TEXAS

Maandag 4 oktober 2010

We staan om 8.00 uur op. Inge heeft slecht geslapen, want ze zit onder de muggenbulten, ondanks de spray en heeft heel veel jeuk ervan gehad. Niels heeft zoals gewoonlijk geslapen als een blok. We halen een ontbijtje bij de receptie en eten deze in de kamer op terwijl we de laatste logjes maken voor het geocachen van gisteren. We checken om 11.00 uur uit en gaan op pad. Vandaag wordt een zeer rustige dag. Het enige wat op de planning staat is dat we naar Dallas gaan en daar een hotel gaan zoeken voor de komende 2 of 3 nachten. De route is saai en slaapverwekkend. Als afleiding zoeken we nog 2 caches onderweg en gaan nog even wat winkelen. Tegen 17.00 uur hebben we een hotel gevonden. We checken in, rommelen wat en gaan wat boodschappen doen voor het eten vanavond. We koken vanavond macaroni op de kamer. Het gaat achteraf toch niet zo lekker, het koekepannetje is niet echt bestand om in te koken, maar het smaakt wel lekker. Volgende keer is het waarschijnlijk toch makkelijker om een magnetron-maaltijd te nemen. Na het eten gaat Niels de rommel opruimen en Inge het verslag typen. Inmiddels is het 21.00 uur geworden als we allebei klaar zijn. We kijken nog wat televisie en gaan daarna slapen.

151 mile gereden
Howard Johnson, Dallas
$ 39,95 ex

Dinsdag 5 oktober 2010

We staan om 8.00 uur op vandaag en ontbijten beneden in de ontbijtruimte. Dit hotel heeft zelfs een aparte kamer hiervoor. Dat zie je niet zo vaak. We maken wafels en er zijn donuts en andere broodjes. Aan het ontbijt horen we dat het DrPepper dag is. Als je een blikje DrPepper meeneemt dan betaal je maar $ 3,- ipv $ 15,- entree voor de state fair. Dat is leuk om te horen.

Na het ontbijt ruimt Inge de kamer op en Niels zit achter de computer. Er blijken een aantal caches te zijn op het terrein van de State Fair. Zelfs eentje die gisteravond is gepubliceerd. We zouden zomaar de eerste daarvan kunnen zijn. We gaan rond 10.00 uur bij het hotel weg en naar de Fair. Daar zijn we binnen 15 minuten. We zitten erg gunstig. We parkeren vlakbij de Fair voor $ 10,- en lopen naar de Chevron om 2 blikjes Dr.Pepper te halen. Dan heeft Niels ook meteen wat te drinken bij zich. Naast de ingang staat een tafel met iemand daarachter, die om de DrPepper vraagt. Als we de blikjes inleveren krijgen we een bonnetje. Hiermee moeten we naar de kassa voor de kaartjes. Dus geen drinken meer voor Niels.

We lopen het terrein op en de eerste indruk is eigenlijk die van een pretpark. Een grote boulevard waar je binnenkomt met de eerste informatie en een politiepost. We ontvangen een informatieboekje waar alles wat er deze dag te doen is in staat. We proberen het eerst even rustig na te lezen, maar er staat wel heel veel in. Met een mooi plattegrondje, dus we gaan maar gewoon lopen. We komen eerst bij wat eettentjes. Als je iets wil eten, moet je dit betalen met coupons. Deze coupons moet je weer bij een ander tentje kopen voor $0,50 per coupon. Niet echt handig, maar we zien wel. Er komt een marsband voorbij. Op het plein blijven ze stilstaan. Als het Amerikaanse volkslied spelen, staat iedereen van de bankjes op en houd hun hand op het hart. Er apart om dit te zien. Na het volkslied lopen we naar de eerste dichtbijzijnde geocache. Het kan zijn dat deze er niet meer ligt en dat is dan ook zo. We komen erachter dat we niet de coordinaten bij ons hebben van de nieuwe cache, dus Niels gaat heel snel even via zijn telefoon het internet op om deze op te zoeken. In de gps gezet en dan wandelen we door. Langs nog meer eettentjes en nog meer eettentjes, die trouwens alles verkopen wat maar gefrituurd is. Van gefrituurde boter, bier, cheesecake tot gefrituurde frozen margarita's en latte.

