Aan de linkerkant een kopie van de blog die ik onderweg heb bijgehouden. Aan de rechterkant het dagboek van Inge dat ik heb overgetypt
20 februari 2007
En toen was het voor de tweede keer half elf op Dinsdag de 20e, alleen staan we nu aan de andere kant van de wereld, in Amerika. We zijn redelijk rap bij de douane, en dankzij de proffesionele houding van de hulpjes als 5 voorlaatste aan de beurt. Naja, de koffer en de rugzak liggen al op ons te wachten en we kunnen aansluiten in een gigantische rij voor de invoer-balie. Het busje van Alamo pikt ons voor de deur op, en we hebben om half 12 een sports utility vehicle van Pontiac onder onze billen. Welliswaar met 32391 km op de klok, maar toch.\
We rijden de eerste de beste snelweg op, en belanden na een uurtje of wat in de buurt van San Bernardino, waar we voor 59 dollar een hotel met kingsize bed en gratis draadloos internet scoren. 's Avonds gaan we naar Bostons, waar we pizza eten.
De vlucht is voorspoedig verlopen. We hadden lange benen plaatsen en een eigen entertainmentstation. We hebben wat film gekeken, spelletjes gedaan en geslapen. Om 10.30 uur landen we in Los Angeles. Het is weer dinsdag. We hebben een dag kado gekregen.
Na de formaliteiten gaan we naar Alamo. Daar zijn we om 11.45 uur. We mogen zelf een auto uitzoeken in de SUV-rij. Nadat bleek dat de Jeep al bezet was, we konden nog wel even wachten tot de volgende was vrijgegeven, is onze keus toch op een Pontiac Torrent gevallen. Wat een bakbeest. De kmstand staat op 32391km.
We rijden eerst Los Angeles uit. In een buitenwijk lunchen we, ik met een muffin en een donut, Niels met een hamburger en frietjes. Daarna nemen we wat binnendoorwegen tot vlak voor San Bernadino. We zijn moe en nemen het eerste motel wat we tegenkomen. Het is 15.30 uur. We nemen een delux kamer, met magnetron, koelkast en internet. Ook zit er een uitgebreid ontbijtbuffet bij. Bij de receptie kan er 24 uur per dag koffie, thee, chocomelk en fruit gepakt worden en krijgen we 3 American cookies bij het inchecken mee.
We slapen op Tempura matrassen en in de kamer zijn nog allerlei attenties, zoals een scheermesje met schuim, een kam, een tandenborstel, tandpasta en 2 flesjes water. We doen eerst een dutje tot 18.30 uur en gaan dan bij Bostons een pizza eten. Terug op de kamer haal ik wat drinken en fruit en schrijf ik het dagboek bij. Niels gaat internetten. De televisie doen we ook nog even aan en om 23.00 uur gaan we slapen.
Nites Inn, Ontario
Kamer 226
US$ 66,- incl
120km
21 februari 2007
Het ontbijt is bij de prijs inbegrepen, en goed. In plaats van de standaard, tand glazuur verterende, mierzoete donuts, staat er vers fruit, bagels en er is een doe het zelf wafelmaker. Een bekertje beslag en een wafelijzer met een automatische timer. Zelfs de koffie is te drinken.
We rijden zo snel mogelijk de snelweg op, en door naar Las Vegas. Ergens langs de snelweg rijd ik de auto een stuk de woestijn in (4 wiel aandrijving !) en happen we de restanten van het ontbijt weg.
Om 1530 zijn we in de staat Nevada. Het eerste casino bezoek word afgelegd, de toeristeninfo word met een bezoekje blij gemaakt, en ik eet een hamburgertje voor de snelle trek. Dan rijden we verder naar Vegas. Ik heb via internet een reservering gemaakt bij de Wild Wild West gambling hall, net naast de strip. Er staat een houten keet en erachter liggen 2 etages motelkamers. Ik gok dat er ongeveer 300 kamers zijn...
Bagage uitgeladen en de stad in. We gaan eeen paar casinos langs en stoppen dan bij een modern japans restaurant. De muziek staat te hard, de banken zijn van hardhout, het eten is niet gaar; kortom uiterst modern, vernieuwend en eigenlijk zonde van het geld.
Om kwart over 11 zijn we terug in de kamer. Ik ga nog wat TV kijken, inge gaat gokken. Om 000 gaan we slapen.
Om 7.30 uur staan we op en gaan ontbijten. Ze hebben muffins, cornflakes, bagels, wafels en fruit. We ontbijten uitgebreid en nemen wat bordjes, bestek en bekers mee voor als we zelf voor eten moeten zorgen. Om 9.30 uur gaan we op pad, de I15 op richting Las Vegas.
