Al een hele tijd willen mijn vrouw en ik een bezoek brengen aan Rusland. Tot afgelopen augustus bleef dit bij een wens. Toen kwamen 2 vrienden van ons ineens ook met het idee, en daarna was het snel bekeken.
Op naar Rusland ! Moskou, de gouden ring en St. Petersburg. Tussen 31 augustus en 13 september 2003.
Hier volgt het verslag van wat er gebeurde.:
Zondag 31 aug.
We beginnen goed. Het lukte onze natinoale trots natuurlijk niet om Inge en mij be elkaar te zetten. Inge is nogal bang om te vliegen dus moest er een chef bij komen, en daarna nog één die het uiteindelijk lukte ons naast elkaar te zetten. Hierbij wil ik aantekenen dat we met een groep van 18 mensen waren, en dat er 18 stoelen beschikbaar waren om uit te kiezen. Tot op de dag van heden snap ik niet wat nu eigenlijk het probleem was...
De landing in Moskou was precies op tijd. Douane bleek veel makkelijker dan verwacht. We stonden binnen no-time aan de andere kant. Vrijwel onmiddleijk waren we een medereiziger kwijt. De groepsbegeleiding en de gids zijn op zoek gegaan. Dus konden wij anderhalf uur in de bus wachten...
De vermiste persoon is niet meer aangetroffen, dus zijn we naar het hotel gereden. Daar zat de vermiste persoon op ons te wachten. Hij vond het een saai vliegveld, en was met een taxi naar het hotel gegaan. Aangezien het reeds na 18.00 was, hebben we sl;echts een zeer koter impressie wandeling kunnen maken. Met zijn 10-en hebben we Oekraiens gegeten.
Alleraardigste mensen werken in dit restaurant !
|
|
Maandag 1 sep.
|
De hele groep begon met een wandeling langs het rode plein (eigenlijk heet dit plein mooi plein, maar er is een vertaalfout gemaakt!). Wij vieren hebben geprobeerd het Kremlin binnen te komen. Na in de rij te hebben gestaan voor de kaartjes, en in de rij te hebben gestaan voor de beveiliging werden we simpelweg weggestuurd. Het duurde even voordat we doorhadden dat onze rugzakjes de problemen veroorzaakten. Die mogen dus niet mee het Kremlin in. De bewakers stonden allemaal in dezelfde richting te wijzen dus na enig zoeken vonden we de garderobe ergens verstopt onder de trappen. Natuurlijk moest er bij betaald worden...
Het Kremlin is een mooi gebied in Moskou. Helaas wordt het hoog tijd dat de bewaking een klantvriendelijkheids training krijgt...
|
's Middags met de hele groep naar het "nieuwe maagden klooster" in een voorwijk van Moskou. Een mooi klooster met een heel mooi kerkhof ernaast. Aan onderhoud schiet het allemaal te kort, maardat geeft in dit geval alleen maar meer charme.
Inge en ik hebben de groep hun gang laten gaan omdat we wel even toe waren aan wat rust. Helaas is Moskou de meest lawaaige stad waar ik ooit geweest ben. Gek wordt je ervan. We hebben een parkje gezocht (en gevonden), en hebben een half uurtje gewacht of het miscien ietsjes minder lawaaierig zou worden. Niet dus...
En dus begin het te regenen. Zoal we dat in Nederland niet kennen. Emmers tegelijk. En natuurlijk hadden wij geen regenjas, paraplu of wat dan ook mee. Lopend door de regen zijn we maar terug gegaan naar hetzelfde restaurant van gisteren. We werden druipnat en wel begroet als langverloren familieleden. Ik houdt van de oekrainers !
Een deel van de groep is deze avind naar het russisch staatscirkus geweest. Afgezien van het feit dat er nergens wat te eten viel te vinden, hebben ze de grootste pret gehad.
Dinsdag 2 sep.
 |
The whole group took a "guided" tour in the moscow subway. |
 |
Wij vieren hebben vandaag geprobeerd om het mausoleum in te komen. Ik was het binnen de kortste tijden volledig zat. We werden weggestuurd omdat we rukzakjes bij ons hadden. We werden weggestuurd omdat we fototoestellen bij ons hadden. We werden weggestuurd omdat we op de stoep zaten. Kotsziek wordt je ervan. En niemand die in een normale taal kan uitleggen waar het over gaat. Ik heb daar, aan de rand van het rode plein besloten dat Moskou de afschuwelijkste stad ter wereld is, en dat ik er nooit van mijn lang zal zijn leven terug zal keren. Platbranden en opnieuw beginnen. Mischien dat dat werkt.