De cache ligt tegenover een eettentje. We moeten even zoeken, de coordinaten zijn niet echt goed, maar vinden het doosjes dan uiteindelijk wel. En het was het waard, we zijn eerste! Altijd leuk om als eerste een geocache te vinden. Ben wel benieuwd hoelang ie er blijft liggen. We loggen en gaan dan verder. We lopen door en belanden in het kermisgedeelte. Het is een ontzettend grote kermis en alle attracties zijn er aanwezig. De 3 oktober kermis van Leiden is hier niets bij. We lopen er lekker rond, het weer is perfect en vermaken ons prima. We blijven even kijken bij de achtbaan, die bovenaan stilstaat en niet meer beweegt met de mensen er nog in. Deze worden even later gered en kunnen gelukkig weer naar beneden lopen. Verder is er een alligatorshow, een rare dierenattractie, een kabelbaan, nog een achtbaan, een spookhuis, een funhuis, van die draaidingen en nog heel veel meer. We lopen door naar het einde waar een modeltrein tentoonstelling is. Hier gaan we een soort kas in. De treinen rijden door de planten, langs huisjes over een schitterende treinbaan van hout gemaakt. Wat een kunstwerk is dit. We blijven een tijdje genieten voor we weer verder gaan. Via een ander gedeelte van de kermis komen we aan bij een aantal grote stands van bedrijven die promotie maken voor hun product. We komen eerst bij sensodyne. Hier krijgen we ieder 2 tubetjes tandpasta. Als we de wagen ingaan wordt er een enquete gedaan en dan krijgen we een klein gevuld rugzakje mee. Hier zitten nog een 6 tubetjes tandpasta in. Die hebben we in iedergeval voldoende voor de komende tijd.

We lopen door en komen bij een melkmerk, hier staat ook al zo'n informatiebus. Zij delen legen rugzakjes uit. Altijd handig. Daarna gaan we naar de racetrack van Chevrolet. Je moet een aantal formulieren invullen, je rijbewijs laten zien (huh, is dat roze ding een rijbewijs ?) en dan mag je een rondje op de baan rijden. Eerst in een gewone auto en daarna in een auto naar keuze. We kiezen voor de sportwagen, een Camero. Niels rijdt, Inge zit achterin en naast Niels zit een meneer die de hele dag zijn hand om de pook houdt voor als er iets misgaat. Dan zet hij dat ding in z'n vrij. Gelukkig is het een automaat en hoef je dus niet te schakelen, dat zou wat lastiger gaan. Het is een klein rondje, maar leuk om te doen. Als afscheid krijgen we allebei een t-shirt van Chevrolet. Als we verder lopen komen we langs een stand die fruitsap uitdeelt. Lekker even wat drinken. Daarna lopen we verder naar de diverse hallen die er zijn. Er zijn verschillende autoshow, maar daar blijven we niet te lang. Dit vinden we niet interessant.

Dan naar de volgende hal. Hier is een soort huishoudbeurs. Allemaal stands van verschillende soorten bedrijven die hun artikel promoten. We komen langs airco's, de sciencetolgie kerk, fohnen, enz.. Bij de massagestoelen blijven we even staan en mogen in de stoel een 8 minuten durende massage ervaren. Deze was erg prettig, zo na bijna een hele dag op je voeten staan. Na deze hal gaan we naar de Pirates of the Caribbean diveshow. Een grappige show waar de piraten van diverse duikplanken duiken. Inmiddels is het 16.30 uur en hebben we het meeste wel gezien. We lopen nog door 2 hallen, kopen een sushimaker en maken wat foto's van de rare dingen die ze bij de eettentjes verkopen.