Onderweg stoppen we voor wat boodschappen en bij de California en Nevada Visitors centers. We lunchen ergens off road. Rond 16.30 uur komen we aan in Las Vegas. We checken in in het Wild Wild West Gambling Hall. We kijken er even rond en vergokken allebei de $3,- die we hebben gekregen van de playersclub in de slotmachines. Daarna gaan we op pad. We kijken 3 shows van de Bellagio´s fonteinen, de binnentuin die opnieuw in het teken staat van het Chinese Nieuwjaar, het nieuwe casino van Hooters en eten sushi in een Japans restaurant. Daarna bezoeken we nog een aantal casino´s en om 24.00 uur zijn we terug op de kamer en gaan we slapen.
Wild Wild West Gambling Hall, Las Vegas
Kamer 620
US$ 35,- ex
407,2km
22 februari 2007
De wekker gaat om half 8. Ik zet koffie en thee en we staan om half 9 naast de auto, op zoek naar ontbijt. We ontdekken een supermarkt en kopen 3 voorbelegde broodjes die we op de parkeerplaats opeten. Las Vegas heeft geen parken of iets dergelijks, en je moet toch wat...
We staan om 1130 bij de toko waar showkaartjes voor half geld weg gaan, en besluiten naar Folies Bergere te gaan. In de rij bedenken we dat de late show (2200) willen zien, dan hebben we niet zo'n haast met eten. Als we aan de beurt zijn, blijkt de 2200 show topless te zijn...
We doen een rondje casino's, schaven de hoeveelheid spelers kaarten bij (+5), lunchen bij een crispy cremes, waar het gratis internet niet (meer?) werkt, en doen daarna een rondje casino's.
We zitten op dit moment in het Tuscany hotel en casino, een eindje van de strip af, te wachten op avondeten.
Het eten was niet al te slecht, en met de korting coupon van 30% nog betaalbaar ook. We ontdekken zowaar alweer een casino, en vermaken ons aan de slotmachines met (alweer) geld van het casino.
Het is ondertussen half tien, en we zijn in het Tropicana waar de show is. Ik zit naar een band te luisteren, en Inge is aan het gokken.
Show's over. Het eerste dat er werd gemeld: niet filmen of fotograferen, anders nemen we de camera in beslag. Dus ik zit rustig te filmen; staat de security ineens naast me... Naja. Ik mee naar buiten, slijmen en aardig doen, en 1 minuut later weer binnen. Met camera, en opname. Al met al valt de show een beetje tegen. De meiden doen hun truukjes, ze dansen wel, maar zonder enige lol. Bewegingen die op het podium groot moeten zijn, worden niet afgemaakt. Het kraakt allemaal wat. En het bloot was ook niet echt opwindend. Misschien ben ik te veel Hollander ? Als ik borsten wil zien, ga ik naar Zandvoort. Dat zogenaamd stiekeme gedoe hoeft van mij allemaal niet zo.
We gaan dik na 12 uur slapen.
We staan om 8.00 uur op en verlaten om 9.15 uur het motel, nadat we koffie, thee, een muffin en wat fruit op hebben. We stoppen nog even bij een supermarkt voor een broodje.
Dan gaan we op zoek naar theatertickets voor vanavond. We kopen 2 voor 1 kaartjes voor de Folies Bergere van 22.00 uur vanavond. We gaan via de M&M´s merchandise winkel,waar we een korte 3-D film over M&M´s kijken, door naar de Coca-cola winkel waar we een gratis cola krijgen voor het kopen van de kaartjes. Daarna gaan we naar Tropicana waar we de vouchers moeten inleveren voor echte kaartjes.
We lunchen bij Krispy Kreme in Excaliber waar Niels probeert te internetten. Helaas lukt het niet. ´s Middags gaan we nog wat casino´s af waar we nog niet eerder zijn geweest. Bij het Hardrock Cafe-Hotel-Casino krijgen we $10,- free slotplay, waar Niels $26,- van maakt. Ik bak er niet zoveel van en win $5,-.
In het Westin Tuscany gaan we eerst in het Italiaanse restaurant eten en daarna spelen we tot 21.00 uur op de slotmachines. We zetten $25,- op de kaart en krijgen daar $40,- voor terug. De winst valt tegen, nog geen $20,-, maar we hebben een leuke avond en spelen om de beurt.
Dan op naar Tropicana voor de show. Voordat het begint speel ik nog op een machine en luistert Niels naar een live-band. Om 21.45 uur gaan we het theater binnen. We hebben een 4-persoons booth voor ons tweeën. De 22.00 uur show is een adult show, wat inhoud dat de danseressen soms topless zijn . De show gaat over vrouwen vanaf 1900 tot nu. Over hoe ze leefden, kleden en wat de muziek was. De show was geweldig. Het dansen was heel mooi. Er zaten 2 balletnummers in die kippenvel bezorgenden. Halverwege was er een gastoptreden van een goochelaar, want geen enkele zichzelf respecterende Las Vegas show kan zonder goochelaar. We hebben genoten van de avond.
