Vakantie Verslag

CTRL f5 om de pagina nieuw te laden

"en natuurlijk geocachen"

- Niels en Inge

We staan vroeg op na een korte nacht en een paar drukke dagen. Mooi op tijd lopen we bepakt en bezakt naar het treinstation om 5 minuten later weer huiswaarts te gaan. Door een sein- en wisselstoring rijden er geen treinen tussen Almere en Weesp / Hilversum. Niels controleert bijna altijd vanuit huis of alles bij de treinen in orde is; vandaag dus duidelijk effe niet.

We lopen terug en springen in de auto naar station Weesp om erachter te komen dat deze inmiddels €7,50 per uur kost. Op naar Diemen Zuid. Parkeerplaats vol, blauwe zone verderop, dus geen mogelijkheid om hiervandaan te vertrekken. We racen door naar Holendrecht waar we wel een plekje vinden. Nu eerst de metro 2 haltes en dan de trein van Bijlmer naar Schiphol pakken. Een half uur later dan gepland komen we even voor acht uur aan. Pff, we hebben er zo al een goeie werkdag opzitten.

Het is rustig op Schiphol. We leveren de bagage in bij een bemensde balie, lopen door naar een lege security check (5-6 minuten wachten volgens het bord) en de paspoort controle, waar een oplettende douanier me alvast feliciteert en staan om 8.30 uur aan de goede kant van Schiphol.
We vertrekken precies iets te laat voor de ruim 11 uur durende vlucht waar we voornamelijk films kijken, eten en wat slapen. Om 23.00 uur lokale tijd landen we op het vliegveld van Kaapstad waar de douane een zeer on-Afrikaanse snelheid vertoont. Er worden 400 mensen het land ingelaten in dezelfde tijd dat de Nederlandse douane net koffie heeft gehaald. Het grote wachten op de koffers kan beginnen.
Een uurtje later zitten we met onze bagage in de taxi die ons naar de guesthouse brengt. Het is een rit van zo'n 3 kwartier, langs de Tafelberg naar de kust. Als we op de juiste plek zijn aangekomen, opent de chauffeur het hek met een code. Hij loopt voor ons uit naar onze kamer, de laatste kamer bij het zwembad. Het licht brandt er, hier met uitzicht op de zee mogen we 2 nachten verblijven. Buiten waait een verkoelend briesje, binnen is het best warm. De kamer is minuscuul klein, maar heeft alles wat je nodig hebt. We drinken nog een kopje thee, gaan op zoek naar de WiFi code die we nergens kunnen vinden en gaan dan maar slapen. Het wordt weer een korte nacht, ons nieuwe avontuur is gestart.

Hout & About Guesthouse

We zijn al vroeg op en ik hoor gestommel in de ruimte naast ons. Het ontbijt wordt opgedekt, maar hoe kom je daar. We lopen om het gebouw heen, we lopen wat wat heen en weer en ik zie op het balkon de ober. Hij geeft aan dat het ontbijt om 8.00 uur start, maar kan ons wel de WiFi code geven.
We hebben onze berichtjes gestuurd en starten rustig op. Het ontbijt is zeer uitgebreid, met yoghurt, fruit, toast, bacon, tomaat, champignons en eieren. Om 9.00 uur is de chauffeur die ons gisteren heeft gebracht weer terug bij het guesthouse om ons de gehuurde auto te overhandigen en nog wat laatste informatie over het land.

Na alle informatie en het heerlijke ontbijt pakken we de enorme auto, een Nissan Almera, naar het winkelcentrum voor internet, cash, water en cola. Als al het noodzakelijke is gedaan is het tijd om te ontspannen en te genieten. De zon schijnt fel aan een bijna wolkenloze lucht en de temperatuur loopt op tot in de 30 graden.

We rijden langs de kust naar het noorden richting Kaapstad. Wat een prachtige route is dit. Mooie vergezichten over de Atlantische oceaan met prachtige stranden aan de ene kant en ruige bergen aan de andere kant. Bij Seepunt wordt het drukker. We stoppen bij een park aan de kant van de kustlijn waar we een virtuele geocache van een kunstwerk doen. Verschillende losse metalen delen vormen een nijlpaard als je vanuit een bepaald punt ernaar kijkt.
Terwijl we een wandeling maken door het park en over het rots strand, landden op het gras paraglider na paraglider. Ze komen vanaf een berg die verdacht veel op de Tafelberg lijkt. Op de kaart staat het als Signal Hill gemarkeerd. Er liggen een aantal geocaches met favoriete punten boven, dus de keuze is snel gemaakt. Onze volgende stop wordt dus daar bovenop de berg.

Als we naar boven rijden komen we de bordjes Tafelberg National Park tegen. Hmm, dat is toevallig, dat staat ook op ons todo lijstje van vandaag. Wat nog veel toevalliger is, is dat daar waar we nu naartoe hebben gereden, ook de plek is waar ik sowieso naartoe wilde gaan.
We vinden een plekje voor de auto en gaan al wandelend op verkenning uit. Er is prachtig zicht op de Tafelberg, maar nog mooier vinden we Lion's Head, een veel puntigere berg. Tijdens de wandeling worden we vergezeld door 2 parelhoenders. Ze blijven wat in de buurt en als we een crackertje eten wordt deze met ze gedeeld. Ze zijn zo tam dat ze zelfs uit de hand eten. Als je het niet zelf geeft, pikken ze het wel uit je handen...

Na dit alles rijden we door naar Kaapstad, naar de de wijk Woodstock. Bij "Wie is de mol" is deze wijk met vele muurschilderingen zo prachtig in beeld gebracht dat ik het ook wil ervaren. Het is inmiddels 16.00 uur geweest en de spits is behoorlijk op gang. Wat een drukte in de wijk. Het krioelt van toeterende busjes, auto's, motoren en mensen. De wijk oogt niet zo hip zoals het op televisie doet geloven. Het is duidelijk een achterstandswijk met veel problemen. Veel muurschilderingen zien we niet, het is zo chaotisch dat we vaak geen kant op kunnen en we blijven dus grotendeels op de hoofdweg door de wijk rijden. De auto parkeren en te voet verder lijkt ons vandaag niet verstandig. We rijden de wijk via een andere weg weer uit, na al rijdend 1 foto, die compleet mislukt is, genomen te hebben.

Bij Llandudno Beach kunnen we bij toeval de auto parkeren. Het is er druk want het blijkt een prachtig groot strand met mooie rotsen in de oceaan te zijn. We maken een korte strandwandeling, lekker met de voeten in het steenkoud water. Na de nodige foto's is het tijd om weer richting Hout Baai te rijden voor het avondeten. We komen uit bij het winkelcentrum vlakbij de hut waar we allebei een heerlijke verse hamburger bij het gezellige Woodcutters Arms eten. Als het donker wordt rijden we de laatste 5 minuten terug naar het guesthouse.

Hout & About guesthouse
Hout Baai
Zonnig, 36 graden
71,2 kilometer gereden

Het heeft een groot deel van de nacht geregend en als we wakker worden is het nog steeds mistig en regenachtig. Heel anders dan gisteren in ieder geval.
We laten ons verwennen met een uitgebreid ontbijt voor we de auto inpakken en vertrekken. De wandeling naar het strand vanaf het guesthouse, die ik gisteren had bedacht, slaan we maar over.


We zakken af naar het zuiden via de Chapman Peak drive, een prachtige (tol-) route door de bergen met uitzicht over de hele baai. Ondanks dat het wat miezerig weer is, is het niet koud. Het valt ons op dat het ontzettend groen is, niet alleen in dit natuurgebied, maar ook wat we gisteren hebben gezien.

We rijden verder zuidelijk tot Simon Town waar het treinspoor met stuifzand is bedekt en de trein niet meer verder kan rijden. Wij vinden er een geocache in de vorm van een klein kanon voor we weer terug de kustweg oprijden. In de baai ligt een onderzeeër half boven het water wat een apart gezicht is. Simon town blijkt een basis van de Zuid-Afrikaanse marine te hebben.

Op de weg is het druk, we rijden van file naar file en langs de enorme sloppenwijken van Kaapstad. In het begin hebben de golfplaten en houten hutjes nog wat land om zich heen, een tuintje met een hek, een stukje verder staat alles hutje mutje, zo ver het oog reikt, op elkaar gebouwd. Kaapstad's workforce bevind zich hier, in erbarmelijke omstandigheden. Het duurt zeker een half uur voor we er helemaal langs zijn. En dan rijden we niet eens langzaam hier.

Bij de volgende geocache wisselen we van het stuur en mag ik links rijden, in het enorme bakbeest waar ik amper bij de pedalen kan, zonder cruise controle en had ik al gezegd dat ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden? En dat de stoepranden hoog zijn... Ik rij door tot we op een bijna verlaten grindweg uitkomen. Het oranje stof stuift achter de auto aan. Echt fijn rijdt het niet. Niels neemt het stuur voor het laatste uurtje over. Onderweg zien we tientallen soorten kleine, grote, roof, loop en struisvogels. En eindelijk ook een paar springbokkies.

Om 18.00 uur komen we aan bij de Lodge, een unieke locatie mooi tegen de rotsen aangebouwd met een authentiek interieur. We eten spareribs en carpaccio van springbok met frietjes bij een soort surfcafe in het dorpje verderop.

Agulhas Country Lodge,
Cape Agulhas
22 graden, gestart met mist en regen, later zonnig
371,4 kilometer gereden

We worden wakker met het gesuis van de oceaan en het gefluit van de zangvogels. Heel wat beter dan de roekoe van de duif thuis. Het is een mooie zonsopgang boven het water met een bijna wolkenloze lucht. Het belooft weer een mooie dag te worden.

Ook vandaag is het ontbijt uitgebreid met een koud buffet en een warme keuze. Na het ontbijt gaan we op pad. Vandaag hebben we de tijd om deze omgeving rustig te verkennen. Het plan is om dit te doen door alle geocaches tussen Struisbaai en Suiderstrand te gaan bezoeken. De eerste ligt net buiten Struisbaai in de duinen. We kunnen er bijna helemaal naartoe rijden. Als het gravelpad volledig zand wordt stoppen we en gaan we te voet verder, de duinen over. Tot onze verbazing staan er tientallen 4x4 auto's geparkeerd op het strand. Die zijn allemaal over die zandduinen gereden en staan op een grote rij te vissen met enorme hengels. We vinden de geocache en maken een korte wandeling over het strand. Er blijkt een haai-vang-wedstijd aan de gang te zijn. De haaien die gevangen worden, worden opgemeten en terug gegooid. Helaas wordt er niets gevangen terwijl wij er zijn. Door de wind is er wel heel veel zand neergekomen dat nog niet compact is. Daardoor is het lopen een heel bijzondere uitdaging. Het lijkt wel sneeuw!