Om 18.45 uur gaan we naar de Pigraces kijken. Het is vol met publiek en een heel spectakel met Hillbillies en varkens. Het is niet te beschrijven, maar dit moet je gewoon een keer in je leven meegemaakt hebben! Na de races gaan we wat eten, iets wat niet gefrituurd is en dat is een hele zoekpartij. We komen uit bij een Duitse eettent. Voor we naar binnen gaan komt er nog de avondparade voorbij. Mooi versierde auto's en wagens met stellopers ervoor. Het is een behoorlijk grote parade. Na de parade geniet Niels van een broodje bierworst en Inge van een gepofte aardappel met BBQ. Dan lopen we nog even door het laatste gedeelte waar we nog niet geweest waren. Dat is een rondje om een vijver waar diverse kunstenaars hun kunstwerken tentoonstellen. We verlaten het park en zijn rond 21.30 uur weer in het hotel. Inge gaat vrij snel slapen, Niels gaat op de computer nog de dag van morgen voorbereiden.

15 mile gereden
Howard Johnson, Dallas
$ 39,95 ex

pompoen kunst	frituur koffie	parade	reuzenrad

Woensdag 6 oktober 2010

Om 8.00 ging de wekker. We ontbijten weer beneden in de ontijtkamer met wafels in de vorm van texas en toast. Vandaag weer een rustige reisdag. We verlaten Dallas en gaan naar Wichita Falls. Voordat we de stad verlaten doen we nog een aantal geocaches. De eerste vinden we snel, de tweede vinden we niet, de derde gaat weer heel goed en bij de vierde hebben we wat problemen om de juiste benaderkant te vinden. We starten in een woonwijk, maar vermoeden dat ie aan de andere kant van de nu zeer lage rivier ligt. We rijden om, maar de ingang naar het gebied wordt geblokkeerd door woonhuizen met hekken. In de volgende straat staat een school met daarnaast een groot grasveld met een hek erom heen. We kijken op de gps en volgens de pijl zou het aan de andere kant van het veld zijn waar de kinderen nu op aan het spelen zijn. Maarja, hoe komen we daar. We willen het bijna opgeven als er een meneer naar ons toe komt. Hij vraagt of we misschien naar de creek toe wilden.

Hij kon de twee hekken wel even voor ons open doen. Oke, euhm, graag. We proberen hem uit te leggen waarom we naar de overkant willen, maar hij blijkt het niet helemaal te begrijpen. Hij weet ook niets af van geocachen, maar wil gewoon vriendelijk zijn en de hekken voor ons openen. Als hij bij het tweede hek blijft wachten laten we hem zien wat we zoeken. Nu begreep hij ineens waarom hij regelmatig mensen op de plek ziet staat. Normaal gesproken komen die vanaf de woonwijk, door het water van de creek. We loggen en leggen de cache weer terug, gaan door de twee heken en bedanken de man voor het openen van de hekken. Hierna doen we nog drie caches die we alle drie vinden.

We eindigen ons avontuur in Dallas bij een REI winkel. Hier hebben ze volgens zeggen geocache spullen. Ze hebben inderdaad wel wat, maar het assortiment valt tegen. Er liggen voornamelijk verschillende soorten doosjes en logboekjes en er zijn maar twee verschillende coins. We gaan zonder wat te kopen weer weg.

Op naar Wichita Falls. Hier komen we rond 17.30 uur aan en vinden snel een motel. De kamer is netjes en heeft een magnetron en koelkast. We besluiten om een magnetronmaaltijd te halen en een rustig avondje op de kamer te hebben. We vinden een Walmart en zijn zo weer een uurtje of twee zoet met shoppen. Oja, bijna vergeten, we moesten nog eten. Dus weer terug naar de kamer en het eten in het apparaat dat pling doet gezet. Daarna nog wat tv gekeken en rond 22.30 uur gaan slapen.