Filmen en fotograferen was verboden, dus Niels was aan het filmen geslagen. Eerst voorzichtig, maar dat was toch lastig richten en op een gegeven moment werd hij gesnapt. De zaal uit en de film wissen waar de beveiliging bij stond. Hij de film een stukje teruggedraait, daarna de vloer opgenomen voor ongeveer 5 seconden en toen was het goed. Hij mocht weer naar binnen, maar niet meer filmen….
Om 1.00 uur waren we terug in het motel en zijn we gaan slapen.
Wild Wild West Gambling Hall, Las Vegas
Kamer 620
US$ 35,- ex
33,2km
23 februari 2007
We besluiten om in het restaurant van ons eigen hotel het ontbijt te eten. Echt snel werken doen ze hier niet, na 25 minuten is er zicht op de eerste happen. Als dan ook nog eens het bord van Inge onder het eigeel blijk te zitten terwijl zij pancakes eet, is de maat vol. Echt service gericht zijn ze hier niet. De manager gaat met spoed nieuwe pancakes bestellen. Spoed blijkt in dit geval 10 minuten... Ik ben blij dat we niet hoeven te wachten op uitbetaling van een prijs... Wat een ellende.
We rijden richting Death Valley. In Pahrump kopen we bij een supermarkt een brood en een pakje vacuüm (plastic) kaas. Jam hebben we vandaag en gisteren gestolen bij het ontbijt, dus we hebben lunch zodra we weer in de woestijn zijn.
Om 1400 rijden we het national parc in. Eerst rijden we een lus over de 20 mule team canyon. Een geinig onverhard slingerweggetje waar vroeger de karren met Borax overheen moesten. Dan zijn we om 1500 bij het bezoekers centrum. De jaarkaart die wij willen kopen blijkt iets (ahum) duurder geworden. In plaats van 50 kost het nu 80 dollar. We doen wat rekenwerk, en concluderen dat we net aan 80 dollar kwijt zullen zijn aan de parken, en dat we dus dit jaar nog een keer naar de VS zullen moeten. Vervelend hoor...
We willen de Titus Canyon 4 wheel drive gaan rijden, maar op het infoblad staat dat deze 2 tot 3 uur duurt. Dat halen we nooit meer, want het eerste dorp na Death Valley ligt op zeker 2 uur rijden. Het is 1500, plus 2 uur naar een slaapplaats plus 3 uur voor de drive is 2000. Helaas pindakaas. We proberen nog om in de valley een overnachting te scoren, maar de prijzen beginnen bij 150 dollar en dat is belachelijk naar onze maatstaven.
We pakken de zuidweg, en rijden langs Stovepipe Wells. Bij Emigrant slaan we links af, en rijden langs de Eureka Mine. Er staat nog wat ouwe meuk, maar wat precies de bedoeling is ontgaat ons na een half uurtje wandelen en klauteren nog steeds niet.
We vervolgen naar een weg waarvan de kaart zegt dat ie ruw, smal en bochtig is. Wauw ! Dit is absoluut één van de mooiste routes die wij ooit gereden hebben. Het duurt niet lang, maar je slingert langs afgronden en door kloven waar de wereld gewoon in verdwijnt. Links en rechts kun je de wanden van de canyon aanraken en de lucht is 100 meter boven je een smalle streep. Als je ooit de kans en de tijd hebt om de Emigrant Canyon road en de Wildrose Canyon te rijden: absoluut zeker doen ! De zuidelijkste 20 mijl zijn bijzonder mooi.
We komen in het donker het park uitrijden, en belanden in Ridgecrest in een budget inn, voor 0000 met gratis draadloos internet. We eten aan de overkant bij een Japans restaurant TipanYakki (aan de plaat). Inge gaat alvast niksen, ik ga nog even langs de K-mart en de Walgreens voor wat fun-shoppen.
Om precies 12 uur doe ik de tv en het licht uit.
Uitgeslapen tot 900, koffie en thee gedronken en toen in het restaurant van het casino ontbeten. Het duurde ruim een half uur voordat we onze pannenkoeken en french toast kregen.
Om 10:30 gingen we uitchecken en op pad. Eerst nog even op zoek naar een speciale stadsbus die in Las Vegas rijdt, waar Niels foto's van wil nemen. We vinden de bus op het busstation in Downtown.
Daarna gaan we richting Death Valley. De rit ernaartoe valt elke keer weer tegen qua tijd. Toch weer te laat vertrokken uit Las Vegas om alles te doen wat we willen doen. Onderweg valt er nog een heel klein beetje sneeuw. Het weer is van 20 graden in LasVegas gedaalt naar 10 graden.
Bij de Eureka mijn wandelen we wat rond. Daarna vervolgen we de reis naar Ridgecrest waar we om 1800 aankomen. Het is al donker en we zoeken een motel. Bij de 2e is het raak. Het wordt Budget inns en suites.
