| |
|
|
woensdag 8 april 2009 en donderdag 9 april 2009
Om 10:56 de trein naar Schiphol genomen. 3Uur voor vertrek waren we er, en zijn we ingecheckt. Nog even op
Schiphol rondgelopen, bij de McDonalds gezeten, en om 14:45 waren we de lucht in.
De vlucht was lang en saai. Het "personal entertainment system" is bij China Airlinenog onbekend, en met een beameraann het plafond blijft het klote film kijken. We konden niet goed slapen, maar om 6:30 lokale tijd stonden we dan toch op Bangkok vliegveld.
Nadat we door de douane waren (natuurlijk de verkeerde rij gekozen...) en de bagage hadden gehaald, zaten we een uur later in een taxi naar het hotel. We konden gelukkig meteen de kamer in. Het Bangkok cha-da hotel is een mooi hotel. Het is net (gedeeltelijk) gerenoveerd en hypermodern. De kamer is ruim en van alle gemakken voorzien. We zitten op de 13e verdieping, die ze hier natuurlijk 14e noemen, en hebben een leuk uitzicht over een deel van Bangkok. Nadat we de spullen op de kamer hadden laten zetten (zucht. Duur hotel: je moet het personeel van je af slaan) zijn we een kijkje gaan nemen op het dakterras met zwembad. Ziet er leuk uit. Het was toen 8:30 en al flink warm. Dat beloofd wat voor vandaag. We gaan nog even terug naar de kamer en rusten/slapen tot 10:30. De stress voorkomt dat we nog langer op bed liggen, dus: korte broek aan en de stad in.
We pakken eerst de metro naar een eindpunt in de stad en gaan dan wandelen. Doel: een geocache die hemelsbreed ongeveer 3km verder op ligt. We komen van alles tegen onderweg, naaiateliers, winkels met alleen maar weegschalen, geurende kruiden, theewinkels, kraampjes met gokkaartjes, kleine en grotere markten. We lunchen bij een Chinees restaurant voor 150 Bath (euro 3,-) met z'n tweetjes. Daarna lopen we weer verder. De stad is druk, rumoerig en ontzettend warm, maar ondanks dat houden we het goed vol. De warmte is wel erg klam, ik denk dat het ongeveer 35gr is, maar het is wel bewolkt. We komen ook een hoop verschillende gebouwen tegen: van wolkenkrabbers tot houten keetjes, van schitterende tempels tot saaie flats.
Zij tafreel van een klooster. Let op: 3D (!)
|
Zomaar een doorkijkje. Over een stinkende rivier.
|
Terwijl we langzaam maar zeker ons doel naderen gaat het eigenlijk steeds beter. We lopen door mooie parkjes en niet toeristische buurten, waar de mensen dicht op elkaar leven in kleine hutjes, of hoge flats, waar op straat eten wordt verkocht, waar de echte markt aan ligt en als je doorloopt je in een doolhof terecht komt en de mensen je vriendelijk uitleggen hoe je eruit komt.
Onze eerste cache vinden we om ongeveer 15.00 uur. Een plastic zakje dat achter een telefoon geplakt zit. Saai; maar wel de eerste in Thailand voor ons.
We zitten midden in een toeristische backpackers buurt en puffen even uit bij de Subway vanwege de airco. Terwijl we daar zitten gaat het regen. Een hele korte heftige bui van misschien 5 minuten. Er komt een gigantische hoeveelheid water naar beneden. Het koelt helaas niet echt af. We gaan weer een stukje verder de toeristen buurt in en vinden met vrij veel moeite nog een geocache die achter de balie van een hostel ligt..
Hierna pakken we de OV-boot over de rivier. Het is een erg leuke tocht, redelijk druk op de boot, maar heerlijk verkoelend met het windje dat er waait. We stappen na ongeveer 15 minuten uit, rusten even uit op de kade, met mooi uitzicht over het water en de vele aparte bootjes. Eigenlijk zijn we bekaf, maar het is nog te vroeg om wat te gaan eten of terug naar het hotel te gaan. Er blijkt nog een geocache in de buurt te liggen, 3 haltes verder met de boot. Dus nog even de boot. Deze kost 10 Bath pp, de vorige was 30 Bath. De cache is snel gevonden, bij een massage winkel en de meisjes kijken ons op de vingers bij het loggen. Ze worden wel chagrijnig als we geen gebruik willen maken van hun diensten.