Inge en Sandra is het wel gelukt om het mausoleum binnen te komen. Er werd naar hen ge-sh-t, ze werden in doodse stilte terecht gewezen dat ze niet doorliepen en ze kregen opdrachten om precies op het lijntje te lopen. In Nederland zou ik aangifte hebben gedaan wegens psychische intimidatie. Communisme leeft in Moskou !
Na een korte kalmerings periode hebben Inge en ik ´s middags de metro naar de rand van de stad gepakt, en een park opgezocht. Redelijk stil, maar natuurlijk werden we opgejaagd en uiteindelijk zelfs weggejaagd door een stel zigeuners die maar bleven zeuren.
We hadden met de groep afgesproken in een bepaald restaurant in een uitgaans centrum van Moskou. 20 Mensen die iets te eten willen, 2 engelstalige menus, en een k*ttekop die absoluut geen zin had om ook maar enigzins vriendelijk te zijn...
Na het eten zijn de meeste mensen zich in het hotel gaan voorbereiden op de moskou bij nacht tour. Ik ben nog eventjes snel de metro ingedoken, en heb in vliegende vaart een paar prachtige stations bekeken.
21.00 Moskou by night. Wiens idee het was om dat op de laatste avond van onze aanwezigheid in Moskou te doen is mij even ontschoten, maar echt slim was het niet. De gids vrat de microfoon op, sprak uiterst belabberd engels, en had er eigenlijk helemaal geen zin in, gezien de zuchten die ze tussendoor slaakte.
Woensdag 3 sep.
Inge heeft de hele nacht liggen hoesten joepie ! (Not !)
Om kwart over negen zat de hele ploeg in de bus, en om half twaalf waren we aan de rand van het Moskouse gekomen. Het verkeer is even erg als de mensen: onuitstaanbaar dus.
|
We zijn naar Vladimir gereden alwaar de gehele groep hetzelfde restaurant binnen liep. Inge en ik zijn dus doorgelopen naar een broodjsewinkel, waar we met handen en voeten iets te eten hebben weten te regelen. Het dorp zelf is een bezoek niet echt waard. Eén mooie kerk, en een gigantische toegangspoort voor de stad. Inge en ik hadden zeeën van tijd over hier.
|
|
Onze groepsbegeleiding had gehoord dat er onderweg een kerkje midden in een weiland lag. Geen fantastische kerk, maar door zijn ligging wel erg mooi om te zien. Wij verkeerden in de veronderstelling dat de chauffeur begrepen had waar we naar toe wilden. Niet dus... We werden bij het verkeerde klooster gedumpt, dus zijn we maar een beetje in de omgeving wezen kijken. We hebben het kerkje waar we naar toe zouden gaan wel ontdekt, maar dit lag veel te ver weg om te bereiken in de beschikbare tijd. Dus hebben we op ons gemakje door de weilanden gewandeld. even Moskou uit de zenuwen verwijderen.
Later die dag aankomst in suzdal. Vroeger was het traditie als je geld had om in dit dorp je eigen kerk te bouwen. Of je er ooit kwam was niet belangrijk. Dus bestaat Suzdal voor het grootste gedeelte uit kerken, kloosters en kremlins.
Het hotel was de naam niet waard. Vsrkenskot komt meer in de richting. Inge is allergisch voor stof en begon vrijwel direct onbedaarlijk te hoesten en te proesten. Het schijnt dat ze hier nog nooit van een stofzuiger hebben gehoord. Nadere inspectie leerde ons dat ze zelfs nog nooit van schoonmaken gehoord lijken te hebben. Een deel van de alleenreizenden in de groep kwam in kamers waar een tweepersoons bed stond, de gehuwden en samenreizenden kregen twee aparte bedden. Bij de receptie sprak men natuurlijk alleen maar russisch. Het gastenbestand bestaat voor 95% uit buitenlanders, vandaar... Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik gewoon een andere sleutel van het bord gepakt heb. Dat grapje heb ik 2 keer moeten herhalen voor we een kamer hadden gevonden die niet bedekt was met een laag stof. Met een schoenpoets borsteltje heb ik het ergste stof maar de gang opgeveegd.