We gaan eten b ij het Japans restaurant om de hoek. Dit keer geen sushi, maar tepanyaki. Het smaakt erg goed. Niels gaat nog even shoppen bij de K-mart en Walgreens. Ik ga terug naar de kamer en schrijf het dagboek bij en kijk wat TV. Als Niels terug komt blijkt dat hij in de kamer kan internetten.
Ik ga om 2230 slapen, Niels een uurtje daarna.
Budget inn and suites, Ridgecrest
Kamer 111
$47.30 incl.
428.6 km
24 februari 2007
We hebben een koude nacht. De airco annex verwarming is niet echt opgewassen tegen de ruimte van de kamer.
We rijden over de 178 naar het westen tot we noord richting Kernville kunnen. In Kernville is het 20 graden, schijnt de zon volop en staat een bord dat de weg richting Upper Kern River gesloten is in verband met sneeuw. Sjips ! Het plaatselijke museum (gratis !) weet het ook niet, maar de kroeg waar we een broodje voor de lunch eten heeft een telefoonnummer.
We proberen aan info te komen over andere gesloten wegen, maar het systeem kent de wegen (weggetjes) die wij willen rijden niet. Op goed geluk gaan we naar de 155, richting Alta Sierra. Die weg wordt opengehouden want daar is een skigebied. Meteen nadat we de 155 oprijden staat een bord dat verderop sneeuwkettingen nodig zijn. Alweer sjips. We rijden toch maar door, en in het dorp blijkt een bord te staan dat 4 wiel aangedreven auto's ook verder mogen. Joepie ! Een half uur later staan we weer beneden aan de andere kant in Glennville en vragen ons in wanhoop af waar al dat gedoe voor was. Er lag wat sneeuw naast de weg, maar de weg zelf is pikzwart en kurkdroog. Het was wel koud boven, maar absoluut geen reden voor al die borden met waarschuwingen. Rare jongens die Amerikanen...
We zoeken en vinden een achteraf weggetje naar het noorden. Een kwartier later staan we tot aan onze assen klem in de sneeuw. Vast. Geen beweging meer in te krijgen. Sjips. 5 Minuten wrikken en sturen later staan we weer op asfalt. Dit weggetje gaat niet lukken. Ik durf het niet aan.
We rijden terug naar de 155, en rijden helemaal naar beneden de bergen uit.
Eenmaal in Tulare kost het eerste hotel 65 dollar, het tweede 45 en onze derde poging kost 55. Dus boeken we een kamer in het tweede hotel, en eten bij een Chinees buffet. Ik shop nog wat, en nu is het 2200 en ga ik nog wat tv kijken.
Om 800 opgestaan en ontbeten op de kamer. Om 930 checken we uit. We rijden wat kleine weggetjes en stranden rond het middaguur in Kernville, een klein grappig dorpje aan Lake Louis. Hier staat een bord dat de weg naar Upper Kernriver gesloten is ivm sneeuw. Laat dat nou net de weg zijn die wij willen rijden...
Het is zonnig en ongeveer 15 graden. Nergens in het dorp of op de omliggende bergen is sneeuw te zien. We veranderen onze route en eten in het lokale cafe een heerlijke sandwich. Ook gaan we nog even naar een useum met allerlei spullen van vroeger uit de regio.
Daarna gaan we weer op pad. We rijden door Sequoia National Forest. Ook de alternatieve route die we hebben uitgekozen wil niet echt lukken. Tot twee keer toe moeten we omkeren omdat de weg ophoudt ivm "private property" terwijl op onze kaart gewoon een doorgaande onverharde weg aangeteked staat. Bij de laatste poging lijkt het dan toch te lukken. We komen steeds verder en hoger de bergen in. Op een gegeven moment staat er dat sneeuwkettingen of 4x4 nodig zijn. Gelukkig hebben we een 4x4 drive, dus we kunnen verder.
We moeten nog 10 mijl als het weer verkeerd gaat. We moeten een zijweg in waar niet gestrooid of geschoven is. Wel is de sneeuw van de hoofdweg opzij geschoven zodat we de weg niet kunnen inslaan en vast komen te zitten. Na wat heen en weer gedraai, flink wat gas en een duwtje van mij komen we los. We rijden maar weer terug en gaan via een omweg, maar wel een hoofdroute van de bergketen af.
Rond 1705 zoeken we een motel in Tulare. In downtown vinden we een chinees buffet waar we gaan eten. Na het eten shoppen we nog wat en kijken televisie op de kamer. Forest Gump is op de TV, en als die om 2300 afgelope is, gaan we slapen.
Village inn motel
kamer 18
$44,50 incl.