De volgende stop wordt een wandeling door de haven en het dorpje van Struisbaai voor een voortuin cache en een cache bij een toeristenwinkeltje. In de haven liggen vissersboten aangemeerd en de aalscholvers hebben er een mooie rustplaats op gevonden.

Na deze kleine wandeling zoeken we een bankje met mooi uitzicht over de zee voor de lunch. Als we onze energie weer helemaal hebben aangevuld is het tijd voor een wat uitdagendere wandeling. De bergschoenen gaan aan, want we gaan klimmen, omhoog over een soort van rotspad. Spookdraai is een gemarkeerd pad de berg op, in totaal 4 kilometer. Wij gaan tot bijna bovenaan de berg en dezelfde weg weer terug in plaats van er helemaal overheen lopen. Vanaf de grot is het uitzicht echt prachtig en natuurlijk ligt ook daar een geocache. De klim ernaartoe is pittig, maar zeker de moeite waard. Het ligt dan wel aan een wandelpad, maar er zullen hier vast niet veel mensen komen dachten we. Totdat we dus aan het loggen waren en er ineens nog twee avonturiers opdoken. Na een kort praatje gaan wij weer terug naar de auto.

De dag is nog lang niet voorbij en we rijden weer een klein stukje verder naar de volgende wandeling. Dit keer staat de één na oudste vuurtoren van Zuid-Afrika centraal. We lopen er een rondje omheen, zoeken de geocaches bij de vuurtoren en tussen de rotsen bij het strand. Ook hier is de kustlijn weer echt prachtig en beukt de oceaan tegen de rotsen aan waardoor het water hoog opspat.

We rijden weer een klein stukje verder en komen uit op de bij het meest zuidelijke stukje van Zuid-Afrika. Ook hier lopen we een rondje om de geocaches te loggen voor we naar het volgende bijzondere punt rijden.
Voor deze kust zijn in loop der eeuwen honderden schepen vergaan. Het wrak van één van deze schepen, de Meiso Maru, ligt nog als herinnering in het water. Natuurlijk ligt er in die buurt een geocache verstopt die we gaan zoeken. Vlak voor Suiderstrand komen we op de plaats waar de Atlantische oceaan en de Indische oceaan elkaar ontmoeten. We zoeken de cache (verdwenen) en beantwoorden de vragen van de earthcache. Nog een klein stukje verder, in de bebouwing van Suiderstrand zoeken we de laatste geocache vandaag. Dit is echt een gehucht, zonder restaurant, supermarkt of wat dan ook, maar wel met een geocache.

Inmiddels loopt het tegen etenstijd en rijden we terug naar Cape Agulhas. Na zo'n dag als vandaag met vooral veel oceaan genot, kunnen we bijna niet anders dan een vers visje eten. Niels kiest voor het combo menu van gefrituurde heek met gefrituurde inktvisringen en friet, ik ga voor de gegrilde snoek met inktvisringen. Het smaakt voortreffelijk, wat een heerlijke afsluiter van een prachtige dag in een prachtige omgeving.

Vandaag is tussen 18.00 uur en 20.00 uur de loadshedding in het gebied waar we zitten. Dit houdt in dat de overheid op verschillende tijden in verschillende regio's de stroom voor 2 uur uitschakelt vanwege het energie tekort. Iedereen hier is daarop voorbereid met nood aggregaten, zaklampen en kaarsen. In de lodge waar we verblijven werken veel lampen op een batterij waardoor het niet stik donker wordt als de stroom uitgaat. Vandaag zijn er ook wat opstartproblemen. Om even over 20.00 springt alle stroom er weer op, om vervolgens meteen weer eruit te klappen. Dit gebeurt 4x, daarna blijft de stroom eraf tot 22.00 uur.
Wat een drastische maatregel om energie te besparen. Het lijkt me niet goed voor de koelkasten, computers, vriezers en dergelijke.

Agulhas Country Lodge,
Agulhas
25 graden, zonnig met af en toe wat bewolking in de ochtend
44,9 kilometer gereden

We vertrekken rond 9.30 uur uit de kamer voor een nieuwe overnachting. Gisteren bij het diner werd ons de "langere" route via de R62 geadviseerd. Dit blijkt een goede zet te zijn, de route is echt prachtig dwars door de bergen. Zo komen we via Bredasdorp waar we een bliksembezoek aan een geocache in de tuin van het plaatselijke shipwreck museum brengen.

Al vrij snel zien we een grote groep bavianen een veld over rennen. Langs de route zitten regelmatig roofvogels in verschillende maten, vormen en kleuren. Een marter steekt over en we zien tot 2x toe kraanvogels in het veld.

We rijden 2 passen over, de Cogmans kloof pas aan het begin en de Tradouw pas aan het eind van de route. Waar we in Europa passen meestal boven de 2000 meter uitkomen, zijn de passen hier tussen de 300 en 400 meter. Toch zijn het prachtige kronkelwegen met ruige bergtoppen.

Onderweg stoppen we voor 9 geocaches, de één op een mooiere plek dan de andere. Een geocache in de rotsen waar klimmers bezig waren konden we helaas niet vinden, maar de geocache bij de waterval bij de Tradouw pas gelukkig wel. Het is dat er een geocache lag, want anders waren we deze verstopte plaats echt voorbij gereden. We rijden op de slingerende weg en in de bocht is een smalle afslag een kleine parkeerplaats op, niet zichtbaar vanaf de weg. Als we uitstappen horen we het water kletteren, maar we moeten nog even zoeken om de waterval daadwerkelijk te zien. Echt een pareltje.

Tegen 17.00 uur komen we aan bij de Guest Farm, oftewel logeren bij de boer. Een struisvogelboerderij met bed & breakfast. Omdat er in velden nog wegen iets bewoond is, hebben we hier ook ons diner. Voor het eten gaan we eerst nog een stukje wandelen. Een rondje om het terrein lukt niet, daar is het veel te groot voor. We lopen 2 kilometer tussen de velden door heen, keren ons om en lopen hetzelfde stuk terug. Achter de velden, aan de horizon, ligt de machtig ogende, maar toch miniscuul hoge bergrug die we vandaag met de auto bedwongen hebben.

Het diner is uitstekend verzorgd. Een heerlijk verrassend voorgerecht, super malse struisvogelbiefstuk van de braai met wat bijgerechten in buffetvorm en keuze uit 3 verschillende desserts. Alles tot grote vreugde van Niels onder begeleiding van een lokale amateur muziekband. Het werd een doldwaze gezellige avond.

Skeiding Guest Farm
Overberg
Zonnig, 28 graden
233,9 kilometer gereden

Ik word vroeg wakker van de vogeltjes. Straks om 7.30 uur hebben we een rondleiding over de boerderij. Het zonnetje schijnt al flink, maar het waait enorm. In een bak achter de 4x4 worden we het terrein van de boerderij over gereden. Het is enorm groot. De eerste stop is bij de 2 huisvarkens. Zij eten alles wat B&B gasten overhouden op. Verder fokt hij er 1 of 2x per jaar mee, houdt een paar jong voor op de braai en de rest verkoopt ie.
De volgende stop is bij de struisvogels en kippen. Deze mogen we voeren. De struisvogels pikken gretig in de bakken met graan. Alles wat valt (het meeste) wordt weer door de kippen opgegeten. We zoeken nog wat kippen - en struisvogeleieren, maar veel zijn het er nu niet. Het is te koud voor ze.
We vervolgen de tour naar de schapen. Eén van de honden toont daar zijn kunsten in het schapendrijven. Daarna is het over de akker velden, waar een "bat eared fox" zich schuil houdt, naar de zebra's en springbokkies. Onze gastheer weet overal wat te vertellen over hoe hij deze dieren op z'n boerderij houdt en wat bijzonder is aan de kudde of een speciaal dier uit de kudde. Het is een leuke bumpy ride.

Bij het ontbijt wordt ik naar voren geroepen en mag ik een fles champagne met een zwaard openen. Iedereen zingt "Happy Birthday" voor me en ik voel me echt jarig want ik ben al een paar dagen aan het genieten van mijn verjaardagskado, deze fantastische vakantie in Zuid-Afrika.

Na alle commotie genieten we nog even verder van het luxe ontbijt. We hebben struisvogelei en struisvogel bacon, champignons, fruit, yoghurt, veel verschillende soorten kaasjes, wel 20 verschillende huisgemaakte jam smaken, dadel en gemberscones met maple butter en nog veel meer.

Een half uur later dan gepland checken we uit. We rijden een stukje over de N2 en gaan bij Riversdal de bergketen over naar de R62. Wat is het hier prachtig. Overal waar je kijkt zie je bergen, groen, maar ook hekken. Veel wildlife is er buiten vogels en af en toe een struisvogel om niet te zien.

We stoppen een paar keer voor een geocache, doen nog wat lunch boodschappen en zijn net voor 17.00 uur in Oudtshoorn waar we de volgende overnachting hebben. Het zoeken naar de B&B duurt weer veel te lang, want huisnummers staan niet in de boeking(-sapp), dus we rijden 3x de hele straat door op zoek naar een mededeling dat we daar moeten zijn. Voor we gaan eten zitten we een half uurtje bij het zwembad en plannen we wat leuks voor morgen.

De host dviseert ons een restaurant in een private game park een klein stukje verderop, maar als zij belt voor een reservering krijgt ze te horen dat het restaurant al vol zit. De reservering word voor morgen gemaakt, en wij gaan naar een restaurant in de stad. Het blijt een soort fast-food keten te zijn waar ze het eten mét bestek serveren. Lekker is het niet. Vies ook niet echt..

Earthbound Guest House
Oudtshoorn
Zonnig, veel wind, 28 graden
234,6 kilometer gereden

We zijn de enige gasten in het guesthouse, dus het zou erg rustig bij het ontbijt moeten, ware het niet dat de buren, het politiebureau, ook een enorme vogelverzameling hebben. De papagaaien en duiven fluiten, roekoeën en pruttelen er op los. Na het ontbijt, dat weer uitstekend verzorgd is lopen we een rondje door het centrum van Oudshoorn voor we naar de dierentuin gaan.

De Cango Wildlife Ranch is een leuk opgezet dierenpark waar we eerst een groepsrondleiding krijgen. De gids heeft hele leuke weetjes over veel van de dieren te vertellen. En er zijn best wat bijzondere dieren te zien.

      

Zo stuitten we al snel op prachtige grote witte gieren, die zoals nog meer dieren in dit park met uitsterven wordt bedreigd. Bij de krokodillen mag je (tegen betaling van 200 rand, ongeveer 10 euro) in een kooi het water in. Bijzonder, maar wij slaan over. Ook de pigmee hippo (kleine nijlpaard of op zijn Zuid-Afrikaans: seekoei) is met uitsterven bedreigd. Hier zwemmen / lopen / liggen er 2 rond.