Matrassen bleken ook onbekend in deze hoek van Rusland. Er lag een stapel bed-veren op een rijtje met een deken eroverheen. De gehele vleugel van het hotel waar wij ons bevonden stonk oud en niet onderhouden. Over de badkamer wil ik niet eens beginnen... We weten nog steeds niet wat daar allemaal leefde...
Tijdens een ontdekingstocht door het hotel kwamen we in de "japanse vleugel". Grote moderne lichte kamers met fantastisch sanitair en kraakschoon. Klaarblijkelijk was onze reis erg goedkoop...
´s Avonds verspreidde de hele groep zich over het dorp, op zoek naar eten. Helaas waren wij in September hier, dus het hele dorp zat op slot. Al dwalend kwamen we elkaar weer tegen en ontdekten gezaemlijk de lokale bar / disko / nachtclub / hangplek. Het lukte ze daar zelfs om 19 mensen tegelijk van eten te vorzien. en nog goed eten ook. Het duurde 2 uur voor alles op tafel stond, maar voor $120,- voor 19 mensen hoor je mij niet (veel) klagen.
Met een laagvliegende taxi, terug naar het hotel.
Donderdag 4 sep.
Inge has again been up coughing all night...
Uitgebreid uitgeslapen. Om half elf opgestaan. En dan ook alleen maar omdat het ontbijt tot elf uur duurde.
Met zijn vieren door het dorp gezworven. Suzdal is absoluut een bezoek waard, maar een hele dag buiten het seizoen is net even te veel van het goede.
.
.
.
Met 16 man gegeten in een "klooster" dat tevens dienst doet als hotel/restaurant/toeristen val
Vrijdag 5 sep.
Het werd een vreselijke busrit. In Rusland in asfalt op de bon of iets dergelijks, dus wordt ieder pad gebombardeerd tot snelweg. De chauffeur vond 80 kilometer echt wel het minimum, dus je kunt je voorstellen dat we niet echt blij waren met zijn allen.
Onderweg zijn we gestopt bij een klooster waar zo rond lunchtijd niets te eten viel. Uiteindelijk bleek dat een stalletje voor de deur russische marsen verkocht, dus daar hebben we dan maar mee gelunched.
|
Die avond doorgereden naar Jaroslavl. Met de hele groep naar de haven gewandeld in de hoop een boot over de Wolga te kunnen nemen. De groepsbegeleiding heeft 50 minuten besteed aan het uitvinden van de basis gegevens. Het personeel was onvriendelijk, niet toeschietelijk en sprak (natuurlijk) alleen maar Russisch. Slecht met behulp van gewone mensen die ook met een boot meewilden is het ons uiteindelijk gelukt de juiste boot te vinden. Een prachtige vaart... `s zomers. Nu regende het en was het waterkoud op een onverwarmde half open tochtende boot... Kachel is onbekend voor de passagiers van deze boot. Het personeel had zichzelf opgesloten in hun warme verblijfsruimten. Je vraagt je toch in arremoede af hoe het hier ´s winters toegaat...
|
Als afsluiting van deze dag zijn we met e'n allen in een extreem luxe mafia-restaurant wezen eten. De aanwezige live muziek kende zowaar 5 woorden engels en wel 6 engelse liedjes. Goed gegeten voor weinig geld. De muziek was om te overleven, hoewel de leadzanger het er duidelijk niet mee eens was dat er engelse liedjes werden gezongen. Ter informatie, naast onze groep was het restaurant leeg.
Zaterdag 6 sep.
|
Vandaag gaan we naar Rostov-veliky (groot Rostov). En voor het eerst hadden we te weinig tijd voor het hele klooster ! Er is behoorlijk wat meer te zien en te doen in dit klooster dan verwacht.
