| |
|
|
maandag 20 april 2009
We zijn vlot vandaag: om 7:00 op en om 8:30 uitgecheckt. We gaan eerst naar de 'Wat” die om de hoek ligt van het hotel. Gisteravond was deze erg mooi verlicht. Er staat een oude stupa en nog wat oude gebouwen. De monniken zijn in het grote gebouw muziek aan het maken terwijl wij een rondje lopen. De temperatuur loopt nu al tegen de 40 graden aan, dat beloofd wat voor vandaag.
Eén oude tempel
|
De scheve muren van Simuthai.
|
Na het bezoekje aan de Wat gaan we rijden. Eerst richting Sukothai, de eerste hoofdstad van Thailand. Hier bezoeken we het historical park. Het is een behoorlijk groot complex; allemaal ruïnes en delen van oude kloosters. Er staan tot onze verbazing zelfs nog complete boeddha beelden. We lopen hier ruim een uur in 40 graden hitte en bekijken de gebouwen. Daarna vervolgen we onze route via diverse binnendoor weggetjes.
We belanden op een onverharde weg, maar de navigatie leidt ons uitstekend door dit mooie gebied. Bossen worden afgewisseld met rijstvelden en andere akkerbouw, terwijl we omringd worden door dichtbeboste bergen. Na ongeveer 3 kwartier komen we weer uit op een verharde weg. Bij een winkeltje drinken we een koud blikje frisdrank waarna we nog ongeveer een uur verder rijden. Om 17:00 komen we in het resort. Het blijkt een soort centerparcs te zijn gelegen aan een rivier.
Centerparcs ?
|
Het resort is een grote tuin met allemaal huisjes, een vijver en een zwembad. De huisjes zijn de hotelkamers. Soms twee onder een kap, soms solo, soms met 6 onder een dak. Wij krijgen een helft van een twee onder een kapper. Zonder minibar, dus we kunnen ons eigen drinken niet koud zetten. Wel hebben we een balkon en een groot raam voor een mooi uitzicht. We lopen even op het resort rond, nemen een kijkje in het restaurant en daarna duiken we het zwembad in om af te koelen. Heerlijk. Zo lekker dat we te laat komen om bij zonsondergang te dineren. We eten wel in het restaurant van het resort. Iets duurder dan normaal, maar met nog net geen 300 Baht valt het best mee. De ananas toe krijgen we van het huis omdat aan het begin van de maaltijd een kat over Niels zijn shirt heen sproeide.
Na het eten gaan we op de kamer het dagboek bijwerken. Er zit een raar beest vlakbij, onder of op de kamer rare geluiden te maken. Als die maar buiten blijft, want het lijkt wel uit de kamer zelf te komen. Inge schrijft nog in het dagboek, Niels valt als een blik in slaap zo rond 23:00.
|
| top index |
dinsdag 21 april 2009
We zitten nog steeds in Centerparcs
|
Het ontbijt gaat vanmorgen iets anders dan anders. Er is geen buffet want er zijn maar 8 gasten. Dus krijgen we een bord met gebakken ei, 1 plakje ham, bacon, 2 plakjes wortel, 2 schijfjes tomaat, een worstje, en 2 stukjes aardappel. Met geroosterd brood. En natuurlijk wat stukjes fruit. Na het ontbijt zijn we rechtstreeks het zwembad ingevallen. Het was erg lekker in het water; een goed begin van de dag. We checken pas rond 10:30 uit, maar hebben weinig op het programma staan en di rit naar Chian Mai is niet echt lang.