Er komen ineens hele donkere wolken aan en als we bij de Skytrain aankomen, barst er een heftige onweersbui los. We kopen een kaartje en schuilen op het station. Binnenkomen was een kunst op zich: van de ene rij, om te wisselen, naar de volgende rij voor de kaartautomaat, om tot slot in de derde rij aan te sluiten voor de tourniquetes.
We pakken de Skytrain naar de metro, gaan hier hypermodern noedels eten, die best smaakten en hebben daarna de metro gepakt naar het hotel. We zijn helemaal stuk van de lange dag, douchen snel en om 21.30 uur slapen we.
_
|
|
| top index |
vrijdag 10 april 2009
Inge is om 5:45 wakker en gaat in het dagboek schrijven. Niels slaapt nog maar die word rond half zeven ook wakker. We gaan naar het ontbijtbuffet, waar we op ons gemakje gaan en eten en pannen gaan maken voor vandaag.
Metro, met extra deuren.
|
"Dragon", ofterwijl een varaan. Type stadsliefhebber.
|
Een GIGANISCHE slak, in zijn villa. Ter vergelijking: een euro munt ernaast (!)
|
Rond 9:00 verlaten we het hotel, lopen naar de metro en gaan we naar het Lamphini park, een erg mooi stadspark waar we in totaal 6 geocaches doen. Eentje kunnen we niet vinden, de rest wel. In het park zijn vele gezellige zitjes, mooie bomen, planten en bloemen. Er is een grote vijver. We zien veel vlinders en zelfs 3 varanen! Het is er goed vertoeven, kunnen veel in de schaduw lopen en vangen af en toe een heerlijk windje. We vermaken ons prima en genieten volop.
Rond lunchtijd verlaten we het park en gaan in een mall wat eten. Niels ka hier gratis op het internet met zijn telefoon en ze hebben airco, dus we blijven ruim een uur hangen. Na de lunch willen we naar de overkant van de rivier: het “schiereiland” Prapadaeng. Het blijkt nog een hele klus om er te komen. We hadden via internet ontdekt dat er een ferry boot was. Aangezien het best een eind weg was, hebben we een tuktuk gecharterd. Na enige uitleg en wat navragen bij collega's dacht de chauffeur te weten waar we heen wilden. Dus niet. Hij zette ons bij een volledig verkeerde steiger af.
Bij die steiger hebben we een boot gepakt stroomopwaarts, waar Prapadaeng ligt, en zijn bij de eindhalte van deze boot weer op zoek gegaan naar een tuktuk. Deze keer gingen we wel de goede kant uit. , maar toen onze navigatie systeem zei dat we er waren (we moesten links af slaan maar daar was geen weg) zei de chauffeur dat de steiger nog een klein eindje verderop was. We reden nog 2 kilometer verder en hebben de man vriendelijk bedankt en betaald: voor een rit van 20 minuten 3 euro. Daarna zijn we naar de steiger gelopen. En dat was natuurlijk de verkeerde.
Dus 2 kilometer terug gelopen naar de coördinaat die we van internet hadden geplukt. Daar bleek een afvoerkanaal met een voetpad ernaast. Wij zijn dat voetpad ingelopen en kwamen inderdaad bij een kleine steiger uit. Er zat iemand (te wachten?) en we vroegen of hier de ferry naar Prapadaeng kwam. Hij wuifde wat dat we door moesten lopen en even later kwam er een kleine longtail boot aanvaren. De man die al op de steiger zat kwam aangelopen en gebaarde dat we in de andere boot moesten klimmen. Hij stapte ook in, en twee tellen later vaarden we naar de overkant en waren we eindelijk op Prapadaeng.
ToekToek
|
Een betonnen wandelpad; dwars door de rimboe.
|
De caches die hier liggen zijn aan de andere kant van een watertje maar wij kunnen geen bruggetje ontdekken. We gaan eerst een flesje Orangina drinken. Daarna op zoek gegaan naar een oversteek. We lopen door een dorp en meteen valt op dat we buiten de grote stad zijn. Het is hier rustig en veel mensen groeten ons vriendelijk. Als we om een tempel complex heen lopen, zien we ineens een bruggetje dat eindigt in een betonnen pad. Een pad op palen. Het pad gaat recht de plaatselijke jungle in. Overal staan palmbomen met kokosnoten, watertjes met lotusbloemen en vele andere exotische planten, bloemen en boomsoorten. Alles staat dicht op elkaar gegroeid, maar er staan heel veel hutten, huizen en zelfs villa's tussen. Het gaat de goede richting op dus we nemen het pad. Wat is het hier mooi !