179 mile gereden
Budget host inn
$ 38,-

Donderdag 7 oktober 2010

We staan iets eerder op, om 7.30 uur en gaan een uur later al op pad. We rijden naar het noorden, naar Oklahoma gaan de staatsgrens over en vinden op de staatsgrens een geocache. Deze wordt bewaakt in het visitorscentrum. We krijgen hier meteen wat informatie over Wichita Mountains wildlife refuge.

We rijden door naar het park en zien al snel een bizon. We beginnen met een wandeling langs een beek. Het pad is 2,4 mijl heen en 2,4 mijl terug. We willen tot iets over de helft lopen naar twee rotsen die op een appel en een peer lijken. We starten op het pad wat al snel een grote rotspartij wordt. Het pad wordt steeds onduidelijker dus blijven we langs het water lopen. We steken het water over, klimmen over de stenen en lopen over hele smalle paadjes totdat er helemaal geen pad meer is. Inge rust even uit in de schaarse schaduw terwijl niels op zoektocht gaat naar het pad. Inmiddels zijn we een uur onderweg en schijnt de zon hoog aan de helder blauwe lucht. Het is warm, erg warm. Niels heeft al snel het pad gevonden, aan de andere kant van het stroompje. Inge klautert er ook naar toe en we lopen nog een kwartier. Dan zijn we weer het pad kwijt. Er staan ook nergens bordjes met de route en overal liggen dierentracks die net zo groot zijn als het officiële pad. We keren om en verwachten zeker een uur terug te moeten lopen. We hebben op de heenweg een gigantische omweg gemaakt, want binnen 25 minuten zijn we weer terug bij de auto.

Inge is kapot door de hitte en de hooikoorts en blij even te kunnen zitten. Niels heeft er minder moeite mee, die draagt dan ook iets op z'n kop. We rijden na dit avontuur door naar een uitzichtpunt op de rotsen. Als het goed is dan zie je een rots in de vorm van een hartje. We parkeren en klauteren over de steen. Meteen om de hoek zien we de rots. We klauteren nog wat door, Niels wat verder omhoog dan Inge voor we weer terug gaan naar de auto en verder rijden.

De volgende stop is het veld waar een heleboel prairie dogs of te wel stokstaartjes rond lopen. We blijven een tijdje kijken en foto's maken voor we naar de volgende bestemming rijden. Dat is een bergtop. Een mooie weg omhoog op mount Scott leidt ons naar een mooi uitzicht. Dan besluiten we dat het voor vandaag voldoende natuurpark is geweest en rijden we naar Meers. In dit gehucht schijnt een wereld beroemde hamburger restaurant te zitten die een eigen Texas Longhorn veestapel heeft waar de burgers van worden gemaakt.

pracht dorps naam	hamburger heaven

Het is een ouderwets restaurant, maar heeft wel wat. We bestellen allebei een burger. Niels neemt de special, een extra grote van 16oz en zonder jalapinos en Inge neemt de normale, zonder augurk. Als het gebracht wordt zitten de jalapinos en augurken er gewoon op, dus gaat het weer terug naar de keuken. De serveerster meldt meteen dat ze het doorgegeven heeft aan de keuken en dat die het verkeerd hebben gedaan. Ze laat de bestelling zien als bewijs dat zij het echt goed heeft gedaan en dat het echt de schuld van de kok is. Ik denk dat ze bang was dat ze hierdoor geen fooi meer krijgt. Als we opnieuw de burgers krijgen zijn ze goed en smaken echt verrukkelijk. We verwennen ons met een huisgemaakt ijsje als toetje. Het ijsje is echter zo groot dat we het alletwee niet opkrijgen.

Na het eten is het nog licht en gaan we nog drie geocaches zoeken. Eentje blijkt op een militaire basis te liggen. Als we naar binnen rijden moeten we ons paspoort laten zien en vertellen waarom we naar binnen willen. Gelukkig weten ze wat geocaching is en mogen we verder.

Als het donker wordt gaan we naar het hotel waar we het dagboek bijwerken en de geocaches gaan loggen. We kijken nog wat tv en gaan weer veel te laat slapen.