In dit klooster hebbenb we wel een nieuw spelletje ontdekt... stress de bewakers. In Rusland is het gebruikelijk dat je om te mogen fotograferen een speciaal kaartje moet kopen. Als je video opnamen wilt maken moet je zelfs een nog specialer kaartje kopen. Met deze kaartjes mag je natuurlijk overal fotos maken behalve daar waar het het meest mooi is, binnen in de musea. En aangezien de werknemers over het algemeen toch onbeschift zijn, hebben we op zijn hollands wraak genomen. Loop met zoveel mogenlijk mensen tegelijk een museum binnen met een camera zo zichtbaar mogenlijk in je handen of om je nek. Op een gegeven moment zal de bewaakster je vertellen dat je binnen geen fotos mag maken. Wij spreken geen russisch, en zij spreekt natuurlijk alleen maar russisch dus dat begrijpen we natuurlijk niet. Op een gegeven moment zal de bewaakster aan de fototoestellen gaan zitten. Nu zoveel mogenlijk kanten uitlopen met zoveel mogenlijk mensen tegelijk. Zorg dat je heen en weer en door elkaarheen rent. Zodra de bewaarster naar iemand toeloopt, laat je achter haarrug een flitser afgaan. Na ongeveer 5 minuten heen en weer hollen zal de bewaarster het opgeven, en in haar hoekje gaan zitten. Pracht spel !
Maar even serieus, als je ooit zo dom bent om naar Rusland te gaan en je komt hier in de buurt, maak dan gebruik van ikedere minuut die je hebt om dit klooster te bekijken ! De musea binnen zijn bij de prijs inbegrepen, en eigenlijk allemaal een bezoek waard.
|
We moesten voor één nacht terug naar Moskou. Moskou bestond op deze dag 856 jaar, dus was het onze bedoeling om zoveel mogenlijk uit het centrum te blijven. We hebben ergens Georgiaans gegeten, en hebben toen een poging gedaan om een Mc. Flurry te scoren. Domme zet. Het leek ons wel slim om naarhet rode plein naar de Mc. Donalds te gaan. Helaas waren er nog zo'n 2 miljoen mensen op diezelfde plek aanwezig, allemaal op weg naar huis...
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ons in de rij gegooid en zijn door de massa het metrostation weer ingedragen. Daar hebben we een metro gepakt, en zijn maar naar het hotel gevlucht. Die Mc. Flurry moet ik nog krijgen...
zondag 7 sep.
|
Op naarSergijv Possad. Het meest touristische klooster waar we geweest zijn. De toegang was voor de verandering gratis, maar de kathedraal mochten we als individuele bezoekers dan ook niet in. We stonden in de rij voor een kerkje dat voor onze neus gesloten werd, het grootste gedeelte van het terrein was verboden toegang. Kortom: bleugh ! We hebben het klooster walgend verlaten, en zijn het dorpje ingegaan. Tijdens deze wandeling struikelden we over een heilzame bron waar nooit een toerist komt. Fantastisch ! We mochten uit bekertjes van de russen het water proeven, we zijn meerdere malen gezegend, kortom pracht ervaring.
|
|
De bus reed verder naar Klin. De plaats waar compomist Tsjachkoivsy geboren is. Ik ben niet meegegaan het museum in, maar ben door de tegenoverliggende woonwijk gaan wandelen. Wat hebben de mensen het arm hier in de buurt zeg !
's Avonds overnachtten we in Tver. Ergens heel ver buiten het centrum. Gelukkig reden er wel kleine busjes naar de stad. We bleken in staat 10 nederlanders in één zo'n busje te proppen. Feest ! Liedjes zingen, lachen gieren brullen. Totdat de motot van het arme busje er de brui aan gaf en spontaan besloot in brand te vliegen. De bestuurder sprak natuurlijk alleen maar russisch en snapte helemaal niets van onze paniek. Woorden als stop, fire, halt en help begreep hij niet.
Naja, het is goed afgelopen, we zijn allemaal levend de bus uitgekomen.
We hebben in een bargegeten, en slechts de helft van de groep was stoer genoeg om met een busje terug naar het motel te reizen...
maandag 8 sep.
Bijna de hele dag hebbenm we in de bus doorgebracht. Opvallend: dwars over de weg lag een greppel gegraven. De bus ramde daar doorheen, met zo'n vaart dat een binnen raam er compleet uitgesprongen is. Bij aankomstbij het hotel gaf een auto-band de geest. De bestuurder was niet blij die dag...
dinsdag 9 sep.