350 km gereden
25 februari 2007
We zijn redelijk rap op weg. We pakken de rechtstreekse weg naar Sequoia national parc, en vlak voor het park stoppen we bij een visitor information voor wat info. Alweer blijkt dat we niet kunnen doen wat we willen, want de wegen zijn dicht gesneeuwd. Om met de boef van Bassie en Adriaan te spreken: ik heb ook altijd pech. Naja, we komen bij het park, en daar staat een bord: sneeuwkettingen verplicht. De ranger bij de ingang vraagt of we 4 wiel aandrijving hebben, en dat hebben we, dus we mogen wel verder. Na een kilometer of 15 flink klimmen staat een paal op de weg met een ranger ernaast. We moeten nu echt de kettingen omdoen, tenzij we 4 wiel aandrijving hebben, dan mogen we zo doorrijden.
Wij rijden dus door, en na 3 bochten is de weg niet meer zwart maar wit. Ik rij rustig verder. Geen problemen eigenlijk. Het over de sneeuw rijden duurt wel lang, en de sneeuw wordt steeds hoger en gladder. We besluiten bij het parc museum te stoppen, want het word toch best een beetje eng. De parkeerplaats is aan de overkant van de weg en ik moet wachten op een tegemoet komende auto. Als ik weer weg wil rijden gaat het mis: ik stuur naar rechts, de auto gaat vanzelf naar links. Ik kom haaks op de weg te staan, en krijg de auto niet meer onder controle. De wielen glijden alle kanten op, sturen is zinloos. Ik wacht tot de auto vanzelf stopt, en terwijl al die gasten met kettingen me zitten uit te lachen, lukt het me de auto weer met zijn neus naar beneden op de weg te krijgen. Het museum slaan we maar over, we gaan linea recta naar beneden. Heeeeeel voorzichtig. Ik stop pas als we ruim onder de sneeuwgrens zijn.
Ik pak het boekje van de auto er nog maar eens bij, en we weten het niet meer. Nergens in de gebruiksaanwijzing of op de auto staat iets van 4x4. Ik kan me niet voorstellen dat een 4x4 zomaar op zichzelf een rondje gaat draaien. Aangezien we nog een paar andere problemen hebben met de auto (de boordcomputer zeurt dat de olie binnenkort vervangen moet worden en de stabilizer doet het af en toe niet) en we toch tijd zat hebben nu het sequoia afvalt, besluiten we naar Fresno te rijden. Daar zit een kantoor van Alamo. Kunnen die ons uitleggen wat en hoe.
Enfin, om 1600 zijn we bij Alamo op het vliegveld en 5 minuten later hebben we een andere auto: een Toyota Highlander waar met grote letters 4x4 achtertop staat.
We rijden richting Yosemite en stoppen bij de Days Inn in Oakhurst. Morgen weer groot ontbijt met wafels, en vandaag al draadloos internet. We eten een broodje bij de Subway en ik zit nu te zappen tussen de oscar uitreiking en Van Helsing de film.
Ik heb het net na geprobeerd te zoeken hoe het nou met die Pontiac zat, maar er zijn dus 2 varianten van die auto: een gewone met voorwiel aandrijving en één met AWD. En dat laatste wil zeggen dat de auto op de voorwielen aangedreven wordt en vanzelf naar 4 wiel overschakelt als dat nodig is. En nou gok ik dat dat AWD met koeieletters op de auto zal staan als het er in zit. En het stond er dus niet op. Dus...
We staan weer om 8 uur op en ontbijten in de kamer. Om 9:45 checken we uit. We willen door het Seqouila National Parc rijden. Via de zuidingang naar binnen en in het westen er weer uit. We tanken en halen brood, en gaan dan op pad.
Om 11:15 zijn we bij een toeristeninfo vlak bij het park. Daar vertellen ze ons dat we niet het hele park kunnen doorrijde. We moeten er aan dezelfde kant uit als we er in gaan. Dat betekend dus voor ons dat we moeten omrijden en dat het ons extra tijd gaat kosten.
In het park word precies uitgelegd waar we wel en niet mogen komen. Ook hier geld dat je of sneeuwkettingen of een 4x4 drive moet hebben. Na een kwartiertje rijden komen we bij de sneeuwgrens. Het eerste stukje gaat goed, maar al snel word de sneeuw erger. Het mist ook en de regen is in sneeuw veranderd. We komen tegenliggers tegen met een pak sneeuw op de auto van minstens 20cm dik.
We besluiten tot de eerste stop, het museum, te gaan en daarna weer tegug te rijden. Als we de parkeerplaats op willen draaien, blijft de auto gewoon staan, met spinnende wielen. Leuk zo'n 4 wheel drie, of is het toch gewoon 2 wheel ? Uiteindelijk lukt het om de auto in beweging te krijgen, maar in plaats van links af te slaan, draait de auto door. Dan niet naar het museum, maar meteen terug. Op een picknickplek aan het begin van het park gaan we lunchen en zien we 3 hertjes lopen. Om 14:00 verlaten we het park. We hebben wel een aantal sequoila bomen gezien vanuit de auto, maar de echte grote bomen staan verderop het park in helaas.