Na anderhalf uur door deze jungle gelopen te hebben, komen we toch weer uit op een gewone weg. Het is bijna onmogelijk om rechtstreeks ergens heen te lopen: we zijn afhankelijk van de betonnen paden, en die gaan alle kanten op; soms de goede, meestal de verkeerde. De cache zou nog 650 meter weg moeten zijn. Aan de weg zit een soort winkeltje waar ze koude dranken verkopen en waar een bankje in de schaduw bij staat. We gaan er even zitten uitrusten. Het (oude) vrouwtje van wie de winkel is knoopt met handen en voeten een praatje met ons aan. Ze ziet dat we het warm hebben en pakt haar waaier. Ze gaat achter ons zitten ons zitten bewaaieren. Heerlijk, maar wel vreselijk gênant. We maken grapjes met haar en wuiven haar ook wat koelte toe. We komen weer lekker bij en na een klein half uurtje gaan we verder.
Net als we denken dat het niet gaat lukken om de cache te vinden zien we weer zo'n betonnen boardwalk. We besluiten het een laatste keer te proberen en ditmaal hebben we het goede pad te pakken. We lopen bijna recht op de cache af. Tegen 18:00 komen we dan eindelijk bij de cache aan. Het logrolletje is nat, dus we kunnen onze namen niet opschrijven. Niels propt een sticker in het kokertje, dan kunnen we in elk geval helemaal goed loggen.
Vlakbij is ook weer zo'n mini-winkeltje met koud drinken en een paar stoelen. We rusten hier wat uit voor we teruglopen. Bij de gewone weg aangekomen, lopen we in de richting waar iedereen vandaan komt in de hoop snel een taxi te kunnen pakken. Helaas, pas na een half uur lopen stopt er een taxibrommer en gelukkig ook meteen een tweede, anders hadden we met z'n drieën op 1 brommer gezeten. Zij brengen ons naar de hoofdweg waar we een gewone taxi nemen, terug naar Bangkok.
We stappen uit vlakbij de mall waar we 's middags hebben geluncht. De rit duurde ongeveer een half uur, 24km, en kostte ons 137 Bath (ongeveer euro 2,75)...
Zij tafreel van een klooster. Let op: 3D (!)
|
In de mall hadden we een BBQ / steengrill / fondue-achtig restaurant gezien en daar hebben we gegeten. We kregen een schaal met verschillende soorten vlees en vis, wat salade en groente en op tafel stond een soort elektrische, metalen ronde grill, waar je het vlees op moest bakken. Het smaakte erg goed en om 21.00 uur waren we klaar.
Eenmaal buiten de mall wilde we met een taxi terug naar het hotel. We hebben 2 taxi's aangehouden, maar beiden wisten niet waar ons hotel lag. Ook niet met de uitleg op het visitekaartje en na onze uitleg op de toeristenkaart. Dit was dus zinloos, dus zijn we maar met de metro naar het hotel gegaan en vanaf het station een stukje gaan lopen.
Tegen uur 22.30 uur waren we terug in de hotelkamer. Eerst even lekker douchen, dan nog even op internet en het dagboek bijwerken. Het is 0.30 uur als we hiermee klaar zijn en gaan slapen.
|
| top index |
zaterdag 11 april 2009
Vroeg wakker geworden, maar toch nog even blijven liggen. Om 6.45 uur zaten we aan het ontbijt. Daarna zijn we naar het zwembad gegaan, waar we net zaten toen er gebeld werd: De auto staat voor de deur. Niels is eerst naar beneden gegaan, Inge is eerst nog even het zwembad in gegaan, maar later toch naar beneden gekomen. Er is een joekel van een auto voor ons gereserveerd. Een grote 4 wheel drive, waar zelfs Niels niet overheen kan kijken. Alle checks zijn gedaan en we weten hoe het werkt (hopen we). Ik ben benieuwd hoe het rijden is, in zo'n bakbeest aan de verkeerde kant van de weg. We hebben vandaag geen haast en gaan dan ook nog even terug naar de kamer en het dakterras met zwembad. Daar werken we het dagboek bij op de computer, zwemmen we wat en om 10.30 uur gaan we weer terug naar de kamer om de koffers in te pakken.