Met openbaar vervoer naar een klooster dat een flink eind buiten de stad ligt. Na veel zoeken en heen en weer geloop hebben we de bushalte gevonden, en zowaar aan de chauffeur kunnen uitleggen waarwe heen wilden. Ergens helemaal nergens, middenin het niets weigerde de chauffeur door te rijden. Het bleek dat we bij het klooster waren aangekomen. Pracht vent die bestuurder ! Hij had net zo makkelijk weer terug naar de stad kunnen rijden...Het klooster was eigenmlijk zonde van de tijd, maar naast het kloster lag een openlucht museum. Prachtig ! Ze hebben uit verschilende streken houten gebouwen gecopieerd. Erg mooi gedaan. Helaas was er niets meer te eten in het park. We zaten in het naseizoen, en dan is alles gesloten. Gelukkig hadden we crackertjes bij ons.
|
|
De rest van de dag hebben we gezocht naar iets te doen in Novogorod. Geloof ons, er is niets. Helemaal niets. Het kremlin goed onderzoeken duurt een half uurtje, en dan is er niets meer.
Het avondeten was verschrikkelijk. We waren met vier personen. Tegen de tijd dat de eerste zijn eten op had kwam het voorgerecht van de volgende. Inge kreeg helemaal niets. Ik ben witheet naar de keuken gegaan, in het restaurant was niemand meer te ontdekken, en eindleijk kreeg Inge ook iets te eten. Rauwe kipfilet...Met slaande deuren zijn we vertrokken. Helaas was er in de hele stad niets meer te eten te krijgen. Na veel zoeken vinden we een tent waar Inge een stuk pizza uit de magnetron kon krijgen. En daar werd ze natuurlijk doodziek van.
woensdag 10 sep.
Onderweg naar St. Petersburg zijn we gestopt bij een datscha (buitenhuis) die alleen voor de toeristen geopend was zodat je ook eens de binnenkant van zo'n huisje kunt bekijken. Alleraardigst om eens zo'n houten huisje aan een nadere inspectie te onderwerpen. De bedden waren al minstens 10 jaar niet gebruikt, maar dat mag de pret niet drukken.
In st. Petersburg wisten we van te voren dat we niet in het orginele hotel geplaatst waren. Het nieuwe hotel zou beter zijn dan het orginele... Nou dat hebben we geweten. Stel je een hotel voor met 90 kamers, met een lobby ter grote van een postzegel met 21 mensen die op hun sleutel wachten. Natuurlijk spreken alleen wij iets anders dan Russich. Stel je nu ook voor dat liften een onbekend goed zijn in dit hotel, en dat wij een aantal 60+ ers bij ons hadden. Stel je voor dat wij niet blij waren !
Ik wilde met een zieke kop eigenlijk alleen maar naar bed, maar de groep dacht daar anders over. We gingen weer met zijn allen eten. Dus nog maar een koppeltje advil naar binnen, en naar de bushalte. Na 35 minuten op een koude tochtige bushalte kwam daar eindelijk een bus. Nog eens 30 minuten later waren we in de stad. Hoppa. 1 Uur tijd verloren...
We hebben een korte stadswandeling gemaakt, en daarna met de hele groep gegeten. 's Avonds 45 minuten op de bus wachten, en zo snel mogenlijk naar bed.
Donderdag 11 sep.
Het ontbijt was onvoorstelbaar ! Een halve gesneden boterham, koffie of thee en een spons van eiwit. Meer niet. En nee, het was niet mogenlijk om iets bij te bestellen. In het orginele hotel was een ontbijt buffet, dit hotel had ontbijt crisis...
Vandaag moesten we 40 minuten wachten op de bus, en duurde de rit nog eens 40 minuten. Het chagerijnige gevoel wilde maar niet wegtrekken...Met de groep een uitgebreide rondwandeling door de stad gemaakt langs de Aurora, het Peters huis naar de Petrus en Paulus vesting. Daar is iedereen zijn eigen kant opgegaan.
Met z'n tienen hebben we een boottochtje gemaakt. Een prachtige manier om een prachtige stad te zien. St. Petersburg is een fantastische stad. Ze noemen het het Venetie van het noorden, en de stad wordt vaak vergeleken met Amsterdam. Voor mij als Amsterdammer lijkt de stad meer op Parijs met grachten dan op Amsterdam. Ik ben nog nooit in Venetie geweest, maar medereizigers vertelde mij dat in Venetie de grachten een stuk smaller zijn. In St. Petersburg kun je ruim afstand nemen van de overkant zodat er veel mooie fotos te maken zijn. In tegenstelling tot Amsterdam zijn de huizen aan de kanalen groot tot zeer groot en natuurlijk staat om iedere hoek wel een russisch orthodoxe kerk.