We gaan eerst naar een Wat, de Wat Phrathat Lampang Luan. Hier zou het op één na grootste boeddha beeld van jade van Thailand zijn. Het is er in elk geval wel druk met toeristen. Het is en groot complex. We ontdekken een bord wat in welk gebouw staat. Zomaar in het Engels ! In de met koper beslagen pagode schijnen haren van Boeddha zelf te liggen, die hij heel lang geleden (goh) aan iemand geschonken heeft. Die persoon heeft vervolgens deze pagode eromheen laten bouwen. Verder staan er een aantal “heilige” bomen die door ontzettend veel stokken worden ondersteund. De boeddha van jade staat in het museum. Achter tralies en dan nog eens extra achter dik glas. Blijkbaar is deze beeltenis erg bijzonder en kostbaar. Bovenin een enorme stellage van goud zit een klein groen boeddha beeld. 40Cm hoog, waarschijnlijk minder. Dit zal hem zijn. (Veel) kleiner dan verwacht maar de hele wat in totaliteit is wel bijzonder, en een bezoekje waard. Voor we wegrijden lopen we eerst nog even over het plaatselijke toeristen marktje dat aan de parkeerplaats gebouwd is. Bij een eettentje ruikt het bekend en erg lekker. Het is toch lunchtijd, dus Niels neemt een soort groene curry soep met kip en rijst. Het smaakt best goed. Inge waagt zich er maar niet aan en houdt het bij een ijsthee. En een zak popcorn.
Een ouwe stenen boeddha. de mooiste boeddha in het hele klooster.
|
En dit doen de monikken in hun vrije tijd:
In de airco de inkomsten tellen...
|
We vervolgen onze weg richting Pai. Nog anderhalf uur over een redelijk goede weg. Tot we aan de kant borden zien van een olifanten ziekenhuis en opvang. We besluiten om toch een kijkje te nemen. Eerst gaan we naar het particuliere ziekenhuis. Twee olifanten die op een landmijn zijn gaan staan, zijn hier geopereerd en hebben een beenprothese gekregen. De kleine is nog wel levendig, maar voor de ander vragen we ons af wat het nut is. Deze olifant is doof, (gedeeltelijk) blind, mist dus één poot, en ligt op zijn zij in zijn hok. Het hele ziekenhuis ademt eerder en sfeer van rekken dan van redden.
PPPPFFFFRRRRRTTTTT
|
We gaan naar het naastgelegen commerciële olifanten park. Dit is een door de overheid gesubsidieerd programma en speciaal voor toeristen opgezet. Het terrein is groot en de olifanten lopen met hun begeleider rond in de natuur. Er is een demonstratie show,maar vdaar zijn we te laat voor. Voor 800 Baht kunnen we met zijn tweeën een ritje van een uur op een olifant maken. Dit gaan we doen. Erg comfortabel is het niet, wel heel erg apart. Wij zitten op een soort bankje op de rug van de olifant, de begeleider zit op het dier zijn nek. We lopen door een mooie vallei, door water en gaan daarna een berg op. We worden langs een jong olifantje geleid en daarna gaan we een klein stukje een meer in. De olifant mag drinken en op commando ons net niet nat spetteren. Als we weer van de olifant af zijn, lopen we naar een fabriekje waar ze van olifanten mest papier maken. Helaas zijn we ook hier te laat. Men is gesloten. In de souvenirwinkel kopen we wel 4 vellen en een koker om het in te vervoeren. Inmiddels is het `16:00 geweest en we worden door een busje weer naar de parkeerplaats gebracht. Zo is het onverwacht toch nog een enerverende middag geworden.
Het hotel waar we vannacht verblijven ligt ook weer midden in de stad. Het blijkt lastig om er te komen. De hoofdweg is namelijk afgesloten voor één of andere hotemetoot. Gelukkig hebben we een goed navigatie systeem, en we slingeren, zigzaggen en rammelen een paar honderd meter naast de afgesloten weg richting onze bestemming. Na het inchecken drink en gaan daarna nog even de en we een welkoms-drankje naast het zwembad en pakken de auto de stad in. We eten in een gezellig restaurantje en gaan daarna nog even de avondmarkt op. Inge koopt een Dolce en Gabana tas, nep natuurlijk, maar wel leuk. Daarna terug naar het hotel, even TV kijken (Nederlands !) en om 23:30 gaan we slapen.
118 km gereden.
|
| top index |
woensdag 22 april 2009
om 7:00 gaat weer de wekker. Het ontbijt is dit keer een groot buffet. Het is dan ook behoorlijk druk in dit stads hotel. Ze hebben zelfs plakjes kaas op het menu staan ! Rond 9:30 checken we uit. Voor vandaag hebben we een aantal geocaches op het programma staan. De eerste ligt in de stad in een fietsenwinkel. Gisteravond waren we hier ook al, maar toen waren ze dicht. De dame in de winkel weet precies wat we komen doen, en geeft ons het doosje. We ruilen wat TB's en gaan weer verder.