Er is een collectie aan grote katten, cheeta's, luipaard, leeuwen en tijgers. Met de cheeta's hebben ze een succesvol fokprogramma. We mogen bij de maki's achter de schermen en de ringstaartaapjes kruipen zelfs op schoot. Even kroelen op de onderrug, want dat vinden ze lekker, een bananensmoothie als beloning en weer verder.

We hebben een heerlijk relaxed dagje. Als we de hele dierentuin van voor tot achter 2x gezien hebben gaan we weg. Op weg naar huis zoeken en vinden we nog 3 geocaches. Bij het guesthouse gaan we heerlijk onderuit bij het zwembad totdat het tijd is om naar Buffelsdrift te gaan voor een verlaat verjaardag diner.
Onze hostess had het gisteren voorgesteld, maar toen was het helemaal volgeboekt, dus hebben we voor vandaag geboekt. We zijn er tegen zonsondergang en dat is een perfecte timing. Buffelsdrift is een private game reserve met een fantastisch restaurant aan een enorme vijver waar Nijlpaarden in leven. En inderdaad als we aankomen zien we een paar nijlpaarden in het water liggen. Echt fantastisch. We zitten aan de rand van het deck met uitzicht over het hele meer. Bij het voorgerecht komt er onder ons een koedoe voorbij lopen en tijdens het hoofdgerecht, Afrikaanse Boboti en struisvogelbiefstuk, horen we wat geluiden die we niet thuis kunnen brengen. Het is inmiddels te donker om wat te kunnen zien op het meer. De sterrenhemel is prachtig, ik vier m'n verjaardag op één van de mooiste plekjes op de aarde en mag hier nog 2 weken van genieten!

Earthbound Guest House
Oudtshoorn
Zonnig, 28 graden
36,7 kilometer gereden

We rijden vandaag verder naar Plettenberg Bay. Nadat we Oudtshoorn hebben verlaten rijden we al snel de bergen door. De 4 passes route is echt prachtig en we genieten met volle teugen van de uitzichten. Op strategische plekken onderweg liggen geocaches, dus we stoppen op de mooiste parkeerplaatsen. In het stadje George stuiten we op een transport museum met een enorme collectie treinen en oude auto's. Het licht is uit, maar gelukkig heeft de telefoon van met name Inge een perfecte nachtstand op de camera. Selfie stick mee voor de stabiliteit en Niels leeft zich helemaal uit.

In eerste instantie denken we dat het museum maar op halve kracht draait, geen verlichting, geen entree geld, eigenlijk ook niet echt personeel, maar later bedenken we dat het gewoon loadshedding is. We waren er in de tijd dat de overheid de elektriciteit uit heeft gezet ivm de bezuinigingen. Tot nu toe zijn we tijdens de dagelijkse loadshedding op plekken geweest waar er altijd wel wat verlichting aan bleef. Maar deze conclusie blijkt ook niet te kloppen. Het museum is gewoon stroomloos.
Er staat hier van alles. Van heel, heel oud (nagemaakt) materiaal tot en met een redelijk moderne diesel lokomotief. Er lijkt niet echt een volgorde of logica in het geheel te zitten; koetsen uit 1820 staan naast een treinwagon uit 1931. Vlak daarna een brandweer auto uitb de jaren '50 van de 20e eeuw. Wat, ondanks de uitgevallen verlichting , in elk gevakl opvalt is dat de meeste wagons volledig ingericht zijn. In het restauratie rijtuig staat het zilver op tafel. In de slaapwagons zijn de bedden gedekt. Dankzij de nachtnmodus op de telefoon van Inge krijgen we een redelijke

We maken nog een stop langs de snelweg die zich langs de kust slingert. Tot onze verbazing vinden we daar een zeer vreemd bord. De logica ontgaat ons, we maken wel dat we snel weer op pad zijn.
Het eerste stadje na George is Wildernis, bekend van de finale van "Wie is de mol". We hebben een paar geocaches op ons lijstje staan die we willen doen en als blijkt dat ze allemaal aan dezelfde trail liggen gaan we lekker wandelen. De Kingfisher trail is een mooie wandelroute met boardwalks langs de Touwsrivier. De trail doet z'n naam eer aan, want we worden zelfs op een ijsvogel getrakteerd die het uit het riet opvliegt. We lopen 2 kilometer heen en weer 2 kilometer terug naar de auto. Ook vandaag is het zonnig en warm, maar toch is het een een soort van verraderlijk. In de schaduw en wind kan het zomaar koel aanvoelen.

Na de wandeling rijden we de Garden route af naar Plettenberg Bay waar we de komende 2 nachten verblijven. We worden uitgebreid welkom geheten met een fris doekje, jus d'orange en een praatje. We hebben een luxe ensuite kamer met uitzicht over de zee. Alle bagage mag de trap op, want de koffers moeten morgenavond ingepakt worden voor de binnenlandse vlucht. We eten bij de Thai, maken een strandwandeling met geocache en spenderen onze avond verder met het verslag en de foto's.

Bayside Lodge
Plettenberg Bay
Zonnig en wat wolkjes, 23 graden
161,1 kilometer gereden

Het waait enorm en het is bewolkt. Bij het ontbijt horen we dat we net een dag te laat in deze regio zijn. Gisteren zijn er 16 orka's gespot aan de kust in de baai voor het dorp. Daarna zijn ze verder getrokken. Normaliter komen ze zo'n 3 à 4x per jaar langs, dus wachten op hun volgende bezoek heeft waarschijnlijk niet zo veel zin. Maar dat mag de pret niet drukken. We maken ons op voor een dagje wandelen over het natuurgebied Robberg.

We krijgen uitleg van onze host over het gebied. Het is een pittige hike en hij raad ons aan om het eerste kleine rondje te doen. Op de tweede helft wordt het pad heel erg nauw en is het veel over de rotsen klauteren. Er zitten een aantal stevige klimmen in, want het pad kan niet laag blijven, dus ga je richting de top en weer terug en dat zo'n 5x. We zijn geen watjes, en willen de geocache op het puntje scoren, dus onze bedoeling is om het hele schiereiland om te lopen. (verste punt 3km). We hebben de hele dag de tijd, al denkt Niels dat we het met zo'n 2,5-3 uur wel rond hebben gelopen.

Voor we starten pakken we voldoende drinken, wat boterhammen, koekjes en andere snacks in voor een hele dag. Zonnebrand op en gaan, de storm in. We beginnen met wind tegen, een hele sterke wind tegen. Al snel komen we op een splitsing, en gaan we het rondje tegen de klok in lopen. Alles voor het avontuur. De "truuk" om tegen de wind in te lopen maakt de wandeling zwaarder omdat de route niet aangegeven staat vanaf deze kant. Maar doordat we beginnen in de luwte van de berg, tegen de wind in, hebben we slechts een deel van de heenweg de wind vol op de kop. In theorie hebben we dan op de hele terugweg, waar het pad duidelijk zou moeten zijn, dan wind mee. We gaan het zien.

Terwijl we lopen verwonderen we ons over de pracht van de natuur. We zien steeds weer wat anders wat nog mooier is. Het uitzicht, het strand de rotsen, het groen, de hoogte en het leven. Vogels en kleine dieren, mosselen en andere schelpen. We zien een meeuw bovenop een rots zitten die bezaaid ligt met krabbepootjes, dat is vast de eetkamer van de meeuwen. Als we bij een uitzichtpunt komen pauzeren we even. We kijken op een stuk rots in de zee waar de golven tegenaan opbeuken en hoog opspatten. Schitterend gezicht. Opeens zien we iets in het water. Zien we dat nou goed? Het is weer weg, daar komt het weer. Ja, er zwemt wat hoor. Verrekijker erbij en dan is er duidelijk een zeehond of zeeleeuw te zien. Dit is Robberg, een zeerobben is een zeehond, maar daar lijkt ie iets te groot voor. We houden het toch op een zeeleeuw. Later Google ik en zie ik dat het pelsrobben, de typische zeeleeuwen uit de Plettenberg Bay zijn.

We kunnen hier we de hele dag blijven zitten, maar we hebben nog een flinke route voor de boeg. Over het strand met deze wind tegen is een aparte ervaring. Het vliegend zand is super mooi om te zien, gezandstraald worden voelt minder prettig aan. Ik loop achteruit zodat ik de zandwind tegen m'n rug heb en niet vol op m'n gezicht. Niels verklaart me voor gek, maar mij helpt het.

We zien op de route steeds vaker een zeeleeuwen in het water zwemmen. Bij het huisje waar je kan overnachten lopen andere dieren over de rotsen. Het zijn een soort uit de kluiten gewassen muizen of marmotten. Google zegt dat het Kaapse Klipdassies zijn, een knaagdier dat verwant is aan de olifant. Ze rennen over de rotsen of blijven juist heel erg stil bovenop een rots zitten als we voorbij komen.

We komen aan bij het pittige stuk. Er is nauwelijks een pad, de route moeten we echt zoeken en het is klimmen en klauteren over de rotsen, langs de afgrond, langs de waterkant. Heel af en toe hangt er een touw of is er een railing. Dat zijn de echt smalle of steile stukken rots. Boven ons hangt een valk te bidden, onder ons is afgrond en de zee. We klimmen verder omhoog om later weer de afdaling in te zetten.
Zoekend naar de route horen we wat geluiden onder ons. Het klinkt als blaffende honden die kinderen hebben gekregen van blatende geiten. We staan niet echt op een stabiele plek, halverwege de rotsen, maar kunnen nog net een enorme kolonie zeeleeuwen zien, zowel op de rotsen als in de zee ervoor. We zoeken naar een mooi punt om uit te rusten en wat te eten en drinken We vinden een mooi beschut plekje waar we ook nog kunnen genieten van het uitzicht.

Inmiddels maar even gekeken hoelaat het hek gaat sluiten, want we zijn al bijna 5 uur onderweg en zijn net over de helft. Het moeilijkste stuk hebben we al gehad. Ach, we hebben de hele dag en het hek sluit pas om 20.00 uur. Tijd genoeg dus. Na het laatste pittige rots en klim werk komen we uit aan de noordzijde waar de rotsen plaatsmaken voor zandduinen. We hebben nog 1 grote klim over een duin te gaan. Nu blijkt dat het idee om de route tegenovergesteld te lopen toch niet helemaal slechht was, want we hebben 10 minuten lan g volle bak wind met zand. In de rug. dus de haren zijn gezandstraald, maar we hebben maar heel weinig zand in het gezicht geblazen gekregen. Daarna steken we weer over en volgen nu niet meer de route in tegengestelde richting. We vinden nog de derde geocache van vandaag in het natuurgebied, genieten nog een laatste keer van het fantastische uitzicht, de zee, de zeeleeuwen, de rotsen en de stranden voor we de auto instappen en binnen 10 minuten naar de lodge rijden waar we net voor loadshedding uitgebreid kunnen douchen om alle zand zoveel mogelijk van onze huid te wassen. De wandeling was ruim 11 kilometer en in totaal hebben we er 6 uur en 41 minuten over gedaan, waarvan we 2 uur en 52 minuten ook daadwerkelijk in beweging zijn geweest. We zijn 705 meter gestegen en gedaald, wat gelijk staat aan 232 verdiepingen omhoog en weer naar beneden gegaan.