We rijden naar Fresno naar Alamo, want niet alleen de 4x4 leverde wat problemen. Er branden ook wat lampjes aan en uit. Er zijn problemen met de stabiliteits tracjk en de olie moet vervangen worden. Bij Alamo word niet eens gevraagd wat de problemen zijn, we krijgen meteen een andere auto, een Toyota Highlander ditmaal met 6462 mijl op de teller. Met de andere auto hebben we ruim 1600 km gereden met een verbruik van 10.5 per 100km (volgens de boordcomputer). Het omruilen en ompakken duurt een klein uurtje en om 16:45 rijden we richting Yosemite.
Om 17:30 zijn we in Oakhurst waar we een motel zoeken. Ook hier is het bij het 2e motel raak. De Days inn kan ons een leuke prijs geven. We halen ons diner bij de Subway en gaan dat op de kamer opeten, terwijl we naar de Oscar uitreikingen kijken. Niels kan internetten op de kamer en we kijken naar de film VanHelsing.
Days inn
kamer 201
54,48 incl.
232 km en 52.8 mijl
26 februari 2007
Het ontbijt dat bij de prijs is inbegrepen valt enigszins in het water omdat de wafels niet gaar willen worden, en mijn toastje in de standaard stand zwart wordt. We ontdekken vanmorgen dat de rangers van yosemite een stel fanatieke honden zijn. In yosemite geldt hetzelfde regime als gisteren in het andere park. Je moet 4-wiel aandrijving hebben EN sneeuwkettingen bij je. Waar ze je in sequoia gewoon geloven willen ze hier ook echt de kettingen zien. En die hebben we niet. We besluiten dan maar een stel kettingen te huren. Via de kamer van koophandel leren we dat huren 20 en kopen 30 dollar kost. Kopen dus, maar eerst voor alle zekerheid Alamo maar eens bellen. "het is ten strengste verboden om sneeuwkettingen op onze huurauto's te gebruiken". De verzekering vervalt acuut als we het wel doen. Dat ze ons dus in feite de toegang tot de nationale parken ontzeggen, snapt de brave man niet. En ik heb geen zin in vergelijkbare problemen als gisteren, en wil die kettingen dus voorzorgshalve wel gebruiken. Gefrustreerd geven we op, dan niet naar yosemite.
We besluiten naar San Francisco te rijden. We pakken de 49 naar het noorden. Ik ben er van overtuigd dat de maximum snelheid 65 mijl is, dus als ik met 69 op de klok aan de andere kant een politie auto aan zie komen ben ik me nog van geen kwaad bewust.
Enfin, een bekeuring later ben ik erachter dat de maximum snelheid 55 is, en dat ik volgens de radar 18 mijl te hard reed. Ik moet in juni voor de rechtbank verschijnen. In Mariposa, Californië. Reiskosten worden niet vergoed. De vergissing gaat om en nabij de 120 dollar kosten. hoppa! En dat vóór de lunch.
Lunchen doen we langs de kant van een zijweg, met zelfgesmeerde boterhammetjes. Het begint te druppelen als we verder rijden. Om 1500 ben ik gaar. We rijden al een uur alleen maar rechtdoor. Inge neemt het stuur over, en brengt ons door de stromende regen naar het San Fransisco. We verdwalen natuurlijk prompt in de éénrichtings ellende van San Fransisco. Ik neem het stuur over en we vinden uiteindelijk het motel. De kamer van 44.95 dollar van een coupon is er niet meer, we mogen voor 49.95 per nacht 2 nachten blijven met gratis parkeren en draadloos internet.
We pakken om 1800 de auto, rijden naar het Holiday inn waar we een dagkaart voor het OV voor morgen kopen. Daarna door naar een chinees / japans / amerikaans all you can eat buffet. Voor 18 dollar persoon zijn geld niet waard ondanks de 10% korting bon. In San Fransisco: sla Moonstar buffet maar over.
We gaan nog een ronde heuvels racen. Ze hebben hier belachelijk steile straten. Zo steil, dat als je bovenaan staat je niet eens de rest van de weg kan zien. En dat is leuk. In een huurauto...
2300 zijn we in het motel terug.
We staan om 8:00 op en ontbijten bij de receptie met muffins, geroosterd brood (Wat zwart) en een wafel. De wafeldeegmachine werkt niet echt goed en het deeg bliojft maar stromen als ik er wat uithaal. Niels zijn wafel is niet helemaal gaar en valt verkeerd.