We worden door de navigatie letterlijk de halve stad door gestuurd. Chiang Mai is niet de rustigste stad, maar we bereiken heelhuids onze bestemming. Vanaf de parkeerplaats van een klooster, gaf de GPS nog 300 meter aan. We beginnen te lopen, zien een olifanten verblijf en herkennen dit van de spoilerfoto's. Als het goed is, moet dit het uitzicht van de cache zijn en zou er een boom met kronkel moeten staan. We lopen ernaar toe en komen tot : Inge is eigenwijs). Dit is precies wat er op de foto stond. Inge kijkt twee tellen rond en ziet het doosje staan. Gevonden ! We loggen en gaan even naar de olifanten kijken. Daarna lopen we terug naar de auto. Op naar de volgende cache. Deze ligt op een uitzichtpunt over de Moe Soa vallei. We rijden eerst voorbij de afslag, ook de navigator zit er wel een naast, maar rijden uiteindelijk de goede weg in. En wat voor een weg. Het is hier mooi en erg bergachtig. Op het uitzichtpunt moeten we even zoeken, maar Niels vind de cache als we het bijna opgeven. Het uitzicht is schitterend. We rijden dezelfde weg terug en gaan naar de laatste cache voor vandaag.
De laatste cache van vandaag ligt in een “woonwijk” bij een Zwitser die hier woont. We spotten de cache snel, loggen en gaan weer verder. We gaan een bergweg op, enorm bochtig maar we komen wel weer door schitterende natuur. Helaas zijn ze vergeten parkeerplaatsen aan te leggen zodat we niet echt van de vergezichten kunnen genieten. Al slingerend gaat de weg door de bergen. We stoppen onderweg bij een rustpunt om even wat te drinken en te internetten. Het is niet te geloven: we zitten letterlijk nergens, in het midden van de wildernis en er is gratis draadloos internet. We loggen de geocaches van vandaag en zetten het dagboek voor zover klaar online.
Daarna gaan we verder, nog zo'n 45 km over de bergweg. Uiteindelijk komen we om 18:30, net voordat het donker word, aan in het resort. Het is weer een soort Centerparcs met allemaal huisjes verspreid over het terrein. De huisjes zijn erg leuk, maar insect en beest gevoelig. Er zijn dan ook een aantal ongenode gasten aanwezig in het huisje...
We pakken de auto naar het centrum van Pai, eten wat in een restaurantje en wandelen door het dorp. Er zijn nog wat winkeltjes en kraampjes open, maar je ziet heel duidelijk dat het laag laag seizoen is. Na de wandeling rijden we terug naar het resort, en gaan om 23:30 slapen.
227 km gereden
|
| top index |
donderdag 23 april 2009
En alweer staan we om 7:00 op. We blijken de enige gasten in het hele resort te zijn, dus vandaag geen ontbijtbuffet, maar weer een bordje met van alles. We weten met veel moeite kenbaar te maken dat we een gekookt eitje willen en geen gebakken. Na het ontbijt gaan we op zoek naar het zwembad. Deze ligt aan het eind van het resort aan de rivier,dus we kunnen badderen met uitzicht. Even een snelle duik en daarna checken we uit. We rijden eerst naar Pai voor een geocache. Deze ligt tussen een (gesloten) hamburgertent en een restaurant in. We zoeken ons suf als de dame van het restaurantje ons komt vertellen waar we zoeken moeten. Het doosje ligt heel sneaky verstopt, waarschijnlijk hadden we deze zonder hulp niet gevonden. We pakken het doosje en nemen een frisdrankje in het restaurantje. We vullen het doosje een beetje aan met spulletjes, schrijven wat in het logboekje en plaatsen het geheel weer terug.
We rijden de bergen in. Vandaag hoeven we niet zoveel kilometers te maken, maar wel helemaal in de bergen. We stoppen onderweg een paar keer voor een mooi uitzicht en voor wat marktjes. Als we langs een reclame bord voor een grot komen rijden we daar naar toe.