203 Miles gereden
Budget host inn
$ 38,- ex

Vrijdag 8 oktober 2010

De wekker gaat om 8.00 uur en daar worden we wakker van. We ontbijten in de kamer, pakken de koffers in en om 10.00 uur checken we uit. Vandaag wordt het een autodag. Gelukkig hebben we een heel stel caches onderweg om de rit te onderbreken. We beginnen eerst met 2 naast het hotel. Eentje kunnen we niet vinden, maar de andere wel. Daarna volgen we de route in de tomtom. Deze brengt ons naar een gedeelte van de stad waar we niet op gerekend hadden. Hij zegt bestemming bereikt, maar de gps zegt dat het nog 17km verder op is. Even de coordinaten controleren. Die kloppen, we staan er volgens de tomtom precies naast. Even kijken op de telefoon van Niels. We staan inderdaad nast een cache, maar niet degene die we hebben opgegeven. Tomtom aan en uitgezet en nu geeft tomtom ook de andere naam van de cache aan. Hoe kan dit nu weer. Deze zit helemaal niet in het routeplan, maar we worden hier wel heengestuurd. Nou nu we hier toch zijn doen we de cache natuurlijk wel en we vinden deze. We gaan door naar de volgende, of eigenlijk de vorige orginele bestemming, zo'n 17km verderop. We rijden een stuk over de snelweg en we hebben het druk met het bekijken van de omgeving. Zo druk dat we niet in de gaten hebben dat we meer dan 17km rijden. Maar op een gegeven moment moeten we van de weg af en rijden we naar een cache. We kijken naar de coordinaten en de omschrijving en het rare is dat deze gegevens helemaal niet kloppen met waar we zijn.

Tomtom heeft ons weer naar een bestemming gebracht die niet in het routeplan zit, maar wel een cache is en willekeurig langs de route ligt. We snappen er helemaal niets van. Tomtom is gek geworden. De ingeprogameerde bestemming ligt 12km terug en de volgende bestemming is over 23km. Dit is onmogelijk. We geven de tomtom een harde reset, wissen de route en hopen dat ie het weer gaat doen. Voor de zekerheid gebruiken we het reisplan niet, maar voeren we een enkele besteming in die niet te ver is. We proberen het uit en het gaat goed. Cache wordt gevonden en we voeren een reisplan met 2 bestemmingen in. Ook nu gaat het goed. De rest van de dag hebben we gelukig geen problemen meer met verkeerde bestemmingen. Wel krijgen we nog een hillbillie achter ons aan die niet echt blij is dat onze tomtom de weg door zijn land als openbare weg aanduidt. Voor ons was het niet te zien dat we iemands zijn terein opreden. We waren op weg naar een geocache bij een oude treintunnel. De oude treinlijn is een recreatiegebied geworden voor fietsers, wandelaars en paardrijders. We hebben al een aantal geocaches hieraan gedaan als we naar de tunnel rijden. We zijn er vlakbij, ongeveer 500 meter, maar er blijkt water tussen ons en de besteming te zitten.

We draaien om en dan worden we dus aangesproken door de hillbillie. Of we van zijn grond af willen gaan en het gebied willen verlaten. We proberen ons te verontschuldigen met een vriendelijk praatje en rijden dan snel weg. Met hem achter ons aan. Bij de asfaltweg gaan wij rechts af, hij gaat links af en weer hebben we een avontuur overleeft.

We gaan al geocachend verder naar Canyon. Hier komen we om 19.30 uur aan en checken in. We verzamelen de vieze was, gaan naar een wasserette en eten en heerlijke hamburger in het restaurantje naast de wasserette terwijl de was draait. Daarna terug naar het motel om nog wat te computeren en tv te kijken voordat we gaan slapen.