Bayside Lodge
Plettenberg Bay
Bewolkt, 22 graden
14,6 kilometer gereden

Het is een reisdag vandaag. Na het ontbijt gaan we de koffers ompakken zodat de incheck koffers het juiste gewicht hebben en de handbagage de juiste spullen bevatten. Om precies 10.00 uur rijden we weg. Het is bijna 3 uur rijden, dus het wordt in eerste instantie de snelweg route.

We schieten lekker op, lopen voor op schema. We rijden op een weg waar weinig vertragingen zijn. Het gaat door de bergen, maar omhoog zijn er over het algemeen 2 rijbanen. De tol wordt betaald door de autoverhuurder. Ben benieuwd of we daar achteraf nog een rekening van krijgen. (update: jup.)

Na ruim 2 uur is het tijd om de benen te strekken. Bij een benzinestation met grote parkeer- en picknickplaats stoppen we voor een wandelingetje van één kilometer met onderweg 2 geocaches en een groepje hertjes.

Bij het vliegveld tanken we de auto af, rijden naar de parkeerplaats van Bluu, onze autoverhuurmaatschappij, halen de bagage eruit, leveren de auto in, steken de weg over naar de incheckbalie, geven de koffers af en om 14.15 uur is alles op orde voor de vlucht. Over 2 uur gaan we vliegen.

Binnen 5 minuten na landen van het vliegtuig begint het boarden. De passagiers uit Durban lopen nog bij het vliegtuig weg, de koffers zitten er nog in en wij mogen al richting het vliegtuig. Het instappen gaat razend snel. Terwijl wij wachten in het vliegtuig worden de koffers van de vorige passagiers uitgeladen en onze koffers ingeladen. Om precies 16.15 uur sluiten de deuren.

De vlucht duurt 1 uur en 20 minuten, we zijn amper weg of Niels valt in slaap. Pas als we weer landen word ie weer wakker. Bij de autoverhuurder gaat het ook redelijk snel, totdat we de koffers in de auto willen zetten. We hebben een grotere, hoger op de poten staande auto geboekt dan de eerste week, maar we krijgen de bagage niet allemaal in de achterbak. Er wordt nog gesuggereerd dat we één en ander op de achterbank in het zicht kunnen leggen, maar daar trappen we niet in. Als we bij de eerste autohuur te horen krijgen dat altijd alles uit zicht moet zijn, zelf een Macdonalds zak, om te voorkomen dat de auto wordt opengebroken, dan gaan wij geen koffers op de achterbank leggen. De auto wordt omgeruild voor een andere auto in dezelfde categorie waar de koffers wel op een normale manier in kunnen. Op naar de lodge zodat we kunnen inchecken en wat gaan eten, want inmiddels is het al bijna 19.00 uur.

Bij de lodge blijkt het parkeren al een probleem te zijn. Het ziet er erg vol uit. We komen binnen, mogen het registratie formulier invullen en dan komt de "grote verrassing". Er wordt een verhaaltje opgehangen over dat wij enorme bofkonten zijn. Het is de verjaardag van het zoontje van de eigenaresse en daarom heeft ze lootjes getrokken. Wij hebben een luxe upgrade gewonnen. We krijgen ipv een kamer in de kleinschalige lodge een mooie hotelkamer in het nabij gelegen casino hotel. Het is maar 5 minuutjes rijden, ze rijdt voor ons uit. Na 20 minuten rijden staan we midden tussen de hoogbouw in het centrum van Durban voor een enorm complex. Het is iets anders dan de kleinschalige lodges en B&B overnachtingen die we voor deze vakantie geboekt hebben. Het is absoluut niet wat onze bedoeling is, maar we kunnen er niets aan doen. De lodge is overduidelijk volgeboekt en we moeten toch ergens overnachten.
We worden op een kleine kamer op de 5de etage gedropt. Voordeel is we dat er in het complex voldoende mogelijkheden zijn om wat te eten. Er zijn ongeveer 25 restaurants, van luxe tot foodcourt. Aangezien dit behoorlijk wat tijd heeft gekost besluiten we naar de foodcourt te gaan. Niels gaat voor een pizza, ik kies een salade. Na het eten lopen we nog een rondje. We vallen compleet buiten de toon als enige 2 blanke toeristen. Heel interessant is het casino ook niet, dus we zijn er snel weer uit. Buiten lopen we nog een stukje om het hotel en langs het strand en gaan we de auto uitproberen. We hebben een Haval H6 meegekregen en dat is een nogal ingewikkelde auto. Ook die gaan we onder de knie krijgen.
Suncoast Hotel & Casino ipv Zeranka lodge
Durban ipv Umhlanga
Zonnig, 29 graden
237,6 in de Nissan Almera en 31,2 kilometer in de Haval H6 gereden

Het ontbijt in het casino hotel is in een enorme zaal en het is er druk. Even rustig wakker worden is er niet bij. Wat een chaos.
Na de check-out rijden we een kwartiertje naar een first to find geocache. En nadat 2 andere geocachers de afgelopen periode hebben gezocht en niet kunnen vinden, lukt het ons wel. Er is wat boomklimmen bij nodig, maar de geocache wordt tevoorschijn getoverd.

De tweede stop is bij een mall. We volgen het bordje "frees parking" maar komen op de een of andere manier toch in de rij van betaald parkeren terecht. Eigenlijk hebben we alleen de supermarkt nodig voor water en lunch, maar nu we toch helemaal aan de andere kant geparkeerd staan lopen we een rondje door de mall. Het valt op dat de prijzen hier echt een stuk hoger zijn dan in Nederland voor luxe artikelen.

In Mtunzini proberen we een adventure cache te lopen. Bij het startpunt gaat het eigenlijk al mis. We moeten een vraag beantwoorden over het bord wat aan het begin van de Parkrun staat. Als we op het coördinaat aankomen is dat helemaal niet de juiste plaats, maar na navraag blijkt het zo'n 200 meter verderop te zijn. We beantwoorden de vraag, ik baal ondertussen dat ik hier vanmorgen om 9.00 uur niet was, want dan hat ik mee kunnen lopen en we gaan naar het tweede punt. De vraag hier over de naam van een vogel kunnen we niet beantwoorden. We hebben alle vogelsoorten die op het bord stonden ingetikt, maar niets was goed. Door naar het laatste punt, daar zouden we een coördinaat van de eindlokatie moeten krijgen. Op de plek waar we moeten zijn popt de vraag over welk land staat nog meer op het bord van de rotery. We staan midden in een bos, bij een stroompje, maar zonder borden in de buurt. Teleurgesteld gaan we naar de auto en rijden we het gebied uit en wat staat daar, het bord van de rotery, een kilometer uit het gegeven coördinaat. En dan krijgen we een vage foto als hint waar de cache ligt, zonder lokatie. We geven op en rijden de N2 af naar St. Lucia.

Tijdens de rit valt ons op dat deze kant van het land echt veel "Afrikaanser" is dan de andere kant. Veel mensen aan de wandel, ook langs de snelweg, rommelig verkeer, heel veel afval langs de kanten van de weg, en veel meer "in your face" armoede. Zo zien we sinds vandaag ook ineens weer de Afrikaanse herders, jonge mannen die hun koeien of geiten langs de weg laten grazen. Ergens onderweg komen we langs een staalfabriek waar honderden vrachtauto's in een ellenlange file voor in de rij staan. Alle vrachtwagens die gelost hebben rijden aan onze kant van de weg, voornamelijk op de vluchtstrook waardoor de tweebaansweg een vierbaans racebaan wordt vol met inhalende kamikaze piloten.

De incheck gaat volledig in het Nederlands, want de eigenaren van de lodge zijn oorspronkelijke Nederlanders.
We eten in het dorpje en gaan vroeg slapen voor de bootexcursie van morgen.

Elepfhant Coast Guesthouse
St. Lucia
licht bewolkt , 28 graden
278,8 kilometer gereden

We staan iets eerder op dan normaal, want om 8.15 uur moeten we bij de brug zijn voor een boottochtje. Buiten waait het flink en Niels twijfelt of hij wel wil varen. Het is een tocht van 2 uur zonder kans op eerder teruggaan als hij ziek wordt. Als we bij de boot staat besluit hij dat hij het niet meegaat. Te veel kans op ziek worden, dus ik stap samen met nog 10 andere mensen op de open "rondvaartboot" terwijl Niels me uitzwaait en terug naar het guesthouse gaat.

De boottocht duurt ongeveer 2 uur over de rivier, landinwaarts. Al snel zien we de eerste nijlpaard. De gids verteld dat ze deze nijlpaarden "townies" noemen, omdat dit er eentje is van de groep die elke avond het dorp onveilig maakt. Hij ligt wat verscholen onder de struiken. Opeens borrelt er een paar dikke scheten van onder de struiken uit het water, een paar flinke grommen en snuiven en er blijkt een volledige groep helemaal weggescholen onder de struiken in het water te liggen. Door het water op te laten borrelen, te snuiven en te bijten communiceren de hippo's met elkaar.

Een stukje verder zien we een soort aalscholver in de mangrove en een ijsvogel. Een Zazou (roodsnaveltok) vogel vliegt over en een reiger staat nog ergens in het riet. Dat zijn eigenlijk alle vogels die we deze 2 uur spotten. Misschien komt het door de bewolking en dreiging van de regen.

Na ongeveer een kilometer varen komen we bij de tweede groep nijlpaarden en weer een kilometertje daarna ligt de derde groep te dobberen. Nijlpaarden zijn erg territoriaal, ze dulden geen andere groep in hun buurt en als een mannetje oud genoeg is, start hij z'n eigen groep. Een volwassen nijlpaard kan 5 minuten onder water blijven, een jonkie zo'n 2 minuten. In die tijd drinkt het bij z'n moeder. Een volwassen slaapt onder water. We krijgen heel veel informatie over de nijlpaarden en het grote natuurgebied wat helemaal totaan Mozambique strekt.

De terugweg van de boot gaat met horten en stoten tegen de wind in en als we aanmeren staat Niels op me te wachten. Samen gaan we terug naar het guesthouse om de gemaakte foto's en filmpjes te bekijken. In de tuin van het guesthouse worden we opgewacht door de nieuwe vriendjes van Niels, een paar aapjes en een hertje.

De rest van de dag luieren we wat bij het zwembad en rijden we een klein rondje door het toeristisch dorpje. Je hebt hier een hoofdstraat met wat restaurants en winkeltjes, en een wijk met bijna alleen maar lodges, guesthouses en hotels. Voor we gaan eten slapen we nog een uurtje of 2. Op zondag is het half price sushi bij Greco, dus we hoeven niet lang te zoeken waar we gaan eten. Lekker sushi time.