En zo komen ze aan die fanntastische tanden
|
Voor de ingang van de grot: een laatste boseddha
|
Je kunt met een bamboe bootje en een gids in groepen van 3 (!) de grot in. Het schijnen 3 grotten te zijn die met elkaar verbonden zijn via een riviertje. We besluiten 550 Baht te betalen en gaan naar binnen. De bootjes zien er uiterst gammel uit maar blijken verrassen stabiel. Gelukkig hadden we onze bergschoenen aangetrokken, want in totaal hebben we anderhalf uur door die grotten gezworven en maar een kwartiertje in een bootje.
Een gigantische stalagniet. Niet, want hij staat.
|
Daar sta je dan, met je voet op een stalagniet die er 5 miljoen jaar over gedaan heeft om te groeien.
|
De grotten zijn verbazingwekkend groot: 20 meter hoog en 50 meter breed gemiddeld. De gids wees hier en daar wat stenen aan en zei dan welk die hun er in hadden herkend. Onze fantasie liet ons regelmatig in de steek. Het bleken mooie grotten en erg leuk om er zo met 2 plus gids doorheen te lopen. Formaties die bij ons helemaal achter glas afgezet zouden worden, kun je hier gewoon aanraken of je loopt er dwars overheen. Na dik 2 uur gaan we weer verder.
We rijden naar Mae lana, een bergstammen dorpje, maar vragen ons af wat we hier precies doen. De Wat (klooster) ziet er wel grappig uit, maar dan houdt het ook op. Als we terug op de hoofdweg zijn zien we een hele berg borden een smal straatje inwijzen. We nemen de gok, en belanden in een dorpje zoals het vroeger was: blote kinderen spelen tussen de kippen. De varkens lopen los door de straat en de mensen zijn verbaasd om ons hier te zien. We rijden terug naar de hoofdbergweg en gaan verder richting hotel. Onderweg zien we een heel mooie aparte Wat aan de kant van de weg. We rijden een rondje door het dorpje op zoek naar de ingang, en bewonderen de buitenkant van de gebouwen. Alle deuren zitten op slot, naar binnen lukt niet.
Wat 1
|
Wat 2
|
Drie kwartier later komen we in het resort aaan. Weer een complex met huisjes. Nu “4 onder een kap”. Als we uitgepakt zijn rijden we door naar Mae Hong Son, toch 6 km verderop, voor wat te eten. Het smaakt goed. Gelukkig geen pepers of chilis in het eten. Hierna retour hotel,en dagboek schrijven en overtypen.
Om 2330 naar bed.
|
| top index |
vrijdag 24 april 2009
Omdat we vandaag toch in hetzelfde hotel blijven slapen we een half uurtje uit. Bij het ontbijt, alweer geen buffet, snappen ze in één keer dat we een gekookt eitje willen. En ze koken ´m in één keer hard. Dus dat is een goed begin. Na het ontbijt doen we nog even rustig aan, maar om 9:30 gaan we op pad. Het is al flink warm. De thermometer tikt de 40 net niet aan. We gaan eerst naar het dorp, een geocache zoeken. Die ligt in een koffiewinkel “onder de koningin van Nederland”. We zijn benieuwd. Helaas is de winkel vandaag gesloten verteld de vrouw van de baas ons. Maar morgen is ie weer open. Gelukkig hebben we nog een dag hier.
Daarna gaan we op zoek naar een boot die ons naar een dorp van de bergstam van de Karen-longnecks kan brengen. De eerste boot was gesloten, maar de 2e gelukkig niet. Voor 600 Baht worden we met een longtailboot over de rivier naar het dorp gevaren. De entree voor het dorp zelf bedraagt 250 Baht, dus voor 1100 Baht EUR 22) zijn we voor 2 personen heen en weer en mogen we het dorp in. Naja. Goed dan... de vaartocht duurt ongeveer 20 minuten en is door de wind vrij aangenaam. De natuur rondom de rivier is erg mooi. Regelmatig zien we mensen die in de rivier zwemmen of op een andere manier aan het werk zijn. Ook staan er 2 (
werk-) olifanten aan het water geparkeerd.