301 mile gereden
Knights Inn, canyon
$ 18,- ex (via expedia )

Zaterdag 9 oktober 2010

We staan om 7.30 uur op en ontbijten op de kamer. Om 9.00 uur staan Marla en Mike voor de deur. Zij zijn nieuw in het geocaching en hebben op onze oproep op internet gereageerd. We wilden eigenlijk niet zover noord in Texas gaan, totdat zij ons vertelde dat de een na grootste canyon van de USA, de Palo Duro canyon, hier ligt. Het klonk zo interessant dat we een ontmoeting hebben geregeld. Zij laten ons de canyon zien terwijl we wat geocaches gaan zoeken.

We rijden naar het park. Bij de ingang komen we nog een stel met dochter en hond tegen die mee gaan geocachen. Met z'n zevenen gaan we op pad. Het park is echt schitterend en absoluut een hoogtepunt van de vakantie. We beginnen met een wandeling waar we het verkeerde pad kiezen. Na een uur komen we bij ground zero. We zoeken allemaal mee, maar de cache is niet te vinden. We besluiten na een tijdje dat ie er echt niet meer ligt en zoeken onze weg terug naar de auto. We zoeken nog een paar geocaches met z'n allen die we wel allemaal vinden. Er zit er zelfs eentje bij die door Stephen van onze groep is neergelegd. We vonden het al vreemd dat ie hier achterop bleef.

We gaan buiten het park lunchen. Bij het restaurant was het zo druk dat we besloten om maar ergens anders te gaan eten. Tijdens de lunch komen de verhalen over het geocachen naar boven. Bij de tips over wat een leuke cache hier in de omgeving is laat Niels een foto zien van een oude truck waar de cache in is verborgen, die we gister hebben gedaan. Dit blijkt ook een cache van Stephen te zijn.

Na de lunch gaan we weer terug naar het park. We gaan de lonesome cave zoeken. Via een droge rivierbedding lopen we naar boven. Het lopen wordt klimmen en het klimmen wordt klauteren. Het was een uitdaging, maar een ontzettend mooie en leuke wandeling. We doen er 45 minuten over om boven te komen. Hier rusten we een half uur uit, halen de cache op en maken wat foto's. Dan zetten we de afdaling in. Moe, maar voldoen komen we aan bij de auto. We hebben het overleefd en wat was dat een fantastische wandeling.

weg onder water	groeps cachers

Inmiddels is het 18.30 uur geweest en gaan we naar het restaurant van vanmiddag waar het nu wel rustig is. We hebben een gezellig etentje en daarna nemen we afscheid van elkaar. Wij gaan terug naar het hotel, loggen alles van vandaag op internet en gaan dan slapen.

87 mile gereden
Knights Inn, Canyon
18,- euro (via expedia)

Zondag 10 oktober 2010

We slapen uit en staan pas om 10.00 uur. We ontbijten weer in de kamer en een uur later gaan we op stap. We gaan terug naar de canyon. We vonden het zo mooi, dat we nog wat meer wilden zien. We beginnen met CCC trail. We maken een wandeling van 2,5 uur. Het gaat gelukkig niet zo stijl als gisteren. We hebben we een schitterend uitzicht. We vinden alle vier de geocaches die aan deze trail liggen. We lunchen met uitzicht tijdens de wandeling. Na de wandeling rijden we nog een stuk door het park en proberen nog een geocache te vinden. Deze ligt er niet meer. We lopen de verkeerde kant het pad op terug naar de auto en komen dus helemaal verkeerd uit. We moeten terug lopen, maar hebben geen zin om helemaal buitenom te gaan. Niels heeft een markering gemaakt in de GPS bij de auto, dus als we op 200 meter hemelsbreed zijn, steken we haaks de bosjes in. We klimmen eerst een bergrand van 10 meter omhoog en wandelen dan op het gemakje naar de auto.

We verlaten het park en rijden richting Amarillo. Inge zit onder de muggenbulten, Niels heeft een schaafwond van 15cm op zijn arm. Leuke hobby, dat geocachen. We rijden een rondje door amarillo, stoppen bij een Lowe's en bij 2 dollar winkels en besluiten dan diepvries maaltijden te halen en op de kamer te gaan eten.

83 mile gereden
Knights Inn, Canyon
18,- euro (via expedia)