Elepfhant Coast Guesthouse
St. Lucia
Bewolkt met wat zon en regen, 28 graden
32,3 kilometer gereden

Game drive dag in het Hluhluwe Imfolozi Park.

De wekker gaat om 4.25 uur. Laat dat even doordringen: vier uur vijfentwintig. Dat is dus best vroeg. Snel wassen en aankleden en om 4.45 uur staan we bij het hek van de parkeerplaats te wachten. 10 minuten later rijdt er een safari-auto aan de vooringang langzaam voorbij. We gaan wat meer strategisch op de hoek staan en nadat de auto eerst 2 anderen heeft opgehaald komt ie bij ons terug. Niels mag naast de bestuurder voor de uur durende rit naar het park, ik kruip in de bak. In het donker en de regen vertrekken we.

Het is een uur rijden naar het park. In dat uur wordt het droog en licht, maar het blijft nog tot zo 8.30 uur bewolkt.
Nadat we bij de gate even een rek en strek en plaspauze hebben gehad terwijl onze chauffeur / tour guide Sam de entree regelt gaan we dan daadwerkelijk op zoek naar de wilde dieren. De entree splits het park in twee delen. Wij gaan naar rechts, de kant van Imfolozi op. Al snel worden er 4 grote giraffes met 2 kleintjes gespot. Zelfs deze grote dieren kunnen gewoon opgaan in de natuur. In de lucht hangen twee grote roofvogels, het zijn de Yellow billed kites = geel snavel wouw.
Sam probeert van elk dier wat we zien de naam te geven en ook wat te vertellen. Het maakt het interessant. Wel heeft hij de voorkeur aan de grote dieren, want als we impala's zien wacht hij niet heel geduldig. De impala's hebben 2 zwarte strepen op hun kont, dat is het teken van Macdonalds. Voor de grote jagers is een impala een makkelijke snack, een hapje tussendoor. En in het park wonen genoeg mcImpala snacks. Je ziet grote groepen met 1 mannetje, een heleboel vrouwtjes en kleintjes en er zijn solo mannetjes. Vooral de solo mannetjes staan vaak prachtig op de uitkijk. Heel in het begin zien we zebra's bij een groep impala's, dat is de enige keer dat we zebra's hebben gezien vandaag. In het natuurgebied komen alleen de steppenzebra voor.

Na het kleine Black cap Bull Bull vogeltje spot Niels in de top van een boom 2 witte rug gieren. Deze gieren zien we vandaag nog een paar keer in de lucht hangen, maar dit is de enige keer dat ze stil zitten en met de verrekijker te zien zijn.
Inmiddels is het 7.45 uur, zijn we een uurtje in het park en is het tijd voor ontbijt. Dat doen we op de picknickplaats van Mpila, waar naast picknickbankjes ook overnachtingsmogelijkheden zijn. Het ontbijt is simpel en voldoende. We warmen een beetje op, de wolken drijven wat uitelkaar en het zonnetje komt tevoorschijn. Op het terrein lopen wat zwijnen rond en in de bosjes bij de picknick wordt een nyala gespot, een hertje met witte strepen over rug langs de ribbenkast. Als we zo goed als klaar zijn met eten en de andere auto's al op pad zijn komen de nyala's tevoorschijn. Een jong gezinnetje met vader, moeder en zogend jong wat bij moeder probeert te drinken.

Vlak na de lunch staat een jonge olifant bull tussen de struiken naast de dode boom met z'n kont naar ons toe. Vooral goed met verrekijker te zien, op de foto krijgen lukt niet goed. Maar de olifant kunnen we van de big 5 voor deze vakantie afstrepen. Inmiddels zijn we van de asfaltweg af. We hobbelen, piepen en kraken over de weg als er een groep bavianen oversteken. Vier enthousiaste zwijnen volgen samen met wat impala's. Deze dieren zijn vaker bij elkaar te zien, zo kunnen ze zich beschermen tegen de grote roofdieren.
Het is weer tijd voor vogeltjes, de Kaap starling is een mooi blauw glansend vogeltje en wordt ook de Roodschouderglansspreeuw genoemd. Het vogeltje daarna is de Black cap of grijze koningstiran die prachtig in het groen zit. Ook verscholen tussen de struiken staat een Kudu, een prachtig groot hertachtige. Daarna rijden we een half uurtje zonder veel bijzonders te zien tot onze mede safariganger rechts van de weg een neushoorn ziet lopen. Sam wordt gewaarschuwd, de neushoorn schrikt en rent weg. Het blijken er zelfs 3 te zijn en ze zijn ons te snel af.

Weer een stukje verder zien we aan beide kanten van de weg de leuke en brutale Vervet monkey's. Het zijn dezelfde soort als gisteren in de tuin van het guesthouse. Als we na een kwartier op een iets meer open vlakte komen zien we de gnoes grazen. Ook een grote kudde impala's en wrattenzwijnen lopen er rond te scharrelen.
Dan slaat Niels heel zachtjes alarm. Er staat verscholen achter een kaal boompje een grote witte neushoorn rustig te herkauwen. Sam slingert de auto in zijn achteruit en we rijden terug. Als het beest door heeft dat we gestopt zijn begint het wat te dreutelen en te draaien, maar het laat zich niet wegjagen door ons. Na de foto's en het bezichtigen via de verrekijker is het weer door, op naar de volgende dieren. Die vinden we bijna om de hoek. Over een veld met hoog gras lopen 3 rare zwarte loopvogels met rode nek, vlak langs een kudde impala's. Het zijn southern ground hornbill, familie van Zazou, de vogel uit de lion King. Helaas lopen ze van ons af, deze rare vogels zijn compleet nieuw voor ons. Als ze uit het zicht zijn rijden we weer verder. Op naar de giraffes die een stukje verderop van de boompjes aan het eten zijn.

Het is even stil met grote dieren. Het zijn voornamelijk kleine vogeltjes, af en toe een impala en heel veel vlinders en insecten. We speuren de berg af, kijken door de bosjes en dan, uit het niets staat heel dichtbij een olifant mannetje. Hij is al wat ouder, te zien aan de slagtanden en hij kijkt volgens Niels wat verdrietig om zich heen. We staan echt op een prachtige plek met fantastisch zicht op het enorme dier. Het fototoestel maakt overuren. Wat een magie.

Om het feest compleet te maken struikelen we bijna over 3 buffels en kunnen zo, na neushoorn en olifant, nummer 3 van de big 5 afstrepen. Als de buffels het zat zijn, gaan wij ook verder. Op naar de braai lunch. Of toch niet, want achter een vijvertje liggen gewoon 2 witte neushoorns te relaxen. Eentje staat op, gaat wat aan de wandel, maar de andere blijft gewoon languit plat op de grond. Ook hier wordt een hele fotoserie geschoten totdat de gids zegt dat we echt naar de lunch moeten gaan.
De lunch is op dezelfde picknickplaats als het ontbijt, maar ditmaal zorgt de gids voor de braai. We krijgen verse broodjes, een Griekse salade, aardappelsalade, worst en steak. Er wordt netjes gevraagd hoe we het vlees willen hebben, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Er was 1 garing, standje schoenlap. Laten we zeggen dat het om de ervaring gaat, niet om de smaak. We lunchen tot ongeveer 14.00 uur en dan wordt de terugweg ingezet.
We nemen nog 1 klein lusje in de hoop leeuwen of andere grote katten te spotten, maar helaas die laten zich niet zien vandaag. Wel ziet Niels een prachtige monitor varaan op de grond bij een deel van een olifantenschedel. Als we over de brug rijden spot Niels een nijlpaard in de verte op het strand. Of eigenlijk, is het wel een nijlpaard. 4 personen met een verrekijker en een paar foto's op strandje ingezoomd verder blijk het een buffel te zijn, liggend op het strand.

Dan komen we dezelfde olifant van eerder tegen. Hij staat vlak naast de weg en dreigt wat naar de auto voor ons. Hij wil gewoon oversteken, maar er staat een auto in de weg. Hij loopt wat heen en weer, poseert voor onze foto's en filmpjes en laat zien dat hij de baas is. Hij is enorm groot en indrukwekkend en absoluut de baas. Wat zijn we bofkonten dat we dit van zo dichtbij mee mogen maken. Vlak voor de uitgang komen er nog 3 giraffes langs wandelen, daarna is de game drive echt voorbij en worden we naar de lodge gereden. Onze hosts wachten daar al op ons, volgens hun zijn we erg laat. Wij hadden nog wel een paar uur in het park kunnen blijven rijden. Wat een prachtige en fantastische dag.

Omdat we veel gezeten hebben willen we te voet nog naar een geocache aan de rand van het dorp zoeken. We hebben alles wat we mee willen hebben in de rugzak gedaan, zijn net een paar honderd meter verderop en worden ingehaald door een regenbui. Niet leuk, zeker niet alleen in je t-shirt. Toch maar de auto halen dan. We rijden een stukje, het is weer droog, en we gaan een tweede poging wagen. Binnen 2 minuten weer een flinke regenbui. Dan zijn we het zat, geen wandeling meer voor vandaag, maar we gaan een restaurant opzoeken voor een lekkere maaltijd.

Elepfhant Coast Guesthouse
St. Lucia
Bewolkt en regen, later zonnig 24 graden
10,8 kilometer gereden

Vandaag reizen we naar Swaziland, weer een nieuw land wat we op onze kaart kunnen afvinken. Het is een flinke rit, dus niet te veel treuzelen, maar echt 10.00 uur uitchecken.

We hebben een paar geocaches onderweg gepland en dat zijn dan ook alle stops. We rijden weer de racebaan N2 af.

Vlak voor de grens rijden we een heel klein stukje met de snelweg door het Phongolo Nature Reserve en meteen zien we 2 impala's en een nyala langs de kant. Rond 13.30 uur zijn we bij de douane. Eerst melden we ons bij een kantoortje om wat stempels te krijgen om Zuid-Afrika te verlaten, daarna mogen we een stukje verder rijden en bij het grensgebouw van Swaziland stoppen. We hebben de grenspost Golela border met Lavumisa border. De stempel in ons paspoort is ook nu snel geregeld, geen rijen, gewoon meteen aan de beurt. Daarna nog wel in de rij om de auto belasting te betalen. Terwijl we in de rij staan gaan de lampen uit en weer aan, uit en weer aan. Zo gaat het de hele tijd door. De elektriciteit van het gebouw hapert enorm en aangezien je alleen met de pin kan betalen is het steeds wachten op het goede moment. Als ook dat geregeld is mogen we weer verder rijden. Nog 1x stoppen voor een vriendelijke beambte die in de kofferbak wil kijken en 1 van de eerder gekregen bonnetjes inneemt en we mogen Swaziland in. Het begint heel stil, leeg en rustig met grote velden landbouw, vermoedelijk suikerriet. Maar naarmate we verder het land inrijden wordt het steeds drukker en drukker. Bij meer spot ik nog in het voorbijgaan een woodstork. Wat een prachtig lelijk dier.