We hebben een wandeling gemaakt die volgens het boekje 3 uur zou duren naar een klooster aan de rand van de stad. Helaas voor ons stond het gehele klooster in de steigers. Het leek wel of ze een houten achtbaan aan het bouwen waren !
Met zijn vieren gegeten in een enge donkere kelder. Live muziek, en weer niemand die een woord verstond van wat wij wilden. Ze probeerden het tenminste wel. We kregen eten, drinken en de muziek was niet al te luidruchtig...
Omdat we weer een eeuwigheid op de bus moesten wachten waren we pas na middernacht in het hotel terug. Niet echt een tijdstip waarop je vrolijk over straat zwerft in St. Petersburg...
vrijdag 12 sep
Het ontbijt was alweer ellende. De reisbegeleiding is zelfs de keuken ingelopen om nog wat extra te eten te regelen.
We hebben geprobeerd het dichtsbijzijnde metro station te bereiken omdat we geen zin hadden om weer 45 minuten op de bus te gaan wachten. Het bleek dat de metro 35 minuten door een stadspark lopen was. Onverlicht en nogal onguur. Geen geslaagd idee om terug te lopen in het donker... In het station werd ik nog bijna aangehouden omdat ik een foto maakte. Waar je in Moskou alles en iederen mag fotograferen is het in St. Petersburg ten strengste verboden om fotos te maken van en in de metro.
We zijn met de metro naar een boerenmarkt gereden. Hier kunnen lokale boeren (uit St. Petersburg ??!!) hun waar te koop aanbieden. een vrolijke boel. Niet al te schoon, maar ik zou hier best mijn verse groenten willen kopen. Het vlees ligt gewoon zonder koeling op een karretje te liggen...
Hier zijn we uit elkaar gegaan. Inge en onze twee vrienden wilden perse naar de Hermitage. Daar had ik absoluut geen zin in. Ik ben de metro ingegaan, heb op mijn gemakje een stel fotos gemaakt, en ben naar het klooster aan het einde van de Nevsky Prospect gelopen. Voor de deur bij het klooster was een openlucht dienst aan de gang. Ik zag een heleboel erg belangrijke heren. Kerkvorsten en burgermannetjes die goed beveiligd werden. Ik heb een poosje staan kijken en ben toen het klooster maar ingegaan. Omdat er voor de deur een dienst was was de kathedraal geopend. Normaal gesproken is deze kerk gesloten voor toeristen dus dat was mooi meegenomen.
Op weg naar buiten stuitte ik op de hele meute kerkvorsten die met een kistje terug naar binnen liepen. Iedereen probeerde het kistje aan te raken, en aangezien ik nogal lange armen heb is mij dat ook gelukt. Geen idee of ik nu gezegend ben of gewoon een domme toerist...
Met de metro naar de andere kant van de stad en terug gelopen naar het centrum. Ruim 3 uur bezig geweest ! Inge ging 's avonds met een deel van de groep naar het ballet, dus ik heb me weer gevoegd bij de twee vrienden die niet naar het ballet wilden. Avondeten in het zelfde restaurant als gisteren. Vandaag geen live muziek, kleinere porties en vandaag niemand die zin had om ons te helpen. Rusland in een notendop. De ene dag gaat het goed, de volgende dag gaat het slecht.
|
|
Inge was pas ruim na middernacht terug in het hotel. Die heeft zich enorm goed vermaakt met het zwanenmeer.
zaterdag 13 sep.
De laatste dag. Zal ik het ontbijt nog een keer uitleggen ? Een halve boterham, een spons en koffie of thee. Een keer. Punt uit.