In het dorpje aangekomen lopen we een rondje. Het is niet echt een groot dorp, en we zijn er redelijk snel doorheen. Bij de huisjes zitten de vrouwen, met en zonder ringen om hun nek, hun koopwaar aan te prijzen. Sommigen zijn aan het weven. Van oorsprong werkten deze vrouwen in de rijstvelden, tegenwoordig overleven ze alleen nog mar door toerisme. Vroeger mochten alleen de vrouwen die op woensdag of bij volle maan geboren ware, de ringen dragen. Tegenwoordig maakt dat niet zoveel meer uit. De ringen zijn el zwaar. Een kind van 5 begint met 3 ringen van samen 1 kilo. De vrouw in dit dorp die de meeste ringen heeft, heeft 5 kilo om haar nek hangen. Ze doen de ringen niet af, ook niet om zich te wassen. Dat gaat met een doekje tussen de ringen door. Uit onderzoek is gebleken dat door het gewicht van de ringen, de schouders naar beneden worden geduwd, waardoor de nek alleen maar langer lijkt... Niels doopt de stam dan ook om van “longnecks' in “lowshoulders”.
Crossen met een longtailboot
|
"Longneck village" Kayan
|
Leuk joh, toeristendorpje buiten het seizoen... Leeg !
|
longneck
|
Aap, noot, mies. Maar dan ietsie anders.
|
Na ongeveer anderhalf uur nemen we de boot terug. Aangezien we het ontzettend warm hebben, hebben we nergens meer zin in. We gaan terug naar de hotelkamer met airco en het zwembad voor de deur. Pas om 18:30 komen we weer in beweging. Het is dan nog steeds 40 graden... we pakken de auto naar het dorp om te eten, en vinden een leuk restaurantje. Er staat een buffet op de tafel . De bedoeling is dat je je eigen soep gaat koken: van het buffet pak je groente, vlees en ander spul. Dat gooi je in het pannetje dat op tafel staat, en dan maar wachten of de soep smaakt. Wij maken er natuurlijk een fondue van: stukjes vlees in de soep, koken en opeten. Daar zijn we zo'n 2 uur zoet mee, en dan gan we terug naar de kamer. Om 0:00 gaan we slapen.
52km gereden.
|
| top index |
zaterdag 25 april 2009
Zoals gewoonlijk om 7:00 opgestaan. Na het ontbijt nog even een kopje thee op de kamer gemaakt. De koffie en de thee in het hotel smaken naar chloorwater. Daarna op pad. Eerst naar de geocache die in de “stad” ligt. De koffiewinkel was nu wel open. In de winkel staat een kast vol met Nederlandse zooi: van delftsblauwe klomp-sloffen tot visitekaartjes uit Holland. In dezelfde kast staat achter slot en grendel de geocache. We drinken ter plaatste een kopje koffie
(niet zo lekker als ze je willen doen geloven) en thee terwijl we loggen en wat items wisselen.
Alweer zo'n volkomen onbegrijpelijk bordje.
Dit keer bedoelen ze waarschijnlijk dat het water grote hitte heeft...
|
Na de koffie beginnen we aan de route naar Mae Sariang. Onderweg stoppen we nog even bij een heetwater bron. Het is hier volledig uitgestorven. Je kunt duidelijk merken dat het laag laag seizoen is. De kraampjes langs de route ? Leeg. De winkels aan de kant van de weg ? Leeg. De weg ? Er is nog geen kip te bekennen.
Rond het middaguur slaan we ene weg in die stijl, maar dan ook letterlijk: steil ! naar boven gaat. Niels gokt zo tegen de 30 procent stijging, en zo te horen is de motor van de auto het daar wel mee eens. We komen door een dorpje van een bergstam, maar die zijn vandaag niet bezig met het vermaken van de toeristen. De weg en de omgeving maken het weer goed. Er worden wel hele stukken bos platgebrand om plaats te maken voor de akkerbouw (vermoeden wij). Zonde, maarja, die mensen moeten toch ook eten. Als we de vergelijking met Nederland trekken, komt Thailand er nog goed vanaf: bij ons is helemaal geen natuur meer. Alleen maar parken. We lunchen met uitzicht op de bergen, en rijden door naar de Surin watervallen in het Namtok Mae Surin nationaal park.
Waterval, Thailand stijl: 200meter hoog, 30cm breed...
|
We worden gematst met de entree, op de borden staat 200 Baht per persoon, we hoeven maar 20 te betalen.: het is echt lager dan laag seizoen... de waterval is mooi. We lopen een rondje en rijden 40km naar de hoofdweg weer terug.