Er vallen twee dingen op, er lopen vrouwen met grote jerrycans met water op hun hoofd, dus niet iedereen is op de waterleiding aangesloten maar afhankelijk van waterputten. En er zijn veel kerken, zendelingen en reclameborden met geloofsovertuigingen.

Om 18.00 uur komen we na een tocht over één van de gevaarlijkste wegen ter wereld volgen het Guinness record boek, aan bij onze lodge met ook weer een kerkgebouw. De kamer is eenvoudig, internet is er amper, maar er is wel een restaurant om wat te eten. We houden het simpel, een hamburger en een pizza. Na zo'n lange dag is het toch wel prettig om er niet meer uit te hoeven. Om 22.15 uur gaat het licht uit.

Emafini Country Lodge
Mbabane, Swaziland
Zonnig 30 graden
397,6 kilometer gereden

We verkassen weer naar een andere overnachting. Er zijn twee manieren om daar te komen, de korte rechtstreekse weg, ongeveer een uur rijden, of op z'n Niels en Inges, een omweg van ongeveer een dag.

We gaan via het Kruger National Park. Maar eerst nog een paar geocaches, want op vakantie wordt er elke dag gegeocached. Vlak voor we het park inrijden gaan we een brug de Crocodilleriver over en daar spottrn we onze eerste wilde dieren van vandaag. Op een zandbak liggen minstens zes grote krokodillen te zonnen en aan de andere kant van de brug liggen er nog twee. Ook een kluwe nijlpaarden liggen in het water en op de oever loopt een waterblok familie. Je zou bijna hier blijven, scheelt entree. Maar we gaan toch maar ons registreren en het park in.
We melden ons bij de ingang, vullen alle papierwerrk in, stellen de domme toeristen vragen en krijgen te horen dat het park niet aansprakelijk is als "het" misgaat. Om 11.15 uur zijn we ruim 900 rand armer (zo'n EUR45) en mogen we het park in, op safari in onze eigen auto. De ramen open, dak open en speuren naar de dieren.

We starten met de makkelijke leeuwen snacks, impala's. Dit keer vergezeld met een aantal zebra's. Deze lijken het koud te hebben. Ze staan in groepjes van twee of vier bij elkaar, met het hoofd op de rug van de ander. Heel raar gezicht. Terwijl we een enorme fotosessie ervan maken blijven ze gewoon staan, niets aantrekkend van ons of de camera's. Als we verder zijn gereden zien we een paar grote vogels in de lucht. We kijken wat beter en het zijn er niet een paar, het zijn er tientallen. Met de verrekijker zijn ze mooi te zien. Ze hebben zwarte veren met vingers aan de vleugels, een witte onderkant met een rode kromme nek en een lange snavel. Als we ze later in het boek opzoeken blijken het de Marabou Stork te zijn. Heel bijzonder om er zoveel bij elkaar in de lucht te zien.
Langs de kant van de weg loopt een leopard schildpad, te herkennen aan het hoge ronde schild met vierkante vlakjes. Als we een bijna leeg watertje over rijden en Niels even stilstaat zodat we langs de stroming kunnen kijken, hoor ik iets ritselen, heel dichtbij. Op de grond, tussen het gras naast de auto kruipt een watervaraan de bosjes in. Daarna struikelen we bijna over een olifant terwijl we op weg zijn naar een plek waar een luipaard schijnt te zijn. Als we een enorme opstopping van auto's zien, gaan we ervan uit dat de luipaard in één van deze bomen ligt. We turen en zoeken, proberen het van verschillende kanten te benaderen, maar helemaal niets. Het lijkt wel of al deze mensen ons voor gek houden. Al zijn er veel die wat aan het dreutelen zijn. Als we dan even staan naast een auto waar duidelijk mensen in zitten die iets zien vragen we het toch maar. Ze wijst even en hoe blind kunnen we zijn. Er staat een grote, dikke, grijze neushoorn onder de boom. Op een meter of 15 afstand. Anders dan in het vorige natuurpark is bij deze neushoorn de hoorn afgezaagd tegen het stropen. De luipaard wordt door ons niet gespot vandaag.

Een stukje verder is het weer raak met een olifant. Hij loopt bij een watertje te eten. Hele plukken gras en kleine boompjes worden uit de grond gerukt. We zien een mooie schuilhut waar we meteen wat kunnen lunchen met uitzicht over het watertje en de olifant. Terwijl we genieten van een broodje rukt de olifant de bloeiende calla's uit de vijverrand en slaat ze droog tegen z'n hoofd. Opeens komt er een krokodil met z'n kop boven water. Even plotseling dat ie zichtbaar was is het weer onder water verdwenen om even later nog één keer tevoorschijn te komen. Nadat we bijgekomen zijn van de schrik kijken we opzij in de schuilhut en worden verrast door nóg een beest. Een boseekhoorn denkt dat wij wel wat te eten voor hem zullen hebben.

We rijden een stukje verder totdat we een giraf helemaal in z'n eentje zien staan. We zoeken alles af, maar kunnen z'n vriendjes niet vinden. Het is de enige giraf die we in het Kruger National Park te zien zullen krijgen. Op de rivieroever, tussen de bomen door spotten we een buffel. Nog net voordat er een olifant voor ons de weg oversteekt. Wauw, wat een ervaring.
Hierna is het even stil wat betreft de grote dieren. Zazou, de southern Yellow billed Hornbill zit met z'n vriendjes in een boom. Bij de picknickplaats Afsaal lopen stelende Vervet monkey rond. Op het dak zit een aapje met een gejatte banaan en uit de keuken rent een aapje met een groot stuk in plastic verpakt witte kaas snel in de boom. Hij is de held van de dag, alle andere aapjes komen bij hem om ook een hapje mee te pikken.

Weer horen we van tegenligger safari gangers dat er verderop een grote groep leeuwen ligt. Niet zover hier vandaan zeggen ze, ongeveer 5 a 6 kilometer. Het enige wat wij in de eerste 10 kilometer zien zijn rattenzwijnen met impala's en een groepje gnoes.

We hebben de hoop echt opgegeven om leeuwen te zien als we zo'n 20 kilometer verder zijn. Maar dan gebeurt het toch nog, zo'n 25 kilometer nadat we de tip hadden gehad komen we bij een kluit auto's uit. Ja hoor, hier liggen de leeuwen. Het zijn er echt een hoop. Boven op en in elkaar verstrengeld liggen er minstens 5, ervoor ligt er eentje los en onder de bomen liggen er nog een paar. Als ze een prooi hadden liggen, zien wij deze niet. We vermoeden dat die ergens achter onder de bomen ligt.

Aan alles komt een eind, het park gaat om 18.00 uur dicht en dan moeten we ook echt uit het park zijn. We gaan de gate die we eigenlijk wilde hebben al niet halen. We hebben nog een klein uurtje de tijd als we een enorme grote roofvogel in de top van een boom zien zitten. We maken zoveel mogelijk foto's in de hoop dat er eentje goed zichtbaar en scherp is, want hij zit echt volledig verscholen achter de takken en bladeren. Bij de laatste kruising voor de uitgang rijden we in eerste instantie verkeerd. Er staat een auto heel onhandig op de hoek en als we keren zien we waarom. Er ligt een hyena op de stoeprand. Languit, helemaal uitgeput lijkt wel. Zou het aangereden zijn? We rijden nog een keer aan en zien dan ineens een pup ernaast zitten. Als we dichterbij komen samen met nog een auto duwt de ouder z'n pup weer terug, richting wat bosjes en vandaar naar beneden. We zien dat er een goot met een afwateringsbuis ligt. Voor die buis ligt nog een hyena, en de pup wordt veilig in de buis geleid. Al heeft ie er weinig zin in om zich te verstoppen.

Dan is het echt tijd en moeten we naar de gate. Om 17.55 uur komen we daar aan, precies op tijd. We hebben de Paul Kruger gate in plaats van de Phabeni gate. Dat houdt wel in dat we een uur extra buiten het park moeten rijden. Op zich is de gemiddelde snelheid nu hoger, maar het wordt al snel donker en dan is het rijden toch wat pittiger. Overal lopen mensen langs de kant van de weg, auto's hebben geen licht, één licht of juist groot licht. De gaten in de weg zijn amper zichtbaar evenals de drempels die altijd onverwachts en onaangekondigd komen. De auto's krioelen over de straat en het is één grote chaos. Niels leidt ons er op professionele en geconcentreerde wijze handig doorheen. Na ruim een uur staan we bij onze volgende overnachting locatie. Gelukkig kunnen we hier ook dineren, met uitzicht over het zwembad en de tuin. We hebben een upgrade van de kamer gekregen en hebben nu een prachtige kamer met tuin uitzicht, een bad op pootjes en een buitendouche.

Rissington Inn
Hazyview
Zonnig met af en toe wat bewolking 29 graden
211,6 kilometer gereden

Dit word onze tweede dag in het Kruger National Park. Vantevoren hadden we gezegd dat we niet zeker wisten of we wel naar Kruger wilde gaan. Er is hier voldoende in de buurt om te doen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. We hebben gisteren besloten om nog een dag zelf op safari te gaan. Om 7.00 uur zijn we bij het ontbijt en om 8.30 uur rijden we weg. Nog tanken en om even na 9.00 uur rijden we het park in.

