 (dus heel erg moeilijk) gaan er alarmbellen af. Hij ligt hoog in een boom, er mag geklommen worden. Kort daarna is de geocache in beeld. Ik klim en klauter de boom in en kan er na wat rare stappen bij. Ook hier staat uiteindelijk onze naam in het logboekje.
We proberen nog wat alternatieve routes, maar de meeste blijken toch iets te ver door de bergen om te gaan. Toch is het niet alleen maar rustig fietspad vandaag. We krijgen zeker een leuk portie avontuurlijk fietsen met af en toe een afgrond voor onze kiezen voor we aankomen in Mutzig. In dit plaatsje zoeken we ook weer geocaches buiten de serie om en kunnen we via een adventure cache het dorp verkennen. Het is inmiddels tijd om een hapje te eten en aan de terugweg naar het huis te beginnen. Er gaat een extra truitje en een geel hesje aan, want vanaf hier is een groot deel van de route over een boerenweg in het schermer. We kunnen wel over de fietspaden, maar die route is ruim een uur fietsen, terwijl rechtstreeks net 30 minuten is. In het donker worden de fietsen opgeborgen.
We hebben de hele avond nodig om het verslag en de foto's van de afgelopen dagen bij te werken. Bergbieten
Grand Est, Elzas, Frankrijk
€195,58 voor 3 nachten via Airbnb
44 kilometer gefietst

De zon schijnt prachtig over de bergen, het zwembad ligt er aantrekkelijk bij, maar ja het is weer tijd om te verkassen. Dus ontbijten en inpakken in plaats van een plons in het steenkoude water.

Terwijl we op zoek zijn naar een bakkertje op het industriegebied, zien we in plaats daarvan een Action. Ach, altijd leuk een Action en wie weet hebben ze nog iets wat we in Nederland niet (meer) hebben. En dat hebben ze, de tuinlampen waar we er al 2 van hebben en we nog 2 bij willen, maar niet meer te verkrijgen zijn in Nederland.
Daarna lopen we tegen een grote fietswinkel aan waarbij het hele assortiment tussen de 30 en 70% korting heeft. En laat daar nou net het stuurtasje waar ik naar op zoek ben tussen zitten. Inclusief de stuurhouder en instalatie. Ook mooie Vaude waterdichte fietsen, een shirt en jas worden gescoord. Het is echt jammer dat ze dicht gingen voor de lunchpauze, anders zouden we waarschijnlijk ook nog met schoenen en andere meuk weg zijn gegaan.
Dus 2 uur nadat we het huis hebben verlaten zijn we nog geen 10 kilometer opgeschoten. Dat wordt een moeizame rit. Voordeel is wel dat we voornamelijk over de snelweg gaan vandaag. Onze volgende stop is ergens na een uur bij een grote Tardis geocache. Ook een TB hotel en een hondenpoep paaltje met veel favoriete punten slaan we niet over. Het is steeds maar een klein stukje omrijden. Tegen 19.00 uur komen we aan in Rhens waar we de komende 3 nachten verblijven.

We genieten nog heel even van het uitzicht over de Rijn voordat het donker wordt. Het diner, schnitzel, wordt genuttigd in een echt Duits restaurant - bierlokaal.

Rhens
Rijnland - Palts, Duitsland
€263,43 voor 3 nachten via Airbnb inclusief openbaar vervoer tickets
327 kilometer gereden

Na een ontbijtje op het terras met uitzicht over de spoorlijn en de Rijn pakken we onze nieuwe fietstassen in voor een fiets en trein dagje. Bij onze overnachting hebben we openbaar vervoer kaartjes gekregen voor de hele regio en hiermee mogen we ook de fietsen in de trein, en zelfs in sommige speciale bussen meenemen. We maken ons op voor een reisje langs de Rijn op deze zeer zonnige en warme dag.

Startpunt is de trein van Rhens naar Sinzig. Opstakel 1, de fiets op het juiste perron krijgen. Het ene perron is gelijkvloers en fiets je zo op. Maar ja, dat is de verkeerde kant op. Wij gaan via een tunnel onder het spoor door om vervolgens via een oude stenen trap zonder fietsgeul, maar wel met hoeken. Laat ik het zo zeggen, we hebben ons portie krachttraining voor vandaag weer gehad.