Als we een uurtje later gaan uitchecken, stort het van de regen. De auto word door Niels onder het afdak gezet, de spullen gooien we achterin en daar gaan we dan. Eerst even wat water inslaan en lunchen bij de mall aan de andere kant van de straat. Wel een probleem: de auto mag de parkeergarage niet in.; we zijn te hoog en passen niet onder het dak. We kunnen de auto bij de bewaking neerzetten (buiten), betalen 20 baht parkeergeld en rennen tussen de regendruppels door naar binnen.
Na de boodschappen eten we het één en ander (pretzels met vulling). Dan gaan we echt op weg. We zijn blij met de TomTom. Deze helpt ons goed de stad uit. Want ook al staan de meeste verkeersborden ook in het Engels, het staat heel klein onder de Thaise tekst, en is vreselijk moeilijk te onderscheiden.
Hanen naast de koninklijke boedha
|
Bijna witte beelden voor een gebedstoren
|
We rijden door naar Ayutthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand. Overal zijn hier wats, tempel complexen, variërend van vervallen en oud tot heel nieuw. We gaan er eentje bezoeken, waar ook een paleis van koning Rama de vierde bij ligt. Om het paleis staan allemaal beelden van hanen, variërend van grootte, gekleurde, gouden en zilveren beelden. In het gebouw staat een megagroot beeld van de koning, waar de mensen voor zitten om te bidden en offers te brengen. Na wat rondgewandeld te hebben gaan we naar de overkant, naar het tempelcomplex. Deze bestaat uit een gebouw met een groot, vrouwelijk goud beeld waar de mensen bidden en offers brengen. Het is erg mooi om te zien. Ook hier lopen we rond in de tuinen, waar overal kleine altaartjes staan met offers. De kat eet er goed van... We gaan naar de grote oude toren waar we naar boven lopen. In de torenkamer staan een aantal beelden, beplakt met goudvelletjes. Je kan hier een briefje schrijven en deze naar beneden in een soort van put gooien; dan komt je wens uit, of is het goed voor je karma? Vanuit de toren heb je mooi uitzicht op de beeldentuin waar heel veel beelden van dezelfde vrouw staan. In het midden zie je een gouden beeld van Boedha.
Een gebedstoren zonder onderhoud
|
Mag ik U voorstellen ? Budha. Ouwe Budha. Hele ouwe Budha. Zonder hoofd. Dat dan weer niet.
|
Na alles gezien te hebben pakken we de auto weer en gaan we een geocache zoeken. Deze ligt in het historic park, tussen de ruïnes van een oud tempelcomplex. Ook dit is een mooi, vervallen gebied. Nadat we de cache gevonden hebben is het al tegen 17.00 uur en gaan we op weg naar het hotel.
Het begint weer te regenen en we komen in een file terecht. Het schiet niet echt op, zit niet mee en uiteindelijk komen we pas om 20.15 uur aan in het hotel/resort en het regent nog steeds. Het is een groot en luxe complex, niets voor ons eigenlijk. We kunnen hier wel eten, maar vinden het niks. We pakken de auto en een klein stukje verder vinden we een gezellig restaurantje / terras met een vriendelijke eigenaar. De kaart is alleen in het Thai. Maar als wij het Thaise woord zeggen wat we willen eten, dan maakt hij het voor ons klaar. Kai, kip, is het enige wat ik ken, dus doe dat maar. Niet heet graag. Hij heeft het over fried, gebakken/gefrituurd en we vinden dat prima. Nog een soepje erbij. Ja, hoor, eentje voor met z'n tweetjes. We krijgen een heerlijke frisse citroen-soep en voor allebei nasi. Dat bedoelde hij dus met fried. Het smaakt voortreffelijk en we komen helemaal bij. De eigenaar heeft een website: www.nong-khaow.bloggang.com. We mogen gratis gebruik maken van het draadloze internet en zetten het verslag op onze site.