We worden begroet door een grote groep impala's. Het heeft enorm geregend afgelopen nacht en nog steeds is het erg bewolkt en zelfs een beetje koud (19 graden). De meeste dieren houden zich schuil. Behalve de dwarf mongoses, die zien we op verschillende plekken in en rond de randen van de weg. Een dappere leopard tortoise, een schildpad met een ronder en bollig schild loopt aan de kant van de weg. We slaan een zijweg in. Een briljante zet, want we draaien een parkeerplaats aan een waterdam op. Nijlpaarden liggen met vele in het water, nog net aan de rand van de oever. Inmiddels komt er een zonnetje door en we nemen de tijd om te genieten van het uitzicht. Links komt waterblok de dam oprennen. We ontdekken nog een nijlpaard in het water met daarachter 2 hamerkop vogels. Ze zijn alleen zichtbaar met de verrekijker. Een gans voegt zich al kwakend bij hen. Op het strandje aan de kant van de nijlpaarden staat een white breasted cormorant, een zwart witte vogel die erg lijkt op een aalscholver. We genieten van het tafereel en gaan rond 11.00 uur weer verder.
In een kale boom zitten 2 woodstorken, een groot soort ooievaar. Eentje vliegt meteen op als we stoppen, de andere blijft rustig zitten en fungeert als fotomodel. Nadat we weer een stukje verder zijn gereden, zie ik wat boompjes naast de weg raar bewegen. Als we goed kijken zien we een olifant die aan het eten is. Als we nog beter kijken blijkt het een hele olifant familie te zijn. We blijven weer rustig kijken terwijl de olifanten kalmpjes door eten. Het zijn 2 jongeren en 2 ouderen, in eerste instantie aan beide kanten van de weg. Een van de jongere steekt later over en dan is de hele familie weer bij elkaar. 300 meter verder staan 2 kudu's te eten. We wijzen de olifanten aan een doorgereden auto, maar die waren vandaag op speciale vogel jacht. Zij gaan ons voorbij en wij volgen na wat foto's van de grote hertachtigen. Een stukje verder wijzen zij naar iets laag bij de grond, maar als wij op die plek stilstaan zien we niets. Vast ne t weggelopen ofzo. Bij een wateroversteek je staan ze weer wat langer stil en wijzen met 2 vingers. Oké, wij gaan kijken. Er is echt niets te zien. We scannen alles af en nog steeds niets of toch wel. Ja, er zit een kleine loopvogel, volledig in schutkleur helemaal stil op een zandbank. Nog steeds ziet Niels het niet, maar na wat uitleg is hij overtuigd. En terwijl ik uitleg geef zie ik dat er nog een tweede vogel naast zit. Geen idee hoe iemand dit gewoonlijk zou zien zonder dat je erop gewezen wordt. We gaan verder op weg naar de picknickplaats Afsaal waar we wat willen eten. Met alles wat we onderweg zien schiet heg niet echt op. Er staat een waterblok in het veld, een grote olifant naast de weg, heel veel kleine vogeltjes, de een kleurrijk, de ander juist heel beschut, nog meer olifanten, een hagedis, wrattenzwijnen en nog veel meer olifanten.

We gaan pas om 15.00 uur lunchen. Wat een stilte en rust heerst er hier. Je hoort de vogeltjes fluiten, de vlinders fladderen rond en de insecten buzzen wat. Als we verder rijden komen we nog meer olifanten tegen. Het blijft toch echt wel iets magisch hebben. De prachtige slagtanden, grote flaporen en de slurf. We zien een oudere olifant die behoorlijk gehavend is, groot gat in het oor, in de wang en een slagtanden voor de helft afgebroken. Zou hij vast hebben gezeten, ruzie gehad of is er wat anders gebeurt?

En toen kwamen we bij de grote rivier. We hebben prachtig uitzicht van bovenaf de weg. Er is best wat leven en stroomt behoorlijk. Opeens vliegt er een grote visarend over, echt heel dichtbij en landt om de hoek in een boom. We volgen de roofvogel met de auto en komen onderaan bij de oversteek terecht. Op slag is die hele visarend niet meer belangrijk, de weg is dusdanig overstroomd dat het niet meer zichtbaar is. Vanaf een dam stort er water naar beneden en stroomt met een razende vaart over het beton wat ooit een brug was. En dat niet een metertje, maar echt tientallen meters. Met een enorme waterkracht en hier moeten wij overheen om onze weg te vervolgen. Dat gaat niet lukken, de auto wordt weggesleurd, we worden opgeslokt door de rivier, dit durf ik niet. Het licht gaat uit en het wordt zwart voor m'n ogen, ik ben doodsbang. Niels stapt uit zoekt een grote tak en test hoe diep het water is. Er ligt beton onder, het water is niet super diep, maar er is een enorme stroming en het is een groot oppervlak. Twijfel, twijfel, twijfel. Terugkeren betekent een enorme omweg en dan halen we waarschijnlijk weer niet onze gate en dus weer een lange route in het donker. Doorgaan kan het einde van de auto betekenen als het water te hoog komt. Net als we willen omkeren komt er een auto van de andere kant aan. Ook hij stopt voor het water, stapt uit zonder schoenen en loopt een klein stukje het water in om te testen hoe diep het is. Wat een enorme stroming, het water komt tot z'n kuiten, maar spat op tot boven z'n knieën.
Ook hij twijfelt enorm en rijdt terug. Op dat moment komt er een volgende auto. Ze wisselen wat informatie uit en de laatste auto rijdt naar beneden. Ook hij stapt uit zonder schoenen, gaat het water in en loopt 2 van de 3 betonplaten af. De laatste betonplaat, die aan onze kant durft ie niet aan, die stroomt het allersnelste. Twijfel, twijfel, terug naar de auto. Blijft stilstaan, rijdt achteruit, stopt weer, rijdt weer achteruit, dus wij gaan keren en terug. Als de locals het al niet aandurven, dan moeten wij het al helemaal niet doen. En dan staan we weer boven en is 16.15 uur. De nieuwe route houdt in dat we moeten opschieten, het is nog zeker 1,5 uur rijden naar de gate zo'n 70 kilometer verderop en die sluit om 18.00 uur.
We rijden langs de olifanten zonder te stoppen, zien de vogeltjes vliegen, de impala's, zebra's, alle dieren rijden we voorbij zonder echt te stoppen. We hebben Google maps aan en deze zegt dat we om 17.55 uur bij de gate zullen zijn. Dus als we een grote groep hyena's aan de kant zien luieren, gaat het fototoestel aan, goed kijken, we stoppen, klik foto en door... Meer tijd is er gewoon niet. Uiteindelijk zijn we netjes op tijd, om 17.52 uur bij de gate. De kofferbak wordt gecontroleerd op stroperij en we rijden de gate door. Nog even baar het toilet en dan wordt er aan ons gevraagd waar we overnachten. De security jongens staan klaar om ons te begeleiden. Eh, oké, we zitten in Hazyview. Is het zo gevaarlijk dan? We krijgen hier geen antwoord op, ze zullen achter ons aanrijden. Wat verbaasd en onwennig gaan we rijden. We rijden de weg af, totaan een grote chaotische kruising in het dorp. Hierna wordt het wat rustiger en haalt onze escort ons toeterend en zwaaiend in. Vanaf hier mogen we weer alleen rijden. Waarom, geen idee. We vonden het niet gevaarlijk ogen, we reden dwars door een Afrikaans woongebied, maar het was niet verschillend van de rest van de woongebieden waar we doorheen rijden. Het geeft ons niet echt een gevoel van veiligheid, meer een gevoel van onveiligheid.
In Hazyview gaan we bij het winkelcentrum bij Ocean Basket eten, Niels sushi, ik gegrilde Kingklipper en inktvisringen. Het smaakte prima. Daarna door naar de lodge voor het verwerken van de foto's, video's en het verslag.

Rissington Inn
Hazyview
afgekoeld door de regen en bewolkt, 22 graden
212,9 kilometer gereden

We starten rustig, lekker ontbijten en genieten van de buitendouche van ons huisje. Nadat we uitgecheckt zijn, gaan we naar de grote supermarkt voor wat lunchbroodjes en water. We hebben een korte route vandaag, ongeveer 5 kwartier, maar er wordt wel gevraagd om rond 13.00 uur in te checken in verband met de activiteiten die voor ons geboekt zijn. We hebben zo'n hele "handige" app waar alles in hoort te staan over de vakantie, maar hier staat dus alleen activiteiten. Wat we precies gaan doen en wat er voor ons geboekt is, geen idee. We hebben in ieder geval nog tijd om een paar geocaches onderweg te doen.

Dan bedenk ik ineens, ik mis wat. Waar is ons boek dat we in Kruger hebben gekocht? Achterbak open, koffers controleren en nee hoor, het zit er niet in. Het ligt nog in de kamer. We willen het toch graag hebben, dus dat wordt terugrijden. Gelukkig lag het nog op de kamer en kwam de huishouding het ons brengen. Maar dat hield in dat 13.00 uur inchecken zoals geadviseerd was niet zou lukken. We bellen met de lodge en vragen of 14.00 uur inchecken ook goed is. Dan wordt er verteld, aangezien veel mensen aan de latere kant zijn, zijn onze activiteiten verplaatst naar morgen. Eerst een bushwalk, dan lunch en daarna een gamedrive. We kunnen het rustig aan doen.

En dat doen we dan ook. Het valt ons op dat het erg druk is onderweg. Veel mensen aan de wandel of juist ergens aan langs de weg aan het chillen. Het is zaterdag en duidelijk een vrije dag voor velen. In Bushbuckbridge komen we langs een grote mall. Even een pitstop inlassen en een kijkje bij de mall nemen leek ons een goed plan. Wat een chaos. Auto's en busjes rijden af en aan, lange rijen met mensen voor de geldautomaat en zo druk in de winkels, niet normaal. We voelen ons een beetje ongemakkelijk. We zijn de enige blanken tussen het winkelend publiek.

Om 15.00 uur rijden we het terrein van het Guernsey Private Game park op. De onverharde weg is door de regen van de afgelopen 4 weken enorm beschadigd. Het is een bumpie ride naar de lodge. We zitten bijna achteraan in het park. De overige lodges lijken allemaal redelijk leeg en verlaten. Het is er stil. We vinden wel nog een geocache aan de weg en spotten giraffes, bavianen en zebra's. We worden opgewacht met een drankje en kunnen lekker gaan ontspannen. Diner is om 19.30 uur, als de drums klinken. De activiteiten die geboekt zijn blijken een bushwalk, morgenochtend om 6.00 uur en de big 5 middag gamedrive te zijn. We zien dat er ook een avond game drive te boeken is en dat hebben we nog nooit gedaan, dus dat lijkt ons wel wat. We gaan tot het eten wat relaxen. Om 19.30 uur klinkt de drum voor het diner. We zitten met de andere gasten om het kampvuur en kunnen genieten van een 3-gangen diner.

Om 21.00 uur worden we opgehaald door een gids voor de nachtsafari. Met de auto een een paar zaklampen rijden we over het terrein van de Guernsey Private Game park. Het terrein is niet supergroot, maar genoeg om verschillende dieren te huisvesten. In de twee uur leggen we bijna 9 kilometer af. We stoppen af en toe, kunnen zelfs even naar buiten naar de sterren kijken en zoeken naar de bijzondere dieren van de nacht.
Al snel zien we wat over de grond oversteken. Het is redelijk groot, bruin van kleur, maar wat het nou precies is is moeilijk. Het is te groot voor een mongose, maar iets anders. De gids pakt z'n boekje erbij, want hij heeft zo z'n twijfels, maar komt er ook niet uit. We rijden door en zien wat hazen opspringen en naar het licht gaan. Aan de andere kant van het hekwerk lopen gnoes en kudu's. We zien een prachtige grote grijze uil op het hek zitten en dan lopen er 2 wilde honden, ook aan de andere kant van het hekwerk. Als de auto nadert verdwijnen ze de bosjes in. Heel bijzonder om deze bedreigde dieren te zien. Dat vindt ook onze gids en na een stukje vooruit te zijn gereden keert hij om. Misschien zijn ze weer tevoorschijn gekomen. We speuren naar de honden tot we voor ons een groep buffels hebben staan. Wat er apart aan is, is dat er een deel aan de ene kant en een deel aan de andere kant van het hekwerk staat. Ze lijken een praatje met elkaar te maken. Als de auto wordt opgemerkt komt een buffel naar ons toe. Vooruit kunnen we niet, dus een klein stukje achteruit. Even stilstaan en de buffel gaat vlak voor ons de struiken in om op ongeveer 5-7 meter naast ons stil te komen staan. Dat is heel dichtbij. Een tweede buffel komt ook richting ons en gaat op dezelfde plek de struiken in. Hij komt nog dichterbij en staat op 2 meter. Voorzichtig rijden we achteruit tot een veilige plek om te keren. Wauw, dat was best spannend. Bufffels zijn best gevaarlijk als ze boos worden. We gaan nog even naar een watertje waar we de auto uit kunnen om even bij te komen en de benen te strekken. Het is een prachtige avond met voldoende licht van de maan en sterren om de bomen in het watertje te zien weerspiegelen.
We zijn om 23.15 uur terug van ons avond avontuur. Snel naar bed, morgen om 5.45 uur worden we verwacht voor de ochtend bushwalk.