We komen erachter dat sneeuwkettingen verplicht zijn in Yosemite, dat er geen speciale winterbanden op de auto zitten en dat de verzekering van de huurauto geen dekking geeft als er iets gebeurd terwijl je sneeuwkettingen op de auto hebt. We vinden het risico te groot, en beslkuiten teleurgesteld dat we beter een dag extra in San Fransisco kunnen doorbrengen, dan naar Yosemite te gaan en er of niet inkomen, of in de problemen komen. Dus om 10:00 vertrekken we uit het motel en gaan via een rustige en mooie binnendoor route richting San Fransisco. Na een uur volgt een politieauto ons en worden we aan de kant gezet. We reden te hard volgens de agente. Niels dacht dat we 65 mijl mochten en we bleken 73 mijl te rijden (bergafwaarts). Toen bleek dat we maar 55 mijl mochten rijden. Het uitschrijven van de bon durde bijna een half uur. We krijgen een reken ing thuisgestuurd want de hoogte van de bekeuring wordt in de rechtbank bepaald. Als Niels bezwaar aan wil tekenen moet hij op 11 juni in Mariposa voor de rechter verschijnen.
Het word een dag met een gat. Alles schijnt verkeerd te gaan. Uiteindelijk rijden we weer verder. We lunchen onderweg met een boterhammetje en rijden door richting San Fransisco. Onderweg stoppen we voor wat laatste boodschappen, en dan begint het ook nog eens gigantisch te regenen.Het komt nu echt met bakken uit de lucht.
Rond 17:30 komen we aan bij het motel in San Fransisco wat ons wel wat leek, die we in een coupon boekje hadden gezien. We kunnen er terecht voor 2 nachten maar de couponprijs van $44 lukt niet. $54 per nacht en uiteindelijk werd het $4 per nacht. We kunnen er wel gratis parkeren wat bijna nergens kan in San Fransisco. We laden de spullen uit en gaan eerst op zoek naar een dagkaart voor de tram en bus voor morgen. (te koop bij het Holiday inn, of zoals later blijkt bij de conducteur van de cable car). Daarna eten we een chinees / japans buffet. Na het eten gaan we terug naar de kamer, na wat omweggetjes vanwege de leuke heuveltjes, waar we nog wat TV kijken voordat we om 24:00 gaan slapen.
Broadway Manor Inn
kamer 211
$55.10 incl.
27 februari 2007
We eten een boterham op de kamer en zijn er om 1000 helemaal klaar voor. We wandelen langs de straat van het hotel naar de trektram (cable car). Die pakken we naar het centrum. We lopen langs de kade naar pier39 waar we een joekeloeres van een department56 winkel aantreffen. Wist iemand dat er kussens zijn van D56? Of dat ze een Disney serie hebben ? Met een schitterend figurine van Mickey Mouse voor 20 dollar ? Sjemig de pemig zogezegd. Helemaal aan het einde van de pier krijgen we een coupon in onze handen gedrukt: 3 dollar korting op een pizza/pasta/salade buffet. En ze zijn tot vanavond 2300 open. Wij weten waar we gaan eten vanavond !
We pakken een andere trektram naar Chinatown waar we een piepklein restaurantje binnen struinen. Op de eerste etage staan 8 tafeltjes waar je kan eten. We smikkelen ons buik rond(er).
We proberen naar het tram museum te gaan, maar die zijn (natuurlijk) gesloten, waarop we verder gaan naar het "aquarium of the bay". Het is ondertussen begonnen met stortregenen, en we zoeken iets droogs om te doen. Het aquarium is mooi, en zeer zeker zijn geld waard. Op de beneden verdieping is een gigantische bak water met een plexiglas koker erin, waar je doorheen kan lopen. En het aquarium zit behoorlijk vol. Van zeesterren tot haaien tot een belachelijk grote school haringen die (echt waar !) rondjes zwemmen. Terug op de boven verdieping mag je roggen, haaien en zeesterren aaien. Roggen voelen aan als fluweel, haaien als slang en zeesterren als snot met harde stukjes erin. Leuk tijdverdrijf !
We lopen langs de kust richting de golden gate bridge. De planning is om naar het eindpunt van bus 28 te lopen, want die gaat helemaal naar de brug toe. Om 1700 stappen we in de bus. Het is natuurlijk midden in de spits, de bestuurster houdt van opschieten en verdiend een tiental bekeuringen wegens bumperkleven, dus ik kom kraak misselijk aan bij de brug. Het miezert nog een beetje, maar de frisse lucht lucht op. We wandelen een beetje door het parkje en kijken naar de brug, tot het te donker wordt. Helaas voor ons kunnen we niet met de 28 terug, dus we gaan met de 28 verder. Onderweg stappen we uit, en wachten op een andere bus om weer naar de stad te komen. Rond 1915 zijn we weer in de stad. Op de kaart hebben we gezien waar we moeten uitstappen om een bus naar Fishermans Wharf te pakken. Helaas voor ons houdt 80% van het OV er mee op na 1900. Snotverdulleme ! We gaan lopend naar de volgende straat waar blijkt dat de bus die daar rijdt, het alleen op zondag doet. Na 10 minuten lopen komen we bij Market street waar de tram rijdt. Na 20 minuten wachten besluiten we dan maar te gaan lopen.