Na een kopje thee, gaan we terug naar het hotel. En ja hoor, 1 avond “lokaal”gegeten en ik kan gelijk rennen naar de wc. Ik neem het op de koop toe, het was een heerlijke avond. Om 23.00 uur gaan we slapen.
225 km gereden
|
| top index |
zondag 12 april 2009
Om 7.00 uur staan we op. Nu is pas te zien hoe groot het resort is. Vanaf het balkon van de kamer hebben we uitzicht op het zwembad. Wij gaan ontbijten en het dagboek bijwerken. De darmen zijn nog niet gekalmeerd en Inge moet weer rennen naar de wc. Hoop dat het snel beter gaat. Na het ontbijt gaan we nog even terug naar de kamer, lopen een rondje door de tuinen van het resort en checken om 10.30 uur uit.
We gaan naar het Khao Yai Nationaal Park, dat ongeveer 10km van het resort af ligt. We stoppen bij wat we dachten een supermarkt voor lunch om mee te nemen, maar het bleek iets anders te zijn. Voor de deur zitten een stel jongelui en kinderen en staat er een grote bak met water. Oeps, dat waren we vergeten, het “Waterfeest” is vandaag. Snel de telefoon de auto in en kom maar op. Inge is een beetje een watje en probeert zich wat te verschuilen als één van de kinderen met een groen goedje op ons af komt. Niels vindt het niet zo erg; het mag op zijn gezicht gesmeerd worden. Inge wil terug de auto in, maar de deuren zitten op slot en de jongen gaat nu het goedje op de auto smeren. Iemand anders komt op Inge af met droge talkpoeder en veegt dit met 2 handen over haar wangen. Vlak daarna komen ze met emmers met water aanzetten. Inge probeert te vluchten wat in eerste instantie redelijk lukt. Niels blijft staan en krijgt vrijwel direkt een paar emmers water over zich heen gegooid. Die is drijfnat. Even later kan ook Inge niet meer ontkomen en krijgt ook een half emmertje water kado. Niels confisqueert een emmer en gooit de hele groep nat. Hilariteit alom. Als we aan het bijkomen zijn komen ze met 2 glazen champagne aan. Hier bedanken we voor, maar het was wel een leuke ervaring om te zien hoe Thai dit feest vieren. Een paar honderd meter verderop kopen we broodjes, krijgt Niels ook nog een talkpoeder groet en rijden we verder naar het nationaal park.
Het is er erg mooi, we rijden een stukje en bij het bezoekerscentrum lopen we wat rond en genieten van de natuur. Hier gaan we ook een wandeling maken van ongeveer 1.6 km. Bij 30 graden celsius en een luchtvochtigheid van 105%. We worden onderweg bijna overlopen door de bloedzuigers, maar we overleven het. Door de bloedzuigers kunnen we niet onderweg lunchen dus we gaan terug naar het bezoekerscentrum en lunchen op het zonnedek. In de schaduw.
Libel. Groot. Mooi.
|
Over een wiebelbrug op weg naar de bloedzuigers.
|
Haew Suwat falls, Khao Yai national park
|
Haew Suwat falls, andere hoek
|
Na de lunch rijden we verder naar één van de watervallen. Onderweg zien we een aantal hert-achtige beesten maar olifanten laten zich niet zien. Wel zien we regelmatig olifanten poep op de weg liggen. De apen zijn ook op vakantie. De waterval was mooi, met bruin water. Op de terugweg het park uit, zien we eindelijk een aantal apen: bavianen in een groep. We drinken nog wat bij het restaurant waar we gisteren gegeten hebben en rond 16:45 vertrekken we naar het volgende hotel.
Onze auto. Gezegend met een goed nieuw jaar.
|
Baviaan met jonkie. Langs de weg.
|
Volgens de navigator duurt de rit anderhalf uur. Helaas weet de navigator niks van files. Wij nu wel: over de eerste 20 kilometer doen we bijna 2 uur. We proberen nog een alternatieve route, maar lopen dood op een minuscuul blubber pad waar Niels niet doorheen durft met de 4 wheel drive.
Om 20:15, na 3 en half uur ploeteren komen we eindelijk aan bij het hotel. Weer zo'n enorm luxe ding. We zijn doodmoe, checken in, gaan naar de kamer en eten noodle soep en chips. Dan naar bed.
177km gereden
|
| top index |
|