Thornhill safari lodge
Guernsey Private Game park
Zonnig, 27 graden
143 kilometer gereden

We gaan op morning walk safari met een gids, wat inhoudt dat we om 6.00 uur, dus voor het ontbijt, op de nuchtere maag een wandeling van 1,5 uur maken over het terrein van de Guernsey Private Game park. Tracks, insecten, dieren, bloemen en planten spotten. We hadden gedacht dat het zo'n 5 kilometer zou worden, maar het werden er maar 2 langzame Afrikaanse kilometers. We spotten afdrukken van een Genet, een katachtige. Ook krijgen we informatie over hoe de Afrikaanse bevolking gebruik maakt van bepaalde blaadjes, takken en vruchten van verschillende planten en bomen. Iets waar wij echt te nuchter voor zijn. Want via een boom advies van je voorouderen krijgen, hmm, sorry, wij slaan over. De nyala's en zebra's waar we vlakbij staan zijn prachtig.

Als we terug zijn staat het ontbijt voor ons klaar en na het ontbijt slapen we nog even wat bij en luieren we tot we kunnen lunchen.


Na de lunch staat er een game drive op het private game park op het programma. Wij zijn in de veronderstelling dat het in het park is waar we ook verblijven, maar als we de open auto instappen krijgen we te horen dat we eerst een vol uur naar het Manyeleti Game Reserve gaan rijden. Dit ligt tegen Kruger aan en daar gaan we de big 5 proberen te spotten. De weg is sinds gisteren niet veranderd, en dus nog steeds onvoorstelbaar slecht. Niels komt dan ook enigszins wit om de neus aan in het park.

Binnen 100 meter na binnenkomst is het meteen raak. We rijden langs een vijver en op dat moment staat een neushoorn op uit het water en komt aan land om rustig verder te lopen. Zo gaaf om dat te zien. Nog voor we impala's of olifanten zien hebben we de neushoorn gevangen met onze foto's. Het beest heeft geen hoorn. In verband met stropers heeft het park alle hoorns van alle neushoorns afgezaagd. Ondanks die maatregel worden nog steeds neushoorns afgeschoten door stropers.

Daarna is het raak met een olifant. Het grote verschil met deze gidsen in dit park is dat ze zich niet helemaal aan de gebaande paden houden. Alles om zo dicht mogelijk bij de grote dieren te komen. Heel gaaf, een beetje eng af en toe en hopelijk hebben deze dieren er geen hinder van. We rijden met de auto tot heel vlakbij de olifant

Daarna is het op naar de leeuwen. We zien 2 prachtige gieren in een boom zitten, maar daar heeft de gids niet veel aandacht voor. Als we vlak daarna een boom vol met verschillende soorten gieren zien is ook daar geen tijd voor. Om de hoek liggen 2 jonge manntjes leeuwen languit over het pad. Ze hebben hun buik volgevreten en liggen rustig bij te komen. We gaan tot vlak voor ze, daar rijden we het gras in en met een boogje komen we aan de andere kant van de leeuwen weer uit. Onze gids roept wat naar een andere auto met toeristen die echt midden in het veld staat en het blijkt dat onder dat boompje de kill (het kadaver van de laatste jacht) ligt. Er zijn verder geen leeuwen in zicht volgens de andere gids. Hij rijdt weer door en wij rijden over het gras naar de boom met de dode gnoe eronder. Hij is eerder te ruiken dan te zien en ligt echt helemaal open.
Dan zien we aan de andere kant iets bewegen in het gras. Het is de leeuw met nog een vrouwtje, diep weggestopt tussen het gras komt hij nu iets naar boven en is ineens zichtbaar voor ons. We staan nu tussen 2 leeuwinnen aan de ene kant, een leeuw en leeuwin aan de andere kant, naast hun prooi en met een paar bomen met aasgieren om ons heen. Blijkbaar hebben ze helemaal geen honger meer, zijn ze gewend aan pottenkijkers, want geen van de dieren geeft een kik. Na de volledige fotosessie rijden we verder, op zoek naar de andere dieren van de big 5, de buffel en luipaard. Deze worden vandaag niet gespot door ons. Wel zien we de nodige vogels, gnoes, impala's, een Kudu en oortjes van een jakhals voor we bij een rivier even benen kunnen strekken en wat chips en cola nuttigen.
Bij de rivier pakken we een verrekijker erbij en zien veel verschillende soorten vogels zoals ibissen, ooievaars, een hamerkop, ganzen, een soort kieviten en nog vele anderen. In het water een stuk verderop liggen nijlpaarden, af en toe komen ze naar boven en zie je de beweging. Ook grazen er waterbokken, zebra's en impala's aan de overkant. Na deze onderbreking rijden we terug naar de gate om heg park te verlaten. We zijn er zo'n 3 uur binnen geweest. Het is een koude tocht terug in de half open auto terwijl de zon langzaam onder gaat.
Als we weer bij het Guernsey Private Game park aankomen is het donker. De gids pakt de zaklamp erbij en we hebben nog een kleine night drive waar we 2 grote uilen zien, zebra's, een kameleon en heel dichtbij ons kamp lopen de giraffes rond.
We eten 's avonds weer gezellig met alle gasten rond het kampvuur waar we de verhalen van de met elkaar delen.

Thornhill safari lodge
Guernsey Private Game park
Zonnig, 27 graden
0 kilometer zelf gereden

We gaan rustig aan uitchecken en op ons gemak al dwalend door het gebied richting de uitgang. Onderweg hebben we bezoek van een struisvogel, een schildpad, nyala's en wrattenzwijnen. Na een klein uurtje draaien we het asfalt op.

We hebben een flinke rit voor de boeg, dus eerst nadat we de eerste geocache niet kunnen vinden gaan we maar wat kilometers maken. Al snel rijden we door een prachtig berggebied.
Hoe verder we komen, hoe slechter de weg wordt. Enorme gaten in het asfalt welke bijna niet te ontwijken zijn en je daarom regelmatig aan de andere kant van de weg rijdt. Gelukkig valt de drukte op de weg mee, hoewel er af en toe wel sprake is van kamikaze acties om kruipende vrachtautos die aan het uitwijken zijn voor de potholes in te halen terwijl aan de andere kant een autop komt die, net weer andere, potholes probeert te omzeilen.

We halen een broodje en donut voor de lunch die we oppeuzelen bovenop een rotsblok met mooi uitzicht over de vallei langs de route waar de geocache voor de verandering wel gevonden.

Hierna komen we in een dunbevolkt gebied met veel armoede. De huisjes zijn van leem, golfplaat of hout. De was wordt buiten gedaan in een tobbe of in een beekje. We hebben het niet heel veel gezien deze vakantie, maar op vorige vakanties des te meer. Elke keer sta je toch weer even stil hoe goed wij het hebben en dat wat wij problemen vinden meestal helemaal niet zo erg is.

Vanuit de auto hebben we een mooie zonsondergang, vlak voor we bij de lodge aankomen. De kamer die geboekt is blijkt van "maatje postzegel" te zijn en als dan vervolgens ook nog eens blijkt dat de airco kapot is gaat Niels bij de receptie brommen. 5 Minuten later worden we overgeplaatst naar een familiekamer, met een stuk meer ruimte én een werkende airco. We eten een steak in het restaurant van de lodge. Terug in de kamer zet ik het halve huisje onder water omdat het water bijna niet door het putje weg loopt.

Guinea Feather Country Lodge
Groblersdal
Zonnig, 30 graden
345,7 kilometer gereden

Bij het karigste ontbijt van deze vakantie wordt duidelijk dat deze lodge redelijk vergane glorie is. Het hoofdgebouw is mooi en leuk ingericht, maar het eten, de service en de voorzieningen zijn het toch niet helemaal.
De koffers worden omgepakt voor de vlucht, en nu maar hopen dat de zwaarste koffer niet boven de 23 kilo uit komt. Daarna gaan we voor de laatste keer deze vakantie op pad. Deze regio ademt armoede. De wegen zijn heel slecht, overal aan de kant zijn hutjes, mensen in vodden en kleine verkoop kraampjes. Er is veel landbouw, grote sinaasappelboomgaarden en velden waar 30 tot 50 man aan het werk zijn.
Voor we naar het vliegveld gaan rijden we naar Middelburg, een klein stadje waar de afgelopen 2 maanden diverse geocaches zijn neergelegd die ook nog eens gevonden worden. Het is een mooie afsluiting van de vakantie. Ook wij vinden er de meeste geocaches die we zoeken. We lunchen met een vetkoek burger, in plaats van een broodje een soort oliebol. Typisch Zuid-Afrikaans, dus je moet het een keer geprobeerd hebben.

Rond 15.30 uur gaan we rustig aan richting het vliegveld rijden. Beter te vroeg dan te laat. We zijn allebei eigenlijk best moe van de drukke vakantie. Tijd om te ontspannen. Rond 18:30 staan we bij de auto verhuur. De auto word ingeleverd en we zien bij de incheck zo'n 200 mensen in de rij staan voor een niet bemenst bagage afgifte punt. Ja, doei. Wij gaan wel ergens op een bankje een uurtje wachten. Tijdens het wachten worden nog even 2 geocaches op het vliegveld (!) gedaan en tenslotte sluiten we dan toch maar aan in de rij. Alles gaat traag. Bagage: traag. Security? traag. Douane: traag. Zelfs een broodje regelen achter de douane kost veel tijd. Alle vluchten naar Europa vertrekken na 23:00 dus de winkelthjes gaan rond 22:00 allemaal wel zo;n beetje op slot. De KLM vlucht zit 100% vol. Er kan geen muis meer bij. Gisteren is een vlucht van Air France uitgevallen dus er is een boel omgeboekt naar deze vlucht.

Het vliegtuig vertrekt, de wielen gaan omhoog en we kukelen allebei in slaap. Pas laat in de nacht worden we weer wakker. Dit was een zeer, zeer vermoeiende vakantie.