De mondmaskers gaan op voordat we de trein instappen. In Duitsland zijn de Corona regels nog op bepaalde plaatsen van toepassing. We zijn zo'n 40 minuten onderweg voor we op de plaats van bestemming zijn en kunnen gaan geocachen. We fietsen een klein stukje naar het fietspad langs de Rijn. Wij komen bij 627 kilometer het pad op. Vanaf hier hangen er eerst 8 hengelcaches, die gelukkig redelijk makkelijk bereikbaar zijn. Alleen de laatste kunnen we niet vinden, net zoals 2 zoekers voor ons. Het fietspad komt uit in Bad Breidzig waar we na nog een aantal stadsgeocaches weer de trein willen pakken. Precies op het moment dat we aan komen fietsen bij hetb station rijdt onze trein het station binnen en staan wij nog aan de verkeerde kant. Om op het perron te komen moeten we eerst weer een trap af, het station onderdoor en weer een trap op. Die trein gaan we dus nooit meer halen. Voor de mindervalide personen (of fietsers) is een trapvrije route gecreëerd. Daar gaat onze voorkeur nu toch naar uit. We mogen eerst zo'n 500 meter langs het station fietsen dan met een grote bocht naar beneden, het spoor onderdoor en weer helemaal terugfietsen. Een omweg van meer dan een kilometer. Op de fiets nog redelijk te doen, maar met een rolstoel echt heel vervelend. De volgende trein komt over 45 minuten en eigenlijk hebben we geen zin om daar op te wachten. Dus weer terug naar het fietspad en door naar het volgende station in het volgende dorpje Brohl. Daar hoeven we nog dan maar 10 minuten te wachten op dezelfde trein. Tijd nuttig besteed. Bij de conducteur vragen we na of we in Koblenz een fietsvriendelijke uitgang hebben en gelukkig is daar een lift die zowaar werkt.
Er volgt een tour door Koblenz op de fiets langs verschillende geocaches en mooie toeristische plaatsen. Bij een van de eerste geocache hoeven we niet te zoeken, een andere geocacher staat al met het doosje in z'n handen. Hij geeft ons nog wat tips en later komen we hem weer tegen bij een cache die wij met speciale tools naar boven hebben gehaald.
We blijven in Koblenz om te eten. Het worden een hele trits worsten, al dan niet met broodje of friet. Vervolgens fietsen we daarna in het donker een half uurtje langs de Rijn terug naar het huis.

Rhens
Rijnland - Palts, Duitsland
€263,43 voor 3 nachten via Airbnb inclusief openbaar vervoer tickets
37 kilometer gefietst

De voorspelling was goed, maar toch zien we de Rijn niet vanuit huis. Het is mistig, behoorlijk mistig als we opstaan. Ik loop naar de bakker voor verse broodjes voor het ontbijt. Helaas niet op te eten op het terras, maar genoeg ruimte in huis om lekker te ontbijten met uitzicht op de steeds iets beter zichtbare Rijn. Daarna worden de de fietsen gepakt voor de laatste fietsdag van de vakantie, maar wel de langste route van zo'n 48 kilometer gepland. Nu nog zien of we het gaan redden.

We fietsen langs de Rijn stroomopwaarts. Onderweg zijn niet heel veel geocaches, maar voldoende om regelmatig af te stappen, de benen te strekken of een dorpje te bezichtigen. Langzaam maar zeker komt de bocht van de Lorelei in zicht en nog steeds fietsen we verder door het Rijndal. Van beneden is de Lorelei minder indrukwekkend dan van boven.Het stikt van de kastelen, burchten, ruïnes en kloosters bovenop of in de bergen. We slaan de pont bij Sankt Goar over en fietsen nog een stukje verder naar de volgende pont. Onderweg volgt nog een korte klauterpartij naar een echt zandstrandje waar de Rijn rustig tegen over het zand klotst.
Bij Burg Pfalzgrafenstein, een klein kasteel wat als tolburcht diende tussen 1327 en 1866, steken we de Rijn over. Hier betalen we €5,80 tol aan de kapitein van de pont voor een rechtstreekse overtocht.



Aan de andere oever zoeken we het fietspad weer op en fietsen we terug naar de Lorelei. Dit is de kant waar de nimf bovenop de berg haar prachtige, betoverende liederen zong die de schippers in vervoering brachten waardoor ze tegen de klippen aan botsten en verdronken. We fietsen onder langs de rots zonder het gezang te horen en overleven de passage met alleen een beetje zadelpijn. Dat mag ook wel na de vele kilometers die we vandaag (en de afgelopen maand) hebben afgelegd. Maar we zijn nog niet uitgefietst voor vandaag.

Bij Sankt Goarhausen hebben we er zo'n 54 kilometer op de teller staan wat ons dag record is en vinden we het genoeg. We stappen op de trein naar Koblenz voor het avondeten. En aangezien het vrijdagavond is, er economische crisis is, raadt je het al, de eerste paar restaurants die we proberen zitten vol. We fietsen door naar een ander plein, iets verder van het station vandaan en we hebben geluk. Bij een Mexicaans restaurant kunnen we nog net het laatste tafeltje krijgen. Na een lekkere, maar zeer rumoerige maaltijd staan we voor de keuze, trein of fiets. Het is een half uur fietsen of 1,5 uur (inclusief wachttijd) met de trein. En ach, we hebben kunnen uitrusten en een motortje wat ons een beetje helpt, dus trui aan en fietsen maar.
Met 66 kilometer op de teller zijn we weer terug in Rhens en begint de laatste nacht in Duitsland. Morgen rijden we terug naar Nederland.

Rhens
Rijnland - Palts, Duitsland
€263,43 voor 3 nachten via Airbnb inclusief openbaar vervoer tickets
66 kilometer gefietst