We zien steeds maar trams de andere kant op gaan, maar onze kant op lijkt niets te rijden. Na een 3 kwartier lopen staan we, redelijk gefrustreerd, bij pier 39. De frustratie neemt grotere vormen aan als het buffet dicht is. Het is half negen. Kennelijk San Francisco tijd voor 2300. Om de hoek zit "bubba gump co.", een restaurant gebaseerd op Forrest Gump de film.
Een lang verhaal heel kort: we krijgen het drinken en de voorgerechten gratis, want er gaat van alles de mist in. Als we nog ruimte hadden gehad hadden we nog een gratis dessert gekregen ook. Wat een geklungel !
Eenmaal weer buiten zien we de tram voor onze neus wegrijden. Ik ben het zat; het regent, het is koud (4 graden) en we zijn allebei kapot van de loop voor het eten. We pakken een taxi. 10 minuten later en 7 dollar armer staan we voor het motel. Volgens mij is dat het instap tarief in Nederland ?
Het is nu 2300. Ik ben moei. Dit is de laatste hele dag van de vakantie.
We slapen wat uit, staan om 8:45 op en ontbijten op de kamer. Rond 10:00 gaan we de stad in. We lopen naar de cable car en maken daar een ritje mee van California naar Market street. Daarna pakken we de F-lijn, een ouderwetse streetcar, naar Fishermans wharf. Hier lopen we een tijdje rond en zien we een leuk pizzabuffet voor vanavond.
We lopen naar de andere cable carvoor een ritje naar China Town. Inmiddels is het wat harder gaan regenen. We gaan in China Tow lunchen en na de lunch pakken we een bus en een ondergrondse tram naar het railway useum. Deze blijkt gesloten te zijn op maandag en dinsdag. Omdat we toch iets binnen willen doen besluiten we weer met de F-lijn naar Fishermans Wharfv te gaan en daar het Aquarium of the Bay te bezoeken. Het is een leuk en mooi museumover alles wat er in en nabij de bay van San Fransisco onder water leeft, met een mooi buizen aquarium.
Om 17:00 hebben we alles gezien, en omdat het nog te vroeg is om te gaan eten nemen we een bus naar de Golden Gate Bridge. We genieten wat van het uitzicht en wachten dan op de bus terug. We moesten 2x overstappen en wachten nog wat langer op de 2e bus. De 3e bus rijdt 's avonds niet en dus lopen we naar de streetcar.
Om 18:30 gingen we bij de brug weg en inmiddels is het 19:45. We wachten en wachten, maar geen streetcar de juiste kant op. De andere kant op rijden ze wel. We lopen naar de volgende halte, nog geen streetcar. Uiteindelijk hebben we het hele stuk gelopen, is het 20:30 en is er nog steeds geen streetcar langs gekomen. Als we bij het restaurant aankomen waar we vanmiddag waren en kortingsbonnen voor hadden gekregen, blijkt het al gesloten te zijn.
Na een klein rondje te hebben gelopen gaan we eten bij Bubba Gump. We bestellen knoflookbrood en salade als voorgerecht en fish'n chips en garnalen sandwich als hoofdgerecht. Het knoflookbrood word gebracht, even later als we het brood nog niet ophebben komt het hoofdgerecht. Aangezien Niels zijn salade nog niet heeft gehad, gaat dat weer retour en krijgt Niels eindelijk de salade. Daarna wachten we 10 minuten met lege borden en glazen voor er weer eens iemand langskomt. Er word afgeruimd. We krijgen een refill van het drinken en het hoofdgerecht word gebracht. Koud. Niet lekker dus. We zeggen er wat van en krijgen nieuw klaargemaakt eten. Als we uitgegeten zijn vragen we omn de rekening. Zonder uitleg krijgen we die, hij klopt niet. Onze voorgerechten en 1 keer drinken staan er niet op. Een foutje of compensatie. We geven aan dat de rekening niet klopt en de ober zegt dat het compensatie is. Nejes, maar waarom moeten we ernaar vragen, het had net zo goed een foutje kunnen zijn. Als we weggaan gaat de streetcar net vor onze neus weg. Moe van al het OV-gezeur op de heenweg lopen we naar een taxi. Een ritje naar ons motel kost ingeveer $8. We zijn verkocht en 5 minutenh daarna zijn we al op de kamer.
Ik schrijf het dagboek bij en Niels gaat internetten. Het is de laatste avond van onze vakantie. Morgen gaan we naar huis, na 6 weken onderweg geweest te zijn. We kijken nog wat tv en gaan slapen.