De reisbegeleiding had een goed idee. Op weg naar het vliegveld konden we langs Catharina's winterpaleis paleis rijden en daar een bezoek brengen. De orginele "agent" weigerde haar medewerking hieraan, dus werd er een andere gehuurd. Maar de orginele agent was al betaald voor de trip naar het vliegveld, dus moest er bijbetaald worden. Men liet ons in de veronderstelling dat als één iemand niet mee zou willen de hele groep de dupe zou worden, en niemand naar het winterpaleis zou kunnen. Dus met knarsende tanden akkoord. Daarnaast is ons beloofd dat we niet in de rij hoefden te staan voor het paleis, en dus de maximale tijd te besteden zouden hebben.
Iedereen behalve één ging akkoord. Die ene bleef in de bus zitten bij het paleis en ging gewoon niet mee naar binenn.
in the bus, and did not enter the palace with us...
|
|
We begonnen met 10 minuten in de rij voor de poorten. Ik heb door het hek gegluurd en het hele voorplein stond stampvol met wachtende mensen. Maakt niet uit, wij kunnen gewoon doorlopen dacht ik nog.
Bij het zien van de enorme mensen massa beweerde de gids (niet de reisbegeleider) dat dit een half uurtje wachten zou zijn. Van langs de rij lopen was geen sprake meer. Waarom niet kon niemand ons meer uitleggen.
Laat ik een lang verhaal kort maken. We hadden 3 uur geplant voor een bezoek aan het paleis. Na 2 uur en tien minuten wachten in de rij kwamen we tot de ontdekking dat er binnen in het paleis ook nog eens een rij stond voor de (verplichte) garderobe. We hebben massaal geweiged het paleis te betreden omdat van de 50 minuten die we nog hadden er zeker 30 verloren zouden gaan aan nog eens een rij. Rechtstreeks naar de bus dus. Wat een verloren ochtend !
Twee en een half uur voor vertrek werden we op het vliegveld gedropt. De reisbegeleiding ging met dezelfde bus terug en wijwerden het gebouw uitgegooid. Neit eerder dan 2 uur voor vertrek mochten we het gebouw betreden. Daar sta je dan. Nergens. Niets te doen. Niets te beleven. Nergens naar toe kunnend. Een half uur later was het vleigveld afgeloaden met mensen, en kostte het ons een half uur om door de security heen te komen. Daarna moest nog ingecheckt worden...
Conclusie:
Rusland is een klote land. Men heeft zich absoluut niet geconformeerd aan de moderne reiziger, laat staan aan de moderne tijd. Sommige bedrijven (met name in de hotel branche) proberen het wel, maar door onwil en onkunde van het personeel blijft het slecht functioneren
Perestryka en glasnost hadden net zo goed niet kunnen plaatsvinden. De mensen verdienen geen vrijheid, of ze begrijpen gewoon niet wat er gebeurd is.
Werkende russen functioneren niet. Men spreekt geen letter over de grens. Bijna niemand zal enige poging doen om een buitenlander te begrijpen, laat staan te helpen. Normaal gesproken kom je met handen en voeten een heel eind, in Rusland draait men zich gewoon om.
Rusland is in het geheel niet ingesteld op buitenlanders. Het is natuurlijk niet hun fout dat het cyrilisch niet echt een bekend alfabet is, maar in de grote toeristen trekkers verwacht je toch tenminste iets leesbaars aan te treffen. Het is zelfs bij de McDonnalds niet mogenlijk om de menu borden te lezen !
De wegen in Rusland zijn slecht. Erg slecht. Soms lijkt het alsof er sinds 1918 geen onderhoud is gepleegd.
Overeenkomsten worden erg gemakkelijk toegezegd voor het geld binnen is. Na betaling is er van overeenkomsten geen sprake meer.
Toeristen schijnen maar voor één ding goed. Om ze geld afhandig te maken. Veel geld. Voor alle inkomen moet betaald worden, en nadat je binnen bent blijkt ineens dat er voor iets anders nog een keer betaald moet worden. Ik begrijp dat ik 10 keer zoveel moet betalen dan een rus, maar waarom moet ik dan ineens nog bijbetalen voor een garderobe of om binenn fotos te kunnen maken ??
Nergens tijdens onze reis konden we het kraanwater drinken. Hoezo ontwikkelings land ?
De rus op straat is een fijn mens. De meesten zullen hun uiterste best doen om je van dienst te zijn. Zelfs zonder enige taalkennis zal men toch proberen je de goede weg op te helpen.
Rusland is onvoorstelbaar goedkoop. een 5 gangen diner voor onder de 10 euro is goedkoop.