Huisdier van de buren ?
|
Kijk, en dat is dan weer wel een fijn uitzicht.
|
we vervolgen onze route en komen rond 17:00 al aan in het hotel. Na het inchecken rijden we door het dorp en gaan we een hapje eten. Als we om 19:30 eigenlijk al helemaal klaar zijn voor de avind hebben we eigenlijk geen zin om terug naar het hotel te gaan. Maar we zijn ook best moe... De oplossing: een oliemassage. De Thaise massage van van de week was flink hardhandig, we hopen dat door de olie de grip van de meesteressen euhm: masseuses enigszins verslapt. Vlakbij het hotel staat een bordje met reclame voor massage. Het blijkt in de voorkamer van een woonhuis te zijn. Zoals verwacht op een matje op de grond,en zoals gehoopt een stuk minder hardhandig dan een Thaise massage. Ze werken stevig, maar niet hardhandig. Na anderhalf uur voelt alles weer goed aan. Niels heeft geen pijnstiller nodig !
We lopen terug naar het hotel, werken het dagboek bij, en gaan slapen.
|
| top index |
zondag 26 april 2009
Het wordt wat saai, maar de wekker gaat om 7:00, dus staan we op tijd aan het ontbijt. De gebruikelijke schermutselingen over een gekookt eitje ontstaan: ze zeggen ja, maar hebben geen idee waar we het over hebben, en komen vervolgens met een gebakken ei aanzetten. Dat terug naar de keuken gaat. Naja, daar zijn we in elk geval vanaf. Vandaag gaan we naar Chiang Mai, en dan vanavond met een binnenlandse vlucht naar Bangkok en dan naar huis.
Rond 9:30 vertrekken we met alle tassen her-ingepakt. Als eerste zoeken we de groet Boeddha die we gisteren boven op een berg zagen zitten op. We kunnen tot onze verbazing met de auto tot aan zijn voeten komen. Maar doordat net regent dat het giet kunnen we niet echt op het gemakje rondlopen. Dan maar op weg. We moeten hoe dan ook vandaag 160km afleggen.
De markt kan er niet meer tegen.
|
Blup. Verse vis (denken we).
|
Onderweg stoppen we verschillende keren, maar alle marktjes zijn voor voedsel of uitgestorven. Geen idee of het door de regen komt, of door dat het laag laag seizoen nu echt is losgebarsten: we zien slechts lege wegen en uitgestorven dorpjes onderweg. Zelfs in de kloosters is het leeg. Wel ontdekken we dat het echt heel hard regent. Onderweg zien wen een markt die onder water staat. De eigenaren zijn hun kraampjes aan het slopen./ we vragen na, en inderdaad; de rivier is een beetje gestegen sinds het gisteren is beginnen te regenen...
Beeldje naast huisje dat niet toegankelijk is voor vrouwen
|
Torenspitsen
|
We naderen Chiang Mai steeds verder. Langzaam, heel langzaam word het wat drukker op de weg en in de omgeving. Als we in de stad aankomen, leidt onze navigator ons rechtstreeks naar het vliegveld. Maarja, het is 13:00 en we worden pas om 18:00 verwacht. Dan maar de stad in. Op zoek naar een marktje. De avondmarkt van afgelopen week is er natuurlijk nog niet, maar we hebben geluk. We ontdekken bij toeval een gigantische markt in het oude centrum van de stad. Ze zijn nog aan het opbouwen, maar we zijn er toch wel een uur of twee zoet.
om 17:45 leveren we de auto in op het vliegveld en gaan aan de overkant in een gewoon restaurantje eten. Rondom de geplande tijd vertrekken we.
219km gereden
Beeldengroep op vliegveld van Bangkok
|
En dan begint het grote wachten. We hebben 4 uur de tijd voor we om 2:25 (!) weer verder gaan. We hangen wat, we wandelen wat en we snoepen wat. Precies op tijd vertrekken we richting Amsterdam. Inge merkt niet eens dat we vertrekken, die slaapt. Niels volgt haar voorbeeld: binnen 5 minuten nadat we vliegen is het licht uit.
|
| top index |
|
